JR°y
'l Schuiten
trekt
z n eigen
plan
Ton van Heugten stelt zijn afscheid nog
even uit
iNIEUWE
PLOEGLEIDER
NIET POPULAIR
BIJ COLLEGA'S
Stiekem
Voedingsbodem
Partijkiezen
Gerald
Onrust
CeidócSouAOtit
jDEN HAAG - De toetreding van
Roy Schuiten als ploegleider tot
het peloton der wielerprofs is zeker
niet door iedereen met gejuich ont
vangen. Al zullen de renners, die
nu bij de nieuwe ploeg van Neder
landse origine zijn ondergebracht,
wel een feestje hebben gevierd bij
de ondertekening van hun veelal
vette contracten. Als actief renner
was Schuiten voor velen al een
steen des aanstoots. Volgens zijn
collega's was de Brabantse Noord
hollander een meester in het „flik
ken", zijn karakter zou niet deugen
en hij zou een hoogst onbetrouw
baar sujet zijn.
Schuiten trok altijd zijn eigen plan. Zo
ook na zijn carrière, toen hij met een
aantal Nederlandse bouwvakkers de
fcrens met West-Duitsland overtrok om
daar als koppelbaas veel geld te verdie
nen. Vorig jaar was de inwoner van Put
te plotseling terug aan het wielerfirma-
ment. Nu als ploegleider van PDM dat
in zeer korte tijd met onder anderen Pe
dro Delgado, Stefan Mutter, Steven
Rooks en Gerard Veldscholten een res
pectabele ploeg bijeen kocht. De manier,
waarop dat gebeurde, zette meteen weer
kwaad bloed. Niet zozeer bij de renners
als wel bij zijn collega-ploegleiders.
Vooral Jan Raas en Peter Post zijn fu
rieus op Schuiten. De vroeger zo vaak
tangehaalde controverse tussen de twee
cemphanen Raas en Post is naar de ach
tergrond gedrongen. In de plaats daar
aan is een ongelijke strijd ontstaan, want
Raas en Post moeten allebei niets van
Schuiten hebben. Ze zijn het eens in hun
bordeel: „Roy Schuiten is achterbak?,
pneerlijk en treedt de ongeschreven re-
iels van de wielersport met voeten".
Echt onder de indruk van de kritiek van
rijn collega's lijkt Schuiten, die vooral
ten subliem tijdrijder was, niet te zijn.
Desondanks trekt hij zich de situatie wel
lan. Hij zegt tenminste Peter Post ge
beld te hebben om de zaak uit te praten.
.Maar ik heb vernomen dat ik een knal
yche: "OOT mÜn hoofd kan krijgen. Ik heb
teen/inpm de hand willen reiken. Die heeft hij
niet geaccepteerd. Ik blijf bereid tot een
gesprek met zowel Raas als Post, ge
hoon omdat ik niet bang ben. Voor
biets of niemand. Samenwerking tussen
)ns drieën zou een goede zaak zijn voor
Je Nederlandse wielersport, maar als dat
biet lukt zoek ik mijn eigen weg wel. Dat
zien? feb ik mijn hele leven gedaan en ik ben
inspre-ir altijd goed uit gesprongen. Waarom
n mijnfou het nu dan niet lukken? Overigens is
uisterejr voor mij ook niet zoveel reden me erg
:oalsjeJruk te maken om de kritiek. Post en
)t daar Raas hebben het na hun scheiding ook
;en be- noeilijk met elkaar gehad. Nu zijn ze
zou ik iet opeens met elkaar eens en storten
Zou ik rich gezamenlijk op mij. Na verloop van
doen. iijd zal ook deze storm weer gaan lig-
c bren-{en".
ivereen Ronselen
..Hoofdoorzaak van de controverse tussen
te ver let drietal, dat in de beginjaren zeventig
^hjp'bög eens deel uitmaakte van dezelfde
'escho ''oeg (Post was ploegleider van Raleigh,
id IkM1 Raas en Schuiten op de fiets za-
'nhéid F1)' ^et "ronse'en" van de ren-
•n wie ïers voor de nieuwe ploeg. Schuiten, die
scheid'*ez'en z'jn 'n ^et vei"leden getoonde ka-
ie ver pkter toch al niet kon rekenen op veel
krantP"ediet, struinde op zijn eigen wijze door
bet peloton om renners voor zijn ploeg
BELS F 'nteresseren- Een manier waar zeker
Post en Raas niet van gediend waren en
zijn. „Schuiten heeft als een schoft ge
handeld toen hij vorig jaar in de Tour
de France mijn renners heeft benaderd",
aldus Peter Post, veruit de meest gerou
tineerde en succesvolle ploegleider van
de drie.
