Coördinator Taeke Kuipers zit
nog verlegen om vijf etalagepoppen
Ik probeer de essentie van het
leven in een kunstvorm te vangen
hond
zoekt
huis
fi&tcbeSotnmti
HAZERSWOUDSE DICHTER GEEFT VIJFDE BUNDEL UIT
Baltazar en Gregorius
katten van standing
%N OMGEVING
ZATERDAG 21 JUNI 1986 PAGINA 15
TEN BEHOEVE VAN HET LAKENFEEST- EVENEMENT „MODE IN DE WAAG"
Nog een paar weken
en de Leidse Laken-
feesten branden
(voor de tweede
keer) weer los. Een
zomers festijn van 3
tot en met 15 juli,
met Leiden als een
lust voor het oog en
het oor.
Handenvol werk voor
de VVV-poot Stichting
Evenementenfonds Lei
den" en haar werkne
mer Taeke Kuipers (28),
die optreedt als coördi
nator van de Leidse La-
kenfeesten, het groot
schalige zomerevene-
ment dat de Sleutelstad
straks opnieuw alle eer
aandoet. Voorlopig nog
geen moment rust voor
de coördinator, die zich
speciaal bezighoudt met
het onderdeel ,,Mode in
de Waag".
Taeke Kuipers: „Vorig jaar
lag een accent op „Verande
rend stadsbeeld", met de res
tauraties en vernieuwingen
in de binnenstad. Dit jaar is
er minder gerestaureerd, dus
moesten we naar iets anders
omzien. We hebben deze
keer de textiel, een voorma
lige pijler der Leidse indus
trie en welvaart, als uit
gangspunt genomen. Daarbij
zijn we bij de „mode" te
rechtgekomen".
Boombladeren
Twee weken lang een „ge-
Waagde" tentoonstelling,
met als titel „Mode Reali
teit Illusie". Zes jonge
modevormgevers(geefsters)
zullen op deze expositie in
de Waag hun ideeën laten
zien. Zes verschillende visies
op Mode. Kuipers weet het
volgende ervan: „Deze
vormgevers maken extrava
gante maar erg draagbare
kleding. Zo werkt Marjolein
Olivier voornamelijk met
plastic-materialen en touw.
Bij haar ontwerpen wordt de
vraag of kleding draagbaar
moet zijn van ondergeschikt
belang. Jacqueline Meinema
heeft boombladeren op haar
kleding aangebracht. Deze
verwerkt zij op en in de ver
schillende kleding-onderde-
len. Schitterende kragen
van boombladeren! Hoe
krijgt ze het voor elkaar, ge
weldig! Al is het niet om
even 's ochtends aan te trek
ken natuurlijk".
Dan zijn er ook Jacqueline
van Nieuwkerken en Nico-
lien de Jong die in het mo-
degebeuren willen mee
draaien. Zij presenteren zich
onder de naam „l'Accento"
en brachten zeer recentelijk
hun eerste gezamenlijke col
lectie. Gerwin Smit manifes
teert zich met duurzame ma
terialen. Voor hem bepalen
volume, beweging en het da
gelijks gebruik de vorm.
Smits ontwerpen zijn zeer
krachtig te noemen. Tenslot
te is er PG (z'n bedrijfje
heeft als merknaam PG
XXX PG drie kruisjes),
een modevormgever wiens
collecties volgens Taeke
Kuipers als hij zich tele
fonisch meldt hoor je zoiets
als: met deken Kuipers
„een wardrobe functie kun
nen hebben". Zijn duidelijke
visie op kleding is niet tren
dy, maar past erg bij deze
tijd. PG ontwierp ook de
kleding voor „Elckerlyc", de
middeleeuwse moraliteit die
Op mijn omwegen door stad en land
kom ik graag mensen tegen. U kunt
mij telefonisch of schriftelijk vertellen
wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Ik ben bereikbaar via 071
"\12 22 44 op toestel .10.
weer in de Pieterskerk zal
worden opgevoerd in een ei
gentijdse enscenering.
33 poppen nodig
De vormgevers waarvan de
Stichting zich bedient zijn
ook „aangevers" van een
mode die het beeld van de
stad kan medebepalen. Zij
geven trends aan die over
een jaar of wat de toon zul
len uitmaken. Maar dat was
niet Kuipers' pakkie an. „Ik
zat met andere problemen:
hoe toon je mode op een ex
positie? Je kunt die ontwor
pen creaties niet twee we
ken aan de muur hangen.
