Omwegen
Geobsedeerde Sybrand
Verbeek sbowt poppen
met mode van vijf eeuwen
al:
Warmondse galerie De Pomp bestaat vijftien jaar
Gcidoc (Souggtit
VOLGEND JAAR GROTE JUBILEUMEXPOSITIE
ma ÏÏDEN OMGEVING
DINSDAG 22 OKTOBER 1985 PAGINA 15
'aal
outje
H !l dagvaardingen wemel-
sie' v i gisterochtend van de
1°uw ten en kantonrechter
ïkozei ters ergerde zich mate-
j aan zo veel slordigheid.
et is weer bar en boos",
„ed hij op verwijtende toon
m, uen officier van justitie
nschr kkers "Ja' het is eh""'
Fre i el deze steken in een
15100 klanne De arme man
n er ook niet veel aan
>n. Tenminste, een offi-
r van justitie zal de dag-
irdingen toch niet zelf
„l likken? Een verdachte
'alkei j een wel zeer onsamen-
g ba» ogende dagvaarding ont-
ivergi „gen. Zo was er de merk
je vei ardige zinsnede „Dat hij
ht uui hij op omstreeks Leider-
er ee rp in opgenomen. De
in, die betrokken was ge
est bij een aanrijding in
iderdorp, had dat zelf
it zo goed in de gaten,
'd kot nt °P de vraag of hij de
gdkot jvaarding begreep, ant-
ën oi ordde hij met een zeer
ter e Jisl >0a »Nou, wij niet",
~once kantonrechter Rigters
kei 1 vervolgens schuin naar
aat i officier te kijken. Daar-
it Dit ie wüde hij de officier
het oi maken dat hij met
iur bt dagvaarding niet kon
Uit* rken en dat de °ProeP
stelnk ,er nietig (waardeloos,
tirhai fl°os) kon w°rden ver
se! e lard Maar Dekkers
tis ei aSde een P°gin8- »Ik wil*
rel eede dagvaarding wijzi-
or n", merkte hij tegen beter
imeili:ten in °P- "Maar dit is
ch een typische nietig-
rklaring", riep Rigters
t „Ja, dit is een typische
etig-verklaring", bauwde
verdachte hem op vijan-
itten ge toon na. De man had
kraci zaakjes snel door. Plot-
md li jing bleek hij de dagvaar-
hinel „g dje nog geen twee mi-
rhon jten geleden glashelder
9861 or hem was, niet meer te
volgt grijpen. „Het is toch on-
omö n?M vroeg Rigters. ,,Ja,
wort K is onzin", gaf Dekkers
dj et ch gewonnen. „Ik ver
laar de dagvaarding nie-
g", besloot Rigters. „Ik
'eet niet of de officier de
lak opnieuw gaat begin-
/ftXen", zei hij tegen de ver
krachte. Dekkers bleek daar
ienoi 'en meer in te hebben
lijk I *an hoft u", feliciteerde
te h Pers de man.
<m m
fistiè Wapen tok 99
gam
jen l e volgende verdachte had
taant *d opgelet want hij wees
Ka igters op maar liefst drie
lenst Mten 'n zÜn dagvaarding.
gebie 'in naam was verkeerd ge-
id- e ^d< ee" straatnaam on-
tellei ^liedig geschreven en in
neme ïl woord wapenstok ont-
f3 jj rak de s zodat er wapentok
Vooi Mld- hjd dat iemand
erd vrijgesproken op tik-
utjes ligt ver achter ons",
elp de rechter hem echter
it de droom. De wapenstok
as op de Koningin Wilhel-
m3dt linaboulevard in Noord-
maan jn auto van jg wat
P/X uende jongeman gevon-
a./i n' vaak veel geld
Af*11 mijn auto en als je ziet
oek j at er tegenwoordig op
raat loopt", had hij destijds
genover de politie de aan-
ezigheid van het slagwa-
in verklaard. De officier
ste 130 gulden boete. Dat
Bmttnd de verdachte wel erg
wan «1- ..Als het nou een mes
treet geweest, dan zeg ik
Kru la". Rigters wilde weten
op a aarom de jongen vaak
Racial geld in de auto ver-
isma ®ert. „Wat doet u voor de
ir h ost?" „Ik verkoop inbraak-
it zij iveiliging", luidde het
Brt ligszins teleurstellende
r gee itwoord. De jongeman had
ch voorgedaan als iemand
- e dagelijks met gevaar
wr eigen leven welgevul-
e geldkoffers moet vervoe-
en, maar dat bleek dus al-
maal reuze mee te vallen,
igters was er ook niet zo
an onder de indruk. Hij
af hem een boete van 100
ulden, de stok werd ver
te C01 eurd verklaard. In de auto
v an een Oegstgeestenaar
t kru ras een vervaarlijk uit-
dsbr encj dolkmes gevonden.
