Omwegen
Fransche Brug n volwaardig
restaurant onder chef Rinus
Of het nodig is dat U kunt zeilen
Zware Elfstedenloop
LEIDEN OMGEVING
CcidócSotrtunt
DINSDAG 1 JULI 1986 PAGINA 11
DE MEERVAL IS IN OPMARS, TOT OP HET PLATTE LAND VAN DE VEEN, EN...
Al bijna een maand trachten
Nederlandse restaurants,
ook in Leiden en omgeving,
hun geachte klandizie in de
meer-val te lokken. Sinds
eind mei in Hazerswoude
aan de Hoogeveense weg
door de viskwekerij Delifish
(de grootste van Europa in
z'n soort) de exotische Afri
kaanse meerval met veel
vertoon aan honderden va
derlandse restaurateurs en
andere belangstellenden
werd gepresenteerd, is deze
enge schubbenloze vis, met
z'n afzichtelijke baarddraden
in z'n platte haaiekop, in op
mars. Deze met zorg opge
fokte Afrikaanse meerval
u kunt demissionair staatsse
cretaris Ad Ploeg van Land
bouw en Visserij gerust als
zijn peetvader beschouwen
mag dan een gepantserde
onderzeeër zijn, eenmaal
goed bereid smaakt hij alsof
een engeltje iets op je tong
doet.
Dat gebeurde op die promo
tiedag in Hazerswoude dan
ook in ruime mate: de vis
werd in mootjes en in schijf
jes, al dan niet gerookt, door
veel fijnproevers verorberd
en vrijwel iedereen was er
verrukt van. En steeds uit
voorraad leverbaar; als de
geslachtofferde meervallen
verorberd waren, werden er
weer nieuwe uit de grote
bassins gehaald. Verse
„mooie en lekkere" produk-
ten die telkens weer voor de
bijl gingen, geofferd op het
altaar der kostelijke smaak-
vorming. Des viskwekers
trots, en de zeevishandel lus-
te er ook wel pap van.
De kennismaking verliep
voor de afzettende kwekerij
zeer hoopgevend. Tal van
professionele voedselberei-
ders werden in de commer
ciële fuik gevangen en se
dertdien staat bijna overal in
de betere etablissementen de
consumeerval op de kaart.
Zo werd de uitheemse meer
val een troeteldier van de
verfijnde keuken, al werd in
de meeste gevallen daar
geen extra ophef van ge
maakt. Bij „Nieuw Miner
va", bijvoorbeeld, reageerde
men vrij laconiek: „Wij
Chef-kok Rinus Hoogendoorn van de „l-ransche Brug" bereidt met geestdrift zijn kunsten
voor.
menu meenamen". Ook
Oudt Leyden en La Grand
stoeien allerplezierigst met
deze vis die niet meer kan
bijten. Alleen het manage
ment van de „Fransche
Brug" in Roelofarendsveen
wilde meer tamtam maken.
En de burgemeester van Al
kemade, de bijna scheidende
magistraat J.Wagenaar, die
ervan hoorde, zei tegen-me:
„Doe ze de groeten als je er
komt, en vraag eens naar die
walvis in de Westeinder".
Pardon, burgemeester, het is
een meerval, en bij de Fran
sche Brug weten ze daar
toch niets van. „O ja, meer
val; maar er moeten nog een
paar van die walvissen in de
plassen bij ons in de buurt
zitten".
Weg neut en biljart
Nog maar een maand of wat
geleden is het karakter van
de „Fransche Brug" (in '85
zestig jaar oud) veranderd.
Onder de directie van Hein
en Annet de Jong werd af
scheid van het verleden ge
nomen. Restaurant de
„Fransche Brug" aan het
Westeinde, even buiten het
constante gezoem over de
aan- en afvoerende ver
keersader A4, is nu een vol
waardig restaurant. O gru
wel, er is geen bar meer.
