,We zullen ons op
Samos moeten richten"
Schieten vorm van yoga
TOXOTES VOORZITTER VAN REUN:
SV TOXOTES
r
ISORT LEIDEN
Ceidó&Qowuvnt
ZATERDAG 22 FEBRUARI 1986 PAGINA 15
[TUATIE FIDES PACT ^ZORGELIJK, MAAR NOG NIET HOPELOOS
In vol ornaat
demonstreert
voorzitter Van
Reijn van SV
Toxotes de
juiste schiet-
houding.
Rechts naast
hem secretaris
Smits.
DEN Ook het derde
'dklasse-optreden van Fi-
Pacta dreigt een eenmalig
jfuren te gaan worden. De
atie ziet er voor de Leidse
eclub die bij twee eerde
[elegenheden onmiddellijk
r uit de hoogste korfbalaf-
ng duikelde in ieder ge
niet al te rooskleurig uit
Leidenaars kennen ïm-
s. met nog drie competitie
strijden te gaan, een dui-
jke achterstand op de clubs
zich wel op (betrekkelijk)
igc plaatsen op de ranglijst
jen gespeeld. Samos verza
de tot nu toe drie winst
ten meer. Deetos vier Een
achterstand derhalve.
nog niet onoverkomen-
weet men in het Leidse
ip Niet alleen treft Fides
2 in BEP en DOS '46 twee
iapier minder sterke tegen-
ders. ook resteert de fusie-
in de laatste competitie-
Ie een mede-degradatie-
didaat van dit moment,
tos. Daarbij komt dan ook
eens het zo zware pro-
nma van Samos. Achter-
volgens treft Samos kampi-
skandidaten PKC en
OD, om vervolgens te be
en met het zeker in uit-
ls altijd lastige LDO uit
redijk.
V
ihten
;isch dus dat trainer/coach
ik Berendes zich namens
:s Pacta voornamelijk vast-
dt aan Samos als de nog
ug te pakken" ploeg. „Dee-
ligt, denk ik, al te ver voor
irijgt ook BEP nog in een
swedstrijd. Nee, we zullen
op Samos moeten richten",
endes heeft de naam al ge-
md: BEP. De twee punten
er de Leidenaars op de
jlijst vertoevende degrada-
andidaat nummer één en
de morgen door Fides Pac-
e kloppen ploeg. ,,Als wij
BEP winnen hebben we
een redelijke kans. Zeker
Samos, zoals mag worden
ivacht, van PKC verliest.
staan we nog maar een
,it achter, terwijl ons reste-
ide programma, op papier
minste, dan nog altijd min-
zwaar is".
nk Berendes hoeft niet
na te denken als de vraag
de orde komt waar het dit
oen met Fides Is fout ge-
t. „Dat was al vrij snel in
:ompetitie. We waren rede-
goed begonnen, hadden
e puntjes gepakt. En toen
im dat artikel in NK, het
lerlands Korfbalblad.
ar in stond dat Fides Pacta
ordinaire ploeg was, ge-
meedogenloos. Dat
ft de ploeg vol geraakt. Het
klap die wekenlang
ft doorgewerkt. Dat valt in
uitslagen ook terug te vin-
Die monsternederlagen
en LDO en PKC, bijvoor-
ld. Pas daarna heeft het
ti de rug weer gerecht,
rd er in voorbereidingen
ir over de wedstrijd en niet
r dat artikel gepraat. En
•den systemen in de wed-
OEGSTGEEST „Men
sen die denken dat ze bij
ons op de kermis zijn, of
in het leger, hebben het
mis". De heer Van Reijn,
initiatiefnemer en voorzit*
ter van de onlangs opge
richte schietvereniging
Toxotes in Oegstgeest, ziet
geen enkele overeen
komst tussen de activitei
ten van „pluimpjesschie
ters" en militairen ener
zijds en sportschieters an
derzijds. „Bij ons gaat het
er niet om een bewegend
haasje omver te knallen of
snel te kunnen aanleggen
en de vijand uit te schake
len. Wij nemen alle tijd
om een optimaal resultaat
te boeken. Je zou het een
vorm van yoga kunnen
noemen".