de ok deze verdachte had dit
keer 3pen Ujt zelfverdediging
r l< ij zich. Tenminste, dat had
•erbi jj tegen de politie gezegd.
e n igters kreeg een ander
U'1 erhaal te horen. „Ik heb
ïad at mes gebruikt om een ra-
'r mc io in mijn auto te bou-
»e u 'en", legde hij met een sta-
mal fi gezicht uit. De jongen
te toet toch eens op het be-
laan van een schroeven-
laier worden gewezen,
i dolkmes is toch niet
meest geëigende appa-
om een radio te instal-
eren", waagde de rechter te
eronderstellen. „Maar ja, je
n co "nt er van alles mee
ntstatan", stelde Rigters zich
activ Ijet dogmatisch op. De offi-
i ver ^er vond het een ongeloof-
ging! 'aardig verhaal en eiste
fusi 30 gulden. Ook wilde hij
>0 gr |et me hebben. Rigters
|ng daarmee akoord. „Ik
'md een mes zwaarder dan
ial e in wapenstok", motiveer-
)rdt i hij de hoogte van de boe-
-zittii f.
leent 1 KEES VAN HERPEN
SINDS EEN PAAR MAANDEN HEEFT LEIDEN ZIJN EIGEN „KOSTUUMMUSEUM"
Op mijn omwegen door stad en land
kom ik graag mensen tegen. U kunt
mij telefonisch of schriftelijk vertellen
wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Ik ben bereikbaar via 071
- 12 22 44 op toestel 10.
door Ton Pieters
Sinds 2 september van
dit jaar heeft Leiden zijn
„kostuum-museum". Op
die datum opende
drs.Ingrid Moerman,
conservator van het ste
delijk museum De La
kenhal, aan de Nieuwe
Rijn 38 de permanente
expositie „Hoe wij ons
kleedden door de eeu
wen". Een blijvende ten
toonstelling van 125 pop
pen, optredend in 32
groepen, die in een sfeer
van clair-obscur en pose
rend in vitrines met dode
ogen in raak geboetseer
de gezichten door de
nieuwsgierige bezoeker
heenkijken. Maar de kos
tuums die de poppen
dragen zijn kostelijk en
verluchten de drie-di
mensionale beelden van
500 jaar mode, van 1450
tot 1985.
Dit is de poppenwinkel en
hele santekraam van Sy
brand Verbeek, een levendi
ge 76-er, met aangeboren ar
tisticiteit in hoofd en leden
en wiens manen, uitgevoerd
in dof zilver, nog verzorgd,
jeugdig en uitdagend golven.
Self-made kunstenaar, over
geleverd aan een obsederen
de hobby. Noem het maar
rustig een passie. En een pra
ter is hij, van het zuiverste
spraakwater je mag een
half uur voor een interview
uittrekken, maar het wordt
anderhalf uur. Sedert de ope
ning zijn al meer dan 100 be
langstellenden doorgeloodst
naar „In het Achterhuis". Zo
heet het zwart-witte mu
seumpje, dat even doet den
ken aan een aantrekkelijke
rouwkamer eerste klasse.
Maar het zijn 125 werkelijk
mooie doden, „épreuves d'ar-
tiste", die in dat doolhofje
verticaal opgebaard en bleek
beschenen staan. En als ie
goed kijkt, zie je naast zo n
vitrine wellicht een verschij
ning; zoals het hoort. Een tij-
deloos heer. Dat is Verbeek
senior, de' Cruys Voorbergh
van Leiden „in kleine figu
ren".