„Het ging om Veldscholten en Rooks,
die beiden nog volop in koers waren. Als
Schuiten een beetje kerel was, zou hij bij
mij gekomen zijn om te zeggen dat hij
interesse voor die renners had. Dan zou
ik hem verteld hebben dat hij na de
Tour vrij was om te onderhandelen.
Dan ook had ik hem alle informatie ge
geven met betrekking tot de nog lopende
contracten. Vroeg of laat zou hij tóch bij
mij terechtgekomen zijn, want ik ben in
het bezit van de contracten. Zoals hij het
nu gedaan heeft, is het een vorm van in
breken. Schuiten is achterbaks, dat was
hij als renner al".
„Die streken leer je hem niet meer af.
Een beetje professionele ploegleider gaat
toch niet op parkeerplaatsen staan on
derhandelen met renners of aan de deur
staan luisteren of er iemand komt en
dan snel weglopen. Het is niet nieuw in
het peloton, maar het tekent toch wel de
stiekeme handelwijze van een dergelijk
iemand. Toen Roy Schuiten bij mij als
renner was, heeft hij me ook meer dan
eens teleurgesteld. Ik heb me toen vaak
vergist in de mens Schuiten. Dat komt
niet meer'goed, het zit in zijn karakter
opgesloten'aldus Post.
De lange Amstelvener doelt erop dat
Schuiten indertijd zijn woord had gege
ven bij Raleigh te blijven, maar even la
ter toch in zee ging met Lejeune. Ook
Jan Raas zag het in zijn actieve periode
al niet zitten met zijn huidige collega.
„Het was een egotripper, die altijd laat
dunkend deed over zijn collega's. Een
pure individualist", zegt de Zeeuw die
onlangs als ploegleider nog te maken
kreeg met Schuiten. Die zou Twan Poels
hebben benaderd, terwijl de renner mon
deling al tot een akkoord met Raas was
gekomen. Raas: „Schuiten wist dat Poels
zijn woord aan mij had gegeven. Vooraf
heeft hij nog met mij gebeld. Deson
danks bood Schuiten Poels twintig mille
meer. Gelukkig is Twan een man van
zijn woord, maar bij mentaal wat min
der sterke jongens krijg je met dit soort
praktijken de grootste problemen. Als ik
me op Schuiten kan wreken, zal ik het
niet laten. Hij overtreedt telkens weer de
ongeschreven regels. Dat moet afgelopen
zijn".
Schuiten wil wel reageren op de aantij
gingen, die zich niet beperken tot het in
correct benaderen van renners. Hem
wordt ook verweten dat hij de pedaleurs
gigantische salarissen in het vooruitzicht
stelt wanneer ze in zijn ploeg komen.
„Hoe moet ik dan onderhandelen?",
vraagt hij zich af. „De omstandigheden
hebben me ertoe -gedwongen vorig jaar
tijdens de Ronde van Frankrijk al ren
ners te benaderen. We moesten binnen
enkele maanden een heel nieuwe ploeg
opzetten. Na de Tour is iedereen al wéér
vastgelegd voor het volgende seizoen.
De manier waarop ik handel en bespre
kingen voer is mijn zaak, niet die van
Post of Raas. Inderdaad ben ik een lastig
mens, voor anderen, maar ook voor me
zelf. Ik wil de zaken goed voor elkaar
hebben en geen half werk afleveren".
„Maar ik ben ook niet het type dat wild
om zich heen gaat schoppen als er eens
iets niet van een leien dakje gaat. Ik heb
wel geleerd tegenvallers te incasseren.