Eeri jaar nadat hij van Den
Haag was verhuisd naar
Oegstgeest, begon „het" weer
te kriebelen bij gereedschap
constructeur Van Reijn. Het
gevoel van weldadige rust die
intreedt na het lossen van een
schot met een bijna vijf kilo
zware Walther of Feinwerk-
bau. Heel speciale geweren,
ontworpen om vanaf een af
stand van 10 meter feilloos de
„roos" te doorboren. „Schieten
is een vast ritme van steeds
weer opbouwen en ontspan
nen. Eerst de juiste houding
aannemen, uitademen, jezelf
optimaal concentreren en rich
ten. Dan schieten en je w*eer
ontspannen". Van Reijn, in
Den Haag secretaris van de
schietvereniging Achates, be
sloot in zijn nieuwe woon
plaats de belangstelling te pei
len voor een dergelijke club in
Oegstgeest. Die bleek, tot zijn
eigen verbazing, onmiddellijk
erg groot: „Ik stond er zelf van
te kijken hoeveel mensen se
rieus reageerden op mijn op
roepen in regionale kranten.
Binnen de kortste keren kon
den we een bestuur forme-
Virus...
zwak hart, binnen onze vere
niging?"
Beter? (2)
Ruud Hartog laat er in het
clubblad van de Alphense
volleybalvereniging Ridder-
veld, „De Ridderslag" geen
twijfel over bestaan. Het ge
zonde clubleven is ver te zoe
ken, de kans dat de ontspan
ningsafdeling binnen de ver
eniging het plotseling voor
gezien houdt is wat hem be
treft niet geheel ondenkbaar,
want het is immers knap
frustrerend zoveel tijd te
spenderen aan dingen die ge
zien de geringe opkomst toch
niet blijken aan te slaan.
In zijn betoog geeft Ruud
Hartog ook aan dat de erva
ringen bij Ridderveld niet op
zichzelf staan. Die ervarin
gen passen in het door stress
getekende plaatje van deze
tijd, weet hij. Echter: „Geluk
kig zijn er onder ons nog al
tijd een aantal, die zich niet
door het jachtige en onper
soonlijke gebeuren hebben
Virus
Over schaatsen gesproken?
Wij van Hutspo(r)t betreuren
het ten zéérste dat de veer
tiende Elfstedentocht geen
doorgang heeft mogen vin
den. Niet in het minst, omdat
dit evenement vorig jaar een
miljoenenpubliek trok, dat
van 's ochtends vroeg tot 's
avonds laat meeleefde. Met
de wedstrijdrijders die schijn
baar moeiteloos over de glad
de wateren gleden, maar
vooral ook met de ploeteren
de toerschaatsers die strom-
antwoord erop gevonden. Zo
als een antwoord op onze ver
dediging natuurlijk ook pro
bleemloos kan worden gevon
den. En al is gevonden".
In de persoonlijke duels zou
Fides ook te hard zijn. Beren
des: „Misschien behoort Fides
wel tct de harder spelende
ploegen in de hoofdklasse.
Maar daarom zijn we nog niet
direct meedogenloos, of ge
meen. Dat is toch te dwaas? Er
worden door de ploeg niet
minder, maar ook zeker niet
meer bewuste overtredingen
gemaakt dan door andere
hoofdklassers. Alleen kan het
zijn dat het bij Fides meer op
valt. Dat ons gebrek aan routi
ne daarbij zichtbaar wordt.
Dat is ook weer niet zo gek,
want we komen een hoop rou
tine tekort. We kennen onze
tegenstanders niet goed ge
noeg. Als Fides ook op het
veld op het hoogste plan zou
spelen, dan zouden we in de
zaal veel minder problemen
kennen. Nu sta je alleen in de
winter tegen Bram van der
Zee, of een andere topper. In
dat andere geval kom je die
knapen het hele jaar tegen.