„In het Achterhuis" ontmoet
u de gekostumeerde verras
sing aan het einde van een
pijpela. In het voorhuis
waar zelden de muis piep
zegt wordt commercie be
dreven door Verbeek junior,
een als vriendelijk en inne
mend mens (hij, vervaardigde
bovendien de vitrines voor
zijn vader) vermomde zwarte
panter die afstevent op elk
belgerinkel dat de komst van
een potentiële klant bege
leidt, ea die verder daar z'n
weg vindt door een immense
voorraad „handwerken", van
gobelins en gestikte schilde
rijen tot zowat duizenden
strengetjes borduurgaren in
alle denkbare kleurschake
ringen; ook de gelederen van
knotten wol zijn onafzien
baar. En overal, in competi
tie, tikken en klinken klok
ken, sonoor of schel, antiek
en onbetrouwbaar de tijd
weg.
Alles „hand made"
Ik had een koffiegesprek met
Sybrand Verbeek in het mid
denhuis en keek almaar te
gen een in Schotse tweed uit
gevoerd caricatuur van een
Engelse jager met geschoten
gevogelte aan. Alles hand
made by Sybrand, tot en met
de jagersbuks. Verbeek sr. is
bijna de hele dag schatbe
waarder van z'n eigen gema-
nufactureerde prinsdom, dal
vijf eeuwen binnen de muren
heeft: „Wat moet ik al die
tijd thuis doen meneer?".
Toegangsprijs anderhalve
gulden. „Dat is notabene een
drempel", schamperde Sy
brand. „Er komen hier da
mes in de zaak, werkelijk da
mes hoor, maar zogauw ze
dat bordje met 1,50 zien staan
worden ze afgeschrikt en ke
ren op hun schreden terug".
En hij schikte wat op een ta
feltje met een kok, Jan gehe
ten, en een danseresje in
blauwe tinten. „Ze stelen de
hele reutemeteut onder je
ogen vandaan als je de zaak
niet hebt vastgespijkerd. Ik
ben al heel wat van de vaste
stock kwijtgeraakt".
Leidenaar Sybrand Verbeek
woont nu een jaar of acht in
Oude Wetering, op een wijd-
se flat die nagenoeg met de
voeten in een jachthaven van
het Brasemermeer staat.
Daar slaapt hij vast, op de
eeuwige cadans van het klot
sende water. Woonkamer
van 14 bij 5 meter, dus ge
noeg voor een verkwikkende
ochtendwandeling. ,,'s
Avonds bij helder weer lijkt
deze bewoning op Marokko,
omdat het flatgebouw langs
het water zo wit is hè. Om
zeven uur 's morgens zit ik
alweer met m'n handen aan
de poppen. Ik kan het niet
laten". Toch is de zwierige
heer Verbeek sr., wiens
scherp gesneden gelaatstrek
ken het savoir vivre verra
den, ooit als zakenman door
het leven gegaan, en hij ver
diende z'n kostje behoorlijk.
40 jaar geleden kocht hij het
smalle maar o zo diepe pand
Nieuwe Rijn 38 en ging zich
specialiseren in „handenar
beid voor scholen". Het bete
re educatieve knutselwerk.
Zakelijk was Verbeek sr., ja-
Sybrand Verbeek bij z'n „Staalmeesters", plastisch werk
vanaf een foto. Een „Rembrandt" ten voeten uit. Achter Sy-
brand's rug enkele „bewerkelijke" modebeelden uit de late
wel, maar ook begenadigd
met met een artistiek hart en
handige, dwingende vingers.
De „kruidenier" onder de
vijf, nu bejaarde, broers Ver
beek, van wie de één nog be
ter boerde dan de ander.
Maar Sybrand zegt, dat je het
toch niet allemaal mee kunt
nemen.
„Ik ben aan mijn hobby
overgeleverd. Alles is zelfge
maakt, poppen en kleding,
meubeltjes, van a tot z. Het
materiaal dat ik voor de pop
pen gebruik? Dat is het ge
heim van de smid en dat zal
ik u niet vertellen". Verbeek
sr. hij is overigens een
groot bewonderaar van de
makers van de „Bavelaar-
tjes", die wonderschone, mi
nutieuze en boeiende kijk
kastjes die een jaar of wat te
rug in De Lakenhal op een
tentoonstelling veel belang
stelling trokken smeet met
kracht en vol vertrouwen
een rimpelig poppekopje te
gen het vloerkleed en zie, het
kopje vertoonde niet het
minste breukje. Ook het
haardosje was niet bescha
digd. „Geen klei, geen pa-
pier-maché, geen onzin. Ik
sta wel buiten de rage van te
genwoordig, van mensen die
allemaal poppen willen ma
ken, of figuren van brood
deeg. Ik heb dit m'n hele le
ven al gedaan". Toen Sy
brand tijdens de oorlog on
dergedoken zat maakte hij al
een Roosevelt, vanaf de foto,
en was bijna aan Churchill,
de inspirerende bulldog van
het Verenigd Koninkrijk, be
gonnen.
