gUSSM
Indonesisch koken
kan een sterke kant
van uw keuken worden
„Ik ben de laatste der mohikanen
CeidaeSou/uwt
H31IIK11
Buurtcentrum Elckerlyc
in Alphen gaat door
ginaüEIDEN omgeving
-
dinsdag 4 maart 1986 pagina 13
Op mijn omwegen door sta® en land
kom ik graag mensen tegen. U kunt
mij telefonisch ol' schriftelijk vertellen
wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Ik ben bereikbaar via 071
- 12 22 44 op toestel 10.
Wat gaat er precies gebeu
ren? Hanny Barens, de
vrouw achter „Toko Han"
vertelt het zelf: „In het gezel
lige restaurant" ze heeft
de zaak al helemaal verkend
„van de Bowling Hans
Menken in Leiden Zuid-
West, aan de Boshuizerlaan,
gaat „Toko Han" nu ook in
Leiden beginnen met het ge
ven van Indonesische kook
cursussen. Een uniek gebeu
ren noem ik het zelf", meent
ambitieuze Hanny, met haar
hele achtergrond. „Dit is ei
genlijk nooit mijn plan ge
weest, maar plotseling zit je
er midden in. En dan ga je
door. Na mijn vier jaren
Zwitserse hotelvakschool in
Lausanne afgemaakt te heb
ben ben ik in het hotelvak
gegaan. Net zoals mijn groot
ouders, m'n ouders, broers en
zusters, Het zit, denk ik, in
ons bloed. En dan zo plotse
ling een Toko, een winkel
zeg maar". Ja, zo'n tien jaar
geleden zag ze dat helemaal
zitten, zoals dat heet.
Inmiddels heeft Hanny Ba
rens in feite twee luxe delica
tessen-toko's op kruidige po
ten gezet, met een groot as
sortiment aan ingrediënten:
„vers of in pot, onmisbaar
vodr degenen die Indonesisch
willen koken". De oosterse
keuken thuis dus. Maar daar
moet je wel mee kunnen op
schieten. Welnu: Leidenaars
met gevoel en smaak voor de
meest hete en gepeperde ge
rechten krijgen nu hun kans.
Hanny geeft ze alle ruimte
en verschaft inzicht in de be
reidingswijze: „Hier in Lei
den vieren we het tienjarig
bestaan van de Indonesische
kookcursussen in optima for
ma, en ik mag wel zeggen dat
dit een geweldig evenement
is". En ik geloof Hanny
(Toko Han) Barens op haar
woord, terwijl de tampans, de
kali's, de moessons en de des
sa's aan mijn geestesoog in
tropisch tempo voorbij glij
den. Vers of in pot.
Mevrouw Barens noemt haar
(Leidse) cursus „een happe
ning van de eerste tot de
laatste avond. Geen huis
houdschool-idee, maar een
perfecte professionele oplei
ding. De resultaten zijn ver
bluffend. Men vraagt uitein
delijk vanzelf naar klappa
muda, djahe, of vers pandang
blad. Vijf van onze mensen ja
beginnen zo op 3, 4 of 5
maart met u zoveel mogelijk
in een wervelende
met 1001 nieuwe facetten
voor de meeste
beginnen om 8 ui
half 11 weer klaar. En i
loop van de avond wordt al
les gezamenlijk opgegeten.
D'r zijn zo ongeveer 5000 ex-
cursisten die nog steeds met
plezier aan deze c
rugdenken".
Gezelligste
En dan zetten ze steeds weer
de pan op het vuur en den
ken verzaligd terug aan de
richtlijnen van Hanny Ba
rens, die iedereen voorzegt:
„Ja, dit is werkelijk de zin
volste en gezelligste cursus
waar ik mij ooit voor heb op
gegeven". En als u Toko Han
komende maand zoudt moe
ten missen, dan kunt u altijd
nog in september de lessen
opvatten. Maar u kunt zich
nog steeds opgeven: 072 - 12
45 96. Dan krijgt u niet alleen
de zenuwen, maar ook nog
een welkome vooruitblik op
wat de moderne indonesische
keuken thuis te bieden heeft.
