„Eigenlijk
ben ik
helemaal
niet
fanatiek
,Watikwèl mis, is bruin
n ood, pindakaas en drop....
CRT
Sttid&zVowiant
ZATERDAG 28 DECEMBER 1985 PAGINA 15
ÜARMONDSE
IANNA
IEVENSTER
VOLLEYBALT
[N ITALIË
p keer
/estigd,
rt, ZÜ-
iep het
en, al
laatste
buiten
erhou
;rs tot
goede
l gun
verze-
uitge-
en- en
de af-
tijken:
\egon,
ers, 60
Bank
mster-
pij, de
Weder
ik, 70
Cré-
San-
briek,
Van
nna Sevenster: „Verwach-
gen waren aan beide zijden
hoog gespannen".
abrie-
Deling
nder-
grote
bliga-
mil-
van
heb-
(ARMOND Hanna Seven-
r en Jan Clardeij - tot dit
zoen allebei uitkomend voor
irlift/Voorburg - hebben in
tober de sprong in het bui-
ïlandse diepe gewaagd. Dit
spelen ze beiden voor
JS Torino: de universitaire
lleybalclub uit Turijn. Han-
tijdens haar kerstreces in
iderland - over de voorge-
ïiedenis, het volleybal in
ilië en het leven in Turijn.
zoals de Italiaanse ktant
ampa Sera het vorige week
rmuleerde: „Een verhaal
liefde en volleybal",
an 1977 tot 1981 volleybalde
jnna bij de Warmondse Vol-
ybal Club. Ondér leiding van
ach Henk Kleingeld eind-
ze met WVC vier jaar
ng in de hoogste regionen
de tweede klasse. Op
•ond van haar prestaties in
;t districtsteam van Zuid-
Dlland, werd Hanna in '81
inaderd door Starlift. Hoewel
gezelligheid bij WVC de
'uze moeilijk maakte, was.
'ct vooruitzicht eredivisie te
I HET finnen spelen doorslagge-
24&* iw\d. Vanuit Leiden reisde
en- ftnna - die toen rechten stu-
leerde - vier maal per week
aar Voorburg. En in Voor-
urg leerde ze Jan kennen.
an had zich tijdens interna-
onale wedstrijden al vroeg in
e kijker van diverse Italiaan-
e clubs gespeeld. Het eerste
ontact was er al in 1980, toen
an vader Clardeij te kennen
rerd gegeven dat Panini Mo-
ena zijn zoon wilde kopen,
laar: Jan moest eerst stude-
en. Toen Hanna haar studie
ad afgerond en Jan bezig was
iet zijn eindexamen fysiothe-
apie. toonde Torino belang-
telling. De onderhandelingen
naren snel afgerond en ook
'urijn zelf beviel tijdens het
erste oriënterende bezoek in
eptember. Sinds oktober wo-
len, werken en studeren Han-
la en Jan in Turijn.
an be-
1EIS
spoedig. „Waarschijnlijk had
ik te hoge verwachtingen. Ik
had het team nooit gezien en
wist dus niet wat me te wach
ten stond. In september vertel
de men dat ik vier keer per
week zou trainen en dat Tori
no speelde op een niveau dat
vergelijkbaar was met de Ne
derlandse eredivisie. Omdat ik
afgestudeerd was, had ik me
erop ingesteld nu eens een
half jaar alleen aan volleybal
te kunnen wijden. Maar in te
genstelling tot Jan, ben ik te
rechtgekomen bij een team
waar alles nogal a-professio
neel wordt aangepakt; er is ei
genlijk nauwelijks manage
ment en de trainer moet alles
zelf regelen." Ook de trainin
gen vielen tegen. Er werd
maar drie keer twee uur per
week getraind en het niveau
was zeker lager dan beloofd.
„Ik had verwacht het echt
zwaar te krijgen op de trainin
gen, maar de oefeningen zijn
simpel en er is maar weinig
mentaliteit. Zoals in Neder
land gaan in mijn team andere
dan volleybalverplichtingen
vaak voor. Er is nauwelijks
sprake van een echte topspor
tinstelling."
Al snel werd duidelijk dat ook
de verwachtingen aan Torino-
zijde hooggespannen waren. In
één van de drie sportkranten
die dagelijks verschijnen, had
de trainer gemeld dat het suc
ces van het team van Hanna
afhankelijk was. „Op die druk
was ik niet voorbereid en in
het begin kon ik dat ook hele
maal niet aan. Ik was zenuw
achtig en had faalangst. Een
nieuw team èn een lager ni
veau - dat is gewoon erg moei
lijk. In het team is genoeg ta
lent, maar door de slechte trai
ningen wordt daar maar wei
nig rendement uitgehaald.
