Liever een schraal
stelsel dan straks weer
te moeten sleutelen
Heidense uitspraken van Den Uyl „geschenk uit de hemel
voor
CDA
CeicbeGoivioTit
PVDA VREEST TERUGSLAG BIJ VERKIEZINGEN OP 21 MEI
Politiek
Partij
Parlement
CS
STEEF WEIJERS (CDA):
LANG VERWACHT DEBAT
VOLGENDE WEEK IN KAMER
3INNENLAND
ZATERDAG 5 APRIL 1986 PAGINA 7
I
99
J
DEN HAAG Eén van
de drie gasten in de jong
ste RUR, de zeer dicht be
keken talkshow van Ve
ronica, was Wim Kok,
lijstduwer van de PvdA.
Presentator Jan Lenfe-
rink weigerde met de
oud-vakbondsman over
'sociaal-economische on
derwerpen te praten. In
plaats daarvan wilde hij
;weten wat Kok zou doen
jals hij minister Neelie
jSmit-Kroes (Verkeer en
Waterstaat) of staatssecre
taris Virginie Korte-Van
Hemel (Justitie) zou zijn.
Zou hij in dat geval ook de
'maximumsnelheid verhogen
tot 120 kilometer per uur en
zou ook hij de Baghwan de
toegang tot ons land ontzeg-
jgen? Geen gemakkelijke vra
gen, zeker niet wanneer ze ge-
kteld worden ten overstaan
van een miljoenenpubliek, dat
waarschijnlijk oVer beide on
derwerpen nogal uitgesproken
imeningen heeft. Maar Kok
redde zich er prima uit, terwijl
hij toch het programma van de
PvdA op geen enkel punt ge
weld behoefde aan te doen.
De maximumsnelheid? Die zou
hij op honderd houden; dat
was toch veel beter voor de
verkeersveiligheid en voor het
milieu. Maar Kok bekende wel
dat hij zich niet altijd aan het
maximum houdt, net als die
miljoenen andere automobilis
ten... De Baghwan? Die mocht
van hem wel binnenkomen,
ja... Maar als hij bedacht wat
een ellende daar mogelijk het
gevolg van zou zijn, dan kon
hij zich toch heel goed inden
ken dat mevrouw Korte de
goeroe een inreisverbod had
opgelegd. Met andere woor
den: Kok wenste heel nadruk
kelijk rekening te houden met
het zogeheten „gesundenes
Volksempfinden".
Dat valt des te meer op, nu
Joop den Uyl met dit politieke
axioma minder goed op de
hoogte blijkt te zijn. De lijst-
trèkker van de PvdA zag er
afgelopen zondag geen been in
het christendom eens flink op
de korrel te nemen. In een
vraaggesprek met de IKON-
radio zei hij allergisch gewor
den te zijn voor „de christen
die zich beter waant dan de
heiden". Ook stelde hij dat het
christelijke geloof in een al
machtige god of in een genadi
ge god „lariekoek" is sinds de
massale afslachting van de jo
den door de Duitsers.
Grove vertekening
Aangezien het vraaggesprek
tijdens het paasweekeinde en
op Radio 5 werd uitgezonden,
waren er nauwelijks parle
mentaire journalisten die het
hoorden. Zo moesten alle
kranten het doen met dat ene
bericht van het altijd waakza
me Algemeen Nederlands
Persbureau. De PvdA is flink
boos op het ANP, omdat dit
een grove vertekening van het
interview zou hebben gegeven,
vooral door citaten uit hun
verband te lichten. Het top
punt vindt men dat Den Uyl
een zin in de mond is gelegd
die hij nooit heeft uitgespro
ken: „Na Auschwitz is geen
theologie meer mogelijk".
Dat moge zo zijn, maar de
dienstdoende ANP-verslagge-
ver had in elk geval begrepen
dat er iets bijzonders was ge
beurd op het kennelijk ten on
rechte weinig beluisterde vijf
de Nederlandse radiostation.
