Letterlievend lekkerbekken
n
Het publiekjuicht als er weer
een gevel brandend neerstort
„Psychiaters
zijn allemaal gek"
DE
KEIER
5t<
„Greenpeace in actie" over de strijd naar een leefbare wereld
Ontmoetingen met E®
ruimtevaarders
basis voor
Chriets jongste boelf
4b
BOEKEN
EeidóeSoutant
VRIJDAG 6 DECEMBER 198SPAGIN*
Schrijvers zijn lang niet altijd
de asceten, waar sommige le
zers ze voor aanzien. Maarten
't Hart, die toch niet de indruk
maakt een op eten gefixeerd
mens te zijn (gelet op zijn
voorkomen en de sfeer van
zijn romans, die van weinig
bourgondisch genoegen getui
gen), zelfs hij moet erkennen
dat hij in zijn boeken erg vaak
over eten schrijft - het is een
schok voor hem te ontdekken
dat sommige van zijn verhalen
„enkel en alleen over het
ogenschijnlijk zo alledaagse
verschijnsel eten" gaan. Hij
deelt ons dat mee in zijn korte
inleiding op een reuze aardig
boek, dat door het warenhuis
„De Bijenkorf" is gemaakt, on
der de titel „Het literair eet-
boek" en dat gepresenteerd
wordt als een culinaire bloem
lezing uit de wereldliteratuur.
Daarbij zijn dan nog eens 25 li
teraire recepten opgenomen.
En bovendien kun je daarvan
weer eens een keuze metter
daad gaan nuttigen in de res
taurantafdeling van dat grote
warenhuis. Een aktie dus.
Het „Hors-d'oeuvre" van
Maarten 't Hart, die weer al
lerlei bekentenissen heeft te
doen, volgens het patroon dat
we van hem gewend zijn, gaat
vooraf aan vele hoofdstukken
vol fragmenten uit allerlei ro
mans, verhalen en andere tek
sten van binnen- en buiten
landse schrijvers. Een over
zicht daarvan is eigenlijk niet
te geven, het is voornamelijk
heel veel, heel gevarieerd en
het getuigt van een uitsteken
de smaak, niet alleen op letter
kundig gebied. Nog afgezien
van het feit dat er een aantal
Pablo Picasso: dieet.
specialisten aan het woord
komt, die toch wel heel veel te
melden hebben over wat de
tafel te bieden heeft. Jammer
genoeg zijn afschuwelijke eet-
ervaringen niet opgenomen
(het vieze gedoe met een rook
worst in plastic, zoals Jan Wol
kers beschrijft in „Gifsla" of
het onterecht gebruik van een
bevroren lamsbout als moord
wapen in een verhaal van Ro
nald Dahl, die zich er niet
voor schaamt van die bout nog
een nuttige maaltijd te maken
ook.) En ik heb zo'n vermoe
den dat in veel literaire boe
ken nogal wat afschuwelijke
eetervaringen voorkomen.
Ook bij Maarten 't Hart.
Er is een ander heel mooi
kookboek uit, dat even literair
als culinair is. „Het kookboek
van Alice B. Toklas" bevat
heel veel recepten die niet di
rect zijn afgestemd op de ge
makkelijke of snelle keuken.
Alice B. Toklas was de levens
gezellin van de beroemde
Amerikaans-Parijse gastvrouw
voor kunstenaars en andere
interessante figuren, Gertrude
Stein, de vrouw die de be
roemde dichtregel schreef: „A
rose is a rose is a rose...", op
zich al genoeg reden om de
onsterfelijkheid deelachtig te
worden. Gertrude Stein hield
in Parijs gedurende vele lange
jaren een „literaire salon",
waar niet alleen schrijvers,
maar ook zoveel andere kuns
tenaars bijeen kwamen. Alice
B. Toklas bleef danig in de
schaduw van haar briljante en
beroemde vriendin en het was
haar grote wens om zich ook
eens te manifesteren als
schrijfster. Het werd een
kookboek, wat natuurlijk alles
te maken had met het karak
ter van de ontmoetingen die
Maarten 't Hart: Weinig bour
gondisch.
zij en mevrouw Stein hadden
met kunstenaars en Franse
vooraanstaanden, daar in Pa
rijs. Een echt kookboek is het
dan ook niet zozeer, hoewel je
er verschrikkelijk lekkere
dingen uit kunt halen. Er zit
een gebeuren achter, dat te
maken heeft met al die gasten
die Gertrude Stein uitnodigde
en waar (kennelijk) Alice Tok
las voor de keuken in kon
gaan (ook onder feministen
bestaan kennelijk harde rol
verdelingen).
