Jarryd voelt zich geen buitenbeentje De straten moeten weer leeg op de woensdag" ficulóc (Sowumt Koninklijk DOETINCHEM - Guus Hiddink heeft een hekel aan het gemak waarmee zeker in de voetballerij personen van allerlei etiketjes wor den voorzien. De opmerking dat hij momenteel door velen als de nieuwe „kroonprins van het vader landse trainerskorps" wordt be schouwd, doet hij daarom met een schouderophalen af. „Dat moet je relativeren, het komt gewoon, doordat je bij een topclub eerder in de belangstelling komt". Dat neemt niet weg dat de 39-jarige in woner van het Gelderse Zelhem dit sei zoen plotseling een begeerd object voor eredivisieclubs is geworden. In zijn der de jaargang als tweede veldtrainer bij PSV nam hij de rol over die enkele jaren werd verdeeld door coaches als Han Ber ger, Fritz Korbach en Leo Beenhakker. Nu de clubs nadrukkelijk flirten met oe- fenmeesters, die zelf in hun carrière met succes tegen de bal trapten, verschijnt de naam Hiddink regelmatig op de voor grond. FC Den Bosch en FC Twente dongen naar zijn gunsten, maar uitein delijk koos hij voor twee jaar voor PSV onder Hans Kraay. Hiddink erkent dat de keus tussen FC Twente onder Kees Rijvers en PSV ver re van gemakkelijk is geweest. „Het was allebei erg aantrekkelijk. Door het ver trek van Jan Reker is alles bij PSV in een stroomversnelling geraakt. Toen dat bekend werd heeft PSV tijdens de trip naar Algerije gezegd me niet kwijt te wil len en in mij zijn opvolger te zien. Ik had overigens nog een contract voor an derhalf jaar. Bij PSV ken ik alle ins en outs. Ik weet wat de ambities zijn en hoe de structuur van de club eruit ziet. PSV is een continu bedrijf, dat wil het graag zo houden en dan is het logisch dat je een plaatsje opschuift als je zelf eerzucht hebt en ze je geschikt achten voor zo'n positie". „Dat heeft een grote bekoring, ook al omdat het natuurlijk heel aantrekkelijk is om Europees mee te doen. Dat ik toch heb moeten nadenken komt doordat ik ook heel graag met Rijvers had willen werken. Zonder dat ik daarmee overi gens wil zeggen, dat ik dat met Kraay niet wil, begrijp me goed. Rijvers heeft me al eens gepolst voor PSV toen ik nog speelde bij NEC en wilde me later ook als assistent bij het Nederlands elftal hebben". Schokkende wijzigingen zullen er in Eindhoven onder de nieuwe technische „baas" niet te verwachten zijn. „Kom je in een nieuwe situatie terecht, zoals ik, dan word je al gauw gebombardeerd tot iets, geëtiketteerd. Daar houd ik niet zo van. Ik probeer geruisloos de visie van PSV van dit jaar voort te zetten, dat spreekt ook voor de continuïteit van de club. Dat neemt niet weg dat je natuur lijk bepaalde ideeën over voetbal en spe lers hebt, die je probeert op de ploeg te projecteren in de hoop daardoor het op- timaie-eruit te halen". Piet de visser Hij is vooral gecharmeerd van Piet de 'Visser („dat aanstekelijke enthousiasme, nooit willen opgeven en altijd-doorknok- ken in moeilijke situaties sprak me enorm aan") maar weigert de kopie van zijn voorbeeld te worden. conclusie kom dat ik een kans heb laten lopen om veel van de wereld te zien. Wat dat betreft zit ik anders in elkaar dan ze vaak denken". „Ik kom ook heel kalm over, maar dat rustige is echt heel relatief. Af en toe kan ik knap ongeduldig zijn, dan borrelt er binnen in van alles. Ik vind dat je steeds op zoek moet blijven naar mogelijkhe den. Of je nu twintig of veertig bent. Ik ben niet zo naïef om te denken dat ik nooit tegen de lamp zal lopen. Dat is me ook al eens overkomen, maar daar heb ik geen moeite mee. Dat kun je alleen vermijden door niet te lopen, dus Tegen het werken met louter topvoetbal- Iers ziet Guus Hiddink in elk geval niet op. In het besef dat hij veel meer