Voetballende jeugd moet
^allerbeste coaches krijgen
BBiJSBS
^>[ynië (U
kfefaxL]
dfö
AANGESLAGEN
,En nou nog wat van die
indringende rollen graag
HP
DE TIJD
deQUDENE
Drie x Drie praktische
pennen vooru
J Adres:
§*£eicLeSommvt
BINNENLAND/BUITENLAND
SaidóaQowvant
DONDERDAG 28 NOVEMBER 1985 PAGINA 11
;verg<
ie bui
uweli
nogeli
3 s e Haagse Post voert een
nt on Wggesprek met de schrijf-
V( f <van de biografie over
rde K oonprins Willem Alexan-
•n. 0 r) Henate Rubinstein,
jnlijk Matrix maakte een zeer in-
in de ll»gente indruk op me.
n sed aus trouwens °°k Een heel
I kieze jzondere en musische man,
iee h 'ens 'even n'et gemakkelijk
conci 1 z'Jn- want bij za' ta* van
sen K fieiele dingen moeten doen
Dat e voor een levendig brein
schille omvervelend zijn. Of ze
/an v< nzaam zijn. weet ik niet. Ik
?demo in^ dat ze beel er? 'n het
a kie 'z'n leven, in het eigen ge-
de En en in het ouderlijk en
tchbai hoonouderlijk milieu". El-
id is li 'rs ze6l acteur en regisseur
•wijl er Thijs: „Er is nu weer een
venve ndens naar een helder soort
aan pertoire-toneel. Dat vind ik
tstekend. En naar duidelij-
er geprofileerde gezelschap-
jist g ?n ten °Pz'chte van elkaar,
sedt dat er ook weer een ver
in ita nding kan ontstaan tussen
chbac!n publiek en de acteurs die
jat al gens spelen". Ook een re-
ant v >rtage uit het Rusland van
ek rr orbatsjov. „Onder hem lijkt
tuss Sovjet-Unie meer dan ooit
elk i?n modern land. Maar in
erkelijkheid blijkt de geest
de joan het oude Rusland van
en Dor de Revolutie te herle-
lere pen- De Russen en hun
ïg is 2 iede-slaven hebben les ge-
wink ercl- Ret 'and w'l n'et lan'
n voo?r een toekomst zonder ver-
/erzie den".
sevier heeft de Amster-
amse burgemeester Van
ijn op de voorplaat. „Het
koord sterke man, daar gruw
je van Daarvoor ben ik veel
»C veel een democraat. Trou-
>0|vens. een sterke man zou in
Imsterdam zo onderuit ge-
mpla-jaald worden. Ik heb de tijd
ir, zalfde. Als ze me in Den Haag
id döjodig hebben voor een kabi-
izda'Snet-Van Thijn zeg ik: Pech
naan^ehad. Ik heb voor Amster-
gekozen". Elders aan-
de ontwikkeling
Renate Rubinstein in de
Haagse Post: „Claus is een
heel bijzondere en musische
man, wiens leven niet ge
makkelijk zal zijn".
dat vanwege bezuinigingen
steeds meer ongeneeslijke pa
tiënten naar huis worden ge
stuurd. De psychologe Lies-
beth Spekman: „Zulke pa
tiënten worden door de fami
lieleden ontzien. De normale
communicatie raakt daardoor
verstoord. Als de zieke dan
ook nog ontheven wordt van
allerlei taken, komt hij volle
dig in de patiëntenrol te
recht, voelt zich nutteloos,
wordt onverschillig en vaak
egocentrisch. Als patiënt
word je daar eerder zieker
van". Ook wordt gepraat met
voetbalbestuurder Hogewo-
ning over de heersende ma
laise: „De jeugd moet de al
lerbeste coaches krijgen, die
het besef is bijgebracht dat
het natuurlijk gaat om de
knikkers, maar dat het niet
verstandig is die met alle ge
weld binnen te halen door al
leen maai bomen van kerels
op te stellen. Voetbal moet
voor de jeugd weer ontspan
ning en spelvreugde opleve
ren". Een interview ten slot
te met het voormalige gezicht
van D66, Jan Terlouw. „Als
ik nog actief zou zijn in de
partijpolitiek, zou ik in die
politieke vernieuwing geen
energie steken. Ik geloof niet
in het resultaat. Ik vind het
vervelend om voor Van
Mierlo af te breken waarmee
hij nu bezig is, maar ik zeg
eerlijk: Met tien zetels red je
het niet".
