„Een
Becker
in ons
land
is toch
geweldig"
'finale
Van duvelstoejager tot vedette
BAS VLETTER:
Hein
CeidócSou^cmt'
ZATERDAG 11 OKTOBER 1986
DEN HAAG - Het gebeurt niet al
te vaak dat een topsporter kort na
het afsluiten van zijn sportieve car
rière toetreedt tot het gilde der
bondsbestuurders. Vaker wordt na
de actieve loopbaan de nodige af
stand van het bestuurlijke werk ge
nomen. Waarbij er niet zelden
sprake is van enige vorm van ver
bittering of wrevel die de belemme
ring vormt om het doorweekte
shirt te verwisselen voor overhemd
met stropdas. Want niet alle top
sporters ervaren tijdens hun actieve
periode de manier waarop zij door
hun bond worden bejegend als de
meest positieve. Tenslotte haalt
niet iedere topsporter de top en in
het wat enge bestaan van een sport-
gedrevene wil daarvoor nog wel
eens een beschuldigende vinger
richting bondsbureau worden ge
priemd.
Maar ze zijn er, ex-sporters die uit een
soort erkentelijkheid voor wat een orga
nisatie ooit voor hen heeft betekend,
menen iets te moeten of te kunnen te
rugdoen. Bas Vletter is zo'n man. Een
jaar of tien geleden een meer dan gemid
deld getalenteerde tennisser, tegenwoor
dig advocaat en waarnemend voorzitter
van de werkgroep toptennis van de
bond. In de laatste hoedanigheid is Vlet
ter tevens toegevoegd lid van het dage
lijks bestuur, lid van het bondsbestuur
en voorzitter van de begeleidingscom
missie van het veelbesproken tennis-trai-
nings-instituut (TTI) in Valkenswaard.
Een heel pakket voor een 26-jarige jurist,
die in zijn baan als medewerker van een
„groot Rotterdams advocatenkantoor"
toch al vaak zeer lange weken moet ma
ken.
Eerder deze week verscheen Bas als mr.
W.S. Vletter bij „Achter het Nieuws"
van de VARA op de televisie. Hij was
voor zijn kantoor woordvoerder in een
zaak over achterstallig loon tussen vak
bonden en een rederij van een in de
Rotterdamse haven opgelegd schip.
Geen reden voor Vletter om op het mo
ment dat hij yoor het gesprek met deze
krant werd benaderd „nee" te zeggen.
Waarop het interview al dezelfde avond
plaatsvindt. Vletter toont zich in zijn ap
partement in een van de betere uitgaans-
wijken van Den Haag een voortreffelijk
gastheer door direct een fles goede wijn
open te trekken en vervolgens de huidi
ge problemen in de vaderlandse tennis
wereld scherp te schetsen.
Bloc
dicht
En er zijn wel een paar problemen. Vlet
ter doet later, vele uren later en een fles
wijn verder met het aantekenbloc dicht
„onder de roos" een aantal opmerkelijke
uitspraken over personen uit de tennis
wereld. Uitspraken, die evenwel dit ver
haal niet zullen halen, wantje hoeft geen
advocaat te zijn om te beseffen dat be
paalde eerlijke kwalifïkaties over beken
de mensen niet alleen Vletter een slechte
dienst kunnen bewijzen. En de van oor
sprong Brabander, van wiens vroegere,
provinciale tongval overigens niets meer
is te merken, is de tenniszaak toch te
zeer toegedaan om zelfs maar het risico
te lopen conflicten te creëren. Vandaar
dat de lezer onwelend moet blijven van
wetenswaardige opinies over onder meer
het huidige bestuur van de tennisbond.
waarvan overigens zeer binnenkort twee
personen opstappen, vice-voorzitter
Steensma en penningmeester De Ruiter.
Heeft Bas Vletter zelf al aspiraties voor
bovengenoemde functies? „Ik ben nog te
jong", zegt de advocaat. „Ik denk dat
dat feit veel mensen in de bondsvergade
ring zou afstoten. Dat neemt niet weg
dat ik me wel bekwaam genoeg acht om
het te doen. Zeker na de ervaring, die ik
tot dusver én in mijn werk en bij mijn
activiteiten in de tenniswereld heb opge
daan. Mijn ambitie gaat er overigens
vooralsnog niet naar uit".