coach dan trainer zal zijn: „Het boeiendste van dit vak is dat je met mensen werkt. Een van de belangrijkste taken daarbij is dat je ervoor moet zorgen dat je een heel goede balans in het team hebt. Daarvoor moet je de spelers dus prima kennen, aanvoelen wat ze denken, inzicht heb ben in hun denkpatroon. En op hen overbrengen wat hun verantwoordelijk heden zijn, zodat ze zelf beslissingen gaan nemen, op avontuur durven gaan, initiatief pakken. Nee, bang dat het mis gaat ben ik niet, daar wil ik helemaal niet aan denken. Natuurlijk twijfelt iede re trainer wel eens, maar als je dat niet zou doen, denk je volgens mij te weinig na. Die twijfel is een gevolg van dingen die je afweegt. Niet van onzekerheid, maar omdat je steeds dat eruit wilt pik ken, waardoor de prestatie van elke spe ler, elke linie, het team, verbetert". Maatstaven En, hoe moeilijk dat in Eindhoven ook is, als het aan Guus Hiddink ligt gaat ook de eigen jeugd meer kansen krijgen in de toekomst. „De maatstaven liggen erg hoog bij ons en je moet van goeden huize komen om bij ons in het eerste te komen. Wil je slagen bij PSV, dan zul je dus een enorme zelfdiscipline en veel doorzettingsvermogen moeten hebben. Toch willen we proberen om niet alleen een goed opleidingsinstituut te zijn voor clubs uit de omgeving, maar ook zelf meer rendement van onze jeugd te krij gen". PSV heeft inmiddels afgerekend met het aureool van de provincieclub en zijn ambitie aansluiting met de Europese top te vinden duidelijk uitgesproken. Wat voor sommigen ook weer reden is voor kritiek, omdat PSV zich aldus verheft boven de Nederlandse norm. „Met de komst van spelers als Eric Gerets heb ben we nu de beschikking over diverse winnaartypes. En die trekken automa tisch anderen mee. Neem Michel Valke, hoe is die niet meegegaan? Hij was altijd een afwachtende speler, nu manifesteert hij zich heel nadrukkelijk, meegesleurd door de aanwezigheid van anderen. En waarom zou een club geen ambitie mo gen hebben? Waarom mag FC Den Haag niet in de eredivisie willen spelen, FC Twente niet bij de subtop horen en mo gen Aiax en PSV zich niet internationaal manifesteren? Dat is inherent aan pres- tatiesport. En geloof me, als Ajax of PSV straks weer eens in de halve finale van de Europa Cup speelt, of het Nederlands elftal weer wat leuks bereikt, dan zijn de straten op woensdag net als vroeger leeg. En daar moeten we met z'n allen toch weer naar toe?". WILLEM PFEIFFER Inders Jarryd er over de in 984 de open Nederlandse ennistitel in lilversum. ietgeen de erste echte ennismaking an het Nederlandse mbliek met 'e Zweed De forehand van Anders Jarryd is een wapen met een zekere reputatie. NIEUWE TRAINER VAN PSV GUUS HIDDINK: „Uiteraard heb ik veel trainers meege maakt en van iedereen wel dingen ge zien die ik per se niet of wel zou willen overnemen, maar een tweede iemand worden wil ik niet. Iedereen heeft zijn eigen persoonlijkheid. Ik verwacht ook niet van Ruud Gullit dat hij een tweede Maradonna of een tweede Platini wordt, wel dat hij een grote Gullit wordt". De voormalige speler van De Graaf schap, NEC, PSV, Washington Diplo mats en San José rolde enkele jaren gele den automatisch het trainersvak binnen. „Dat ligt in het kader van je opleiding. Je maakt je school af, doet het CIOS met voetbalspecialisatie en gaat voetbal len. De liefhebberij ligt er en vanzelf kom je er dan langzaam in terecht. Met daarbij ook alle facetten, waarvan je je afvraagt of dat nou wel zo nodig moet. Maar die zijn ondergeschikt aan de vol doening die je eraan beleeft. Het is een heel leven en op een gegeven moment ga je je specialiseren. En je kunt in die voetballerij lekker buiten werken hè". „Ik weet nog dat ik ooit bij de voorzitter van De