Dan ga ik niet lopen huilen en anderen
lopen beschimpen. Nee, dan trek ik le
ring uit hetgeen er is gebeurd en de vol
gende keer doe ik het anders of beter. In
mijn ploeg dient er rust te zijn. De voe
dingsbodem van het succes is een goed
sociaal beleid voor de renners zodat ze
zich wat dat betreft niet ongerust hoeven
te maken. De kritiek van Raas en Post
leg ik zomaar naast me neer. Laten zij
het voor hun eigen deur maar eens
schoon houden. Pas als dat het geval is,
kunnen ze er over na gaan denken an
dermans nest te bevuilen", aldus Roy
Schuiten.
„Kennelijk zijn er in hun ploegen ren
ners die een dermate laag contract heb
ben dat ze voor elke aanbieding uit de
bol raken. Ik wil er voor zorgen dat de
jongens in mijn ploeg daar geen last van
hebben. Een jongen als Poels heb ik ove
rigens nooit benaderd. Dat zijn praatjes.
En als Post het over Rooks en Veld
scholten heeft, moet ik hem toch even
wijzen op Robert Millar. Die was ak
koord met mij, vroeg een dag bedenktijd
en tekende vervolgens bij Post. Wie
praat er dan over correcte methoden?
We moeten ophouden elkaar te kritise
ren. Leven en laten leven en proberen
tot een goede samenwerking te komen,
dat zou het parool moeten zijn. Nog
maals, ik heb geprobeerd te praten, die
bereidheid blijft".
De strijd tussen de bazen van het pelo
ton is echter nog lang niet gestreden.
Haat en nijd blijven de boventoon voe
ren. al blijven de renners zelf op de vlak
te. Niemand heeft er belang bij partij te
kiezen voor de ene of andere ploegleider,
in de wetenschap dat het wielerwereldje
erg klein is en dat iedereen elkaar op
korte of lange termijn weer tegenkomt.
Wie dan bij Schuiten terecht komt, is
het beste af. Althans, als de woorden
van Raas en Post voor waar worden ge
nomen. Post: „Schuiten lokt de renners
met gigantische salarissen. Een Veld
scholten bijvoorbeeld krijgt nu drie keer
zoveel als bij mij. Wat moeten Delgado,
Mutter en Rooks dan wel niet ontvan-
ek, liet
in elk
/"WOUDENBERG Verkondigde
is ooifon van Heugten eerder dat hij na
IormanV0rig seizoen een punt wilde zetten
ikaanseachter zijn succesvolle motorsport-
tekeniscarrière, inmiddels is de in Wou-
ort aandeuberg werkende Amersfoorter
.-'k^jvan gedachten veranderd. Zijn uit-
-ïoritei-Praa^ .Jk wil nog eenmaal probe
ren de hoogste prijs te behalen,
want dit kan wel eens mijn laatste
kunstseizoen worden" van net een jaar
:re kanie]ecien kan oofc van toepassing
altrans-i'n °P Eet komende cross-seizoen,
kandi^31™ Van Heugten met zijn bak-
>m, heJcenist Frits Kiggen hoge ogen wil
aar eeigaan gooien in de strijd om de we-
patiènfeldtitel, die de 40-jarige zijspan-
0,h fSfcoureur in 1981 veroverde,
raf blij"
De aan zijn vierentwintigste cross-sei-
zoen beginnende Van Heugten: „Ik heb
mijn afscheid toen wel aangekondigd,
maar het rijden op mijn nieuwe motor
ging vorig seizoen zo fijn, dat ik er weer
veel meer schik in kreeg. De motor heb
ben ze toen zo gemaakt, als ik het heb
ben wilde. Dat heeft me nieuwe impul
sen gegeven om een paar jaar langer
door te gaan".
Van Heugten voelt zich aan de voora
vond van een voor hem weer nieuw
cross-seizoen sterk, blaakt van zelfver
trouwen en straalt dat dan ook naar alle
kanten uit. „Ik voel dat ik nog steeds
kandidaat ben voor de wereldtitel. De
motor en de bakkenist zijn hetzelfde ge
bleven. De zwakke punten aan de motor
zijn verbeterd, waardoor die nog be
trouwbaarder is. De kansen ten opzichte
van vorig seizoen (toen werd het duo
Ton van Heugten/Frits Kiggen met
slechts twee punten achter Muller/Van
Heek derde; wereldkampioen werden de
Zwitsers Bachtold en Fuss, red.) zijn in
elk geval niet afgenomen".