Boeiende gezichten
„Overigens, de poppen an
sich zijn eigenlijk voor mij
bijzaak. Ik ben geen poppen-
maakvrouw, of een clichéma
ker, of knutselaar. Ik kan ze
aan- en uitkleden; dat is veel
belangrijker, als u begrijpt
wat ik bedoel. Een jaar of
twaalf geleden ben ik begon
nen met dit modebeeld, 5
eeuwen door. Ik ben gepakt
door die evolutie. De mens
op zich is niet veranderd,
maar de gezichten zijn veran
derd, de fysionomie. Kijk
maar naar die bol-ogende ge
laten uit de middeleeuwen.
Vaak illustere, markante en
spirituele figuren, maar met
domme, boerse gezichten.
Mode: een studie apart, me
neer. Ik zit nu weer met die
prostituee uit het Leids Jaar
boekje van Oud Leiden (daar
ben ik al zo lang lid van). Dat
mens komt een keer uit m'n
vingers, dat weet ik zeker.
En ook een futuristische ma
donna van rond 2000, geba
seerd op een wondermooie
middeleeuwse voorstelling
van een maitresse van een
der eerste koningen van En
geland die erg dom was,
maar zij was een zegen voor
het koninkrijk. Ik heb zo'n
idee dat ik haar zilver maak,
met die ene blote borst. Ze
krijgt in elk geval een zil
veren b.h. van me".
Alles is eigenhandig en met
eindeloos geduld genaaid, de
kleertjes; door Sybrand. Zo
vanaf de foto. En het kan al
lemaal an en uit. Sybrand
heeft de tijd, sinds zijn zoon
(„Echt een jongen die pittig
de vinger aan de pols houdt")
in het tot aan de Nieuwsteeg
doorlopende huis effectief en
efficiënt de zaken runt. Ver
beek sr. broedt ongeveer
twee maanden op een pop,
„tot ie naar m'n zin is. Dan
zit ik thuis te prutsen, te pro
beren, te passen en meten.
En dan beginnen die dingen
waar ik mee bezig ben voor
mij te leven. Ze groeien. Ik
zie het helemaal voor me, ik
ben er bij; ik kan het echt
niet laten. Maar verder ben
ik a-muzikaal (onlangs kwam
hier een meisje langs, dat
voor een goed doel een elpee
met een concert erop aan me
trachtte te slijten. Maar wat
moet ik in hemelsnaam met
een concert? Ik ben gewoon
behoorlijk doof, ook nog), en
technisch ben ik ook een
nul".
„In het Achterhuis"
Maar zie toch eens die opstel
lingen, daar „In het Achter
huis", Leidens enige, echte
mini-kostuummuseum. Met
die verplaatsbare en elektro
nisch beveiligde vitrines, die
de historie en haar aankle
ding in mode openbaren in
drie dimensies. Volgens Sy
brand Verbeek leverden de
middeleeuwen de mooiste
kostuums en verder gaf hij
momenten te zien uit perio
des die na 25, 30 jaar afwis
selden. „En maar patronen
knippen en pasklaar maken.
Ook de keuze van de stoffen
is erg belangrijk. Er is oude
stof bij, soms van meer dan
honderd jaar oud. Maar: hoe
stoffiger hoe beter. Dat geldt
ook voor gobelins, de gestikte
en geweven dikdoeken met
hun meestal allegorische
voorstellingen. Laten ze
maar verschieten van kleur
en laat het stof er maar dui-
mendik bovenop liggen. Het
wordt steeds mooier en ede
ler. Mijn eigen voorkeur,
aangaande de hier geëxpo
seerde groepen, gaat uit naar
de Staalmeesters, die ik aan
Rembrandt heb ontleend; en
de Regentessen. Ik heb de
zwijgzame regentessen een
hele tijd thuis gehad, in Oude
Wetering daar zijn ze ook
gemaakt en dan waren ze
weieens een beetje in elkaar
gezakt. Dat zag ik dan 's och
tends en dan zei ik: zo, da
mes, zijn jullie weer aan de
zwier geweest vannacht? Zo
leef ik met die creaties en
creaturen".
