Langs
Overal kijk ik naar lan taarnpalen
*£or van Velzen uit de nieuwe Veen
hangt kosterstoog aan de kapstok
DE
KEER
DANSEN ALS REMEDIE BIJ GEESTELIJKE PROBLEMEN
pok fietspad
angs Weddepad
boekhandel
Aanpassing van verwarmings-
^osten Alphense woningen
-IIDEN OMGEVING
CeidócSotuont
VRIJDAG 6 JUNI 1986 PAGINA 15
Op mijn omwegen door stad en land
kom ik graag mensen tegen. U kunt
mij telefonisch of schriftelijk vertellen
wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Ik ben bereikbaar via 071
- 12 22 44 op toestel 10.
(ADVERTENTIE)
LEIDEN - LEIDERDORP
IEGSTGEEST - KATWIJK
VOORSCHOTEN
Psycholoog tijdens danslerarencongres:
NOORD WIJK Dansen kan een
zeer heilzame invloed hebben op
mensen met psychische problemen.
Dat zei klinisch-psycholoog drs. J.
Kriek uit Uden vanochtend tijdens
een lezing op het 66ste Internationale
Dansleraren Congres dat in hotel
Huis ter Duin in Noordwijk wordt ge
houden. Volgens Kriek kan dansles
voor probleemgroepen als alleen
staande jongeren, paren met relatie
problemen en vrouwen in de over
gang een oplossing zijn.
Kriek meent dat eenzaamheid en onzeker
heid de belangrijkste oorzaken van geestelij
ke problemen zijn. Met name alleenstaande
jongeren kampen vaak met een minder
waardigheidscomplex en sociale angst.
„Voor die mensen ligt cfe drempel om "bij
een club te gaan en contacten te leggen
vaak te hoog. Men moet dan toch zelf initia-
Dat euvel doet zich volgens Kriek niet voor
bij het nemen van dansles. „Op dansles gaan
heeft alleen een begindrempel. Ben je een
maal binnen, dan gaat het contact vanzelf.
Dansen doe je met z'n tweeën, dus ie wordt
gevraagd door iemand of je kunt „formeel"
iemand vragen voor die dans. Communica
tie gaat vanzelf, want je bent bezig met het
leren van passen, dus je hebt al een onder
werp van gesprek. Beide partners voelen
zich onwenning en onzeker, hetgeen een
band schept en de conversatie makkelijker
maakt". De klinisch-psycholoog denkt dat
men dan ook in andere situaties verlegen
heid kan overwinnen.
Ook voor paren met relatieproblemen biedt
dansen volgens Kriek uitkomst. „Veel rela
ties verslechteren door sleur en verveling.
De man gaat naar zijn eigen vereniging, de
vrouw heeft weer haar eigen hobby's. Sa
men op dansles gaan kan een heilzame wer
king hebben. Je kunt je dan samen verheu
gen over het onder controle krijgen van
moeilijke danspassen, maar je kunt elkaar
ook verwijten dat de ander de schuld is van
het niet lukken, waardoor je nu eens niet
moppert over het eeuwige te laat thuis ko
men van je partner, de trammelant met de
kinderen of eikaars onhebbelijkheden".
Een derde groep die baat bij dansen kan
hebben wordt volgens Kriek gevormd door
vrouwen in de overgang. „Zo'n vrouw voelt
zich vaak oud, depressief en heeft geen doel
meer in haar leven. Ze vlucht dan in zich
zelf en sluit zich voor haar omgeving. Sa
men met de partner op dansles kan de part
ners dichterbij elkaar brengen, de sleur
doorbreken en nieuwe sociale contacten op
leveren. Door het vrolijke karakter van het
dansen kan de depressiviteit verminderen".
Kriek pleit voor verder onderzoek naar de
invloed van dansen op mensen.
klus was, uitmondend in
Paaszaterdag en direct door
gaand naar het Hoogfeest
zelf. Je moest ook thuiszijn in
het Missale Romanum, na
tuurlijk! En heel wat meer
kunnen oplepelen dan alleen
het Confiteor en de andere
Voetgebeden".
