UDO
geeft
moed
niet op
LZ1886jubileert
Keath Deathridge op
zoek naar looptalent
SPORT
CckLeSommol
ZATERDAG 8 FEBRUARI 1986 PAGINA 15
OEGSTGEEST Het is
niet bepaald een verras
sing te noemen, dat UDO
ook dit seizoen het degra
datiespook ziet rondwaren
op sportpark „De Vos-
cuyl". De jeugdige ver
vangers van de Witteman-
broers, die hun roemruch
te UDO-carrière nu af
bouwen of al beëindigd
hebben en van de scoren
de spitsen Paul Rieken en
Jan van der Salm (inmid
dels weer terug in het
land en de ploeg), konden
hun taak dit seizoen nog
niet aan. Vorig jaar kon
de Oegstgeester formatie
nog door een gewonnen
beslissingswedstrijd tegen
VVSB het vege lijf red
den, dit jaar wil men zo'n
noodsituatie voorkomen.
Vandaar dat men in Oeg-
steest weer is teruggeval
len op de routine: Jos Wit-
teman vierde inmiddels
zijn come-back. Of deze
actie „winnend" zal zijn,
dient overigens nog even
te worden afgewacht. Af
gelopen zondag ging UDO
immers bij VELO met 4-0
ten onder. De voor mor
gen geprogrammeerde
wedstrijd tegen mede-de-
archiu gradatiekandidaat ODB is
str' 26 er door dat resultaat in ie
der geval nog belangrijker
op geworden.
er tegci
g Cenii
ar al 42
s 's avoi
a tie
)1740-23
18292-
)/fii
>79-3107
22
„Verjongen", onder dat motto
wilde UDO het lopende sei
zoen ingaan. Een uitstekende
gedachte, omdat het UDO van
de laatste jaren een ietwat be
legen indruk maakte. Het
hoogste standaardteam bij de
A-junioren mocht echter het
afgelopen seizoen een kampi
oenschap vieren, waardoor
verwachtingen gewekt wer
den. Enig gevleugeld, van on
geduld trappelend talent
maakte zijn opwachting bij de
senioren en dat was een ideale
mogelijkheid om rigoureus het
roer om te gooien en te kiezen
voor het jeugdig elan. UDO
hoopte met deze koersveran
dering een continuering voor
jaren te waarborgen. Automa
tisch werd ingecalculeerd, dat
dit seizoen een leerjaar zou
worden hetgeen weer impli
ceerde dat het een strijd op
overleven zou worden.
Staariklassering
Een half seizoen verder liggen
de zaken toch een beetje an
ders. Natuurlijk, er lopen drie
jongeren in het keurkorps van
Cor Nieuwenhuizen rond en
er zijn meerdere generatiege
noten. die aan het „grote"
werk hebben mogen ruiken,
illeen, wezenlijke resultaten
werden niet geboekt. Het der
deklasserschap dreigt dan ook
DEGRADATIESPOOK WAART
OPNIEUW ROND OP „DE VOSKUYLMAAR:
ernstig in gevaar te komen en
dat was nou net niet de bedoe
ling van de Oegstgeestse be
leidsbepalers. Oefenmeester
Cor Nieuwenhuizen, opvolger
van Cees Pouwiel en volgend
jaar plaatsmakend voor de
weer op het oude nest terug
kerende Leo Holl, had zich
toch wat meer voorgesteld dan
de povere staartklassering van
dit ogenblik.
Nieuwenhuizen weet wel waar
het fout gegaan is. „In de
voorbereiding op dit seizoen
werden we plotseling gecon
fronteerd met het wegvallen
van Jan van der Salm, die een
sleutelpositie in het elftal in
nam, maar naar Israël vertrok.
Hierdoor misten we ineens een
spits, die kon en liet scoren en
twee man aan zich bond. Wat
dit betekende werd dus snel
duidelijk, want we kampen ei
genlijk het hele jaar met één
groot gebrek: het missen van
kansen. Er wordt leuk gevoet
bald, maar dat kansen missen
heeft ons al vaak de das om
gedaan".