Sterke
man
Naar het oordeel van menigeen is Vlet
ter. sinds drie maanden waarnemend
voorzitter van de werkgroep toptennis
na het vertrek van de omstreden maar
door hem zeer gewaardeerde ir. Tienstra.
binnenkort officieel de nieuwe sterke
man in die commissie. Een groep men
sen. bij wie oud-topspeelster Marijke
Schaar, die onder meer verbindingen
legt tussen topspelers en bond, de bonds
coach adviseert en de gang van zaken bij
het TTI in de gaten houdt.
Voornaamste probleem waar de werk
groep toptennis (vroeger commissie spel-
techniek genaamd en geen verantwoor
ding verschuldigd aan de districten) zich
op dit moment mee bezighoudt is de op
positie van een aantal privé-trainers te
gen de aanpak van de per 1 oktober in
dienst getreden directeur-sportif Stanley
Franker.
Waarbij ook Vletter lot dusver met ver
bazing en teleurstelling heeft geconsta
teerd dat opposanten als Dijkstra en
\ooral Kaplan regelmatig de publiciteit
halen en het standpunt van de bond
nauwelijks aan bod komt. Een mooie ge
legenheid derhalve voor Vletter om van
zijn hart geen moordkuil te maken.
„De coaches van de speelsters Bollegraf
(Dijkstra: red.) en Jagerman (Kaplan;
red.) hebben een niet correct beeld naar
buiten gebracht over de huidige situa
tie", steekt Vletter van wal. „De gang
van zaken was als volgt. Nadat Hemmes
ruim een jaar geleden vertrok als bonds
coach is er sprake geweest van een over
gangsperiode. In die tijd was er een soe
pele regeling tussen bond en speelsters
voor wat betreft onder meer de regeling
voor reiskosten. In die opzet kreeg Ka-
plan dertigduizend gulden en Dijkstra
vijfduizend. Vanaf het moment dat
Franker, een hele coöperatieve maar za
kelijk redenerende man. zijn richtlijnen
opstelde en daar afspraken over werden
gemaakt en beleid moest worden ge
voerd kwam er oppositie van Kaplan.
Dijkstra en aanvankelijk ook Houwe-
ling. Inmiddels behoort na gesprekken
die er zijn geweest Houweling niet meer
tot die groep. Dijkstra heeft wat inge
bonden. maar Kaplan blijft ageren.
Waarbij hij ons zelfs onder druk pro
beert te zetten door te dreigen met pcr-
spublikaties. Het probleem met Kaplan
is dat hij een erg emotionele man is met
wie heel moeilijk te praten valt. In een
gesprek begint hij binnen de kortste ke
ren enorm te schreeuwen. Ja. dan wordt
het moeilijk om zakelijk te blijven dis
cussieren".
Ge
voeliger
„Ik vind", vervolgt Vletter, „dat de op
zet van Franker goed is. Kaplan en Dijk
stra vechten zijn voorgestelde aanpak
aan, omdat ze menen dat er te veel spra
ke is van een gecentraliseerd beleid. Bo
vendien. en dat is voor het tweetal waar
schijnlijk belangrijker en gevoeliger, vre
zen ze dat de bond gaat strijken met de
eer als die twee speelsters straks even
tueel successen gaan boeken".
„Maar, stel ik daar dan tegenover, ze
hebben ongelijk. Want er is geen sprake
van louter centraliseren, er zijn alleen fa
ciliteiten geschapen in Amsterdam. En
goede naar mijn smaak. Het enige dat is
veranderd is dat er overleg moet worden
gevoerd over het uitzendingsgedeelte. De
speelsters wordt niet meer zo maar een
bedrag ter beschikking gesteld. De bond
is immers geen sponsor, maar een orga
nisatie waar je een opleiding kunt vol
gen. Uitgangspunt is dat een groepje spe
lers en speelsters op pad gaat met Fran
ker, waarbij deze indien nodig in overleg
een andere begeleider aanwijst".
„En daar schuilt waarschijnlijk het
grootste probleem. De privé-trainers
zien zich in hun bestaan bedreigd, de re
latie met hun pupil in gevaar gebracht.
Maar dat is nergens voor nodig. In een
goed samenspel tussen alle betrokkenen
moet er een bevredigende oplossing kun
nen worden gevonden. Maar dan moet
er wel naar worden gestrëéfd en moet er
in gesprekken op een redelijke, normale
manier worden gediscussieerd".
