finale
„Spelers
moeten
geen
agressiviteit
opwekken"
Raymond Ceulemans:
„Het biljarten
Peseta's
'CeicUeSowuvnt'
ZATERDAG 11 JANUARI 1986
IVENHORN - Wie gedacht had
0rlat het voetbaldrama in het Brus-
9 eise Heizel-stadion het zich sup-
lorter noemende volk op de tribu
is !"S tot inkeer zou brengen, heeft
'"Ie afgelopen maanden met het
chaamrood op de kaken moeten
"ionstateren dat de vandalen kenne-
tjk door niets en niemand op het
echte pad zijn te brengen. De
jgressie binnen en buiten de mu-
m Wen van de stadions laait nog hoger
-De met kettingen, steekwapens,
lommen en vuurwapens uitgeruste
herrieschoppers verhevigen de
itrijd. Ze zijn als onkruid, steeds
veer komt het te voorschijn.
Tal van werkgroepen, commissies en
Overlegorganen zijn in het leven geroe-
)en om te bestuderen hoe voetbalrellen
jijn te voorkomen of zelfs kunnen wor-
len uitgebannen. Vele woorden zijn er
nmiddels gesproken, de oplossing is nog
[een millimeter dichterbij gekomen. De
/ereniging van Contractspelers (VVCS)
n Nederland heeft nadrukkelijk laten
veten mee te willen werken aan een
irondig onderzoek dat de ongeregeldhe-
len in de kiem moeit smoren. Dat sig-
ïaal was zeker nodig Iwant, zo stelde on-
angs mr. Jimmy Janssen van Raay, de
Voorzitter van de VVCS: „De spelers
vorden immer in deze kwesties overge-
llagen. Iedereen gaat voorbij aan hun er
varing en inzicht".
yice-voorzitter van de VVCS en voor-
jitter van de centrale spelersraad is
Pen Sparta's aanvoerder Louis van Gaal. De
n Avenhorn woonachtige voetballer, die
ia dit seizoen een punt achter zijn aktie-
ve carrière zet en trainer wordt van de
Rotterdamse eredivisieclub, beseft als
jeen ander dat de oplossing niet uit de
(nouw valt te schudden. „Het vandalis
me op de voetbalvelden is noch door de
KNVB, noch door welke organisatie dan
teit ook op te lossen. Het heeft alles te ma-
met ken met de verwording van de maat
schappij. Geen toekomstperspectief en
ie enorme tolerantie, alles mag. Er
e ivordt ontzettend laat ingegrepen. Daar-
floor zijn mensen veel sneller geneigd
dingen te doen. Het escaleert
vi>ij voetbal en niet bij hockey, omdat
voetbal een volkssport is en hockey nog
steeds min of meer een sport is voor de
der hetere milieus. Bij tennis is dat precies
ndeJetzelfde. Ik ben er vast van overtuigd
dat, wanneer het voetbal zou worden af
geschaft, het vandalisme zal overslaan
naar een andere sport", meent Louis van
Gaal.