Omgaan met wierook de
duurste soort: zwarte met
gouden korrels, wat pittiger
rook dan de goedkopere, zoe
te soorten die in de zuidelij
ke, katholieke landen veel
vuldig gebruikt wordt. Wat
Cor al niet heeft moeten
doormaken. Hij heeft „zeker
nog wel 400 vakantiedagen te
goed, in al die jaren". Maar
de Heer zal 't hem vergelden,
naar wij allen vurig hopen.
Maar het is nu afgelopen: 55
jaar werken „op de akker en
in de kerk" zit er op. Cor van
Velzen: koster-tuinman. „Ik
vraag me af, of ik daarmee
kan stoppen. Het is wel de
bedoeling. En nu, ach er zal
nog best wel wat te prutsen
zijn hoor". „Ja", reageert de
bijna ex-kostersvrouwe: „het
huis schilderen en behangen
En fietsen en tuinieren
(ook aan de overkant"), en
een beetje orgelspelen. Er
staat bij Cor in de kamer een
prachtig instrument met
twee klavieren dat eigenlijk
voor de oudste dochter be
stemd was, maar dat Van
Velzen voor eigen gebruik in
bezit heeft genomen en daar
speelt hij „allemaal liedjes en
moppies" op; van gavottes en
ricercares tot wiegedeuntjes
en Vader Jacob en Land of
Hope and Glory. In elk geval
is Cor als koster uitgediend.
Althans totdat er een opvol
ger voor hem is gevonden. Ik
zie hem nog wel even aan
modderen. Maar hij is niet
anders gewend, met z'n was
lijst oude stijl.
s pTERWOUDE De be- gisteravond gezegd tijdens de
,oJers van de Weipoortseweg, vergadering van de commissie
j zover zij wonen in het zo- openbare werken. Ook het
etfoemde „voor-end" en de verwijderen van de bestrating
■e/oners van de Ommedijkse- en het realiseren van een as-
u zullen over enige tijd faltweg lijkt van de baan. In
gS"den geïnformeerd over de fundering van de bestaande
w^nen inzake de reconstruc- bestrating zitten namelijk alle
e en de aanleg van een fiets- nutsleidingen en die zouden
langs dat gedeelte van ge- verlegd moeten worden indien
stmde wegen. Het gehele zou worden besloten tot asfal-
|e:i zal circa 2 miljoen gulden tering.
s n kosten. Zoeterwoude is Daarbij komt dat wordt ge-
g^edig op de „fietspaden- vreesd voor een verhoging
want er wordt teven een van de snelheid als het „voor
werp gemaakt voor en end" wordt geasfalteerd. Op
e£pad langs het Weddepad het gedeelte van de Weipoort-
de Lagerbergerbrug tot seweg ter hoogte van de perce-
•0 nieuwe ruilverkavelings- len 8 tot en met 24 zal - al
lied. thans zo luiden de plannen -
nziet er in ieder geval naar de parkeergelegenheid worden
dat het bestaande tracé van verruimd tot 20 parkeerplaat-
_Weipoortseweg en Omme- sen en deze parkeerstrook zal
tseweg vrijwel geheel ge- worden aangelegd tussen de
idhaafd blijft. Bestaande weg en het nieuw te realiseren
hten en krommingen blij- fietspad. Ter bescherming van
1 intact omdat hierdoor de de bewoners (en hun huizen)
lheid van het gemotoriseer- wordt gedacht aan een voet-
verkeer toch nog enigszins pad ter plekke met een breed-
tdt verminderd. Dat werd te van circa twee meter. Om
dat de huidige klinkerbestra
ting nogal overlast bezorgt
(trillingen) zal deze worden
vérvangen door betonstraat-
stenen. Bij aanleg van het
fietspad (aan de westzijde van
de weg) zullen bestaande bo
men zo veel mogelijk worden
gespaard. Hoewel nog niets
valt te zeggen over de termijn
waarop de plannen tot uitvoe
ring kunnen komen is het wel
een feit dat het fietspad erg
hoog op de prioriteitenlijst
staat van de provinciale over
heid die uiteindelijk 75% van
de kosten voor haar rekening
zal moeten nemen.