Graafschap heb gewerkt, in een meubelfabriek op kantoor. Je moest om half negen beginnen, om vijf over half tien kwam het eerste kopje koffie, om tien uur het tweede en om half een ging de zoemer. Tegen enen begon je weer en werkte tot vijf uur. Na vier weken ben ik naar de man toegestapt, omdat ik het idee had dat die muren steeds dichterbij kwamen, het was me te geprogrammeerd allemaal". In hetbloed Waarmee Guus Hiddink maar wil aan geven, dat het avontuur hem meer in het bloed zit dan op het eerste gezicht lijkt. „Mijn vrouw was eens met een vriendin naar Parijs. Toen ze terugkwam zei ik dat ik de volgende ochtend zou vertrek ken naar Amerika. Ja, ik ben wel reislus tig, moet ik zeggen. Ik moet het niet hebben dat ik later als ik 65 ben, tot de jaar aan de top te hebben vertoefd toch bepaald niet het geval zal zijn. „Ik ben bezig weer een beetje terug te komen", is zijn openingszin. „Ik ben in december aan de knie geblesseerd geraakt, een kwetsuur waar ik onlangs in Boca West weer last van had. Nu is dat over, maar het heeft me enige tijd gehin derd. Bovendien kreeg ik vlak voor de Davis- Cupfinale in München angina en daar heb ik Ook geruime tijd een terugslag van gehad. Maar inmiddels lijken de ernstigste problemen achter de rug". „Ik heb", vervolgt Jarryd, „de laatste tijd erg slecht gespeeld. Hetgeen vooral een gevolg was Van het feit dat ik slecht bewoog. En juist mijn snelheid is een van mijn belangrijkste wapens. Maar die knieblessure was daarbij natuurlijk de voornaamste handicap". Amusement Anders Jarryd, al weer drie jaar in de onderste helft van de mondiale toptien vertoevend, be seft dat het tenniscircus niet alleen behoefte heeft aan ferm meppende jongelieden. Ook het amusementsgehalte kan best wat beter worden verzorgd. „De artiesten uit de jaren zeventig zijn er niet ftieer", stelt ook hij wat spijtig vast. Zoals een Nastase er in slaagde om naast goed te tennis sen ook nog voor de nodige hilariteit te zorgen gebeurt niet meer. Dat is jammer. Maar dat is pu eenmaal niet iedereen gegeven". En zeker de Zweden niet, zou er aan kunnen worden toege voegd. „Het heeft", gaat Jarryd verder, „veel te maken met de manier waarop je tegenwoordig het ten nis moet benaderen om succesvol te zijn en liefst te blijven. Het is een kwestie van voort durende concentratie, want de concurrentie is groot. Je kunt je niet veroorloven te verslap pen, want dat kan je een partij kosten". Zo bescheiden als Anders Jarryd oogt, heeft hij ook zijn doelstelling gericht. Van hem zul je geen gezwollen prognoses horen. „Mijn doel is goed te blijven spelen en in de toptien te blij ven. Daar zal ik al heel tevreden mee zijn. Het liefst wil ik dan bovendien in de belangrijke toernooien goed presteren. Vooral nadat ik vo rig jaar in Wimbledon de halve finales bereikte. Daar bleek uit dat ik nu ook op gras uit de voe ten kan. Maar daar was wel een heel intensieve training voor nodig". Maar daar is Jarryd niet te beroerd voor. In zijn studietijd, waardoor hij later dan de andere Zweden de wereldtop bereikte, reisde hij drie maal in de week per auto van zijn woonplaats Lidköping naar Gothenburg om de centrale training te bezoeken. Het legde hem geen windeieren. Ook Jarryd is tennismiljonair. In dollars wel te verstaan. Die voorspoed is hem echter bepaald niet naar het hoofd gestegen. Dat is ook met contactlenzen niet anders geworden. FRANK WERKMAN ROTTERDAM/KEULEN - In het Zweedse legioen dat 's werelds tennisba nen afstroopt - inmiddels staan negen man bij de beste vijftig ter wereld geklas seerd - doet de 24-jarige Anders Jarryd zijn voornaam alle eer aan. Nu zijn al die Scandinaviêrs bepaald niet van die hu moristen, maar ze weten dit gebrek aar dig te camoufleren