„Daarnaast bleek dèt er een
behoorlijk verschil zit tussen
de A-l en het eerste elftal. De
jonge jongens missen vooral
ervaring en dat breekt het
team op. Toch moeten ze een
keer de kans krijgen, dus laten
wij ze dit jaar ervaring op
doen. Eigenlijk wordt er te
veel druk op de schouders van
die jongens gelegd, maar rede
lijke alternatieven heb ik
niet".
Come-back
Toch moet de come-back van
Jos Witteman duidelijk in het
licht van het voorafgaande
worden gezien. De 36-jarige
routinier werd vooral op aan
dringen van de spelersgroep
teruggevraagd. Nieuwenhui
zen is blij met de komst van
Witteman, vanwege het schro
melijk gebrek aan routine. De
met UDO vergroeide Witte
man vindt zelf dat de verjon
ging te ver doorgevoerd is: „Er
werd best wel aardig gespeeld,
vooral op basis van enthousias
me, maar ze werden te snel af
gebluft. Eigenlijk kan je ook
Onder redactie van Gert-Jan Onvlee en Pieter Eve-
lein.
Keurig
Moeite
Door de jaren heen zijn
scheidsrechters in. deze ru
briek altijd gewilde objecten
geweest. En nog altijd mogen
zij zich in de oprechte be
langstelling van ons verheu-
gen. Immers: geheel in tegen
stelling tot de gemiddelde
sportman, dan wel sport
vrouw. zien wij de scheids
rechter niet als een noodza
kelijk kwaad. Maar als een
mede-sportman, sportvrouw,
op zoek naar een uurtje ont
spanning. Althans, zo zien
wij verreweg de meesten.
De bij deze rubriek gaande,
fotografisch vastgelegde
handbal-arbiter bijvoorbeeld,
hoort in die uitgebreide cate
gorie thuis. Akkoord, hij
staat er op de touwtjes in
handen te hebben, neemt ze
zelfs van huis mee. Maar aan
de andere kant is-ie ook weer
niet te beroerd om met die
zelfde touwtjes het net zoda
nig vast te zetten, dat een ie
der van een genoeglijk mid
dagje handbal, zonder doel-
puntperikelen (..Hij ging door
het net, nee joh, die bal ging
naast", enz.) kan genieten.
Nee, keurig. Zo hoort het.
Met de eveneens in deze uit
gave van Hutspo(r)t gepubli
ceerde korfbalscheidsrechter,
hebben wij evenwel enige
problemen. Nou ja. enige...
Laten we het maar eerlijk
zeggen: we vinden dat de op
stelling van deze ..scheids"
niet past. Op zo'n manier
mag je de toch immer goed
willende Jolanda de Boer
van Ons Eiland de les ge
woon niet lezen.
Dat zou, zo menen wij. een
voudigweg verboden moeten
worden. Nee, zo hoort het
dus niet...
Ajax mag dan zondag weer
eens reclame hebben ge
maakt voor de in dat geval
edele voetbalsport, over het
algemeen zat er het afgelo
pen weekeinde slechts anti
reclame in. Inderdaad: de
weersgesteldheid dus. De vel
den kunnen nog zo goed be
speelbaar zijn; als guur, koud
winterweer heerst zijn ze dat
eigenlijk niet. Dat vinden en
verklaren Wij van Hutspo(r)t
al heel lang. Zo ook SJZ-er
in hart en nieren, Gerard
van der Hoeven. Hoe hij over
seniorenvoetbal in de winter
maanden denkt, laat hij
vooralsnog in het midden.
Zijn mening over de „Effies"
laat echter aan duidelijkheid
niets te wensen over. Bij deze
een gedeelte uit zijn onder de
kop „Jeugdvoetbal hoort niet
in de winter" geplaatste ver
haal, dat deze week in „De
Groenwitter", het clubblad
van de Zoeterwoudse vierde
klasser te lezen was.
Ik hoor de kritici al
roepen: We zijn niet van
suikergoed" en „Vroeger
hadden we geen clubhuis,
zelfs geen warm water in de
kleedkamer, maar we zijn
wel groot geworden". Na
tuurlijk. dat zal best. Maar
wil SJZ het jaar 2000 halen,
dan moeten we wel vooruit
kijken en niet achteruit.
Voeg daarbij het feit dat
thans, anno 1986, de jeugd al
op 6-jarige leeftijd de voet
balsport kan beoefenen en
dat was „toen" wel even an
ders".
