We zitten in de lift
Vout Jan van der Schans: van military naar springen
CgidaeSotmuil
JSHOCKEYCLUB LEIDEN LIONS BESTAAT TIEN JAAR
V)
Uitgebreid
jubileumprogramma
van 50-jarig
De Treffers"
ZATERDAG 18 OKTOBER 1986PAGINA 15
EREN Het paard
'Je Treffer is voor Wout
Jn der Schans een schot
nfoos gebleken. De 25-ja-
.fter uit Lunteren boekte
Mooiste triomfen in het
"tn op de military, maar
'irmpic Treffer concen-
(t Van der Schans zich
•lopen seizoen met on-
fht veel succes louter op
ingen. Van der Schans
igde zodoende ook niet
itionale military-titel in
verleden heeft de Lun-
6 al eens zijn voorkeur
roken voor het sprin
gen, "mits ik in de top mee
kan gaan draaien". Van der
Schans nu: „Voor mijn bedrijf
(een handels-, pension-, en af-
richtingsstal-red) is het ge
woon gunstiger om in het
springcircuit mee te draaien.
Ik moet tenslotte ook na m'n
actieve carrière de stal draai
ende houden. De connecties
daarvoor kan ik beter bij de
springconcoursen opdoen.
Eens in de veertien dagen
kom je daar de insiders tegen".
Het military-gebeuren leent
zich veel minder voor het op
doen van de noodzakelijke
contacten. „Er zijn maar wei
nig wedstrijden", aldus Wout
Jan, „en aan een military gaat
ook nog eens heel veel trai
ning vooraf. De paarden moe
ten tenslotte in uitstekende
conditie aan de start verschij
nen. Dat zou allemaal nog niet
eens erg zijn, ware het niet dat
daarvoor gewoon de basis, het
kapitaal, ontbreekt".
Als Van der Schans voor dit
jaar echter niet de beschikking
had gekregen over het paard
Olympic Treffer, was het
waarschijnlijk allemaal anders
gelopen. „Eigenlijk heb ik ge
luk gehad", meldt de 25-jarige
ruiter. „De eigenaar van Tref
fer, meneer (inllo, vroeg me
eens min of meer voor de grap
of ik dat paard wilde berijden.
Op dat moment zat Treffer he
lemaal in de put, hij was ge
blesseerd geraakt en andere
ruiters zagen het helemaal niet
meer in hem zitten, terwijl het
toch één van de meest belo
vende paarden in Nederland
was".
Van der Schans nam het aan-
bpd aan en ging hard aan het
werk met de negenjarige Tref
fer „Samen met m'n vader
(Piet van der Schans-red) zijn
we heel intensief bezig ge
weest". En het sloeg aan.
„Mijn rijwijze klikte blijkbaar.
We hebben toen gezegd: we
kijken wel hoever we komen.
Want iedere springwedstrijd
was voor mij natuurlijk nieuw.
Er werd in het begin ook wel
wat vreemd tegenaan geke
ken; ik was tenslotte een mili
tary-ruiter".
De resultaten van Van der
Schans en Olympic treffer
wekten echter nog veel meer
verwondering. Een zesde
plaats op indoor Brabant in de
Grote Priis om de wereldbeker
resulteerde in een uitnodiging
voor selectiewedstrijden voor
het wereldkamp
daarop volgend
strijden eindigde Van der
Schans respectievelijk als zes
de en vijfde, hij werd nog eens
negende in een GP en legde
tijdens het Nederlands kampi
oenschap beslag op de vierde
plaats. „Toen kreeg ik een uit
nodiging voor het wereldkam
pioenschap in Aken en op één
van de dagen werd ik twee
de".
De vooruitzichten zijn ook al
niet slecht. De stichting Ne
derlands Olympiade Paard
staat er namelijk voor in, dat
Olympic Treffer tot na de
Olympische Spelen in 1988
(Seoel) niet verkocht wordt.
„Bovendien", aldus Van der
Schans, "draagt het NOP een
deel van de kosten". „Het is
vrij zeker, dat ik tenminste tot
en met de Spelen op Treffer
kan blijven rijden. Tegen die
tijd is hij elf jaar en dan moet
hij voldoende ervaring heb
ben". Behalve Olympic Tref
fer, waar Van der Schans dus
het meeste succes mee boekte,
heeft de Luntenaar overigens
ook nog de beschikking over
OK Jumper en Mister LA.
