Bende van Nijvel legt falen van Belgische rijkswacht bloot .lil £eidóc@ou*a*it 3gi- BRUSSEL - Hoe is het mogelij an- dat de Bende van Nijvel, inmidde verantwoordelijk voor twintig koe bloedige moorden, na drie jaar n steeds op vrije voeten is? Het woord is eenvoudig en het Belgische politie-apparaat niet opgewassen tegen n 1 seerde misdaad, terreur wachte crisissituaties. Het complete verwarring bij een drama, het functioneert Run ais het geconfronteerd wordt de terreur van de Strijdende OOr munistische Cellen (CCC) en an- komt niet in actie als enige bloedige moordenaars in minuten tijd twee overvallen gen, waarbij zonder aanzien persoons acht mensen ten worden. In De Standaard, de krant die niet ver dacht kan worden van enige sensatie zucht, klaagt een hoge politieman dan ook: „Wat nu is gebeurd, getuigt van VO- verregaand amateurisme. Tegen alle daagse dieven of moordenaars met een duidelijk motief kunnen we het in dit land misschien nog net redden, maar te gen terroristisch geïnspireerde moorde- ter- naars slaan we een kinderachtig figuur". Om te illustreren hoe amateuristisch het onderzoek op gang kwam toen de Bende van Nijvel vorige week vrijdagavond haar bloedig spoor rond Brussel trok, moet uitgelegd worden'hoe de rijkswacht m organisatorisch in elkaar zit. Het appa raat, ruim twintigduizend man sterk, is al vele jaren lang een vrijwel niet te con- troleren instantie. Het ressorteert name- lijk niet alleen onder de „burgerlijke" H departementen van justitie en binnen- jyiB landse zaken, maar ook onder het minis- ■H terie van defensie. De rijkswacht geldt namelijk als het vierde wapen van de Belgische krijgsmacht naast leger, vloot en luchtmacht. De hiërarchische lijnen zijn dan ook zeer kronkelig, hetgeen een magistraat onlangs deed verzuchten: ,,De rijkswacht is een staat in de staat die door niemand te controleren valt". Bovendien, en dat is wellicht de ernstig ste kwaal waaraan de rijkswacht lijdt, is er „in het veld" nauwelijks sprake van coördinatie tussen de Nederlands- en Franstalige onderdelen. Vooral dat laat- l ste speelt de Bende van Nijvel in de kaart. Bij de twee overvallen, die vorige week gepleegd werden, overschreden de bendeleden bewust de taalgrens. Zij ko zen eerst als doelwit de Delhaize-super- markt in Eigenbrakel, dat behoort tot het Franstalige arrondissement Nijvel. Vervolgens reden zij in een zuidoostelij ke boog om Brussel heen naar Overijse, dat valt onder het Nederlandstalige rijkswachtdistrict Leuven, maar onder het parket van Brussel. Het resultaat van deze manoeuvre was dat de rijkswacht, die overigens pas achttien minuten na I. het alarm de plaats des onheils in Over ijse bereikte, niet op de hoogte was van >r a het voorafgaande gebeuren in Eigenbra- kel. „Het is ongelooflijk", zegt een hoge i politieman, „maar vrijdagavond is het parket zelfs vergeten provinciaal of na tionaal politiealarm te geven. Daarom zag men op geen enkel kruispunt weg versperringen of andere bewegingen van rfUL de politie". BIJ DE FOTO's: Links onder: Op die beruchte vrijdag van de overvallen lag de grond rond de auto van Jean- Paul Macou bezaaid met kogels en zat zijn wagen vol gaten. Macou zelf is er nog redelijk goed afgekomen: hij werd door een kogel in de schouder getroffen. Links boven: De Delhaize- supermarkt in Eigenbrakel. Hier schoten de overvallers koelbloedig een klant neer, nadat zij op de parkeerplaats al twee mensen hadden gedood. Hiernaast: Zowel in Eigenbrakel als in Overijse arriveerde de rijkswacht veel te laat. Onder: Naast een blik kattevoer de huls van een van de kogels waarmee de Bende