Vrij Nederland beschuldigt
de regering ervan dat ze de
nieuwe kerncentrales op de
gevaarlijkste plaatsen wil
neerzetten. „Bij een ernstig
ongeval kan het IJsselmeer-
water circa drie jaar onge
schikt worden voor de drink
watervoorziening. En een
nucleair ongeluk bij Moerdijk
betekent dat van Haring-
vlietwater geen drinkwater
is te maken". Aandacht ook
voor de Nederlandse inlich
tingendiensten. Advocaat mr.
Pen van de anti-militaristi
sche organisatie AMOK,
waar een inval is gedaan:
„Volgens mij had de inbe
slagneming van de admini
stratie een politieke reden.
Men wil actievoerend Neder
land platleggen. Deze inval is
een politieke zaak. De kaar
tenbakken van de inlichtin
gendiensten zijn in één klap
tot in de puntjes bijgewerkt
voor het geval er acties van
burgelijke ongehoorzaamheid
komen". De sportrubriek
wijdt het falen van het Ne
derlands voetbalelftal aan
coach Beenhakker. Een niet
met name genoemde speler:
„Hij is een aardige man, echt
waar, maar ik luister niet. Ik
zit soms een kwartier en dan
denk ik: Verrek, waar heeft
hij het over gehad?" Voorts
wordt gepraat met Kees
Lunshof, die onlangs door le
den van de Tweede Kamer is
uitgeroepen tot politiek jour
nalist van het jaar. „De nacht
van Schmelzer heeft niet al
leen bij gratie van de alcohol
plaatsgevonden, maar door
sommigen wordt de val van
het kabinet-De Quaay toch
wel toegeschreven aan pure
ballorigheid door overmatig
alcoholgebruik. Nu is ook in
dat opzicht de politiek zake
lijker geworden. De borrel
tijdens en na afloop van een
Kamerdebat komt veel min
der voor".
Ook De Tijd wijdt zijn om
slagartikel aan de Amster
damse burgemeester Van
Thijn. „Het pure feit dat ik
voor mezelf ben begonnen,
geeft iets aan. Ik ben weg uit
de schaduw van Den Uyl.
Die nieuwe situatie is wel
een verfrissing voor me ge
weest". Met burgemeester
Bandell van Moordrecht
wordt gepraat over de Mo-
Ze
Ed van Thijn in De Tijd: Ik
ben weg uit de schaduw van
Den Uyl. Die nieuwe situatie
is wel een verfrissing voor
lukse gemeenschap. „Ik ken
jongeren die buttons dragen
met de tekst: Blijf van m'n
makker, en die fijn progres
sieve taal uitslaan, want dat
is mode, maar in de praktijk
doen ze niks met Molukse
leeftijdgenoten. De situatie is
nu zo dat ik me meer zorgen
maak over de jeugdcriminali
teit onder blanken dan onder
Molukkers". Kritische aan
dacht ook voor de Bisschop
pensynode in Rome. Een niet
met name genoemde deelne
mer: „Het feit dat er toch nog
veel collega-bisschoppen blij
ven geloven in een positieve
afloop van de synode, be
schouw ik als het beste Gods
bewijs".
De Groene Amsterdammer
over de veranderde situatie
in Suriname: „Zes jaar wan
beheer onder Bouterse heeft
het vertrouwen in de nieuwe
oude politici weer geheel
hersteld, zodat ze weer op
een brede, vertrouwde, naar
etnische lijnen ingedeelde
achterban kunnen rekenen.
Een meer zinloze revolutie is
bijna niet denkbaar". Het
dubbelartikel gaat over de
leegloop en de toekomst van"
de vakbeweging. Piet Vos
van de industriebond: „We
moeten de bedrijven weer in.