Door de veel tijd vergende en
met successen gelardeerde
springescapades is de military
er voor Van der Schans dit
seizoen bij in geschoten. Een
gesloten boek is het military-
-gebeuren echter niet. „Van de
winter gaan we kijken of ik
nog wat aan de military kan
gaan doen. Aan de hand van
de wedstrijdkalender gaan we
bezien of het met het springen
te combineren is. Ik weet, dat
het ongebruikelijk is, maar ik
zou het wel willen proberen.
Dit jaar was het onmogelijk,
maar volgend jaar heb ik wat
meer ervaring met het sprin
gen. Dan zijn de omstandighe
den mogelijk beter om over te
stappen. Misschien kan ik in
derdaad op twee paarden gaan
wedden".
Méér
Er gebeurt dus nog méér op
het terrein aan de De Kem-
penaerstraat.
Mochten we in de vorige uit
gave van deze rubriek het
opgeknapte trainingsveld
van ASC al tonen, dit keer is
het de beurt aan de stenen
optrekjes van de Oegstgees-
ter voetbalclub. De tribune,
de kantine èn de kleedka
mers.
Kleedkamers, meervoud in
derdaad. Want mede (eigen
lijk: vooral) door de zo
broodnodige financiële en
materiële steun van de ge
meente Oegstgeest was de
club bij aanvang van dit sei
zoen al vier nieuwe kleedka
mers èn een compleet jeugd
honk rijker. Een absolute
luxe voor een vereniging die
het in al die (bijna 95) jaren
met twee kleedkamers heeft
moeten doen.
Een vereniging ook die ja
renlang zitting had op een
schopstoel. Bleef ASC nu ja
„op de Kempenaerstraat" of
bleef ASC nu nee...
Méér (2)
Het lijkt de redactie van deze
rubriek aannemelijk dat
ASC nog wel geruime tijd
,Ja" in het centrum van het
oude centrum van Oegstgeest
zal blijven voetballen. Niet
alleen vanwege dat opge
knapte trainingsveld, of dat
zo goed bespeelbare hoofd
terrein, of dat jeugdhonk, of
die vier schitterende kleed
kamers. Maar ook, omdat het
gerenoveerde'dak van de tri
bune tegenwoordig geen wa
ter meer doorlaat èn het
daaronder gesitueerde club
huis op dit moment een zeer
grondige opknapbeurt, an
nex uitbreiding ondergaat.
Nee. de roodzwarte „good-
old" zal de directe, maar ook
de minder directe toekomst
op de huidige grassprieten en
bijbehorende accommodatie
doorbrengen, dat is duidelijk.
En daar Zal geen ASCer rou
wig om zijn.
Motiveren
Uit het programmablad van
Noordwijk, voor het door
de Zeekanters gewonnen
betaalde bekerduel met Tel
star: ,jl zaterdag bereikte
Klaas Vink de hoogste plaats
bij de topscorers in het Za
terdagvoetbal. Hij moet die
plaats delen met van Trigt
van NSW en de spits van
VVOG. Met de wedstrijd te
gen RCL a.s. zaterdag in het
vooruitzicht is de kans mis
schien aanwezig dat Klaas
dan topscorer wordt. Dat
zien we dan hopenlijk".
Trainer John Eelman later:
„Een betere manier om RCL
te motiveren kan ik niet be
denken..."
Sport
„Ffisbie is een spectaculaire
sport. En erg zwaar, je blijft
heen en weer hollen". Zo
omschreef p.r.-man Mark
van der Zwet afgelopen zon
dag het spelletje met de
schijf. Of was het inderdaad
een sportToen hadden wij
onze twijfels, en nu hebben
we ze nog steeds. Want in
derdaad, aan de ene kant
gaat het er fanatiek, aan toe.