Tranen (2)
„Terug naar zaterdag 1 fe
bruari 1986. Eep ijskoude,
gure wind en een tempera
tuur rond het vriespunt. Ein
delijk mochten de „Effies"
(en de groteren) weer eens de
wei in. Het leek wel carna
val. al is dat in déze tijd van
het jaar ook weer niet zó
vreemd. De spelertjes draaf
den in de meest kleurrijke
uitdossing in het veld. Trai-
LEIDEN De Leidse
Zwemclub 1886 viert 24
juli het 100-jarig bestaan.
In het kader van dit jubi
leum houdt de zwem- en
waterpolovereniging dit
jaar tal van activiteiten,
waarvan de eerste morgen
plaatsvindt. Op de agenda
staan diverse (internatio
nale toernooien, recreatie
ve wedstrijden en meer
ludieke gebeurtenissen.
LZ 1886 is een samenvoeging
van drie verenigingen: in 1947
fuseerde LZ 1886 met Zwem
vereniging Poelmeer, veertien
jaar later sloot de Leidse
Zwem- en Polo.vereniging De
Sleutelstad zich bij dit tweetal
aan. De naam bleef echter LZ
1886. De Leidse club, die met
de waterpoloërs uitkomt in de
eerste klasse, behoort tot de
vier oudste zwemverenigingen
van Nederland. Naast LZ zijn
dat de Koninklijke AZ uit
Amsterdam, de Arnhemse
Zwemclub 1882 en GZC (Gou
da). Deze vier clubs zullen het
jubileumseizoen zondag ope
nen met een nationale ont
moeting in het 5 mei bad.
Het verdere programma: 16 fe
bruari: ludiek waterpolo toer
nooi; 15/16 maart: nationale
zwemwedstrijden; 26 april: ve
teranen waterpolo toernooi; 27
april: recreatieve zwemwed
strijden; 18/19 mei: internatio
nale zwemwedstrijden en wa
terpolo toernooi; 7 juni: water
polo toernooi dames 2/heren
2-5; 8 juni: sportdag zwem
men/zaalsporten; 14 juni: re
ceptie; 21 juni: feestavond;
30/31 augustus internationaal
waterpolo toernooi; 14 septem
ber. waterpolo toernooi jeugd;
5/12 oktober: zwemwedstrij
den om de Hutspot Trophee;
14 oktober: waterpolo toernooi
gemeenteraad/pers; 20/21 de
cember: handicap toernooi wa-
terpolo/zaalsport.
Reclame?
In deze tijden van economi
sche teruggang kampen ook
veel voetbalclubs met een te
ruglopend inkomen: minder
leden brengen steeds minder
geld in het laadje, zoals min
der toeschouwers ook minder
entreegeld opbrengen.
(Dat verbaast ons 'van Hut-
spo(r)t overigens niet écht:
wie gaat er nu voor zijn of
haar plezier een kleine twee
uur staan blauwbekken langs
de lijn. waar een stormachti
ge wind in combinatie met
een temperatuur even boven
nul, neus, handen en voeten
binnen de kortste keren ge
voelloos maaktMaar goed,
dit terzijde).
Voor zover het om de weers
omstandigheden gaat, zullen
wij de clubs dus niets verwij
ten. Toch denken wij dat de
clubkas minder leeg zou kun
nen zijn. Bestaat er immers
niet zoiets als sponsoring?
Getuige de hoeveelheid re
clameborden langs de „Leid
se" velden zijn veel bedrijven
en middenstanders best be
reid financieel een steentje
bij te dragen aan het welzijn
van de clubs.
Maar, dan dient het nut van
deze reclameuitingen wel
aantoonbaar bewezen te kun
nen worden. En daar nu,
schort het nog wel eens aan.
De gemiddelde toestand van
het gemiddelde reclamebord
is voorzichtig gezegd
niet optimaal. En dat kost be
halve „goodwill" ook geld,
geachte verenigings-bestuur-
deren...
(Overigens geven Wij van
Hutspo(r)t wel onmiddellijk
toe dat bijgaand plaatje niet
geheel representatief mag
worden genoemd voor de ge
middelde toestand van het
gemiddelde reclamebord in
de Leidse regio).
ningspakken, dikke winter
jassen, mutsen, door groot
moeder gebreide dassen,
handschoenen enz. Je kunt je
natuurlijk afvragen og jeugd
voetbal op deze manier zin
heeft".