Zo lees je dat Pablo Picasso
komt eten en Alice Toklas
heeft daar haar verhaal over:
„Picasso was jarenlang op een
streng dieet; hij kreeg het zelfs
op een of andere manier voor
elkaar zich er tijdens de Twee
de Wereldoorlog en de bezet
ting aan te houden, en ging er,
typisch voor hem, pas na de
bevrijding soepeler mee om.
Maar wat voor saus stond
Picasso's dieet toe? Ik gaf hem
de keus. Ik kookte de soufflé
au bain-marie in een goed ge
boterde vorm en zo gauw die
klaar was, keerde ik hem op
een diep bord om, waarop ik
rondom gelijkelijk verdeeld
een Hollandaise-, een room-
en een tomatensaus deed."
Het „Kookboek van Alice B.
Toklas" bevat veel leuks op dit
gebied, maar het is tevens een
prachtig beeld van een eet- en
samenzijncultuur, zoals die in
Parijs bestond, overgeleverd
was door vroegere liefhebbers
van kunst, letteren en andere
lekkerbekken. Alice Toklas
blijft daar als een buitenstaan
der tegenaan kijken, ook al
neemt ze alle moeite om ie
precies te vertellen, hoe je zo n
ingewikkeld en uitstekend
smakend Frans gerecht moet
maken. En daarbij al die anec
dotes over van alles en ieder
een. Jammer dat het boek niet
zo geweldig is vertaald, eigen
lijk heel stroef en onhandig.
Doeschka Meijsing schreef
voor de Nederlandse uitgave
van deze klassieker een aardi
ge inleiding.
JAN VERSTAPPEN
„Het literair eetboek" - een
culinaire bloemlezing uit de
wereldliteratuur verzameld
door John Müller 25 lite
raire recepten van Berthe
Meijer. Uitgave De Bijen
korf, prijs 10.-.
„Het kookboek van Alice B.
Toklas" met een inleiding
van Doeschka Meijsing. Uit
gave Feministische Uitgeve
rij Sara. Prijs 32,50.
EI
(TAF
•te be
divis
rstda;
r>. Op
gro
Het zwerk en al hetgeen zich
daarin afspeelt blijft een on
derwerp bij uitstek om er zo
nu en dan weer eens een fijn
populair wetenschappelijk
boek over uit te geven. En het
is voor de uitgevers een wel
zeer gelukkige omstandigheid
dat de stormachtige ontwikke
lingen in astronomie en de
ruimtevaart nieuwe uitgaven
niet alleen steeds weer recht
vaardigen, maar zelfs noodza
kelijk maken. Immers: de boel
veroudert waar je bij staat.
Voor wie in vrij kort bestek
aardig „bij" wil geraken op het
gebied van ruimtevaart en
astronomie kan met Chriet Ti-
tulaer's jongste produkt „De
mens in de kosmos" goed uit
de voeten. Dit boek maakt in
heldere teksten een heleboel
duidelijk. Het behandelt on
derwerpen als de evolutie van
het heelal, de komeet van Hal-
ley, het nut van de ruimte
vaart, permanent wonen in de
ruimte, zoeken naar leven in
het heelal enzovoorts.