Het „Achterhuis" (geannon
ceerd als het zoveelste mu
seum in Leiden, in het muse
ale programma van de Leidse
VVV) is van dinsdag tot za
terdagmiddag van 11.00 tot
16.00 uur geopend. Buiten
deze tijden kunnen groepen
van ca. 10 personen op aan
vraag de modeshow „In het
Achterhuis" bezichtigen.
Maar dan sta je ook perplex,
getroffen door impressies,
sprekend tegen een zwarte
achtergrond, vanuit de hoog-
gotische middeleeuwen, de
renaissance, de Engelse,
Franse en Spaanse mode in
zovele gouden eeuwen, via
de Empire-stijl en de tijd van
de crinoline tot en met de
New Look van '50, „it looks
new" van 1975, de „Retro
mode '80", en de „Punker"
van '84. En dat alles naturel,
met de hand gemaakt, in de
door diffuus licht aangeraak
te donkere showroom van
Sybrand Verbeek. Enfin,
kostuums vieren hier hoogtij.
En zoiets siert de mens.
WARMOND Ruim vijf
tien jaar geleden kwam de
Warmondse Clara Sikking
op het idee om in de gang
van haar woonruimte aan
de Dorpsstraat een galerie
in te richten. Clara Sik
king woont in een pand
aan het unieke pleintje bij
de oude Dorpspomp in
Warmond. Zij had de be
schikking over een brede
toen nog kale gang en be
dacht dat het vooral voor
beginnende kunstenaars
een prima expositieruimte
zou kunnen zijn. Het
pleintje rond de Pomp zou
daardoor ook wat verle
vendigd kunnen worden.
De gemeenteraad ging ak
koord en verleende subsi
die voor de inrichting.
Precies vijftien jaar gele
den werd de eerste expo
sitie ingericht en sinds
dien is er geen gebrek aan
belangstelling voor de ga
lerie geweest.
Ongeveer 400 exposanten heb
ben hun werk in de Pomp ten
toongesteld en nog steeds zijn
er vele gegadigden voor een
expositie. Voor veel exposan
ten was galerie De Pomp het
beginpunt van de weg naar
meer bekendheid, andere ex
posities, verkoop. Beginnende
kunstenaars denken soms dat
hun werk nog niet aan expose
ren toe is of vinden de drem
pel naar een galerie erg hoog.
Bij De Pomp is een expositie
vaak beter te overzien en
drempels zijn er in het geheel
niet.
Een kleine galerie heeft duide
lijk voordelen voor beginners
en contact met de galeriehoud
ster Clara Sikking blijkt geen
probleem. Sikking vertelt dan
ook enthousiast over contacten
met exposanten die jaren du
ren. Zij houden haar op de
hoogte van nieuwe exposities,
vorderingen,- aktiviteiten. Ze
heeft alle oud-exposanten aan
geschreven en opgeroepen om
een werkstuk te maken voor
de jubileum-expositie die vol
gend jaar september wordt ge
houden.
Die expositie moet het hoogte
punt worden van de jubileum
viering. De expositie krijgt als
naam „Loop naar de Pomp"
en alle exposanten wordt dan
ook gevraagd een of meer
werkstukken te maken die ge
baseerd zijn op een van de vol
gende thema's: de pomp cen
traal, verhalen rond de dorps
pomp, bronnen, fonteinen en
pompen, 2 emmertjes water
halen, 2 emmertjes pompen.
Waarschijnlijk worden er zo
veel werkstukken ingeleverd
dat niet alleen galerie De
Pomp geheel wordt gevuld
maar ook Het Oude Raadhuis,
de kelders daaronder, de hal
van Marienhaven, een ruimte
in St. Liduina, jeugdsoos Ut
Sloepie, de oude gymzaal en
de hal van het gemeentehuis.
Een grote wens van de jubi
leumcommissie is om van deze
expositie een catalogus uit te
geven die ook als herinnering
kan worden bewaard. Men
kampt echter nog met finan
ciële problemen daaromtrent
maar verwacht mag worden
dat zich wel enkele sponsors
zullen melden.