Om de ontbrekende schakel in
een heel tracé van fietspaden
in te vullen zal de gemeente
Zoeterwoude tevens een ont
werp laten maken voor een
fietspad langs het Weddepad.
Dat gaat dan vooralsnog onder
de noemer dat het „ijzer ge
smeed moet worden als het
heet is". Aan de commissie
ruilverkaveling is al gevra; w
de gronden te „reserveren"
voor een fietspad; het pad kan
worden opgenomen in het be
stemmingsplan Landelijk Ge
bied en het gaat er om dat het
plan „in de molen" komt.
Over de realiseringstermijn is
nog geen zinnig woord te zeg
gen aldus burgemeester Hou-
dijk.
rHEN AAN DEN RIJN in op 1 juli van dit jaar.
De Woningbouwvereni-
g Alphen aan den Rijn
vA) gaat de maandelijkse Aanleiding tot deze aanpas-
irschotbedragen van een- sing is de daling van de gas-
ie verwarming bij 3100 prijs met ingang van juli met
hingen verlagen. Dit gaat 9 cent. De verlaging van het
voorschotbedrag varieert van
vijf tot negentien gulden per
maand. De nieuwe regeling
geldt alleen voor woningen
die een gezamenlijke cv-in-
stallatie bezitten en waar de
verwarmingskosten bij de
huurprijs zijn inbegrepen.
Westeinde. Daar woont het
kostersgezin nu kostelijk: „Ik
loop even over naar de
kerk", aldus Cor, die vanuit
zijn huiskamer praktisch bij
pastoor De Munck, die alleen
woont op de pastorie, naar
binnen kan kijken. „Ja, er is
in de loop der jaren flink wat
veranderd. Ik maak nu de
achtste pastoor mee en we
hebben zes kapelaans gehad
en vier paters. Nu is er nog
maar één H.Mis op de door
deweekse dag. Weg congre
gatie, weg Lof, ja in de mei
maand nog weieens. Veel in
druk heeft onze tweede pas
toor op me gemaakt. Dat was
pastoor Bernefeld, die alles
anders wilde doen dan z'n
voorganger Ligthart. Als ik
buiten aan het werk was
werd ik door pastoor Berne
feld naar binnen geroepen,
en als ik in de kerk was
moest ik voor een klus naar
buiten. Pastoor Bernefeld
vond ook het kazuifel dat ik
voor hem had klaargelegd
niet altijd even mooi, maar
soms was ik hem vóór als hij
z'n stereotype opmerking
wilde maken en dan zei ik
maar alvast wat hij wilde
zeggen: „Wat is dat nou weer
voor een lelijk ding?" En
daar kon de pastoor dan best
om lachen".
Cor van Velzen vindt, dat hij
het met z'n „bazen" best ge
troffen heeft: „Ze waren alle
maal anders, maar met een
beetje goede wil en tact heb
ben we het goed met elkaar
kunnen redden, ook in die
„goeie ouwe tijd", toen de
pastoor nog alleenheerser
was". Mevrouw Van Velzen,
als echte kostersvrouw die
vroeger geen vakantie ken
de: „Ach, het went hè. Het
was weieens moeilijk, toen
we nog kleine kinderen had
den. We gingen 's zondags
ook wel graag wat fietsen,
maar je moest altijd weer op
tijd thuis zijn, want de kerk
wachtte dan. Een regelmatig
leven, ja dat wel. Soms neem
ik bloemen in ontvangst die
m'n man dan naar de over
kant brengt om er de kerk
mee te versieren".
Paaskaars
Koster Cor van Velzen, de
bescheidenheid zelf, had best
een lagere wijding, die van
„custos", bijvoorbeeld, mogen
ontvangen, naar mijn smaak.