De titel duidt al aan, dat de
mens in de ruimte de astro
naut en de kosmonaut dus
erin centraal staat. In veel
boeken wordt daar nogal eens
overheen gefietst en is het bij
voorbeeld de techniek, die de
meeste aandacht krijgt. Daar
van is in „De mens in de kos
mos" geen sprake. Titulaer
weet waarover hij praat, want
in de afgelopen vijftien jaar
heeft hij heel wat Amerikaan
se en Russische ruimtevaar
ders ontmoet. Hij sprak met
hen over aspecten als de oplei
ding, de eenzaamheid in de
ruimte, de samenstelling van
de voeding, de beperktheid
van de ruimtepakken, de hy
giëne aan boord,, de angst, de
twijfel, etcetera. Deze verha
len en ervaringen vormen de
grondslag van het boek.
Overigens wordt niet alleen
het menselijke aspect van de
ruimtevaart belicht. Ook ont
wikkelingen in ruimtevaart
techniek en de astronomie
krijgen de aandacht die ze ver
dienen.
Zeker gelet op de toch vrij be
scheiden omvang (129 bladzij
den) van het overigens groot
ogende boek kan zonder meer
gesteld worden dat het een
schat aan informatie bevat.
Aardig is, dat interessante „bij
komstigheden" anekdotes,
aanvullende informatie en
derglijke in aparte kaders
>ft de
ld de
erdag
jyan I
zijn ondergebracht. Het ilLmir
stratiemateriaal is overvloed
en zeer fraai. Een afntal fotr
is nog niet eerde- gepub
ceerd. Jammer is. dat no
eens naar het betrdfende I
schrift moet wordei gezocl
De bijschriften zijngeheel
dergeschikt gemaact aan
qua beeld mooie jpmaak
daardoor stiefkindffen gewj
den. Ze staan we op m
plaatsen, maar dat djn dik
niet de meest logsche plai
sen. Ook de tekst ;elf is tro
wens geheel aan d- layout o:
dergeschikt gemakt, waa
door het lezen w<rdt bemot
lijkt. De lezer mest zo nu
dan over foto's, k.ders en
dies meer zij teenspringe
waarbij het te hoien is dat
bij aankomst op de bestem]
plaats het zinsveband nog
het hoofd heeft Laat ovei
gens niemand ieh er doj
deze „kritische" kanttekenii
gen van laten weerhouden ev,
dit boek aan te chaffen. Het"
■Q
0'„
ia
ot
i i
jidei
Chriet Titular: „De mens
de kosmos". ïitgeverij Els
vier. Prijs 3,50. «\ne
NOODKREET OUDERS VAN AAN
HEROïNE VERSLAAFDE JONGEN:
Jan Woelre is kwaad. Zijn
zoon Peter is verslaafd aan he
roïne en de hulpverlening
verleent alles, behalve hulp.
Men gaat Peter te lijf met psy
cho-analyse en stort hem vol
met pillen, maar vergeet des
kundig zijn verslaving te be
strijden. Jan Woelre kon dat
als vader niet aanzien en
schreef zijn woede van zich af
in het boek „Mijn zoon is ver
slaafd", dat als ondertitel
voert: „Een lijdensweg door de
hulpverlening". Niet het zo
veelste boek over het span
nende leven van een junk,
maar de felle aanklacht van
een getergde vader.
De lijdensweg begint in febru
ari 1982, als Peter Woelre met
de mededeling komt dat hij
heroïne gebruikt. In de zomer
van 1982 is Peter weer clean
en wordt hij samen met het
gezin Woelre begeleidt door
het Consultatiebureau voor
Alcohol en Drugs (CAD).
Hulpverlener is Joop, door de
familie aangeduid als Joop
Sinterklaas. Joop doet maar
wat, wil niet vertellen waarop
zijn therapie gebaseerd is en is
niet in oorzaken geïnteres
seerd: „Het praten over oorza
ken is niet goed; het gaat erom
hoe we verder gaan", zegt hij
tegen vader Jan. De therapie
werkt averrechts: Peter be
landt op de Zeedijk en het eni
ge wat Jan overhoudt is een
stapel literatuur. Daaruit blijkt
dat de oorzaak van drugsver
slaving ligt bij ruziënde ou
ders. Jan: „Ik zie het al: Riet
met de deegroller en ik met de
bijl. En al die dingen moet
Joop Sinterklaas ons afleren.
Het lijkt me onbegonnen
werk, eigenlijk".