Nou ja, nog wel een solide
toog in carré, maar er staan
geen krukken meer omheen,
ie kunt er niet meer zitten
hijsen. Ook het biljart en de
queu's zijn verwijderd. Een
keiharde maatregel. De ha-
bitué's werden gedwongen
ergens anders hun heil te
zoeken. Hein en Annet wa
ren onverbiddelijk in hun
besluitvorming. Het echt
paar stuurde een brief aan
de clientele en die vond het
bijna unaniem maar niks.
Weg was de neut, weg wa
ren de sterke verhalen aan
de tap en de ballen op het
groene laken. Annet de
Jong: „Hoewel er heel wat
zeiden, achteraf: jullie heb
ben eigenlijk ook wel ge
lijk". En dan stuurden de
treurende vaste innemers
een bloemetje of een plantje
bij de heropening van het
nieuwe restaurant met 50
plaatsen.
De heer en mevrouw De
Jong hadden echt genoeg
van het caféleven. Annet:
„Alleen 's zondags werd er
in de zaal achter gedineerd,
door de week zaten de gas
ten te eten zowat tussen de
biljarters in en dat kostte
klanten, dat stootte af zeg
maar. We wilden ons meer
op het restaurant concentre
ren". Zo vertrok het oude
bestand der gezelligheidszoe
kers naar elders. Er wordt
nu op niveau gegeten bij De
Jong van de „Fransche
Brug". De achterzaal is er
nog voor bruiloften en par
tijen, recepties, vergaderin
gen en dat soort dingen. En
lang leve de party service.
De beslissing aangaande al
leen restaurant werd ver
sneld door de komst van de
eerste chef-kok van de
„Fransche Brug", Rinus. Ma-
rinus Hoogendoorn (33) uit
Hazerswoude, getrouwd en
vader van twee kinderen,
die weer van hun vader
moeten eten als het ware.
Rinus kwam naar de Veen,
zag en werkt nu aan de
overwinning. Pas later volg
de in zijn kersverse kielzog
de gluiperige meerval. Chef
Hoogendoorn: „Ik ben hier
per 1 december van het vo
rig jaar begonnen, alleen in
de weekends. In de daarop
volgende tijd hebben we uit-
gedestilleerd wat precies de
bedoeling van een goed res
taurant was. De laatste tien
jaar heb ik gewerkt bij de
Mangerie in Den Haag, tot
die vrij abrupt werd geslo
ten. Ineens stonden we alle
maal op straat. Ik had toen
even de neiging om de pijp
maar aan Maarten te geven,
ik had netzogoed in de
bouwvak kunnen gaan".
Gelukkig voor Rinus en de
„Fransche Brug" heeft
Hoogendoorn van die nood
sprong afgezien. Hij vond
zijn weg naar de Veen, „en
nu is het de bedoeling hier
een kwaliteitsrestaurant van
te maken. We proberen een
stijl te creëren die de ande
ren, de concurrenten in de
buurt, niet voeren. Dat is
ook wel afhankelijk van het
publiek dat je krijgt. Dit jaar
ben ik uitgenodigd mijn exa
men voor meester-kok te
voltooien; voor twee gedeel
ten ben ik al geslaagd, en in
oktober volgt het laatste
praktijk-onderdeel". Dan is
de chef pas echt generaal.
Nieuwe toppers
Als in de „Fransche Brug"
eenmaal een meester de le
pel en het bakmes zwaait, is
het voorgoed afgelopen met
de sudderlapjes van groot
moe. Hoewel die uit de
kunst waren aan het West
einde. Chef Rinus, bij tijd en
wijle hoog- en goedgemutst,
heeft intussen met een ade
laarsblik de situatie aan het
eetfront verkend en geana
lyseerd: „We voeren nu een
standaardkaart, daarnaast
een menu dat houvast biedt
aan mensen die even langs
komen of zakenrelaties heb
ben te onderhouden. Waar
ik mee bezig ben is het vin
den van steeds w
toppers, en regelmatig
Op mijn omwegen door stad en land
kom ik graag mensen tegen. U kunt
mij telefonisch of schriftelijk vertellen
wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Ik ben bereikbaar via 071
- 12 22 44 op toestel 10.
door Ton Pintors
springen op wat zich op de
markt voordoet: eenden, as
perges, fruitsoorten ook
als een der eersten brachten
wij hier bramen en frambo
zen. En nu de meerval. Op
Krimeurs afgaan. Daar gaat
et om. Ik woon daar vlak
bij, bij die meervallenkwe-
kerij, en haal ze daar zelf.