Ook tactisch laat ons spel té
wensen over. Alleen maar
slaan en hopen daarmee pun
ten te halen, is een te eenzijdi
ge benadering en dat ontnam
me in het begin zeker veel
plezier. Nu verleg ik mijn
grenzen. Ik probeer iedere oe
feningen zo perfect mogelijk
uit te voeren en daarmee mijn
eigen mentaliteit èn die van
het team wat te verbeteren.
Sinds ik heb laten vallen dat
ik de trainingen maar weinig
intensief vond, mocht ik oefe
ningen geven die de trainer
overnam en zelf uitbreidde.
Zonder de crack te willen uit
hangen - dat kan ik trouwens
voorlopig ook niet waarmaken
- probeer ik de aanval iets ge
varieerder te maken: snellere
set-ups op het midden, stijgen
de ballen, korte steekballen.
Ook verdedigend wordt het
spel beter."
Blij
Haar teamgenoten waren blij
met die inbreng en stimuleer
den Hanna haar ongenoegen
kenbaar te maken. Het contact
met de Italiaanse meisjes is
goed. „Het is een heel gezellig
team en dat is dan waarschijn
lijk wel een voordeel van de
minder professionele aanpak.
Iedereen heeft naast volleybal
andere bezigheden en dat ver
gemakkelijkt het onderlinge
contact."
„Omdat geen enkel mens zijn
leven kan vullen met zes uur
training per week, ben ik col
leges internationaal recht gaan
volgen. Om bezig te blijven
met mijn vak en om de taal
sneller te leren." Nu, twee
maanden na hun aankomst, le
vert de taal nog nauwelijks
problemen op. „We spreken
nog geen vloeiend Italiaans,
maar de woorden die we niet
kennen, kunnen we omschrij
ven. En dat gaat goed." Aan
een verspreking op een van de
eerste trainingen heeft Hanna
haar bijnaam Pantolina te
danken. „,Ik zou de trainer er
aan helpen herinneren een
pantolonchini (sportbroekje)
voor me mee te nemen, maar
ik wist het juiste woord niet
meer. Op hoop van zegen
vroeg ik om een pantolina,
maar niemand begreep me."
Gebarentaal bracht uitkomst
en het woord pantolina bleek
niet te bestaan. „Sindsdien ben
ik Pantolina." Een supporter
uit de vaste Torino-schare,
noemt Hanna de „Koningin
van Nederland." „We hebben
altijd zo'n 200 toeschouwers.
De meesten gaan ook mee
naar uitwedstrijden."
Publiciteit
Volleybal is met basketbal de
tweede sport in Italië en dat
gaat gepaard met veel publici
teit. Vooral de buitenlandse
sportlieden zijn erg populair.
„De meeste mensen herken
nen je wel op straat en vragen
om een handtekening." Ook in
winkels is een lichte voor
keursbehandeling merkbaar.
„Men is erg geïnteresseerd in
de prestaties van het team. Ze
vragen hoe de laatste wed
strijd is verlopen en blijken
goed op de hoogte van de
stand op de ranglijst. We wor
den uitgenodigd om te komen
eten en op recepties worden
we wel eens als speciale at
tractie toegevoegd aan de gas
tenlijst."
Hanna heeft het zeker naar
haar zin in Turijn. „De club
heeft gezorgd voor een mooi
appartement, vlakbij de sport
hallen. De inrichting was niet
helemaél naar mijn smaak,
maar we voelen ons er steeds
beter thuis."
„Wat ik wel mis is bruin
broos, pindakaas en natuurlijk
- zoals elke Nederlander in het
buitenland - drop." Maar daat
weerhoudt Hanna en Jan er
niet van om stiekum te den
ken over een langer verblijf in
Italië. „Het hangt af van aan
biedingen van andere clubs en
kansen voor mij op een baan
binnen mijn vakgebied. Maar
we zouden het hier nog wel
even uit kunnen houden, ja."
CORIEN BOTMAN
GRONINGEN/LEIDEN
In het Europese Jeugd
kampioenschap Schaken
in Groningen wordt de
tweede plaats momenteel
bezet door de Nederlandse
jeugdkampioen Marcel Pi
ket. Marcel is 19 jaar en
speelt voor het eerst
maar op grond van zijn
leeftijd ook voor laatst
mee in dit toernooi. In de
KNSB-competitie speelt
hij voor Philidor-Leiden.