Die gedachte is algemeen. De
Nederlandse vakbeweging
heeft wat dat betreft een
flinterdunne traditie. Alle
aandacht was 35 jaar lang ge
richt op het overleg aan de
top. Maar nu moet het er dus
van komen. Als we die aan
passing niet weten te maken,
gaat de vakbeweging naar de
Filistijnen. De fotograaf Wil
lem Diepraam praat over zijn
nieuwe fotoboek. „Zes mil
joen Nederlanders fotografe
ren of doen pogingen daar
toe. Fotografie is iets gewor
den voor iedereen. Je kunt
het heel goed zien als volks
kunst, de enige levende
volkskunst in de westerse
wereld. Als expressiemiddel
is fotografie toegankelijker
dan welke kunstvorm ook".
Hff
Jan Terlouw in Elsevier. „Ik
vind het vervelend om voor
Van Mierlo af te breken
waarmee hij nu bezig is,
maar ik zeg eerlijk: Met tien
zetels red je het niet".
man Sjeng Tans, die als een
der eersten in Katholiek Ne
derland de doorbraak tot
stand heeft gebracht. „In de
kerk worden socialisten niet
meer verduiveld. Althans, op
dit ogenblik niet. Maar als je
de ontwikkeling in de kerk
ziet, zou het niet verbazen als
ook in dit opzicht veel wordt
teruggedraaid". Elders zegt
Hendrik Berghuis van de
werkgroep Beter Zuivelbe
leid: „Het onredelijke is dat
ook de kleinere melkveehou
ders minder mogen produce
ren, terwijl de grotere boeren
juist verantwoordelijk zijn
voor de overschotten. Of be
ter gezegd: Het gevoerde be
leid dat subsidies heeft ver
strekt wanneer boeren hun
bedrijf wilden uitbreiden, is
verantwoordelijk. Voorts een
gesprek met het dwarse
SGP-kopstuk Jan van Heil.
„Kernwapens zijn zelfmoord-
wapens en dat die nodig zou
den zijn om het communisme
een halt toe te roepen, wil er
bij mij niet in. Wanneer de
kerk haar roeping had ver
staan, zouden er nooit socia
listen en communisten zijn
geweest. Zelfs samenwerking
met het IKV vind ik aan
vaardbaar. In de oorlog
werkten gereformeerden
toch ook met communisten
samen?" Een interview ten
slotte met bisschop Ernst van
Breda over de positie van de
vrouw. „De vredesbeweging
staat nog te veel onder de in
vloed van de mannen, te zeer
ook eenzijdig onder manne
lijke leiding. Ik zou wensen
dat enerzijds de eigenheid
van vrouwen onderling
wordt ontwikkeld, maar dat
tegelijkertijd dit ook een rol
speelt in de gezamenlijke
v redesbe wegi ng".
Dubbele beglazing, dubbele aftrek?
Jan Slimminga werkte bij een grote firma in huishoudelijke
apparaten als technisch ontwerper. Bij dit bedrijf was hij al
jarenlang in loondienst, en daar het er niet naar uitzag dat
hij voor overplaatsing in aanmerking kwam of zelf genoeg
kreeg van zijn baan, hadden hij en zijn vrouw een jaar of
tien terug een aardig nieuwbouwhuis gekocht onder de rook
van dit bedrijf.
Jan was iemand die plezier had in zijn bezigheden en gere
geld werk van kantoor mee naar huis nam. Voor dat werk
had hij echter niet alleen een schrijfbureau, maar ook een
tekentafel nodig: een nogal ruimteverslindend meubel dus.
Om het gezin niet te belasten met zo'n meubel,, hadden de
Slimminga's besloten dat één van de kamers op de boven
verdieping zou worden ingericht als Jans studeerkamer. Zo
gezegd, zo gedaan en jaar in jaar uit voerde Jan de kosten
die bij het hebben van een studeerkamer horen, zonder enig
probleem op als aftrekbare kosten.
