WD heeft zich
vastgeketend aan
kabinetsbeleid
DE KRANT.OMDAT II NIET
IEDERE DAG IN HET KREMLIN
KUNT ZIJN.
De PSP is niet kapot te krijgen
99
j
PPR voor „dwarsliggers"'''en doorprikkers
CPN hamert op samenwerking
EVP rekent op drie zetels
SP: Socialisme van brood op de plank
BINNENLAND
CeidaeComont
VRIJDAG 16 MEI 1986 PAGINA
AMSTERDAM Hotel
Krasnapolsky, voor de
Amsterdammer gewoon
„Kras", is welgevuld met
liberalen. Uit alle wind
richtingen zijn ze naar
Amsterdam getogen, om
daar op de eerste échte
lentedag de campagnes
tart van de VVD luister
bij te zetten. De camera's
hebben hun strategische
posities ingenomen. Bui
ten is het twintig graden,
binnen loopt de tempera
tuur aanmerkelijk hoger
op.
Het licht in de al bijna tropi
sche zaal dooft. Ergens op de
achterste rijen wordt een
VVD-meisje hartstochtelijk
door een al even liberale jon
gen gekust. Ze hebben slechts
oog voor elkaar en niet voor
de videofilm waar optimistisch
een stembusuitslag voor de
VVD van „3.?" Wordt voor
speld. Het zal duidelijk zijn dat
de punt achter de drie ook van
een cijfer moet worden voor
zien.
Nog even heerst er vrede en
rust, maar dan gaan de lichten
weer aan. De christelijke
show-fanfare Excelsior uit
Delft („met dank aan Lub
bers") ontsteekt in een muzi
kale woede en begeleidt onder
de heroïeke tonen van veel
glanzend koper negen van de
veertien VVD-bewindslieden
(„het winnende team") die
wuivend de zaal binnenschrij
den richting podium. De zaal
staat op, juicht, klapt en
stampt met de voeten.
Elk van de negen mag in het
kort hoog opgeven van zijn of
haar heldendaden gedurende
de laatste vier jaar, daarbij
consequent eindigend met „als
de toekomst je lief is". Tussen
het gepoch van de bewindslie
den door speelt de band tel
kens „It's now or never". Van
Aardenne zwaait als een lede
pop ritmisch met zijn armen
en juicht: „Het gaat weer goed
met de economie!". Van Eeke-
len roept: „Doorgaan met Eu
ropa!
(met een stem vol dramatiek
waar menig toneelspeler ja
loers op zou zijn) noemt het
ambtenarenapparaat „het on
dergeschoven kind van de sa
menleving".
Zoals partijvoorzitter Jan
Kamminga de bijeenkomst
opent, zo wordt die door Ed
Nijpels-besloten: veel pep-talk,
klapjes naar de PvdA en hon
derden argumenten vóór
voortzetting van deze coalitie.
In vei bale bedrevenheid wint
Kamminga; Ed Nijpels hecht
er nu eenmaal aan zijn spee
ches spontaan te laten opwel
len, daarbij slechts wat vluch
tige aantekeningen als lei
draad gebruikend. Gevolg is
wel dat hij hinderlijk vaak te
rugvalt op stijlbloempjes als
„Ik stel vast, datof „Maar
waar gaat het om? Het gaat
„ALS HET OOK MAAR GOED GAAT ALS ED DADELIJK KOMT"
Lijsttrekker
Nijpels, partij
voorzitter
Kamminga en
minister De
Korte van bin
nenlandse za
ken bij de
start van de
verkiezings
campagne van
de VVD.
telverlies voor de VVD voor
spelden, zorgden ervoor dat de
hoera-stemming lang weg
bleef. Pas de laatste week lijkt
.ept: „voorgaan met r.u- de partij wat kiezenJ terug te
En minister De Korte Wjnaen. Het liberale campag
neteam koos voor een nogal
bescheiden wijze van stemmen
werven. Een min of meer op
gelegde bescheidenheid ook,
want de politieke realiteit
maakt het de VVD nauwelijks
mogelijk zich van krachtige en
sprankelende verkiezings-is-
sues te voorzien, dan wel aller
lei prachtige dingen voor de
mensen in het vooruitzicht te
stellen.