See you in Hans Menken
Bowling Restaurant. Wat
toestand!
Pompoen
Het kinderdagverblijf De
Pompoen, dat sinds één jaar
in het pand aan de Groenes-
teeg 10 is gehuisvest, is op
zoek naar een andere ruimte
met een buitenspeelplaatsje
of tuin. In het onderkomen
aan de Greenesteeg kunnen
de kinderen niet buiten spe
len. 'Met een benedenetage
zouden de peuters en de vrij
willig werkende leidsters al
heel tevreden zijn. Zij vragen
daarom om reakties van
mensen die een dergelijke
ruimte met tuin weten in de
Leidse binnenstad. Wie iets
weet kan bellen naar Kobie
Bus tel. 071-410419.
Open Huis
Dienstencentrum „De Kooi"
houdt donderdag 6 maart een
„open-huis" dag. Tussen
10.00 en 15.00 zijn er demon
straties te zien van diverse
activiteiten zoals volksdansen
(11.30 uur), gymnastiek (11.00
uur) en bloemschikken. Tus
sen 10.00 en 10.30 treedt het
zangkoor van het diensten
centrum op.
Eetproblemen
Eetproblemen bij peuters
Over dat onderwerp houdï
de kruisvereniging Leiden
een themabijeenkomst op
woensdag 19 maart, aanvang
20.00 uur. De bijeenkomst
heeft plaats in het wijkge-
bouw aan de Lammenschans-
weg 46. Voor informatie en
opgave van deelname voor 17
maart tel. 071-132754 (tussen
12.30 en 13.00).
Sport en politiek
De Nederlandse Sportfedera
tie houdt woensdag 5 maart
in het clubgebouw van voet
balvereniging LFC een poli
tieke forumdiscussie. In het
forum zullen vertegenwoor
digers van de politieke partij
en aanwezig zijn en het on
derwerp van discussie is
sport en politiek. Het clubge
bouw van LFC bevindt zich
aan de Boshuizerkade. Aan
vang 20.00 uur.
Swifttoer
Swifttoer, de Leidse Toer
fietsvereniging houdt tot
eind oktober elke zondag
morgen een recreatietocht
over dertig of zestig kilome
ter. De starttijd ligt tusseen
half negen en half tien
's morgens bij het nieuwe
clubhuis van Swift aan de
Roomburgerweg. Deelname
kost twee gulden, jongeren
tot 16 jaar betalen één gulden
vijftig.
Volksdansen
In het Leids Vrijetijds Cen
trum aan de Breestraat heeft
op zondag 9 maart weer een
volksdansinstuif plaats. Het
programma bevat een keur
van nationale en internatio
nale volksdansen. Aanvang:
zeven uur. Toegang: 3,50.
ALPHEN AAN DEN RIJN De tijden lijken gekeerd voor het
buurtcentrum Elckerlyc in Alphen. Na een periode waarin het
leek dat de buurtbewoners geen interesse hadden voor de activi
teiten van het centrum en er ook geen medewerkers meer kwa
men, heeft Elckerlyc nu een nieuw impuls gekregen. Op de
wijkavond die vorige week door het bestuur van Elckerlyc werd
georganiseerd, kwamen er tot grote vreugde van het bestuur
niet alleen vele bezoekers, maar gaven zich ook mensen op die
daadwerkelijk bereid waren de handen voor hun wijk uit de
mouwen te steken.
Het bestuur van Elckerlyc kon dan ook opgelucht ademhalen en
concluderen dat er toch interesse is voor het verenigingsleven in
de wijk. In plaats van te stoppen met het buurtcentrum, is nu
besloten ook na de zomervakantie door te gaan.