Vrije wil
Na de literatuur te hebben be
studeerd en symposia te heb
ben bezocht, ziet Jan Woelre
niets meer in verdere hulpver
lening. Zijn conclusie is dat de
hulpverlening („het progres
sieve denken") ten onrechte
uitgaat van de vrije wil van de
kliënt, terwijl de wil van een
drugsverslaafde nu juist niet
vrij is, maar gebonden. Boven
dien constateert hij dat de
hulpverlening zich baseert op
Freud: „Men zoekt de verkla
ring voor het gedrag van de
patiënt in diens ervaringen als
kind en baby". „Het komt er
kort en goed op neer, dat de
puber al deerlijk verknipt was,
voor hij heroïne tegenkwam
en proefde. De konklusie ligt
voor de hand: heroïne is geen
probleem, heroïne maakt al
leen bestaande problemen
zichtbaar".
Waar deze twee foute uit
gangspunten toe leiden blijkt
wel heel wrang in het psychia
trisch ziekenhuis Santpoort,
waar Peter na een overdosis
wordt opgenomen. Hij stelt
zelf direct de diagnose: vanaf
nu is hij geen verslaafde meer,
maar psychiatrisch patiënt. In
Santpoort wordt Peter volge
propt met methadon, librium,
en slaappillen. Vervolgens
wordt hij onder invloed van
deze cocktail geanalyseerd.
Therapeut Gideon stelt vast
dat Jan zijn zoon onbewust tot
drugsgebruik heeft gedwongen
en laat Peter na twee dagen al
naar Amsterdam vertrekken.
En Amsterdam betekent: he
roïne. Een volgende therapeut,
de psycholoog Bob, maakt het
niet minder bont. Hij veron
derstelt dat Jan en Riet hun
kinderen teveel vast hebben
willen houden en dat Peter nu
heroïne gebruikt om afhanke
lijk van zijn ouders te blijven.
Als Jan daarop zegt dat hij zijn
kinderen juist heeft geleerd op
eigen benen te staan, conclu
deert Bob: „Ze móeten dus het
huis uit. Hebt u daar een vaste
leeftijd voor?" De stap over de
drempel van Santpoort blijkt
voor de therapeuten daar in te
houden dat de stap tussen nor
maal en gek overschreden
wordt. Jan en Riet zijn het
daar mee eens, maar hun dia
gnose geldt de therapeuten,
niet de patiënten. Riet schrijft
in haar dagboek: „Goed ont
houden: alle psychiaters zijn
gek".
Jan Woelre heeft de waanzin
van de hulpverlening in „Mijn
zoon is verslaafd" overtuigend
aan de kaak gesteld. Zijn boek
is geen literatuur, en dat is des
te erger: het is de werkelijk
heid. „Mijn zoon is verslaafd"
zou verplichte literatuur moe
ten zijn voor iedereen die met
hulpverlening in aanraking
kan komen: ouders en kinde
ren, maar vooral (aspirant)
hulpverleners zelf.
STEVO AKKERMAN
Jan Woelre: „Mijn zoon is
verslaafd. Een lijdensweg
door de hulpverlening." Uit
gever: BZZTóH, Den Haag.
Prijs: ƒ25,00.
De meest spectaculaire brand
sinds de Tweede Wereldoor
log was waarschijnlijk die in
het Haagse gebouw voor Kun
sten en Wetenschappen. Het
gebeurde in december 1964.
Een geluk bij een ongeluk
was dat er op het moment dat
de brand ontstond geen voor
stellingen werden gegeven in
de grote zaal van het gebouw.
Wel stond het al vol met de
corstukken voor het eind de
cember geplande optreden
van Snip en Snap. Van het
neo-classicistische gebouw
bleef niets over. Het hele
bouwwerk werd in de as ge
legd. De brandweer kon er
ook niet veel meer tegen uit
richten, want nog voordat de
slangen goed en wel waren
uitgelegd, kwam het plafond
van de foyer met een dave
rende klap naar beneden.
