r
V
Hugo Sanchez de hoop van México
Belgen bannen
nonchalance uit
Fransen
^Michael Laudrup is klaar voor het grote werk.
MEXICO STAD Op Hugo
Sanchez heeft heel Mexico
alle hoop voor de komende
Mundial gevestigd. De 27-jari-
ge Mexicaan, vorig jaar door
Real Madrid overgenomen van
plaatsgenoot Atletico, kan te
rugkijken op een zeer ge
slaagd eerste seizoen in het
Bernabeu-stadion Hij werd
voor de tweede achtereenvol
gende maal topscorer in de
Spaanse competitie, verover
de met Real de landstitel en
de UEFA Cup. „Beter kun je
inderdaad nauwelijks bij een
club beginnen", bevestigt
Hugo Sanchez, „maar die
successen waren voor mezelf
ook enorm belangrijk. Ik
moest me immers waarmaken
als aankoop bij Real en de
mensen bewijzen dat ik een
goede keus had gedaan.
Je weet hoe dat gaat als je van de
ene club uitgerekend naar de con
current in dezelfde stad overstapt.
De fans van Atletico zagen me na
tuurlijk liever niet in het shirt van
Real. Ik was een soort idool voor
ze en dan doet het pijn als ze je in
het andere tenue zien. Al moet ik
zeggen dat de meeste mensen
best begrip voor mijn overstap
hadden. Bij Real kon ik meer ver
dienen en zou ik meer gelegenheid
krijgen om wat te winnen. Dat gun
nen ze me blijkbaar toch wel".
Zoals de Mexicanen hem nog altijd
koesteren na zijn vertrek naar
Spanje, inmiddels al weer vijf jaar
geleden. „Wat het voetbal betreft
neemt Mexico in feite een geïso
leerde positie in. Wil je echt de top
halen, dan ben je gedwongen om
naar Zuid-Amerika of Europa te
verhuizen. Ik heb er nog steeds
geen spijt van dat ik destijds voor
Spanje koos. Met mijn vrouw en
mijn zoontje van twee ben ik er ge
lukkig. En de Mexicanen zijn blij
voor mij. Voor hen ben ik het sym
bool van Mexico, van bijna al mijn
wedstrijden worden op de televisie
flitsen getoond".
In gedachten vertoefde Hugo San
chez regelmatig in Mexico, waar
zijn naaste familie vorig jaar tot zijn
geluk ongedeerd bleef tijdens de
aardbeving die enkele van zijn ken
nissen en duizenden anderen het
leven kostte.
„Het leven is er momenteel enorm
slecht, dat is waar. Economisch en
politiek is de sfeer na de aardbe
ving niet best. Maar het voetbal
brengt de mensen in een betere
stemming. Als ze mij kampioen
zien worden of goed zien spelen,
dan fleuren ze op. Ik geloof dan
ook dat dit WK voor Mexico ver
schrikkelijk belangrijk wordt. Na
tuurlijk zullen ze zich die verschrik
kelijke gebeurtenissen nog jaren
herinneren, zelfs hun hele leven
niet vergeten. Maar de Mundial
kan de injectie, de motivatie voor
het volk worden om weer betere
tijden tegemoet te gaan. De atmo
sfeer bij het WK zal prima zijn, fan
tastisch. Mexicanen hebben een
erg sterk hart. Het is allemaal sa
men, het voetbal voorop. Nu zullen
ze de ellende even vergeten, voor
een moment anders leven".
70 wedstrijden
Als enige international die zijn sa
laris buiten het eigen land verdient,
miste Sanchez de intensieve voor
bereiding van een jaar, met meer
dan 70 wedstrijden, van Mexico.
„Maar ik denk niet dat dat een
probleem is, omdat Bora Milutino-
vic, de coach van de nationale
ploeg, mij erg goed kent. Hij was
mijn laatste drie jaren in Mexico
mijn trainer bij Universiada de
Mexico en weet dus hoe ik speel.
Ik weet hoe hij het voetbal taktisch
ziet. En de andere spelers kennen
me ook, dus denk ik dat het niet zo
erg is dat ik pas de laatste drie oe
feninterlands mee kan doen".