De VVD heeft zich welbewust
met handen en voeten gebon
den aan voortzetting van dit
kabinetsbeleid en daarmee aan
regeren met het CDA. On
danks niet aflatende pogingen
de voortzetting van deze coali
tie tot een exclusieve VVD-
kwestie te maken (Nijpels:
„Dit kabinetsbeleid is meer
dan ooit VVD-beleid!") is dat
de liberalen niet echt gelukt.
Nijpels geeft zonder meer toe
dat Lubbers en het CDA wat
dat betreft de grootste troeven
in handen hebben. De VVD
heeft, anders dan het CDA, de
deur naar een coalitie met de
socialisten al een tijdje geleden
dichtgeslagen. Dat geeft de li
berale politici in elk geval alle
ruimte om tegen de PvdA uit
te varen. En zo geschiedt het.
De niet aflatende stroom van
verwijten aan het adres van
Den Uyls partij zijn als volgt
samen te vatten: een kabinet
met de PvdA zal ronduit
rampzalig zijn voor ons land
want alles wat de afgelopen ja
ren is bereikt zou in één klap
weer teniet worden gedaan.
Overigens is het niet zo dat ie
dere liberaal geheel afwijzend
staat tegenover samenwerking
met de PvdA. Vooral onder de
jongere VVD'ers leeft sterk de
wens die „eeuwige regerings
partner" (het CDA) eindelijk
eens de oppositiebanken in te
jagen. Een van de jongere
VVD-kamerleden, die liever
niet bij naam genoemd wil
worden, durft de voorspelling
aan dat over vier jaar er best
eens een PvdA-VVD-coalitie
zou kunnen verrijzen. Sommi
gen hopen zelfs in stilte dat de
VVD na de verkiezingen naar
de oppositiebanken wordt ver
wezen. „Zodat ik eindelijk
weer eens kan zeggen wat ik
écht denk", vertrouwt een ka
merlid ons toe.
Vooral omdat de VVD het ge
voerde èn toekomstige kabi
netsbeleid als inzet van de
Meer succes oogst de met zijn
36 jaar nog altijd jong ogende
Ed Nijpels met het uitdelen
van blauwgele irissen in de
Amsterdamse binnenstad. Is
het toeval dat de liberalen, an
ders dan bijvoorbeeld de PvdA
met haar rode rozen, gekozen
hebben voor een bloem die
weliswaar sierlijk is maar in
een gemengd boeket door
gaans het eerst verwelkt?
Eenmaal op de Dam vallen
Nijpels kussen en verzoeken
om handtekeningen van de
verzamelde jeugd ten deel. Mi
nister Van Aardenne moet bij
het uitdelen van zijn bosje
bloempracht hier en daar een
botte weigering incasseren.
Niet maatgevend
Deze met veel hoempa en tra
lala omlijste campagnebijeen
komst is overigens niet maat
gevend voor de wijze waarop
de liberalen de verkiezingen
tegemoet treden. Hoofdmoot
wordt ook bij deze partij ge
vormd door massa's spreek
beurten overal in den lande.
Opvallende campagnestunts,
zoals die vier jaar geleden wèl
op het programma stonden,
hebben we dit jaar niet kun
nen noteren. Of het moet de
vierdaagse fietstocht zijn, die
vorige week het met de dag
wisselende liberale peloton
van Zeeland, via Brabant naar
Zuid-Limburg voerde.
