c
RE 850
Eens even niet
mooiste man van
Nederland zijn 99
Eerbetoon aan de eerste
„kunstfilm" op
filmfestival Rotterdam
tl
Film over Rote Armee in Duitsland
Uitzending VPRO-radio
roept boze reacties op
V V
lp
EN IK RIJ CUORE VAN DAIHATSU.
DAIHATSU
FILM
CeidaeSoivumt
VRIJDAG 31 JANUARI 1986 PAGINA
Derek de Lint en John Kraai/kamp samen in Fons Rademakers ..Deaanslag".
DEREK DE LINT IN „DE AANSLAG"
AMSTERDAM Het eerste dat je
je afvraagt bij een ontmoeting met
acteur Derek de Lint is: Waarom
heeft die man niet meer komedies
gedaan? Hij heeft op een afwachten
de manier een lichte, humoristische
twinkel in z'n ogen die hij nog in
weinig rollen kwijt kon. Het ant
woord op mijn ongestelde vraag
komt vanzelf. Vanavond is hij te
zien in de televisie-registratie van
Alan Ayckbourns blijspel „Slip
pers".
Het gesprek vindt plaats voor een andere,
belangrijker rol in Derek de Lints carriè
re: Die van Anton Steenwijk, de hoofdrol
in Fons Rademakers' verfilming van Har
ry Mulisch' „De Aanslag". Volgende week
in de bioscoop. Ook een rol die het grote
publiek een andere Derek de Lint laat
zien dan het gewend is. „Ik had er grote
behoefte aan om met mijn rollen een keer
in de diepte te gaan" zegt hij ergens in het
gesprek, „om even niet weer de mooiste
man van Nederland te zijn".
Derek de Lint heeft z'n bekendheid bij
het grote publiek vooral te danken aan
een serie tv-rollen. De meeste heb ik niet
gezien, beken ik hem bij het begin van
het gesprek. „Daar heb je dan niet veel
aan gemist" monkelt hij terug. „Op een
enkele uitzondering na." Tot die uitzonde
ringen behoort in elk geval Jan Keja's re
gie van een verhaal van Guy de Maupas
sant, „De Vlieg", in Amerika zelfs be-
prijsd. Film en televisie. „Mijn ambitie ligt
meer bij de film" zegt Derek de Lint. Op
mijn „waarom?" volgt een lange stilte.
„Omdat film genuanceerder en gedetail
leerder is dan televisie. Omdat bij film elk
shot uitgelicht wordt en bij tv de scènes
worden uitgelicht. Een technisch verschil.
Omdat die ene filmcamera een heel ande
re rol speelt dan de twee registrerende ca
mera's bij tv. De filmcamera is een ele
ment in het verhaal. Een tweede hoofd
persoon die het verhaal vertelt via z'n be
wegingen. Omdat bij film ook meer van
jou afhangt als acteur. Maar het gekke is
dat je straks je handen dicht mag knijpen
als je met „De Aanslag" een miljoen men
sen in de bioscoop krijgt. Ik ben nu bezig
ean de laatste opnames voor een televisie-
-serie, waarin ik de hoofdrol speel: „Dos
sier Verhulst". De TROS gaat hem eind
dit jaar uitzènden. Ik ben er een jonge ad
vocaat in die een eigen praktijk begint.
Het laatste dat Hans Keuls nog geschre
ven heeft voor hij stierf. Met zo'n serie
kan je gegarandeerd op vijf miljoen kij
kers rekenen. En als het een beetje meezit
misschien wel zeven miljoen. Met film
heb je alleen de troost dat die op een ze
ker moment ook op de tv komt. Zodat ze
thuis toch zien dat je ook nog wat anders
kan".
Mastroianni
Dat anders is in „De Aanslag" héél wat
anders. Derek de Lint mag er onmerkbaar
dertig jaar ouder in worden. Van negen
tien tot negenenveertig. Iets dat wonder
wel lukt zonder dat je ook maar even het
gevoel heb dat er stevig met de schmink-
kwast gezwaaid is. Derek de Lint: „Daar
is een Italiaanse specialist voor overgeko
men, de man die ook Mastroianni ouder
maakte voor „La nuit de Varennes" en
Robert de Niro voor „Once upon a time in
America". Zoiets is ongelooflijk moeilijk.
