De clubs zijn ingeslapen
^^PQRT CeicbeSoii/Lfl/nt
GEBROEDERS PAULIDES OVER NOODZAAK JEUGDPLAN BASKETBAL:
ZATERDAG 16 NOVEMBER 1985 PAGINA 15
Jalent breekt niet door" en
l]/,et aantal leden neemt af",
lijn veel gehoorde kreten,
wanneer jeugdsport ter spra
ke komt. Hoe pakken de re-
fjonale clubs of afdelingsbe
sturen die problemen aan.
poen ze er wel wat aan? De
*o m komende weken komt dit
euro onderwerp op deze pagina
14.15 ter sprake. Onze redacteur
Jacob Bergsma bespreekt
II c,»» randaag de situatie in de
(16)- u tasketbalsport.
aan. Braat raakte derhalve
niet de bal. maar de noppen
van de rech tervoetbalschoen
van Spermon en kon vervol
gens met een al dan niet
zwaar gekneusde voet (laten
we het wreef noemen) het
veld verlaten.
Brekebeen (2)
Dat gedwongen vertrek
kwam het klinkt verve
lend, maar het is niet anders
voor niemand als een ver
rassing. Leiderdorpse insi
ders zijn nu eenmaal op de
hoogte van het Spijker ach
tervolgende noodlot. En ei
genlijk had-ie het al heel
lang uitgehouden, dit seizoen.
Of, zoals oefenmeester Lau
rens Mouter na het duel met
Huizen stelde: „Dit hadden
we met z'n allen al een beetje
itigecalculeerd. Natuurlijk
hoop je dat het wèl goed gaat,
maar de praktijk heeft nu
eenmaal anders uitgewezen
de laatste jaren. En die prak
tijk wil dat Ab gemiddeld on
danks het feit dat hij een ge
waardeerde basis-speler is,
hooguit vijftien wedstrijden
in één meespeelt. Die andere
wedstrijden mist-ie gewoon.
Vier, vijf omdat ie geschorst
is, de rest door blessures...
Een wetenschap om even stil
vap te worden. Zeker als
daarbij in beschouwing wordt
genomen dat Spijker toch
maar weer steeds terugkomt.
Over karakter gesproken-
Karakter dat nu wordt be
loond. Met deze, helaas illu
stratieve archieffoto. Abs tra
ditioneel geworden aftocht..
Hartveroverend
In de maandagkrant vroeg
onze badmintonspecialist zich
hardop af of de dames van
Vlietwijk 2 wel sterk genoeg
zijn voor badminton op twee
de klasse nivo. Een wel erg
boude uitspraak. Maar nog
bouder als later fotograaf
André met de werkelijke re
den van het opmerkelijk veel
voorkomende verlies van de
Vlietwijkdames aan komt. Je
kan (zelfs als keihard ver
slaggever) toch niet verwach
ten dat je de sterren van de
hemel speelt als je knappe
Rotterdamse tegenstander je
zo hartveroverend aankijkt?
Misschien dat alle tegenstan
ders vanaf nu minstens één
Casa Nova in het team op
stellen om daarmee de helft
van de Vlietwijkdames te
verschalken.
Trucje
Verwend
De ijshockey-toeschouwers
worden verwend in de Leid-
se ijshal. De tegenstanders
van de Leidse Lions maken
er immers een gewoonte van
om per toeschouwer minstens
één keer het Leidse doel te
doorboren. Olympia uit Ant
werpen brak niet met die ge
woonte. Zij scoorden. Voor
iedere toeschouwer één goal.
Voor de Lions was het daar
om vervelend dat er liefst 16
fans en 1 bestuurslid op het
duel waren afgekomen.
Lions hóópt nu dat het pu
bliek het maar helemaal laat
afweten. Wellicht dat de
ploeg dan een keer de punten
pakt. Het vervelende daar
van is, dat zodra de Lions
punten vergaren, zij op de
ranglijst gaan stijgen, waar
door er weer publiek naar de
ijshal komt, waardoor er
weer teveel tegen gescoord
wordt, waardoor de goede
positie op de ranglijst verlo
ren gaat, waardoor het pu
bliek weer vertrekt en de
Lions weer geen tegentref
fers meer krijgen, en zij weer
stijgen op de ranglijst en er
weer publiek komt en
Begrijpt u.
Monster
Bert Kragtwijk, de lange
man van BS Leiden en het
Nederlands basketbalteam, is
een beste jongen. „Te best"
vindt zijn coach Ruud Harre-
wijn regelmatig. Hoe graag
zou Har re wijn zijn center
niet woest de bucket in zien
springen: knieën opgetrok
ken, ellebogen naar buiten.
