„Richtingenstrijd is eigen aan een
kerk, daar moet je mee leren leven
CcidócSouaa/nt
kerk
wereld
aan tafel
brieven
van
lezers
Kinderen
nemen of
kinderen
krijgen
PROF. WILLEM BERGER:
Rumoer rond legitimatie
te™p
ACHTERGROND
£eidóc6otvumt
ZATERDAG 5 JULI 1986 PAGIWl
Het is nog niet zo lang gele
den dat er overwegend spra
ke was van kinderen krijgen.
Ik herinner me een huwelijk
sinzegening waarin op uit
drukkelijk verzoek van het
bruidspaar werd gebeden om
vruchtbaarheid. Het krijgen
van kinderen werd ook gezien
als een zegen van God en
niet alleen als een menselijk
gebeuren. Altijd zijn er wel
methodes geweest om het
kinderaantal te beperken.
Hoe we ook denken over het
beperken van het kinderaan
tal. duidelijk is er dat in korte
tijd een nieuw denken en
handelen zijn ontstaan. Het
denken is verschoven van
kinderen krijgen naar kinde
ren nemen. Alhoewel me
steeds weer opvalt dat de ge
boorte van een kind ervaren
wordt als 'een kind krijgen'.
De ervaring van het nieuwe
leven is sterker dan het bere
kende 'kinderen nemen'.
Vanouds zijn kinderen, leest
u maar in het Oude Testa
ment. gezien als een zegen
van God. Daarmee is tegelijk
een probleem geschapen, na
melijk dat van de kinderloos
heid. Hoewel we in onze tijd
onderscheid moet maken tus
sen gekozen en ongekozen
kinderloosheid, lijkt dit pro
bleem nog steeds actueel.
Echtparen die ontdekken dat
zij geen kinderen zullen krij
gen en bij wie dus geen
sprake is van kinderen ne
men ervaren dit waar
schijnlijk zelden als het niet
ontvangen van de zegen van
God, maar wel als een diepe
teleurstelling, die vragen op
roept naar de toekomst. Er is
in onze tijd heel wat mogelijk
geworden, opdat er toch een
of meerdere kinderen komen.
Niet alleen is dit mogelijk ge
worden. maar er wordt ook
gebruik van gemaakt. Het
klinkt misschien wat consu-
menten-achtig als ik dat zo
zeg. Dit woord komt ook niet
helemaal toevallig op. Een
echtpaar kan nu naar de dok
ter gaan en die dokter kan er
voor zorgen dat er toch een
kind wordt geboren. Het ver
langen van ouders naar kin
deren is een diep serieus te
nemen verlangen. Als in een
maatschappij het verlangen
naar kinderen afneemt omdat
ouders zich afvragen of er
nog een leefbare toekomst
zal zijn, dan is er reden om
daarover in de maatschappij
ernstig na te denken.
Het verlangen naar kinderen
is niet alleen serieus te ne
men, maar ook inleefbaar.
Aan kinderen kan zoveel
goeds, zoveel vreugde wor
den beleefd. „Nu ik oud ben
geworden en mijn man ge
storven is. mis ik nog het
meest eigen kinderen. Ik heb
nu niets eigens meer", zei
een oudere weduwe. Het is
dan ook aan ouderen toe te
wensen, die wel kinderen
hebben gekregen, dat zij op
hun oude dag omringd zijn
door de liefde en de gene
genheid van hun kinderen. En
het is te hopen dat ouders zo
met hun kinderen omgaan
dat liefde en zorg voor de ou
ders niet tot een verplichting
wordt, maar een spontane
liefde en zorg is. Kinderloos
heid is een diepere pijn dan
wel eens gedacht wordt en er
is onvoldoende nagedacht
over dit leven zonder kinde
ren. Dit kan er mede toe lei
den dat er een overbeklemto-
ning van vruchtbaarheid ont
staat. Het bevorderen van die
vruchtbaarheid kan leiden tot
gevolgen, zoals de geboortes
van vier- en vijflingen, die ons
opnieuw voor nieuwe vragen
stellen. Het lijkt me dat we
zowel instemming als afkeu
ring van de zogenaamde 'se
lectieve' abortus, zoals die is
toegepast en in de openbaar
heid kwam, niet los moeten
koppelen van bredere vra
gen. De tachtiger jaren begin
nen steeds meer de vraag op
te leveren: .Kiest de mens. nu
we God dood hebben ver
klaard en de mens zijn eigen
God is geworden", nog wel
voor het leven?