Juist een leeftijd van veertig jaar. Niet
meer jong, maar nog niet oud. Een man
van zestig is veel makkelijker. Een pruik,
een kale kop, grijs haar. Ik heb gelukkig
een glad gezicht en een bottenstructuur
die het allemaal wat gemakkelijker maak
te, maar toch was het af en toe honds-
zwaar. Ik speel een scène in Italië, in Tos
cane. Fysiek de zwaarste in film. Bij een
bloédhitte van 35 graden met zo'n masker
van rubber over je gezicht en dan nog he
vige emotionele scènes spelen. En draai
dagen van zo'n twaalf uur. Dat was echt
de „bloody limit". Achteraf zijn die scènes
voor mij persoonlijk de meest geslaagde in
de film. Ik moet daarin een crisis beleven.
Een crisis die voor de hoofdpersoon An
ton Steenwijk een donderslag bij heldere
hemel is. Zoiets moet je helemaal alleen
als acteur waar maken. Toen ik die scène
terugzag voelde ik die emoties weer. Ik
dacht: verdomme, ik beleef 't wéér! Ik
vergat waar ik zat. Daar ben je dan trots
op". Ten bewijze daarvan haalt hij een
kleurenfoto die straks in de bioscoopvitri
nes komt te hangen te voorschijn. Hij zit
erop aan een tafel en staart voor zich uit.
„Kijk, hier zie je echt een veertiger die
door een crisis gaat".
Kwetsbaarheid
Zijn reactie op de film. „Ik heb hem nu
twee keer gezien. Moeilijk voor een acteur
om te oordelen, omdat er zoveel door je
heen gaat wanneer je naar jezelf kijkt. Ik
geloof dat het een mooie film is geworden,
een film die een kwetsbaarheid toont, een
gevoelswaarde die je niet zoveel ziet in
Nederlandse films. Ik ben erg benieuwd
hoe straks een publiek reageert dat het
boek niet kent, voor wie Harry Mulisch
net zo goed een wielrenner of een schaat
ser had kunnen zijn. Dat er niet zo ver
trouwd mee is".
Zelf las hij het boek inmiddels vier maal.
De eerste keer tussen de opnames voor
George Schoutens film „Een zaak van le
ven of dood". „Ik herinner me dat ik
steeds het boek moest wegleggen voor op
names, en dat ik dat jammer vond" lacht
Derek de Lint. Zijn rol als Anton Steen
wijk zal een hoop mensen verbazen. Re
gisseur Fons Rademakers zelf keek
vreemd op bij de suggestie om Derek de
Lint te kiezen voor zijn hoofdrol. „Ik
vond het nou niet zo geweldig wat ik van
hem gezien had" bekende Rademakers in
een eerder gesprek. „Tot ik die film „Bas
tille" zag".
Derek de Lint: „Ik weet dat ik deze rol
voornamelijk aan „Bastille" te danken
heb. Er zijn ook paralellen. In „Bastille"
speel ik Paul de Wit die ook met iets uit
zijn verleden leeft, een onverwerkt ver
driet, waarvan hij ogenschijnlijk geen hin
der heeft. Hij is alleen actiever op zoek
dan Anton Steenwijk. Die wordt door het
toeval op de feiten gedrukt. De tijd tilt de
tipjes van de sluier op".
Geconfronteerd met de waardering - zelfs
voordat de film in de bioscoop te zien is -
voor zijn rol, relativeert hij: „Het is een
grote rol en dat is een voordeel. Je hebt
veel meer tijd, je hebt veel meer facetten
tot je beschikking om een karakter neer
te zetten. Een kleine rol kan wat dat be
treft veel moeilijker zijn. En ik heb het
grote geluk dat ik in de film een enorme
introductie krijg via het jongetje dat An
ton Steenwijk-als-kind speelt. Hij beleeft
alles in dat laatste oorlogsjaar, wat hem
overkomt is de basis voor de film daarna.