Wat gemeen knijpen, een
snelle tik op gevoelige plaat
sen; Harrewijn zal het wel
niet aanmoedigen, hij zal
Kragtwijk ook beslist niet di
rect tot de orde roepen. Het
liefst zal Harre wijn de lange
Amsterdammer echter zien
als op bijgaande foto.
Als vierarmig monster.
Trucje
Wat doet Mirjam Kloppen
burg hier?
Probeert zij de jury voor zich
te winnen door op stijlvolle
en charmante wijze een bal
letje op te gooien?
Of heeft zij net haar oppo-
nente misleid met een slim
trucje door aan te kondigen
dat het balletje onder de tafel
in aantocht is; en serveert zij
vlug, net nu haar tegenstand
ster onder de tafel is gekro
pen?
Of probeert zij haar tegen
standster duidelijk te maken:
zelfs op m'n knieën win ik
van je.
Nee, nee, allemaal fout. Mir
jam doet niets anders dan
serveren.
Dus niet alleen korfballers
doen rare dingen.
LEIDERDORP Als het
aan Rein (32) en Peter (30)
pJuJ Paulides ligt dan gaat er
3.19 oo snel iets gebeuren met het
"/Jj opleiden van jong basket
baltalent. Sinds de grote
sponsors zich in de Leidse
regio met het basketbal
gingen bemoeien, is de
jpleiding van de jeugd in
Veel gevallen praktisch
^verwaarloosd. Met de
komst van Ruud Harre-
wijn naar Leiden zette in-
73! middels een duidelijke
kentering in, maar het
gaat Rein en Peter Pauli
des nog niet ver genoeg.
De broers willen met alle
verenigingen in de regio
od da Riïnland een samenwer-
chi|i6 kingsverband op poten
[zetten. Daaruit zou dan
nieuw jeugdteam
moeten ontstaan met
daarin al het aanwezige
talent, dat later de kans
zou moeten krijgen door
te stromen naar hoge se
niorenteams. „Ook als BS
Leiden weg zou vallen uit
de eredivisie gaan we
}4 °Sdoor. Maar dan is wel be-
mi
15.41
19.1!
JEAC°
Met name de historie van het
Leidse basketbal zette Rein
ugdcoaeh bij Leiderdorp) en
djreter Paulides (jeugdcoach bij
vtew! Leiden) aan het denken over
UROQ het jeugdbeleid. Peter Pauli
des, zelf oud-eredivisie speler,
Mf spreekt uit ervaring: „In de
periode van de grote sponsors
Olé Mj Leiden zijn de Leidenaars
die in het eerste hebben ge-
13.1! speeld op de vingers van één
'r 1 hand te tellen. Eerst kwamen
5S184 Amerikanen, dan de Ne-
is derlandse Amerikanen en er
13.4 bleef geen ruimte over voor
eh (a eigen talent. Daardoor zitten
1 (Külwe nu met een gat van tien
aar, waarin er geen enkel ta-
ent naar het hoogste niveau is
doorgestroomd. Sponsors wa
ren nodig, maar we hebben
'Oflons door hen laten inpakken.
Clubbelangen telden niet: ze
waren uit op geld en winst en
verder niets. De clubs zijn ech
ter ingeslapen. Er is niet pres
tatiegericht met jeugd ge
werkt. En het zal een hele
verandering zijn als je dat nu
plotseling wel weer wil gaan
Geen traditie
Dat laatste ligt, volgens Peter
Paulides, voornamelijk aan het
ontbreken van traditie. „Te
gen een zwemmer kun je zeg
gen: je moet elke morgen om
zes uur in dat bad liggen. Te
gen een basketballer niet. Die
zegt: doe het zelf maar. Daar
naast: als je in zes verschillen
de hallen moet spelen en trai
nen, hoe kun je dan ooit een
club worden? Het is te hopen
dat de Vijf Meihal, na het ope
nen van die nieuwe hal in de
Mors, kan gaan uitgroeien tot
een basketbalbolwerk."
Zijn broer Rein haakt meteen
in. Ook hij blikt vooruit naar
wat het basketbal binnenkort
te wachten staat. „Als het bas
ketbal zich zo verder ontwik
kelt, dan zijn er binnenkort
misschien geen Amerikanen
meer. Mogelijk is dat dan een
stimulans voor de jeugd. Mis
schien dat de jeugd dan bereid
is er meer voor te doen en te
laten. Want echt, de mentali
teit van de jeugd moet wel op
geschroefd worden."
Peter vult zijn broer aan.
„Kijk, aan talenten ontbreekt
Met bijdragen van Jacob Bergsma en Gert Velthuizen
Tape
We moeten allemaal terug.
En dat komt bij de basketbal
lers hard aan. Landskampi
oen Nashua Den Bosch bij
voorbeeld halveerde zijn
budget tot slechts vier ton.
