Sterren
parade speels
in de weer
met eerste
teenagers
nalë
Sovjets
bezorgd
over illegale
vredes
beweging
„Absolute Beginner" Eddie O'Connell in
de wolken over samenwerking met.Bowie
CcidócSouACUit
MOSKOU - Wanneer Anyetta Fa-
deyeva in Nederland zou wonen,
zou ze een levenslustige middelba
re scholiere zijn met een eigen en
soms wat rebelse kijk op het leven.
Ze zou het soort meisje zijn dat bij
een vredesdemonstratie in Woens-
drecht door de politie opgepakt
zou kunnen worden. Over een ge
dwongen opname in een psychia
trische inrichting wegens revolutio
naire activiteiten tegen de staat zou
ze zich gelukkig nooit zorgen hoe
ven maken. Anyetta is echter een
Russisch meisje en ze is net voor
de derde keer tegen haar zin in een
goed bewaakte psychiatrische in
richting opgenomen. Haar ouders
willen niets meer met haar te ma
ken hebben en de toekomst ziet er
somber uit. Psychiatrische inrich
ting nr. 15 in Moskou zal voor
maanden, zo niet jaren, haar thuis
zijn.
Anyetta is absoluut geen doorgewinterde
politieke activiste. Haar „misdaad"? Ze
tekent vredestekens op haar spijker
broek, schildert bloemen op kale muren
en luistert naar grijsgedraaide illegale
bandjes van Bob Dylan en Pink Floyd.
Ze heeft meer weg van een wereldvreem
de ouderwetse hippie uit de jaren zestig
dan van een geharde anti-Sovjet-activis-
te.
Haar activiteiten wijken echter af van
die van de officiële vredesbewegingen in
de Sovjet-Unie. De autoriteiten probe
ren haar over te halen haar lidmaat
schap van een illegale vredesbeweging
op te zeggen en haar ver van andere,
misschien beïnvloedbare, jongeren te
houden.
Anyetta komt uit Leningrad. Het café
waar ze vroeger een vaste gaste was, is
een verzamelplaats van kleurrijke punks,
hippies, gitaristen, dichters, studenten en
dienstontduikers. De gemiddelde leeftijd
is twintig jaar en de meesten van hen
zijn om persoonlijke reden lid geworden
van de Groep voor Vertrouwen, een ille
gale vredesbeweging met ongeveer dui
zend leden. Die redenen variëren van
„ik ben voor de vrede" tot „ik hou van
alternatieve popmuziek". Ze hebben bij
na allemaal een goede opleiding gehad.
Onafhankelijk
„Ik ben er trots op een Rus te zijn, maar
heb zo mijn bedenkingen over ons sy
steem", aldus een serieus ogende jonge
man, die al zijn vrije tijd besteedt aan
het schrijven van gedichten en liederen.
„Met onze aanwezigheid hier zeggen we
iets over onze onafhankelijkheid en vrij
heid. We dragen andere kleren, we zijn
geen lid van de Jonge Communisten, we
weigeren ons aan sommige maatschap
pelijke ideeën aan te passen. Dat houdt
echter niet automatisch in dat we veel
met het Westen ophebben".
Dat de autoriteiten niet zo gelukkig zijn
met hun houding en levensstijl kan hem
niet zo veel schelen. „Zie je die twee
daar?", vraagt hij, terwijl hij naar twee
„verdacht" uitziende mannen wijst in
lange leren jassen, het gezicht verscholen
achter de hoge kraag. „Dat zijn KGB-
agenten. Ze volgen ons vaak. We hebben
geloof ik allemaal een eigen achtervol
ger". Hij zwaait even naar de mannen,
alsof hij wil zeggen: we weten wie jullie
zijn en het kan ons niets schelen.
De jongeman vertelt over Anyetta. Ze
werd geboren in Leningrad en komt uit
een welgestelde familie. Haar vader
werkt aan het Russische ruimtevaartpro
gramma. Op haar zestiende sloot ze zich
aan bij de Groep voor Vertrouwen en
begonnen de problemen met de autori
teiten. Ze werd van school verwijderd
„wegens anti-sociaal gedrag" nadat ze
geprobeerd had een kleine vredesdemon
stratie te organiseren. Haar ouders gooi
den haar het huis uit na het zoveelste
bezoek aan het politiebureau om hun
opstandige dochter op te halen.
Medicijnen
„Haar vader vertelde haar dat ze zijn
carrière ruïneerde", zegt de jongeman.