Verser kan het niet", aldus
Rinus Hoogendoorn, die „al
les zelf maakt": eigen noten
brood, luxe koekjes, kaneel-
stengeltjes, taartjes. Vraag
om een dwarsweg en Rinus
produceert 't.
Hein de Jong: „We hebben
heel leuke reacties op het
meervallenmenu gekregen.
Eigenlijk toch wel leuk: men
komt hier soms sceptisch en
gaat enthousiast weer weg.
Geweldig, dat ze dit aandur
ven, denk je weieens". Er
was laatst een meneer die
helemaal niet van vis hield,
maar hij ging bekeerd heen,
met de nasmaak van de aan
vallige meerval nog op z'n
verhemelte. Dat dankte hij
niet alleen de koekoek, maar
ook Rinus die uitgeslapen de
meerval op al z'n mogelijk
heden en kwaliteiten had
onderzocht.
Hoge meerval-school
Wat doet de chef zoal, ten
einde de meerval te kunnen
slijten? Wel, hij maakt met
het gewoonste gezicht van
de wereld een schier acade
mische salade van meerval
met een sherry-dressing,
serveert daarna gevulde
meervalfilet, vergezeld van
een lichte saus met tomaat.
Hoofdgerecht (je mag ook
zeggen: een hoofs gerecht)
een mooi gebakken meerval
met een basilicumsaus. Ter
afsluiting een exotische (om
dat de Afrikaanse meerval
al exotisch is) fruitsalade
met aardbeiensaus. Rinus
bakt ze bruin, vult en po
cheert en put zich uif in het
bedenken van moussen. Per
soonlijk vindt hij gerookte
meerval niet zo geslaagd:
„Een beetje droogachtig".
Maar hij blijft proberen, kij
ken wat je ermee kunt doen.
„Ik kan me voorstellen, dat
je moten meerval in een
maaltijdsoep stopt, maar wij
geven de voorkeur aan filet
die je zö kunt eten. Bakken,
en dan heel dun uitsnijden".
Er is bij de „Fransche Brug"
uitvoerige informatie over
de meerval voorhanden,
voor wie daar prijs op stelt.
En omdat vis moet zwem
men wordt van harte een
droge witte Bourgogne aan
bevolen. De vis zelf heeft
daar dan niets meer aan,
maar de gast is ermee in de
wolken. Als je zegt: mes
sieurs, mesdames, voila un
Chateau Mandelot, bourgog
ne aligoté 1983, is het wel
een tientje of zo meer dan bij
Jan van den Broek, maar
het is net of het toch beter
smaakt. En het is maar een
advies. Een lichte rode
Beaujolais is eveneens uit
muntend, omdat de meerval,
ook na z'n overlijden, iets
rood vlees heeft, zoals de
steur, die overigens zo rood
is als een ossehaas. Voorlo
pig prijkt de meerval in al
z'n heerlijkheid op de scho
tels van de „Fransche Brug",
en we verlenen chef-kok Ri
nus daar graag décharge
voor. Tot ongeveer eind juli.
Daarna ziet Hoogendoorn
weer uit naar iets anders.
Om niet te horen te krijgen:
„Daar heb ie hem weer, met
z'n meerval". Per 24 juli gaat
de eendejacht weer open.
Zo'n eend betrekt Rinus dan
van dorpsgenoot Henk de ja
ger, of hij gaat de vogels net
jes bij de poelier halen.
Later is er de fazant, die zo
tegen oktober allerwege het
haasje is „In Engeland
zijn ze er veel eerder mee".
„En dan denk ik ook aan
speciale koeiesoorten, als de
Schotse „Angus", die louter
voor het vlees gefokt wordt.
Scharrelkoeien zogezegd.
