„Leiden hoort gewoon in
de hoofdklasse thuis"
MISCPQWQ
,Ik schrik er af
en toe wel zelf
van wat ik al kan'
WOUTER EIKENHOUT (LMHC) ZIET ONDANKS
SLECHTE START GEEN REDEN VOOR PANlEK:
«S, SPORT
CetdaeSowuvnt
ZATERDAG 5 OKTOBER 1985 PAGINA 15
LEIDEN Het gaat niet goed
met de hockeyers van LMHC.
De Leidse formatie van trai-
falotte ner/coach Nol Baarschers ver-
deel zamelde in de eerste vier
hoofdklasse-wedstrijden geen
enkel winstpunt en moet tot
ivraag overmaat van ramp de ko
mende twee weken de hoc
keysticks te kruisen met Kam
pong en Bloemendaal. Hoewel
Leiden vorig jaar op eigen
veld kans zag Bloemendaal
beide punten afhandig te ma
ken, dient de mogelijkheid dat
Leiden na zes duels nog altijd
geen enkel punt heeft ver
gaard als „meer dan waar
schijnlijk" te worden gezien.
diensjEen toekomstvisie die door
Wouter Eikenhout kan wor
den onderschreven. Het feit
van (Jdat er nog twee logische ne
derlagen in het directe ver-
de hGPC^iet ltggen. maakt de 24-jari-
ge middenvelder van LMHC
echter niet nerveus. Wat hem
^■H|betreft is er ook geen reden
irocr paniek. „Pas als we drie
wedstrijden voor het einde
tivan de competitie minder dan
"ijtien punten hebben, kan het
MÉMMpaniekerig worden. De erva-
Hflring heeft geleerd dat je mini-
I^Hmaal veertien tot zestien pun
ten moet hebben om niet te
degraderen, vandaar".
^^lEén van de redenen waarom
■J^aEikenhout en de zijnen nog
^H(lang) niet nerveus zijn gewor-
^^^den, is dat de competitie tot nu
toe vrijwel identiek verloopt
eigen aan die van vorig seizoen, toen
kamende pjek in de hoofdklasse na
I. Kindertje winterstop betrekkelijk
eenvoudig nog werd veilig ge
steld. Eikenhout: „Tilburg en
HCKZ uit, HDM en SCHC
Berlijn, l thuis, het zijn vier wedstrijden
lovern« jie we vorig jaar ook verloren.
Wat dat betreft is er niet zo
veel veranderd. Eigenlijk is de
situatie zelfs verbeterd, in ver-
871. gelijking met de start van vo-
.rig jaar. Qua spel gaat het be-
gesch. ter dan toen, de spelers staan
solarium op de goede plaatsen en Baar-
jschers weet nu ook veel beter
[wat hij aan ons heeft, omdat
hij al een Leids jaar achter de
fw rug heeft".
MDat LMHC desondanks nog
breakfasl Puntl°°s Is- is volgens Wouter
MerelstrJ Eikenhout voor een groot ge-
deelte terug te brengen op het
■[„niet lopen" van de strafcor-
ner. „Ik denk dat we in de
eerste vier wedstrijden zeven
tien, achttien strafcorners heb-
v-* ben gehad. Daarvan is er niet
v-*één benut. En dat terwijl we
seftijd en vorjg jaar ££n Qp twee soms
unne"^één op drie draaiden. Een sim-
®'st...'.pel rekensommetje leert dan
m' dat je nu minimaal vijf doel
punten niet hebt gescoord en
varing was? Ja, misschien wel.
Tk speelde toen in ieder geval
onder Van Heumen en Bel-
laart, die weten nu nog beter
wat ze aan me hebben. Maar
het was toch vooral een leuke
ervaring". En leerzaam. Ei
kenhout kreeg immers van
Bellaart te horen dat er nog
wel iets aan zijn spel kon wor
den verbeterd. „Ik moest
vooral trainen op het aanne
men van de bal. Dat is inder-
laad m'n zwakke punt. Een
cwestie van concentratie, ver-
noed ik. Nu ik er meer aan
dacht aan besteed gaat het in
ieder geval al stukken beter.
