Hoe de Van der Hulsten
(privé) wortel schoten
in het Noorden
CDJA-jongeren kandidaat-raadsleden voor CDA Alkemade
G'NAfIDEN OMGEVING
CeidAe(Sou/ifl/nl
DINSDAG 12 NOVEMBER 1985 PAGINA 13
Op mijn omwegen door stad en land
kom ik graag mensen tegen. U kunt
mjj telefonisch of schriftelijk vertellen
wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Ik ben bereikbaar via 071
- 12 22 '44 op toestel'10.
langstellenden voor het Fa
milieboek Van der Hulst:
„Het is met een gevoel van
dankbare opluchting dat ik u
kan mededelen, dat ik het
onderzoek naar de familie
heb kunnen afsluiten met
een lijvig boekwerk van 400
pagina's en voorzien van
ruim 200 oude akten, kaarten
en foto's". Behalve de stam
boom, die Theo opzette, treft
men ook tal van schrijnende
boedelscheidingen, persoons
beschrijvingen en anecdotes
aan. Teveel om op te noe
men, heet dat. Het is niet
echt teveel, maar gewoon te
lastig; het was ook meer dan
welletjes. En gemakshalve
wees de auteur de potentiële
afnemers van het Hulsten-fa
milieboek op een feit dat hij
ook in het geval der Geesten
toelichtte: „Door gebruik te
maken van verschillende let
tertypes werd voor een pret
tige afwisseling gezorgd, die
het lezen zeker zal veraange
namen. Een intens en tijdro
vend onderzoek, samengevat
in een boekvorm die in uw
boekenkast niet zou mis-
Over professioneel gespro
ken; goed gezegd, nietwaar?
Theo van der Poel gaat dan
nog door over de „verrassen
de kaft": „Daarop is op een
lichte achtergrond in vier
kleurendruk het wapen
weergegeven dat de familie
officieel mag voeren". Dat is
koppelverkoop, maar wel op
windend. Dat wapen werd
teweeg gebracht door toe
doen van een Van der Hulst,
Arie uit Alphen, Oudshoorn,
wiens zeer jeugdige, alleraar
digste en curieuze foto een
pagina siert. Ach, het is zoals
Van der Poel de reüniërende
Hulsten al voorhoudt: „U zult
uw voorouders weer zien
herleven". En bovendien
loopt het tegen St. Nicolaas...
Theo van dér Poel gaf me
een toelichting bij het ver
schijnen van z'n Hulsten-
boek: „Bij vele Van der Hul
sten heerst de idee dat zij van
Pieter Teyler Van der Hulst
zouden afstammen". Nou, dat
is nogal wat, want je hebt in
Haarlem het hooggeroemde
Teyler's Museum, dat ook in
ternationaal indruk maakt,
onder andere door een collec
tie tekeningen, gravures, van
Rembrandt. Om de nalaten
schap van de Teylers zou
door de Hulsten zijn gevoch
ten. Van der Poel heeft dit
halsstarrige verhaal naar het
land der fabelen
w
Arie van der Hulst uit Oudshoorn (rond 1910): initiatiefnemer
betreffende het familiewapen. Er is niemand meer die hem
enige roomsen
De
Niettemin kwam de onderha
vige familie uit de Zuidelijke
Nederlanden. Het waren ge
vluchte calvinisten, die voor
hun geestelijke en vooral ma-f
teriële leven renden (inpak-'
ken en wegwezen) en naar
het noorden overstaken toen
de rücktsichtlose Spaanse
landvoogd Parma, Spaans ge-
kraagd en blinkend bewa
pend, heel Vlaanderen voor
Philips II inpalmde en in
1585 Antwerpen overnam
van de deszelver burgemees
ter, de haperende Oranje
vrind Marnix die van Sint
Aldegonde heette. Onder die
druk kwamen de eerste Van
der Hulsten Holland binnen.
Er was maar één bij, die niet
in de Nederduits Gerefor
meerde kerk in Noord wijk
trouwde en diens nakomelin
gen waren (nog steeds) ka
tholiek; de overigen hielden
zich reformatorisch en gin
gen zich pas rond 1690 Van
der Hulst noemen.