Dat scheelt. Je merkt het nu
gewoon. Aan ons. Maar ook
aan BEP. Je mist net wat, net
dat tikkeltje routine, ervaring
waardoor je net wel op de
been blijft tegen de top. Nu
probeer je je achterstand te
compenseren met arbeidslust.
Met hard werken. En dat le
vert dan weer snel kwaaie ge
zichten op".
OEGSTÖEEST
Schietvereni
ging Toxotes:
35 leden sterk.
De gebeurtenissen volgden el
kaar vervolgens in hoog tempo
op. Begin oktober (1985) vond
de oprichtingsvergadering
plaats. Daarop werd de SV
Toxotes een feit. Van Reijn:
„Wij hebben nu eens niet ge
kozen voor SV Zoetermeer,
SV Den Haag of SV Rotter
dam. Toxotes is de Latijnse be
naming voor de familie der
schutters vissen. Deze verschal
ken hun prooi boven water
met een krachtig uitgespuugde
waterdruppel, die nooit het
doel mist". Nadat Van Reijn
eind november de laatste hand
had gelegd aan vijf demonta
bele schietbanen, kon het
proefschieten voor adspirant-
leden beginnen. Na enig zoe
ken bleek de zolder van café-
restaurant De Roode Leeuw
zich uitstekend te lenen voor
de activiteiten van SV Toxo
tes. Burgemeester Sj. Scheen-
stra loste daar het openings
schot. „Wij hebben hem maar
niet van een te grote afstand
laten schieten" aldus Van
Reijn. „Het was zo vervelend
geweest als hij had gemist".
Het aantal leden is sindsdien
gestaag gegroeid. Op dit mo-
recte omgeving.
SV Toxotes een middelgrote
vereniging. Als het aan Van
Reijn ligt, komt er aan die
aanwas voorlopig nog geen
eind: „Wij willen over een half
jaar gaan deelnemen aan dis-
trictscompetities en eventueel
het nationaal kampioenschap.
Ook zijn we van plan om bui
ten te gaan schieten. Ik ben
zelf hard in de weer om twee
dehands wapens op de kop te
tikken voor de leden" licht
Van Reijn zijn ambities toe.
„Een nieuw geweer kost bij
voorbeeld tussen de 1000 en
1700 gulden, dat is voor veel
mensen te duur. Aan de ande
re kant: als mensen eenmaal
door de schietbacil zijn gegre
pen, schaffen ze vaak binnen
korte tijd meerdere geweren
en pistolen aan".
Geestelijk leeg
Op de schietbaan krijgen oner
varen nieuwkomers en geïnte
resseerden instructie van trai-
"ners. Van Reijn: „Het voor
naamste probleem is het stil
houden van het wapen. Daar
is een speciale houding voor
vereist: de arm die het geweer
ondersteunt moet, boven de
buik, op het lichaam steunen.
Daartoe moet je licht achter
over gebogen gaan staan, met
je buik vooruit. Om dit lang te
kunnen volhouden, moet je
het geweer niet met je hand
omklemmen, maar hem erop
laten rusten". Ook de juiste
kleding kan daarbij helpen:
schoenen met een afgeplatte
voor- en achterkant voor een
gehurkte houding, een hand
schoen om het geweer op te la
ten rusten en een schietjas
waarvan de mouwen voorge
vormd zijn.
Op de schietbaan van SV
Toxotes zijn de meeste aanwe
zigen minder professioneel uit
gerust. Tien meter van de
schietwand staan vijf man
naast elkaar achter een paar
tafels met „schietschijftran-
sporteurs", apparaten waar
mee de schieter de schietschijf
van de schietwand naar zich
toe kan laten „glijden" langs
vier draden. Zo kan hij zijn
score bekijken. „Schieten is
een wedstrijd met jezelf" aldus
Van Reijn. „Je probeert elke
keer weer je score te verbete
ren, al is het maar met één
punt. Om dat te bereiken moet
je je tot het uiterste concentre
ren. Dat gaat zover, dat je na
afloop van de wedstrijd geeste
lijk volkomen leeg bent". De
spanning uit zich in een over
matige productie van transpi-
ratievocht: „Zelfs als je in een
koelcel staat te schieten, parelt
het zweet op je voorhoofd".