door zich steevast te presenteren als het toonbeeld van emo tieloosheid. En daarin passen geen grap pen en grollen en zeker geen uitbarstin gen van emoties. Janyd is anders. De pe zige en kleiner dan zijn 1,80 meter ogen de Zweed is een vulkaan op twee benen en bij zijn optredens zijn er nog wel eens erupties van opgekropte frustratie waar te nemen. Een karaktertrek, waar de man in kwestie evenwel bepaald niet onder ge bukt gaat. „Ik heb het nodig me af en toe eens te ontla den", verklaart de vorige week in Rotterdam in de finale door landgenoot Joakim Nyström ver slagen inwoner van Londen. „In het verleden werd me wel eens gezegd dat ik me meer moest proberen te beheersen. Dat heb ik geprobeerd, maar mijn spel leed er onder. Ik heb me er bij neergelegd dat ik me soms moet afreageren. Ik heb dat net zo nodig als McEnroe". Anders Jarryd onderscheidt zich trouwens ook in andere opzichten van in elk geval zijn óók in de topregionen acterende landgenoten. Hij is de enige, die zonder coach de wereld rondreist. „Wat een manager of een coach voor me kan doen, kan ik ook zelf', zegt de nogal eens als De Professor aangeduide Scandinaviër; een bij naam die hij dankt aan de tijd dat hij nog be brild door het leven ging, hetgeen zijn voorko men een wat studentikoos aanzien gaf. Maar vooral is de bijnaam een afgeleide van het feit dat hij afgestudeerd econoom is. Onder vier ogen Anders Jairyd, die zichzelf overigens bepaald niet als buitenbeentje ziet in de Zweedse tennis- bende, lijkt trouwens op nóg een manier af te wijken van het doorsnee-beeld. Hij is direct „in" voor een gesprek onder vier ogen, waar even eerder zijn landgenoot Stefan Edberg iet wat verveeld de boot afhoudt. Direct vanaf de baan komend, bezweet en al, is hij reeds bereid op vragen in te gaan. Om na korte tijd de kleedkamer te verruilen voor de massagebank, van waaraf hij rustig verder babbelt, terwijl zijn dijbeenspieren onder handen worden genomen. In vraaggesprekken is Anders Jarryd overigens aanzienlijk minder bedreven dan op de baan, waar zijn forehand een zekere reputatie geniet. De Professor stottert zelfs af en toe alsof het zijn eerste interview betreft. Hetgeen na drie ZATERDAG 5 APRIL 1986 Ik ben geen doemdenker, maar ik gelooj in slechte voortekenen. En in onderhavig geval is er zelfs sprake van een aantal signalen, dat zijn schaduw somber voor uit werpt. Ik heb het over de meest besproken trans fer in de voetbalwereld van de afgelopen week, die van Leo Beenhakker van Zeist naar Madrid. Niet lang sputterde de geruchtenmachi ne, nadat Beenhakker vorige week woensdag bekend had gemaakt het bij de KNVB voor gezien te willen houden. Daags na het openbaar worden van zijn vertrek bij Oranje kwam vanuit Spanje het bericht dat de in eigen land niet voor vol aangeziene voetbaltrainer de eer te beurt leek te gaan vallen één van de meest vermaarde voetbalclubs ter wereld onder zijn hoede te krijgen. Dat is al schrikken. Zelf zal Leo hardnekkig vasthouden aan het historische gegeven dat een profeet in eigen land nimmer wordt geloofd. Hoe overtuigend sommige verhalen hem zelj ook in de oren kunnen klinken, er zijn altoos van die figuren die daar doorheen prikken. En ik behoor tot die categorie. Ik wens nadrukkelijk niet op één lijn te worden gesteld met Ton Harmsen, de voorzitter van Ajax. Dat heb ik op deze plaats al voldoende vaak duidelijk ge maakt. Maar in één ding ben ik het van fans er harte met Harmsen eens: Been akker is een vlees geworden hol vat. En zoals ook u weet, die klinken het hardst. Harmsen had meer gezegd over de nieu we trainer van Real Madrid. Hij zou geen verstand van voetbal hebben, geen overwicht, maar is wel behept met te veel opportunismekortom te veel