M'n sterke punten? Ik denk
dat dat mijn versnelling is. Ik
ben vrij snel op de eerste me
ters, en kan daarna aardig
doortreinen. Als ik iemand
voorbij ben, ben ik 'm ook
voorbij".
het Nederlands team een goede zaak zijn als ze
dat gegeven maakt net het
verschil op de ranglijst met
ploegen als HDM en SCHC.
Teams die zeker niet beter zijn
dan Leiden, maar wel net wat
meer gescoord hebben. Waar
om die corners nu niet worden
benut? Stomme pech, anders
zou ik het ook niet weten.
Harmen (Jansen Schoonho
ven) nam ze vorig jaar ook en
toen gingen ze er wel gewoon
in. Hij kan het dus wel".
Wouter Eikenhout, met twee
doelpunten topscorer van de
Leidsche Mixed Hockey Club,
gelooft niet dat Leiden dit sei
zoen zal degraderen. „Leiden
is niet overdreven sterk, maar
hoort wel gewoon in de hoofd
klasse thuis. Heeft in ieder ge
val meer recht op een plaats
dan bijvoorbeeld Hattem of
Schaerweide. Ik denk ook dat
we de zaken, net zoals vorig
jaar, na de winterstop weer
recht zullen trekken. Maar dat
neemt niet weg dat de vereni
ging, als hoofdklasser, in een
lastige situatie verkeert. Met
clubs als Klein Zwitserland,
HDM, HCG cn Bloemendaal
in de buurt, zal het niet zo snel
gebeuren dat in Leiden stude
rende toppers ook bij Leiden
gaan hockeyen. LMHC moet
het dus. populair gezegd, met
bankspelers van de betere
clubs uit de buurt doen, waar
door de ploeg per definitie in
de onderste helft van de rang
lijst terug te vinden is". Een si
tuatie waarin nauwelijks ver
andering kan komen, weet
ook Eikenhout. „Of Leiden
zou zich nog een aantal seizoe
nen met ongeveer dezelfde
ploeg in de hoofdklasse moe
ten kunnen handhaven. Dan
kan je meer en meer op routi
ne gaan spelen. HDM is een
goed voorbeeld van die ont
wikkeling. Kwalitatief is de
ploeg niet veel beter dan
LMHC, maar die club eindigt
wel elk jaar weer een plaatsje
hoger. Door de in de loop der
jaren opgedane ervaring, maar
ook omdat er zo langzamer
hand wel wat betere spelers
naar die club trekken, omdat
HDM inmiddels een zekere
hoofdklasser is geworden".
Zelf hoopt Wouter Eikenhout
zich binnen afzienbare tijd
overigens een zekere keus
voor het nationale team te
kunnen noemen. Een ideaal
dat wellicht inderdaad al op
redelijke termijn zou kunnen
worden verwezenlijkt. Zo ver
telde Joost Bellaart, met Wim
van Heumen verantwoordelijk
voor die Nederlandse selectie,
de speler van Leiden reeds dat
zijn naam op de lijst „toekom
stige internationals" voorkomt.
Eikenhout: „Zelf hoop ik dat
ik
het
de
Champions's Trophy een kans
krijg. Na zo'n evenement zijn
er altijd wel wat afvallers, dus
bestaat de mogelijkheid dat ik
er dan al bij kom". Tot nu toe
kwam Eikènhout een keer in
een vertegenwoordigend
Bondsteam in actie. „Dat was
tijdens het toernooi van Laren.