Neem nu die speler die met
hoog opgestoken been de
fiisbie probeert te onder-
Onder redactie van
Gert-Jan Onvlee
en Pieter Evelein
scheppen. Dan kun je toch
niet spreken van een vrijblij
vend spelletje waarbij de
overwinning mooi is meege
nomen, maar het in de eerste
plaats om de lol gaat. Nee,
dan begint één en ander ver
dacht veel op een serieuze
aangelegenheid te lijken. Op
een strijd om de punten,
waar in Amerika soms wel
50.000 mensen op afkomen
die daarvoor grif een aantal
keiharde dollars neertellen.
Sport (2)?
Vandaar dat de 230 Neder
landse frisbieërs zich veron
gelijkt voelen. Waarom
wordt hun sport niet erkend
door de Nederlandse Sport
Federatie?
Wel, daar hebben wij van
Hutspo(r)t wel een verkla
ring voor. Wij doelen daarbij
op de nationale mascotte van
de frisbieërs, de hond Okke
van Erik Stroek, voorzitter
van de Nederlandse Frisbie
Bond. Vroeger een speels en
dartel hondje, dat de frisbies
uit de lucht dook", aldus Van
der Zwet. Anders gezegd:
een sportief beestje dat de
heren van de NSF met zijn
sportieve kunsten had kun
nen overtuigen.
Helaas, tóen was de aanvraag
om lid te mogen worden nog
niet ingediend. En inmiddels
beperkt Okke zich tot doel
loos rondslenteren, een stuk
gebeten frisbie in zijn bek.
En zó'n mascotte zal er zéker
niet toe bijdragen dat de fris
bieërs hun bezigheid ook of
ficieel als „sport" mogen be
titelen.
Nee, het blijft voorlopig nog
even sport. Met een vraagte
ken.
«JIDEN Het gaat
JJer beter met Leiden
C»ns. Na een ambitieuze
jjrt in de eerste divisie,
lop jaar geleden, werden
Leidse ijshockeyers
gesleept in wat pen-
igmeester Van Elewout
„nationale malaise"
t. De onzekerheid
T het voortbestaan van
Leidse ijsbaan aan de
endellaan maakte de si-
jjtie er bepaald niet
Miskleuriger op en met
J afhaken van sponsors
3 spelers daalden de
[Jjins af naar de derde
fisie. Sinds enige tijd
tft men echter weer
Jtrouwen in de toe-
njnst. „Het gaat lang-
%i, maar we zitten
fer in de lift".
>0
is zo'n beetje het sleutel-
"Ird in de geschiedenis van
ide Lions, wier oorsprong
I in hand gaat met de
it van de ijsbaan. Het was
ijshockeyfanaat Ton
die er in 1976 wel
Leiden een
Renbaan op poten te zet-
Een initiatief waar onder
Sferen Sjaak Ham en Jaap
ÜJchuit onmiddellijk op in-
Rigen; nauwelijks hadden
Ian Menkens plannen ver-
i$en, of zij klopten bij hem
Zou het geen idee zijn
meteen een ijhockeyvere-
JJng op te richten? Menken,
in Den Haag reeds een
had gesponsord, reageer-
itief. Menken Lions was
-<fsi van
Jers ijs
<}ken di
uüd in z
>osi
Wei
feit.
1J het geld van Menken op
^achtergrond konden de
Nfis zich handhaven in de
Ute divisie. Toen de geld-
-%ter afhaakte, was verder
infen op dat niveau, echter
^sloten. Van Elewout: „In
terste divisie vragen spe-
geld. Zo ligt dat gewoon.
En als je geen goede sponsor
achter je hebt staan, kun je
het daar verder wel verge
ten". De opvolger van Men
ken, Karma, stond garant
voor twee seizoenen in de
tweede divisie. „En nu zitten
we dus in de derde divisie",
stelt Van Elewout neutraal
vast. „Zonder sponsor, en mis
schien is dat zo gek nog niet.
Want je ziet wat er gebeurt
als die wegvalt: dan lopen je
spelers weg en is het zomaar
afgelopen. We zijn nu noodge-
wongen een andere weg inge
slagen. Eén die bepaalt niet de
snelste is naar tophockey,
maar dat heeft ook zijn voor
delen. Ons eerste team bestaat
nu uit jongens die hier in Lei
den zijn begonnen. Jongens
die koste wat kost ijshockey
willen spelen, daar veel voor
over hebben en dus niet voor
het geld komen".