Volgens Van der Poels na
trekkingen had het vak van
de eerste „stamvader" iets te
maken met de textielindus
trie: „Hij had achter zijn huis
in Noordwijk-Binnen een
lijnbaan om er zijn beroep uit
te oefenen. De meeste protes
tanten die vanuit het zuidelij
ke Vlaamderen naar Leiden
en Haarlem uitweken had
den iets te maken met deze
tak van nijverheid. En ze
bleven meestal bij elkaar,
ook in de (naar vrijheid ha
kende) noordelijke Nederlan
den". Het was allemaal voer
voor Van der Poel: Van der
Holst en Van der Hulst; er
was vaak geen touw meer
aan vast te knopen. Maar het
eerste beroep, touwslager,
wordt al gauw tot uiting gé
bracht in een uitdrukking,
samen met het „natuurlijke
hulstblad". Aldus een „spre
kend wapen" vormend. Theo
van der Poel had algauw de
genealogische smaak weer te
pakken. En we proeven, met
hem, de Hulstensmaken die
hun weerslag nog vinden in
en rond Leiden: vanuit
Nieuwkerke, Moerkerke,
Steenvoorde, Duinkerke, Co-
men. Over de grenzen zijn
we familie van elkaar. Ook
de Van der Hulsten.
gebeurd. Gisteroch-
n het Leids kantonge-
aan het Rapenburg,
n de rechtszaal han-
Inde, modern uitgevoerde
i ss t ijl en
terecht?'
leest
jint i
lysterieus
roonluchter begon
genheic lotseling spontaan te ram
melen. Het hevige rinkelen
ka/held een kleine tien secon-
Lage-en aan, daarna stierf het
weg i/ieluid langzaam weg en
leed de lelijke lamp alleen
laar wat hij moest doen:
cht geven. Nu wil het ge-
al dat dit armatuur precies
l(jangt boven de plek waar
>rdt ge
elschapK
\mster-
ordt af-
verdachten gaan
met de rechter in de-
at gaan. Op het moment
iraarop de lichtbron een ei-
en leven ging leiden, stond
•eiist een man de kanton-
echter van zijn gelijk te
vertuigen. Misschien stond
lij de waarheid wel zo fors
n te doen dat de
protest begon te
ammelen. Een teken voor
e rechter, veroorzaakt
heater- oor mysterieuze, magische
rachten.
natuurlijk. Niet al-
de lamp trilde, maar
hele kantongerecht
emaak-jchudde gisterochtend op
'agmid-Ln grondvesten. Dat trillen
anvangLjera veroorzaakt door slo-
10 uur.Lrs die de laatste restanten
fen perLan het vlakbij het gerecht
7 z//nteiegen Medisch Archief
•14118. kgn het opruimen waren.
Eo waren graafmachines
Kruk in de weer, reden
prachtwagens af en aan en
*est fe-pwd een drilboor luidruch-
londer-ug zÜn werk. Het trillen
ond j/iran de lamp kan zijn ver-
en'nsh'-porzaakt door een graafma-
aatwegfhine die met zijn grote
Vanaïv hep ergens tegenaan
de ille-ï toot te. Maar mogelijk is het
„Zuid-hnkelen van de lamp wel te
i" ver-gebruiken in de recht-
t Fsau&praak. Met wat technische
Boycof^oorzieningen moet het
•n is ertoch mogelijk zijn de lamp
sie en'e laten rammelen wanneer
een verdachte staat te jok
ken. Misschien met een
soort leugendetector met af
standsbediening
jEen verdachte die onder de
el van^arrip gjng slaan had op 22
jgram- aprij van dit jaar met zijn
een snelheid van 170
lometer per uur bereikt
de A4. Na een duik in
?t dossier kwam kanton-
chter Keizer tot de con-
ilusie dat de verdachte (die
m advocaat had meegeno-
ien) al enkele malen was
'eroordeeld voor te snel rij-
„Dat komt wel eens
gaf de man toe.
Maar ik rijd 120.000 kilo-
leter per jaar", voerde hij
„Ik ben directiechauf-
De rechter wilde we-
vaar hij werkt. „Bij een
ntrum jgroot voedingsmiddelenbe-
rscho- jdrijfantwoordde de man
j twee blsof hij deelnemer was aan
uziek. |een radio- of tv-quiz waarin
angst voor minister
•rinkman geen namen van
22.30 Ibedrijven mogen worden
Irazil', (genoemd. Van Ek vroeg een
j door iboete van 350 gulden en een
P/2, voorwaardelijke ontzegging
de rijbevoegdheid voor
periode van 4 maanden
met een proeftijd van 2 jaar.