Omdat hij eigenaar was van het huis, behelsden die kosten
ten eerste een evenredig gedeelte van het huurwaardefor
fait. Het huurwaardeforfait „staat" immers voor een regulie
re betaling van woongenot en door een der kamers te ge
bruiken voor werkzaamheden die voortvloeien uit een
dienstbetrekking, offert men in wezen een deel van zijn
Woongenot daaraan op.
Ten tweede waren het de gebruikelijke kosten, zoals die
voor verlichting en verwarming, verzekering en onderhoud.
„Gebruikelijk", omdat hier de overeenkomst tussen de eige
naar en de huurder van een woning zich openbaart: huur
ders met een studeerkamer moeten óók verlichting, verwar
ming, verzekering en onderhoud betalen, en kunnen de kos
ten daarvoor óók aftrekken.
In 1979 bemerkten de Slimminga's dat de stookkosten in
hun huis wel erg aan de hoge kant waren. Na zich geïnfor
meerd te hebben, besloten ze over te gaan tot het isoleren
van de woning. Dat hield in dat onder andere alle stalen ra
men vervangen moesten worden door aluminium ramen
met dubbel glas. Alle ramen, dus ook die van de studeerka-
Bij zijn aangifte in 1980 stelde Jan derhalve op het stand
punt dat de vervanging van de ramen van zijn studeerka
mer tot kosten had geleid die aftrekbaar waren. Aftrekbaar,
omdat ze op één lijn te stellen zouden zijn met alle andere,
n.l. de hierboven weergegeven, aftrekbare studeerkamer-
kosten.
Maar daar zat nu juist de adder onder gras. Noch de belas
tinginspecteur, noch het Gerechtshof of de Hoge Raad ac
cepteerden de dubbele beglazing van Jans werkkamer als
aftrekbaar. Alle drie erkenden dat de studeerkamer nodig
was, dat hij gebruikt werd voor Slimminga's werk, en dat
het bestaan van de kamer afbreuk deed aan het woongenot
van de hele woning. Dat deel was daarom zeker aftrekbaar.
Niet aftrekbaar was daarentegen het deel dat sloeg op de
raamvervanging. Waarom niet? Omdat het vervangen van
de ramen op zichzelf niet direct iets met de werkzaamheden
van Slimminga te maken had. Het gebruik van zijn kamer
werd, anders gezegd, door die veranderde vensters niet be
ïnvloed. En ook, tweede reden, omdat huurders in het alge
meen het vervangen van ramen ter meerdere isolatie, niet
zelf hoeven te betalen. Aftrekbaar zouden die kosten zijn
geweest, als ook een huurder ze had moeten maken. De fis
cale positie van huurder en eigenaar was wat dat betreft
door de wetgever volstrekt gelijk gesteld.
Op de lange termijn gedacht en zo doet de wetgever in
deze zaak hoort namelijk het isoleren van een huis waar
van men eigenaar is, tot de kosten die al zijn ingecalculeerd
in het forfaitair voorgeschreven huurwaardebedrag. Dat be
drag is vast, zoals we de vorige keer zagen en in dat bedrag
zijn dit soort kosten al begrepen.
Nog eens afzonderlijk de dubbele beglazing aftrekbaar stel
len zou betekenen dat naast het al (fictief) in mindering ge
brachte part kosten op de huurwaarde de vaste eigenaar-
slasten ook de feitelijk gemaakte kosten weer in minde
ring werden gebracht. Een dubbele aftrek dus, waar inspec
teur, Hof en Hoge Raad geen van drieën mee konden in-
[i Keulen, belastingad
UNST
'ENK VAN ULSEN ALS HOTELBAAS IN LEOCADIA
^STERDAM Henk
Ulsen, 58 jaar inmid-
lls maar nog steeds de
pitterende personificatie
i Gogols „Dagboek van
gek", meer nog dan
(ens „Mijn held Tsjitsji-
kan zijn ogen als
|arte kooltjes laten
nden. Dat kon hij jaren
[leden al en hij kan het
achter die gloed is rust
kropen en een groeiend ge-
relativiteit en iets
berusting. „Publiek is
bral gelijk", zegt hij. „Het
fhaal dat ze bezuiden de
ïvieren alleen grappen-
5 op prijs stellen moet je
geloven; het tegendeel is
ar. Als je een slechte
forstelling hebt gegeven, kun
|je achter je publiek ver-
fiuilen; dan heeft Veendam
1 publiek, of welke
lats dan ook. En heb je ze in
ïaantjelek laten lachen, dan
ten daar de juiste mensen.