™?s"niet collegiaal
sie-
Hoewel de wortel van het kwaad wel
licht onuitroeibaar is, stelt Van Gaal dat
er voor de spelers een belangrijke taak is
iaanjveggelegd. „De voetballers moeten zich
in het veld zo gedragen dat ze geen
agressie opwekken", predikt hij. „Je ziet
er J.spelers scheidsrechters aanvallen en roe
pen om gele kaarten. Ten eerste is dat
niet collegiaal, maar op het moment dat
e met de scheidsrechter gaat discussië
ren wordt er ook bij een deel van het pu
bliek agressiviteit opgeroepen. Fluit de
taan voor penalty, gaat iedereen om
MECHELEN - „Mister 100". Zo
heet z'n villa in Rijmenam-Bont-
heiden, een plaatsje dat tegen Me
chelen aanleunt. Het bprdje hangt
evenwel nog steeds niet aan de
muur. Daar is ook geen beginnen
aan, want de bewoner kan wel aan
het verhangen blijven. In 1961, in
met Luik, palmde biljarter Raymond
,n m Ceulemans na het Belgisch kampi
oenschap driebanden z'n eerste ti
tel in. Z'n honderdste titel pakte
ïn hij in 1978 in Las Vegas waar hij
'renpet wereldkampioenschap drieban-
nftelden met het recordgemiddelde van
1.679 over elf partijen won. Dat
i moyenne is nooit meer verbeterd,
aar Een poosje geleden sprokkelde de
en ^sympathieke Belg in het Westduitse
Duimen de Europese titel bandsto
ten bijeen. Z'n 130e! „Het is nog
niet gedaan met de ouwe", glun
dert de 48-jarige grootmeester. Zijn
dhe«meest frappante titel: het WK libre
in 1969 in het Oostenrijkse Linz.
„Die heb ik nog steeds. Dat wereld
kampioenschap hebben ze nadien
iaan{ nooit meer georganiseerd".
Klokslag elf uur. Raymond Ceulemans
stapt het café aan de Grote Markt in
W Mechelen binnen. Schudt met een royaal
gebaar zo links en rechts een paar han
den en fluistert vervolgens zoon Koen
het laatste nieuws in. „Mijn familie is
mijn alles", zegt hij even later. „Daar
leef ik voor. Ga ik voor door het vuur".
In de achterzaal pronken maar liefst
acht tafels, zes grote en twee kleine bil-
//7crtjarts. Er wordt driftig gespeeld! Met af
eedsen toe een vraÊende blik naar de groot
meester als de zoveelste trekstoot mis
lukt is. Ceulemans zegt hoe het wel
iaar moel- Niets is hem te veel. „Ik ben over-
al voor in. Ik hou van mensen. Van
Raymond Ceulemans lijkt nog lang niet
in zicht. „Tot en met 1989 sta ik nog on-
n he der contract bij mijn sponsor. Maar ik
ding kijk niet op een jaartje. Met het drieban-
tie- den, bedoel ik. De rest is voor de jonge-
ren. Ik moet er wel voor zorgen dat ik
niet te veel onderuit ga. Als ze tegen
jers Ceulemans spelen, zijn ze dubbel gemo-
bij d tiveerd. Ik heb soms best moeite steeds
weer die concentratie op te brengen. De
ln tegenstander ziet Ceulemans graag op
e ee z'n gezicht vallen. Soms denk ik wel
t eens: Raymond waar ben je mee bezig?
Waar doe je het allemaal nog voor? Je
1 hebt toch alles gewonnen? En dan voel
,n ik dat ze me omver willen kegelen. Dat
houdt me dan bezig. Kan ik niet slikken.
Ben ik weer geladen als een bom. Speel
ik op m'n tenen. Ga ik weer. Ja, ik heb
een prikkel nodig. Verschrikkelijk is
dat".
Vast patroon
„Het gebeurt wel eens dat ik moe ben. Je
wordt tenslotte een daeje ouder, niet
Ik moet nog even terugkomen op de in
terlandwedstrijd Italië-Nederland, die.
eerder deze week onder droevige omstan
digheden moest worden afgelast. Het
sneeuwde aan de Italiaanse Rivièra en
dat was al jaren niet meer gebeurd. Ja,
als de elementen nu ook al gaan samen
spannen tegen Leo Beenhakker dan ben
ik bang dat het toch een moeilijke zaak
wordt voor Oranje. Voor het eerst in vijf
tien jaar moest het veld van Genua wor
den afgekeurd en dat betekende niet al
leen een streep door de rekening van
Beenhakker, maar nog meer voor die
voetballers die op het punt stonden hun
eerste cap te halen.