Er is geen weg terug, maar
wel dringt zich de vraag op:
„Wat is de weg die toekomst
biedt?" Juist in deze dagen
ben ik erg geraakt door het
nieuwe boek van H. Andries-
sen: „Verwachting als om
weg", waarin hij schrijft over
de verwachtende mens. Er
staan bijzonder veel te over
wegen gedachten in (uitgave
serie Cahiers voor Levensver
dieping nr. 50 Averbode (Bel
gië)).
MARINUS VAN DEN BERG
Rabbijn: Ontslag ds. Cohen Stuart klap in ons gezicht
„De Hervormde Kerk moet
zich bijzonder bevoorrecht
voelen wanneer dr. Cohen
Stuart, als haar afgevaardig
de, goede contacten met de
joodse gemeenschap in Israël
heeft kunnen opbouwen en
met open armen in deze ge
meenschap wordt ontvangen.
Dit is verre van vanzelfspre
kend". Dat schrijft rabbijn
drs. Nathan T. Lopes Cardozo
in een ingezonden stuk in het
Nieuw Israelietisch Week
blad naar aanleiding van het
feit, dat de Hervormde Raad
voor de Kerk in Israël het in
1988 aflopende mandaat van
ds. Cohen Stuart als theolo
gisch adviseur in Jeruzalem
niet wenst te verlengen. Als
reden heeft de Raad meege
deeld dat er diepgaande ver
schillen van inzicht met de
predikant bestaan over de
manier waarop hij zijn func
tie opvat. Dr Cohen Stuart
heeft zich bereid getoond
openlijk voor Israël en het jo
dendom op te komen. De
rabbijn vindt het ontslag van
de predikant daarom „een
klap in ons gezicht". De Her
vormde kerk zou er zeer wijs
aan doen ds Cohen stuart op
zijn luisterpost te laten, aldus
de Jeruzalemse rabbijn in het
NIW.
Ondankbaarheid is
altijd een soort
zwakheid. Ik heb nooit
gezien dat flinke
mensen ondankbaar
waren.
Goethe
Hoe ga je in een plurifor
me (katholieke) kerk met
elkaar om? De Nijmeegse
emeritus-hoogleraar in de
godsdienstpsychologie en
de pastorale psychologie,
Willem Berger, gepokt en
gemazeld in de rooms-ka-
tholieke cultuur, heeft zich
vaak met die vraag bezig
gehouden. Is er een begaan
bare weg tussen de Acht-
Mei-Beweging en de groep
van verontruste katholie
ken die vorige maand in
Nijmegen bijeenkwam?
Over richtingenstrijd bin
nen de katholieke kerk.
„Dat is eigen aan een kerk,
daar moet je mee leren le
ven, maar het tragische is
dat wij het niet gewend
zijn.
Aan het begin van het
gesprek stellen we de
vraag: hoe kunnen we
uitstijgen boven het con
flict dat de vleugels in de
katholieke kerk in steeds
sterkere mate beheerst?
Berger meent dat wan
neer je daar een ant
woord op wilt geven, je
eerst een andere vraag
moet stellen: wat is het
typische aan onze gods
dienst, aan alle grote
godsdiensten trouwens?
Ze zijn openbaringsgods
diensten. Met andere
woorden: iemand of een
volk ontvangt een open
baring. Denk aan het
verhaal over Mozes en
het brandende braam
bos. Of aan Abraham die
erover tobde dat hij zijn
zoon moest slachten ter
genoegdoening van God,
maar. dan via een teken,
namelijk een engel, van
God begrijpt dat hij zijn
zoon niet hoeft te offe
ren. Dat bracht hem op
een ander idee van God!
Zo kun je uit het Oude Testa
ment talloze voorbeelden
aanhalen hoe God zich aan
zijn volk openbaart. Dat geeft
aan hoe God werkt. Maar ie
dere keer dient God zich
weer opnieuw nader te open
baren. Het levert alles bij el
kaar genomen een geweldig
ingewikkelde geschiedenis
op. Gegeven is namelijk dat
God. zoals de aanhef van de
Hebreënbrief luidt, vele ma
len en op velerlei wijzen tot
de vaderen gesproken heeft
door de Profeten en tenslotte
door zijn Zoon.