Het was een fascinerend
schouwspel, dat wel. De toe
schouwers die massaal waren
toegestroomd juichten harts
tochtelijk op elk moment dat
er weer een stuk dak of gevel
naar beneden kwam. De
brandweer besloot om het ge
bouw maar „gecontroleerd" te
laten uitbranden. Wat over
bleef was een bordje: „Einde
voorstelling".
Vuur fascineert. De sirene
van de brandweerauto hoeft
nog maar nauwelijks te zijn
weggestorven of de hele buurt
gaat uit om getuige te kunnen
zijn van het spektakel. Het
hééft iets wanneer je tussen
tientallen of honderden men
sen staat te kijken naar de
strijd van een groepje mannen
tegen het vuur.
Ooggetuigen
Jan Broekman, een gepensio
neerde brandweerman, be
schrijft in „Grote branden in
lage landen" zestien grote
branden na de Tweede We
reldoorlog in België en Neder
land.
Broekman geeft bij zijn ver
halen uitvoerige verslagen
van ooggetuigen, waardoor hij
de gebeurtenissen van uur tot
uur en soms van minuut tot
minuut heeft kunnen recon
strueren. Zo laat hij een me
dewerker van het chemie-be-
drijf DSM in Geleen vertellen
hoe hii vijftig meter werd
weggeslingerd door een gas-
explosie in het bedrijf. De
man hield er geen verwon
dingen aan over maar de ex
plosie vormde zo'n tien jaar
geleden wel de inleiding tot
een gigantische brand bij
DSM, een ramp die aan veer
tien mensen het leven kostte.
Broekman beschrijft uitvoerig
de strijd tegen het vuur.en de
afwegingen die moesten wor
den gemaakt over de manier
waarop het vuur kon worden
bestreden. Er bestond tenslot
te lange tijd gevaar voor nieu
we explosies. Bovendien had
de brand het telefoonverkeer
tussen de omliggende ge
meenten voor een deel lamge
legd, waardoor de coördinatie
van de hulpverlening ernstig
bemoeilijkt werd. Het heeft
uiteindelijk vijf dagen ge
duurd voordat de brand defi
nitief geblust was
Toen de vrouw van de con
ciërge van de Danlon Fabrie
ken in Emmen op 15 oktober
1967 wakker werd, voelde ze
dat er iets aan de hand was.
Ze schoof de gordijnen opzij
en constateerde dat het ge
bouw van de Emmer Courant
vlam had gevat. Vervolgens
belde ze de brandweer. Een
poosje later bleek dat er in
werkelijkheid brand was uit
gebroken bij de Danlon Fa
brieken. De ramen van het
gebouw van de Emmer Cou
rant hadden het vuur weer
spiegeld. Nadat de vuurzee tot
bedaren was gebracht, kwa
men wekenlang vele nieuws
gierigen uit het hele land een
kijkje nemen bij de geblaker
de resten van de fabriek.
Voor een selectie van de te
beschrijven branden is Broek
man niet alleen afgegaan op
het aantal ooggetuigen. Ook
het beschikbare fotomateriaal
speelde een rol bij de keuze.
In het boek zijn dan ook veel
zwart-wit- en kleurenfoto's
terug te vinden. Bijvoorbeeld
van de bos- en heidebrand die
in 1970 op de Veluwe uitbrak.
Op de Veluwe had men afge
sproken dat een speciaal Ve-
luws Bosbranden Comité de
leiding zou hebben wanneer
daar branden zouden ont
staan. Op die regeling bestond
één uitzondering: als op mili
tair gebied brand uitbrak,
moesten de militairen zelf
maar voor de bestrijding zor
gen. Dit in verband met mo
gelijk ontploffingsgevaar van
landmijnen. Die regeling
bleek achteraf niet zo effi
ciënt.
Koffers klaar
Op een warme zomerdag ont
stond brand op het terrein
van het Oldebroekse Schiet
kamp. Na de melding duurde
het enige tijd voordat alle oe
feningen waren gestaakt, zo
dat de militaire brandweer
kon uitrukken. Met het vra
gen van assistentie van ge
meentelijke korpsen werd ge
wacht tot het vuur ook terrei
nen buiten het schietkamp
had bereikt. Toen had de
brand echter al een grote om
vang aangenomen. Het vuur
sloeg zelfs over de spoorlijn
Amersfoort-Zwolle en rijks
weg A 28. In het plaatsje 't
Harde stonden bewoners met
koffers in de hand klaar om
te vluchten, maar dat bleek
net niet nodig te zijn.
