SPRINGEN
finale
in een wereld
van verschil
MAAIKE EN CHRIS
LEEUWENBURGH
CeldócGoiutatit
Winnaar
Gouden
Zweep
neemt
deel aan
Grote
Prijs
der Lage
Landen
DEN HAAG - Zijn het de contras
ten of juist de overeenkomsten die
de charmante Maaike en vriende
lijke Chris Leeuwenburgh tot zo'n
bijzonder duo maken? Broer en
zus weten het zelf eigenlijk niet.-
Beiden verdienen hun kostje met
„springen". De een, Maaike, kan
zich doorgaans te goed doen aan
copieuze rijsttafels door in Hong
Kong, Melbourne, maar ook in
Harderwijk vanaf twintig meter
naar benéden te suizen. „Vooral
show", zegt de 22-jarige Haagse.
De ander, haar één jaar oudere
broer Chris, moet maandelijks geld
toeleggen om in de Verenigde Sta
ten in de traditionele hamburger te
kunnen happen. Hij springt juist
omhóóg; met behulp van een pols
stok bedrijft hij „pure topsport". In
zijn tak van atletiek momenteel
zelfs als beste van Nederland.
Toevallig was het in Suriname geboren
tweetal de afgelopen dagen gelijktijdig in
Nederland. De een met ruim dertig
fraaie badpakken in de bagage, de ander
een flink aantal records rijker. In het ou
derlijk huis in de Haagse Vruchtenbuurt
hadden zij voor het eerst de gelegenheid
hun boeiende ervaringen uit te wisselen.
Waaruit overduidelijk werd dat tussen
hun springersarbeid letterlijk een wereld
van verschil bestaat. Dat Maaike landt
in (ondiep) water en Chris doorgaans ri
ant kan neerploffen op een dikke groene
mat is slechts een van de facetten waar
op de Leeuwenburghs zich van elkaar
onderscheiden. Geen van tweeën mag
zich laten inpakken door hoogtevrees.
Maar daarmee houdt de gelijkenis wel
zo'n beetje op.
„Als ik met m'n handen langs m'n li
chaam recht naar beneden spring van
een tien-meterplank doet het water me
al pijn", waardeert Chris de halsbreken
de toeren van zijn zus. Toch beoefent
ook hij een sport die niet geheel van ge
vaar is ontbloot. Met het grootste gemak
smakt hij van bijna vijf en een halve
meter naar beneden. Maar voor Chris is
de neerwaartse terugweg slechts bijzaak.
Hém gaat het er vooral om eerst die
hoogte - vergelijkbaar met die van twee
opeengestapelde caravans - te bereiken.
Een glasfiber polsstok is daarbij zijn on
misbaar attribuut.
„Het breken van zo'n stok levert niet zo-
Het gevaar-aspect gaat vooral op voor
zuslief. Toeschouwers (in Hongkong met
duizenden tegelijk) houden hun hart
vast als Maaike als enige vrouw van het
vijfkoppige „All American Eagles Diving
Team" na een lange klim naar een badje
van nauwelijks drie meter diep duikt.
„De snelheid die je daarbij ontwikkelt is
ongeveer negentig kilometer per uur", is
haar eens voorgerekend. „In het water
moet je meteen een salto draaien, anders
is het levensgevaarlijk".
Een niet van risico's ontbloot spektakel
dus en de ook letterlijk schone springster
loopt dan ook goed verzekerd rond. „Er
kan natuurlijk altijd wat gebeuren. On
langs heeft iemand van ons team een
been gebroken. Maar dat is in de norma
le sport toch ook mogelijk. Bij het
schoonspringen zijn in het verleden ook
wel ongelukken gebeurd", aldus de
Haagse blondine, die vanaf de een-me
terplank eenmaal Nederlands kampioe
ne werd. „Laat ik het afkloppen, maar ik
bleef tot nu toe gelukkig buiten schot".
Haar verdiensten zijn natuurlijk nave
nant. Een jaar geleden deed zij nog.
dienst als zwemonderwijzeres in Den
Haag. De stunts waarmee ze tegenwoor
dige alle uithoeken van de wereld aan
doet, leveren haar vier keer zoveel pecu
nia op. „Of ik jaloers op haar ben van
wege de verdiensten? Dat gaat wel",
houdt Chris de kerk in het midden. Dit
jaar heb ik voor het eerst een zoge
naamd volle beurs. In mijn geval is dat
maandelijks een cheque van driehon
derd dollar, maar dat gaat al op aan de
huur van mijn huis. Er moet dus nog al
tijd geld bij, het eerste jaar zelfs zo'n
tienduizend gulden. Dat komt onder
meer via de maatschappelijke begelei
ding van de Nederlandse Sportfederatie
en wat startgelden. Geen vetpot. Per
wedstrijd ontvang ik een flinke reiskos
tenvergoeding en soms nog eens wat ex
tra". Chris laat zich niet uit over de be
dragen die mogelijk later nog op hem
liggen te wachten, maar duidelijk is dat
hij niet kan tippen aan de grote sommen
geld die bijvoorbeeld Carl Lewis incas
seert. En dus ook niet aan de bedragen
die zijn zus toucheert.