De opiniepeilingen, die al vele
maanden lang een gevoelig ze-
verkiezingen maakt, is haar
eigen verkiezingsprogram wat
op de achtergrond komen te
staan. Dat de liberalen bijvoor
beeld geen twaalf (CDA) maar
achttien miljard willen bezui
nigen, valt op geen enkele
spreekbeurt meer te verne
men. Dat er tot 1990 zeven
miljard wordt uitgetrokken
voor lastenverlichting, dat er
vierhonderd miljoen wordt ge
kort op de studiefinanciering
en dat er zo'n drie miljard op
de volksgezondheid moet wor
den gekort, wordt al evenmin
van de daken geschreeuwd.
Een program is één, maar re
geren met het CDA is twee.
Disco-dreun
De disco-dreun en een
schreeuwerige aankondiging
van Veronica-discjockey Erik
de Zwart verwelkomen ons,
als we na enig ronddwalen
door de Bossche buitenwijken,
tóch nog in De Maaspoort be
landen. Door de kunstmatige
duisternis, slechts doorpriemd
met veelkleurig oplichtende
spots, worden aard en omvang
van de ruimte voorlopig nog
aan onze waarneming onttrok
ken. Pas als de ontstoken lich
ten de pauze aankondigen in
het muzikale geweld van een
paar honderd watt, wordt dui
delijk dat we ons in een im
mense sportzaal bevinden. De
ene helft is omgebouwd tot
een disco met terrasjes en
kraampjes, de andere helft
wordt in beslag genomen door
een podium met zitplaatsen in
arena-vorm. En dit alles ge-
sponsored door „Melk de witte
motor". Twee weken na de
campagnestart in Amsterdam,
zijn we nu aangeland in Den
Bosch, waar de JOVD, de jon
gerenorganisatie van de libe
ralen, een bijeenkomst in het
teken van de aanstaande ver
kiezingen houdt.
Het programma is zeer afwis
selend: toespraken van Ed Nij
pels en Pieter Winsemius, een
politiek jongerenforum en dito
quiz, een veelbelovend optre
den van de mooie-meiden-
groep Centerfold en daar tus
sendoor veel discostampers.
Geen wonder dat vele honder
den jonge liberalen de weg
naar de Maaspoort hebben we
ten te vinden. De media zijn
eveneens in groten getale ko
men opdagen, maar ongetwij
feld niet in de eerste plaats
voor de keiharde, niemand
ontziende disco.
Winsemius wordt door het
JOVD-publiek met veel en-
SUSKE EN WISKE DE BONKIGE BAARDEN
(c) Standaard Uitgeverij. Antwerpen/Woesp
thousiasme begroet (al wist
geen van de deelnemers tij
dens de quiz het goede ant
woord op de vraag: „Wie is de
minister van volkshuisves
ting?"). Als Winsemius boven
dien stelt dat in de komende
kabinetsperiode de bestrijding
van de jeugdwerkloosheid ab
solute voorrang moet krijgen,
kan hij al helemaal niet meer
kapot.
JOVD-voorzitter Julius Re
marque (hij zou een jongere
broer van Nijpels kunnen zijn)
kijkt desondanks somber, als
we hem aanspreken. „Als het
ook maar goed gaat als Ed zo
dadelijk komt", mompelt hij
voor zich uit. Hij vertelt dat
nog maar enkele weken gele
den Nijpels op een JOVD-con-
gres een niet al te vriendelijk
onthaal kreeg en zelfs gejoel
oogstte. De moed van de jonge
liberaal zakt nog verder in zijn
schoenen, als de omroepinstal
latie (nog voor de komst van
Nijpels) meldt dat de bus uit
Leiden alweer klaar staat voor
vertrek.