Broekman begint zijn boek
met de eerste grote brand na
Alles wat
over bleef
van het
Haagse ge
bouw voor
Kunsten en
Wetenschap
pen na de
spectaculaire
brand in
1964, was
een bordje
met de tekst
„Einde voor
stelling"
de oorlog, die de Walburgsto
ren in Zutphen trof. De bijbe
horende kerk bleef toen be
houden, hetgeen de organist
een dag later aanzette tot het
spelen van het gezang
„Dankt, dankt nu allen God".
Maar veel had het niet ge
scheeld, gezien het materieel
waarmee men toen moest
werken. Ook dat heeft Jan
Broekman tussen de regels
door in zijn boek verwerkt: de
ontwikkeling in het materieel
en het functioneren van de
korpsen hebben de afgelopen
decennia een belangrijke ont
wikkeling doorgemaakt. Te
genwoordig duurt het volgens
Broekman twee jaar voordat
een lid van de brandweer
goed kan functioneren.
„Vroeger was dat anders.
Toen leerde iemand hoogstens
dat hij bij een grote brand
veel meer water moest ge
bruiken dan bij een kleine".
HUGO DE BRUIJNE
Jan Broekman: „Grote
branden in de Lage Lan
den". Uitgeverij Vermande,
Lelystad. Prijs: 49,50.
Strijd :egen ocht
betondraken eurk
iakei
„Ruimtekra:ers" is een aaeeld
dig, fantasicijk jeugdboek, dj-ijde
onlangs is verschenen. H
gaat over itefan, een jongLreo
die op eer verlaten bouwte^ in
rein een rrimteschip heeft g^t ma
bouwd. Dor berichten in coó toe
uit te zenen houdt hij indrijf i
gers van let lijf. Alleen Sonl^ vf
zijn vrieniin, kan de bericht^nve^(
ontcijfer©. Stefans moed% d
die toch .omputer-deskundi^. a
is, snapt ?r niks aan. Zijn v^ ^on
der begijpt het wel en samej. tQt
met hen voert Stefan actie <^t nj(
op de uimtebasis een ho<onda
flatgebaw moet verrijzen De
Wie zulen de strijd winnet" ove
Stefan an zijn vader of v,
akeligebetondraken? Dit Ier*
ke boe, dat van goede iHi^em
traties s voorzien, is besten^
voor Snderen vanaf 8 jaa»h aa
Het i: geschreven door <kode
Zwitse Emil Zopfi, die dr
dagenper week het vak va^ d
systeenanalist uitoefent en ja^(
rest vin zijn tijd aan schrijv^ her
bested. De schrijver onvirïj:der
in 184 voor zijn werk <£ar ja
Zwisarse Staatsprijs voor ki^
der-,en jeugdliteratuur. erd
Emi Zopfi: „Ruimteki
kers". Uitgeverij Ploegsi
Amierdam. Prijs: 19,90.
nfp
J-i
(ADVERTENTIE)
IOEKHANDEL
LEIDEN - LEIDERDORP
IEGSTGEEST - KATWIJK
VOORSCHOTEN
IMST
gei
ir Tc
>laa1
jber
os
Hen
de i
happ
'cem'
orciei
it opi
gele
•raak
De Sirius, een van de schepen
van de milieu-organisatie
Greenpeace vaart in april van
het volgend jaar af naar de
Middellandse Zee. Dit veelbe-
zongen water dat elk jaar mil
joenen toeristen naar zich toe
weet te trekken, is een van de
meest vervuilde zeeën ter we
reld en Greenpeace wil daar
de aandacht op vestigen. De
actie tegen de vervuiling van
de Mediterranee wordt aange
kondigd in het boek „Green
peace in actie: Strijd op het
water voor een leefbare we
reld".