negatieve kanten om op te noemen. En de bewijzen leverde Beenhakker de afgelopen tien da gen zelf. Even in chronologische volgorde: Been hakker maakt bekend het bij de KNVB voor gezien te houden: hij zegt vervolgens nog geen contacten te hebben met andere clubs; Beenhakker spreekt niet over, maar zinspeelt wel op een slecht werkkli maat in Zeist, het niet voorgelegd krijgen van een contract en aanvallen van bui tenaf: Beenhakker herhaalt geen contact te hebben met een andere club. Maar in Spanje zijn de contracten al op gesteld en behoeven nog slechts een handtekening. Afgelopen woensdag maakt president Ramon Mendoza in Mi laan bekend dat Beenhakker een over eenkomst voor een 'jaar gaat signeren. En de Spaanse pers jubelt - als ik de be richten mag getoven. En waarop blijken die juichtonen nu te stoelen? Dat wordt heel snel duidelijk. Leo Beenhakker is goede maatjes met de Spaanse sportscribenten, behorend tot de meest invloedrijke opinievormers in de internationale voetbalwereld. En sta je er goed op bij de media, dan kun je een pot je breken; misschien wel een héél vat. Waarschijnlijk zelfs een hol exemplaar. Zeker als dat zich ook nog regelmatig in een ongedwongen samenzijn met de voet balschrijvers laat vollopen met goede Spaanse wijn. Dan ben je al gauw de ge tapte jongen. Maar even terug naar de voortekenen. Waarom denk ik dat Beenhakker binnen de kortste keren door de mand valt bij Real Madrid? Daar is een aantal aanwij zingen voor. De hoofdstad van Spanje onderscheidt zich in mentaliteit wel even een stukje van die van de provincieplaats Zaragoza - dat verhoudt zich ongeveer als Amsterdam tot Heerenveen. En een glaasje drinken met de chef van de sport redactie van pak beet El Region in Zara goza is heel wat anders aan dagelijks zwelgen met de verslaggevers van alle grote landelijke kranten en sportbladen in Madrid. Nog afgezien van het feit dal het op zijn minst slecht is voor je lever en bij sommi ge wijnsoorten zelfs slechts geschikt voor je radiator, loop je met zo'n aanpak het risico dat je rijp wordt voor chantage. Want ook de boulevardpers in Spanje wil natuurlijk zijn graantje meepikken en vergeleken met die periodieken zijn Privé en Story onschuldige kinderlectuur. Je moet dus wel meedoen. Of je wilt of niet. Beenhakker moet het maar doen op zijn manier. Niet ontkend kan natuurlijk worden dat hii eerder met het Spaanse bijltje heeft gehakt. En dat kunnen maar weinig Nederlandse collega 's hem nazeg gen. Michels heeft zoals bekend een tijdje in Spanje vertoefd, maar hij trainde slechts een Catalaanse en geen koninklij ke club. En hii had Cruijjj toen aan zijn zijde. Beenhakker zal het op eigen houtje moeten zien te klaren. De voortekenen kondigen evenwel problemen aan. Bijvoorbeeld de nederlaag, die Real Ma drid leed tijdens het Europa-Cupduel met Inter Milaan, kort nadat Mendoza be kend maakte dat de Papandrechter de nieuwe trainer zou worden. Of het con tract voor slechts één seizoen, dat Been hakker heeft aangeboden gekregen. Of de redenen waarom de Madrileense pers de Nederlander aan de borst drukt. Om over de komedie rond zijn ontslag bij de KNVB nog maar te zwijgen. Alles zal echter afhangen van de resulta ten van de „Koninklijke". Als die ploeg weer als een trein op de Spaanse titel af- davert is er niets aan de hand. En is te vens het bewijs geleverd dat het eigenlijk niets uitmaakt of Beenhakker daar nu aan het roer staat of willekeurig welke boereknuppel. Wat dat betreft is er nog minder verschil dan die enkele letters die Oranje en Spanje van elkaar afwijken. Maar als het er op aan komt is Real Madrid even wei nig koninklijk als de KNVB. BUYS

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1986 | | pagina 27