Ik scoorde toen nog tegen Ke
nia. Of dat een belangrijke er-
Inruil
De ambities van Wouter Ei
kenhout, het nationale team
betreffende, zullen er waar
schijnlijk ook de oorzaak van
zijn dat hij het vertrouwde
shirt van Leiden volgend jaar
zal inruilen. Als hij inderdaad
volgens plan in maart z'n stu
die fysiotherapie afrondt, is de
kans zeer groot dat hij zich
vervolgens bij Bloemendaal of
HDM als lid aanmeldt. „Om
dat ik nu eenmaal graag in
oranje wil komen en zoiets
eenvoudiger haalbaar is als je
in een sterker team speelt",
legt hij uit. En vervolgend:
„Maar ook als ik op dat mo
ment al bij de selectie zit, be
staat de mogelijkheid dat ik
toch wegga. Na twaalf jaar
Leiden eens wat nieuws, dat
kan geen kwaad. De uitdaging
van het je moeten bewijzen bij
een andere, betere hoofdklas-
seploeg, trekt me wel. Of dat
lukt? Ik denk dat ik een goede
kans maak. Ik heb bij die
overstap het voordeel dat ik
het werkhockey van Leiden
gewend ben. En dat is echt een
voordeel ten opzichte van jon
gens die al langer bij de betere
ploegen spelen. Het zou naar
mijn idee voor spelers van
oranje ook een goede zaak zijn
als ze eens een jaartje in Lei
den meeliepen. Nu doen ze al
les op techniek, laten ze je ge
makkelijker gaan omdat je
toch wel weer door een ander,
een goeie wordt opgevangen.
Bij Leiden moet je wel achter
alles en iedereen aanrennen,
anders is er paniek in de tent.
En dat is niet altijd leuk, na
tuurlijk niet. Maar je leert er
wel een heleboel van. En dat
kan je later goed van pas' kan
komen".
GERT-JAN ONVLEE
k: 3 dage
Jere vrijd
(Onder redactie van Gert-
Jan Onvlee en Willem
Spierdijk
Stimulans
Wim Driebergen maakte za
terdag zijn renfpee in Rijns-
burgse Boys één. De zo waar-
Tel. 071 devolle Rijnsburgse voorstop
per haakte aan het eind van
vorig seizoen om allerlei re
denen af, maar was nu weer
helemaal terug.
Wij van Hutspo(r)t vinden
het aardig de verloren zoon
weer te mogen begroeten.
Vandaar bijgevoegd fotootje,
twee jaar geleden genomen
63-980701 Qp fret moment dat IJssel-
meervogels op Rijnsburgse
bodem de zaterdagtitel had
veilig gesteld.
Een stimulans voor Drieber
gen en de zijnen wellicht?
Onder redactie van Gert-Jan Onvlee en Maarten Nooter
Maar als Cruijff dan inder
daad op zijn manier aan die
zaken werkt, is het (volgens
Michels) opeens niet meer
..de enige waarheid".
En blijft Beenhakker (Rinus
Israël: „Die topper van Vo-
lendam") vertellen, dat er
de wedstrijd tegen Bel-
Nu weten wij niet of het suc
ces van de strandloop de Zoe-
terwoudse trainmeester op de
gedachte heeft gebracht hier
van een wekelijks evene
ment te maken.
Ons zou dat in ieder geval
opnieuw wat te ver gaan.
in het
sonissos.
taverne,
lot de fac
wtbijt, vo
PP-
p.p.
PP-
18 km. y
i, nachtdi
isbanen
Spelletje
e touring<
jche en t<
iternach,
en 28/10,
eratrets), i
ir Luxemb
0, 18/10
13/12, 2(
Tours, A'<
Nederland en België ontmoe
ten elkaar weer op het voet
balveld. Hoi. Leuk. De „Der
by Der Lage Landen", actu
eel. Spannender dan ooit.
Met vierduizend (kunnen er
ook vijfduizend zijn) Neder-
Constan t VandenStocksta -
dion. Maar dat doet er niet
zoveel toe.
Wat er wel toe doet is de bij
die gelegenheid aan de Hol
landers geboden behuizing.
Een heuse kooi, jawel. En
nog wel achter een doel ook;
als het meezit kan het niet
meer stuk.
Die kooi, in ieder geval niet.