Overigens halen we prima
vlees, lam bijvoorbeeld, bij
de plaatselijke slager Kees
van der Meer, een prima
vakman. Zet dat er maar bij,
want het is zo". Chef Mari-
nus Hoogendoorn heeft z'n
tijdelijke jachtvelden wel ge
vonden. Kijk maar naar de
meerval, afstotelijk van aan
blik, maar alle betrokken
chefs in stad en land weten
er iets subliems van te ma
ken.
Aan de andere kant is er een
geregelder privé leven voor
de restaurateurs Hein en
Annet de Jong, die ook nog
jonge kinderen moeten
grootbrengen. Annet (en
haar Hein knikt instem
mend): „We voelen ons er
wel bij, prima zelfs. We zijn
blij dat we de stap van café
naar restaurant gedaan heb
ben. We richten ons vooral
op mensen van buiten de ei
gen plaats, die willen we
vanuit de regio hier naar toe
halen. Dat heeft z'n tijd no
dig, zoiets doe je niet in een
paar maanden. Dit warme
weer, overigens, doet ons
geen goed". Annet en Hein
de Jong houden de barome
ter in de gaten. Die kan, op
langere termijn, redding be
tekenen als ie zakt.
Exit café, met een vaarwel
aan de vaste „club" van ver
bruikers. „Doe ze maar de
groeten", zei de burgemees
ter, die de meerval voor een
walvis aanzag. Er is nu
plaats voor eet-mensen die
een heerlijk avondje uit
kunnen zijn; een avondje
„met lekker eten en drin-
redactielokaal staart de verslaggever mismoedig i
mertijd.
Deze gevleugelde term valt de laatste tijd weer vaak te be
luisteren. „De stille tijd van het jaar waarin zeer velen va
kantie hebben en gewoonlijk voor de couranten weinig
nieuws valt te berichten", geeft de dikke Van Dale als om
schrijving. Weinig nieuws, dat klopt. Maar wie denkt dat er
in ons lage land gedurende de zomermaanden niets gebeurt,
die slaat de plank mis.
Akkoord, de vergaderruimtes blijven leeg en menig telefoon
rinkelt vergeefs op een leeg bureau. Maar op het strand,
langs de plassen en in de parken wemelt het van de activi
teiten die de Hollandse zomer zo leuk kunnen maken, als
het tenminste niet regent.
Die zomerse activiteiten in de regio staan de komende we
ken centraal in deze rubriek. Op dinsdag, woensdag, don
derdag en vrijdag is deze ruimte gereserveerd voor mensen,
dingen en evenementen die in zomerse tijden de aandacht
trekken. Suggesties voor deze rubriek kunt U kwijt bij de
redactie: 071-122244, toestel 23.
9?
99
LEIDERDORP „Sorry
hoor, ik ben zo terug".
Nico van Schie spoedt
zich naar de benzine
pomp. Hij helpt een in
fraaie korte ruitbroek
gestoken mevrouw aan
een paar litertjes brand
stof en ploft bij terug
keer in de woonkamer
weer in de stoel. Druk
heeft-ie dat is wel dui
delijk. De hele familie
Van Schie overigens.
Maar ze zijn het gewend
in deze maanden, want
sinds jaar en dag speelt
zich voor de deur van
hun huis de Kaagweek
af. De woning aan het
einde van de Leider-
dorpse Zijldijk bruist dan
ook van de activiteiten.
Normaal gesproken hebben
Nico (27) en zijn vader Albert
(63) alleen de zorg voor de elf
zeilboten en de elf roeiboten
die ze verhuren. Maar tijdens
de Kaagweek komt daar heel
wat meer bij kijken. Dan
worden ook Nico's moeder en
zijn zussen veelvuldig inge
schakeld. Om de haverklap
meldt zich iemand bij de ben
zinepomp om een jerrycan te
laten vullen. Ook moeten ze
nog het oog houden op het
parkeerterrein dat op een
weiland bij hun huis is inge
richt. Achter elkaar rijden de
watersportliefhebbers bin
nen, om zich vervolgens met
een roeibootje over te laten
varen naar de Kaagsociëteit.
nog een kleine camping.