Anyetta logeerde vervolgens bij verschil
lende vrienden in Moskou en Leningrad,
maar werd de afgelopen zes maanden
ook twee keer in een psychiatrische in
richting opgenomen. De eerste keer was
dat voor een paar dagen, de tweede keer
voor een paar maanden. „Ze gaven haar
medicijnen en probeerden haar van ge
dachten te doen veranderen. „Waarom
gedraag je je niet als alle andere meis
jes", vroegen ze telkens weer".
Anyetta gedroeg zich echter niet als alle
andere meisjes en misschien is het voor
haar nu te laat om zich nog aan te pas
sen, mocht ze dat willen. Haar maat
schappelijk afwijkende gedrag heeft haar
in een eindeloze neerwaartse spiraal ge
bracht, waaruit geen ontsnappen meer
mogelijk lijkt. Ze heeft geen toekomst
plannen meer, ze weet niet wat ze wil
worden of waar ze terecht wil komen.
De vraag is waarom de Sovjet-autoritei
ten zo bang zijn voor dit meisje, dat
geen duidelijke of consequente politieke
ideeën of vredesvoorstellen heeft, dat
emotioneel en onbezonnen te werk gaat
en haar laatste roebel aan een zwerver
zou geven, zonder zich ooit af te vragen
waarom ze dat deed. Waarom voelen de
autoriteiten zich kennelijk zo bedreigd
dat ze haar in een psychiatrische inrich
ting laten opsluiten?
Zorgen
Kremlin-kenners suggeren dat de Sovjet
leiders zich ernstig zorgen maken over
de opkomst van mogelijke protestbewe
gingen. Veel jonge Russen in vredesbe
wegingen zoals de Groep voor Vertrou
wen in Leningrad hebben hun dienst
plicht ontdoken. Ze zijn anti-oorlog,
anti-militair en bedenken ingewikkelde
methoden om hun dienstplicht niet te
hoeven vervullen, vooral omdat ze niet
in Afghanistan willen vechten.
„Ik deed net alsof ik een beetje gek
was", vertelt een van hen, die de medi
sche officier van zijn psychologische on
geschiktheid voor het leger wist te over
tuigen. „Niet té gek, natuurlijk, want ik
wilde niet opgesloten worden. Ik keek
gewoon heel nerveus en angstig en deed
alsof ik van elk geluid schrok. Niet de
geschikste kandidaat om een geweer te
dragen, moet die officier gedacht heb
ben".
Klaarblijkelijk groeit de bezorgdheid dat
de jonge vredesactivisten, die zich tot nu
toe voornamelijk hebben bezig gehou
den met schilderen van het ban-de-bom
teken, zullen overgaan tot het organise
ren van demonstraties tegen de aanwe
zigheid van de Sovjettroepen in Afgha
nistan en dat is voor de autoriteiten
geen welkom vooruitzicht in een land
dat in zes jaar oorlog al veel geld en
mankracht heeft verloren.
R| ZATERDAG 3 MEI 1986
AMSTERDAM - „Ik heb ook wat
persoonlijke, kleine grieven, maar
in het algemeen gesproken ben ik
ongelooflijk blij met het eindresul
taat van „Absolute Beginners". Ik
hou van het spektakel dat erin ver
werkt zit. Dat doet mij sterk den
ken aan de klassieke Amerikaanse
MGM-musicals, die in de hoogtij
dagen van Hollywood werden ge
maakt. Het camerawerk is soms
briljant en de belichting is fantas
tisch. De openingsscène, die de
bioscoopbezoeker als het ware deel
nemer maakt aan het bruisende
nachtleven van het Londense
Soho, is het beste filmbegin dat ik
in lange tijd heb gezien. Hij is zo
dynamisch. Ik ben echt heel trots
dat ik het heb mogen meemaken",
zegt Eddie O'Connel, de 26-jarige
Londenaar die als Colin de hoofd
rol speelt in een musical, die in En
geland door de critici de grond in
is geboord, maar daar wel een re
cordaantal bezoekers trekt.
Eddie O'Connell: „Wat ik jammer vind,
is dat de rol van Ray Davies als mijn
vader Arthur niet wat beter is uitge
werkt. Dat was de rolprent ten goede ge
komen omdat de bioscoopbezoeker dan
beter had begrepen waarom Colin zo
heel anders is dan zijn broer Verne. Dat
komt voor een groot deel door de relatie
met zijn vader. Probleem was echter dat
Ray Davies zich inmiddels had vastge
legd voor een volgende rol. Het had ook
met geldproblemen te maken waardoor
de essentiële scène, die nodig was om de
rest van het opgenomen materiaal te
Indrukwekkende David Bowie (l) als re
clame-man Vendice Partners spant Eddie
O'Connell als Colin voor zijn karretje.
rechtvaardigen, niet kon worden gescho
ten".