Alles bijeen vormen die ver
halen een traditie. Die is niet
alleen doorverteld, ze is ook
steeds weer „vertaald".
Kort samengevat kun je zeg
gen dat de geschiedenis van
het openbaringsgeloof ook
het gekissebis insluit over de
„vertaling" van die openba
ring, over de relevantie er
van. Vandaar ook de eindelo
ze splitsingen in de kerkge
schiedenis. De Westerse en
Oosterse Kerk zijn in de tien
de eeuw uiteengegaan over
de kwestie in de geloofsbelij-
Prof. Willem Berger
denis of de Geest nu alleen
uit de Vader voortkwam, of
uit de Vader en de Zoon. Nu
is dat geen probleem meer
dat mensen uiteenjaagt.
Wereldbeeld
Je kunt je afvragen: waarom
is dat „vertalen" van de bij
bel zo moeilijk? Ten eerste is
er geschreven in een tijd met
een heel ander wereldbeeld.
Er staat in de bijbel, om maar
een heel bekend voorbeeld te
noemen, dat de zon draait «om
de aarde. Nu weten we wel
beter Hoe je die taal van de
bijbel moet interpreteren, is
een groot probleem. Je kunt
een onderscheid maken, ook
in de bijbel, tussen religieuze
taal en empirische taal, die
de directe werkelijkheid
weergeeft. Religieuze taal
werkt inspirerend, bemoedi
gend. Die moet je duidelijk
onderscheiden van empiri
sche taal, waar we ons in het
dagelijks leven van bedienen.
Maar hoe onderscheid je die
twee? Dat is al heel moeilijk.
Het moet ons manen tot
voorzichtigheid: waar en
door wie God spreekt, dat is
niet zo eenvoudig als soms
wordt gesuggereerd.
Doordat er nieuwe kennis
beschikbaar kwam, ontston
den er weer nieuwe „ver-
taal"-moeilijkheden. De Mid
deleeuwers hadden een tijd
lang veel te stellen met de
Arabische wijsbegeerte. Dat
heeft tof partijstrijd en bis
schoppelijke veroordelingen
geleid, maar uiteindelijk ook
tot verrijking van de officiële
theologie
Wij als katholieken schrik
ken niet zelden als wij aan
dergelijke geschiedenissen te
rugdenken. Net als de gere1
formeerden zaten we ook
met een achterstand in het
verwerken van de verhou
ding tussen geloof, cultuur en
wetenschap. Maar bij de ge
reformeerden was de situatie
wel anders. In hun kring
heeft veel eerder een reli
gieuze democratisering plaats
gehad: dat maakt ze weer
baarder. De geloofsafval is in
hun kring dan ook veel min
der sterk. Nog niet zo heel
lang geleden verwezen de
katholieken voor geloofsza
ken altijd naar de pastoor: hij
was de expert.
De katholieken zijn als ge
volg van de emancipatie die
ze hebben doorgemaakt,
mondiger geworden. De
mensen zijn zelf gaan mee
„vertalen" uit bijbel en tradi
tie. Ze aanvaarden niet meer
uitsluitend het gezag van de
„vertaler" van bovenaf. We
hebben immers ook zelf de
bijbel leren lezen. Mondige
katholieken willen niet meer
alles aan een expert overla
ten. Het vertaalproces doen
wij nu met zijn allen.
Daarmee loop je het gevaar
dat je heel snel ver van die
kerk af komt te staan.
In een grote kerk als de ka
tholieke heb je altijd richtin
gen gehad in dat „vertalen".
De bisschoppen hebben als
taak de continuïteit in het
leergezag te laten zien. Maar
ie kunt in redelijkheid van
hen verlangen dat ze de ge
groeide pluriformiteit weer
spiegelen. Er zijn trouwens
genoeg voorbeelden van ker
ken waar dat wel kan, bij
voorbeeld in de Anglicaanse
kerk. En in de Nederlandse
Hervormde Kerk heeft men
ondanks de grote verschillen
in opvattingen tussen bij
voorbeeld de gereformeerde
Bond en meer vrijzinnige
stromingen geleerd elkander
vast te houden.