Als je het slecht doet,
je nergens een band met
t publiek, waar dat ook is.
het omgekeerde is ook
Henk van Ulsen is morgen
avond in de Koninklijke
Schouwburg te zien als hotel
baas in „Leocadia" van Jean
Anouilh, in de vertaling en be
werking van en mét Mary
Dresselhuys. „Ik heb er een
bescheiden rol in, alleen in het
derde en vierde bedrijf. Maar
dat geeft niet, dat is ook wel
eens goed en ik vind het ook
prettig te spelen in een stuk
waarvan je kunt zeggen dat je
weer eens ouderwets naar de
schouwburg gaat; zo'n stuk is
het.
Waardevol
Maar als ik de komende jaren
overweeg, dan denk ik aan
wat meer belangrijke rollen in
indringende stukken. Ik be
doel daarmee stukken, waarin
ik kan spelen wat ik nu beleef,
wat ik in m'n leven heb ont
dekt als waardevol. Ik kan
daar niet zo gauw een voor
beeld van geven".
Toch is duidelijk wat Henk
van Ulsen bedoelt. Niet alleen
door de indringende rollen die
hij al heeft gespeeld, maar
meer om de wijze waarop hij
om zich heen heeft leren kij
ken. Gedeeltelijk als eenling,
gedeeltelijk als de acteur die
de groep niet schuwt. „Dat is
bij mij altijd een golfbeweging
geweest. Als ik een tijdje solo
had gespeeld kreeg ik weer
een rol bij een gezelschap en
zo vervolgens".
Maar er is meer. Van Ulsen
ziet niet alleen kans als acteur
in de huid van anderen te
kruipen, hij zou ook in elk an
der beroep een uitstekend
waarnemer zijn geweest, ie
mand die zelfs zijn vijand pro
beert te begrijpen om erachter
te komen waarom die ander
een vijand is. Hij observeert
geduldig en kan daarbij zoveel
identiteit van een ander opzui
gen dat hij die ander niet al
leen kan begrijpen, maar ook
tijdelijk kan worden. Dat
maakt Henk van Ulsen tot een
prima medemens en tot de
unieke acteur die hij is gewor
den. En daardoor bereid ook
rollen te accepteren van on
dergeschikt belang, zonder een
spoor van jaloezie.
Het is de waardering voor de
grote prestaties van anderen,
die Henk van Ulsen typeert:
„Charlotte Kohier was een
groot soliste, Nel Oosthout ook,
zij het wellicht in iets mindere
mate. Ik heb hun werk min of
meer voortgezet. Want wat
was het knappe van hun spel...
Ik herinner me dat Charlotte
enkele jaren niet had gespeeld
en opeens met een oud stuk
kwam. Op haar spel maakte
niemand aanmerkingen; wel
vroeg men zich af, waarom zij
de oude decors niet had ge
bruikt, dat was toch jammer.
Het mooie is, dat Charlotte
Kohier nooit decors gebruikte;
dat is zuiver suggestie ge
weest".
Uniek
Deze waardering, gevoegd bij
zijn eigen vaak unieke spel,
maakt hem uniek. Zelden zal
geestelijke eenzaamheid zo
duidelijk zijn gespeeld, als
door Van Ulsen in „Dagboek
van een gek". Maar ook de
zielenhandelaar Tsitsjikow uit
Gogols „Dode zielen" kreeg
van deze Amsterdamse acteur
een warmbloedige verpak
king. Het ligt dan ook in de
zelfde lijn, dat Van Ulsen de
rol van de meester-vervalser
Han van Meegeren perfect
speelde. En daar zijn later
„Prediker" en „Het boek Job"
bijgekomen; om duidelijk te
maken in welke richting de
belangstelling van Van Ulsen
zich begeeft.