Stropdas los
Bas Vletter zit er inmiddels ontspannen
bij. Het colbertje is al vrijwel direct uit
gedaan en ook de stropdas wordt wat
losser getrokken. Zijn zit op de bank
duidt ook op een relaxte houding, het
nimmer lege glas wijn staat op scherp op
de zitting. Net zo overtuigend en zelfbe
wust als hij - een tikje geaffecteerd -
praat is zijn woonvertrek smaakvol en
rustig ingericht. Waarbij zijn voorkeur
voor modern naakt onmiskenbaar is.
Terug naar het eigenlijke onderweip.
Vletter, die zich een niet ..onprogressief
geörienteerd" mens noemt en zegt er
geen bezwaar tegen te hebben om als hij
in de toekomst (eventueel) aan een inko
men van twee a drie ton zit daarover ze
ventig procent belasting te betalen, gaat
overtuigend door.
„Ik was wel een beetje verbaasd over het
feit dat in de problematiek rond Kaplan
en Dijkstra niemand zich tot ons richtte
om commentaar. De kranten stonden
vol over Kaplan en die speelsters, maar
op een bepaald moment werd er eigen
lijk niets nieuws meer gemeld. Doordat
onze visie tot dusver niet werd gevraagd
was toch een scheef beeld ontstaan van
het tennisbeleid. In de pers werd tot dus
ver slechts bericht over een keuzemoge
lijkheid tussen Franker en de eigen trai
ner. Maar dat is onjuist. Er zijn combi
natiemogelijkheden. Als je als speler ak
koord gaat met onze voorstellen ben je
toch in alle opzichten vrij om met je ei
gen trainer door te gaan. Het betekent
alleen dat je programma's opstelt in sa
menspraak met Franker. Dat is alles".
„Alle betrokken topspelers die op de we
reldranglijst staan en professioneel ten
nis spelen kregen een basispakket aange
boden met faciliteiten in het Frans-Ot-
tenstadion in Amsterdam. De hele groep
kan daar naar eigen behoefte gebruik
van maken. De groep van Jong Oranje
heeft het basispakket alsmede een volle
dig uitzendingsprogramma aangeboden
gekregen. Wat kan nu in hemelsnaam
het bezwaar zijn tegen zo'n aanpak? Je
kunt als bond toch niet ook nog eens de
privé-trainers gaan betalen? Dat zou een
tweeslachtig beleid zijn. Die coaches
kunnen trouwens ook zelf sponsors zoe
ken. De privé-coaches zeggen dat ze in
het „bondscoachloze tijdperk" goed heb
ben gewerkt. Er zouden goede resultaten
zijn geweest en het geld is niet over de
balk gegooid. Een te respecteren stand
punt. Maar daar staat het nieuwe beleid
van de bond, van Franker dus, tegen
over. En dat beleid is er op gericht een
opleiding te verzorgen tot beroepstennis
ser. spelers die de top-vijftig van de we
reld halen".
Een miljoen
„Voor die aanpak is nu een bedrag van
500.000 gulden uitgetrokken. Als je het
goed wilt doen moet dat een miljoen
worden. Hoe? Het bedrijfsleven is de be-
Bas Vletter: „Misschien begeef ik me op glad ijs, maar laat ik op persoonlijke titel
zeggen: verhoog de contributie met 2,50 gulden. Daar komen voor vijf gulden aan pres
taties voor terug".
langrijkste mogelijkheid. Een contribu
tieverhoging eveneens. Met hoeveel?
Misschien begeef ik me nu op glad ijs,
maar laat ik op persoonlijke titel zeggen:
verhoog de contributie met 2,50 gulden.
Ik maak me sterk dat voor elke rijks
daalder vijf gulden aan prestaties terug
komen. Want ook in ons land zou het
verschrikkelijk mooi zijn als er een soort
Becker zou opstaan. Dat zou toch ieder
een mooi vinden. Maar ik weet dat vorig
jaar nog een voorstel tot verhoging van
de contributie met zeventig cent werd
afgestemd".