Nu was het de beurt aan de
ladvocaat. Die probeerde
iVan Ek en Keizer het nodi-
ontzag voor de werkge-
1 UT ver van de verdachte aan te
praten. „Mijn cliënt is
chauffeur van een van de
taken
>lenka<
verki
rontru
t toen
lat
imuidt
n ond
Ier Ve
laan.
muide
?ft al
1 geha
e de
ooit to
atselijl
l kon
achtbii
de aai i
mark
de og<
bereik
oor zi
bij
ïlfde
zoud»
an h
ewijzi|
de grootste voedingsmidde
lenbedrijven in Nederland.
Met een omzet van 4 mil
jard per jaar", deed de
raadsman duur. „Mijn cliënt
krijgt instructies, waarbij
i<zeer grote economische be
langen op het spel staan. Er
telefoon in de auto en als
gebeld wordt, dan gaat
het spannen. Dan moet hij
erop af. Toen hij werd aan-
d gehouden moest zijn baas op
tijd in Rotterdam zijn om
order te bemachtigen",
betoogde de advocaat. Deze
ook van mening dat
voorwaardelijke ontzeg
ging schadelijk zou zijn voor
beroepsuitoefening van
de chauffeur. Oftewel, te
snel rijden zou dan echt ris
kant worden; boetes zijn
geen probleem, die zullen
wel door de voedingsmidde
lengigant met een omzet
'van 4 miljard worden be-
taald en bij de belastingen
opgevoerd. Van Ek
onder de indruk.
„De A4 is een van de druk
ste wegen in de Randstad.
Daar met 170 overheen
gaan is geen rijden, maar
mikken. Zeg maar tegen uw
directie dat ze eerder van
huis gaat", raadde hij de
chauffeur aan. „Het is geen
kwestie van eerder weg rij
den, maar een kwestie van
groot economisch belang",
deed de advocaat nog eens
gewichtig. „Moet je eens
luisteren", vatte rechter
Keizer de zaak kort en bon-
natuur
lijk veel te hard". Hij legde
boete van 600
gulden op en halveerde de
h gevraagde voorwaardelijke
ontzegging.
KEES VAN HERPEN
Tweede van rechts: Ouwe Gerard van der Hulst, die in Leiden als melkboer mislukte, omdat-ie te goedgevig was, en aan de
Hoge Mors een tuinderij begon. Met z'n drie zoons: links Dirk, en Gerard, en rechts de opgeroepen militair Jan van der Hulst.
Het was aan het begin van de eerste wereldoorlog.
ALKEMADE Het drie
jaar geleden opgerichte
CDJA (Christen Democra
tisch Jongeren Appèl) in
Alkemade levert haar
eerste kandidaat-raadsle
den af. Het zijn Léon Olij-
erhoek (27) en Nico van
Ruiten (27). Zij moeten er
voor zorgen dat ook de
CDA-jongeren in Alkema-
dè zich vertegenwoordigd
weten in de gemeente
raad. Hun volgnummer op
de CDA-kieslijst is nog
niet vastgesteld. De beide
enthousiastelingen ver
wachten evenwel dat mi
nimaal één van hen op
een verkiesbare plaats
komt en misschien wel al
lebei. Zoals al aangekon
digd stappen namelijk zo
wel de CDA-wethouder
N. Verhaar als fractielid
R. Akerboom volgend jaar
op.
Hoe is de keuze van de
CD J A-leden op Léon en
Nico tot stand gekomen?
Nico van Ruiten: „Er is geke
ken naar beschikbare tijd,
kennis, interesse en ambitie.
Voor mij komt daar nog bij
dat ik als bloemenkweker en
secretaris van de plaatselijke
LTB-afdeling goed op de
hoogte ben met het reilen en
zeilen van de tuinbouw in
Alkemade". Nico van Ruiten
heeft een kwekerij van on
der meer chrysantenstekken
aan de Sotaweg, is gehuwd
en vader van een dochtertje
van één jaar. Zijn belangstel
ling gaat vooral uit naar
ruimtelijke ordening, milieu-
en sportzaken. Via de LTB
maakt hij deel uit van de ge
meentelijke Agrarische Com
missie, van het Sectiebestuur
van de kwekers en van de
sociale commissie. Sinds twee
jaar is Nico lid van de
Streekcommissie van Gede
puteerde Staten. In die func
tie was hij betrokken bij de
inspraakprocedure voor het
streekplan voor Zuid-Hol-
land-oost als werkgroepbege
leider.