Velen zullen zeggen: U
maakt zich wel erg gemakke
lijk af van de theologie die de
leer van de RK-kerk weer
spiegelt.
Waar is theologie voor? The
ologie is nodig om in heden
daagse woorden te vertalen
wat het geopenbaarde ge
heim is. Theologie zou als
vak niet bestaan als het ge
noeg zou zijn de bijbel te le
zen. Natuurlijk is het belang
rijk dat er een instantie, het
kerkelijk leergezag, is die
over de „vertaling" waakt.
Komt die instantie te ver af
te staan van de ervaring van
mensen die zich religieus la
ten inspireren, dan zeggen
die al gauw: je kunt me wat.
De theologie waar de bis
schoppen momenteel naar te
ruggrijpen, is op een bepaald
moment in de kerkgeschiede
nis ontstaan, maar die geeft
niet weer hoe er in brede
kring theologisch wordt ge
dacht. Je hebt in Nederland
twee serieuze katholieke tijd
schriften die zich bezig hou
den met theologie. Dat is het
Tijdschrift voor Theologie en
Concilium. Die geven een
goed beeld van de heden
daagse theologische bedrij
vigheid en die is enerzijds
pluriform maar anderzijds
betrokken op de eenheid der
kerken. Vroeger poogde men
de eenheid te bewaren door
richtingen uit te stoten. Dat
is een model van uniform ge
loof en dat is al zo vaak mis
lukt!
Oecumenische tijdvak
Veel mensen, met name ook
uit de katholieke kerk, dach
ten de laatste jaren: zoiets ge
beurt niet meer. We waren
immers het oecumenische
tijdvak binnengegaan en dan
leer je dat de waarheid op
veel manieren gezegd kan
worden. Benut de rijkdom
van al die geloofstradities.
Maar de leiding in de katho
lieke kerk maakt nu naar
mijn mening een oude fout.
Eén manier van „vertalen"
van de openbaring wordt als
de ware aangemerkt, terwijl
je kunt constateren dat in de
loop der eeuwen, met het
gaan en komen van pausen,
voortdurend aan die „verta
ling" is gesleuteld."
Voor Berger is de nieuwe
tendens naar een eenzijdig
model van orthodoxie overi
gens niet verbazingwekkend.
Pro-nuntius Cassidy verdedigt klooster bij Auschwitz
De apostolische pro-nuntius
in Nederland, mgr. E. Cassi
dy, noemt in een brief aan
het OJEC, het overlegorgaan
van joden en christenen, het
„vreemd", indien een initia
tief als de vestiging van het
klooster in Auschwitz de oor
zaak van onbegrip zou wor
den tussen joodse en christe
lijke gemeenschappen Hij
meent dat er bij de vestiging
van het klooster „geen enkel
gebrek aan respect" voor de
slachtoffers van Auschwitz is
getoond. Evenals de Karmel
in Dachau is het klooster van
Auschwitz bedoeld „als een
plaats van gebed en boete,
een teken van hoop en ver
zoening, een oproep voor
vrede, gerechtigheid en broe
derlijke solidariteit onder alle
volkeren". Hij wijst erop dat
de aanwezigheid van de Car-
melitessen in Auschwitz te
gen niemand is gericht maar
dat zij een poging is „een le
vende toepassing" te zijn van
het Goddelijk gebod: „Bemin
je naaste als jezelf". De pro
nuntius zegt dat kardinaal
Macharski in januari de ves
tiging van het klooster ver
dedigde door erop te wijzen
dat het klooster is bedoeld als
herinnering aan het bloedbad
van alle slachtoffers van
Auschwitz-Birkenau.
Mgr. E. Cassidy
„We leven in een tijd van
ideologische onzekerheid. Sy
stemen bekampen elkaar.
Wat zie je gebeuren? Veel
mensen nemen hun toe
vlucht tot kerkelijke leiders.
Ze projecteren hun onzeker
heid op hen: zij moeten hen
zekerheid verschaffen. Het is
duidelijk dat veel mensen
daar in onze tijd behoefte aan
hebben. Leven met twijfel is
ook niet gemakkelijk; je moet
leren met je twijfels om te
gaan.