Toch ben ik van me
ning dat het te overwegen is
een andere opzet van de
kompetitie te kiezen. Elders
in dit land (Noord Oostpol
der) voetbalt de jongste jeugd
de wintermaanden in een
sporthal. Misschien moet dat
ook wel de toekomst van het
voetbal in het westen worden
want zoals het afgelopen za
terdag was, is er geen aardig
heid aan.
Ik heb niet de mening van de
spelertjes zelf gevraagd, maar
gezien het feit dat er diver
sen huilend van het veld
kwamen, neem ik maar aan
dat dat geen vreugdetranen
waren...
Keith Deathridge: nieuw initiatief.
LEIDEN Binnen de
Leidse atletiek is een
nieuw initiatief ontsproten
waarbij de Leidse vereni
gingen tot hun schande
moeten toezien dat een
Hagenaar grip krijgt op
een deel van het, met
name door de KNAU
braak gehouden, gebied
van de trimmer. De
grondlegger van de Haag
se Road Runners club,
Keith Deathridge, wil ook
in Leiden in contact ko
men met „gewone trim
mers" die niet naar de at
letiekbaan willen, maar
mogelijk wel wegwedstrij
den willen lopen.
Deathridge, die er van over
tuigd is dat er in Nederland
enorm veel talent rondloopt,
startte een aantal jaren geie-
den als lid van het Haagse
V<C een trainingsgroep
van een zestiental niet aan een
vereniging verbonden lopers.
Mensen die wel eens wat voor
zich zelf liepen en binnen tien
weken klaargestoomd zouden
worden voor de City Pier City
loop. „Iedereen verklaarde ons
voor gek, want die tien weken
zouden te kort zijn", verklaart
de besnorde Engelsman. „Toch
werd het een succes en groeide
hert clubje lopers van zestien
naar hondervijftig man uit".
Die grote groep heeft uiteinde
lijk een eigen club opgericht:
de Hague Road Runners.
Trimmers
Deathridge is in Leiden niet
helemaal hetzelfde van plan.
Wel zoekt Deathridge een aan
tal talentvolle trimmers die in
pakweg zes maanden een be
hoorlijke niveau kunnen gaan
halen als „wegloper". Pas na
dat halve jaar.wil hij kijken
wat er van hen is terecht ge
komen. Een aparte club op
richten vindt hij echter niet
nodig. „Allereerst ben ik bezig
om de mensen, die niet naar
èen atletiekclub gaan aan een
wedstrijdlicentie te helpen.
Daarnaast wil ik deze mensen
beschermen tegen het puur
commerciële intitatief van de
KNAU en het blad Runners-
/Loopsport". De uitsluitend
Engels sprekende hardloopfa
naat doelt hiermee op de on-
langs opgerichte Road Run
ners Club, die de thuisloper,
de jogger, de trimmer en de
prestatieloper wil benaderen
en helpen. Deathridge vindt
dit een slecht idee, omdat de
atletiek daar niet mee gediend
zou zijn. „Iedere wedstrijd op
de weg is in eerste instantie
open voor wedstrijdatleten.
Kampioenschappen, records,
interlands en dergelijke zijn
slechts toegankelijk voor men
sen met een wedstrijdlicentie.
Iets wat ze bij de RRC niet
krijgen. De leden van die club
blijven gewoon trimmer en
daar schiet de atletiek niets
mee op". Daarom wil hij wel
in de toekomst zijn club, Ha
gue Road Rupners, uitbouwen
tot een landelijke organisatie
vergelijkbaar met Veteranen
Nederland. „Maar wel met een
eigen clubhuis en andere za
ken die het een echte vereni
ging maken".
niet zeggen dat ze een eerlijke
kans hebben gehad, want het
niveauverschil en de druk was
te groot. Binnen de club voel
je trouwens dat de betrokken
heid bij het eerste team groot
is; er heerst een beetje een
down-stemming, de sfeer is
anders dan normaal. Ik wilde
eigenlijk afbouwen in het
tweede, maar ja, wanneer je in
deze situatie wordt gevraagd
in te springen, dan doe jc dat.