Over de in een afwijkende
kleur aangeleverde toegangs
kaarten met „Nederlands
supporter" op de achterkant
gedrukt, praten Wij van Hut-
spo(r)t maar liever niet. We
hopen maar dat dat een
slechte Belgenmop is.
Anders zouden we misschien
we helemaal vergeten dat het
over voetballen gaat, een
spelletje dat vroeger nog wel
het spelletje werd
gië andere normen" gelden.
Nu: Wij van Hutspo(r)t kun
nen u, geachte lezer, lieve le
zeres, nu al vermelden wat er
zal worden gezegd als Neder
land zich onverhoopt voor de
WK kwalificeert. Prècies: ze
ker in de poulewedstrijden
zal het resultaat doorslagge
vend zijn want we gaan na
tuurlijk niet naar Mexico om
in de poules te worden uitge
schakeld" (Beenhakker). Ook
bij het vervolg van het toer
nooi zal Nederland niet het
meest aantrekkelijke voetbal
spelen omdat we natuurlijk
in deze fase van het toernooi
niet heiliger dan de Paus
moeten zijn" (Michels).
En vlak voordat Nederland
het veld betreedt voor de fi
nale tegen het organiserende
Mexico, houdt het duo de
verzamelde wereldpers voor
dat het nu om de titel gaat,
„We zijn twee keer tweede
geworden, nu moet het ge
woon gebeuren. Hoe dan
ook".
Nee, beste mensen: we zien
de toekomst echt somber in...
Straf
En
wij
de
Straf (2)
gespeeld.
En ook al
Waarden
Nu we ons toch even met on
eigenlijk a-regionaal werk
bezighouden (het hart loopt
af toe over, al weten we dat
we wijzer zouden moeten
zijn): die Beenhakker hangt
het grootste gedeelte van de
redactie van deze rubriek
zeer ruim de keel uit. En die
StadelmaftMichels eigenlijk ook wel.
Niets deugt er van dat voet
bal hier. Alles moet anders,
alles moet beter, alles moet
aantrekkelijker. Weet het
duo.
Wij
Vorige week hadden we de
euvele moed om vraagtekens
te plaatsen bij de straf trai
ning die het eerste zaterdag-
team van Meerburg (tweede
klasse Afdeling Leiden) door
de trainer kreeg opgelegd.
Een strandloop van tien kilo
meter op het laagste niveau
voor standaardteams schoot
volgens ons zijn doel voorbij.
Zo vreesden wij onder meer
voor stijve kuiten op zater-
Maar zie, onze bezwaren
werden door de feiten ge-
loochenstraft. De Zoeterwou-
denaren wonnen met 4-2 van
VVSB, na een 1-2 achter
stand bij rust. Volgens oogge
tuigen besliste Meerburg de
strijd in het tweede part om
dat de ploeg conditioneel be
duidend sterker bleek dan de
opponent. We zijn de rotsten
niet. Eh dus bereid te ver
moeden dat de strandloop
aan dat gegeven niet vreemd
is geweest.
Stimulans...
Overigens hoorden
ingewijden de reden
de spelers van Meerburgs
eerste zaterdagteam, ondanks
het feit dat de „zaterdag'
binnen Meerburg als recrea
tieafdeling bekend staat, de
straftrainingen zo manmoe
dig dragen. Die reden? Het
feit dat het tweede in de
vierde klasse G van de Afde
ling Leiden uitkomt. En het
in die klasse onder andere
opneemt tegen ploegen als
Noord wijk 14, ARC 14 en
Rijnsburgse Boys 11.
Niets ten nadele van de vier
de klasse G natuurlijk, maar
als je prijs stelt op een mooi
shirtje en trainingspakje van
de sponsor, technische en tac
tische tips van een gediplo
meerd trainer en een
scheidsrechter van de
„bond", heb je daar wel een
straftraining op z'n tijd voor
Straf (3)
Sinds het afgelopen weekin-
de schijnt de motivatie bij de
selectiespelers om in het eer
ste te blijven voetballen zelfs
nog te zijn toegenomen. De
vierde klasse G blijkt name
lijk dermate „strafgevoelig"
te zijn dat vooraf geen com
plete wedstrijd kan worden
gegarandeerd. Afgelopen za
terdag bijvoorbeeld, werd het
duel tussen Rijnsburgse Boys
11 en die al vaker gememo
reerde reserves van Meer
burg in de tweede helft, bij
een 6-2 stand, gestaakt. De
reden: Meerburg had nog
maar zeven basisspelers over
en dat is volgens de regle
menten te weinig.