Het bijzondere school hem
daarbij nog niet eens zozeer in
wèt Den Uyl zei maar in het
moment waaróp hij het zei: ze
ven weken vóór de kamerver
kiezingen. Dat gegeven wordt
nog veel belangrijker wanneer
men zich realiseert dat de
PvdA voor het eerst een se
rieuze kans heeft op een door
braak in het katholieke zui
den.
Een analyse van de uitslagen
van de raadsverkiezingen
heeft uitgewezen dat nog veel
meer zuiderlingen op de PvdA
hebben gestemd dan men aan
vankelijk dacht. In de grootste
gemeenten van Noord-Brabant
en Limburg blijken de socialis
ten elf respectievelijk veertien
procent te hebben gewonnen.
Vergelijk dat eens met het lan
delijke winstpercentage van
zeven! Volgens sommige des
kundigen mag daaruit worden
afgeleid dat als de verkiezin
gen van 19 maart om de sa
menstelling van de Tweede
Kamer waren gegaan, CDA en
VVD hun meerderheid kwijt
zouden zijn geweest.
IJdele hoop
De campagneleiders van de
PvdA worden nu gekweld
door de vraag of die winst in
gevaar is door wat Den Uyl bij
het IKON heeft gezegd. Daar
uit klinkt al door dat men in
het hoofdkwartier aan de Ni-
colaas Witsenkade in Amster
dam niet bepaald heeft staan
juichen toen de kranten dins
dag met het gewraakte ANP-
bericht kwamen. Heel even
leek de schade nog mee te val
len. Er kwamen maar enkele
tientallen boze telefoontjes
binnen en de CDA-fractie-
voorzitter Bert de Vries wilde
geen reactie geven voordat hij
de volledige tekst van het in
terview gelezen had.
Maar de hoop van de PvdA
bleek ijdel. Andere CDA-cory-
feeën, zoals minister De Ko
ning en ex-minister De Gaay
Fortman, trokken keihard van
leer. „Grievend en beledi
gend" noemden zij de uitspra
ken van Den Uyl en zij gaven
hem het advies zijn woorden
terug te nemen. Vooral de re
actie van „Gajus" moet Den
Uyl rauw op het dak zijn ge
vallen, omdat hij tot dan toe
altijd een prima relatie had ge
had met deze „elder states
man" van de christen-demo
cratie. De Gaay Fortman en
Boersma maakten in 1972 het
kabinet-Den Uyl mogelijk
door tegen de wens van AR-
leider Biesheuvel een minis
terspost te aanvaarden.
Maar misschien illustreert die
kennelijk niet ingecalculeerde
reactie van een politieke
vriend als De Gaay Fortman
nog wel het best hoe naïef
Den Uyl is geweest, toen hij de
invitatie van het IKON voor
een openhartig gesprek over
de plaats van de religie in de
samenleving meende te kun
nen aanvaarden. Gewezen op
de wijze waarop Wim Kok
zich redde in RUR, zegt de
PvdA dat Den Uyl zich in heel
andere omstandigheden be
vond. „Hij zat tegenover een
toegewijde verslaggever en
sprak voor een geïnteresseerd
publiek. Dan gaat een Den Uyl
niet draaien. Dat doet hij
niet," aldus'iemand in de om
geving van de lijsttrekker.
In die opmerking klinkt een
zekere trots door en dat is ook
wel te begrijpen. Wie net als
Bert de Vries de volledige
tekst van het interview door
leest, zal er direct geen goed
kope aanval op het christelijk
geloof in terug vinden. Den
Uyl heeft het vooral over zich
zelf: een man die na een gere
formeerde opvoeding is gaan
worstelen met de zin van het
menselijk bestaan, niet alleen
door „Auschwitz" maar ook-
doordat hij de aarde is gaan
zien als een „rondwentelend
stipje in het onmetelijke heel--
al". Dat alles heeft hem tot ag<
nost gemaakt, tot iemand die
naar zijn eigen zeggen „geen
enkele behoefte, geen enkele
neiging heeft het woord god
uit te spreken".