van Nijvel dood en verderf zaaide. C H c, 30 Alimefl* compte* Dour ch#t* 'P vernietigingsdrang. Want er zijn ook nog de bomaanslagen, de waanzinnige agres sieve mentaliteit van relschoppers, het straatbanditisme. Politie en gerechtelijke diensten slaan een zielig figuur. Zij staan kennelijk machteloos. De Bende van Nijvel blijft onvindbaar. De terroristen van de CCC raken niet opgespoord. De burger voelt zich permanent bedreigd, onbeschermd en weerloos. Zijn vertrou wen in de ordediensten verschrompelt en verdwijnt. Hij geraakt steeds meer in paniek en denkt aan zelfverdediging". Militaire eenheid Bindingen met rechts-extremistische groeperingen, waarvan er nogal wat zijn in België en die onder hun aanhang veel ex-militairen en voormalige rijkswach ters hebben, worden niet uitgesloten aangezien de Bende bij al haar overval len opereert als een militaire eenheid. Dat blijkt onder meer uit een ingestu deerde actie na een van de overvallen. Tijdens de enige achtervolging die de rijkswacht bij alle overvallen op haar conto heeft, maakten de twee vluchtwa gens van de Bende plotseling en op het zelfde moment rechtsomkeer om vanuit hinderlagen aan beide kanten van de weg de politie-auto onder vuur te ne men. Deze en andere technieken verra den een training die improvisatie, laat staan waanzinnig gedrag uitsluit. Vol gens kenners is het uitgesloten dat de bendeleden vorige week vrijdag zonder voorafgaande training hun dodelijk werk met een dergelijke timing konden uit voeren. De reus Een gegeven is dat de Bende wordt aan gevoerd door iemand die men de Reus is gaan noemen; een man van omstreeks 1,90 meter lang, die het gezicht verbergt achter een glimlachend carnavalsmasker, een hoed op het hoofd draagt en gekleed is in een groene parka. De overval in Ei genbrakel zou hij zelf hebben geleid en in Overijse zou hij op enige afstand van uit een Golf GT1, de geliefkoosde auto van de overvallers, de „operatie" heb ben gadegeslagen. Volgens een van de verdachten, Adriano Vittorio, die zeventien maanden in voorarrest zat voor men hem wegens ge brek aan bewijs moest vrijlaten, is er echter een relatie tussen de Bende en de extreem linkse CCC. „Tot december 1983 stonden de kranten vol van de Bende van Nijvel", verklaarde hij tegen over de krant De Morgen, „en dat was nog maar amper vergeten of daar kwam de CCC op de proppen. En nu de CCC enige tijd niets van zich laat horen, duikt de Bende van Nijvel ineens op. Ik vind dat meer dan een merkwaardig toe val". Psychiaters proberen ook hun steentje bij te dragen. Zij schetsen de overvallers als jonge mannen, die nog geen kinderen hebben en daarom ook kinderen neer schieten. Mannen die gek zijn op snelle wagens, die (wellicht na een klein mis drijf) door gezin en/of maatschappij ver worpen zijn. Het zouden kinderen zijn uit gebroken gezinnen, van wie de moe ders als kassajuffrouw in een supermarkt werken. Maar zij achten het ook niet uit gesloten dat de leider van de Bende het kind is van een middenstander, die grote schade heeft ondervonden van een su permarkt die zich in dezelfde omgeving vestigde. Welke theorie men ook ontvouwt, het is duidelijk dat de eerste sporen al vernie tigd zijn en het onderzoek weer veel te laat op gang is gekomen. Zelfs de vondst van een in stukken gezaagde Golf, die zondagavond werd teruggevonden in het dorp Lennik, biedt weinig houvast om dat de zekerheid ontbreekt dat de wagen gebruikt werd door de overvallers. Een zelfde Golf werd twee jaar geleden na een overval op een supermarkt in Beer- sel (begin oktober, een dode) eveneens in Lennik en ook in stukken gezaagd te