Het optreden van Centerfold
gaat om meer dan één reden
niet ongemerkt voorbij, ook
niet aan ex-JOVD'ers als de
kamerleden Frank de Grave
en Robin Linschoten. Het
vrouwelijke drietal laat met
elke voltooide „song" ook een
kledingstuk op het podium
achter. Iemand had ons reeds
op de hoogte gebracht van het
feit dat dit onthullingsproces
pas zou stoppen op een mo
ment dat slechts een miniem
slipje de drie ranke lijven zou
omhullen. Maar de organisatie
had op last van de VVD an
ders bepaald, zo bleek toen de
meisjes, nog in redelijke mate
van textiel voorzien, hun „act"
besloten., „Tja, het moet na
tuurlijk wel netjes blijven",
verklaart een VVD-voorlich-
ter met een glimp van spijt in
zijn stem.
„Edje, Edje!"
De JOVD-voorzitter haalt op
gelucht adem als Nijpels door
het jongerenpubliek wordt
ontvangen met klaterend ap
plaus, roffelende voeten en
een gescandeerd: „Edje, Edje".
„Hoezo zou het liberalisme on
der jongeren niet leven!",
roept Nijpels en nog harder
zwelt het applaus aan. „Ik was
helaas vijf minuten te laat om
Centerfold mee te maken.
Maar ik heb een uitnodiging
van ze gekregen om naar een
andere voorstelling te komen.
Is er iemand die met me mee
wil?". Het hoogtonige gejoel
geeft aan dat vooral de meisjes
zich uitgenodigd voelen.
Alles wijst erop dat Nijpels
zich wel lekker voelt in de
omgeving, waar ook zijn poli
tieke carrière (als JOVD-voor
zitter) een aanvang nam. Vlak
voor zijn optreden ondergaat
de VVD-leider gewillig het gee"ft" altijd "wel een rondje
spiedende oog van de NOS-ca- -
mera. „Jij moetje gedeisd hou
den, want jij zit toevallig wèl
op de wip'zegt Nijpels pla
gend tegen Frank de Grave,
die met zijn 26e plaats op de
VVD-lijst nog maar moet af
wachten of hij opnieuw in de
Kamer wordt gekozen. Nijpels,
bepaald niet ontevreden over
het voor hem gunstig verlopen
VARA-radiodebat van die
ochtend, laat op het spreekge
stoelte het rijtje standpunten
nog eens de revue passeren:
mensen moeten zelf uitmaken
hoe ze hun leven inrichten,
pas op de plaats met kernener
gie en weg met de discrimi
natie: „Het is de dure plicht
van elke politieke partij dat
een eind wordt gemaakt aan
deze vreselijke discriminatie".
Handig speelt hij in op de inte
ressesfeer van jongeren. De
vrijheid om naar het tv-station
van je eigen keuze te kijken.
Ten aanzien van het mediabe
leid haalt Nijpels fel uit naar
wat hij noemt de „betutteling
van het CDA" en de PvdA die
„de techniek tegenhoudt". En
dan nog een serieuze bood
schap aan de verzamelde
jeugd: refererend aan de sum
miere Russische mededeel
zaamheid na de kernramp,
wijst hij erop, hoe gelukkig ze
kunnen zijn met de westerse
vrijheid van meningsuiting.
„Leve de VVD, leve de ver
kiezingsuitslag!", besluit de
VVD-leider zijn toespraak on
der luid applaus.
Zelfbewuster?
„Dat ik nu zelfbewuster zou
zijn? Nee, hoor. Ik doe gewoon
zoals ik altijd doe", zegt Nijpels
met een quasi-verwonderdp
uitdrukking op zijn gezicht als
de bijeenkomst in Den Bosch
wordt besloten met een geïm
proviseerde persconferentie.
Maar uit alles blijkt het tegen
deel: de nogal robotteske wijze
van spreken die Nijpels vooral
voor de camera's hanteert, laat
hij in Den Bosch varen.
Onder het genot van een pilsje
geeft de leider toe dat hij soms
weieens terugverlangt naar
rustiger tijden: „Niet naar mijn
JOVD-periode, maar wel naar
de jaren dat ik „gewoon" ka
merlid was, waar ik als justi-
tie-woordvoerder van mijn
collega's alle vrijheid kreeg.