Het ontbrak het buurtcentrum vooral aan medewerkers om de
diverse activiteiten op te zetten en uit te voeren. Daarom was
men al met een aantal dingen gestopt, zoals de knutselmiddagen
voor kinderen. Het bestuur zag er geen gat meer in, omdat al
het werk op een paar mensen terecht kwam die dan ook nog
tegen lege ruimtes aan moesten kijken. Besloten werd met de
wijkavond nog één poging te wagen om te bekijken of er in de
wijk Ridderveld wel behoefte was aan een dergelijk centrum.
Na het succes van die avond heeft het bestuur nu besloten dat
Elckerlyc het centrum moet worden waar mensen uit de wijk
terecht kunnen voor gezellige ontspanning en goede sociale con
tacten. Daarvoor is nog altijd extra hulp en inbreng nodig, bij
voorbeeld om soos-avonden voor volwassenen of een videoclub
voor kinderen op te zetten. Wie ideeën heeft of hulp wil aanbie
den kan bellen naar: W. van Kesteren-Diesveld telefoon 20487.
ECONOMISCH WEL EN WEE
„Lings Sport Promoting B.V.", bevordering sportdeelname etc,
Aletta Jacobslaan 5, is opgeheven.
„B.V. Aannemersbedrijf C. J. de Boer", Willem Barentszstraat
41, is verplaatst naar Zoeterwoude.
Handelsnaam soort bedrijf van „Lasman-Leiden B.V.", Zijl
singel 3, is gewijzigd in: „Laman Holding B.V.", Holdingmij.
„Sporthuis Van Delft B.V.", det.handel vrijetijdskleding,
Steenstraat 45, is opgeheven.
Aan Nieuwsteeg 41 is gevestigd: „Pameca Beleggingsmij B.V.",
Beheer- en Beleggingsmij.
I Inlj
■rdeulk\Hoge nood
3pengeb|„Hoge nood breekt wet-
brengstiten", moet de man gedacht
hebben. Behalve dat de
verdachte op dat moment
Hrinppnd aan een sanitaire
stop toe was, was hij die
en deel dag ook jarig en was het
estaat uide hoogste tijd om de be-
zulle: stelde gebakjes op te ha-
den vai len.
drijfson
jk eerstj Een brandweerauto en en-
^anvanj kele daarbij behorende
spuitgasten in de Noord-
wijkse Bomstraat, verhin
derden echter dat hij zich
fCatwij\ aan deze dringende zaken
n belas kon wijden. Noodgedwon-
>n derdat f>en liet hiJ zÜn auto die
i wiA hopeloos in een file vast
et M be stond dan maar in de
fervomï steek. Een snelle tocht
aan d langs de bakker en een be-
middag zoe^ aan toiletten in de
uur ei Hema hadden op dat ogen-
tot 21.3 hlik absolute voorrang.
'0 maan ^en oplettende politiea-
ziel gent. die de verlaten auto
erkelij\ aantrof, had echter geen
tijdei weet van deze noden en
ten het voorzag het voertuig van
van he een 6ele parkeerbon ach
ter de ruitenwisser.
„Ik was razend", vertelde
de man, die zei toch geen
enkele keus gehad te heb-
1 ben. De officier van justi-
nmnd tie Va" der Lek echteF
3 H-ord achUe de overtreding be-
,~l wezen en eiste 35 gulden
,j boete of één dag hechtenis.
1 Kantonrechter Morshuis,
die vaststelde dat verdach
te inderdaad die dag zijn
verjaardag vierde, kon
meer begrip opbrengen
voor de noodsituatie. Als
een soort verlaat verjaars-
kadootje oordeelde hij hem
schuldig maar kende geen
straf toe.
Bocht
De taxichauffeur vond het
niet eerlijk.
Op 30 april vorig jaar
moest hij uitwijken voor
een motoragent die in een
bocht op de Houtlaan en
kele fietsers inhaalde. De
agent van zijn kant echter
beweerde dat de taxi
chauffeur met hoge snel
heid door de onoverzichte
lijke bocht raasde zonder
rechts te houden.