Hij oogt ook zo in die rich
ting. Ofschoon hij niet geheel
en al verteerd is in de dienst
des Heren, toch heeft Cor
zich onvoorwaardelijk over
geleverd aan het geestelijk
en materieel heil van zijn pa
rochie, die hem op zondag 22
juni gaat uitluiden met lof en
eer en een receptie. Bij Cor
in de huiskamer staat een
Paaskaars, anno 1981. „Hele
maal voor niets gekregen. Ei
genlijk wordt het restant
Paaskaars elk jaar onder de
collectanten verloot, maar ik
heb er nu ook een. Ik ben er
blij mee". Wat is een koster
zonder Paaskaars?
Cor van Velzen stamt nog uit
een tijd, dat de koster als eni
ge leek „een ciborie, kelk of
monstrans zomaar mocht
vastpakken". Het heilig vaat
werk, dat niet bezoedeld
mocht worden. Cor volgde
destijds een complete kosters
cursus van twee jaar; eens in
de maand, en hij deed in
Haarlem „examen": „Hoe je
het boek klaar moest leggen,
wat de liturgische kleuren te
betekenen hadden, plechtig
heden interpreteren, wijs
worden uit het Directorium
(met vaste, Latijnse, gegevens
voor de liturgie van de dag),
de weg weten in de hele
Goede Week, wat een barre
VOORSCHOTENSEELEKTRICITEITSBAAS OVERMEER JUBILEERT:
schoten komen de meeste uit
een lichtfabriek in het zuiden
van ons land en variëren rij
kelijk in hoogte, van 3'/2, 6, 8
en 10 meter. Hier zie je geluk
kig ook geen aluminiummas-
ten. Aluminium is sneller aan
getast door de zuren in de
grond. Daar heb je met staal,
dat wij hier hebben en dat ook
veel steviger is, geen last van".
De supervisie heeft hij over
elektriciteit en kabeltelevisie.
Daaronder valt ook het con
troleren van de binneninstal-
latie. Zo werd eens in een "flat
gebouw spanning op de water
kraan gemeten. Een rare zaak
die volgens de elektrotechni
cus kwam door geleiding via
de vloer van het flatgebouw.
„Een draad was stuk en zat te
gen een metalen doos aan.
Door de betonnen bewapening
van de vloer werd de stroom
door het hele flatgebouw ge
leid".
De kabeltelevisie is de kroon
op het werk van de heer
Overmeer geworden. „Dat was
een zware klus", vertelt hij.
„De antennetechniek is ten
slotte heel wat anders dan
elektra. Nu zijn we bezig met
de uitbreiding van het aantal
netten van 12 naar 18. De le
vering van kanaalomzetters
duurt helaas nogal lang. Vol
gens mij kunnen ze daar de
vraag niet aan. Maar ik denk
dat ik deze klus nog wel kan
afmaken. Dan stop ik ermee.
De elektriciteitsvoorziening in
de nieuwe wijk Starrenburg
laat ik aan mijn opvolger".
FRANS BOTHOF
no;EN DER LAATSTE LITURGISCHE MOHIKANEN ONDER HET OUDE KERKMEUBILAIR
VOORSCHOTEN Voor
de heer T.G. Overmeer
hoeft het allemaal niet zo.
Hij is er niet de man naar
om in de belangstelling te
staan. Veertig jaar is de
elektrotechnicus in over
heidsdienst en vanaf 1957
werkzaam bij de gemeen
te Voorschoten. Reden
voor het gemeentebestuur
om het trouwe hoofd van
de afdeling elektriciteit
en kabeltelevisie in het
zonnetje te zetten. Deze
week is voor de GEB-man
in het Cultureel Centrum
aan de Prinses Marijke-
laan een receptie gehou
den.
Volgende week wordt de heer
Overmeer ook nog eens 61 jaar
oud. En mag hij met de VUT.
Maar daar heeft het dienst
hoofd nog niet veel trek in. De
heer Overmeer heeft nog wat
bedenktijd nodig.
„Ik beraad me op een nieuwe
bezigheid. Tenslotte zou ik er
niet tegen kunnen, wanneer ik
ineens die regelmaat van het
werk zou moeten missen. Een
hobby heb ik wel, de elektro
nica, maar om dat de hele dag
te doen, dan gaat de lol er snel
af".