Op zich niet zo'n uniek gege
ven, maar de achtergronden
blijken wel vrij opmerkelijk
te zijn. Het tekort aan spelers
werd namelijk veroorzaakt
doordat vijf Meerburgers het
veld werden uitgezonden we
gens aanmerkingen op de lei
ding. De Rijnsburgse scheids
rechter liet niet met zich
marchanderen. De meest ge
ringe blijk van afkeuring was
reeds genoeg voor uitslui-
ting...
Het is dus echt niet vreemd
dat je, als speler van Meer
burg zaterdag één, zo'n
strandtraining er gewoon
fluitend bij pakt.
Actie
„Altijd dat korfbal. Alsof er
bij voetbal geen momenten
zijn waarvan de actie niet be
paald afdruipt".
Tot nu toe ontkenden Wij
van Hutspo(r)t met qadruk.
Nu echter, bekennen wij
kleur.
En leveren bij deze de door
fotograaf André op de plaat
Daan van Egmond stijgt als een komeet. Hier in de meest letter
lijke zin van het woord in de wedstrijd tegen Haaksbergen.
DAAN VAN EGMOND VOELT
ZICH NOG GEEN VOLWAARDIG
EREDIVISIE-SPELER, MAAR:
LEIDEN „In feite zou het niet moeten kunnen, dat een vent
je van achttien het veld instapt en ineens zo speelt". Daan var.
Egmond, nieuwkomer in de selectie van BS Leiden, begrijpt dal
het allemaal erg snel met hem gaat. Als een komeet stijgt „rook
ie" Van Egmond, vriend en vijand verrassend met zijn basket
balcapaciteiten. ;,Ik basketbal voor de lol", zegt Van Egmond
die dinsdag zijn negentiende verjaardag vierde. „Een paar nieu
we basketbalschoenen hoefde ik in ieder geval niet meer te vra
gen".
Vreemd
Het is eigenlijk vreemd gelopen in de korte basketbalcarrière
van Daniel Cornelis Theodoor van Egmond, inwoner van Lei
derdorp, negentien jaar oud en twee meter en drie centimeters
lang. Hij basketbalt pas vijf jaar. „Omdat ik van mijn ouders een
sport moest gaan doen. En nu speel ik ineens 37 minuten in een
wedstrijd tegen Haasksbergen. Dat is beangstigend, want ze had
den tegen me gezegd,' dat ik pas over twee jaar in de eredivisie
zou kunnen spelen".
Van Egmond beseft, dat hij nu op het hoogste niveau veel kan
spelen bij de gratie van het ontbreken van een sponsor. Hij zelf
daarover: „Voor mij is het inderdaad een geluk dat er geen
Amerikanen meer zijn bij Leiden. Daardoor krijg ik een uitste
kende kans. Vreemd, dat mijn ex-ploeggenoot Marcel Huijbens
dezelfde kans niet heeft aangegrepen. Maar het feit dat ik nu zo
ver kom, heeft ook te maken met mijn mentaliteit: ik wil altijd
meer. Alles wat ik doe, wil ik zo goed mogelijk doen. Vorig jaar
heb ik bewust naar deze stap toegewerkt. Niet zonder resultaat
zo te zien". En terug naar die ontbrekende Amerikanen: „Voor
het team zou het natuurlijk beter zijn als er Amerikanen bij zou
den komen. Dan zouden we zeker meer wedstrijden winnen. Ik
ervaar het echter niet als een druk dat ik nu een belangrijke rol
toebedeeld krijg. Niet dat ik er nonchalant tegenover sta, maar
ik zie wel wat het wordt. Al maakt zo'n „Maaspoort" in Den
Bosch natuurlijk wel indruk op me. Dat is heel wat anders dan
„Op Dreef" in Leiderdorp".
