Heimwee én tevredenheid
na terugkeer naar Turkije
Chinese leiders op hun hoede voor studentenoproer
Een minister neemt
zijn vrienden mee
Ruimte in 85 meer daL)i
ooit militair gebruikt
Schatkamer
Al Capone
wordt voor
tv geopend
WEG UIT NEDERLAND NA PESTERIJEN:
BINNENLAND
CeidócSoutfuit
ZATERDAG 21 DECEMBER 1985 PAGI^JsfE
CHICAGO In april 1986 zal tijdens een live tv-
uitzending de jarenlang verborgen gebleven kluis
van gangster Al Capone worden geopend. Niemand
weef nog wat er in de enorme kluis zit
De kluis is gevonden in de kelder van een hotel dat
tijdens de jaren '20 en '30 door Capone als hoofd
kwartier werd gebruikt. Het gevaarte is 38 meter
lang en 2,4 meter breed. De kluis werd in mei ont
dekt toen werd begonnen met de renovatie van het
gebouw.
Doug Llewelyn, bedrijfsleider van de Westgate
Group die de renovatie uitvoert, zei op een perscon
ferentie: „Er kunnen lijken in liggen. Capone was
een van de koningen van de onderwereld. Hij liet,
voor zover wij weten, minstens 300 mensen elimine
ren. Misschien liggen sommigen van hen erin. Het
kan ook de best beschermde wijnkelder van de VS
zijn. Er kan ook een hoop geld in liggen
De Sunbow Foundation, een vrouwenorganisatie die
het gebouw in gebruik gaan nemen, zal 50.000 dollar
krijgen voor de uitzending en een deel van de winst
op het programma.
Óver de inhoud van de kluis is nu al een juridisch
gevecht uitgebroken. De nabestaanden van de gang
sterkoning hebben zich direct gemeld om een deel
van de mogelijke waardevolle inhoud in bezit te krij
gen. Maar ook de Amerikaanse belastingdienst heeft
een oude claim voor een bedrag van 806.000 dollar
uit een la gehaald. Het gaat om achterstallige belas
tingen, nooit betaalde boetes en rente die wijlen Ca-
oone de staat nog schuldig is.
Voor de uitzending, op 14 april, zal de kluis aan de
buitenkant nog goed worden onderzocht. Volgens ge
ruchten zouden er namelijk explosieven in de schat
kamer zijn aangebracht. Men heeft al gezien dat er
aansluitingen in de kluis zijn voor elektriciteit en
verwarming.
Capone woonde vanaf 1928 in een suite op de vijfde
verdieping van het Lexington hotel. Hij bleef er tot
1932 toen hij wegens belastingontduiking werd ver
oordeeld. Hij overleed in 1947 in Florida.
Verscheidene Turkse gezinnen hebben de laatste an
derhalf jaar Nederland verlaten met een afscheidspre
mie op zak. Ze zijn definitief teruggekeerd naar hun
moederland waar ze vijftien, twintig jaar geleden in
arremoe wegtrokken om in West-Europa hun brood
te verdienen. Hoe het hen vergaat in Turkije, be
schrijft Homme Krol na een bezoek aan een aantal fa
milies.
ANKARA Osman en
Ferihan Yelderer wonen
met hun bijdehante doch
ter Hulya op enkele kilo
meters van de hoofdstad
Ankara in een puur Hol
landse flat: eiken meu
bels en een Zaanse klok.
Vanwege zijn astmatische
bronchitis heeft Yelderer
anderhalf jaar geleden
Nederland voor de Turk
se hoofdstad verruild.
Behalve over de jaren geleden
gekochte flat, een Turks pen
sioen en de (oprot-) premie
beschikt Yelderer over een
auto en het ouderlijk huis en Rood licht
twee lappen grond in zijn ge
boorteplaats aan de Zwarte
Zee. Daar haalt het gezin in
de zomermaanden de hazel-
nootoogst binnen. Yelderer:
„Da's mooi meegenomen ja.
proberen te vergeten. Niet
m'n vrienden, maar het land.
Ik moet er een grote muur
omheen trekken. En dat geldt
ook voor m'n vrouw".
De volgende familie woont in
Mersin aan de Middellandse
Zee, een dikke 500 kilometer
van Ankara. In het zonnige
Mersin, de zuidelijke door
voerhaven die de rol van het
gehavende Beiroet groten
deels heeft overgenomen,
hangen de zware sinaasappels
in volle rijpheid aan de bo
men. Het is eind november en
26 graden Celsius. Wat wil
een mens nog meer.