En dat jongetje, Marc van Uchelen, speelt
dat echt prachtig. Zoals die jonen kan kij
ken. Die ogen. Dat is echt een schot in de
Ha,
Ü£nKnc
i nooit zo actief geweest om mezelf
voor rollen aan te bieden. Toen ik van
deze rol hoorde, was ik er natuurlijk wel
happig op. Maar toen ik 'm tenslotte
kreeg, was het 't zelfde als bij elke rol: pa
niek. Of je het wel kunt... Maar zelf regis
seurs opbellen? Ik denk dat dat averechts
werkt. Hoewel, wanneer je heel zeker
weet dat een bepaalde rol jou op het lijf
geschreven is? Misschien". We praten
over in hoeverre een acteur zijn carrière
kan sturen, wat toeval is in een acteurs-
loopbaan en hoe groot of hoe klein Neder
land is. Derek de Lint: „Het is vaak van
een soort toeval afhankelijk. Bijvoorbeeld
van het feit dat Fons Rademakers mijn rol
in „Bastille" gezien heeft. En in Neder
land word je ook gauw het slachtoffer van
„typecasting". Ik had ten tijde van „Bas
tille" echt behoefte om als acteur de diep
te in te gaan. Even niet meer de mooiste
man van Nederland te zijn. Maar na „De
Aanslag" zal je zien dat ik van dat soort
rollen aangeboden ga krijgen. Ik hoef niet
per definitie in het buitenland te werken,
maar als je als acteur je brood verdienen,
moet je wel aan het buitenland denken"
Hij aarzelt even. „Ja, ik denk er ook
steeds meer over".
Derek de Lint, 35, van origine Hagenaar
(„in hetzelfde ziekenhuis geboren waar
Vincent van Gogh ter wereld kwam, de
Zuidwal"), ooit leerling van het Tweede
VCL en het Haags Genootschap, een
krantewijk lopend voor wijlen „Het Va
derland" ging niet naar de toneelschool,
maar naar de Kleinkunstacademie. Toch
die humor dus. „Ik probeerde die school
versneld door te lopen" vertelt hij, „maar
ik ben er maar twee jaar gebleven. Ik
schreef m'n eigen teksten, maar het was
de tijd van Koot en Bie, van Neerlands
Hoop. En daar haalde ik 't niet bij". Als
acteur werd hij pardoes in het diepe ge
worpen. Een rol in het stuk „Thuis" van
Hugo Claus. Met Ank van der Moer, Elly
van Stekelenburg en geregiseerd door
Guus Oster. „Het werd unaniem ge
kraakt", herinnert Derek de Lint zich met
iets van een glimlach. En daarna serieu
zer: „Al die acteurs zijn er niet meer. Ank
dood, Elly dood, Guus dood. Een rare ge-
waarwording". BERT JANSMA
FRANKFURT In West-Duitsland
is gisteren, omgeven met een om
vangrijke publiciteit, de film
„Stammheim" in première gegaan,
die handelt over het proces en de
dood van enkele leden van de
Baader-Meinhofgroep.
De student Andreas Baader en de linkse
journaliste Ulrike Meinhof waren de
naamgevers aan de groep die zichzelf tooi
de met de nu nog bekende naam Rote Ar
mee Fraktion. Hun proces begon op 21
mei 1975 en eindigde op 28 april 1977, een
van de langste uit de jonge Duitse geschie
denis, en hield het publiek geheel in zijn
ban. Andreas Baader, Jan Carl Raspe en
Gudrun Ensslin kregen levenslang. Ulri
ke Meinhof kwam bij de veroordeling niet
meer in het rijtje voor omdat zij inmid
dels, na 239 dagen eenzame opsluiting,
zelfmoord had gepleegd. Baader, Raspe en
Ensslin werden op 18 oktober 1977 dood
in hun cel aangetroffen. De exacte toe
dracht rond de dood van de drie is nooit
opgehelderd. De film van Reinhard
Hauff, naar een scenario van de journalist
Stefan Aust, behandelt voornamelijk het
marathonproces. Volgens de kranten
heeft Hauff het thema nuchter en ondra
matisch behandeld.