Sterker nog: er moet (veel)
geld bij. Reizen naar Gronin
gen. maar ook naar Maas
tricht zijn niet goedkoop. En
daar wordt óók gespeeld. Om
over de huur van het ijs in
Leiden maar niet te spreken.
Van Elewout: „We breien de
begroting met kunst- en
vliegwerk rond. Bingo's, lote
rijen en veel zelfwerkzaam
heid moeten de kosten druk
ken. We hebben zelf ook ban
ken in elkaar getimmerd voor
het publiek", zegt de penning
meester met een blik op de
ijsbaan, waar overigens nau
welijks mensen langs de kant
staan als Leiden Lions de eer
ste competitiewedstrijd van
het nieuwe seizoen speelt. Het
aantal spelers op het ijs en op
de reservebanken overtreft
het aantal toeschouwers. Bij
gebrek aan een tribune bekij
ken die de wedstrijd staand
vanaf een bankje, tegen de
koude voeten. „Het is nog te
warm buiten", verklaart Van
Elewout het tafereel. „We la
ten de tribune nog even bin
nen zolang er zo weinig ko
men".
is een prachtige kijksport. Dat
Al biedt de baan met een
handjevol kleumende toe
schouwers bepaald geen opge
wekte aanblik, aan de Von
dellaan is men er van over
tuigd dat ijshockey wel dege
lijk leeft in Leiden. Zo noemt
Van Elewout de open dag die
Leiden Lions onlangs hield
„een grandioze happening. De
belangstelling was heel rede
lijk en er hebben zich wat
ventjes van 11, 12 jaar aange
meld. En daar moeten we het
uiteindelijk van hebben, want
die jongetjes kunnen nog de
nodige ervaring opdoen voor
dat ze qua leeftijd aan het eer
ste team toe zijn. Daar willen
we naar toe: een eerste team
van puur eigen spelers". „Het
is alleen zo jammer", vervolgt
de penningmeester, „dat die
jonge jochies nogal eens afha
ken omdat hun ouders de
sport te duur vinden. Dat valt
best mee. Het punt is dat ze
van alles het mooiste en beste
willen hebben, terwijl ze via
ons lang zo veel geld niet
kwijt zijn. Want wij hebben
alles tweedehands. Oké, dan
krijg je geen gloednieuwe
spullen, maar om te beginnen
voldoen die uitstekend".
Het voortbestaan van Leiden
Lions hing tot voorkort aan
een dun draadje omdat de ex
ploitatie van de ijsbaan in
Leiden te wensen overliet en
overwogen werd de baan op
te heffen. Om een optimaal
gebruik van de ijsbaan te be
werkstelligen en daarmee de
kosten van de exploitatie te
drukken, is sinds een jaar een
stichting in het leven geroe
pen. Hierin zijn alle clubs die
van de baan gebruik maken
vertegenwoordigd. Van Ele
wout: „Toen de sluiting als
maar dichterbij kwam, is het
besef gegroeid dat we onze
krachten moesten bundelen
en laten zien dat de baan wel
degelijk rendabel gemaakt
kon worden. Het afgelopen
jaar hebben we dat bewezen
door in nauw overleg de baan
zoveel mogelijk uren bezet te
houden, 's Winters door
schaatsers en ijshockeyers,
daarbuiten door bijvoorbeeld
zaalvoetballers. Gelukkig
heeft de gemeente besloten
dat de ijsbaan geen andere be
stemming mag krijgen en dat
betekent weer een zorg min
der".
Ondanks het positieve besluit
van de gemeente is nog altijd
sprake van een gevoelige re
latie met onder anderen de
ijshockeyers. Voorzitter Buis
daarover: „De subsidie is mi
nimaal. De Leidse Sport Fe
deratie betaalt een rijksdaal
der voor iedere speler uit Lei
den. Maar daar hebben we er
niet zoveel van. En waarom
kan de pacht niet een beetje
omlaag? Ik vind dat de ge
meente daar best iets aan zou
mogen doen. Tenslotte heb
ben we acht a negen spelers
die in nationale selecties zit
ten. Er is geen een club die
dat ons kan nazeggen".
Belangrijkste punt blijft ech
ter voor Leiden Lions dat zich
meer leden komen melden.