Nu geldt één interland niet bepaald als
het summum op voetbalgebied, maar het
is - laten we eerlijk wezen - toch maar
weinigen gegeven van de bijna één mil
joen leden van de KNVB om het oranje
shirt een keer rond de schouders te laten
glijden. Al was het alleen maar om over
enige jaren in de traditionele nieuwjaars
wedstrijd tegen de Koninklijke HFC te
mogen uitkomen. En dat is een begerens
waardig iets geworden, want ik neb me
laten vertellen dat de VARA daar een
jaarlijks terugkerende televisiegebeurte
nis van wil maken.
Dit jaar stonden de oud-internationals al
in de rij om door coach Joop Stojfelen te
worden geselecteerd, want jezelf na vele
jaren weer eens op de video terug te zien
als voetballer is ook een genoegen dat
maar weinigen kunnen smaken.
Dat moest overigens een zekere Leen van
der Lugt ontberen. Deze oud-speler van
Telstar had zich bij de organisatie van
het fenomeen oud-internationals contra
de KHFC kennelijk verdienstelijk ge
maakt. Want hij mocht jaren achtereen,
meestal als invaller, komen opdraven in
de gelederen van oud-Oranje. Ondanks
het feit dat hij nog geen seconde voor het
Nederlands elftal in actie was geweest in
zijn door middelmatige degelijkheid ge
kenmerkte voetbalcarrière. Nu de televi
sie er was in Haarlem op nieuwjaarsdag
was Leen er niet. En als de VAR.4 er
straks steeds bij is zal Leen er nimmer
meer bij zijn. Ook een teleurgestelde spe
ler.
Maar de deceptie van Leen van der Lugt
haalt het niet bij de ontluistering van de
mannen van Oranje, die de afgelopen
week een aantal dagen aan de Rivièra
hebben vertoefd. Neem nu eens Danny
Blind, de bijna dertigjarige verdediger
van Sparta. Die ooit in een aanval van
ongekende openhartigheid bekende dat
hij absoluut niet kan koppen. Kortom,
een international in spé. Zelfs een inter
national op papier.
Maar verder zal Blind nimmer reiken.
Want als het Nederlands elftal straks als
sparring-partner mag fungeren voor
Oost- en Westduitsers zal Blind er niet
meer bij zijn. Dan staat er een speler die
wél kan koppen op zijn plaats. En de
stoere Spartaan zal boven zijn bed slechts
het shirt hebben hangen van een van zijn
tegenstanders uit een Europees bekertoer
nooi. Een schrale troost.
Wie over een paar jaar ook waarschijn
lijk zal ontbreken tegen de KHFC is Ger-
rit Plomp. Ik weet het, het is niet gepast
om grappen te maken over iemands
naam, die heeft men tenslotte niet zelj
bedacht. Maar als ik de naam van deze
robuuste verdediger van FC Utrecht hoor,
bekruipt me toch een gevoel van onbeha
gen. Als het vaderlandse voetbal voor zijn
ziel en zaligheid afhankelijk gaat worden
van spelers als Gerrit Plomp dan ziet het
er toch somber uit.
Gerrit was in Genua ook een van die spe
lers die desnoods het gras had willen op
vreten van het plaatselijke stadion als hij
maar had kunnen voetballen legen de
Italianen. Maar al zou de wedstrijd zijn
doorgegaan, gras had Gerrit niet kunnen
aantreffen. Om de simpele reden dal er
geen sprietje te zien was vanwege de
sneeuw en regen.
Waarschijnlijk is hel moreel van Plomp
nu zo aangetast dat hij bij zijn club voor
lopig geen bal meer zal raken. Nachten
lang had Plomp wakker gelegen bij de
gelukzalige gedachte een volwaardige in
ternational te worden. En op het moment
suprème kon de beuk er niet in, want het
duel werd afgelast.