Laat Van Heugten de strijd om het we
reldkampioenschap prevaleren, in acht
daarvóór op het programma staande
wedstrijden wil hij ook proberen het Ne
derlands kampioenschap in de wacht te
slepen. „Vorig jaar heb ik het NK ver
waarloosd", aldus de toen op een scha
mele negende plaats geëindigde Van
Heugten, „maar dit jaar wil ik toch pro
beren een kans te maken. Het zal alleen
net zo zwaar als het WK worden, omdat
de competitie op een erg hoog peil staat.
De Nederlandse top is enorm breed.
Hoewel, en dat geldt dan met name in
ternationaal, de zijspansport een team
sport is, waarin zich niet zo maar nieu
welingen mengen in de bestaande top.
Ze hebben wel eens uitschieters, maar in
andere wedstrijden presteren ze weer
zwak".
Van Heugten mag zich nog altijd geluk
kig prijzen dat hij kan beschikken over
sponsors. Weliswaar heeft de hoofdspon
sor na een lang dienstverband zijn han
den van hem afgetrokken, maar inmid
dels is een opvolger al gevonden. Voorts
beschikt Van Heugten nog over twee
goede co-sponsors. Met de komst van de
nieuwe hoofdsponsor - Van Heugten
gaat er in principe van uit dat die zich
voor twee, drie jaar aan hem verbindt
als de resultaten niet tegenvallen - is
het volgens Van Heugten voor vele fans
even wennen. „Dat heb ik al gemerkt.
Sommigen hebben me lang lopen zoe
ken, omdat ik nu in andere kleding
loop".
Is Van Heugten nog steeds met Kiggen
de enige Nederlandse wereldkampioen
in de motorcross-sport, daar kan volgens
de Amersfoorter dit seizoen wel eens
verandering in komen. Van Heugten:
ZATERDAG 22 MAART
Ik heb een nieuw idool. Vroeger had ik al
een zwak voor hem. Maar sinds
afgelopen weekeinde kan-ie voor mij niet
meer kapot.
Wat was het geval? Bij Ajax zwaait sinds
het begin van dit voetbalseizoen zoals
bekend Johan Cruijjf de scepter. Eerst
ongediplomeerd en daarom gekritiseerd.
Later ongediplomeerd, maar daarvoor
gepardonneerd.
Cruijjf is, daar is vrijwel iedereen
volledig van overtuigd, een sterke
persoonlijkheid. Dat was al tijdens zijn
actieve carrière een niet onbelangrijk
onderdeel van ziin sportieve successen.
Cruijjf is bovendien tegenwoordig dus
ook officieel voetbaltrainer. En een beetje
verstandige voetballer weet dat je ruzie
mag maken met iedereen in je omgeving
als je er maar voor zorgt dat je goede
maatjes blijft met je trainer. Die bepaalt
uiteindelijk of je speelt en dus geld
verdient.
Lastige jongens zijn doorgaans niet de
favorieten van voetbaltrainers. Die zijn
tenslotte behept met dat ook bij
topfunctionarissen in andere metiers
doorgaans zo nadrukkelijk aanwezige
superioriteitsgevoel. Dat vaak op niets
anders is gebaseerd dan een vermeende
machtspositie. De uilwerking van deze
stelling laat ik overigens gaarne aan een
gestudeerde over, die daar mogelijk een
onderwerp uit kan puren voor een
scriptie.
Even terug naar de lastige jongens. Mijn
nieuwe favoriet heeft zich eindelijk als
zodanig ontpopt. Jarenlang heb ik in de
veronderstelling verkeerd dat ook hij een
meeloper was. Iemand, die tegenover zijn
vriendin luidkeels zijn nood klaagde over
al het leed dat hem weer ten deel was
gevallen. Maar die, zodra de huiselijke
sfeer was verlaten, in de huid kroop van
een grijze muis en zich zonder morren
schikte naar de grillen van de trainer.
Ik wist al, met velen onder u natuurlijk,
dat de jongeman in kwestie zeer
verdienstelijk met een bal overweg kan.
Een lederen monster heeft voor hem geen
geheimen. Dat ding spreekt zijn taal. hij
kan het als aan een touwtje aan de voet,
op knie, dijbeen, borst en hoofd houden.