Ach, het lag bijna voor de
hand: het moesten etalage
poppen zijn die de weelde
konden dragen. Levende fi
guren kun je niet veertien
dagen lang van 11.00 tot
17.00 uur op en neer laten
lopen. Zou ook te begrotelijk
wezen. Maar goed, de zes
vormgevers ontwierpen 33
creaties, dus heb ik 33 pop
pen nodig. Zie maar hoe je
er aan komt. Waar haal je ze
vandaan? Je kunt grootwin
kelbedrijven polsen, maar zo
eenvoudig ligt het niet, im
mers hun poppen vertegen
woordigen een fikse waarde:
van 2000 tot 3000 gulden per
stuk zeg maar; ze zijn boven
dien erg kwetsbaar, van
kunststof gegoten dacht ik".
Taeke Kuipers probeerde
het ook bij de NOS, het Kos
tuummuseum en bij het Ned.
Theater Instituut. Maar ook
hier ging het feest niet door.
Poppen huren voor 295 gul
den per pop per week was
budgettair niet haalbaar. Hij
kwam wel een eind verder
via mode-opleidingen bij het
middelbaar beroepsonder
wijs en vergaarde ook afge
schreven, maar nog redelijk
uitziende, poppen van een
aantal bedrijven. Verreweg
de meeste etalagepoppen die
Kuipers op de kop heeft
kunnen tikken zijn in bruik
leen afgestaan en door de
Stichting verzekerd.
„Orthodoxe"
„Maar ik ben er nog niet",
verzucht Taeke Kuipers wat
zorgelijk. „Ik heb nog drie
vrouwenpoppen nodig en
twee mannenfiguren, bij
voorkeur uit één serie. Er zit
namelijk een enorme diver
siteit in die poppen. Je hebt
ze in allerlei kleuren, of to
taal zwart, of ze zijn gesty-
leerd, of drie-dimensionaal,
maar je hebt ze ook hele
maal plat. Mijn voorkeur
gaat uit naar „orthodoxe"
drie-dimensionale etalage
poppen. Na het modefeest
gaan ze weer terug naar hun
oude adressen. Wat moet je
als VVV er anders mee
doen?"
Taeke Kuipers heeft in de
afgelopen weken minstens
zeventig adressen afgebeld
om de poppen bij elkaar te
krijgen. Zo tussen z'n andere
Op zoek naar etalagepop
pen voor een modebeeld;
dit kaalhoofdige doch de
cent aangeklede exemplaar
kan Taeke Kuipers in elk
geval niet meer ontglippen.
werk door. „Ik kan pas rus
tig gaan slapen als ik die
ontbrekende drie vrouwen
en twee mannen heb".
Mochten er nog mensen of
instanties zijn die kunnen
bijdragen aan de gemoeds
rust van Kuipers door hem
die „vijf poppen uit één se
rie" aan te leveren, laten ze
dan even de VVV Leiden
bellen: tel. 146846, en vragen
naar Taeke Kuipers. Na
mens de coördinator bij
voorbaat vriendelijk dank.
De Hazerswoudse dichter Ton Huisman zet zijn reacties op het
leven in dichtvorm op papier.
HAZERSWOUDE-DORP
Hij schreef zijn eerste
vierregelige gedicht op
22-jarige leeftijd. In de
Engelse taal, omdat ,,dat
zo mooi liep". Nu, bijna
twintig jaar later, komt al
weer de vijfde bundel van
de in Hazerswoude gébo
ren en getogen dichter
Ton Huisman (41) uit, ge
titeld „En toch werd dat
mosterdzaadje een boom".
Achttien Nederlandstalige
gedichten die handelen
over de meest uiteenlo
pende zaken. „Het zijn
mijn reacties op dingen
die ik in het leven mee
maak", aldus Ton Huis
man. „Ik probeer de es
sentie van het leven in
een kunstvorm te van
gen".
Eén van de ingrijpendste bele
venissen in zijn eigen leven
was zijn zesjarig verblijf in het
psychiatrisch ziekenhuis En
degeest in Oegstgeest. Hij was
daar onder behandeling we
gens een ernstig psychisch
trauma. „Daar ben ik indertijd
begonnen met het schrijven
van gedichten. Dat was zo'n
uitzichtloze situatie; ik dacht
dat ik er nooit meer uit zou
komen. Ik probeerde de pro
blemen van me af te schrij
ven". Hoewel het nu alweer
zestien jaar geleden is, bevat
ten zijn pennevruchten nog tal
van verwijzingen naar die tijd.