Colin en de rest van de sterrenparade
aan acteurs en musici zoals David Bo
wie als reclameman Vendice Partners,
James Fox als mode-ontwerper Henly,
Patsy Kensit als Colins vriendinnetje
Crep Suzette, Tony Hippolyte als jazz-
veteraan, Sade als jazzclubzangeres, Lio
nel Blair als de corrupte talentenjager
Harry Charms en Steven Berkoff als de
perfecte fascist Fanatic probeerden zich
niet te laten beïnvloeden door deze pro
blemen. Eddie: „Dat zou de creativiteit
niet ten goede zijn gekomen. Je hebt ten
slotte al jè energie nodig om een top
prestatie te leveren".
De financiën waren niet de enige zorg
voor regisseur Julien Temple. Ook over
het script, dat uiteindelijk niet zo heel
veel meer te maken had met het vertrek
punt - het boek van Colin Maclnnes
over de eerste teenagers in Londen rond
1958 - vond een touwtrekken plaats
tussen de Engelse en Amerikaanse finan
ciers Goldcrest en Orion. Eddie: „De
Amerikanen wilden van „Absolute Be
ginners" echt een liefdesdrama maken.
Ze vonden dat bepaalde scènes moesten
worden geschrapt. Bowie is in die tijd
heel belangrijk geweest. Hij vertelde de
financiers dat er niets kon worden uitge
haald en hij wist ze te overreden zich
verder niet met het produkt te bemoei
en".
Bowie
Eddie O'Connell, die op het witte doek
een perfecte uitstraling heeft waarmee
hij het nog ver zal brengen in de filmwe
reld, kijkt met veel plezier terug op zijn
samenwerking met David Bowie. Eddie:
„Bowie is een fascinerende figuur en een
interessant persoon om mee te werken.
Constant lanceert hij frisse ideeën. Bo
vendien beschikt hij over een enorme
dosis energie want tijdens de opnamen
van „Absolute Beginners" werkte hij
ook aan materiaal voor zangeres Tina
Turner, was bezig met Live Aid en druk
in de weer met een nieuwe filmrol".
„Ik weet niet of ik hem echt heb leren
kennen, maar vrienden zijn we wel ge
worden geloof ik. Hij nodigde mij in
elk geval uit voor de lunch, dus in zijn
ogen was ik okee. Bowie is echt een in
trigerende persoonlijkheid met een onge
looflijke kennis van allerlei zaken. Hij is
literair enorm onderlegd, maat ook zijn
kennis van de wereldgeschiedenis doet je
verbazen, terwijl hij in bijna alle landen
van de wereld is geweest en daar uren
lang, heel onderhoudend over kan ver
tellen. David is wat zijn werk betreft ook
heel professioneel. Hij is nooit tevreden
met zijn eigen standaard en probeert
deze altijd te verbeteren. Dat is iets waar
ik mij helemaal in kan vinden. Hij heeft
bovendien een enorm gevoel voor hu
mor. Ken je de videoclip „Dancing In
The Street" van David Bowie en Mick
Jagger. Bowie droeg die witte lange jas
om een grap uit te halen met Julien
Temple. Modebewust als Julien is, droeg
hij zulke jassen altijd op de set, totdat
Bowie er mee voor de dag kwam in de
video. Sinds de clip wereldwijd is ver
toond, weigert Julien zo'n jas aan te
trekken. Dat vind ik het briljante van
Bowie dat hij wereldwijd een grap tussen
twee vrienden kan uithalen, terwijl al
leen die twee mensen er van afweten".
Ook tussen het opnemen van de ver
schillende scènes maakte hij steeds Weer
grappen. We zijn echt in een heel ont
spannen sfeer met het opnemen bezigge-
weest. Hoewel we veertien maanden
soms dertien uur per dag hebben ge
werkt, was er genoeg ruimte om zelf ook
te genieten van hetgeen we deden. Dat
straalt er hopelijk ook een beetje van af,
dat enthousiasme en die energie".