Zo heeft Johan Cruijff toch nog gelijk ge
kregen. Want een oeetje voetballer wil
voetballen. Een paar dagen rondhangen,
een beetje trainen en een beetje kaarten
is toch eigenlijk
maar niets. Die
verveling heeft
Cruijff zijn ei
gen mannen
toch maar mooi
bespaard. Even
opletten hoe fris
van de lever
Ajax straks uil
de startblokken
komt. De fit
heid straalt er
van alle kanten
of
Cruijff heeft overigens deze week weer
voor het nodige nieuws gezorgd. Een
Spaanse bank heeft nog vier ton van hem
te goed. Toch een niet misselijk bedrag.
Maar Cruijff heeft zich gehaast te verkla
ren dat het allemaal een gevolg is van
een misverstand. Niet hij had die twee
ton plus rente moeten betalen aan de
Spaanse schatkist, maar zijn toenmalige
club Barcelona. Dat was allemaal con
tractueel vastgelegd, deelde Cruijffs advo
caat mee. We kunnen dus weer allemaal
rustig gaan slapen.
Ik aenk echter dal er in huize-Cruijff
sprake zal zijn geweest van een paar on
rustige nachtelijke uurtjes de afgelopen
week. Want Cruijff kan dan geringschat
tend hebben gedaan over die vier ton,
400.000 gulden is toch 400.000 gulden.
En dus geen kattedrek. Zelfs niet voor
Cruijff, die zich inmiddels best wel weer
enigszins zal hebben hersteld van dat
drama met die varkensfokkerij in Span
je, waar hij jaren geleden al zijn spaarpe-
seta's in had gestopt.. Maar die paarlen
voor de zwijnen bleken te zijn dank zij
een onbetrouwbare zakenpartner.
Nee, dan doet Cruijff het nu slimmer.
Hij zou in zijn contract met Ajax een
clausule hebben slaan dal het bureau In-
ter Football het nodige opstrijkt bij trans
fers van Ajacieden naar het buitenland.
En Inter Football is nog steeds een zaak
van zijn schoonvader. En een zaak van
Coster wil nog wel eens in relatie staan
tot de zakken van Cruijff. En als je dat
weet begrijp je beter dat een schuld van
vier ton overkomelijk is. Even opletten of
er binnenkort een paar spelers van Ajax
worden verkocht. Dan kunnen Blina en
Plomp misschien naar Ajax.
Louis van Gaal is nu nog
vice-voorzitter van de
vakbond voor voetballers.
Maar binnenkort stopt hij
met voetballen en dan wil
hij ook zijn vakbondswerk
aan iemand anders
overdragen. Een opvolger is
echter moeilijk te vinden.
LOUIS VAN GAAL,
VICE-VOORZITTER
SPELERSVAKBOND VVCS:
hem heen staan. De een vindt dat het
geen strafschop was, terwijl de ander dat
juist wel wil. Er is nog nooit een scheids
rechter geweest die zijn beslissing her
riep, dus dat getrek en geduw heen geen
enkele zin. De protesten slaan intussen
wel over naar het publiek. Kijk, zulke
dingen, daarop moeten de spelers in het
veld letten. Buiten het veld moeten ze
zich bovendien positiever ten opzichte
van anderen uitdrukken. Niet alleen de
spelers, ook het bestuur en de pers. Na
tuurlijk mag je geen dingen verzwijgen,
maar benader het wel zakelijk. Het
klinkt misschien stom, maar je moet de
boel niet romantiseren".
„Het enige, dat je als voetbalbond kunt
doen, is allerlei zaken in te dammen die
eventueel hebben bijgedragen aan het
uitlokken van die agressiviteit. Goede
stadions, dat begrijp ik ook wel. Goede
hekken, gescheiden supporters, dat zijn
dingen die al jaren in Nederland opgeld
doen. Het is vervelend dat je dat alle
maal moet doen. Het ideale is helemaal
geen hekken, maar die tijd is nu een
maal geweest".