Zijn laatste bundel is echter
anders. „Het heeft een andere,
blijere toon", meent de dich
ter. Reageerde Huisman in zijn
eerdere bundels nog een zeke
re wrok over het verleden af,
thans kijkt hij naar de toe
komst. „Ik heb inmiddels veel
verwerkt, me verzoend met
veel dingen. Destijds zag ik
niets meer zitten. Nu is het
mosterdzaadje van de hoop
een boom geworden".
Zware kost
Ondanks de opgewekte toon
die in zijn vijfde bundel door
klinkt, zijn de gedichten van
Huisman over het algemeen
zware kost. „Al mijn gedichten
zijn zeer ernstig. Elk woord
getuigt van een diepe bele
ving, van een worsteling om
boven te komen en van mijn
geloof in God. Het zijn uiterst
persoonlijke ontboezemingen",
omschrijft Huisman. De Ha-
zerswoudenaar hoopt met zijn
gedichten mensen met proble
men te stimuleren om niet op
te geven en door te zetten.
„Het is een handreiking naar
degenen die het moeilijk heb
ben", legt hij uit. „Voor psy
chiatrische patiënten, maar
ook voor veel van mijn vrien
den en kennissen. Ik wil hen
aanmoedigen om ondanks hun
moeilijkheden, alles uit het le
ven te halen wat er in zit, er
toch iets van te maken en niet
bij de pakken neer te zitten".
Na zijn debuut met de bundel
„Geen paarlen voor de zwij
nen" in 1983, volgden „Voor
mensen een mens" in 1984,
„Het leven" in datzelfde jaar
en vorig jaar de bundel „In
nerlijke groei". Het Joodse
volk, de band met zijn vader,
In het asiel zitten momenteel
twee Abessijnen. Dit katten-
ras wordt wel eens als de
hond onder de poezen om
schreven, omdat ze zich bijna
net zo spontaan gedragen als
honden. Baltazar en Gregori
us voldoen aan dat beeld. De
katers zijn beiden twee-en-
een-half jaar oud en gecas
treerd. Het zijn zeer fraaie
beesten, zeer slank, hoog op
de poten en met een prachtige
vacht in jachtkleur. Beide
poezen hebben zelfs een stam
boom. De katten kwamen in
het asiel, omdat ze voor de ei
genares onhandelbaar waren.
Baltazar en Gregorius zaten
vorig jaar december ook al in
het asiel. De eigenares hield
het zes maanden met de
Abessijnen uit en nu zijn ze
weer terug.
Wat is namelijk het probleem.
De poezen zijn prachtig, lief
en spontaan, maar ook rovers
en erg handig. De poezen zijn
in staat om alle deuren in huis
te openen, zelfs de ijskast
open doen zal ze eens lukken.
Daarbij komt dat ze heel goed
voor hun eigen kostje kunnen
zorgen. Vinden ze dat niet in
de vorm van vogeltjes, mui
zen of ander klein spul, dan
halen ze de pannen van het
gasstel of keren boodschap
penmanden om of plunderen
voorraadkasten. Het is dus
zaak de poezen op tijd eten te
geven. Verder moeten de kat
ten echt naar buiten kunnen.
Als ze eenmaal bij de nieuwe
baas zijn gewend en in zijn
bijzijn de buurt hebben ver
kend, dan kunnen ze naar
buiten. Baltazar en Gregorius
hebben veel energie en dat
moeten ze buiten kwijt raken
door te rennen, in bomen te
klimmen en achter de beesten
aan te gaan. Het is dus duide
lijk dat degene die een Abes-
sijn in huis haalt van wanten
moeten weten.
Het lijkt de asielbeheerder be
ter als beide poezen niet meer
samen in één gezin geplaatst
worden. Alleen mensen met
ervaring met de Abessijn zou
den er twee aankunnen. An
deren zullen er aan één meer
dan genoeg hebben. Ook
mensen met een flat kunnen
het wel vergeten. De poezen
hebben echt de ruimte nodig
en moeten ook gemakkelijk
naar buiten kunnen.