Op dit moment telt de vereni
ging een kleine negentig ijs
hockeyers. Buis: „Dat is nog
niet zo weinig hoor, landelijk
gezien. Maar hoe meer leden,
hoe meer trainingstijd. Want
de leden brengen tenslotte het
geld in het laatje voor de huur
van het ijs". En zonder ijs
geen ijshockey, ook niet in
Leiden...
PIETER EVELEIN
ALKEMADE De viering van het 50-jarig bestaan
van de Veense Tafeltennisvereniging „De Treffers", in
juni van het volgend jaar, zal bepaald niet stilzwijgend
voorbij gaan. Een jubileumcommissie, bestaande uit ne
gen Treffersleden onder voorzitterschap van Jos Koek,
heeft heel wat jubileumfestiviteiten in een draaiboek
opgenomen. Het is vooral de bedoeling van de jubi
leumcommissie om alle mensen die ooit banden met
De Treffers hebben gehad, weer te herinneren aan de
tijd die zij bij die vereniging hebben doorgebracht.
Activiteiten waarvoor de Jubileumcommissie zich heeft ingezet
zijn de Open Veense Klaverjaswedstrijden en de Alkemadese
Clubklaverjaswedstrijden. Tijdens het onlangs in Roelofarends-
veen gehouden bloemencorso lieten De Treffers met een grote
praalwagen in de clubkleuren wit en blauw duidelijk merken
dat hun tafeltennisvereniging al bijna vijftig jaar bestaat. Inmid
dels zijn de tafeltennissers ook gestart met de verkoop van jubi-
leumpennen.
Een andere jubileumactiviteit is „De nach van Treffers" in no
vember aanstaande. Het is de bedoeling dat alle senior- en recre
atieleden dan een hele nacht tafeltennissen in wedstrijdverband,
afgewisseld door andere activiteiten. De „nach" wordt in de och
tend afgesloten met een uitgebreid gezamenlijk ontbijt.
In maart en april volgend jaar houdt de vereniging een „oud-
leden-tournooi" voor uiteraard alle oud-leden. Dit toernooi zal
over een groot aantal avonden worden verdeeld. In de loop van
mei volgend jaar wordt een groot tafeltennistoernooi in Sporthal
„De Tweesprong" in Roelofarendsveen gehouden. Er komen
dan maar liefst 32 wedstrijdtafeltennistafels in de hal te staan.
De deelname aan dit ternooi staat open voor in ieder geval alle
tafeltennisverenigingen in de gehele afdeling Den Haag. Ook
liefhebbers uit andere afdelingen zijn welkom om mee te doen.
Op zaterdag wordt er door de jeugd gespeeld; de zondag is voor
de senioren.
Fraai jubileumboek
Voor de jeugd van elf tot en met zestien jaar houdt de jubileren
de tafeltennisvereniging nog een grootse disco avond op een na
der te bepalen datum. Het jubileumjaar wordt op zaterdag 20
juni 1987 afgesloten met een groot feest. Overdag is er dan een
receptie voor oude bekenden, genodigden en belangstellenden,
's Avonds is er feest met een tekende band, nu voor leden en
genodigden.
De Veense tafeltennisvereniging heeft een fraai jubileumboek
samengesteld over vijftig jaar Treffersgeschiedenis. Enkele pro
minente leden en oud-leden vertellen in het boek over belang
rijke gebeurtenissen bij De Treffers. Zo wordt uitgebreid inge
gaan op de oprichting van de vereniging op 21 juni 1937. Verder
zijn er stukken opgenomen over de tijd dat men nog speelde in
de onvergetelijke „Pancratiuszaal", over het Aardbeientoernooi
in de oude Veiling en het Brasemconcours.
De tijd van internationale Trefferskampioenen, zoals Kees Ves-
seur, Mary van Ruiten, Veronique van der Laan en de gebroe
ders Van Ruiten, wordt uitvoerig beschreven. Ook wordt in het
boek ingegaan op de bestuurssamenstelling in de loop der tijd,
de clubkampioenen en over de huidige gang van zaken bij de
vereniging. Het boek wordt in een oplage van vijfhonderd stuks
gemaakt en kan door iedereen worden gekocht voor een tientje.
ELLEN VERHAAR