Straffen
Volgens Louis van Gaal wordt de voet
ballerij voortdurend geconfronteerd met
drie torenhoge problemen: verwording
van de maatschappij, geen toekomstper-
•spectief voor de jeugd en een toenemen
de tolerantie. „In volgorde denk ik dat je
onvoldoende perspectief één moet zet
ten, twee verwording en drie tolerantie.
Aan die tolerantie kun en moet je wat
doen. Ik vind dat je een straf moet op
leggen. Degene, die vernielingen aan
richt, moet zijn hele leven lang worden
vervolgd. Zelf betalen, ook al hebben ze
een uitkering. Dan gaat het hele leven
lang maar een deel van die uitkering
naar degene wiens eigendom is vernield.
Zo voelen ze het zelf in de portemonnee.
Ik snap niet dat in een trein, waarin
twintig politiemensen zitten en deson
danks een treinstel wordt vernield, niet
wordt ingegrepen. Dat bedoel ik met to
lerantie. De volgende keer zijn het geen
honderd lui die de boel vernielen, maar
honderdtien. Als ik niet optreed tegen
een leerling die me op school (Van Gaal
is leraar lichamelijke opvoeding aan de
Amsterdamse Don Bosco LTS, red.) uit
scheldt, zijn het er de volgende dag drie
en de dag daarop zes".
Uiteraard is het driftig meedenken over
mógelijkheden om de ongeregeldheden
rond voetbalwedstrijden de kop in te
drukken niet de enige opdracht die de
VVCS heeft. De vakbond van de voet
ballers, die afgelopen weekeinde het 25-
jarig bestaan vierde, heeft op een enkele
uitzondering na alle „balkunstenaars"
op de ledenlijst bijgeschreven. Deson
danks is de respons van de leden gering,
teleurstellend soms. „Frustrerend mag je
wel zeggen", merkt Louis van Gaal op.
„In deze tijd hebben we het even druk.
Veel spelers komen in een periode van
contractbesprekingen advies vragen.
Maar als er niets aan de hand is, zie je
geen mens. Dat frustreert ontzettend,
vooral als je weet dat er in de loop der
jaren zoveel is bereikt. Dat ligt niet aan
de VVCS of de mensen die in het be
stuur zitten. Wel aan de demotivatie van
de spelers. Ik denk ook dat het aan het
niveau van intelligentie van de spelers
ligt. Niet verder kijken dan de neus lang
is".
„Als een club in financiële nood ver
keert, komen zelfs de werkgevers naar de
WCS. Omdat wij deskundiger zijn dan
alle andere organisaties. Je hebt het ge
zien aan SC Veendam waar Karei Jan
sen en Jacques van Helder in feite de
boel hebben gered. En niemand anders.
Datzelfde geldt voor Willem II en FC
Utrecht. Op het moment dat de spelers
het water tot aan de lippen stijgt, als de
clubs moeten worden gesaneerd, kent de
algemene ledenvergadering een grote op
komst".
Louis van Gaal zegt er nimmer spijt van
te hebben gehad dat hij zijn grieven uitte
tijdens de vergaderingen van het betaald
voetbal. „In het verleden en eigenlijk
geldt dat nog steeds zijn spelers bang om
daar te gaan staan. Ze verwachten repre
sailles. Van hun bestuur bijvoorbeeld. Ik
heb geen nadelige gevolgen ondervonden
van mijn optredens in Zeist. Je kunt
zelfs zeggen dat ik na mijn opmerkingen
welwillend tegemoet wordt getreden".