Eenzame hoogte
Waar Maaike in de wedstrijdsport haastj
altijd de concurrentie moest dulden van
beteren (vooral Daphne Jongejans), staat
Chris momenteel bijna letterlijk op een
zame hoogte. Althans nationaal gezien.
De in de Verenigde Staten (biologie en
sportpsychologie) studerende atleet ves
tigde in 1983 voor het eerst een natio
naal polsstokrecord. Hij is de tel in de
loop der tijd een beetje kwijtgeraakt,
maar inmiddels moet hij wel zo'n twin
tig verbeteringen en zeven Nederlandse
titels op zijn naam hebben gebracht.
„Vlak voordat ik in 1983 op uitnodiging
naar de universiteit van El Paso ging,
sprong ik over 5.10 meter, vijf centime-,
ter hoger dan toenmalig titelhouder Eltjoj
Schutter", herinnert de atleet van Sparta!
zich. Op sportgebied houdt Chris zich ini
de „States" verder vooral bezig met de
(100 meter) sprint. „Ik denk dat ik mo
menteel ook de snelste Nederlander ben.
Maar nog niet op papier". De polsstok
springer bij uitstek „dook" al tweemaal
onder het nationale sprintrecord van
10.52, maar had daarbij te veel wind in
de rug voor een officiële hitnotering. Hij
liep echter ook al eens 10.58 bij normale
omstandigheden en Chris verwacht dan1
ook bij het komende Nederlands kampi
oenschap (half juli in Amsterdam) de
concurrentie achter zich te laten.
Zelfvertrouwen
Vooral dank zij zijn specialisme blaakt
de Hagenaar van zelfvertrouwen. „Ik
weet absoluut zeker dat het bij het Euro
pees kampioenschap erg goed kan gaan",
meldt hij overtuigd. Chris, thans natio
naal recordhouder met 5.45 meter,
denkt eind augustus bij de Europese
kampioenschappen in Stuttgart eer
hoogte van 5.60 meter te kunnen be
dwingen. Hij blijft dan nog altijd vier
decimeter onder het wereldrecord van
de Rus Bubka, die met een hoogte van
exact zes meter de beste wereldprestatie
heeft neergezet.
Zo'n afstandje is natuurlijk een peule-
schil voor Maaike. „Ik ga proberen van
nog grotere hoogte te springen. Dat mag
ik. Niets hoeft, ze zijn nu al tevreden,
maar iedereen wil natuurlijk steeds be
ter. Dat moet ik voor mezelf uitmaken".
Op haar veertiende begon Maaike met
schoonspringen. Op een leeftijd dat ech
te talfixiten in deze sport al kampioen
zijn. Ze begon bij de Haagse vereniging
Joop Stotijn en kwam later bij Morgen
stond. Ze had talent genoeg in huis,
maar kon voor de wedstrijden haar ze
nuwen moeilijk in bedwang houden. Een
hinderlijke eigenschap die ze nu volledig
kwijt is. Zus Caroline kwam vorig jaar
toevallig in contact met een springer van
de „Eagles". Van het een kwam het an
der. Maaikes sollicitatie werd serieus ge
nomen en enkele weken later kon ze in
Hongkong, de thuisbasis van de
„Eagles", haar contract komen tekenen.
„Ergens ben ik wel een beetje trots dat ik
als enige vrouw in de wereld dit stunt
werk doe. Ik geloof dat het weinig met
sport te maken heeft. Al moet je er na
tuurlijk wel een ijzersterke conditie voor
hebben".
Haar broodheren willen Maaike, die zich
in enkele maanden een sterk Amerikaan
se tongval heeft eigen gemaakt, niet
meer kwijt. „Ze beschouwen me als een
sister". Geen haar op haar charmante
hoofd denkt eraan ooit nog terug te ke
ren tot de schoonspringsport. „Het is nu
bij elke sprong lachen. Dat is er in de
wedstrijdsport natuurlijk niet bij". Van
1 juli tot medio augustus aanstaande
zijn de American Eagles in Harderwijk.
„We springen niet tussen de dolfijnen, al
deden we dat in Hongkong wel. Maar
het publiek zal een geweldige show zien.
Heerlijk om voor het eerst voor Neder
lands publiek op te treden. Vijf voorstel
lingen per dag, zes dagen per week".
ARTHUR VAN RIJSWIJK
ROB LANGEVELD
Foto: MILAN KONVALINKA
DEN HAAG - Twee keer won de
thans achtjarige Ulaan de belangrij
ke draverij om de Gouden Zweep:
dit jaar en twee seizoenen geleden.
Twee keer stonden de eigenaren
van stal De Laak, de heren Piet Ba-
rendse en Arie Abspoel, oog in oog
met Prins Bernhard. Uit wiens
handen trainer en pikeur Luut
Dooper de Gouden Zweep in ont
vangst mocht nemen.