Wekelijks verschijnt in de Leidse Courant de rubriek
„Hond zoekt huis". In deze rubriek wordt een hond (of
soms ook wel een kat) beschreven, die in het asiel ver
blijft. De in deze rubriek beschreven dieren zijn óf gevon
den, óf door hondenbezitters naar het asiel gebracht. Ze
worden om uiteenlopende redenen afgestaan, vaak begrij
pelijke, maar soms ook volslagen onzinnige. De in „Hond
zoekt huis" beschreven dieren zijn alle gezond, hebben een
wormenkuur ondergaan en zijn volledig ingeënt. Tegen be
taling van 95 gulden (inclusief dierenpaspoort) en 45 gul
den voor katten zijn ze af te halen. Dit geld komt ten goe
de aan zwerfdieren. Adres: Nieuw Leids Dierenasiel, Bes
jeslaan 6b, Leiden, tel. 411670. Geopend: di-vr 10-12,14-17 u;
za 10-12, 14-16 u, zo en ma gesloten.
Na al deze misschien voor
sommigen wat negatieve en
voor anderen juist uitdagende Ij
kantjes van de Abessijn, nu 1*
dan wat positievere gegevens plll
over Baltazar en Gregorius.
De poezen zijn lief en spon
taan, kunnen goed spelen en
zichzelf dus goed vermaken.
Ook zijn ze dol op kinderen
en gaan daar heel goed mee
om. Niet dol zijn ze op hon
den. Daar moeten ze niets van
weten.
Robbie
Robbie, het 14-jarige bastaard
keeshondje dat vorige week
in deze rubriek werd beschre
ven, zit nog steeds in het asiel.
Zoals vorige week al werd ge
schreven is Robbie echt een
schat van een hondje, waar
mensen nog jaren plezier aan
kunnen beleven. Het is jam
mer dat er niemand heeft ge
reageerd. Toch hoopt Robbie
dat er alsnog iemand voor
hem komt.
r
zijn universitaire studie Ne
derlands, de politiek en de na
tuur zijn thema's die veelvul
dig in zijn gedichten voorko-
De bekende Nederlandse dich
teres Vasalis gaf hem in reac
tie op het verschijnen van zijn
tweede bundeltje in 1984 het
volgende compliment: „Uw
poëzie heeft mij geboeid door
de hartstochtelijke ernst waar
mee u schrijft en waarmee u,
denk ik, leeft. U schrijft over
uw persoonlijke belevenissen
zonder versieringen, uit uzelf
en voor anderen". Een recen
sent van een plaatselijk blad
was minder gecharmeerd van
Huisman's dichtkunst en
schreef indertijd over zijn eer
ste bundel „Paarlen voor de
zwijnen": „Dit zijn geen paar
len, en ik ben ook geen zwijn".
Vraag
De belangstelling voor zijn
dichtbundels neemt echter nog
steeds toe. In totaal heeft Ton
Huisman al zo'n tweehonderd
bundels verkocht. „In het dorp
klampen mensen mij nog vaak
aan met de vraag of ik nog een
exemplaar voor hen erbij kan
laten maken".
Hoewel het Huisman's bedoe
ling is om met het dichten
door te gaan,^ wil hij geen
broodsphrijver .-worden. „Het
gaat mij vooral om de kwali
teit. Ik hoef geen massaal pu
bliek. Wanneer een select ge
zelschap mijn werk mooi
vindt, ben ik tevreden".
Eén bundel kost Huisman ge
middeld een jaar werk. „Ge
dichten komen bij vlagen.
Soms midden in de nacht,
soms tijdens een fietstocht of
tijdens het eten koken. Het is
dan zaak alle andere werk
zaamheden neer te leggen en
zo snel mogelijk pen en papier
te pakken, anders is het weg,
en dat is zonde".
Voorlopig gaat Huisman zich
wijden aan een boek over de
geschiedenis van Kasteel En
degeest dat uit het jaar 1207
stamt. „Er is al wel eerder
over geschreven, maar ik wil
een echt standaardwerk ma
ken. De werkzaamheden zijn
nu nog in een heel pril stadi
um. Ik denk dat ik er nog wel
tien jaar over doe".
De bundel „En tóch werd dat
mosterdzaadje een boom" is bij
de auteur te koop en kost vijf
gulden. Het adres van Huis
man is: Rubenslaan 29, 2391
HC Hazerswoude-dorp, tel.
01728-8379.
JEANNETTE SCHREUDER