ruggevonden. Maar bij deze aanwijzing werden even min de meest voor de hand liggende maatregelen getroffen. Volgens het chas sisnummer behoort de Golf toe aan een firma in Elsene. De politie hield het erop dat de firma de diefstal van het voertuig niet had gemeld en dat de Bende altijd gebruik maakt van gestolen wagens. Ver zuimd werd aan de betreffende firma te vragen of zij de wagen eventueel al ge mist had. Of had de eigenaar de wagen misschien zelf in stukken gezaagd, ont daan van stuur, stoelen en wielen en zo ja, had hij hem dan misschien gedumpt. Het werd niet gevraagd. Dus verklaarde de ene politiedienst dat het hier inder daad om de overvalwagen ging, terwijl de andere dienst volhield dat het ge woon om een gesloopte auto ging. Tot de firma de diefstal meldde. Geen verandering Wie in Belgie het dissoneren van de rijkswacht (die zelf een ware terreur uit oefent onder gastarbeiders, die als waan zinnig achter snelheidsovertreders aan jaagt en ze op levensgevaarlijke wijze sommeert te stoppen, die elke vorm van tegenspraak met geweld beantwoordt) aan de kaak gesteld wil zien, komt be drogen uit. De politieke partijen hebben hun afschuw uitgesproken over het ge beuren in Eigenbrakel en Overijse, hun medeleven betoond met de nabestaan den en zijn overgegaan tot de orde van de dag. Opnieuw zal niet mogelijk blij ken de rijkswacht dusdanig te reorgani seren dat zij de misdaad professioneel te lijf kan gaan. De cadans kennend van het optreden van de Bende van Nijvel - elke overval behoorde tot dusver tot een serie - mijdt de winkelende Belg 's avonds de supermarkt, hetgeen de afgelopen week een omzetdaling van twintig procent tot gevolg had. De wapenhandelaren doen echter goede zaken. Zij kunnen het be proefde wapen van de Bende, de riot gun met 9 of 12 mm munitie, vrij ver kopen voor ongeveer duizend gulden. Belgen, die zich veiliger wanen met een riot-gun in huis, melden zich in toene mende mate voor de toonbank van de wapenhandelaar, ondanks dat een van hen, Francois Binet uit Brussel, waar schuwend laat weten: „Met zo'n wapen blaas ie van kortbij iemands hoofd weg. Vanaf vijftien meter krijg je in een deur een gat van meer dan een meter. Wat mij betreft moet de riot-gun direct voor de handel verboden worden". AAD JONGBLOED ZATERDAG 5 OKTOBER 1985 Het geklungel dat zich na de twee over vallen in de'twee supermarkten afspeel de, was opvallend. In beide gevallen ar riveerde de rijkswacht te laat, maar wel zwaarbewapend alsof zij nog slag zou moeten leveren met de moordenaars. Vervolgens werkte zij er aan mee dat elk mogelijk aanwezig spoor werd uitgewist door iedereen toe te laten tot de plaatsen waar de moorden hadden plaatsgevon den. „In plaats van alles af te grende len", aldus de politiefunctionaris, „en op zoek te gaan naar alle mogelijke sporen, liet men iedereen maar aanrotzooien. Ze zullen het in dit land nooit, maar dan ook nooit leren. Indien het publiek het had gewild, had het hulzen en hagel als souvenir kunnen meenemen naar huis. Men mag nog van geluk spreken dat nie mand op die lugubere gedachte is geko men". Een man, die een etentje had gehad in een restaurant in Terhulpen (onder Brussel) werd anderhalf uur na de over val in Overijse aangehouden op de snel weg waarlangs de gangsters zich zouden hebben bewogen. Hij had toevallig van de drama's gehoord en zijn verbazing was dan ook groot toen hij alleen maar in een pijpje hoefde te blazen en door mocht rijden. De rijkswacht vroeg niet naar zijn papieren, wilde zijn wagen niet doorzoeken. Reden: de politiemensen bleken van de overvallen niets te we ten Een