De taxichauffeur delfde
het onderspit in de discus
sie en moest een fikse be
keuring van de motora
gent in ontvangst nemen.
En daar is het slachtoffer
nog steeds boos over. „Me
neer de motoragent moest
voor mij uitwijken en daar
had hij gewoon de pest
over in", oordeelde hij.
Ook het feit dat de agent
op Koninginnedag moest
werken had er volgens
hem alles mee te maken
dat de agent niet al te best
geluimd was. Verdachte
bleef Volhouden zo veel
mogelijk rechts te hebben
gehouden als de daar ge
parkeerde auto's toelieten.
„Als chauffeur ga ik heus
niet zo gek en hard rijden
dat ik mijn geld aan be
keuringen weggooi", was
vervolgens zijn verdedi
ging. „Die agent kwam bi.
het inhalen van de fietsers
op mijn weghelft terecht.
En dan moet je wel uitwij
ken. Het is absurd als ik
zou moeten betalen voor
een fout van een agent",
hield de verdachte voet bij
stuk.
Morshuis vond ook dat het
verhaal van de agent aan
duidelijkheid te wensen
overliet en besloot de zaak
voor onbepaalde tijd aan
te houden. „Een situatie
schets en een toelichting
van de motoragent kun
nen de hiaten misschien
opvullen", meende hij.
Plankgas
„Ik ben wat snel agres
sief", verontschuldigde
een onstuimige automobi
list zich.
Vorig jaar april was hij zo
kwaad op een fietser die
hem op de Leidse Apothe-
kersdijk geen doorgang
verleende, dat hij na de
verhitte woordenwisseling
plankgas achteruit reed.
Het gevolg was dat hij een
nietsvermoedende auto
mobilist in de wielen reed.
Gevolg: flinke schade aan
de beide voertuigen en een
bekeuring voor de ver
dachte.
De officier van justitie en
de kantonrechter waren
het erover eens dat ver
dacht een zekere mate van
agressief gedrag tentoon
gespreid had. „Hoe zou u
dan reageren wanneer je
tot drie maal toe fatsoen
lijk aan een fietser vraagt
of je er langs mag en hij
gaat nog niet opzij", was
zijn verweer. Morshuis gaf
toe dat hij dat ook verve
lend zou vinden, maar
bleef toch bij de eis van
150 gulden boete of drie
dagen hechtenis.
JEANNETTE SCHREU-
DER
KOSTER JAN KRAAKMAN VIERT 25-JARIG JUBILEUM
De kookkunst in de Neder
landen krijgt een nieuwe im
puls. Daar is opeens een
nieuwe opzwieper die de
overheerlijke verwachtingen
tot een kookpunt kan bren
gen. Iets geheel anders. Ik
heb het nu over de aankondi
ging van „Toko Han", die in
Leiden cursisten aan de kook
wil brengen. In die zin, dat
„de moderne Indonesische
kookcursussen nu ook in Lei
den gegeven gaan worden".
Het is nauwelijks te geloven,
maar in vele gevallen begint
in Alkmaar nog steeds de
victorie. Zoals in dit geval.
VOORHOUT Hij
noemt zichzelf „de laatste
der mohikanen". Binnen
kort viert hij zijn 25-jarig
jubileum in het ambt
waarvan hij het nog steeds
een absolute eer vindt om
het te mogen uitoefenen:
dat van koster. Geboren
en getogen Voorhouter
Jan Kraakman (54) is het
visitekaartje van de Bar-
tholomeuskerk. Daarnaast
is hij mede-uitvaartonder
nemer van Uitvaartver
zorging St. Barbara en
ook het parochiehuis dat
gelegen is aan de overzij
de van de kerk wordt
door hem en zijn echtge
note Jo al 25 jaar beheerd.