Velen zeggen dan tegen je als
je het met de gang van zaken
in de kerk niet eens bent:
waarom ga je er niet uit? Je
gaat er niet uit omdat dat
geen enkele zin heeft. De be
leving van geloof is een soci
aal gebeuren. Je kunt niet op
je eentje geloven. Dat in de
eerste plaats, maar wat be
langrijker is: als je eruit stapt,
verval je in onkerkelijkheid.
Bovendien lever je door er
uit te stappen geen bijdrage
aan een legitieme pluriformi
teit binnen de katholieke
kerk. Han Fortmann zei ooit
in een van zijn laatste bijdra
gen: ik aanvaard de geloofs
belijdenis, als het me daarna
maar niet verboden wordt na
te denken.
Onaangepast gedrag
Volgens Berger kun je de
Acht Mei-Beweging geen on
volwassenheid aanwrijven.
„Hooguit kun je spreken van
onaangepast gedrag. Ze heb
ben zich misschien ontactisch
opgesteld tegenover de bis
schoppen. Maar het is ook
niet niks. Tot voor kort was
het zo dat bisschoppen en ka
tholieken globaal op een lijn
zaten. Nu zie je dat het epis
copaat tegenover een grote
groep katholieken staat. Als
je de toespraken nog eens
doorleest die op de Acht Mei
manifestatie zijn gehouden,
dan zijn die in feite heel ge
matigd. Er klinkt genoeg
zelfkritiek in door.
Hoe nu verder?
Er is geduld nodig. Als rede
lijke mensen moeten we ver
antwoording blijven vragen
aan de bisschoppen. Van de
Reformatie kunnen we leren
dat scheuringen tot niets lei
den: daarmee hervorm je
geen kerk. Er zijn geen on
middellijke oplossingen. Er is
een behoefte aan inspirerend
leiderschap en je moet op
pijnlijke wijze vaststellen dat
aan deze behoefte niet wordt
voldaan. Daarvoor is geen
pijnstiller. Er is slechts het
tegen alles in hopen dat het
ooit anders zal gaan.
PAUL VAN VELTHOVEN
Varkensfricandeaukoolrabi met tomatensaus en
aardappelen kopje koffie met aardbeiensoes
Nodig voor twee: 400 g varkensfricandeau (voor 2 da
gen), 50 g boter, zout, peper, rozemarijn, salie, tijm:
2 koolrabi's, zout, uitje, 10 g boter, 3 tomaten, 0,5 dl wa
ter, aroma, peterselie;
0,5 tot 1 kg aardappelen;
2 k *pjes koffie 1 dl water, iets zout, 50 g boter, 2 kle 'ae
eieren, 1,5 dl slagroom, 250 g aardbeien, 50 g basterdsui
ker, poedersuiker.
Schroei de varkensfricandeau rondom dicht in hete boter
(het vlees ziet dan grijs). Temper het vuur, strooi zout en pe
per over het vlees en leg er de kruiden, vers of gedroogd,
naast. Braad het vlees met het deksel schuin op de pan in
ruim een halfuur net gaar. Maak de jus af met weinig water
en zeef hem.
Snijd de geschilde koolrabi 's in plakken en verdeel die in re
pen. Kook de groente in weinig water met zout gaar in tien
minuten. Fruit de kleingesneden ui goudbruin in de boter,
voeg de ontvelde en kleingesneden tomaten met water en
iets zout toe en laat het sausje vijf minuten trekken. Maak
het mengseltje vervolgens af met aroma en fijngeknipte pe
terselie en schenk het in de schaal over de gare koolrabi.
Breng voor de soezen water, zout en boter aan de kook, laat
de boter smelten, voeg de gezeefde bloem toe, roer stevig en
verwarm de pan flink totdat de massa tot een bal is gewor
den. Doe het deeg in een kom en roer er een ei door. Klop
het tweede ei los en voeg daarvan zo veel toe dat het deeg
soepel en toch stevig is. Roer het deeg in vijf minuten luch
tig, leg het met twee lepels op een ingevette bakplaat (tien
bergjes) en bak het in circa twintig minuten, op stand 5 of
200. tot soezen.