Van een pensioen tussen de
200 en 300 gulden in de
maand doe je niet zoveel. Je
kunt er nog geen fatsoenlijk
huis van huren". Turkse
werknemers kunnen in eigen
land al op hun 43e met pensi
oen als ze tenminste 7.000 pre-
miedagen betaald hebben.
Dochter Hulya doet haar best
om de verslaggever aan zijn
verstand te peuteren, dat de
eigentijdse Turk in een stad
als Ankara „absoluut niet
achterlijk" is. „Dat veel Ne
derlanders zo'n beeld van de
Turken hebben komt doordat
de meest achterlijken naar
West-Europa zijn gekomen.
Ze zien vrouwen met hoofd
doeken om die een paar meter
achter hun man aanlopen.
Maar dat zijn de moderne
Turken niet". Hulya heeft
momenteel nog geen werk en
krijgt ook geen uitkering.
Onbetaalbaar
Vader Osman benadrukt gro
te waardering te koesteren
voor Nederland en de Neder
landers: „Hele goeie mensen,
veel beter dan Duitsers".
Moeder Ferihan die haar wei
nige Hollands praktisch ver
geten is knikt instemmend.
Van discriminatie hebben ze
nooit iets ondervonden. Of
het moest zijn dat alle Turken
nu een visum nodig hebben
om Nederland te bezoeken
terwijl Nederlanders Turkije
zonder meer in en uit kun
nen. Vooral de pater familias
ziet dat als een grove onrecht
vaardigheid tegenover hem
en zijn landgenoten.
Het lijkt erop alsof Osman
spijt heeft van zijn terugkeer.
Op die woorden van de ver
slaggever reageert hij met be
dwongen emotie: „Nee, zeker
niet. Maar ik moet hier leven
en dus moet ik Nederland
„Orde en netheid," is het ver
rassende antwoord van Sacit
Tuncay (47), een warm hoffe
lijke, maar ook zeer gespan
nen vader van twee groten
deels in Nederland opgegroei
de tienerzoons. Hij en zijn
vrouw Cavide zijn nu ander
half jaar terug in zijn geboor
testad, maar ze kunnen er
hun draai niet vinden. „Ne
derland is altijd goed schoon.
Waarom moet het hier dan zo
vies zijn En waarom altijd
dat lawaai op straat, dat ge
toeter en die uitgeboorde
knalpijpen. En maar door
rood licht rijden. De politie
doet er niets aan".
Tuncay begint over zijn twee
zoons, Nesmi(18) en Tuncer
(17). Voor hen zijn ze terugge
komen. „Ze werden uitge
scholden door Hollandse kin
deren. Turki-Turki. Dat kon
den ze niet meer aan. Daar
kun je niet omheen als vader.
Ik heb ze hier naar een privé-
school gedaan. Een jaar later
zijn mijn vrouw en ik hen ge
volgd". Later bevestigen de
jongens de pesterijen, maar ze
doen er nu laconiek over.
Ze bekennen tegelijkertijd dat
ze „het lekkere vrije" van het
leven in Nederland te missen
en natuurlijk hun voetbal
club. Op de vraag of hij zich
een Turk voelt antwoordt
Nesmi: „Nee, wat is dat Ik
voel me een mens in de eerste
plaats. Ik weet wel dat ik een
Turk ben, maar het zegt me
niet veel".
Hun ouders hebben het moei
lijker. Dat blijkt vooral 'sa-
vonds als mevrouw Tuncay
(39) loskomt. „Ik zit de hele
dag alleen thuis, ik ben er
ziek van. Ik heb hier wel bu
ren waar ik kom, maar ik
hoor eigenlijk nergens meer
bij". In Nederland heeft zij ja
renlang gewerkt.
Haar man voegt zich naadloos
in de klaagzang: „Ik werk nu
zes dagen in de week, twaalf
uur per dag. Meer dan ik ooit
in Holland gedaan heb. Tijd
om me te ontspannen heb ik
niet". Vlak voor het vertrek
laat hij droevige foto's zien,
De familie Guvercin - Hulya en grootmoeder op dë achtergrond.
gemaakt tijdens het afscheid
van zijn collega's in Neder
land. En net als toen schiet hij
vol.