Het is jammer dat de zinsbouw
in het boekje zo ongelukkig is
dat het betoog erg harkerig
overkomt. Het verhaal komt
mede daardoor ietwat ver
veeld en afstandelijk over, ter
wijl het onderwerp zich toch
leent voor een regenboogkleu-
rig portie vuurwerk.
Maar wie desondanks stug
doorleest, kan zich tegoed
doen aan een grote dosis infor
matie over de Stichting
Greenpeace zelf en over het
precieze „waarom" van die
veelal spectaculaire acties. Uit
die beschrijvingen wordt wel
duidelijk dat actieve leden van
Greenpeace weliswaar een
avontuurlijk bestaan leiden,
maar bepaald niet zonder
(stralings-)gevaar en niet zon
der keihard werken.
In „Greenpeace in actie"
wordt veel toelichting gegeven
op de levenswijze van bedreig
de diersoorten en wordt afge
rekend met verhalen als dat
bepaalde aanwassen van bij
voorbeeld walvissen en robben
zichzelf „natuur"-lijk herstel
len en dat ook het zeewater
zichzelf reinigt. Samensteller
Anne Boermans staat vaak
langdurig stil bij de geschiede
nis van gebiedsdelen zoals An
tarctica en het inmiddels over
bekende atol Mururoa, dat
door de Fransen nog steeds
wordt gebruikt als proefgebied
voor (onderwater-) atoombom-
„Greenpeace in actie" geeft
een goed gedocumenteerd
beeld van een actiegroep met
wereldfaam; van de meest be
kende milieu-organisatie waar
chemie-concerns en walvis
vaarders slechts met nauwe
lijks verholen ergernis het on
derspit tegen moeten delven.
Maar even zo goed van een
wereldwijde beweging wier
werktuigen, de schepen,
maandenlang aan de ketting
worden gelegd en pas na het
betalen van exorbitante boetes
weer het zeegat kunnen kie
zen. Tenzij een illegale on-
stnapping lukt zoals uit de
Spaanse haven El Ferrol en
uit het Belgische Antwerpen.
Het opblazen van de Rainbow
Warrior door Franse geheime
agenten vormde deze zomer
een trieste climax op een strijd
die nu vijftien jaar wordt ge
voerd. Maar getuige de vastbe
raden toon in „Greenpeace in
actie" is de strijd voor een
groene vrede, tussen mens en
dier nog niet verloren.
JOOS PERSOON
Greenpeace in actie. Uitge
verij Meulenhof fPrijs 25,-.
Tw eigen
idvocaat thui^f
lawnt
fen advocaat heeft men nijgen
degelijks nodig. Toch verric|n(je
i'dereen elk moment van %ent
<ag handelingen die juridisclCet d
onsequenties hebben: in hufeini? i
Hj de opvoeding van kindi
En, tijdens het werk, met I
tekking tot geldzaken en
Ier wanneer bewust of onbimste<
vust een overtreding worijdde
legaan. Gaat er iets fout dat
ïlijkt pas goed hoe gecomple
teerd ae wereld van de Nedej# 11
andse wetgeving is. EJvl
n het boek „Uw eigen advé
;aat thuis" wordt die gecoi k--
oliceerde wereld terugg JV'
Dracht tot acht overzichtelijl
hoofdstukken. In begrijpelijl
taal wordt uitgelegd wat „ied
re Nederlander behoort te w"
ten". Achtereenvolgens kome
aan de orde: Nederland AL 1
staat, familie, welzijn, wone ioen
werken, geld en geldzake istere
verenigingen en stichtingen rerelc
tenslotte de strafbare feiten. 'Isèra
De uitleg van meer ingewi)41 kil
kelde problemen gebeurt ae egaar
de hand van een voorbeel e val
Achterin het boek vindt me erd r,
een wegwijzer met de mee e. Zi
voorkomende instanties wa p he
men met vragen terecht kanjtaand
Het boek is een-eigen uitgailaling
van Hema en is dan ook allee vaar
verkrijgbaar bij vestiginge nedar
van dit bedrijf. ijn
beëind
Uw eigen advocaat thuis, s|)e ge
mengesteld door elf auteuifcmver
Prijs ƒ24,75. harde