Dat is heel wat relaxter, dan
wanneer je je als fractieleider
van de VVD moet opstellen".
Nijpels geeft toe dat hij de af
gelopen periode ook moeilijke
momenten heeft gekend.
„Maar gelukkig heb ik het
vermogen heel snel dingen
van mij af te zetten. Als ik dat
niet had gekund, dan had ik
het er persoonlijk waarschijn
lijk heel wat moeilijker mee
gehad".
Een groepje opgetogen JOV-
D'ers, dat in de bar van De
Maaspoort aan het „zooien" is,
heft spontaan een drinklied
aan als Nijpels binnenkomt:
„Edje is zo'n peer, want hij
weg". Het kost „Edje" inder
daad een rondje.
FRANS WEERTS
MARGA RIJERSE
PSP, PPR, CPN en EVP moeten vechten voor behoud van hun kamerzetels. De
groei van de PvdA lijkt ten koste te gaan van „klein links". De Socialistische
Partij maakt kans de enige nieuwe splinter te worden in de Kamer.
DEN HAAG In haar
werkkamer aan het Binnen
hof blikt lijsttrekker Andrée
van Es terug op de roerige
periode die de PSP begin dit
jaar doormaakte. Fred van
der Spek, de man die vele ja
ren lang het gezicht van de
PSP bepaalde, haakte af om
dat hij de PSP te veel naar
rechts vond afglijden. Hij
sloot zich aan bij de inmid
dels alweer opgeheven PSO.
„De afgelopen maanden wa
ren geestelijk en lichamelijk
slopend", zegt Andrée. Maar
ze vertrouwt rotsvast op een
verkiezingsuitslag die de PSP
weer minstens drie kamerze
tels oplevert. „We zijn niet
kapot te krijgen. Van die
PSO heb ik nooit hoge ver
wachtingen gehad. Het sloeg
Andree van
niet aan".
Ontwapening, sociale zeker
heid en arbeidstijdverkorting
zijn de hoofdonderwerpen uit
het programma van de PSP.
„We blijven hameren op de
noodzaak van totale ontwa
pening. Veel mensen lijken
het hoofd in de schoot te leg
gen en de kruisraketten als
een voldongen feit te be
schouwen. Dat komt mede
door de lakse houding die de
PvdA en het IKV de laatste
tijd innemen. Daar is men
aan het schuiven in de rich
ting van acceptatie. Wij blij
ven ons daar tot het laatsti
toe tegen verzetten". En wa
betreft de sociale zekerheii
zegt de PSP: de minima di
komende vier jaar met tiei
procent omhoog en de uitke
ringen weer tachtig procen
van het laatstverdiende loon
De werkloosheid kan volgen
de PSP pas echt effectie
worden bestreden door eei
drastische arbeidstijdverkor
ting. Andrée van Es: „W
willen in 1990 een 25-urig
werkweek hebben. Alleei
wie boven modaal verdien
moet daarvoor loon inleve
ren". En waar betaalt de PS!
dat van? „Er is echt geli
voor. Denk alleen al eens aai
wat je kunt weghalen bij De
fensie!".
AMSTERDAM „Vlieg met
me mee naar de regenboog",
zingt cabaretier Paul de
Leeuw in Amsterdam op een
verkiezingsbijeenkomst van
de PPR. De Leeuw heeft
waarschijnlijk geen idee hoe
zeer zijn tekst kan worden
geassocieerd met de PPR die
immers vaak is aangeduid als
een een partij van „hemel-
fietsers". Maar de Politieke
Partij Radikalen wil af van
het imago van de club, die
alle zaken slechts op serieuze
en belerende toon wenst te
benaderen. Het werken aan
een ander imago heeft de
partij weliswaar nog weinig
winst opgeleverd, maar lijkt
er wel voor gezorgd te heb
ben dat het dieptepunt in de
peilingen (terug naar één ze
tel) inmiddels is overwonnen.