Met het echtpaar Tuncay op
bezoek bij Ceudet Özarpace
en zijn vrouw Meral. Bij hen
thuis ziet het er opvallend
Turks uit. Geen spoor meer
van zestien Hollandse jaren.
Alsof ze vorig jaar met het
dichttrekken van de deur ook
hun Hollandse verleden afslo
ten. Ze bevestigen het met
een ondoorgrondelijke glim
lach. „Ja, ik ben blij van Hol
land af te zijn," zegt Meral.
„We hadden de laatste tijd
een gevoel van bedreiging.
We voelden dat we niet meer
welkom waren." Nadere uit
leg blijft ze schuldig.
Ibrahim het elf-jarige verle
gen zoontje, lacht wat voor
zich heen. Hij zegt niet zoveel
Nederlands meer te kennen.
„Hij is al eerder terug gegaan
dan wij, in verband met de
school," legt zijn moeder uit.
Maar als het woord voetbal
valt is Ibrahim opeens een on
vervalst Nederlands jochie.
Ja, dat voetballen op straat,
dat was prachtig, zegt hij met
schitterogen. In Mersin is dat
er niet bij.
Eeri dag later volgt een toe
vallige ontmoeting met Hasan
Nayci (44). Glunderend zit hij
in het kantoortje van zijn li
monadefabriekje: „Ik heb bij
Philips Duphar in Olst ge
werkt. Ik woonde met vrouw
en drie kinderen in Deventer,
's Avonds en in de weekends
kelner^e ik bij m'n broer in
een cafe Ja, ik heb wel ge
buffeld, mag je wel zeggen.
Maar ik heb ook hulp van
m'n vader gehad".
Zijn kinderen hebben nauwe
lijks aanpassingsmoeilijkhe
den gehad, vertelt hij. „Ze
waren jong genoeg om de
draad hier weer op te pakken.
M'n oudste zoon van negen
tien studeert medicijnen, der
dejaars. De tweede gaat ook
studeren. Hij zit nu op de En
gelse school."
Met mevrouw Kerime Güver-
cin gaat het een stuk beter
sinds ze terug is. „In Neder
land had ik elke dag heim
wee, tien jaar lang. Elke dag
hoofdpijn. De dokter gaf pil
len, maar die hielpen niet."
Ze ziet er welvarend uit. Dat
kun je niet zeggen van de
16-jarige dochter Hulya, een
bloem van een meid, hoe blij
die ook is dat ze weer eens
Nederlands kan praten. Toch
was dit de taal waarom zij en
broertje Cihni (13) bij hun te
rugkeer op de Turkse school
werden uitgelachen en bespot.
Maar in Nederland had Hulya
misschien nog kans gehad le
rares Duits te worden, de
kans is nu verkeken: vader
Guvercin (44) vindt dat een
Turks meisje een goede huis
vrouw en moeder moet wor
den. Moeder Kerime glim
lacht om dat antwoord, maar
geeft geen commentaar. Bij
het vertrek blijft dochter Hu
lya opvallend zwijgzaam op
de achtergrond. Ze vraagt de
groeten over te brengen aan
haar oude onderwijzer.
HOMME KROL
DEN HAAG Zonder
hun collega's te kort te
willen doen, mag toch ge
zegd worden dat twee as
tronauten het afgelopen
jaar de „show" in de
ruimte in meer dan een
opzicht hebben gestolen.
De Amerikaanse senator
Jake Gam was daar
hoe graag hij het ook
gewild had zeer beslist
niet bij. Hij ging op 12
april met de Discovery de
ruimte in en liet het daar
na vrijwel afweten. Als
ooit iemand onder het fe
nomeen „ruimteziekte"
geleden heeft, dan was
het wel senator Garn.
De meest opzienbarende „ster
ren" waren de Nederlander
Wubbo Ockels en de Russische
kosmonaut Vladimir Dzjanibe-
kov. Ockels liet zien dat be
mande ruimtevaart belangrijk
en leuk kan zijn, Dzjanibekov
toonde aan dat bemande ruim
tevaart onmisbaar en span
nend is.
Voor Nederland waren twee
van de acht civiele vluchten
van belang. Aan de Spacelab
3-missie werd deelgenomen
door „kristallenkweker" dr.