rijkswachter, die een paar dagen vrij had en vrijdagavond om 20.50 uur met zijn hond liep te wandelen (en dat was kort na de laatste overval), zag enige personen in een bosje bij Overijse spul len overbrengen van een Belgische auto naar een Mercedes met Duits kenteken. Toen hij thuisgekomen hoorde van de overval, belde hij zijn collega's, vertelde zijn verhaal dat een mogelijk verband legde met de overval en zei zich ter be schikking te houden om de collega's de plek te wijzen waar hij het overladen had gezien. Hij werd niet meer opgebeld en besloot daarom zaterdagochtend nog eens te gaan kijken. Hij vond in het bos je, behalve sporen van auto's ook een Belgische nummerplaat. Hij belde daar op een tweede keer zijn collega's om ook dat te melden. Hij kreeg het advies de nummerplaat maar te gaan ophalen en maandag mee te nemen naar zijn werk. Geruzie Vier dagen na de overvallen was het on derzoek nog steeds niet echt op gang ge komen omdat er tussen alle betrokken diensten werd geruzied over de vraag wie het onderzoek mocht doen en wie met wie moest samenwerken. Uiteinde lijk besloot men dat het onderzoek naar de overval in Eigenbrakel uitgevoerd zou worden door het parket in Nijvel met de Franstalige rechtercommissaris Charles Bayens. Het onderzoek naar de overval in Overijse zou worden gedaan door het parket van Brussel met een Ne derlandstalige rechtercommissaris, Wil- fried Mahieu. Er werden zelfs twee ver schillende wapendeskundigen aange steld: Dery voor Eigenbrakel en Stevens voor Overijse. Na deze voor het onder zoek weinig bempedigende beslissingen had het parket in Brussel een eerste commentaar klaar: „Wij hebben de afge lopen dagen de kranten gelezen en veel bijgeleerd over de drama's in Eigenbra kel en Overijse". De manier waarop de Belgische justitie de zaak aanpakt is ook fnuikend geble ken bij alle andere overvallen (twaalf in totaal) die sinds 18 augustus 1982 aan de Bende van Nijvel kunnen worden toegeschreven. Begin november 1983, er waren toen al twaalf doden gevallen, werd de eerste van elf mannen gearres teerd die ernstig werden verdacht van betrokkenheid bij de Bende van Nijvel. Op woensdag 22 mei van dit jaar moest men de laatste verdachte uit voorarrest ontslaan. Het onderzoek was op zo'n on overzichtelijke puinhoop uitgelopen, dat men geen snippertje bewijs meer had om een van de verdachten voor de rechter te brengen. Terreur? Inmiddels houdt de publieke opinie zich bezig met de vraag uit welk soort men sen de Bende van Nijvel - waarvan de geschatte omvang varieert van vier tot tien man - bestaat. Het is vrijwel zeker dat zij onbekenden zijn in de onderwe reld. Zonder twijfel zou de beloning van tien miljoen frank (ruim vijfhonderddui zend gulden), die al twee jaar geleden werd uitgeloofd, uit „het milieu" de no dige tips hebben opgeleverd. Bovendien zouden „gewone" misdadigers zich beter op de hoogte stellen van de mogelijke buit. De Bende veroverde steeds luttele bedragen; in een geval zelfs bestond de buit slechts uit een paar flessen whisky en wat pakken koffie. De vraag is voorts waarom nutteloos geweld wordt ge bruikt. Wil de Bende terreur uitoefenen? Is zij uit op destabilisering van de situa tie in België? Zijn er bindingen tussen de Bende van Nijvel en rechts-extremisti sche groeperingen zoals de Westland New Post, die moordpartijen ook niet uit de weg gaat? Of is er juist verband tussen de Bende en de CCC? Wat betreft de politieke effecten schreef De Standaard al: „Overal dreigt nu de terreur van cynisch geweld en morbide H

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1985 | | pagina 19