Net als alle andere particuliere
burgers heeft Johannes Mar
ten den Uyl het recht op dit"
soort gedachten. Maar dat ligt
anders voor lijsttrekker Joop
den Uyl. Zeven weken vóór de
verkiezingen mag die zó niet
dénken en zeker niet hardop.
Naar verluidt hebben sommige
partijgenoten Den Uyl dit ook
en niet eens zo heel erg
subtiel te verstaan gegeven
en hem gewezen op Wim Kok.
Maar nog veel moeilijker t^
verteren is wellicht voor Den
Uyl, als agnost, dat het CDA
vanuit campagnetechnisch
oogpunt zijn uitspraken kan
beschouwen als een „geschenk
uit de hemel".
RIK IN 'T HOUT
ENSCHEDE De Twee-
de Kamer krijgt het vol
gende week behoorlijk
voor zijn kiezen. Vóórdat
jde parlementariërs met
verkiezingsreces kunnen
gaan, wacht hun de on
dankbare taak om binnen
veertien dagen het volle
dige stelsel van sociale ze
kerheid te veranderen. Of
dat zal lukken weet nie
mand.
Er wordt wel gesuggereerd dat
Ier in heel Nederland nog maar
veertien mensen zijn die nog
kunnen uitleggen wat er nu
daadwerkelijk op het gebied
van de sociale zekerheid gaat
gebeuren. Premier Lubbers is
daar, naar eigen zeggen, één
van Steef Weijers, CDA-ka-
nerlid en namens zijn fractie
én van de vier woordvoer-
lers in het komende debat,
na enige aarzeling zich
tot die veertien te scharen.
i.Dat wil zeggen, ik weet waar
ik over praat, maar vraag mij
niet wat er onder die en die
Wet, onder dat en dat artikel
Verstaan moet worden".
IWaar Weijers zich weieens
fcorgen over zegt te maken is
de vertaling van de besluiten
die in de Kamer worden geno
men richting uitkeringsge
rechtigden. „Er zijn in de hele
Kamer maar twee mensen die
vanuit hun eigen praktische
ervaring kunnen inschatten
(roe bepaalde wijzigingen in de
[litvoeringspraktijk zullen uit
pakken. Dat zijn Elske ter
veld van de Partij van de Ar-
peid en ik. Dat is een griezeli
ge gewaarwording".
In zijn werkkamer in Ensche
de, enkele dagen voordat hij
afreist naar Oostenrijk om zich
in de Alpen voor te bereiden
bp de dingen die gaan komen,
jraten we over het debat.
Meent hij dat de uitkeringsge
rechtigde er nou wel bij gebaat
s dat de wetsontwerpen zo
■nel door de Kamer worden
lejast? Strookt die vlotte be-
landeling wel met zijn streven
ïaar zorgvuldigheid? En is het
illemaal nog wel zo nodig ge-
:ien de sterk oplevende econo-
nie?
.Ook al is het tijdsbestek krap,
iet moet lukken", zegt Weij-
ïrs, „totdat het tegendeel
vordt bewezen", voegt hij er
aconiek aan toe. Zijn gezicht
ïerkrijgt echter snel de serieu-
:e uitdrukking als hij uitlegt
lat de wijzigingen in het be-
ang van de uitkeringsgerech-
igden zijn. „Ten opzichte van
ïen is het niet verantwoord de
:aak nog langer uit te stellen.
De mensen hebben recht op
uidelijkheid. Daar komt bij
at het CDA vindt dat er hier-
a rust moet komen aan het
itkeringsfront: geen verdere
eranderingen en handhaving
an de koopkracht. En wat die
:orgvuldigheid betreft, dat
ipreekt voor zichzelf. Het gaat
enslotte om wetten waar we
Ie komende jaren mee uit de
[meten moeten kunnen. Zijn
Jie onzorgvuldig dan lokt dat
Steef Weijers: „Gaat
straks alles weer voor
de wind, dan kun je wat
verbeteringen
aanbrengen. Mijn
eerste keuze zal dan zijn
een rechtenverbetering
vooroudere, langdurige
werklozen".
een hele serie uitvoeringspro
blemen plus rechtspraak uit en
daar is niemand mee gebaat".