HILVERSUM Programmama
ker Ger Jochems van VPRO-radio
kroeg vanochtend nogal wat boze
reac ties binnen tijdens de uitzen
ding van het programma „Het ge
bouw", vanaf 07.00 uur op radio 1.
Na het Wilhelmus, het in gezamen
lijkheid afgesproken programma-
begin, werd enkele VPRO-mede-
werkers gevraagd naar hun kijk op
de verjaardag van Koningin Bea
trix. Op een nogal badinerende en
volgens vele reacties kwetsende
toon lieten de medewerkers
dat het ze erg weinig interesseen
Ook werd later staatssecretaris V,
der Reijden „grappig" bekritisee
aangaande voorbehoedsmiddel)
en pornografie. Ger Jochems
telde desgevraagd, dat de re<
van luisteraars vanochtend niet
weken van de normale gang i
zaken. Jochems: „Wij noemen
telefoonnummer en vragen te
len. Dan krijg je behalve bijval
altijd zeurpieten aan de lijn".
,et ng
kke
nt
hl eei
Vijf miljoen
kijkers voor
Wassende water
HILVERSUM De eerste
twee uitzendingen van de
NCRV-tv-serie „Het wassende
water" trokken ruim vijf mil
joen kijkers, die de serie met
gemiddeld 7,2 waardeerden.
Hiermee scoort de NCRV ho
ger dan de gemiddelde Neder
landse TV-series, waaronder
De Appelgaard van de KRO.
De tweede aflevering scoorde
in punten nog hoger dan de
eerste.
Filmfestival
strijkt vlag
van Taiwan
ROTTERDAM De organisa
tie van het 15e Filmfestival
Rotterdam heeft onder druk
van de delegatie van de Volks
republiek China alsnog de
vlag van Taiwan weggehaald
voor het Luxortheater aan de
Kruiskade in Rotterdam. De
festvaldirectie besloot na aan
dringen van de gemeente,
waar China had geprotesteerd,
na een aanvankelijke weige
ring de de vlag alsnog te strij
ken. Taiwan wordt door China
beschouwd als een opstandige
provincie.
ROTTERDAM Van
avond gaat het er in Rot
terdam bij het filmfestival
minder duister toe dan tij
dens de vertoning van een
film wenselijk is. Naast de
vertoning van enkele
tientallen films, vindt na
melijk ook een filmbal
plaats, waarvoor in het
Doelencomplex een klei
ne duizend schemerlam
pen zijn aangebracht.
Als eerbetoon aan de kunst
film zal aan het begin van de
avond de tijdens de Eerste We-
reldorlog gemaakte „Les Vam
pires" van de Franse regisseur
Louis Feullades worden ge
toond. Feullades maakte de
film onder onvoorstelbaar on
gunstige omstandigheden, zon
der personeel, in studio's die
niet verwarmd konden wor
den en, in verband met spio-
nagevliegtuigen, niet mochten
worden verlicht.
Het verhaal gaat over een
journalist die op onderzoek
uitgaat naar de activiteiten
van een genootschap van vam
pieren. Hij moet daarbij de
strijd aangaan met een vrou
welijk lid van het gezelschap.
Het thema van de op onder
zoek uitgaande journalist is la
ter oneindig vaak gebruikt in
films. Maar ook het begrip
„vamp", dat Feullades in deze
film introduceert, is in vele ta
len een standaard uitdrukking
worden.
Van Nederlandse bodem werd
gisteren de film „Charon" van
Frans Zwartjes voor het eerst
in Rotterdam vertoond. Een
veertig minuten durende
weergave van het dansproject
van dansgroep Ruth Meijer op
een zandverstuiving in Goorl.