„Vorig jaar kon Ulaan niet aan de start
verschijnen bij de Gouden Zweep. Hij
was toen evenals als Prins Bernhard uit
geschakeld door een blessure. Maar dit
keer was de Prins er weer en won Ulaan
direct met groot vertoon van macht", al
dus Piet Barendse. Indien Ulaan overi
gens volgend jaar weer de Gouden
Zweep wint dan hoeft men de wisselprijs
niet meer terug te geven. „Wij hebben
Luut Dooper al laten weten dat hij dan
de Gouden Zweep mag houden. Want
wat moeten twee eigenaren met een gou
den zweep doen?", laat Arie Abspoel we
ten.
Maar éérst staan er voor stal De Laak
veel belangrijkere zaken op het program
ma. Zondag komt Ulaan als een van de
drie Nederlandse paarden aan de start in
de belangrijkste draverij van het jaar: de
Grote Prijs der Lage Landen. In totaal is
er in deze koers een prijzengeld van
210.000 gulden waarvan 110.000 gulden
voor de winnaar is bestemd. Arie Ab
spoel: „Wij laten alles aan onze trainer
en rijder Luut Dooper over. Hij had vo
rig jaar al met Ulaan in de Grote Prijs
der Lage Landen willen starten. Maar hij
was toen uitgeschakeld door een zak-
breuk. Door deze blessure is Ulaan meer
dan een jaar uitgeschakeld geweest.
Maar gelukkig - en wonderbaarlijk - is
alles 'weer in orde gekomen. Hij is vol
gens Luut Dooper beter dan ooit tevo
ren".
Vrienden
den hun bedrijf in de buurt van de Laak
hadden gevestigd, was de stalnaam De
Laak feitelijk niet zo moeilijk te beden
ken. Arie en Piet zijn echte liefhebbers
van de drafsport. Piet Barendse is bo
vendien nu een succesvol amateurrijder.
Naast Ulaan hebben ze nog een aantal
paarden. Arie Abspoel: „Maar we blij
ven met beide benen op de grond staan.
In het verleden hebben we ook aardige
dravers gehad en we hebben naast Ulaan
nog wat materiaal. Maar het is echt niet
zo dat we door het succes van Ulaan de
stal zullen gaan uitbreiden met enkele
Piet Barendse op de sulky-
en Arie Abspoel een keertje
in de rol van Ulaan.
dure aankopen van veilingen. Het moet
gewoon sport blijven".
Wat verwachten Arie en Piet van Ulaan
in de Grote Prijs der Lage Landen?
„Toen Luut Dooper vorig jaar de Grote
Prijs der Lage Landen had gezien, zei hij
dat indien Ulaan had mee gedaan een
plaats bij de eerste drie zou zijn behaald.
Ik denk niet dat het veld sterker is dan
vorig jaar. We rekenen er op dat hij in
het geld kan komen. Maar dat geld is
niet het belangrijkste. De eer om goed
mee te kunnen doen met je paard in
zo'n koers is natuurlijk het belangrijk
ste", aldus Piet Barendse.
Levensbelang
Voor Ulaan, die op het ogenblik voor:
stal De Laak al meer dan 160.000 gulden
verdiende, is de start zondag van levens
belang. Hij moet bij de start op het goe
de been terecht komen. Dan kan de pu
pil van Luut Dooper als een sneltrein
gaan. Arie Abspoel: „Je moet een beetje
geluk hebben natuurlijk. Tegen de af
stand van 2600 meter ziet Ulaan echt
niet op. Als hij het goed doet in de Gro
te Prijs der Lage Landen kunnen we
eens aan wat buitenlands werk gaan den
ken. Maar dat laten we echt aan trainer
Luut Dooper over".
Zondag hopen Arie en Piet op een dag
die ze niet snel zullen vergeten. De twee
hoogtepunten tot nu toe - twee keer
winst in de Gouden Zweep - brachten
bij de heren eigenaren ook nog wat onte- j
vredenheid. „Wij kregen na afloop van
deze draverij nog geen kopje koffie aan-1
gebpden. We konden als eigenaren nau- j
welijks op de foto bij de prijsuitreiking.
Er stonden allemaal mensen op die er
niets mee te maken hadden. En juist j
zo'n fotp - met je eigen paard en de
Prins - is toch een uitzonderlijk iets om
te bewaren. Nee, dat was een slechte j
ontvangst in Groningen. Gelukkig is
volgend jaar de Gouden Zweep op i
Duindigt", laat Piet Barendse weten.
De kans dat de drafliefhebbers bij uit- j
stek, Arie en Piet van de Haagse stal De
Laak, zondag met Ulaan voor een prijs-
uitreiking op de foto gaan is natuurlijk j
klein. Maar Ulaan heeft genoeg klasse j
om in het veld van twaalf paarden goed
mee te gaan doen. Waarschijnlijk zal hij
in elk geval de twee andere Nederlandse
paarden Veloce met Hugo Langeweg en
oud-derby winnaar Ymond Boekelte met
Harry van Ooijen achter zich laten.
Maar of Ulaan paarden als Mack the
Knife en Noble Atout kan kloppen, valt
te betwijfelen. Al krijgt Ulaan aan de
start vijfentwintig meter voor. Maar dat
mag dan ook wel, want Mack the Knife
verdiende al meer dan een miljoen gul
den.