Vul de afgekoelde en opengeknipte soezen met stijfgeslagen
room met aardbeien en strooi er poedersuiker over.
Menutip voor maandag: varkensfricandeau met andijviesla
en gebakken aardappelen - vla met rumbiscuits.
JEANNE
In het ontwerp-regeerakkoord is met slechts enkele regfc
aangekondigd, dat er een legitimatieplicht komt, voor air
burgers. Invoering van een persoonsbewijs wordt niet ovpi
wogen, want de bestaande papieren worden voldoende
acht: niet alleen rijbewijs en paspoort, maar bijvoorbeeld
een identiteitsbewijs van de NS. De bedoeling is duidelijk:
overheid acht het wenselijk dat niemand zich meer in ancfc
miteit kan hullen. De bestrijding van de criminaliteit, wak
onder de steeds toenemende fraude, zal ermee zijn gediefc
zoals ook door de invoering van het fiscaal nummer.
-
Er zijn sterk verdeelde reacties gekomen op dit voornemR
Veel ouderen hebben emotionele problemen met het feit
ze een papiertje op zak moeten hebben waarmee ze kunn
aantonen dat ze zijn voor wie ze zich uitgeven. Dat herinr*
hun aan de oorlogstijd, toen de bezetter legitimatie no(
vond omdat hij een flink aantal Nederlanders op een opsj
ringslijst had staan. Die hadden allemaal wat te verbergenj
ze verscholen zich met recht en reden achter een va
naam. In een ordentelijke samenleving mag daaraan echt
geen behoefte bestaan. De overheid is niet een vreemde r»
gendheid die de wet met voeten treedt, maar een democi
tisch gekozen gezag waarvan de uitvoerende organen
parlementaire controle onderhevig zijn.
Er zijn nogal wat wetsovertreders in dit land. Dat zijn rf
alleen de kleine criminelen die auto's openbreken en hu
deuren forceren, maar ook de zwartrijders in trein, tram,
en metro, de zwartwerkers die geen premie of belasting be
len en de vandalen die van alles en nog wat vernielen. C
sporingsambtenaren zullen het heel wat gemakkelijker ki
gen, als ze bij het constateren van een overtreding zonj
mankeren aan de weet kunnen komen wie ze voor zich hi
ben. Nu krijgen ze bij herhaling valse namen voorgeschotr
en doe daar maar wat aan. Met name voor de fraudebest?'
ding (het zwart werken) kan de identificatieplicht van gif
belang zijn. En fraude is diefstal van de gemeenschap.
De protesten zijn tweeledig. Men vreest dat het instel^
van een identificatieplicht de weg opent naar persoonsr^
stratie, waardoor met een druk op de knop allerlei gegev^
over iedereen tevoorschijn kunnen worden getoverd. Dat l
de privacy van de burger schaden. De eerste de beste amc
naar met opsporingsbevoegdheid zou een volledig beeld kr
nen krijgen van de omstandigheden van iedere Nederland
Die angst lijkt ongegrond: de wet op de privacy waarvj
een ontwerp klaar ligt, garandeert bescherming en bovi
dien heeft het simpele feit dat de burger zich bekend mj
kunnen maken, daarmee niets van doen. De soort identifi
tie waaraan wordt gedacht maakt het ook niet bepaald wd
schijnlijk dat het zo'n vaart zal lopen.
Een directer bezwaar is verwoord door burgemeester w
bree van Benthuizen, die op persoonlijke titel klaagde datf"
nooit meer anoniem in Amsterdam kan gaan stappen.
kan hij natuurlijk best. Alleen als hij zich daar onbehooiï
gedraagt, kan hem gevraagd worden wie hij is. Het ophel
van de anonimiteit is erg vervelend voor wie iets te verll
gen heeft, maar de ordentelijke burger heeft niets te vre|
als hij zich niet alleen maar als automobilist, als klant vai|
bank. als bezitter van een creditcard of als grensoverscn
der (om maar enkele voorbeelden te noemen) moet legitif
ren. In al die gevallen is het immers heel gewoon dat h|
gevraagd wordt zijn identiteit te bewijzen. Anonimiteit h|
iets van lafheid in zich; opheffing daarvan dient de samei
ving. De rechten van de mens behelzen niet dat wie dinjj
doet die het daglicht niet kunnen verdragen, onbekend 1?
blijven.