Bas Vletter heeft even zijn rustige, welo
verwogen spreektrant verlaten en zet
zijn laatste betoog met brede armgeba
ren kracht bij. Brengt nog even ter illus
tratie van zijn toekomstige bestuurlijke
aspiraties en kennis van zaken de afge
zegde Davis-Cupwedstrijd Nederland-
- Saoedi-Arabie in herinnering. „Er wa
ren geen clausules in de contracten met
de spelers, waarin werd gesproken over
eventueel niet doorgaan van dat duel.
Dat betekende dat de spelers het afge
sproken bedrag moest worden betaald.
Zij hadden tenslotte die week vrijgehou
den. Maar met coach Okker is een ple
zierige regeling getroffen, omdat hij niet
op zijn strepen bleef staan. Mij zou dat
manco in die contracten wellicht niet
zijn gebeurd. Overigens is er in de nieu
we opzet geen geld meer om Stöve en
Okker nog langer in te schakelen. Fran
ker doet die dingen nu".
Kopschuw
Tenslotte nog even de problematiek
rond het TTI. waarvan de nieuwe direc
teur-sportif Franker vindt dat de kinde
ren daar te jong zijn. „Er zijn dit jaar
geen nieuwe kinderen aangenomen",
vertelt Vletter. „Na dit jaar vindt er een
evaluatie plaats met alle betrokkenen
om vast te stellen hoe we verder moe
ten. Het is alleen jammer dat door alle
publiciteit over het verschil van mening
tussen Franker en Van Hulst van het
TTI potentiële sponsors een beetje kop
schuw zijn geworden".
Bas Vletter neemt een slok wijn en leunt
weer terug in de bank. waaruit hij even
naar voren is geschoven. De stropdas
gaat nog wat losser en het gesprek
dwaalt weer even af naar zijn normale
baan. „Ik heb voor een kantoor in Rot
terdam gekozen, omdat de mentaliteit in
die stad me aanspreekt. Daar worden
geen problemen gemaakt, maar opgelost.
Daar wordt niet oeverloos gepraat, maar
gewerkt. Dat zou ook in de tenniswereld
moeten gebeuren. Daarom is de positie
van voorzitter van de werkgroep topten
nis aantrekkelijk. In die hoedanigheid
kun je. zonder dat ik mijn mede-com-
missieledcn wil onderwaarderen, toch
een stempel op het beleid drukken. Maar
het is wat voorbarig om daar meer over
te zeggen. Ik ben voor die baan tenslotte
nog niet gevraagd".
Bas Vletter is weer even de veelbeloven
de advocaat, die zich aan de letter
houdt. Maar een sprongetje naar zijn
vroegere tennisactiviteiten is snel ge
maakt. „Ik heb ooit nog eens van Lendl
gewonnen", zegt hij om vervolgens een
gulle lach te produceren. „Die stond
toen nummer één op de wereldranglijst
voor junioren. Het was ergens m Italië.
Toch een leuke herinnering. Ooit spijt
gehad dat ik me toch op mijn studie heb
geworpen? Nee, geen moment".
En bij het afscheid: „Ach, laat me het
verhaal voor publikatie nog even lezen".
FRANK WERKMAN
Nigel
Mansell
op de
drempel
van een
triomf
in WK
Nigel Mansell
werd vorig jaar
als tweede man
binnengehaald in
het Williams-
team. Morgen kan
hij in Mexico
wereldkampioen
Formule 1
worden.
MEXICO-STAD - Toen Nigel
Mansell begin 1985 een contract
tekende bij het Formule-1-team
van Frank Williams, eiste zijn baas
weinig van hem. De 33-jarige Brit
was ingehuurd als tweede man ach
ter Nelson Piquet. „We waren al
blij geweest als hij wat punten voor
de wereldtitel had behaald door ra
ces uit te rijden. We zagen hem als
een soort duvelstoejager. Hij moest
het de concurrentie zo lastig moge
lijk maken", bekende Williams
deze week. In anderhalf jaar tijd
heeft Mansell de verhoudingen in
het succesvolle team grondig ver
anderd. Als de besnorde coureur
morgen de Grote Prijs van Mexico
winnend afsluit, wordt hij ge
kroond tot de nieuwe wereldkam
pioen Formule 1.
De duvelstoejager is tot verbazing van
Williams uitgegroeid tot een vedette.