Douane
Ook Léon Olijerhoek uit
Oude Wetering (gehuwd,
geen kinderen) heeft zijn
sporen voor en namens de
Alkemadese gemeenschap
verdiend. Zo is hij secretaris
van het Dagelijks Bestuur
van de Stichting Open Be-
jaardenwerk (S.O.B.) en
voorzitter van het dagelijks
bestuur van S.A.B.A. (Stich
ting Alarmering Bejaarden
Alkemade). Léon werkt bij
de douane in de Amsterdam
se haven, onderdeel van de
belastingsdienst. Hij is lid
van de „Dienstcommissie",
een ondernemingsraad in het
bedrijfsleven. Zijn belang
stelling ligt vooral op het ge
bied van welzijn en finan
ciën.
Gevraagd naar hun drijfver
en antwoordt Van Ruiten dat
hij zich ten volle kan vinden
in de vier CDA-uitgangspun-
ten: gerechtigheid, solidari
teit, rentmeesterschap en ge
spreide verantwoordelijk
heid. „Die vier uitgangspun
ten draag je altijd met je
mee. Als je je standpunt tel
kens daaraan toetst, dan
maak je volgens mij een wel
overwogen en vooral goede
beslissing". Ter verduidelij
king legt hij vervolgens nog
uit wat „rentmeesterschap"
eigenlijk betekent. „Zuinig
omspringen met de gaven
THEO VAN DER POEL SCHREEF ZN VIERDE FAMILY STORY
Je zou bijna kunnen zeg
gen: als Theo van der
Poel is uitgelachen om al
die aarts-oude en ver
geelde foto's gaat hij pas
echt aan de slag. „Ik lach
me werkelijk rot soms
om die schitterende port
retten en situaties onder
die voorouders van een
jaar of tachtig, zeventig
geleden. Kijk, neem bij
voorbeeld deze Van der
Hulsten nou: pa, de vee
houder met autoriteit, en
ma Hulst, zeg maar, als
de moeder van velen.
Daar zitten ze nou te po
seren, aan een tafeltje,
midden in het weiland.
Met al het familiegoud
om en aan. En op het ta
feltje staat een vaas met
bloemen. Midden in het
weiland- Moet je nagaan.
Dat is toch kostelijk!"
Een week of wat geleden wa
ren het de Ciggaars, die uit
Frankrijk kwamen, en nu dit
weer. Theo J.van der Poel
uit Hillegom, leraar Frans op
non-actief en behept met een
tomeloze passie voor genealo
gie „een hobby sinds
1959"; Van der Poel is zo
goed als „familieziek" pu
bliceerde twaalf jaar geleden
een volledig gedocumenteer
de geschiedschrijving van het
roemrijke geslacht Van der
Poel, „Een oud-Rijnlands ge
slacht", in '79 gevolgd door
een suppletoire uitgave: „Die
Woeste-Poel". Na een korte
periode van „even ademha
len" stortte gravende Theo
zich begeesterd op een gepa
renteerd geslacht: de Van der
Geesten. „Geestverwanten"
noemde hij deze nieuwe ver
handeling die in '81 het licht
zag. Deze maand november
'85, precies vier jaar later,
voltooide hij naslagwerk
nummer vier: „Het Familie
boek Van der Hulst" zijn
vrouw is er één van, van
daar.