Lodewijk van den Berg, die in
1932 in Sluiskil (Zeeuws-
-Vlaanderen) geboren werd,
als 29-jarige naar de VS ging
en een jaar of tien geleden tot
Amerikaan werd genaturali
seerd. Maar de meeste belang
stelling was natuurlijk voor de
vlucht van Wubbo Ockels, die
de show stal met zijn enorme
werklust, zijn vakmanschap
bij het verhelpen van techni
sche problemen, zijn korte
broek, zijn slaapzak-naar-eige-
n-ontwerp en zijn nogal op
zienbarende verrichtingen op
de martelslee, een ESA-appa-
raat voor onderzoek naar net
fenomeen van de gewichtloos
heid.
Toch waren het Russische kos
monauten die in dit opzicht de
meest tot de verbeelding spre
kende prestaties leverden. Zij
wekten namelijk een compleet
ruimtelaboratorium Sal-
joet-7 uit zijn winterslaap,
zodat het tegen de verwachtin
gen in opnieuw (maandenlang
zelfs) volledig dienst kon doen
als ruimtelijke behuizing voor
een onderzoeksteam.
Toen de kosmonauten Vladi
mir Dzjanibekov en Viktor Sa-
vinych op 8 juni de Saljoet-7
betraden, heerste aan boord
een temperatuur van ver be
neden het vriespunt. De repa
rateurs droegen dan ook spe
ciale bontkleding, terwijl ze
sliepen aan boord van hun
(wel verwarmde) Sojoez-cabi-
De verwachte nieuwe Saljoet met -onder links en rechts- rj
van de speciale modules en aan de „achterdeur" (onder) eerf*
joez-ruimcabine.
ne. Met name Dzjanibekov, die
zijn vijfde ruimtevlucht maak
te, werd in de Sowjet-Unie in
alle toonaarden bejubeld en
nog voor zijn terugkeer naar
de aarde werd een 4.910 meter
hoge top in het Pamirgebergte
naar hem vernoemd. Volgens
het persbureau Tass werden
Dzjanibekov en Savinych tij
dens hun verblijf in de ruimte
„op hun gemak gesteld" door
ingeblikt gekwinkeleer van
vogels, het geluid van vallende
regen en het ruisen van blade
ren. Ondanks het ongedachte
succes van Saljoet-7 staat het
zo goed als vast, dat het oude
laboratorium heel spoedig de
finitief zal worden afgeschre
ven en zal worden vervangen
door de eerste vertegenwoor
diger van een nieuwe genera
tie, die met minstens vier gro
te modules voor speciale doel
einden kan worden uitgerust.
Een zo'n module. Kos
mos-1686, werd nog min of
meer bij wijze van proef op
2 oktober aan Saljoet-7 gekop
peld, waardoor de Sojoez
T-14 Saljoet-7 Kosmos-
-1686-combinatie een lengte
kreeg van bijna 45 meter en
een gewicht vertegenwoordig
de van tegen de 47 ton.
In 1985 werd de ruimte ook
meer dan tevoren militair ge
bruikt. En dan hebben we het
nog niets eens over het SDI-
programma van president
Reagan. De Verenigde Staten
lanceerden tot twee maal toe
een ruimtependel voor vrijwel
uitsluitend (passief-)militaire
.doeleinden. Hierover werd
vrijwel niets in de openbaar
heid gebracht. Dat was voor de
aan grote openheid gewende
over
'vblen
jidoei
Amerikanen een heel riVferen.
ervaring, die prompt leidl
de nodige botsingen tr
media en overheidsfuncf^ on?
rissen. Spoedig lekte uietreis
het de eerste maal ging cgnidoi
lancering van een zeer kunn
vanceerde afluisterkunsttj
De tweede keer om de li
ring van twee communii
satellieten van de nieuwe
litaire) generatie DSCS-31
met name bij de commj
voering in geval van o
een belangrijke rol m^
kunnen spelen. Ook vooi
komende jaar staan er i
enkele van die militaire LTTTV
delvluchten op het progjp'll-K
ma. Twee daarvan zullen |1 COnl
den gerealiseerd vanaf dftte a
lifornische basis Vandenfcken I
zodat ze anders da£pn u
Cape Canaveral het P
is in een baan om de jP
kunnen worden gebrach&St-
van de passagiers is de ADorder
kaanse onderminister vai)n tegi
fensie (speciaal belast ^aples;
luchtmachtzaken), EdwarL£._
dndge Jr. TU"e
Voor volgend jaar staan te
le bijzonder belangrijke ijn h
tependelvluchten op hetpordei
gramma: onder meer vo<fc geb
lancering van de grote f tj
ble-ruimtetelescoop in 1
baan om de aarde, de GP n
naar de planeet Jupiter #6
Ulysses voor een verkenm
reis over de polen van de» kier»
En dan blijken de Ameaar oo
nen het tussen de bedrijvijnen
door ook nog leuk te vii motte
om als een soort vereif
ballast een onderwijfen vooi
en een journalist (tijdelijTen er o
ruimte in te schieten. (Ie mod
SJOERD VAN DER Wfer en c
BRUSSEL Wie, zoals ik.