Leocadia
En dan nu een tamelijk gering
rol naast Dresselhuys in Leo
cadia, waarvan de première in
Den Haag wordt gespeeld. Le
ocadia gaat daarna het land in,
om met de Kerstdagen in Den
Haag terug te keren. De in
houd van het stuk is niet aan
tijd gebonden en is herkenbaar
voor ieder die iets onvervang
baars stuk heeft zien gaan.
Van Ulsen: „Het gaat over een
jonge prins die een paar dagen
van geweldige liefde voor een
beroemde zangeres heeft be
leefd. De zangeres gaat dood
en de prins is ontroostbaar.
Maar tante, een goede fee en
gravin heeft er hetvolgende op
gevonden: zij laat alle plaatsen
nabouwen waar de jonge prins
zijn liefde heeft gekend en zij
laat zelfs een goedgelijkende
persoon opdraven, die de zan
geres moet vervangen. En dat
loopt natuurlijk heel mis.
Er lopen wat verzuurde kerels
rond die goed betaald worden
om het verleden te laten her
leven, maar dat kan natuurlijk
niet lang goedgaan. En het
meisje dat op de zangeres moet
lijken, drinkt geen champag
ne, maar iets heel anders en ze
houdt er ook heel andere me-
Henk van Ulsen als ho'
jonge prins en Manouk van
Amanda.
ningen opna dan de zangerers.
Op deze manier moet het
sprookje in duigen vallen en
zou de jonge prins zich in spijt
en wanhoop moeten afwen
den. Dat doet hij aanvankelijk
ook, tot hij tot de ontdekking
komt, dat die plaatsvervang
ster eigenlijk heel mooie ogen
van zichzelf heeft en meer van
dat fraais. Nou ja, en zo komt
alles uiteindelijk dus toch dik
in orde".
Dubbele bodem
Hoe luchtig het stuk ook is, er
zitten een paar mooie dubbele
bodems in en Van Ulsen moet
er af en toe om grinniken. „Ja
ja, als een kind gehecht is aan
een huisdier en dat dier gaat
dood, kun je als volwassene
wel roepen dat het wel een an
der katje kan krijgen, maar
het helpt niet. Geen enkele
verse kat kan de dode Poekie
vervangen. Pas veel later
krijgt Maupie, of welke andere
kat dan ook een kans".
bedient Huub Stapel als
der Meulen als de lieve
Direct contact met het publiek
heeft Henk van Ulsen altijd
gehad. „Dat is voor mij niet
iets van specifiek de laatste
tijd, al weet ik, dat het publiek
van nu meer dan ooit bij het
toneel betrokken wil worden.
Daarom spreekt het solotoneel
van Jozef van den Berg, nog
een leerling van mij, de laatste.
tijd zo aan. Misschien loopt de.
belangstelling voor het reper
toiretoneel nu wat terug, maar
dat zal niet gelden voor Leoca
dia. Oké, het heeft duidelijk
het element van gezellig ou-~
derwets naar de schouwburg
gaan. Maar dat is dan ook het
enige ouderwetse. Mary Dres
selhuys is nog zo vitaal als wat
en het stuk zal jong en oud
aanspreken. Dat ik er niet zo
indringend in voorkom stoort
me allerminst; het stuk is om
van te genieten en dat vind ik
belangrijk. Later zal ik wel
weer iets solo gaan spelen.
Wat? Ja hoor, dat weet ik nu
nog niet. Tsjechow... Van hem
heb ik niet zo veel gelezen.