„Bovendien", zegt Weijers,
„we hebben ons lesje geleerd.
Liever een wat schraler stelsel
met de redelijke zekerheid dat
we daar niet meer aan hoeven
te sleutelen. Gaat straks alles
weer voor de wind dan kun je
wat verbeteringen aanbren
gen. Echter niet zoals de PvdA
die alle uitkeringen weer op 75
procent wil brengen. Mijn eer
ste keuze zou dan zijn een
rechtenverbetering voor oude
re, langdurige werklozen".
Blabla
egeringspartijen 1
I nouden met sta
VVD houden met staatssecre
taris De Graaf van sociale za
ken nog steeds vast aan 1 ok
tober als invoeringsdatum. Zij
'zullen een voorspoedige af
handeling van het debat dan
ook niet in de weg staan. Elec
toraal gezien, geeft Weiiers
toe, is die opstelling niet al te
verstandig. „Maar ik voel er
niets voor om nu blabla-verha-
len op te gaan hangen en pas
na 21 mei de zaak weer serieus
aan te pakken. Ben ook niet
van plan om anderen vliegen
af te vangen met het oog op de
verkiezingen, of collega's
dwars te zitten. Ik denk dat de
twee VVD-woordvoerders er
net zo over denken al hebben
zij, gezien de slechte stembu
suitslag bij de gemeenteraads
verkiezingen, meer baat bij
een sterke profilering".
Ook al lukt het de Tweede
Kamer binnen het krap beme
ten tijdsbestek de sociale ze
kerheid te regelen, dan nog
heeft de Eerste Kamer niet ge
sproken. Kan de senaat nog
roet in het eten gooien?
Weijers erkent dat het altijd
mogelijk is dat de senatoren de
wetsvoorstellen verwerpen.
De Eerste Kamer mag volgens
de grondwet geen wijzigingen
aanbrengen in de voorgestelde
wetsteksten maar zou, aldus
Weijers, wél gebruik kunnen
maken van haar recht op een
„novelle" (een geheel nieuw
wetsontwerp ofwel een wijzi
ging via de achterdeur), als er
bijvoorbeeld juridische onvol
ledigheden worden geconsta
teerd.
„Bovendien zal de Senaat niet
tot behandeling overgaan met
een demissionnair kabinet.
Veel valt of staat dus met de
vraag hoe snel er een nieuw
kabinet komt en wat het zal
doen met het in de Tweede
Kamer aanvaarde pakket
wetsvoorstellen. Ook is het
denkbaar dat het kabinet nog
wijzigingsvoorstellen indient
en dat betekent dan een extra
rondje Tweede Kamer. Voorts
is er de mogelijkheid dat het
nieuwe kabinet de hele zaak
intrekt en vervolgens weer be
gint bij Adam en Eva. Dat zou
ik uiterst onverstandig vinden.
Vandaar de vraag: Wordt de
huidige coalitie voortgezet of
komt er een kabinet van een
andere signatuur?"
Ondoenlijk
Al deze onzekere factoren ma
ken het vrijwel ondoenlijk de
mensen nu al tot in details uit
te leggen wat er met hun uit
kering gaat gebeuren. Als het
aan Weijers en het CDA ligt
komt er in elk geval een stel
sel met behoud van koop
kracht als minimumuitgangs
punt. „En daarna kunnen we
dan beginnen met het hart
van het probleem: de werk
loosheid. Want een ieder die je
buiten de uitkeringen kunt
houden en een inkomen kunt
bieden telt in de sociale zeker
heid voor twee: je hoeft hem
geen uitkering te verschaffen
en je hebt een bron van finan
ciering voor diegenen die
(nog) niet aan de bak komen".
De enige grote ombuiging en
dan op de langere termijn, die
de stelselwijziging oplevert is
afkomstig uit de veranderin
gen in de wetgeving betreffen
de de arbeidsongeschiktheid.