„Natuurlijk zou het beter zijn ge
weest als ook ik het hele jaar bij de
ploeg geweest was, maar dat is nu
eenmaal onmogelijk, omdat ik mijn
brood in Europa verdien. Deze si
tuatie is trouwens geaccepteerd
door de spelers en de coach. Ze
begrijpen het, sommigen van hen
hopen na de WK zelfs net als ik in
Europa aan de slag te kunnen".
Voor kenners staat „Mexico 1970"
nog steeds te boek als het beste
WK uit de historie. Volgens Hugo
Sanchez zal het niveau ook dit jaar
hoog zijn. „Ik verwacht een specta
culair toernooi, al zal het accent
waarschijnlijk vooral op de defen
sieve systemen liggen. Toch denk
ik fljat er verrassende dingen kun
nen gebeuren. Want fysiek zullen
de teams aan elkaar gewaagd zijn.
De techniek zal daarom de door
slag moeten geven. En omdat de
atmosfeer beter is voor de techni
sche teams, is volgens mij Zuid-
Amerika in het voordeel ten op
zichte van de Europeanen, die in
het algemeen harder zijn, het meer
van hun kracht moeten hebben.
Maar dat wil natuurlijk niet zeggen
dat ze kansloos zijn. Met landen
als Italië, Duitsland, Frankrijk, En
geland en Spanje zul je wel dege
lijk rekening moeten houden. En
wat Zuid-Amerika betreft zijn Bra
zilië, Argentinië en Mexico de favo
rieten".
MEXICO STAD België is de
ploeg die Mexico letterlijk en
figuurlijk in de „laatste" mi
nuut heeft bereikt. Nederlan
ders zullen zich dat het best
herinneren. De laatste van de
twee beslissingswedstrijden
tussen de Lage Landen ein
digde zeven minuten voor tijd,
te Rotterdam, in Belgische ju
bel. Georges Grün passeerde
koppend PSV-doelman Hans
van Breukelen uit een pass
van diens clubgenoot Eric Ge-
rets.
Het was weinig anders dan recht
vaardigheid, al was het maar om
dat de beminnelijke zestiger Guy
Thijs in het dozijn jaren van zijn
bewind het nationale elftal een
zeer eigen gezicht heeft gegeven.
Er zijn mensen die dat Belgische
gezicht niet mooi vinden, maar
Thijs is er in geslaagd die opmaak
aan te brengen, die de aantrekke
lijkste punten het best naar voren
brengt. De Antwerpenaar laat zijn
spelers dat doen wat zij het beste
kunnen. Thijs is geen verschuiver
geweest. Het elftal speelt feitelijk
steeds hetzelfde en daarin ligt de
kracht van de Duivels.
Aanpassingen waren er nauwelijks,
inpassingen vonden mondjesmaat
plaats, een enkele keer gedwon
gen, zoals Veyt en Desmet tegen
Nederland. De harde kern bleef
staan. Pfaff, Ceulemans, Gerets,
Renquin, Vandereycken, Vercaute-
ren en Vandenbergh behoorden al
tot de groep die in 1980 bij het Eu
ropese kampioenschap In Italië
verraste en twee jaar later het we
reldkampioenschap inzette met
een overwinning op titelhouder Ar
gentinië.
Geen basis
Zekerheden uit het verleden zijn
echter geen basis waarop wordt
gebouwd door het Belgische natio
nale elftal. In al de jaren dat hij het
bewind voert, is Thijs steeds met
de dag van morgen, de volgende
wedstrijd, bezig geweest. Die werk-
lijn heeft de ploeg in Mexico ge
bracht met de vingerwijzing dat
niets te serieus kan worden aange
pakt. België dacht namelijk in een
vlugge Balkan-tour even de punten
te halen bij de kleintjes Grieken
land en Albanië. Het werd slechts
één punt uit twee wedstrijden en
de noodzaak van een herkansing
met Nederland na de tweede
plaats op doelsaldo achter de Po
len, die drie van de vier punten aan
België hadden moeten prijsgeven.