Na afloop van de wedstrijd,
die een uur tot. een uur en drie
kwartier duurt, is de ontspan
ning niet minder belangrijk.
Alcohol is dan toegestaan. Er
voor niet. Van Reijn: „Alcohol
voor de wedstrijd is taboe.
Zelfs een kopje koffie kan de
concentratie verstoren. Hoe
wel... Skanaker, stond dron
ken aan de baan toen hij zijn
Olympische titel behaalde.
Nou ja, daar is het ook een
Zweed voor!"
PIETER EVELEIN
laten inpakken. Zij zullen
steeds opnieuw blijven pro
beren het evenwicht tussen
het sportieve en het sociale
gedeelte van het verenigings
leven terug te vinden".
Hartog besluit dan met de
waarschuwing hen „geen
eenlingen" te laten zijn. Een
waarschuwing waar Wij van
Hutspo(r)t ons van harte bij
aansluiten.
Het was vroeger allemaal be
ter?
Anders
De in NK opFides geleverde
kritiek doet erendes af met
„onzinnig", jatuurlijk is Fi
des geen ordiaire ploeg. We
zijn ook nietard. We hebben
een andere kk op de korfbal
sport, doen ammige dingen
anders. Neen nu onze verde
digende tactic, waarbij we de
tegenstandermj laten schie
ten, waardooaan de paal een
grote kans afvangen ont
staat. Wij viien dat een ge
oorloofde rmier om zo snel
mogelijk we- in balbezit te
•komen. And-e mensen zeg
gen dat het sn negatief spel
letje is. Waanee we provoce
rend bezig ai, tegenstanders
uitlokken. IJ vind dat onzin.
Trouwens, jeziet het wel va
ker. Als je i6 nieuws brengt,
krijg je eet kritiek, maar
daarna wore het vaak alge
meen overgeomen. Je ziet nu
al bij lagere sams dat bepaal
de tegenstarers vrije schiet
kansen woien aangeboden.
En neem nidat voor de man
komen met :erdedigen. Toen
dat voor h< eerst werd ge
daan, werd t gezegd dat de
korfbalsporterdoor stuk zou
worden genekt. Nu is het ge
meengoed e heeft men het
Frank Beren
des: „Fides
Pacta behoort
misschien tot
de harder spe
lende ploegen
in de hoofd
klasse. Maar
dat is wel heel
wat anders
dan meedo
genloos. Of
gemeen..."
Goed maken
Staat voor de toekomst promo
tie naar de op een na hoogste
klasse op het veld centraal
(„We staan in verliespunten
gelijk met Pernix, kansen ge
noeg dus"), voor de nabije toe
komst telt slechts handhaven
in de zaal. „Het is nu erop of
eronder. We hebben nog drie
wedstrijden de kans om het
stuk op sportieve wijze te red
den. En tegen BEP hebben we
natuurlijk ook nog wat goed te
maken. Want juist onze eerste
wedstrijd nadat dat artikel in
NK had gestaan was tegen
BEP. En werd door ons, omdat
we veel te voorzichtig speel
den, met 11-8 verloren. Ter
wijl we bij winst op zeker had
den meegedaan in de strijd om
de derde, vierde plek..."
Mocht degradatie ondanks het
nog heersende optimisme on
vermijdelijk blijken te zijn,
dan zal Frank Berendes met
hetzelfde enthousiasme klaar
staan om het volgende zaalsei
zoen qua resultaten wèl tot een
succes te maken. „De club en
ik zijn mondeling overeenge
komen dat we voor drie jaar
aan de slag zouden gaan. En ik
heb in ieder geval geen reden
om na m'n eerste seizoen te
zeggen, ik stop. Ik heb het
naar m'n zin bij Fides Pacta.