Ik speel vanaf mijn negende
jaar bij UDO, dan krijg je van
zelf een geelzwart hart".
Ofschoon Kees van der Niet,
PR-man van UDO, niet aan
degradatie wil denken, gelooft
hij dat de club een zware pe
riode tegemoet gaat, indien het
onverhoopt zo ver mocht ko
men. „Het zou voor veel men
sen binnen de vereniging een
flinke domper zijn en je weet
wat er dan gebeurt. De kop
pies gaan naar beneden. Qua
toeschouwers maakt het niet
zo veel uit; de derde klasse
trekt over de hele linie niet zo
gek veel mensen. Misschien
heeft dat ook met het jaargetij
de te maken. Voetbal is geen
sport, die in de winter moet
worden beoefend. Kou, slechte
velden, veel afgelastingen.
Nee, wat mij betreft beginnen
we met een zomercompetitie".
Positief
Toch, wie zijn oor ten luister
legt, hoort ook positieve gelui
den. De trainingsopkomst
schommelt zo rond de twintig
man en Cor Nieuwenhuizen,
ooit in het betaald voetbal als
hulptrainer-speler actief bij
het inmiddels ter ziele gegane
FC Vlaardingen, is daar zeker
mee verguld: „Ik hoor in de
omgeving veel negatieve ge
luiden op dat gebied. Veel
clubs krijgen acht a negen
man op de training. Ik heb
slechts éénmaal niet getraind
met de groep, omdat het gra-
velveld echt te slecht was. We
zijn toen met de hele groep
gaan klaverjassen in het club
huis. Zoiets moet kunnen".
Daarnaast is iedereen ervan
overtuigd dat het tij zal keren
Ijshal
Zoals bij de Hague Runners
het geval is, wil de man, die in
1984 het veteranenklassement
van de Zilveren Molenloop
won, de mensen die zich ach
ter zijn idee scharen de kans
geven om één keer in de week
met hem te trainen. Dat zal in
en rond Leiden gebeuren, star
tend vanaf de Leidse Ijshal.
Komende dinsdag zal de eerste
training plaatsvinden. Naast
deze training geeft Deathridge
zijn talenten een trainings
schema, begeleidt hen even
tueel naar „tussenstops" als
testlopen („Daarin zou de Zil
veren Molenloop uitstekend
kunnen passen") en biedt hen
daarna het lidmaatschap van
de landelijke organisatie van
Hague Road Runners aan voor
een meer dan redelijke prijs.
Over de manier waarop hij in
contact zal treden met de ta
lentvolle prestatielopers en
trimmers is Deathridge nog
niet helemaal zeker.
Duidelijk is wel, dat de
KNAU, maar ook de Leidse
atletiekverenigingen, een kans
voor open doel hebben gemist.
Als zij meer durf hadden ge
toond eens iets nieuws te pro
beren had hen het initiatief
van Deathridge bespaard kun
nen blijven. Een intiatief dat
in Den Haag al vruchten heeft
afgeworpen en dat in Leiden
mogelijk ook gaat doen.
Routinier Jos
Witteman (hier
op archief èn
in de,bloeme
tjes): „Ik wilde
eigenlijk af
bouwen in het
tweede".
voor UDO. Jan van der Salm
heeft de gelederen inmiddels
weer versterkt, Jos Witteman
gaat als libero de verdediging
leiden en de wedstrijden die in
de eerste competitiehelft met
marginaal verschil verloren
werden, gaan nu punten ople
veren. Paniek is er in de ver
ste verte niet, omdat het
krachtsverschil in de derde
klasse B te verwaarlozen is en
aansluiting met de midden
moot via enkele overwinnin
gen al kan worden bewerk
stelligd.
Aan het enthousiasme van
Nieuwenhuizen zal het zeker
niet liggen. De emotionele
trainer („Je zit maar in die
kleine dug-out, kan alleen wat
aanwijzingen geven en ja, dan
wil je wel eens uit je slof schie
ten") ziet alleen VCS als echte
hoogvlieger in de afdeling,
vindt FC Lisse te wisselvallig
om kampioen te worden en
weet maar één ding zeker-
:„Wie er ook degradeert, UDO
is het niet. Al moet ik mijn
schoenen erbij opeten".
JELLE RAAP