Zaterdag waren de Bossche
basketballers met hun spot
goedkope ploeg in Leiden.
Met drie Amerikanen, want
de luttele centen die Den
Bosch nog ter beschikking
staan, lieten nog juist ruimte
om „even" een extra Ameri
kaan aan te trekken, ten ein
de de blessureproblemen te
overbruggen. Het hield ech
ter niets over. Zoals ook de
Bossche fysiotherapeut merk
te, die zaterdag een paar rol
len tape moest lenen bij zijn
Leidse collega Jan Klerks.
Brekebeen
Als een voetballer in de
Leidse regio de titel „breke
been" verdient, dan is dat
wel Ab Braat. Bij de al jaren
voor RCL voetballende Lei
derdorper gaat ook al jaren
het nodige fout. Een been-
breukje hier, nog een been-
breukje daar, een kapotte
knie, zo maar wat van de
meer serieuze blessures van
Ab Braat, in Leiderdorp ei
genlijk slechts bekend staand
als „Spijker". Welnu, zater
dag ging het dus opnieuw
fout met de Racing-verdedi-
Hartveroverend
ger. Juist op het moment dat
Braat de bal in het duel met
Huizen met een forse trap
voor de voeten van Ronald
Spermon wilde wegwerken,
tikte Spermon het door de
wind wat vertraagde leer al
moeten op Nederlands eredivi
sieniveau goed worden."
Om dat te bereiken hebben de
broer Paulides hun jeugdplan
gelanceerd. Een selectie van
de beste junioren uit de regio
Rijnland (Rein: „We noemen
het team ook maar Rijnland
All Stars, want als we Leiden
zeggen, staat iedereen op z'n
achterste poten") zullen samen
in actie komen. Middels viif
trainingen en een aantal wed
strijden (tot de zomervakantie)
zal het aanwezige talent zijn
kunsten kunnen vertonen.
Een etalage dus van de regio
nale hoogvliegers. Peter Pauli
des: „We kwamen eigenlijk op
het idee doordat de overschrij
vingen elk jaar zo stroef verlo
pen. Dat zou volgens ons niet
moeten. Daarnaast vinden wij
het enorm belangrijk om BS
Leiden als plekje in de eredi
visie te behouden. Dat zou
moeten kunnen met eigen ta
lent, waardoor je ook de kos
ten van een eredivisieploeg
laag kunt houden. Maar dan
heb je wel een samenwer
kingsverband tussen de vere
nigingen nodig. Er moet iets
gebeuren."
Dat was inmiddels ook aan de
Nederlandse Basketbal Bond
(NBB) duidelijk. Bleef bij de
basketballers, in tegensteling
tot een hoop andere sportbon
den, het ledenbestand vrijwel
constant (1983: 43.658, 1985:
43.748, kern Den Haag 1985:
4.188 ieden), de NBB maakte
zich toch zorgen om de lichte
teruggang bij de jeugd (1983:
23.117, 1985: 21.761, kern Den
Haag 1985: 1.979 leden), terwijl
bij de senioren een lichte groei
te constateren viel (1983:
20.541, 1985: 21.984, kern Den
Haag 1985: 2.134 leden). Met
name de aanwas van „mini's"
en de uitval in de leeftijd van
13 tot 17 jaar baarde zorgen.
Besloten werd in ieder geval
tot een verdrievoudiging van
de financiële injectie in het
jeugdbasketbal. Trok de bond
daar in 1984 nog exact 18.249
gulden voor uit, in 1985 werd
dat 56.000 gulden.
Interesse
Hoewel het samenwerkings
verband absoluut geen (finan
cieel) aantrekkelijke kanten
lijkt te hebben voor andere
verenigingen dan BS Leiden,
groeit het aantal deelnemers
gestaag. Naast BS Leiden en
BV Leiderdorp kwamen er
toezeggingen van BVO en
Blitz. Ook MSV en Zoebas
toonden inmiddels interesse.
Rein Paulides verklaart die
belangstelling als volgt: „Als je
enige drijfveer is om alleen
met je eigen team te presteren,
dan ben je fout bezig. Je hebt
ook te maken met het alge
meen belang." En broer Peter
vult aan: „Als je als vereniging
niet mee wilt werken, kun je
straks misschien wel geïso
leerd raken. Dan zegt een goe
de speler die graag in het re
gioteam wil spelen: Nee bij jul
lie kom ik niet, want jullie
doen niet mee. Misschien gaan
je eigen spelers ook wel harder
lopen om in dat regioteam te
komen. En naast het feit dat je
kader zal leren, kun je als ver
eniging trots zijn dat je een
eventuele eredivisiespeler op
geleid hebt, want het beter
worden van spelers moet toch
echt bij de clubs gebeuren."