Op 1 april 1961 werd Jan
Kraakman de opvolger van.
zijn vader Cornelis Kraakman,
die een maand later zelf zijn
40-jarig jubileum als koster
vierde. „Wij waren met z'n
twaalven thuis, vier meiden
en acht jongens. Alle jongens
hielpen op z n tijd mijn vader,
want er was altijd veel te doen
in en om de kerk. Wij hielpen
bijvoorbeeld altijd met plaat-
sengeld ophalen en om 12 uur
uit school was het rennen naar
huis, want wie het eerste thuis
was mocht de klok luiden. Net
als bij dat plaatje van Andre
van Duin met die monniken,
zo hingen wij ook aan 't klok-
kentouw hoor! Mooie tijd was
dat" grinnikt Jan Kraakman.
Hij werkte aanvankelijk zoals
bijna iedere Voorhouter 25
jaar geleden, in de bollen. Pro
beerde het na lang aandringen
van pa voor een jaartje als kos
ter. Dat werden er dus 25.
Kraakman heeft nog meege
maakt dat de kapelaan om 6
uur 's ochtends de communie
uitreikte aan de mensen die op
het land werkten. Daar moest
natuurlijk de koster ook hem
van dienst zijn en om half ze
ven werd dan de eerste Heili
ge Mis gelezen. „Dan had je ie
dere avond activiteiten door
de week heen. Er was meisjes
congregatie, iongenscongrega-
tie en op zondagmiddag haa je
de „Derde Orde". Dat bestaat
nu allemaal niet meer. Ja, er is
veel veranderd in de katholie
ke kerk".
Jan Kraakman heeft veel pas
toors en kapelaans meege
maakt in zijn carrière maar de
fijnste periode vond hij die
met kapelaan, en later pastoor
Nijman. „Wij waren als broers,
daar heb ik veel van geweten
toen hij wegging" zegt hij eer
lijk. „Vijftien jaar samen wer
ken is ook een hele tijd, dat
vlak je zomaar niet uit'Acht
pastoors van de Bartholomeus-
kerk hebben in Voorhout hun
laatste rustplaats gevonden.
Omdat het dorp vroeger nog
niet zoveel zielen telde, mocht
een pastoor de Bartholomeus
als zijn laatste parochie be
schouwen.
Koster Jan Kraakman: „Er zijn steeds meer jongelui die mij vragen om gewoon r
i poosje in de kerk te mogen zitten"
„De pastoors van vroeger wa
ren vaak streng hoor, ook voor
de kapelaans. Wij hebben wat
gelachen. Bij pastoor Bresser
moest de kapelaan om 11 uur
thuis zijn. Was hij dat niet dan
ging de deur op slot en moest
hij maar zien. Ik had afgespro
ken met de kapelaan dat ik er
gens een trap neer zou zetten,
maar dan moest hij zorgen dat
zijn raam niet helemaal dicht
was. Als de kapelaan dan te
laat was, klom hij via de trap
zijn kamer in. Ook hadden we
nog eens een kapelaan die niet
wakker kon worden. We heb
ben toen een grote bel boven
zijn bed gehangen met een
touw naar buiten en 's mor
gens vroeg belde ik hem wak
ker. Dat ging best", lacht
Kraakman.
Wonder
Naast alle grappige verhalen
uit zijn kostersloopbaan die ze
ker nog niet ten einde is, heeft
Jan Kraakman ook de stellige
overtuigng dat »>er wonderen
gebeuren. „Ik geloof daar echt
in", zegt hij. „Ik was eens een
graf aan 't delven. Ik stond
2,85 meter diep toen het hele
graf als een harmonica in el
kaar zeeg. Een grote grafzerk
kwam eveneens naar beneden
schuiven. Ik werd bedolven
Stukje bij beetje, centimetet
voor centimeter heb ik gepro
beerd me eruit te werken. Ik
weet niet hoe lang daar mee
heen is gegaan, maar toen ik
eindelijk eruit gewurmd was.
lag ik buiten westen op de
kant. Op dat moment kwam
Piet Warmerdam, toendertijd
lid van het kerkbestuur, het
kerkhof oprennen. „Joh, Jan
wat ben jij nu aan 't doen",
riep hij. Daardoor kwam ik
weer een beetje bij, dat is m'n
geluk geweest.