Een club die redelijk mee
draait in de landelijke
hoofdklasse.
Hij komt uit een echte schaak
familie, want ook zijn vader
Joop en ziin jongere broer Je
roen schaken op niveau. De
iets minder bekende Roel Pi
ket is een neef van hem. Mar
cel dankt zijn deelname aan
het Gasunie-toernooi aan zijn
jeugdkampioenschap van Ne
derland eerder dit jaar. Hij
bleef onder andere Jeroen
voor, die een jaar eerder de ti
tel op zijn naam bracht. In to
taal heeft Marcel vier keer
meegedaan aan het Neder
lands Jeugdkampioenschap. In
1983 werd al gezegd dat hij het
beste spel van alle deelnemers
vertoonde. Marcel Piket: „Ja,
dat klopt. Toen had ik moeten
winnen. Het jaar daarop heb
ik slecht gespeeld. Weinig
mensen hadden verwacht dat
hij dit jaar zou winnen. .Ieder
een schatte de kansen van Je
roen hoger in, maar die kon
niet voldoende motivatie en
concentratie opbrengen om
zijn succes van vorig jaar te
herhalen". Marcel daarente
gen speelde een prima toer
nooi: „Ik begon goed: drie uit
drie. Ik verloor in de zevende
ronde geloof ik van Bas van
der Plassche. Dat was de eer
ste tegenslag".
Pikettendoder
Bas van der Plassche kreeg de
bijnaam Pikettendoder. „Hij
had ook van Jeroen gewonnen
en het stond 2-0. Dat vonden
wij niet zo leuk, dat *kan ik
wel zeggen. Ik heb de partij
heel scherp opgezet. Hij ook,
trouwens en hij heeft me op
een gegeven moment gewoon
van het bord geveegd", aldus
Piket.
Ondanks dit verlies won Mar
cel het toernooi, mede dank zij
zijn winst op Jeroen. Marcel
zou eigenlijk recht gehad heb
ben op deelname aan het
jeugd-wereldkampioenschap
in de Verenigde Arabische
Emiraten. Nederland boycot
echter, samen met Scandina
vië het toernooi, uit solidariteit
met Israël dat door het gast
land de toegang geweigerd
werd. „Op zich kan ik me zo'n
boycot wel voorstellen, maar
als Nederland met Scandina
vië het enige land is dat er aan
meedoet en Amerika komt wel
naar het toernooi, vind ik dat
onzin. Echt weer Nederland.
In het begin was ik daar wel
boos over".
In plaats van het Jeugd We
reldkampioenschap mocht hij
toen naar het Lloyds Bank
toernooi, waar hij met 5 uit 9
net één punt onder een mees-
terresultaat bleef. Bij de loting
van het Gasunie-toernooi had
Marcel de pech direct tegen de
Rus Alexander Chalifman te
moeten, uitgerekend de ge
doodverfde favoriet. Zijn ver
lies was nogal ongelukkig.„Ik
gaf gewoon een pion weg,
maar daarna had ik nog heel
goede kansen. In ieder geval
was het nog minstens remise".
Marcel die zijn eigen speel-
sterkte inschat op 2300 (zijn
„Ik begon goed: drie uit drie. Ik verloor in de zevende ronde ge
loof ik van Bas van der Plassche. Dat was de eerste tegenslag".
JEUGDSCHAKER
MARCEL PIKET:
KNSB-rating is 2248), vindt
ratings niet zo belangrijk. Het
is wel handig om uitnodigin
gen te krijgen, maar echt bang
is hij niet voor mensen met
een hogere rating. „Je bent
wel meer gespannen tijdens de
partij, waardoor je het op het
beslissende moment toch weg
geeft. Dat gebeurde ook in
mijn partij tegen Chalifman.
Ik ben door die partij beslist
niet onder de indruk geraakt
van de Rus, maar in zijn latere
partijen speelde hij wel rede
lijk. In ieder geval wint hij het
toernooi, dat lijkt mij zonder
twijfel".
In de volgende vier ronden
won Marcel overtuigend. Het
meest imponerende was zijn
overwinning op Enrique Fer-
nandez in de vijfde ronde.
Middels een dubbel torenoffer
kreeg hij een winnende ma-
taanval. Bondscoach en secon
dant Cor van Wijgerden zei in
de commentaarzaal dat het
nog helemaal niet duidelijk
was als Fernandez ook de
tweede toren genomen had.