Die nonchalance, die het Belgische
voetbal niet vreemd is, werd uitge
bannen. Het Belgische elftal, ver
moedelijk het meest nationale
symbool van Wallonië, Vlaanderen
en Brussel heeft daarvoor trou
wens leergeld betaald. Zestien jaar
cjeleden ook in Mexico, toen een
groep zeer talentrijke semi-profes-
sionals door een gebrek aan voor
bereiding keihard onderuit ging.
Alles onderzocht
Voor Mexico 1986 heeft de bege
leidende medische staf werkelijk
alles onderzocht wat maar mogelijk
was. Met Hugo Broos, in 1985 af
geschreven als international, al
werd hij nog teruggeroepen voor
„Rotterdam" en het eindtoernooi
in juni, werden een jaar geleden in
Mexico talrijke proeven gedaan.
In de voorbereiding past een hoog
tetraining in de Zwitserse Alpen en
een verblijf van twee weken in To-
luca, de hoogstgelegen voetbal-
stad tijdens het Mexicaanse toer
nooi. Om de spelers ook onder
vreemde omstandigheden zich zo
goed als mogelijk op hun gemak te
laten voelen. Zuinigheid mag dan
niet tekenend voor Guy Thijs zijn,
hij is wel zuinig op de spelers van
voornamelijk Anderlecht, Club
Brugge en Waregem.
Zes keer
België heeft zes keer eerder mee
gedaan aan de eindronde van een
wereldkampioenschap. Drie keer
voor de oorlog, toen de kwalificatie
veel eenvoudiger was, en in '54,
'70 en '82. In 1980 verloor België
de eindstrijd van het toernooi om
het Europese kampioenschap met
2-1 van West-Duitsland.
Onder zijn bondscoach Guy Thijs
heeft België een speelstijl opge
bouwd, die gedragen wordt door
de kracht van het middenveld en
waarbinnen slechts plaats is voor
één, of ten hoogste twee, aanval
lers.
MEXICO STAD In 1978 be
gon voor Frankrijk op het we
reldkampioenschap in Argen
tinië een gouden periode. Met
jonge spelers als Michel Plati-
ni en Dominique Rocheteau
begon bondscoach Michel Hi
dalgo te schaven aan een
fraai en sterk spelend natio
naal elftal. In 1982, nadat de
Fransen eerst na een overwin
ning van 2-0 op Nederland de
eindronde haalden, was Hidal
go's ploeg de revelatie van
het wereldkampioenschap.
Maar op een hete zomeravond in
het Zuidspaanse Sevilla maakte
West-Duitsland in de halve finale
een eind aan de illusies van de
Fransen in één van de meest boei
ende wedstrijden uit de geschiede
nis van het wereldkampioenschap.
In dat sportieve drama torpedeer
de de Duitse doelman Schumacher
de doorgebroken Fransman Battis-
ton, een gebeurtenis die scheids
rechter Corver ontging, maar die
de gemoederen nog lang bezig
hield.
Het Franse elftal haalde zijn gram
in het Europees kampioenschap
van 1984 in eigen land. De Fransen
willen na die gedeeltelijke genoeg
doening nu de wereldtitel. Voor
minder gaan ze niet naar Mexico.
Hidalgo is er niet meer bij, hij heeft
zijn stoel afgestaan aan assistent
Henri Michel. Michel was de man
achter het succes van de Franse
olympische voetbalploeg van Los
Angeles. Bij gebrek aan de staats-
amateurs uit Oost-Europa was de
weg naar goud met iets minder
voetangels en klemmen bezaaid.
Nog steeds
Het brein van Frankrijk is nog
steeds Michel Platini. Van de eer
ste lichting is hij met Patrick Bat-
tiston, Maxime Bossis en Domini
que Rocheteau nog over. Qua ui
terlijk is Rocheteau in tien jaar tijds
weinig veranderd. Nog altijd de
lange haren, de sjofele vrije-tijds-
kleding. Het is een merkwaardige
MEXICO STAD Michael
Laudrup is niet zomaar een
van de vijftien „buitenlanders"
in de Deense selectie voor de
WK-eindronde in Mexico. De
bij Juventus spelende, wat
flegmatiek ogende spits, die
op 15 juni (twee dagen na de
belangrijke poulewedstrijd te
gen West-Duitsland) 22 jaar
wordt, is de protégé van
bondscoach Sepp Piontek.