Volgend seizoen zal de VVCS trouwens
op zoek moeten naar een andere woord
voerder. Van Gaal wil na de competitie
zijn voetbalcarrière afsluiten. „Dat is in
de planning voorzien", vertelt de
Noordhollander. „Dan ben ik vijfender
tig, maar ik wil bovendien verder in het
trainersvak. Er zijn trainers die pas vijf
endertig zijn cn al aan de top staan. Ik
kan wel doorgaan met voetballen, Sparta
wil dat ook graag. Maar ik denk dat dan
die stap naar trainer veel te laat komt. Ik
wil ook in het trainersvak de top berei
ken, vandaar dat ik bijna zeker weet dat
ik volgend seizoen stop. Na dit seizoen
start de cursus coach betaald voetbal, ik
heb het diploma oefenmeester I, dus dat
wordt de WON. Dat wil niet zeggen,
dat ik meteen met het VVCS-werk stop.
Ik zou graag willen dat iemand anders
de taken overnam. Maar waar vind je
een opvolger?".
Geniet ik met volle teugen. Ach, eigen
lijk hebben alle sporten mijn aandacht.
Is ook logisch. Sportmensen zijn geïnte
resseerd in collega's. Topsport volg ik al
tijd op televisie".
Raymond Ceulemans ruikt het grote
geld. Met nog een negental andere top
pers, onder wie de Nederlander Rini van
Bracht, heeft hij zich inmiddels aange
sloten bij het profcircuit, dat al maanden
een heet hangijzer in de biljartwereld
was. Ene Werner Bayer, een steenrijke
Westduitse industrieel, start dit jaar een
profcircuit op met een prijzenpqt van
een miljoen Mark. „We zijn bereid mee
te doen. Maar wel onder een zekere ga
rantie. Ik doe niet mee voor een tientje",
meldde Ceulemans kort voor de defini
tieve handtekening werd gezet.
Profcircuit
Het veelbesproken profcircuit omvat vijf
grote toernooien. Het eerste in die serie
vindt plaats in Parijs, de volgende twee
in respectievelijk Noord- en Zuid-Ame-
rika, de vierde in Japan terwijl de vijfde
ook in Europa geprogrammeerd is. Bay
er is wel bereid het wereldkampioen
schap dit jaar te laten spelen, zoals ge
pland, in Las Vegas waarvoor intussen
al meer dan zeventigduizend dollar is
geïnvesteerd. Hetgeen betekent dat de
andere vier toernooien, die zouden moe
ten meetellen om de uiteindelijke we
reldkampioen aan te wijzen, voorlopig
een totaal andere betekenis krijgen. De
gene, die in het gokmekka wint, is we
reldkampioen.
„Biljarten is geen massasport. De televi
sie heeft geen interesse als we voor een
beker of een stropdas spelen. Sponsoring
betekent televisie. Zo simpel is dat. Daar
komen ze op af. Het is duidelijk dat er
iets moest gebeuren. Dat vond Werner
Bayer ook. Ook wat betreft de toekomst
van de biljartjeugd. Ze moeten weer ge
motiveerd worden. Net zoals in andere
takken van sport. Van een stropdas kun
je niet leven. Het is leuk geld. Mooi om
in de herfst van m'n carrière nog iets te
verdienen".
Hoe dan ook, de toekomst van Ceule
mans, Dielis, Bitalis, Muller, Van Bracht
en enkele Japanners lijkt in elk geval ge
plaveid te zijn met marken, dollars en
ander leuk speelgoed. De tijd zal het le
ren of Werner Bayer woord houdt en
een haast onvermijdelijke botsing met
gevestigde organisaties weet te voorko
men. Eind deze maand gaat in elk geval
voor Ceulemans een andere droom in
vervulling. Dan wordt begonnen met de
bouw van een nieuw biljartpaleis annex
taveerne. „Heel exclusief, aan de rand
van Mechelen. Het wordt het mooiste
van heel Belgiè", vertelt hij. Rest nog
één wens: dat Ceulemans dit jaar met
z'n beide zonen uitkomt in de nationale
driebandenstrijd. „Die jongens doen het
fantastisch", glundert hij. „Koen is al
ereklasser; Kurt nog hoofdklasser. Dan
kan ik me een keer weren. Kan ik laten
zien wie de heer in huis is. Het lijkt me
het einde".