„Het lijkt alsof ik droom. Het is niet te
geloven dat hij in elke race
rijdt en bijna wereldkampioen is", zei
de teambaas en voormalig coureur, die
door een ongeluk sinds een half jaar
verlamd is aan beide benen en is aan
gewezen op de rolstoel. Mansell heeft
dit seizoen vijf-Gröfe-Prijsraces gewon
nen: in België, Canada, Groot-Brittan-
nie, Frankrijk en Portugal. De bewoner
van het eiland en belastingparadijs
Man heeft een voorsprong van tien
punten op zijn teamgenoot Piquet Ti
telverdediger Alain Prost is derde.
Niet
riant
In Mexico-Stad moet Mansell het suc
cesvolle seizoen bekronen. Het circuit
is voor het eerst sinds 1970 opgenomen
in de toernee van het Formule-l-circus.
„Mijn positie is niet zo riant dat ik mij
kan beperken tot verdedigend rijden.
Ik rijd zondag voor de eerste plaats",
kondigde Mansell aan „Dat heb ik
trouwens het hele jaar gedaan. Aan het
begin van het seizoen dacht ik bij me
zelf: nu of nooit. Mijn toewijding heeft
zich terugbetaald".
Williams somt drie kwaliteiten op die
Mansell volgens hem tot een van de
beste coureurs maken. „Als zich een
gevaarlijke situatie voordoet, komt hij
er altijd zonder schade uit. Hij heeft bo
vendien verstand van auto's. Hij haalt
het maximale uit de motor. En hij heeft
een groot vermogen tot anticiperen".
Bescheiden
Laatbloeier Mansell blijft bescheiden
onder alle lof. „Ik ben niet alleen ver
antwoordelijk voor het succes Het suc
ces is ook te danken aan het materiaal
en de technische begeleiding".
De coureurs van Williams hebben geen
onderlinge afspraken gemaakt. De Bra
ziliaan Piquet, wereldkampioen in 1981
en '83, zal alle moeite doen om voor de
derde maal de beste te zijn. Mansell en
Piquet vochten dit seizoen een twee
strijd uit bij de Grand Prix op Brands
Hatch en Monza. De Brit won de eerste,
zijn vroegere kopman de tweede. Willi
ams trekt geen partij. „Ik geef die twee
slechts één aanwijzing. Ze mogen doen
wat ze willen, als ze hun bolide maar
heel houden".
Wat hebben zure regen en een kerncen
trale met een industrieterrein in Steen-
wijk te maken.' Ik zal het u uitleggen.
Eerst even dit. V kunt zich Piet er Winse-
mius nog wel herinneren. De man. die
VROM deed en door iedereen buitenge
woon bekwaam werd geacht. Zo be
kwaam dat menigeen hem graag in het
huidige kabinet terugzag. Het probleem
was echter dat Pieter van 1 'ROM afwilde.
Hij had slechts één ambitie: milieuzaken
moesten worden vervangen door econo
mische zaken. En bij de I I D kan veel.
maar ingaan tegen de huidige sterke
man. Rudolf de Korte, ging te ver. Win-
semius moest niet alleen 1 ROM aan Ed
Raket overdoen, hij verdween zelfs hele
maal van het politieke toneel. Om on
langs op te duiken als directeur van het
wereldvermaarde onderzoeksbureau
McKinsev. Waar men er overigens nauw
gezet op toeziet dat de hoogste functiona
ris zich niet voortbeweegt in een duurde
re auto dan de topman uit de klanten
kring. Maar dat terzijde.
Zo rijdt Pieter dus tegenwoordig in een
goedkoper (loodvrij?) karretje dan bij
voorbeeld Orlandim van de KLM. Het is
voor Pieter dan natuurlijk wel te hopen
dat de topmanager van onze nationale
trots niet in een Ascona of Rekord rijdt.
Maar ik dwaal af. Het gaal me eigenlijk
meer om de loopactiviteiten van Pieter.
Hij was ooit de eerste bewindsman, die
deelnam aan een heuse halve marathon.
Dat was toentertijd op zich al nieuws.
Maar wat hem extra veel publiciteit ver
schafte was het feit dat Pieter zich hulde
in een shirtje waarop reclame werd ge
maakt. I oór het milieu en tégen zure re
gen.