Het is namelijk vooralsnog
practisch onmogelijk om een
een hele trainingscyclus te
starten onder leiding van er
varen coaches. Peter Paulides:
„Een goede junior speelt en
traint bij de junioren, bij de
heren èn bij de nationale
ploeg. Dan is het niet haalbaar
om elke zondag met die selec
tie te gaan trainen. Het spelen
van wedstrijden moet voor de
jongens het aantrekkelijke
zijn. Het moet niet wéér een
verplichting zijn. Maar we zul
len nu al problemen krijgen
met het nationaal junioren
team."
Adviescollege
Is een uitgebreide training nog
niet mogelijk, wel zal met alle
deelnemende coaches een „ad
viescollege" samengesteld
worden. Rein Paulides: „Per
geval ligt de doorstroming an
ders. In overleg met alle coa
ches zal de desbetreffende spe
ler een advies gegeven wor
den. Maar meer dan een ad
vies zal het niet zijn: wij kun
nen een speler niet dwingen
van vereniging te verande-
Het ligt in de bedoeling om het
talent zo snel mogelijk te laten
doorstromen. Peter Paulides:
„Het doel is de talentvolle spe
lers door te laten stromen naar
het niveau waarop ze thuisho
ren. Als er elk jaar één jeugd
speler door kan stromen naar
de eredivisie dan is de opzet
geslaagd."
Is die doorstroming een doel,
de stedencompetitie zou een
middel kunnen zijn. De broers
Paulides zouden graag in mee-
dere steden soortgelijke teams
gestart zien worden, waarmee
dan een serieuze competitie
gespeeld zou kunnen worden.
De bekende coach Maarten
van Gent zag datzelfde idee
ooit stranden op financiële
gronden (reiskosten). „Maar
wij zijn hoopvol gestemd", be
kent Rein Paulides. „We leg
gen inmiddels contacten met
andere steden en hopen dat de
regio's Haarlem en Den Haag
ons idee ook oppikken." En
broer Peter vervolgt: „Pas als
de stedencompetitie op gang
komt, gaat het wat worden.
We hopen die competitie in ja
nuari 1987 te kunnen laten
starten."
Van een eerdere, mislukte toe
naderingspoging (tussen Par
ker Leiden en Leiderdorp)
hebben de initiatiefnemers in
ieder geval onthouden, dat het
aantrekken van een grote
naam bij een dergelijk plan
een aardige randvoorwaarde
kan scheppen. Inmiddels heeft
men in BS Leiden-coach Ruud
Harrewijn een stimulerende
deelnemer gevonden. Peter
Paulides: „Het zou mooi zijn
als Harrewijn de ploeg zou
willen coachen en spelers als
Hagens, Kragtwijk en Van
Helfteren af en toe training
zouden geven."
Resteert de slotvraag. Denken
Rein en Peter Paulides nu
over de definiteve oplossing te
beschikken? Rein Paulides:
„Dit is beter dan niets. Er
moest echt iets gebeuren en dit
is iets. Eigenlijk zou iemand
zich full-time met de zaak be
zig moeten kunnen houden,
zou je een eigen hal moeten
hebben waarin je 's morgens
zou kunnen trainen: het nu
nog onhaalbare ideaal van een
echte basketbalschool dus.
Maar dit is al heel wat."
het heus niet. Die zijn er altijd
geweest en die zullen er altijd
blijven. Iedereen heeft het
tenslotte in zich om minister
president te worden, maar ook
om in de bak terecht te ko
men. Het is aan de coaches om
juist die goede eigenschappen
naar boven te halen". Vreemd
genoeg echter bekent Rein
Paulides „dat er aan het „scou
ten" van talent weinig wordt
gedaan. Als iemand wordt ont
dekt, dan is dat vaak een toe
valstreffer. Maar wanneer ik
over straat loop en ik zie ie
mand van twee meter twintig
dan zal ik het niet nalaten
hem even te vragen of hij al
basketbalt."
Het bij toeval opgemerkte
dubbele-meter-talent ver
dwijnt echter al snel richting
Amerika om zich daar echt te
bekwamen in de basketbal
kunsten. Rein Paulides vindt
dat niet meer nodig: „Er gaan
veel te veel spelers naar Ame
rika. De echte talenten moeten
gaan. Niet diegenen, die we
zelf wel kunnnen opleiden.
Maar we moeten onze spelers
niet willen opleiden naar
Amerikaanse maatstaven,
want dat is niet haalbaar. Ze
Rein (links) en Peter Paulides:
„We moeten onze spelers niet
willen opleiden naar Ameri
kaanse maatstaven".