JAN CHR. KRUITHOF
Het is nog niet gedaan met de ouwe", zegt Raymond Ceulemans van zichzelf. Dat mag
hij ook gerust zeggen, want de oude meester is nog steeds uiterst moeilijk te verslaan.
Voetbal
Toen Raymond Ceulemans tien jaar oud
was, nam hij reeds de keu ter hand in
het sportlokaal van z'n vader in Nijlen
dat ook diende als supportershome van
de plaatselijke voetbalclub. Vier jaar la
ter werd hij ontdekt als een jongen die
veel meer in z'n vingers had dan de ge
middelde biljarter. „Eigenlijk voetbalde
ik veel liever. Heb ik ook jaren gedaan.
Op nationaal niveau. Maar je weet hoe
dat gaat. Je gaat door in die sport waar
je goed in bent". Als zestienjarige ver
diende Ceulemans al z'n brood als vol
wassen diamantslijper. „Het was veel
spelen en weinig werken. In 1962 ont
stond het idee om in Grobbendonk een
biljartacademie op te richten".
Raymond Ceulemans is helemaal sport
gek. Voetbal en atletiek hebben z'n voor
keur. „Soms moet ik me in drie kronkels
draaien om de tijd er voor vrij te ma
ken. Dan ga ik er uit. Naar het stadion.
waar? Ga ik ook wel eens onderuit", al
dus Raymond Ceulemans. „Vinger-
hoedt, Van Hassel, Gabriéls, Schrauwen,
ze hebben allen afgehaakt. Ik ga door.
Het biljarten is mijn leven. Als ik een
weekeinde niets te doen heb, word ik ze
nuwachtig. Ben ik uit m'n doen. 't Is een
vast patroon geworden. Ik ben altijd op
pad. Toernooien, kampioenschappen,
demonstraties, invitaties. Doe niets lie
ver. Eigenlijk doe ik alles graag. Ik houd
van mooie dingen. Een mooie auto en
zo. Ook ga ik graag stappen met Angela,
m'n vrouw. Een hapje eten, een whis-
keytje pakken. Krijg ik een opkikker
van. Ook een rood wijntje vind ik lek
ker. Maar ik rook niet. Wat dat betreft
ben ik geheelonthouder. Ik heb zo'n
pech gehad dat ik alles graag lust", lacht
hij. „Daar kunnen ze me altijd een ple
ziertje mee doen. Ze zeggen wel eens:
Raymond pas op je buikje. Zeg ik dan:
doe ik hoor - heeft me veel gekost, dat
buikje. Ik hoef de honderd meter toch
niet meer in tien seconden te lopen. Heb
ik nooit gekund trouwens. Het buikje zit
me niet in de weg. Ik ben altijd wel een
beetje stevig geweest", verontschuldigt
de levensgenieter zich.
Raymond Ceulemans straalt een en al
levenslust uit. Het woord negativisme is
hem vreemd. „Aan het einde van een
lange dag zeg ik dan handenwrijvend: ik
heb het weer goed gedaan. Dat doet me
goed. Wanneer ik echter bemerk, dat ze
me saboteren, word ik giftig. Dan ken
nen ze Ceulemans niet meer. Ben ik ook
teleurgesteld", aldus de man die de we
reld afreisde en en route z'n oren en
ogen goed de kost gaf. Veel topsporters
hebben een zakelijk adviseur naast zich.
Ceulemans doet alles in z'n eentje en
heeft met succes van z'n hobby een be
roep gemaakt. Maar het is hem niet ko
men aanwaaien. „Het vliegt niet als een
gebraden kipje door de lucht. Er moet
wat voor gedaan worden. Als ik iets
voor me heb waar ik echt achter sta, dan
klaar ik dat. Ik ben een echte aanklam-
per, zoals we dat hier noemen. Niemand
houdt me dan tegen".