Sinds de jaren vijftig is de
heer Overmeer in Voorscho
ten actief op het gebied van de
elektriciteit. Duizenden Voor
schotenaren zijn dank zij hem
op het net aangesloten.
„Toen ik hier in 1957 kwam,
kende Voorschoten slechts 8
voedingsstations. Stenen trans
formatiehuisjes die via de
hoogspanning van het Ener
giebedrijf Rijnland (dat toen
Stedelijke Lichtfabrieken Lei
den heette) voor zo'n 200 wo
ningen de elektriciteit distri
bueerde. Nu zijn dat er 46 ge
worden. Wijken als Adegeest,
Vlietwijk en Noord-Hofland
waren er nog niet, die moesten
nog worden gebouwd. Dat zijn
toch wél leuke dingen", zegt
de 60-jarige elektro-technicus.
„Je ziet wat ontstaan. Waar
eeret een kale vlakte was.
staan nu huizen en brandt de
straatverlichting".
Straatverlichting, daarover
heeft hij een uitgesproken me
ning. „Waar ik ook kom, over
al let ik toch wel op de soort
lantaarnpalen die zijn neerge
zet, op de armaturen. In Voor
<roj,
nde spoeling onder de custo-
d O) wordt almaar dunner; de
«chiite volbloed kosters ster-
ij uh uit, het is een vak dat in
bad maalstroom der moderne
is o| tenonder dreigt te gaan.
em nu, bijvoorbeeld, Roe-
prendsveen. in de Zuidhol-
idse veenstreek. Niet de
Ihte" Veen, want dat ligt
..«••Jhter bij de Brasemerp'
s®. iar de „nieuwe Veen", met
in de volksmond, „nieu-
[parochie en nieuwe kerk"
het Westeinde. Daar
enigszins verzonken tus-
het bomengroen en een
lenakker, de 35 jaar jonge
•k van Maria Presentatie.
Idelpunt van een parochie
in '49 officieel ging
•aaien" als vrijgemaakte
':hter van de oude Veense
'etrus' Banden.
iar gaat nu de koster weg.
„na een regelrechte ramp
Égjpr pastoor en gelovige
P®lndizie. De eerste koster
f n de Presentatie, en de
ig echte. Cor van Velzen
r met de grijzende coiffure,
i van enige in de hand ge
ilden gemodelleerde
»elsheid getuigt vat het
gal laconiek op. Hij wordt
I er twee weken 65 „kos-
I s hebben geen vut, die
ieten van alles doen", zegt
-4 en dan wordt hij l
nt z'n laatste kaarsen op
altaar te doven en nog
i keer de klok te luiden,
ar gaat Cor dan, en het
£kbestuur is nog steeds op
k naar een waardige en
ïpetente opvolger. Tot nog
i is men daar niet in
•bo/f zonder werk
Jluim 35 jaar Maria Presen-
ie, en ik heb nog nooit een
If uur gekend dat ik niet
St wat ik moest doen". Dat
Igön al, in '49, in een oude
biakerij, waar gekerkt
St?est worden toen de nieu-
rol kerk nog in aanbouw
r is. Cor begon als parttime
iaiSter. „Ik was tuinder, zoals
■jna alle Veenders, en dat
jj'ef ik nog een paar jaar
jlhouden. Maar het koster-
f-jap trok me. Eigenlijk was
daarnaar al toegegroeid
aHds ik op m'n dertiende
n sdienaar was geworden in
1U1, oude Petrus' Banden,
i^ien kreeg ik de smaak
de»ds te pakken. Als jongen I
snjs ik al helper en invaller,
zou dus kunnen zeggen,
dat ik nu bijna 50 jaar in „het
vak" zit".