Familie-rëunie
Het Hulstenboek zal komen
de zaterdag 16 november in
tern ten doop worden gehou
den tijdens een grandioze fa
miliereünie in café „Het
Lage Land", in Oud Ade
Centrum (zoals het eens door
de regionale historieschrijver
Hans van der Wereld werd
genoemd). Eens heette dit
etablissement „Klein Rus
toord", waaraan lange jaren
Van der Hulsten verbonden
zijn geweest Daar werd ook
de voorlaatste Familieroman
onder de honderden enthou
siast reüniërende Geestver
wanten, tegen betaling, rond
gedeeld. Dat staat nu, met die
horden van Hulsten, opnieuw
te gebeuren. Theo van der
Poel licht zijn arbeid toe met
een bijna professionele kalm-
„Hèt is een kwestie van
goed organiseren, met zon
boek. Daar heb ik de tijd
voor. Je moet er rustig onder
blijven; ik zal er 's nachts ook
niet van wakker liggen. Ik
ga door met familienamen of
dorpsgeschiedenissen, te hooi
en te gras". Wat niet meteen
betekent dat Theo nu desge
vraagd ook andermans boon
tjes zal gaan doppen en uit
louter vreugde in vreemde
stambomen klimmen. Trou
wens, Van der Poel gaat eerst
even een jaartje welverdien
de rust nemen. Men komt bij
Van der Poel aan met de
vraag: „Hoe doet u dit nu al
lemaal?" Dan antwoordt
Theo zo ongeveer: „U zoekt
het zelf maar uit..." „Ik kom
niet meer op gemeentehuizen
in alle streken van het land.
Dat kost te veel geld. Ik weet
wel andere wegen..."
„Ik heb nu 750 brieven de
deur uitgegooid, de wereld
over, naar al die Van der
Hulsten. Dat is een record.
Bij de Geesten verstuurde
m'n vrouw zo'n 700 stencils
naar alle gegadigden. Een
paar dagen geleden werden
we gebeld uit Australië, een
geestdriftige Van der Hulst
die vroeg of 't ook in het En
gels vertaald kon worden.
Hetzelfde werd gevraagd
door een verre neef uit
Nieuw-Zeeland. Helaas kan
ik die service niet bieden,
tenzij men er duizend gulden
tegenaan zou willen gooien".
Lijvig boekwerk
Van der Poel. die weer het
een en ander heeft losge
maakt, schreef aan alle be-
bestaat om zich nuttig te ma
ken voor de gemeenschap.
Van Ruiten is met hart en
ziel betrokken bij de tuin
bouw. Een voorwaarden
scheppend beleid om de be
drijfsvoering en de werkge
legenheid in de tuinbouw en
aanverwante bedrijven te sti
muleren staat dan ook hoog
genoteerd op zijn top-tien
van wensen. De reconstruc
tie en hervestiging van kwe
kers in Nieuwe Wetering
worden, als het aan hem ligt,
sterk gestimuleerd.
Goede en betaalbare huisves
ting voor jongeren zijn be
langrijke punten voor beide
kandidaat-raadsleden, die
voor geen prijs willen dat de
Alkemadese jongeren naar
hoogbouwflats in Alphen aan
den Rijn worden verwezen.
„Voor de instandhouding
van het verenigingsleven,
kerken en scholen moeten de
kleine kernen hun eigen
identiteit bewaren". Voor de
levensvatbaarheid van de
winkels aan het Noordeinde
willen Nico en Léon zich
sterk maken voor het cen
trumplan Noordeinde. Hoog
op hun wensenlijst staat
voorts het toegankelijk ma
ken voor invaliden van tal
van voorzieningen. Op het
gebied van zwembaden zou
er volgens hen een regionale
afstemming moeten komen.
Léon en Nico zullen zich, zo
zij tot raadslid worden geko
zen, voor de volle "honderd
procent inzetten. „Dat moe
ten we garanderen," verkla
ren ze beiden beslist, „want
we vertegenwoordigen een
grote groep jongeren, die in
de huidige gemeenteraad
niet of nauwelijks aan bod
*komen"
Nico van Ruiten en Leon Olijerhoek.
van de natuur. Voor mij be
tekent het welvaart, maar
niet ten koste van alles. Een
goed christendemocraat
wordt gedreven door de vier
genoemde uitgangspunten,
die in wezen een vertaling
zijn van het christelijk ge
loof. Andere partijen zijn
veel meer pragmatisch, zij
baseren zich meer op feiten",
aldus Van Ruiten.
Nico vindt dat het zo langza
merhand hoog tijd wordt dat
er in Alkemade een lange
termijn planning voor sport
accommodaties komt om de
behoefte goed af te stemmen
op de beschikbare ruimte. De
dorpshuizen zouden het
jeugd- en jongerenwerk moe
ten opvangen. Léon Olijer
hoek ziet als één van zijn ta
ken het stimuleren van zo
wel aanbod als vraag naar
vrijwilligerswerk. Hij weet
dat er onder de werkloze
jongeren een grote behoefte