Lege gastank Bij Van Schie
kan je een volle halen. „Kunt
u even helpen met de boot,
meneer?", vraagt een jong
zeilertje, dat zijn dure speel-
Nico van
Schie heeft
even tijd om
voor de ca
mera te pose
ren met de
Kaagweek-
pret op de
achtergrond.
goed graag op het droge wil
hebben. Nico veert al over
eind.
„Dit is altijd de drukste pe
riode van het jaar. Na de
Kaagweek wordt het weer
rustiger", aldus Nico, die van
's ochtends acht tot 's nachts
vier uur in de weer is. Nu zit
hij weer bii het parkeerter
rein, terwijl verderop iemand
zich weer bij de benzinepomp
meldt. Maar zie, in nood leer
je je vrienden kennen. Daar
is de helpende hand van siga
renhandelaar Eric Opdam
van de Haarlemmerstraat
(„zet je het er wel bij Of doe
toch maar niet. Anders den
ken ze weer dat die Opdam
er nog wat bij doet. Heb die
vent dan nooit genoeg, zeg
gen ze danOpdam, die een
woon bootje bij de Kaag heeft
liggen, neemt tijdelijk de
honneurs waar als parkeer
wacht, wanneer Nico even
naar de pomp loopt. „Ik ben
even naar terrein 56 geweest,
maar alles is onder controle",
deelt Eric als een volleerd
Hoofd Oostzijde mee, wan
neer Nico terug komt.
Druk
Het is een gekkenhuis, daar
langs het water, werken ge
blazen. Albert lost zoon Nico
bij het parkeerterrein af. Van
de Kaagweek merkt Nico ei
genlijk maar weinig. Alleen
de startschoten van de diver
se klassen komen luid en
duidelijk door. Toch was het
vroeger volgens Nico druk
ker tijdens de Kaagweek.
„Dan waren er toch zo'n zes
tot achthonderd deelnemers.
Er is een jaar geweest met
elfhonderd deelnemers. Nu
zijn het er driehonderd. Het
is allemaal terug gelopen.
Vroeger namen de verstokte
Kaagleden vakantie tijdens
de Kaagweek. Dat gebeurt
nu ook minder".
Hoe dat nu komt, die ver
minderde animo voor de
Kaagweek? Nico krabt zich
peinzend op het hoofd.
„Tsja", zegt hij aarzelend.
„Het is een andere wind die
waait. De Kaag is niet meer
in. Raar. Bij de Sneekweek is
de accommodatie minder.
Samenstelling: Paul van der Bijl
Foto: Wim van Noort
Tips: 071-122244, toestel 23
Vorig jaar stond je daar tot je
enkels in de blubber. Maar
de Sneekweek heeft een
naam. En de Kaagweek niet.
Ze denken dat je gek bent als
je aan de Kaagweek mee
doet".
Hoe het ook zij, de Kaagweek
is en blijft volgens Nico ge
zellig. 's Nachts wel eens een
vechtpartijtje in de sociëteit,
maar over het algemeen is
het louter pret dat de klok
slaat. „Er komen 's avonds
veel mensen naar Kaageiland
die niet eens kunnen zeilen,
zo gezellig vinden ze het. Er
er wordt dan ook aardig ge
schonken. Je ziet ze hier af
en toe terug komen...". Nico
schudt het blonde hoofd. En
veert weer overeind, want de
telefoon gaat. Iemand die
voor zaterdag een zeilbootje
wil reserveren. „Of het nodig
is dat U kunt zeilen
vraagt Nico verbaasd. „Nou,
het is wel een pré", ant
woordt hij met een brede
grijns. „Je maakt wat volk
mee", zegt hij, nadat hij de
hoorn heeft neergelegd. En
sprint vervolgens weer naar
de benzinepomp, waar ie
mand ongeduldig met een
jerrycan staat te rammelen.
ZOETERWOUDE „Er waren twee essentiële verschilpunten.