Later heb ik nog eens aan hem
gevraagd hoe hij op dat kerk
hof verzeild kwam, want daar
kwam hij nooit of te nummer.
Hij zei toen: „Ik was aan 't
werk en ineens dacht ik: „Ik
moet naar het kerkhof" en
waarom dat wist ik absoluut
niet. Ik hield op en nam de
auto en ging naar het kerkhof
en zag jou liggen". Nou, is dat
geen wonder? „Iedereen kan
dan wel zeggen dat het toeval
is, nou dat is 't niet hoor" is
Jan Kraakmans vaste overtui
ging.
Ondanks dat het kerkbezoek
het laatste jaar aanzienlijk is
teruggelopen, verwacht
Kraakman toch weer een ten
dens opwaarts. „Maar anders",
denkt hij. „Er zijn bijvoorbeeld
jongelui die mij af en toe vra
gen om gewoon maar een
poosje in de kerk te mogen zit
ten.
Dat gebeurt vrij veel. Ook
zie je mensen weer terug ko
men in de kerk als ze zelf klei
ne kinderen hebben. Door de
gezinsvieringen, eerste heilige
communie en zo komen ze dan
toch weer in aanraking met
het kerkelijk gebeuren. Het
ligt ook in de bedoeling om in
de toekomst een glazen wand
om de Mariakapel te zetten en
die dan overdag open te stel
len zodat men toch even in de
Jan Kraakman denkt voorlo
pig nog niet aan stoppen. De
kerk en al het gebeuren er
omheen is z'n lust en z'n leven
en geliefd als hij is bij iedereen
door zijn vriendelijkheid, ge
duld en gulle lach, ziet men
hem ook nog niet graag gaan.
Een feestcomité gaat zijn jubi
leum dan ook ruimschoots
voorbereiden. Maar daar is op
de eerste plaats geld voor no
dig. Op de zondag 9 en 16
maart zal er achterin de Bar-
tholomeuskerk een grote bus
staan. Daarin kan men een bij
drage deponeren ten bate van
jubileumviering. Ook bestaat
de mogelijkheid een bijdrage
de storten op het Rabobank-
nummer 36.60.14.706 Ln.v. ju
bileum Jan Kraakman. Op 2e
paasdag, 31 maart, wordt hem
een receptie aangeboden door
het kerkbestuur in zijn eigen
parochiehuis. Tussen 14.00 en
15.30 uur is iedereen van harte
welkom om koster Kraakman
de hand te drukken.
Daar is op een slag mevrouw
Hanny Barens, een eerzame
dame die in Alkmaar de
„Toko Han" in eigendom f
heeft. „Toko Han" verricht
wonderen op Indonesisch
smaakgebied in de Alkmaar-
se Hoogstraat. Tempo Doeloe
is daar nog steeds in het sma
ragd van vroeger tijden
smaakvol aanwezig. Niks
Chinees of wat ook, maar
echt met „den flaveur" van
de voorbije dagen der Hol-
landsche Pakketboot Maat
schappij. En dan ging je zit
ten schransen op je buiten
post. De plantage werd even
vergeten als je lekkere trek
had.
Maar wat is feitelijk hier het
geval? „Toko Han" van Han
ny Barens is in weeën van de
progressie. Hanny heeft een
missie te bedrijven: ze heeft
zich toegelegd op het uitdra
gen van de „moderne Indo
nesische keuken" in de Ne
derlanden. Zoals eens de
Spanjaarden, na de kous op
de kop te hebben gekregen
bij Alkmaar, naar Leiden
trokken om het „nogeens te
proberen", zo trekt nu „Toko
Han" vanuit Alkmaar naar
de Sleutelstad teneinde die
culinair op de Indische, al
thans nieuwe Indonesische,
knieën te krijgen.