Het gaat met name om wat in
het jargon de nieuwe toetre
ders heten, mensen die voor
het eerst aanspraak maken op
zo'n uitkering. Als zij niet vol
ledig arbeidsongeschikt wor
den verklaard, krijgen voor
het deel dat zij nog zouden
kunnen werken een werkloos
heidsuitkering. Dat betekent
dat men (afhankelijk van het
arbeidsverleden) vroeg (na een
half jaar) of laat (na vijf jaar)
op het bijstandsniveau terecht
komt. In de huidige situatie
krijgt men, ondanks de mate
van arbeidsgeschiktheid, een
volledige wao- of aaw-uitke-
ring.
Niet zeuren
De wensen die het CDA nog
op zijn verlanglijstje heeft
staan en waarvoor waarschijn
lijk een kamermeerderheid te
vinden zal zijn, leiden volgend
Weijers niet tot al te grote fi
nanciële gaten. „Je moet na
tuurlijk niet met miljarden
gaan gooien, want je blijft
medeverantwoordelijk voor de
betaalbaarheid. Men moet ech
ter niet gaan zeuren over wij-
zingsvoorstellen die tien tot
veertig miljoen kosten".
Of de uitgaven zullen dalen
hangt volgens Weijers ook
nauw samen met de ontwikke
ling van de werkgelegenheid.
„Je bent in feite altijd bezig
met veronderstellingen. Je
kunt immers niet met zeker
heid voorspellen dat de werk
loosheid terug zal lopen tot de
500.000 in 1990, waar Lubbers
op mikt. Daarvoor spelen te
veel factoren een rol: Hoe gaat
de economie zich internatio
naal verder ontwikkelen en
wat gaan de sociale partners
doen? Het feit dat de werk-
is daarbij dat nergens een slui
tende registratie bestaat van
arbeidsverleden, zodat voorlo
pig ook de leeftijd een rol zal
spelen. Er wordt uitgegaan
van de tijd dat in de vijf jaar,
voorafgaande aan de werk
loosheid, feitelijk is gewerkt
(„feitelijk arbeidsverleden").
Daarbij wordt opgeteld de pe
riode tussen de 18e verjaardag
en de dag vijf jaar voor het in
gaan van de werkloosheid
(„fictief arbeidsverleden").
Zo zal de uitkeringsduur van
iemand met een arbeidsverle
den van bijvoorbeeld 20 jaar,
twee jaar bedragen. Na de
werkloosheidsuitkering volgt
loosheid nu dalende is hebben
we te danken aan drie facto
ren: de internationale ople
ving, het verstandige gedrag
van werkgevers en werkne
mers en het kabinetsbeleid.
Geen van drieën kan het al
leenrecht opeisen. Als in de
komende kabinetsperiode te
genwind gaat opsteken dan zal
het aanzienlijk moeilijker wor
den de werkloosheid verder
omlaag te krijgen en de koop
kracht van de minima te
handhaven".
Arbeidsverleden
De besparingen die De Graaf
op het oog had in de NWW (de
nieuwe werkloosheidswet die
in de plaats komt van de hui
dige ww en wwv) zijn, door de
veranderingen die onder druk
van VVD en CDA zijn aange
bracht, voor een groot deel
vervallen. Weijers meent dat
de Wet er nu heel wat beter
uitziet, hoewel hij zegt een nog
niet geheel tevreden man te
zijn.
De NWW bedraagt, evenals
nu, zeventig procent van het
laatstverdiende loon. Om voor
een uitkering langer dan een
half jaar in aanmerking te ko
men moet in de vijf jaar voor
afgaande aan de werkloosheid
drie jaar gewerkt zijn. Anders
dan in de huidige situatie
waarin voor iedereen een half
jaar ww en twee jaar wwv
geldt, zal in de nieuwe werk
loosheidswet het arbeidsverle
den een rol spelen. Probleem
dan een jaar lang een vervol
guitkering op bijstandsniveau
waarbij geen rekening zal
worden gehouden met het in
komen van de partner. Daarna
valt men terug in de echte bij
stand, waar partnerinkomsten
en vermogen (bv. eigen huis)
wel tot kortingen leiden.