Schaatsen kwamen er niet aan te pas en de temperatuur was 45
graden hoger dan op 26 februari". Kenmerkende woorden van
één van de Zoeterwoudse deelnemers aan de eerse editie van de
Elfsteden-estafetteloop. Vertrokken eerder dit jaar de deelne
mers aan de „enige echte Elfstedentocht" bij 17 graden vorst,
afgelopen weekeinde wees de thermometer 28 graden aan en dat
betekende dat het afzien was voor de deelnemers aan de presta
tieloop.
Voor ieder trajekt kwam een „verse" loper in aktie en dat was
ook wel nodig want er waren afstanden op de rit Franeker-Dok-
kum bij van méér dan 20 kilometer. Eén van de 65 ploegen was
het team van badmintonvereniging Shuttlewoude. Doordat op
het laatste moment een van de deelnemers moest afhaken,
moest nogal wat geïmproviseerd worden hetgeen betekende dat
enkele lopers beduidend méér kilometers moesten maken dan
vooraf gepland en waarop men ook had getraind. Klokslag 5.00
uur vertrok Rob Burgerjon als Zoeterwouds kampioen bad
minton als eerste voor de rit Leeuwarden-Sneek. Naarmate
evenwel de dag vorderde, de zon steeds meer warmte afgaf en
de wind toenam tot kracht 5 a 6 uit het noord-oosten werden de
kilometers zwaarder. Desalniettemin werd het een sportieve
happening die wat Shuttlewoude betreft volgend jaar zeker ge
prolongeerd zal worden. Vrijwel zeker zal er dan een wedstrijd
en prestatieloop plaatsvinden. De 200 kilometer werden door
Shuttlewoude afgelegd in een kleine 17 uur.
Zestig jaar in Duinzichtstraat
OEGSTGEEST In de Oegstgeester Duinzichtstraat woont
sinds 1926 „tante Nel" van Kampen al die tijd in hetzelfde huis
je. Tot voor kort verkocht zij sigaren en sigaretten maar daar is
zij, op 84-jarige leeftijd, mee gestopt.
Het 60-jarig bewonersjubileum was voor de Duinzichtstraters
gisteren aanleiding om een muziekkorps te laten opdraven. Tan
te Nel werd een aubade gebracht door de band van Jong Flora
uit Rijnsburg. Achter de muziek liepen haar kinderen en klein
kinderen die vanuit heel Nederland naar Oegstgeest waren ge
komen. De voorzitter van. de jubileumcommissie, de heer Boere
bood mevrouw Van Kampen een speciaal voor deze gelegenheid
vervaardigt wandbord aan. Ook burgemeester Sj. Scheenstra
kwam de jubilaresse van harte fliciteren en overhandigde haar
een fraai boeket bloemen. Kinderen uit de straat zongen een
speciaal feestlied en daarna werd het een spontaan straatfeest.
Expositie in Warmond
WARMOND De voorzitter van de plaatselijke VVV de heer
J. de Winter opende gisteravond de jaarlijkse tentoonstelling
„Warmonders voor Warmonders" in ae Oude Gymzaal. Ieder
jaar worden ter gelegenheid van de Kaagweek de meest uiteen
lopende resultaten van Warmondse creativiteit samengebracht
in de gymzaal. Kantkloswerk, oorhangers, schilderstukken en
beeldhouwwerken worden steeds opnieuw tot een verbazing
wekkend geheel gecreëerd. Verbazingwekkend omdat ieder jaar
opnieuw blijkt dat er vele mensen in Warmond uiterst kunstzin
nig en technisch bijzonder goed bezig zijn. De expositie is nog te
zien dagelijks tot en met 13 juli.
Afscheid van gemeentesecretaris
OEGSTGEEST In besloten kring in de raadszaal is gister
avond afscheid genomen van gemeentesecretaris J. van Hul-
steijn. Hij werd onder meer toegesproken door burgemeester mr.
Sj. H. Scheenstra, de eveneens scheidende loco-secretaris, de
heer G. Noordermeer en de voorzitter van personeelsvereniging
de heer J. Turenhout. De heer Van Hulsteijn werd onder andere
een fotocamera overhandigd.