In de enquêtes van de laatste
weken staat de partij stabiel
op twee zetels, evenveel als
nu in de Kamer.
„Voor doorprikkers", staat te
lezen op het blauwe PPR-
Ria Beckers.
ballonnetje. Een van de ver
kiezingspamfletten vertelt
'een soortgelijk verhaal:
„Voor dwarsliggers". Vinger
wijzingen naar de rol, die de
radikalen zichzelf toedichten
in Nederlandse politiek: het
geweten van de democratie,
de partij die het parlement
moeten blijven bestoken met
„nieuwe inzichten en nieuwe
initiatieven".
Lijsttrekker Ria Beckers:
„Wat aan de orde is, is het
harde gevecht om de idealen
van de jaren zestig te realise
ren. In een driepartijenstelsel
komt van deze discussie niets
terecht". De kwaliteit en de
veelkleurigheid van de de
mocratie is er volgens haai
mee gediend dat fracties al
de PPR de grote partijen hin
derliik blijven volgen.
Ofschoon de PPR politie)
ver verwijderd is van CD^
en VVD, heeft ze met dii
partijen gemeen, dat tijden
de verkiezingscampagni
veelvuldig tegen de PvdA
schenen wordt geschopt. Ri;
Beckers laat in haar verkie
zingstoespraken niet na eroj
te wijzen dat PvdA en linksi
politiek twee heel verschil
lende dingen zijn. Dat di
PPR zich wat vijandig opstel
tegenover de sociaal-demo
craten heeft ook alles te ma
ken met het feit dat de Pvd/
een sterke zuigkracht uitoe
fent op het potentiële PPR
kiezersbestand.
De PPR maakt zich sterl
voor zaken als een straf mi
lieubeleid, een basisinkomei
voor iedereen, een 25-urig
werkweek en gelijke kansel
voor mannen en vrouwen.
DEN HAAG „Als het in
de komende twee jaar niet
lukt een combinatie te vor
men kun je er beter mee op
houden. Dan heeft het geen
zin". Ina Brouwer, lijsttrek
ker van de CPN, is al een
jaar geleden begonnen een
samenwerking tussen de
kleine linkse partijen CPN,
PSP EN PPR na te streven
maar tot nu toe is er weinig
van terecht gekomen. Brou
wer: „Samenwerking is be
langrijk om resultaten te be
halen. Op hoofdvragen zoals
de afbraak van de sociale ze
kerheid en het vredesbeleid
moeten we elkaar vinden.
Dat is de toekomst van de
linkse politiek".
Dat er op landelijk niveau (in
de gemeenten lukt het wel)
nog geen sprake is van een
hechte samenwerking is vol
gens Brouwer de schuld van
de PSP. „Zij hebben een ge
meenschappelijke lijst tegen
gehouden. Ik ben daar echt
kwaad over. Zij zijn meer
een actie-achtige partij, geen
bestuurlijke. Ze hollen overal
achteraan, maar daar bereik
je niets mee". Ook de PvdA
moet het ontgelden. „Het is
een slechte zaak dat de PvdA
groeit ten koste van de klei
ne linkse partijen. Men wil
koste wat het kost de grootste
worden. Om deel te kunnen
nemen in een regering laten
ze nu al bepaalde eisen val
len".
„Er moet gestreefd wordei
naar een progressieve rege
ring. De PvdA kan dan for
matie-onderhandellngen voe
ren met onze zetels achter d
hand. Alleen dan is er wel
licht met het CDA een rede
lijke overeenkomst te sluiter
Maar de PvdA zegt „nee". Z
wil niet knokken
De CPN, die volgens de opi
niepeilingen maar één zete
zal overhouden, wil dat di
laagste uitkeringen met te
rugwerkende kracht twaal
procent stijgen, herstel vai
de koppeling tussen lonen ei
uitkeringen, terwijl eei
werkweek van 32 uur in 1991
en een arbeidsplaatsenplai
de werkloosheid moeten be
perken. De defensieuitgavel
en de subsidies aan bedrijvej
moeten daarvoor omlaag ei
de belastingen voor de rijkei
omhoog.