Het is alleen jammer dat de re
sultaten in de zaal tot op dit
moment geen reden tot vreug
de geven".
Fides en Frank Berendes heb
ben nog drie wedstrijden om
daar wat aan te veranderen...
GERT-JAN ONVLEE
We onttrekken ons even aan
het ijzige karakter van deze
rubriek en duiken het club
blad van een zaalsportvereni
ging in. Want, ligt het vere
nigingsleven van de gemid
delde ijssportvereniging jaar
lijks gedurende lange perio
des stil, ook bij „echte' clubs
gaat het lang niet altijd naar
wens. Het beoefenen van een
sport staat uiteraard voorop,
maar waarom, zo vraagt men
zich af, zou er voor het vere
nigingsleven geen plaats zijn?
Natuurlijker blijven altijd
de uitzonderingen, die het
bestaan van enig vereni
gingsleven zullen blijven be
vestigen. Een verenigingsle
ven dat overigens klaarblij
kelijk nog slechts kunstmatig
in leven wordt gehouden.
Want draait het verenigings
leven niet nog maar op een
typisch Hollandse „koortsepi
demie" die inmiddels, zoals
wij allen weten, tot het verle
den behoort.
Die koorts is dus even over.
Maar: volgend schaatsseizoen
zal ongetwijfeld weer blijken
hoe hardnekkig het koorts
veroorzakende virus wel niet
is...
Wegwijzer
Nou, nog een klein koud uit
smijter tje, dan.
Een fotografisch vastgelegd,
normaal beeld op bevrorern
plassen. Deze in een ANWB-
paal omgetoverdekruiser.
Hoewel, kruiser-
Maar goed, kruiser of geen
kruiser, normaal Jof abnor
maal: het blijft aardig, zo'n
schaatswegwijzer...
Virus (2)
strijden zelf ver gewoon uit
gevoerd. Teg« DKOD en Sa
mos speelder, we zelfs echt
goed. Alleen jverden die par
tijen net gen punten op.
Vooral omdatve de pech had
den dat Sam< juist tegen ons
ook de beste edstrijd van het
seizoen speelc".
Onder redactie van Gert-Jan Onvle en Pieter Eve-
lein
'"ombinatic (vroeger ras dat „onder") te
binden.
Voetbal a schaatsen blijken
dan een ieale combinatie te
Helaas. Het heeft niet zo mo
gen zijn. Toch willen wij die
sfeer van nu precies een jaar
en een dag geleden, nog even
in de herinnering roepen met
een foto die overigens pas af
gelopen dinsdag werd geno
men.
Niet tussen Staveren en Hin-
deloopen. Of tussen Workum
en Bolsward. Maar tussen de
Galgenkade en de Noorder-
hem weg. In Roelofarends-
veen.
pelend en struikelend de on
zichtbare eindstreep op de
Bonkevaart passeerden.
Daar keek het publiek dins
dag toe hoe de matadoren
hier met Henri Ruitenberg
op kop de plaatselijke ma
rathon reden en was men zo
goéd als overtuigd dat zij drie
dagen later dezelfde beelden
zouden verzorgen in de veer
tiende Elfstedentocht. Een
'Een gedeeltelijk ijzige Hut-
'<po(r)t lijkt ons wel op z'n
ilaats. Drie weken vorst heb-
hen dan ook voldoende op
merkelijke plaatjes opgele
verd. Zoals afgelopen zater
dag, bij Rijnsburgse Boys -
Ajax. Die ene toeschouwer
lie zich voor (je reclamebor-
len had genesteld, om daar
?e/is rustig z'n schaatsen aan
vormen.
Is het dl toch ten onrechte
dat er gen woordig zoveel
gepraat rordt over voetbal
als zom&port.
Betel?
Was het'roeger nu echt alle
maal be>r?