Daarbij heeft Frans Zwartjes
in de film zelf enige associaties
aan de dans toegevoegd. Zo
wordt een worsteling tussen
een man en een vrouw in de
dans vergeleken met het nogal
patserige gedrag van een man
tegenover zijn vrouw in een
tafelgezelschap. Daarbij is
Zwartjes erin geslaagd het ge
heel in mooie beelden te vat*-
ten. Bij een film zonder ver
haal is het risico dat de toe
schouwers voortijdig de zaal
verlaten extra groot, maar dat
gebeurde gisteren nauwelijks.
Dat tijdens de vertoning van
Charon het aantal afvallers
zeer beperkt bleef, mag een
aanwijzing zijn voor de mate
waarin deze geroutineerde Ne
derlandse filmer erin is ge
slaagd een boeiend geheel te
maken.
PIERRE RITZEN
Philips/Koda
mogen nieuw
paspoort
maken
DEN HAAG De bedrijf
Philips, Kodak en Elba mo
het nieuwe Europese paspi
gaan maken. Het paspoort i
waarschijnlijk 1 januari 19a
met paars-rode kaft, verkri
baar zijn. Het aanvraag-
duktie- en afgiftesystd
wordt in samenwerking i
de Staatsdrukkerij geregi
aldus het ministerie van l
tenlandse zaken. De opdracl
aan Philips/Kodak komt ni
als een verrassing. Vori
week meldde deze krant
dat het duo de strijd om de cfAL
der gewonnen had. Daarm ,n
was een eind gekomen a^n
langdurig verschil van r
tussen de ministeries van bi Pei
nenlandse en buitenlandse zoos
ken over de verantwoordelij »n
heid voor het nieuwe paspoo ,br
Geen krant ontvangen e
tussen 18.00 en 19.00 uur. r,
terdags tussen 14.00 en 15.11*
uur, telefoonnr.071-122248
uw krant wordt nog dezelfpt c
avond nabezorgd.
i
Heren in imposon^
grote bolides zullen aardig
gefrustreerd raken van
dit sterk staaltje eigenzinnig
heid: de Cuore van Daihatsu
Want terwijl zij zich voort
bewegen in een hypotheek op
vier wielen, rijdt u, voor een vrien
delijke prijs met drie ruimgezeten
passagiers, vaak gelijk met ze op.
En dat wonder van vernuft, de
Cuore motor, verbruikt geen benzint
nee, hij "nipr ervan.
Daarom geeft de Cuore je, ondanks
zijn bescheiden afmetingen, zo'n héérlijk
triomfontelijk gevoel. En dat en/aar
je al bij een proefrit, of zelfs als je erin
Ga daarom naar uw Daihatsu dealer.
De Cuore staat er met ongeduld op u te
wachten. Al vanat f 12.999,(incl. BTW.)
DE NIEUWE CUORE 850.
EEN STERK STAALTJE
EIGENZINNIGHEID.
Cilinderinhoud- 846 cm1Motor: dwarsgeplaotste wotergekoelde 3-cilinderlijnmotor. vier ot vijf versnellingen. Topsnelheid: 135 km per uur. Lengte:
m. Hoogte 1,41 m. Draaicirkel: 8,80 m. Gewicht: 600 kg (3-deurs), 615 kg (5-deurs). Tonkinhoud: 28 liter. Benzineverbruik per 100 km (vijt versnellingen)
Daihotsu Cuore 850. Cilinderinhoud: 846 cm'Motor: dwarsgeplaotste wotergeKoe
3,20 m. Breedte 1,40 m. Hoogte 1,41 m. Draoicirkel: 8,80 m. Gewicht: 600 kg (3-deu
bij 90 km/u: 4,0 liter; bij 120 km/u: 6,3 liter; in de stad: 5,8 liter, (volgens ECE norm).
ALPHEN A.D. RIJN, Auto Ekon, Pr. Hendrikstraat 64, tel. 01720-73438.
LEIDERDORP, Autobedrijf Herman Mulder, Weversbaan 10, tel. 071 - 894200 01.
LISSERBROEK, Autobedrijf L. Onderwater, Kruisbaak 24, tel. 02521 -14835.