Hij kan één ziin met de bal, het ding dat
andere voetballers tol wanhoop brengt
door de meest vreemde capriolen,
beperkte technische spelers pijnlijk op
hun tekortkomingen wijst.
Het was niet voor niets dat juist mijn
nieuwe held hoofdpersoon was in een
videofilm, waarin het volk moest worden
kond. gedaan van alle moois dat Koning
Voetbal zijn onderdanen heeft te bieden.
Bijkans ademloos heb ik die beelden toen
al eens tot me genomen, maar op dat
moment nog in de veronderstelling
slechts te maken te hebben met een
jongleur. Maar dan een die nooit met de
mond zou kunnen waarmaken wat hij
met de voeten kon. Een verbaal grijze
muis derhalve.
Maar zie wat er gebeurde. De grijze muis
veranderde in een brullende leeuw. In het
nauw gedreven door gebrek aan
erkenning ontblootte hij de tanden en
enige gespierde teksten verlieten zijn
lippen.
Maar wat me het meest frappeerde was
dat mijn tegenwoordige hela het durfde
opnemen tegen niemand minder dan
Johan Cruijjf. En dan moet je toch
beschikken over een portie karakter, dat
ik helaas zo vaak in zijn spel heb moeten
missen. Brutaalweg maakte hij van zijn
hart geen moordkuil en verklaarde zijn
directe baas ronduit voor een domoor.
Die het totaal bij het verkeerde eind had
door hem op een zijspoor te rangeren,
juist op een dag dat hij zichzelf eens
uitgebreid in de etalage had willen
zetten.
Want op de dag dat hij had willen
schitteren in de aanwezigheid van scouts
van kapitaalkrachtige voetbalclubs uit
onder meer Italië was mijn huidige idool
tot toekijken gedoemd. En je kunt nog zo
elegant op de bank plaatsnemen, daar
verdien je seen aanbieding mee van een
buitenlandse topclub. Hij mocht dan in
de tweede helft nog even hebben mogen
invallen; in een kwartiertje al je kunsten
vertonen, de hele trucendoos opentrekken
en de waarnemers naar adem laten
happen is natuurlijk een wel heel erg
zware opgave.
Vandaar dan ook dat onze jonge
jongleur danig de pest in had. En na
afloop van zijn volslagen mislukte
verkoop-act alle registers opentrok. Maar
dat hij daarbij ook Johan Cruijjf op de
korreI nam en in niet mis te verstane
bewoordingen van ondeskundigheid
betichtte, deed hem dermate in mijn
achting stijgen dat. ik overweeg een
Zuidhollands filiaal van zijn fanclub op
te richten. Want Cruijjf tegenspreken is
één ding, Cruijjf attaqueren op het
terrein dat deze als geen ander als het
zijne beschouwt is iets heel anders. Dat
getuigt van moed en karakter in een
mate, die grenst aan zelfoverschatting.
En hoewel hoogmoed doorgaans voor de
val komt en het er even naar uitzag dat
onze jonge held na zijn offensief contra
Cruijjf wel kon worden bijgezet in de
galerij der verdoemden pakte het geheel
anders uit. Cruijjf ook niet achterlijk en
de voorkeur kennend van het
Amsterdamse publiek voor de
balgoochelaar, besloot in zijn
ongeëvenaarde wijsheid de vredespijp
met zijn opstandige technicus te roken.
Hetgeen altijd nog veel beter is dan een
zware pijp.
Want ook Cruijjf weet dat de kruik net
zo lang te water gaat tot die barst. En
een Cruijjf kan zich veel veroorloven.
Maar ruzie met populaire spelers leidt
doorgaans niet tot vergrote
aanhankelijkheid van bestuursleden.
Daar zijn voorbeelden van te over.
En ook dat weet Cruijjf, als geen ander.
ilaVanenburg,
Roy Schuiten (links): veel bekritiseerd.
gen. Dat is puur slecht voor de wieler
sport".
„Kijk naar het voetbal. Na de prijsop
drijving van de spelerssalarissen is het
bergafwaarts gegaan met de totale voet
balsport. Sporters moeten het verdienen
door prestaties te leveren. Nu dreigt het
mogelijk te worden dat jonge wielren
ners, die nog niets hebben gepresteerd,
enorme honoreringen toucheren. Dat is
slecht voor hun mentaliteit, voor de
werklust, voor de sponsors en dus voor
de hele wielersport in de toekomst.