Op dat moment kwam Marcel
net binnen die er fel op in
ging. Marcel Piket: „Ik -wist
zeker dat het gewonnen was.
Hij had nog twee torens, maar
die deden helemaal niet mee.
Volgens mij was het wel heel
duidelijk. En als iemand dan
beweert dat het helemaal niet
duidelijk is, dan ga ik daar wel
even tegenin. Eigenlijk ben ik
helemaal niet fanatiek en ik
kwam ook niet naar de com
mentaarzaal om de analyses
van de partij te volgen, ik
zocht alleen mijn broertje".
Pakken
In de zesde ronde moet hij te
gen de Westduitser Robert
Zysk. In de vierde ronde
speelde Jeroen al tegen Zysk
en forceerde in enkele zetten
zijn stelling. De Duitser had
vooraf gezegd dat hij zich de
gelijk zou opstellen in de ver
onderstelling dat Jeroen zijn
eigen graf wel zou graven.
„Heeft hij dat echt gezegd?
Nou, ik ga hem zeker pakken!
Ik hou het wel rustig, maar we
staan met 1-0 achter. Zo zie ik
dat altijd. Ik ga hem zeker
pakken. Ik ken hem al van
een toernooi in Hallsberg. Het
is een vreselijke schuiver".
De openingen zijn bij Marcel
altijd redelijk voorspelbaar.
Met zwart een Pirc of een mo
derne verdediging; met wit sy
stemen met d4, paard f3, loper
f4 of loper g5. Voor de tegen
standers kan dat een voordeel
zijn bij het voorbereiden. Te
gen Fernandez week Marcel
als eerste af van de gebaande
wegen omdat Fernandez de
indruk wekte zich goed voor
bereid te hebben. Die beperkte
openingskeuze is een kwestie
van luiheid. „Jeroen is lui,
maar ik ben ook lui. We ken
nen de openingen die we spe
len natuurlijk wel erg goed,
maar het is wel beperkt. Dins
dag speel ik tegen Zysk d4,
paard f3 en loper f4. E4 heb ik
nooit gespeeld. Soms wel eens
d4 en c4, maar meestal mijn
eigen systeem met d4, paard f3
enz. Een beetje gauw uit de
theorie en schaken maar".
Over zijn eigen kansen in dit
toernooi is Marcel iets optimis
tischer dan voor het begin van
het toernooi. Toen hoopte hij
bij de eerste tien te komen. Nu
denkt hij dat een plaats bij de
eerste vijf mogelijk moet zijn.
Maar aan het toernooi winnen
denkt hij niet, want dan zou
eerst Chalifman geslagen moe
ten worden. Helemaal onmo
gelijk is dat misschien niet,
want hij zal binnenkort de En
gelsman Howell een keer tref
fen, die een reputatie heeft op
het gebied van Russen ver
slaan.
Tentamen
Na het toernooi gaat Marcel
weer druk aan de studie. Hij
studeert rechten en heeft na
het toernooi nog vier dagen
-om een tentamen te leren. Een
week later volgt nog een ten
tamen. Hoewel hij bereid is
enige vertraging in zijn studie
te accepteren, het is immers
zijn laatste jaar als jeugdspeler
en hij heeft aardige aanbiedin
gen voor toernooien zoals
Hoogovens, is hij niet van plan
om zijn studie te staken om
een schaakcarrière te begin
nen: „Dat is niets voor mij, ik
ben ook niet goed genoeg,
maar zelfs al was ik goed ge
noeg, dan zou ik het nog niet
doen".
1985
Frank (spreek uit Frenkvan
der Kleij heeft het in 1985
niet echt gemakkelijk gehad.
De na een mislukt professio
neel voetbalavontuur op het
oude Quick Boys nest terug
gekeerde spits, had volgens
het zeer trouwe, maar ook
chauvinistische èn kritische
Boys-publiek wat te bewijzen.
„Die prof" mocht dan wel te
rug zijn gekomen, dat bete
kende in het Katwijkse nog
maar niet dat-ie direct in één
mocht gaan meehobbelen.
Tot overmaat van ramp werd
Frenk van der Kleij door een
gedeelte van de sportpers
nogal regelmatig voor ras-
egoïst uitgemaakt. Een man
netje op snelheid passeren
was. zo werd gesteld, voor de
blauwwitte voorwaarts geen
enkel probleem; het tijdig
aanspelen van meegesnelde
blauwwitte voetbalvrienden
liet daarentegen regematig
wèl nogal wat te wensen over.