Weijers: „In dit voorstel wordt
in elk geval meer recht ge
daan aan mensen die op (zeer)
jeudige leeftijd zijn gaan wer
ken. In de oorspronkelijke
plannen zou iemand die op
zijn 18e" is gaan werken bij
ontslag op bijvoorbeeld zijn
30e eenzelfde uitkering krij
gen als een academicus van 30
die slechts twee jaar heeft ge
werkt. Ik ben blij dat die on
rechtvaardigheid eruit is ge
haald. Die blijdschap zal wel
iets te maken hebben met het
feit dat ik als enige in de Ka
mer op mijn 17e ben begonnen
met werken, als machinebank
werker....".
Bovenwettelijk
Het CDA zal in het komende
debat voorstellen de sociale
partners meer bevoegdheden
te geven betreffende de werk
nemersverzekeringen. Volgens
Weijers moet de nieuwe werk
loosheidswet worden gezien
als een basisverzekering voor
werknemers bij werkloosheid.
„Dat betekent dat als de socia
le partners in de cao's op die
basisverzekering nog een ver
zekering willen afsluiten daar
voor de ruimte moeten krij
gen".
„Op die manier kun je ook wat
voor de hogere inkomens
doen. Kijk, de werkloosheids
wet kent een maximumda
gloon en dus ook een maximu
muitkering. Aangezien je het
risico van werkloosheid ner
gens particulier kunt verzeke
ren betekent, dit voor mensen
met een inkomen van een ton
dat ze bij werkloosheid meteen
omlaag duikelen naar 45.000
gulden. Daarvan is natuurlijk
ook wel rond te komen maar
deze inkomensachteruitgang
verwerken in je huishouden is
een andere film. Met een bo
venwettelijke uitkering zou je
die val wat kunnen vertra
gen".
Het systeem in de nieuwe
werkloosheidswet, dat reke
ning houdt met leeftijd en ar
beidsverleden, maakt het de
cao-partners niet gemakkelijk
om boyenwettelijke uitkerin
gen af te spreken. Voor iedere
werknemer zal immers de
duur van de uitkering ver
schillen. Bovendien kan het
alleen in de sfeer van de
werknemersverzekeringen ge
beuren. De Inkomensvoorzie
ning Oudere Werknemers
(IOW), waar langdurig werk
lozen ouder dan 50 jaar onder
komen te vallen, kent welis
waar in tegenstelling tot de
bijstandswet geen vermogen
stoets („opeten" eigen huis),
maar houdt wel rekening met
het overige inkomen in de
economische eenheid. Een bo
venwettelijke uitkering heeft
hier dus geen zin, omdat die
op de IOW-uitkering als neve-
ninkomste in mindering wordt
gebracht. Hetzelfde geldt in de
Toeslagenwet. Deze wet heeft
betrekking op mensen die on
der het minimuminkomen
dreigen te zakken en van de
uitkering meer „monden"
moeten voeden. Maar ook hier
geldt de verrekening zoals bo
ven beschreven. Weijers
beaamt dit: „Ik geeft het maar
doodeerlijk toe: het vraagstuk
van de bovenwettelijke uitke
ringen, daar zijn we nog. niet
uit. We weten geen oplossing".
„Maar je moet niet vergeten
dat de IOW betaald wordt uit
de algemene middelen. De
overheid zorgt voor de „vloer"
en wie daar boven zit heeft de
ondersteuning niet meer no
dig. Dat is een ijzeren logica
die niet te ontzenuwen is. Al
leen als iemand door de vloer
dreigt te zakken treedt de
overheid op. Maar de mensen
die daarnaast nog wat inko
men hebben, daarmee kan de
wetgever geen rekening hou
den".