De keuzeheer van Denemarken
heeft altijd een voorliefde voor het
rastalent Laudrup gevoeld. Hoewel
de spits al 27 Interlandwedstrijden
achter zijn naam heeft, sprong
Piontek zeer zorgvuldig met hem
om. In de eindronde van het Euro
pees kampioenschap in Frankrijk,
twee jaar geleden, werd hij veelvul
dig buiten de basis gehouden.
Piontek achtte hem nog te jong
voor het zware sloperswerk in de
spits en had in Preben Elkjar Lar-
sen een deskundige onruststoker.
In Mexico is Laudrup echter niet
weg te denken uit de basis elf. De
1 meter 83 lange speler uit Kopen
hagen heeft zich in de laatste twee
seizoenen stormachtig ontwikkeld.
Laudrup werd al vroeg als een su
pertalent beschouwd. Afkomstig
uit een echte voetbalfamilie leerde
hij als peuter op verantwoorde wij
ze met beide benen tegen een bal
te trappen. Vader Finn was inter
national en speelde in Wenen bij
Sportklub Wien. Op basis van zijn
techniek behoorde hij tot de bes
ten, maar een opvliegend karakter
dreef hem vaak tot aanvaring met
bestuur en medespelers. Vooral
binnen de kalklijnen was hij iets te
temperamentvol. Hij liet zich ge
makkelijk provoceren en kon zijn
emoties nauwelijks onder bedwang
houden.
Des te opvallender is het dat Mi-
chelino, zoals de Italianen inmid
dels de jonge Laudrup liefkozen,
een uiterst evenwichtige speler is
geworden. Stabiel van karakter
binnen en buiten het veld. Gecon
troleerd, gedisciplineerd, nooit
hectisch, nooit onbeheerst. Zoals
hij zelf zegt, heeft hij zich deze ei
genschappen aangeleerd.
Door de vele oefenuurtjes in de
achtertuin in Wenen met vader
Finn ontwikkelde Michael zich tot
een groot talent, dat op dertien-ja
rige leeftijd zijn eerste contract
kreeg aangeboden. Ajax stond op
de stoep bij de bij BK Kopenhagen
spelende spits. Tijdens een jeugd-
toernooi hadden de scouts van de
club uit De Meer de jonge aanval
ler ontdekt. Het gezin Laudrup
hield de boot af. Schoolverplichtin-
gen en de familieband hielden de
jeudige Michael in de Deense
hoofdstad. Ajax verwierf een optie
voor een paar jaar, liep na elk sei
zoen de deur van de Laudrups plat
met een nieuwe verbintenis en mis
te de financiële mogelijkheden
toen het er echt op aan kwam.
Want niet alleen Ajax had het ta
lent, dat vergeleken werd met
Cruijff, herkend. Ook de schatrijke
Italiaanse en Spaanse clubs wilden
de jonge ster wel inlijven. Vooral
Italiaanse, waar in 1983 de grenzen
voor buitenlanders weer open gin
gen. Laudrup zei eerst nee tegen
Juventus, de puissant rijke club uit
Turijn. Maar na het geslaagde
schoolexamen kon hij de miljarden
lires niet langer weerstaan. Hij
werd na Platini en Boniek de derde
buitenlander bij Juventus, dat hem
voor één seizoen uitleende naar
Rome.
In de Italiaanse hoofdstad mocht
Laudrup ervaring, maar vooral
hardheid opdoen. Wennen aan de
bikkelharde Italiaanse competitie.
Laudrup onderging het leerproces
bewust. Verkeerde met Lazio
voortdurend in degradatiezorgen
en stapte na het seizoen over naar
Juventus, waar Boniek plaats
maakte en de tandem Platini-Lau-
drup werd geformeerd. De geniale
Franse spelverdeler leidde Laudrup
verder op, leerde hem de allerfijn
ste kneepjes in het internationale
voetbal, de omgang met scheids
rechters, de valtechniek in het
strafschopgebied.