Een misdienaar die koster
werd. Je mag hier spreken
van een sluimerende roeping,
die Cor getroffen heeft. Het
waren de naoorlogse jaren en
Cor van Velzen was een uit
de tuinderse kluiten gewas
sen jongeling. Bouwpastoor
Ligthart was de eerste mate
riële en geestelijke organisa
tor van de zielzorgelijke af
splitsing in de Veen. Cor van
Velzen trok een zwarte toog
aan en verleende blijmoedig
hand- en spandiensten ter
ere Gods en in dienst van
een nieuw opgezette gemeen
schap. In het begin waren er
ook dingen die hij nu liever
maar wil vergeten. Er waren
strubbelingen rond begrafe
nissen; er werd soms zelfs
„geweigerd te dragen". Lich
te oproer onder de dragers,
maar de begrafenis ging al
tijd door. Daar niet van; de
dood moet ook z'n beloop
hebben. Uitvaartverzorging
doet koster Cor nog steeds; in
het telefoonboek staat hij
vermeld als begrafenisonder
nemer. Hij delft ook rusteloos
graven op het parochiële
kerkhof: 15 tot 20 in een jaar;
opdat de zielen der overlede
nen mogen rusten tot in eeu
wigheid; althans tot de dag
der opstanding. Zoals de
Heer van alle Teven beloofd
heeft.
De beginjaren waren voor
koster Van Velzen heel druk:
„Als er geen collectanten
voor handen waren liepen
pastoor Ligthart en ik zelf
met de open schaal voor de
collecte rond. Ook het vrij
willigerswerk vlotte niet erg;
het beschikbaar zijn, daar
voor waren maar weinig
meisjes te vinden". Dat „on
derhoud" van het kerkge
bouw deed de koster er dan
ook nog maar bij. Vegen en
dweilen, later stofzuigen.
Van Velzen is ook in dit op
zicht uniek, hij is altijd de
enige reiniger gebleven, een
eenmanszaakje, de „Cemsto"
van d| Maria Presentatie.
„Het is eigenlijk geen kos-
terswerk, ook dat maken van
graven niet", vindt Cor van
Velzen, maar hij is er nooit te
beroerd voor geweest.
In het parochiële maandblad
heeft een vindingrijke dich
teres opgesomd wat koster
Cor allemaal op z'n kerfstok
heeft; ik doe maar een greep:
„Wieden, poten, snoeien, gra
ven maken en weer dichten.
Koster Cor van Velzen bij de kerk van Maria Presentatie die hij lang en trouw gediend heeft.
monumenten rechtop rich
ten, collectant en misdienaar
wezen, microfoon aanzetten
voor het lezen, verwarming
aan en uit, zorgen voor brui
degom en bruid, sorteren van
de boekjes, stof verwijderen
uit de hoekjes, de klok luiden
en op tijd smeren, was ver
zorgen en zonodig repareren,
goten controleren en waar
nodig legen, lekkages stop
pen voor de regen.., En nog
tientallen karweitjes meer:
een koster met een hele was
lijst.
Om zes uur aanwezig
Praten met een koster die er
als zodanig bijna 40 jaar op
heeft zitten, is praten over
toen. Cor van Velzen, door
de gelovige kudde van de
Presentatie „onze koster" ge
noemd, werkte in die jaren
voor het tweede Vaticaans
Concilie het hardst als de an
deren hun rustdag hadden:
de zondag. „Drie H.Missen
had je nog, de eerste om half
zeven. Dan was ik om even
zes uur al in de kerk. Je
moest de deuren openmaken,
de paramenten en altaarbe
nodigdheden klaar leggen,
twee keer de klok luiden,
nou ia klok, het is feitelijk
een klein belletje dat je op
een paar honderd meter af
stand nauwelijks nog hoort.
En dan om twaalf en zes uur
het Angelus hé. Ja, het lui
den doe ik persoonlijk, dat is
hier nog handwerk". Na de
zondagse Missenreeks was
het om twaalf uur alweer
Maria-congregatie. Van Vel
zen dus weer present, en 's
avonds was er het Lof. „Glo
ria, laus et honor tibi sit, Rex
Christe Redemptor. Hosan-
nah, filio David". Cor werkte
derhalve zowat die hele dag
des Heren bij Koning Chris
tus Verlosser in de kerk. „Ik
woonde toen nog een end
weg in de Veen en nam m'n
pakje brood mee naar m'n
werk in de kerk".
Een jaar of dertig geleden
konden de Van Velzens een
stukje grond kopen aan het