Brieven graag kort en
duidelijk geschreven De
redactie behoudt zich
het recht voor ingezon
den stukken te bekorten
Polarisatie (2)
Telkens weer verbaas ik me
over de aanvallen op paus en
bisschoppen van mensen die
beweren het „andere gezicht"
van de Kerk te zijn, zoals in de
rubriek „brieven van lezers"
in de krant van zaterdag 28
juni. De leden van de Acht
Mei Beweging proberen de
leer van Christus tot een kari
katuur te maken, die moet lei
den tot verwarring der geesten
en tot polarisatie. Paus en bis
schoppen hebben de plicht te
waken over de leer van Chris
tus. Ik verbaas me dan ook
over de felle aanvallen op de
bisschop van Roermond, die
getoond heeft een rots te zijn,
waarop katholiek Nederland
trots kan zijn.Daarom is de
Acht Mei Beweging niet K
andere gezicht van Kerk;
helemaal geen gezicht. De*
weging springt om met 4.
Tweede Vaticaans Conó
naar eigen goeddunken.
belachelijk maken van zal
van voor dat concilie is kl(
zielig en vaak bezijden
waarheid. Dat geldt bijvq
beeld voor dat verhaal vap
begrafenis van ongeboren li-
deren. Ik ben er getuige
geweest dat een doodgebcF
kindje op gewijde aarde w
begraven. En in tegenstell
tot wat wordt beweerd, ufj
tijdens het jaarlijkse bezfe
van een parochiegeesteL
niet vaststaand gesproken q_
uitbreiding van het kinde^
Zelf ben ik 73 en mijn vrty
74 jaar; die vraag is nim^
aan ons gesteld. Waar hel
aan kwam en op aan kon
of men leeft zoals het moej
dan zeker als katholiek,
de vele zogeheten bevrijdt
uitspraken van de vooruit*
venden is niets meer ove(
bleven. De meelopers zaï
grote verwarring en da<
niemand mee gediend. De
lige Geest moge hen allen
lichten om in te zien wal
juiste weg is tot de Waarl
en het Leven in Christus.
DEN HAAG,
H.A.M. van Tongeren
Hier en daar regen j™.
Frankrijk: Zondag enkele
Middagtemperatuur
de Kanaalkust 1
h<
DE BILT (KNMI) De perio
de met warm tot zeer warm
zomerweer is voorbij. Vandaag
is het half tot zwaar bewolkt.
Voornamelijk in de ochtend
kan uit de bewolking plaatse
lijk nog wat regen of motregen
vallen. Het wordt niet warmer
dan ongeveer twintig graden.
Een aktieve storing, die giste
ren boven de Oceaan aan
kwam, koerst snel in onze
richting. Op de nadering er
van neemt in de namiddag en
avond de bewolking toe. Het
ziet er naar uit dat het zondag
geruime tijd regent. De maxi
mumtemperatuur wordt mor
gen ongeveer 18 graden.
Weersvooruitzichten voor diverse
Europese landen, geldig voor zondag
en maandag:
Zuid-Scandinavië en Denemarken:
Half tot zwaar bewolkt en enkele
buien. Middagtemperatuur van 15
graden aan de westkust van Noorwe
gen tot 18 in het binnenland en in
Denemarken.
Britse Eilanden. Ierland: Verander
lijk bewolkt en een enkele bui. Mid
dagtemperatuur van 15 graden in het
westen tot 20 in het zuidoosten.
Benelux, West-Duitsland: Half tot
Alpengebied: Wisselend bewoltf1
zondag een enkele regen- of3<
weersbui. Middagtemperatuur
dalen 23 tot 28 graden. Nulgri"
grens dalend tot 3000 meter.
Spanje en Portugal: Flinke
perioden. Middagtemperatuur
graden aan de Golf van Biscaje Ijl
graden aan de Middellandse-ZÉ
en 35 in het binnenland.
Italië, Joegoslavische kust: Mai
plaatselijk onweer, overigens zoT
Middagtemperatuur 28 tot 32 gq
Weer Max.
Eelde
25