Training
Hoewel Daan van Egmond dit jaar voor het eerst actief is als
speler in Leiden, trainde hij vorig jaar al mee in het keurkorps.
Leiden-coach Ruud Harrewijn wilde hem aan het begin van vo
rig seizoen ook in zijn ploeg opnemen. Van Egmond ging echter
in eerste instantie niet op dat aanbod in, maar opteerde voor nog
een jaar Leiderdorp. Nadat Van Egmond zich had bedacht en
toch graag bij Leiden wilde komen trainen, wenste Harrewijn
hem in eerste instantie niet meer in de trainingsploeg op te ne
men. Uiteindelijk ging de Haarlemse coach toch overstag voor
de 2.03 meter lange Leiderdorper.
Van Egmond: „Dat was een groot voordeel. Ik mocht trainen
met Bert Kragtwijk en Toon van Helfteren. Van hen leer ik nog
steeds heel veel. Maar ik heb geen vastomlijnd doel in het bas
ketbal. Ik hoef niet zo nodig op Kees Akerboom te lijken. Ik
trek me ook niet op aan spelers als Van Helfteren. Ik doe mijn
best en ik werk zo hard als ik kan. Met wie ik speel of tegen
wie; het maakt me helemaal niks uit. Ik zet me altijd voor hon
derd procent in, maar niet om daarmee een bepaald doel te be
reiken".
Sterker nog: in tegenstelling tot heel veel leeftijdsgenoten wil
Daan van Egmond pertinent niet naar de Verenigde Staten om
zich daar verder te bekwamen in de basketbalsport. Van Eg
mond: „Nee, niet naar Amerika. Daar wil ik niet naar toe. Om
daar een heel jaar, te gaan basketballen om beter te worden, zie
ik echt niet zitten".
Meelopen
Daan van Egmond zou echter zeker de kwaliteiten hebben om
het in het land der onbegrensde (basketbalJmogelijkheden een
eind te schoppen. Maar dat weet hij van zichzelf ook wel: „Ja, ik
schrik er nu al van als ik zie wat ik af en toe doe. Maar toch ben
ik nog lang geen volwaardig eredivisie-speler. Ik kan nu alleen
nog maar goed meelopen. Over een aantal jaren, twee, misschien
drie, dan ben ik misschien in staat om een team te dragen. Om
initiatief te nemen als de ploeg stuk zit. Dat kan ik nu nog niet".
Niemand verwacht echter van Van Egmond, dat hij nu al in
staat zou zijn om zijn team te dragen. Van Egmond: „Inderdaad.
Ik heb gemerkt dat het publiek ook waardering heeft voor ge
woon hard werken. Zelf ben ik tevreden met mijn spel als ik in
de wedstrijd gedaan heb, wat ik kon en moest doen. En daar
blijken er mee.r tevreden mee te zijn". Na de wedstrijd tegen
Haaksbergen van afgelopen zaterdag, waarin Daan van Egmond
een belangrijke rol voor zichzelf opeiste, was de pers zeer lovend
over het presteren van de junior. Van Egmond: „Ik heb alle
kranten gekocht waar mijn naam instond. In De Volkskrant
stond een foto van mij. Dat stimuleert me wel enorm".
En enige stimulans heeft Van Egmond zeker nodig. Hijzelf: „Ik
ben erg emotioneel tijdens wedstrijden. Vroeger huilde ik vaak
als het 'slecht ging. Maar ik werd nooit kwaad op een ploegge
noot. Ik ging zelf nog harder werken, totdat ik geen hap adem
meer door mijn keel kon krijgen".
Een instelling die Van Egmond, gezien zijn optreden in het
keurkorps van BS Leiden, nog altijd kenmerkt.
•TACOB BERGSMA