bijna alle officiële papieren in
twee talen krijgt, begrijpt dat
de meertaligheid in België een
miljardenverslindende zaak is.
Over het algemeen weten de
Belgen daar best mee te leven
want, allez, zo is 't nu eenmaal.
Maar elke keer als er weer een
nieuwe regering geformeerd is
krabt men zich even op de
kruin: moet dat zo veel kos-
Ja, dat moet. Vanwege de in
gewikkelde staatsvorm met
een nationale' regering en een
deelregering voor Vlaanderen
en Wallonië worden velen ge
roepen tot het ambt van minis
ter of staatssecretaris. Omdat
er in het verleden op de ver
scheidene kabinetten sprake
was van een wildgroei werd
tijdens het vijfde kabinet-Mar-
tens een Koninklijk Besluit
uitgevaardigd, waarin paal en
perk gesteld werd aan het aan
tal medewerkers. Sindsdien
mogen alle ministers acht ka
binetsmedewerkers op beleids
niveau om zich verzamelen en
vijfendertig man/vrouw „uit
voerend" personeel, zoals ty
pistes, secretaresses, archiva
rissen en chauffeurs. Een som
metje leert dat er circa zeven
tienhonderd mensen werken
op de kabinetten van de rege-
ring-Martens de nationale
regering dus vijfhonderd
voor de Vlaamse regering en
Zeshonderd voor de Waalse
deelregering. De totale kosten:
247 miljoen gulden ofwel 17,5
miljoen gulden per excellentie.
En dat allemaal bovenop de
door ambtenaren bevolkte de
partementen.
België kan op het gebied van
de uitbouw van kabinetten en
emolumenten voor bewindslie
den de vergelijking ruim
schoots doorstaan met andere
zuidelijke landen. Zoals
Frankrijk en Italië, waar men
ook gewend is de minister te
verwennen. En ook daar is de
persoonlijke voorkeur van de
minister of staatssecretaris be
palend voor een functie in zijn
of haar kabinet. Om te begin
nen moet men in België de
goede partijkaart, dus het goe
de lidmaatschap hebben. Het is
ondenkbaar dat een socialist,
ook al is hij een kei in zijn
vak, beleidsbepalend mede
werker is in het kabinet van
een christen-democratische
minister. Maar van belang is
ook de hulp die verschaft is
aan de persoon, die uiteinde
lijk bewindsman wordt. Wie
een recordaantal verkiezings
pamfletten heeft aangeplakt
en tijdens de verkiezingstour
nee de politieke figuur op de
litenla
juiste tijd een pint of een jkomm
water aangereikt heeft, mfederha
al een aardige kans op (ffrouv
baantje in een kabinet aliling al
figuur in kwestie het tot in.
nister of staatssecreis het
schopt. Er is dus geen spin sprit
van advertenties in de tinst m
van „minister zoekt met spdig. J
beleidsmedewerkers" of «ziek i
de hand geschreven sollimye lu
tiebrieven. voorafgaande bulevai
een psychologisch onderzate ce
Nee, de minister bepaalt iitti van
menspraak met zijn partjer de
reau wie hem het naastefer he
men te staan. jtafles
Dat daardoor niet altijinringdi
juiste mensen op de j\
plaatsen komen mag duid
zijn. De straf voor het s'
functioneren komt pas
als de minister gewipt
of zijn periode uitgei
heeft. Want dan gaan alle*
den van het kabinet mee. T
slecht gefunctioneerd H
moet het nog eens probt
met de pint of het glas ui
op de juiste tijd. Wie goed I
best heeft gedaan of echt 3"^%
gefunctioneerd heeft, kam
kenen op een beloning jVLJL
vorm van een benoeminf
de topregionen van de ark
narij of een goed gesalariei
betrekking bij een bedrijf
de (ex)minister^goed £ez"ijREC
A AD JONGBL i
trol
de i
kse
h. Do
PEKING Gewapende
wachters bewaken alle in
gangen van de universi
teitsgebouwen in Peking,
nu de Chinese regering
binnenkort studentenpro
testen verwacht. Protes
ten, die door diplomaten
beschouwd worden als de
meest serieuze aanslag op
de autoriteit van de Chi
nese regering sinds 1979.