Gegrepen
Eddie O'Connell werd al op jonge leef
tijd gegrepen door het acteursvak, hoe
wel hij niet helemaal kan achterhalen,
waarom hij het heeft gekozen. Eddie:
„Misschien komt het wel door mijn
oom, die mij al op jonge leeftijd voor
zijn vrienden Ierse traditionals liet zin
gen. Ik herinner mij wel dat ik vaak zo
door het gebeuren op televisie werd ge
grepen dat ik niet langer voor mijn om
geving aanspreekbaar was. Maar ik kom
niet uit een familie die banden heeft met
het theater óf de showbusiness. Ik kom
uit een arbeidersgezin. Mijn familie
komt oorspronkelijk uit Ierland, maar ik
ben opgegroeid in de wijk Hammers
mith in Londen".
„Dat was ook een van mijn voordelen
boven de andere acteurs, die hebben ge
probeerd de rol van Colin te krijgen. Tij
dens mijn eerste gesprek met Julien
Temple zei ik hem terwijl we over het
boek spraken: „Ik ken die wereld. Ik ben
als het ware om de hoek van Notting
Hill, waar zich een groot deel van de
film afspeelt, opgegroeid. Bovendien kan
ik mij identificeren met Colin: zijn crea
tiviteit, zijn poëtische kijk op dingen en
het gevoel een buitenstaander te zijn. Ik
voel mij verwant met hem: ik ben net zo
bezeten van acteren als hij van fotogra
feren bijvoorbeeld. Er zijn heel veel
raakvlakken tussen hem en mij". Julien
reageerde heel laconiek: „Dat heb ik
vandaag al honderdduizend keer ge
hoord" Maar hij geloofde mij".
Perfectionist
Eddie, een perfectionist, die een tijdje
basgitaar speelde en zong maar beide liet
varen toen hij vond dat hij niet goed ge
noeg was, kijkt met veel plezier terug op
zijn samenwerking met Julien Temple.
Eddie: „Hij herinnert mij aan Puck uit
de „Midsummernights Dream". Hij
zwerft ook rond en heeft eveneens een
heel eigen gevoel voor humor. Wat ik
bijvoorbeeld prachtig vind, is hoe hij al
die mensen heeft weten tc strikken voor i
„Absolute Beginners". Neem Lionel
Blair bijvoorbeeld. Dat is in Engeland
een van de meest bekeken televisieper- I
soonlijkheden en die speelt een echte j
rotzak. Een talentenjager die van tieners I
rocksterren maakt en ze net zo hard i
weer laat vallen als ze geen succes meer 1
hebben. Julien is ook niet bang om risi- j
co's te nemen. Ik bedoel het feit dal hij
mij dé hoofdrol geeft, bewijst dat. Maar I
dat bewonder ik in hem, net als zijn
misschien wat vreemde manier om het
beste in de acteur naar boven te halen".
O'Connell gaat zelf ook niet risicoloos
door het leven. Zo werkte Eddie, voor
hij aan „Absolute Beginners" begon, bij
een reizend theatergezelschap. Hoewel
het theaterwerk niet voor het opschep
pen ligt en hij een jaarcontract had. nam
hij na een paar maanden al afscheid. Ed
die: „Ik heb er erg veel geleerd en het
theatervak in al zijn facetten leren ken- i
nen omdat we niet alleen speelden maar i
ook zelf de decors opbouwde. Daarna I
heb ik met een vriend zelf een stuk ge- j
schreven. Dat gaf mij de mogelijkheid
negen verschillende karakters te spelen.
Ik hoop in mijn carrière nog heel veel
verschillende rollen neer te ietten. Als ik
ergens een hekel aan heb, is het wel ty
pecasting. Ik ben ook benieuwd welke
rollen ik straks krijg aangeboden. Als het
weer om een teenager gaat, weiger ik ab
soluut. Ik heb inmiddels al een andere
rol gespeeld. Deze kwam overeen met de
rol van Wizzard in „Absolute Begin
ners" en was dus totaal het tegenoverge
stelde van Colin".
„Ik ben echt aan het vak verslaafd ge
raakt. Het geeft mij heel veel voldoening
als ik een persoon kan neerzetten, die op
een drie dimensionale manier geloof
waardig overkomt. Ik hou van hard wer
ken aan een rol, maar ook van het onze
kere bestaan als acteur. Ik leef graag
vandaag en weet liever niet wat de dag
van morgen brengt. Dat maakt het leven
interessant. Daarom kies ik ook rustig
voor een werkeloze periode. Er is name
lijk altijd 'de mogelijkheid dat er zich
morgen iets interessants aandient".
De verhouding tussen Colin (l) en zijn vader Arthur (Kinks-zanger Ray Davies) komt door geldgebrek niet helemaal uit de verf in
„Absolute Beginners".