Ook Wij van Hutspo(r)t lieten
ons regelmatig in die zin uit.
Maar: wij hebben de laatste
tijd vooruitgang bespeurd. En
het feit dat Frenk zijn mak
kers nu vaker, beter en snel
ler weet te bereiken, wensen
ilvij te belonen met het af
drukken van deze fraaie ac
tieplaat.
Met daarop in de maak: een
heuse, niet „versierde" straf
schop.
1985 (2)
„Nu we weer aan de voora
vond staan van een nieuw
jaar, wil ik even terugkijken
op dat afgelopen jaar. Om al
les goed te laten verlopen is
er wel veel werk door be-
stuurs- en commissieleden
verzet. Het is alleen jammer
dat als men buiten deze men
sen iemand anders vraagt iets
voor hun vereniging te doen
zij tegenwoordig allemaal een
smoes hebben of gewoon nee
ten antwoord geven. Enige
vorm van clubliefde is tegen
woordig niet meer aanwezig.
Dat stelt mij en de overige be
stuursleden vreselijk teleur
Dit alles lijkt vreselijk
negatief, maar de bedoeling is
dat u allen in deze tijd goed
moet beseffen dat het een
enorme opgave is om een ver
eniging goed draaiende te
houden. Vele problemen ko
men op ons at, moeten opge
lost worden en als het dan
een beetje te lang duurt is het
geweeklaag van de leden niet
van de lucht. Desondanks
doen bestuurs- en commissie
leden hun werk met ple
zier. In de eerste plaats voor
hun vereniging en niet in de
laatste plaats om iets te doen
voor een ander; er wordt in
deze wereld toch al zo weinig
gedaan voor anderen in alge
mene zin".
1985 (3)
„De mensen zijn tegenwoor
dig snel kwaad en staan dan
1986 (1)...
tegen elkaar op. Of jongelui
die met hun vrije tijd geen
raad weten en 's avonds de
steden onveilig maken door
anderen lastig te vallen, ja
zelfs in elkaar te slaan. Daar
om is het fijn dat er vereni
gingen bestaan die veel jonge
lui van de straat af houden en
hun een gezond stuk opvoe
ding geven in de vorm van
een sport".
„Ik zou tegen veel jongens en
meisjes willen zeggen: ga een
sport beoefenen. Het komt
niet alleen je lichaam ten goe
de, ook je geest kan er wel bij
varen, daarvan ben ik over
tuigd. Jonge mensen zijn in
wezen niet slecht. In ieder ge
val niet slechter dan oude
ren
Wim de Koning, in de voet
balwereld zeker niet onbe
kend en nu voorzitter van de
Leidse herengymnastiekvere
niging Excelsior, besluit in
Dislok, het clubblad van ge
noemde vereniging, met het
uitspreken van de traditionele
wensen.
Wij van Hutspo(r)t sluiten ons
daar vanzelfsprekend bij aan.
Bij deze.
1986
Wat dat nieuwe jaar zal bren
gen, is ons natuurlijk even
min als u bekend.
En ook nemen wij voor het
gemak maar even aan dat de
in de toekomst starende voet
balvrienden Frans de Boer en
Jan van Duin dat niet weten.
Wacht er aan het einde van
de rit een eerste plek voor Al-
tior. Of voor FC Lisse?
Weer een Elfstedentocht, of
blijven we nog maanden
doormodderen, zoals we dat
tijdens de Kerstdagen hebben
mogen doen?
UVS kampioen, of zal Melbi
Raboen nu eens zonder titel
afscheid nemen?
En: zal De Zijl/LGB er nu
wel of niet in slagen de hege
monie van AZC te doorbre
ken?
Of: handhaaft Fides Pacta
zich nu eens wel een jaartje
op het hoogste zaalkorfbalni
veau?
1986 (2)...
1986 (2)
Het zal u, geachte lezer, lieve
lezeres, niet verbazen dat Wij
van Hutspo(r)t zo nog uren
door kunnen gaan. Dat doen
wij echter niet. Uw tijd en ons
papier: het zijn kostbare za
ken, tegenwoordig. We wil
den echter wel alsnog met een
toekomstverwachting beslui
ten. Wij, van Hutspo(r)t dus,
denken dat Leiden in 1986
een sporthal in de Mors
rijker is.
En dat er dan nog een dak op
zit ook...
Tot volgend jaar.