Schuiten werkt daar doelbewust aan
mee. Nee, voor mij heeft die man een
heel slechte rentree in de wielersport ge
maakt. Schuiten moet nog veel leren".
Raas is het met zijn vroegere baas en
huidige collega eens. „Vroeger moest er
gewerkt worden voor een contract. Ne
derland had maar één ploeg en iedereen
wilde er alles aan doen daarin terecht te
komen. De salarissen waren normaal,
voor beginnelingen zelfs erg laag, maar
niemand zeurde daarover. In een goede
ploeg verdient niemand te veel of te wei
nig. Aan het einde van het seizoen wor
den de premies pas betaald en dan ook
blijkt oi er goed gewerkt is. Met grote
verschillen in de betaling krijg je altijd
onrust in de ploeg. Schuiten zou dat
moeten weten, maar hij trekt zich ner
gens wat van aan. Hij is zelfs bezig in
andere ploegen onrust te stoken door gi
gantische salarissen in het vooruitzicht
te stellen. Dat is laag-bij-de-gronds. Hij
heeft de realiteit uit het oog verloren.
Met zijn werkwijze is hij bezig de jonge
ren naar de knoppen te helpen en de ve
detten over te waarderen. Maar goed, hij
krijgt zijn trekken nog wel thuis. Ik zal
daar overigens graag aan meewerken".
De kritiek op zijn persoon is niet mals,
onderkent Roy Schuiten. „Maar het doet
me niet echt veel. Ik vind dat wielren
ners goed betaald moeten worden voor
hun werk. Vergeet niet dat ze veel meer
verzetten dan de gemiddelde Nederlan
der. Daarnaast is hun carrière van be
trekkelijk korte duur. De bedragen die
her en der worden genoemd, zijn overi
gens schromelijk overdreven. Ik heb er
gens gelezen dat Delgado bij ons negen
ton per jaar zou verdienen, maar ieder
een kan op zijn vingers natellen dat 'zo
iets gewoon niet kan binnen mijn budget
(drie miljoen per jaar, red.). En als Post
zegt dat Gerard Veldscholten bij mij
drie keer zoveel verdient als bij hem,
kan ik meedelen dat hij dan bij Post
zwaar onderbetaald moet zijn geweest".
„De jongeren hebben bij ons een redelijk
salaris, echt niet veel hoger dan het wet
telijk vastgesteld minimumloon. De rest
moeten ze op de fiets verdienen. De rod
dels zijn dus nergens op gebaseerd. Ze
moeten me nemen zoals ik ben, net zo
goed als ik hen accepteer met alle nuk
ken. Ik ben lastig, ja. Eigengereid ook. Ik
laat me door niemand de les lezen, zeker
niet door collega's die bezig zijn mij en
mijn ploeg represailles te laten onder
gaan. Het moet allemaal nog blijken wie
gelijk heeft, maar voorlopig koerst mijn
ploeg toch al aardig mee in het peloton.
We hebben ook al een aantal koersen ge
wonnen. En de winnaar heeft altijd ge
lijk. Waar moet ik me dan druk over
maken?".
GERHARD NIJBOER
„Met een beetje geluk hebben we dit jaar
drie wereldkampioenen. Dave Strijbos
(125cc klasse) en Gert-Jan van Doorn
(250cc klasse) geef ik een grote kans en
ook August Muller is niet een, twee, drie
uit te schakelen". Hoewel hij zichzelf
niet noemt, blijkt uit het bovenstaande
verhaal dat Van Heugten ook zichzelf
een reële kans op de wereldtitel toedicht.
En wat is er tenslotte mooier dan met de
wereldtitel op zak je vijfde lustrumsei
zoen in de motorsport in te gaan?
Want zo mijmert Van Heugten: „Het
zou mooi zijn als ik vijfentwintig jaar
onafgebroken actief in de motorsport,
zou zitten. Ik ben bijna vijftien jaar be
zig met de zijspannen en heb tien jaar
solo gereden. Dat is vrij uniek in de Ne
derlandse motorsport. Vijfentwintig jaar
geleden stond ik ook al aan de Neder
landse top. Ik werd toen in vier soloklas
sen kampioen".