Ook aan de jeugd van War
mond zal wat creatieve mede
werking worden gevraagd. Zij
kunnen eveneens een bijdrage
leveren aan de jubileum-expo
sitie. Het lijkt een wat vreem
de gang van zaken om pas op
de dag van het jubileum aan
het organiseren van het feest
te beginnen maar daar is vol
gens Clara Sikking voor geko
zen om iedereen ruim de tijd
te geven iets fraais te maken.
Bijna een jaar zal er gewerkt
worden aan de voorbereiding
van het feest dat in september
volgend jaar zal starten met de
opening van de expositie en
verschillende andere aktivitei
ten op het pleintje rond de
Pomp.
Clara Sikking zou in de toe
komst graag de tuin wat meer
bij de exposities willen betrek
ken. Wellicht kan er eens een
beelden-expositie worden in
gericht. Dan zou de dorps
pomp eigenlijk water moeten
kunnen geven bij speciale ge
legenheden, vindt Clara. Dat
zou een bijdrage betekenen
aan de sfeer rond het pleintje.
Er zouden daar nog veel meer
aktiviteiten kunnen plaatsvin
den. Het nu leegstaande bank
gebouw dat grenst aan het
pleintje zou daarbij van pas
kunnen komen. Ook zouden
de mensen van de galerie de
moderne telefooncel op het
karakteristieke pleintje ver
plaatst zien naar bijvoorbeeld
de Baan of de Gemeenteha
ven.
LEIDEN Geboren: Theresia Wil-
helmina Wendy d.v. K. van Ees en
N. van Leeuwen; Christian z.v. J. J.
Klinkenberg en J. A. van der Plas;
Wendy d.v. J. Honsbeek; Sjoerd Pe
ter z.v. J. W. van Egmond en A. J.
Achter Gerritje Lena d.v. C. van
Duijn en N. Boezaard, Robert Danièl
z.v. A. J. M. W. van der Lans en M.
J. M. Zoet; Marie Florence Nathalie
d.v. P. J. M. Pouw en M. Y. Don; Na-
zan d.v. S. Karakus en A. Kocyigit;
Melissa Maria d.v. W. S. Hemerik en
M. Ouwerkerk; Soedish Widiaram
z.v. H. Vogelenzang; Zoulai Emerita
Anuradha d.v. G. J. Muller en I. H.
M. Bodeutsch; Franciscus Adrianus
Hendrikus z.v. F. L. W. van der
Zalm en C.J. M. Vink; Leonardus
Jacobus Petrus z.v. J. van der Boon
en I. M. van Leijden; Hubertus Jaco
bus z.v. A. G. J. Hilgersom en J. T.
M. M. van den Haak; Gerdi d.v. N. T
E. J. Dekker en A. van Duivenvoor
de; Moniek d.v. N. T. E. J. Dekker en
A. van Duijvenvoorde; Matthijs z.v.
B. Roosjen en H. C. Roghair; Esther
d.v. R. T. J. Meskers en D. J. van der
Veeken; Lodewijk Cornelis Anthonie
z.v. L. C. A. van Hijningen en M. J.
Mulder; Koen z.v. R. P. Snoep en H.
D. Jansen; Marinus Pieter Hendrik
z.v. F. P. Israel en jonkvrouw I. S. A.
Baud; Dennis Alexander z.v. M. van
Goethem en J. P. Olijerhoek; Esther
Louise d.v. C. A. Krijgh en S. C.
Kleihorst
Gehuwd: J. Hendriks en M. G. de
Jong; J. P. van der Burgt en W. S. J.
P van Poelje; A. J. Kukler en J. M.
Philippo; P. A. van der Mark en L.
Bontje; A. M. Blokland en W. M. C.
van der Post; P. A. R. de Lima en J.
M. H. Smit.
VALKENBURG Geboren: Fran-
cine Anna, d.v. J.D. Splinter en
E.H.G. Wetting; Anja Martine Maria,
d.v. M.H.J. van Stijn en M. van der
Zwart; Patrick, z.v. R. Prummel en
M.H. Wouters.
Overleden: L.J. Russchenberg-Sij-
brand; H.M. van Leeuwen-Wolmer-
Gehuwd: J. Korsuize en D.H. Kuijt;
F.C. van Tilburg en A.M.P. Slootweg;
W.M. de Boer en A.E. Jongejan; J.L.
Pilon en S M. de Vries.