Het verhaal Depressie "is goed,
misschien iets voor mij, maar
dat weet ik nog niet. Misschien
kom ik er in de auto achter,
want ik rij veel en graag ook
nog. In de besloten ruimte van
i'n auto kom ik vaak op goeie
^eino wint proces tegen
inkpersoon
Een rechtbank in Bonn heeft
een punk-rocker opgedragen
[000 mark smartegeld te betalen aan
populaire zanger Heino, op straffe
20 dagen gevangenisstraf wegens
it veronachtzamen van een gerechte
bevel om de artiest niet te imiteren,
•rbert Hahnel treedt regelmatig op met
groep „Tote Hosen" (Dode Broek), ge-
d als Heino, wiens platinablonde
r, donkere bril en witte coltrui zijn
idelsmerken zijn. Hahnel, die niet in
rechtszaal was, heeft tijdens het pro-
s gezegd dat hij de enige „Heino Hah-
is en hij beschuldigde de zanger -
eigenlijk Heinz-Georg Kramm heet -
van geen gevoel voor humor te heb-
Van Abbemuseum exposeert eigen collectie
EINDHOVEN Het Stedelijk Van Abbemuseum in Eind-
noven exposeert volgend jaar voor het eerst de complete
eigen collectie. Dat gebeurt in het kader van het vijftigjarig
bestaan. De ruimte in het museum is daarvoor overigens te
krap. Daarom wordt voor een deel uitgeweken naar een
leegstaand kantoorgebouw, dat op kosten van twee spon
sors tijdelijk als museum wordt ingericht.
De eigen collectie bestaat uit ruim duizend werken van
vooraanstaande kunstenaars uit de 20ste eeuw. Door ruim
tegebrek is het nooit eerder mogelijk geweest alle werken
gelijktijdig te exposeren. Het tijdelijk inrichten van een
kantoorgebouw als expositieruimte betekent een verdubbe
ling van de vloeroppervlakte. Directeur Fuchs beschouwt
de tentoonstelling van de eigen collectie tevens als een
aanzet om te komen tot een complete nieuwbouw. Plannen
daarvoor staan al op papier. Concreter dan dat zijn ze nog
niet. 5
Hunebelle
overleden
NICE Na een
langdurige ziekte is
in Nice op 89-jarige
leeftijd de Franse
regisseur Andre
Hunebelle overle
den. Hunebelle
maakte 38 films,
waaronder Le Bos-
su (de gebochelde),
Le Capitan en
Fantomas. Hoofd
rolspelers in zijn
films waren onder
anderen Jean Ma
rais, Louis de Fu-
nes en Bourvil.
Gestolen kunstwerk in België weer
te bezichtigen
BRUSSEL „Ecce homo" (ziet de mens - Jezus voor Pilatus) een
beroemd kunstwerk van de 16de-eeuwse Vlaamse schilder Juan de
Flandes dat vorige week uit het museum in het Belgische Louvain-la-
-Neuve werd ontvreemd is van vandaag af weer in datzelfde museum
te bezichtigen. Het unieke kunstwerk is in het afgelopen weekeinde
onbeschadigd teruggevonden in een onbewoond gebouwtje in een
doodlopende straat in Louvain-la-Neuve. Enkele dagen eerder was
het uit het museum ontvreemd.
De rijkswacht heeft het schilderij teruggevonden na een anonieme te
lefonische tip.
„Ecce homo" is geschilderd op een 30 bij 21 centimeter metend pa
neeltje. Het kunstwerk is eigendom van het kartuizerklooster van Mi-
raflores bij Burgos in Spanje. Het was aan België uitgeleend in het
kader van de „Europalia"-manifestatie die aan Spanje is gewijd. Het
paneeltje is in de afgelopen dagen door het Belgische instituut voor
het kunstpatrimonium nauwkeurig onderzocht.
wanneer u ons een nieuwe abonnee opgeeft.
Een set van drie balpennen, driejollerballs en drie
fineliners.
Dat komt altijd van pas!
De nieuwe abonnee wordt
ook hartelijk verwelkomd:
deze krijgt de krant de
eerste twee weken gratis.
I Noteer als nieuwe abonnee ingaande.
I Naam:
J Postcode/plaats:_
I Telefoon:
I
I Deze ontvangt de krant de eerste twee weken gratis
I Daarna wordt het abonnement betaald per:
I Q maand (per automatische betaling)
Q kwartaal per acceptgiro
I Stuur als dank de pennenset aan:
I Naam:
Adres
Postcode/plaats:
Stuur deze bon ingevuld aan de Leidse Courant, Antwoordnummer 998,
I 2500 VD Den Haag (postzegel niet nodig).