Of de toetsen die zijn inge
bouwd in de IOW wel alle
maal even redelijk zijn, weet
het CDA nog niet. Daarover
was Weijers in de Alpen nog
aan het nadenken. „Er is spra
ke van een duidelijke verbete
ring, maar of ze helemaal toe
reikend zijn ben ik nog aan
het uitvlooien..."
Weijers wil dat de IOW ook
voor oudere zelfstandigen (irt
de zogenaamde IOZ) moet
gaan gelden. Staatssecretaris
De Graaf voelt daar voorals
nog weinig voor, maar een
meerderheid in de Kamer wit
dat wel. Weijers voorspelt dat
er over deze zaak „stevig" ge
discussieerd zal worden.
Opstapje
Ten aanzien van arbeidsonge
schikten moeten nog een paar
dingen duidelijker worden.
Alle mensen die te makeri
krijgen met een arbeidsonge
schiktheids- en een gedeeltelij-;
ke werkloosheidsuitkering en'
die niet zo oud zijn dat ze ge
deeltelijk onder de IOW val
len, moeten volgens Weijer*.
een aparte voorziening krij
gen. Op die manier behoeft er
voor geen enkele arbeidsonge
schikte een vermogenstoets té
worden ingevoerd. Ook daar
voor is volgens Weijers in de
Kamer een meerderheid.
Een ander punt is dat volgens
het CDA mensen met een ge
deeltelijke arbeidsongeschikt
heidsuitkering gemakkelijker
aan werk komen als ze een
iets hogere uitkering (het zo
genaamde „opstapje") hebben.
Dat maakt het immers voor
een werkgever aantrekkelij
ker zo iemand in dienst te ner-
men, omdat hij dan minder
loon hoeft aan te vullen. Weij
ers pleit dus ook op dit punt
voor een wijziging van de
plannen.
Nogal achterlijk
De uitvoering van de nieuwe
werkloosheidswet, de vervol-
guitkering en de toeslagenwet
komen in handen van de be,- J
drijfsverenigingen. De ge
meenten worden belast met de r
uitvoering van de bijstandswet
en de Inkomensvoorziening
Oudere Werknemers. Over
een eventuele integratie en de *1
werkwijze van de uitvoerings- I
instanties zal in het komende J
debat niet worden gesproken.
Wel zal Weijers aandringen op j
een grotere samenwerking j
tussen de instanties die zich
bezig houden met de sociale
zekerheid en de arbeidsbu-
reaus (scholing en bemidde- J
ling).
„Ik vind en dat zeg ik al ja-
ren dat een arbeidsmarkt
per definitie een regionaal ge:
beuren moet zijn. Mij zou het 5
een lief ding waard zijn dat op
het moment dat iemand werk
loos wordt, hij-tegelijk met zijp
uitkering te horen krijgt wat
er nu verder met hem moet
gebeuren. De hele batterij
moet meteen in werking wor
den gezet. Maar die aanpak
ontbreekt in Nederland. Het f,
lijkt wel of men met enige
wellust langs elkaar heen
werkt. Daarover willen we
ook uitspraken van de Kamer
hebben. De minister moet ook
op dat punt het achterste van
zijn tong laten zien".
„In feite zijn we nogal achter- -
lijk bezig als het gaat om hel
beheren en besturen van de
arbeidsmarkt. Ik vind dat r
mensen die werkloos zijn,
moeten aantonen dat ze hun
best doen om werk te vinden.
Als je recht hebt op een uitke-
ring, dan heb je ook de plicht
om te proberen weer in eigen
inkomen te voorzien. Dat is
een morele maatstaf en dat
mag je van mij socialistisch
noemen of christelijk-sociaal,
maar ik vind het heel nor
maal. Dat is een beeld dat we
met elkaar wat zijn kwijtge-'
raakt, mede door die torenhof-
ge werkloosheid die Neder
land te verwerken kreeg. Wat
mij betreft had De Graaf de
omkering van de bewijslast;.,
'voor steunfraudeurs niet hoe-.;'
ven schrappen".
MARGA RIJERSE