Dat laatste had Laudrup weinig no
dig. Zijn reputatie als koele kan-
senbenutter vestigde hij bij de Tu-
rijnse aanhang in één seizoen. Zijn
versnellingen met de bal aan de
voet zijn z'n handelsmerk gewor
den. Zijn behendige passeerbewe
gingen, zijn gevoel voor de een
twee combinatie maken hem tot
een ideale spits en in Mexico tot
een vruchtbare partner van Preben
Larsen. Piontek is tevreden over
de progressie van zijn bescherme
ling. „Michael heeft heel veel ge
leerd in twee jaar. Nu nog leren
koppen en dan is het leerproces af.
In Mexico zullen ze rekening moe
ten houden met hem".
niet meer zo vrijuit spelen als vroe
ger, de tegenstander is bij voor
baat waakzaam als hij tegen
Frankrijk speelt".
De rol van Platini. Valt of staat het
Franse elftal met de prestatie van
deze buitengewone speler? Roche
teau: „Wij vormen één hechte
groep, waarin Michel Platini uiter
aard de leider is. Gewoon omdat
hij de beste voetballer van de we
reld is, daarom is dat logisch. We
hoeven er niet omheen te draaien
dat zo'n speler op de belangrijke
momenten het verschil uitmaakt.
De trainerswisseling is van minder
invloed dan de mensen schijnen te
denken. Michel Hidalgo en Henri
Michel zijn verschillende persoon
lijkheden. Maar wat het voetbal
betreft, de tactiek, hebben ze pre
cies dezelfde opvattingen. Dat is
natuurlijk noodzakelijk voor de
continuïteit, je zou anders een
rommeltje krijgen".
Goede kans
„Wij hebben", vervolgt Rocheteau,
„zeer zeker een goede kans. Ik
geef toe dat we met Rusland, Hon
garije en in mindere mate Canada
een moeilijke groep hebben, maar
elke groep is moeilijk. Wij gaan
naar Mexico om wereldkampioen
te worden, voor niks minder. Dat
zal een lastige opgave worden,
want ik verwacht dat het een heel
open kampioenschap wordt, met
een hoop kanshebbers. Het niveau
zal hoog liggen en er gaan veel
meer ploegen voor niets minder
dan de wereldbeker".
„Ik denk niet dat wij het toernooi
als een kans op revanche beschou
wen. Spanje was een heerlijke er
varing voor ons allemaal, een mooi
avontuur. Nu ligt de zaak voor ons
heel anders. Wij moeten voorzich
tig zijn, het wordt het toernooi van
de lange adem. Rustig aan begin
nen en dan langzaam naar de top
toewerken. De traditioneel sterke
Europese landen zullen een voor
name rol spelen. Dus ook Duits
land, Italië, Engeland. En Denemar
ken misschien. De Spaanse clubs
hebben het dit jaar goed gedaan in
de Europa Cuptoernooien, maar ik
reken niet op Spanje. Te weinig
kwaliteit".
ervaring Rocheteau eerst na een
training in wit-versleten spijker
broek te zien en een dag later in
keurig pak bij de kampioensviering
van zijn club Paris Saint Germain.
Er is veel kritiek op de spitsen van
de Fransen geweest en dat is ei
genlijk nooit veranderd. Platini
moet het spel maken én scoren. In
Mexico zullen vrijwel zeker Bruno
Bellone en Rocheteau (31) de voor
hoede vormen. Vooral ook omdat
's lands talentvolste spits, Tourè,
bij de oefenwedstrijd tegen Argen
tinië zo ernstig geblesseerd raakte
dat hij niet naar Mexico kan.
Meer ervaring
Rocheteau overziet de periode tus
sen dat roemruchte WK in Spanje
en nu, vlak voor Mexico. „Natuur
lijk hebben wij nu een elftal met
toegenomen ervaring. Dat is een
belangrijk gegeven. Vooral omdat
de kwaliteit van de spelers niet
minder is dan in het verleden. We
hebben veel spelers die er vier jaar
geleden al bij waren en in de tus
sentijd is er toch een regiment jon
geren bij gekomen. Dat is een ge
ruststellende gedachte. Na de
prestaties in Spanje wonnen we
het Europees kampioenschap en
nu zitten we natuurlijk in het selec
te groepje van de favorieten. Dat
levert uiteraard weer de daarbij
behorende problemen op. Je kunt