Dat maakte Pieter populair. Zo zeer dal
ik heb horen verluiden dat Pieters partij
niet langer een loopje met zich wilde la
ten nemen. Pieters reclamecampagne
was andere I 'VD'ers een doorn m hel
oog. Pieter moest verdwijnen en boven
dien moest Ed Raket nog ergens worden
gedropt. Dat werd dus I 'ROM. dal zich
tegenwoordig naar binten niet meer zo
inzet legen de zure regen. En met hel
verdwijnen van Pieter verdwenen ook de
andere ambtenaren met hun zure- re
genshirt. Zonder Pieter als fotografen
trekker was hel niet meer zo interessant
om zich de benen uit het lijf te lopen ten
slotte.
Pieter was echter wel trendsetter. Hij
zorgde er voor dat een ministerie met
shirtreclame de publiciteit haalde. Dat
deed ook een lagere overheid. Hel plaats
je Dodewaard voorzag een plaatselijke
voetbalclub van een wervend tekstje op de
borst, waarmee werd opgeroepen de loka
le kerncentrale wat milder te bekijken.
Dodewaard (hadden ze trouwens voor
zo'n ding niet een plaatsje kunnen uit
zoeken met een wat idyt/ischer naam?)
trok de Pieter lijn dus door. En sinas
kort behoort de gemeente Steen wijk tot
dat illustere rijtje reclamemakers.
II 'at is namelijk het geval? Steen wijk. je
zou het uit de naam niet afleiden, be
schikt nog over wat bouwterrein En om
er nu zo snel mogelijk eerst Steendorp en
vervolgens Steenstad van te maken moet
dat -O spoedig mogelijk worden volge-
plant met bedrijven. Maar. was de klem
mende vraag van de notabelen in Steen-
wijk, hoe kun je ondernemingen zo ver
krijgen bij hun uitbreidingsplannen te
denken aan hun dorp?
Maar vindingrijk als ze in die contreien
van ons land zijn. kwamen ze met een
oplossing die elders in Nederland on
denkbaar zou zijn geweest. Sleenwijk
contracteerde namelijk een paard. En
niet zo maar een Een aansprekend
paard. Mr. Ed was al ooit aan de haak P
geslagen door de TROS en dus viel deV
keus op Hein. IJzeren Hein om precies te p
zijn. Weliswaar is mr. Ed verbaal wat 2
begaafder dan Hein. maar de laatste laat P
zijn vier benen spreken. En ik heb me la
ten vertellen dat die de weelde heel best
kunnen dragen.
Sleenwijk heeft trouwens bepaald geen
oogkleppen opgedaan bij de keuze van
een paard als promotor van de gemeente.
In gestrekte draf heeft men het bit maar
meteen gezet in de buitenlandse markt.
Want IJzeren Hein was nog niet aan de
gemeentelijke leiband gelegd of de edele
viervoeter draafde op in wedstrijden in
München en Wenen. Waarbij de man op
de kar achter het paard, een zekere Roe
lof Kromkamp, zijn buis weet opgesierd j
met de wervende tekst „Steen wijk Tipge-
meente".
Mooie buis. mooie tekst, mooi, mooi.
Echter, geen idee is zo mooi of er kleef
wel een smetje aan. Zo ook in Sleenwijk.
Want de bewuste reclameboodschap is
onleesbaar. Beelden van dravende paar
den en zwetende paardemenners leveren
doorgaans al weinig detailopnamen op.
De camera gaat meestal op ..totaal" en
zie dan maar eens kans om jouw bood
schap over het voetlicht te krijgen. Maar
als je, zoals in Sleenwijk is gebeurd, wit
te letters kiest op een gele ondergrond is
daar zelfs op een krantefoto helemaal
niets meer van te zien. Dat is. kortom,
gewoon het paard achter de wagen span
nen.
Sleenwijk hoopt uil de publiciteit over de
..primeur" evenwel toch wal vergroting
van de naamsbekendheid te peuren. De
gemeente behoort lot die categorie waar01
men al een feestje in het dorpshuis orga- J>|
niseert als de naam van de plaats de lan
delijke pers haalt. Dat is dus voortdurend
bal daar in Sleenwijk. Dank zij IJzeren
Hein.
Overigens levert de overeenkomst pikeur
Kromkamp niets op. Die gaat pas wat
verdienen als zich in zijn woonplaats het
eerste bedrijf meldt voor het plaatselijke
industrieterrein. Dat kan dus nog even cc
duren. En IJzeren Hem maar draven
Het wachten is op de gemeente die een
ezel met shirtreclame laat rondlopen.
BUYS