DEN HAAG Evenals de
PvdA heeft ook de Evange
lisch Progressieve Volkspartij
(EVP) twee personen op haar
biljetten afgebeeld: lijsttrek
ker en kamerlid Cathy Ubels
en nummer twee, generaal in
ruste Chiel von Meyenfeldt.
„EVP, het progressief chris
telijk geluid staat eronder.
Een echte christelijke partij
is volgens mevrouw Ubels
„per definitie een sociale par
tij, een vredespartij, een
groene partij en een partij die
meevoelt met de armen en
onderdrukten". De EVP
heeft de afgelopen jaren wei
nig aan de weg getimmerd.
In de Kamer viel mevrouw
Ubels vrijwel alleen op bij
Cathy Ubels.
debatten over kernwapens,
waarbij zij vaak emotioneel
uit de hoek kon komen. Een
andere gebeurtenis waarbij
de EVP in de media van zich
deed spreken was de presen
tatie van het „sabbatsjaar" als
wapen in de bestrijding van
de werkloosheid. Volgens dit
op een oudtestamentisch ge
bruik gebaseerde voorstel
krijgt iedereen met een be
taalde baan de kans om e
eens in de zeven jaar een jaai
tussenuit te gaan, met behoul
van een basisinkomen. Ie
mand zonder werk neem
dan de arbeidsplaats voor da
jaar over. Maar ondanks dal
fraaie plan voorspellen dl
peilingen dat de EVP niet i
de Kamer terugkomt. Ee
pessimisme dat in de part
niet wordt gedeeld. Zeli
nummer drie op de lijst, Co
Ofman, sluit niet uit dat h
binnenkort kamerlid word
„Bij de verkiezingen va
1982 kwam de EVP ook hek
maal niet in de peilinge
voor. En toch haalden
met gemak een zetel".
DEN HAAG De Socialis-
tiese Partij (SP) is waar
schijnlijk de enige nieuwe
splinter die een kans maakt
op een zeteltje in het parle
ment. In 1972 werd de SP op
gericht „als resultante van de
beweging van de jaren zes
tig", zoals men het nu uit
drukt. De partij kreeg vooral
op plaatselijk niveau bekend
heid (zoals in Zoetermeer)
door haar inzet voor huur
ders en woningzoekenden,
milieuacties en het opzetten
van ideologisch getinte medi
sche centra. Bovendien kan
vrijwel elke „wilde staker"
daar waar de bond het laat
afweten, op de steun van de
SP rekenen.
„CDA en VVD moeten wij
ken", vindt lijsttrekker Van
Hooft. Maar hij heeft ook
weinig op met de PvdA. „De
partij van één stapje vooruit
en weer twee achteruit", zegt
hij smalend. Het echte socia
lisme is volgens hem het „so
cialisme van brood op de
plank, van ouderwets degelij
ke socialistische uitgangspun
ten". De SP voelt niets voor
een opdeling van de samen
leving in meerderheids- en
minderheidsgroepen. Positie
ve discriminatie wijzen ze
dan ook van de hand. „Ieder
een is gelijk en daarmee uit",
luidt het uitgangspunt. Zo
moeten buitenlandse werh
nemers de gelegenheid kri
gen om met financiële steu
van de overheid terug te ke
ren naar hun eigen land. Bi
sluiten ze hier te blijven, da
zullen zij zich moeten aai
passen aan de Nederlands
samenleving. Vandalism
moet worden bestreden doe
middel van een grotere socia
le controle. „Vroeger haald
je het niet in je hoofd ee
ruit in te gooien. Tegen wool
dig draait men zijn hoofd oi
als het gebeurt", meent
lijsttrekker. „Het saamhorif
heidsgevoel moet weer teruj
keren".