De Chinese leiders hebben uit
zonderlijke maatregelen geno
men om hun greep op de situ
atie te verstevigen en de pro
testen tegen wat de studenten
„de tweede Japanse invasie"
noemen, te voorkomen. Japan
se en andere buitenlandse fir
ma's hebben hun advertentie
borden langs de hoofdwegen
van Peking moeten verwijde
ren en hun reclamespots op de
tv moeten beperken.
Al twee maanden lang bezoe
ken plaatselijke partijleiders
de universiteiten in hun dis
trict om uit te leggen hoe be
langrijk het modernisatiepro
gramma van Deng Xiaoping
en China's betrekkingen met
Japan voor het land zijn. Om
de studenten af te leiden orga
niseert de regering haar eigen
feestelijke herdenking van de
„beweging van de negende de
cember" met partijbijeenkom
sten, patriottistische songfesti
vals en wedstrijden voor de
beste spreker over patriottisti
sche thema's.
„De regering wil de studenten
hiermee twee dagen lang
overvoeren, zodat ze geen puf
meer over hebben voor hun
eigen protest", aldus een Wes
terse diplomaat in Peking. De
beweging van de negende de
cember werd vijftig jaar gele
den opgericht door de commu
nistische partij en aangevoerd
door studenten, die ijverden
voor een verenigd front tegen
de Japanse militaire agressie
in Mantsjoerije.
De studentenprotesten begon
nen in semptember naar aan
leiding van het bezoek van
premier Yasuhiro Nakasone
van Japan aan een gedenk
plaats in China om Japanse
oorlogsslachtoffers te eren.
Enkele weken daarvoor had
de Chinese regering de bevol
king nog herinnerd aan de
wreedheden die de Japanners
in China hadden begaan. Zelfs
deze week hangen er nog
steeds foto's van de oorlog in
Wanfujing, de grootste winkel
straat van Peking.
Studentenoproer, geweld, soci
ale en economische chaos
staan in nauw verband met el
kaar. De studenten protesteren
ook tegen de stijgende voedsel
prijzen, die in de afgelopen
twee jaar vervierdubbeld zijn,
tegen het slechte eten in de
kantines en tegen de privile
ges van kinderen van hoge
partijfunctionarissen. Posters
over deze onderwerpen circu
leren nog altijd in de universi
teiten van Peking.
Ook de partijleiding maakt
zich echter bezorgd over Chi
na's relatie met Japan. Ver
wacht wordt dat China dit jaar
een handelstekort van zes mil
jard dollar met Japan zal heb
ben. De invoer van Japanse
gebruiksartikelen is gestegen:
in de eerste zes maanden van
dit iaar importeerde China
twaalf maal zoveel auto's en
zes maal zo veel kleuren-tv's
als vorig jaar.
De Japanse regering vermoedt
dat de protesten min of meer
uitgelokt zijn in een poging Ja
pan over te halen tot het doen
van handelsconcessies. Van
China's wereldhandel in 1984
nam Japan 26 procent in be
slag. Net als voor de laatste
oorlog verkoopt Japan ge
bruiksartikelen aan China in
ruil voor ruwe grondstoffen.
Japanse firma's staan onwillig
tegenover het leveren van
technologische kennis aan of
het investeren in China.
„Veertig jaar geleden sloeg ik
met mijn zwaard vijftig Chine
zen het hoofd af, nu ver)
mijn zaak honderdduizei
kleuren-tv's aan jullie",
de tekst van de studenter
ter, waarop ook een Jai
soldaat uit de jaren dertig
afgebeeld, die de gevofj
van veel Chinezen duir"61
verwoordt. Wanneer de
ring faalt in haar poginj
„misplaatste vaderlandlii
van de studenten te sussei
dit in binnen- en buiten
beschouwd worden als eer
denkelijk teken van
loosheid en wanorde.
JASPER
Copyrigt The Gua
.i-activ
ijk h
stud
A
'P schie
srgar
mal ll<
1 BEI
idFjn
i de
ijnkba;
ie >jekt
^derla
stude
leg vi
