Omwegen
Noordwijks patisserende elite
krijgt Europees goud en
Klompen maken met
aplepel ingegoten"
Brandweervereniging „Altijd
Paraat" bestaat veertig jaar
^IDEN OMGEVING CcklócSou/tont vriidag 4 oktober i9sspagina is
ZE BESTAAN, TEGENWOORDIG, DE VERSLAAFDEN AAN TAART.."
renij
Op mijn omwegen door stad en land
kom ik graag mensen tegen. U kunt
mij telefonisch of schriftelijk vertellen
wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Ik ben bereikbaar via 071
- 12 22 44 op toestel 10.
door Ton Piotor
I Noordwijk (aan Zee)
aat een huis. Het is
»lfs een Maison, een
beter nog. „Huize
Wely", dat sinds
)22 op uitzonderlijk ni-
eau voedsel geeft aan 's
lensen meest verwende
erwachtingen en gesui-
1 RIJferde eisen. Achter een
rijwil%aakvol blauw, smal
ior zö^nt aan de Hoofdstraat
ebeur{huilt neusje van de
rden. ftisseriezalm. Daar wor
de toepn de verrukkelijkste
n vooiken die onze smaakzin-
het ^igen en zin voor verfij-
maar kunnen prik-
en flen en soePe^ houden
komeirergedragen; van bere-
maarenende producent aan
aald Ikkebaardende consu-
egelei(ent.
later i
n te leter Booy, Zaankanter,
Dekebakker van de boven-
e plank en pientere „mer-
lant" die in '70 „Huize van
'start fely" »n eigendom kreeg,
»n en,rveerc*e ^ij ons gesprekje
i de Taa8 een Pittjg koPJe koffie
t spoi^1 een gebakje dat van ver
dulden1 vruchten met de kiwi
'uw jjS een gevlekt groen parade-
ïicef. ^ardjc aan elkaar hing.
het v'e^ deze week immers
1 sporf* te Vieren en „Van Wely"
eeft to**1 relat»es zoet te houden,
lang^|et man en macht (elf leden
bedril de, soms bevlekte, „witte
rigade" in de „werkplaat-
wapp&n" en een stuk of vier da-
bedr^eSi met hun eigen „tartan",
es. je vriendelijke gevechtsli-
oije achter de toonbank met
eng kassa) worden bressen ge-
in de gelederen van
iddag t in verste verten omlig-
ote lo^nde concurrerende bloedjes
mbadjn banketbakkers. Ik heb 't
loop-'
Gestip
zelf mogen zien, in de kaze
matten, waar de klassieke,
amandele bokkepootjes met
beide uiteinden gedoopt wer
den in een substantie van de
de zuiverste chocolade. Ook
dat is ammunitie waarvan
Van Wely zich bedient. Maar
al manoeuvrerend met vak
manschap en fantasie zette
„Huize van Wely" goed
voor 400 kilogram, jawel, aan
bonbons per week dezer
dagen een Europese vaktop
schaakmat. Chef-patissier
Adriaan van Haarlem (36),
gesecundeerd door de 19-jari-
ge „hand" Remco Dekker,
veroorzaakte afgelopen
weekeinde in het bolwerk en
de hogeschool van culinaire
vervolmaaktheid Zwitser
land dus —enige opschud
ding door er een gouden me
daille weg te slepen.
Uit heel Europa waren in
Ziirich de deelnemers met
verhitte gezichten samenge
stroomd; vanuit de super-bas
tions ook: Frankrijk, België,
en het eigen Zwitserland.
Daar sloegen twee outsiders.
Van Haarlem en Dekker,
hun slag. Tweemaal trou
wens. Zie deden, namelijk,
ook mee in de categorie
„bonbons en truffels". Pieter
Booy, heel nuchter: „Nou,
Adriaan en Remco namen
gewoon een voorraad bon
bons vanuit de zaak mee en
daar kon vrijwel niemand te
genop. Maar verder bewezen
ze, dat een patissier ook goed
is voor de versiering". Onge
veer 160 uur werk ging zitten
in het samenstellen van een
(demontabel) „pièce monté",
dat die Van Wely-twee in
Zürich in één dag opbouw
den, onder de ogen van Eu
ropese super-banketbakkers
en chocolatiers die niet tegen
Hollands glorie opkonden.
Dat pièce monté (een optore-
nend geval) u kunt het be
ter op de foto zien was het
resultaat van vakmanschap
en ambitie in minstens vijf
verdiepingen van betoverde
natuurprodukten. Een par
keergarage op basis van het
zuiverste zoetgehalte. Van
Haarlem is er twee maanden
intensief mee bezig geweest.
Maar het was in elk geval
een internationale tentoon
stelling, die Van Haarlem en
Dekker namens Van Wely in
hun Noordwijkse zak hebben
gestoken. Onlangs werd
„Huize van Wely" door ge
zaghebbende bron (dat zijn
vrijwel altijd journalisten met
een overdadig en wat berede
neerd gevoel voor het culi
nair betamelijke) uitgeroepen
tot „beste patisserie van Ne
derland". En dat was toch
mooi pot voor meneer Booy
en z'n coöperante staf. Pieter
Booy: „Daarom wilden we
ook graag weten, of we ook
internationaal uit de voeten
zouden kunnen. Dat is dan
aardig gelukt; al moet je vre
selijk bij de pinken blijven
om op dat vlak te kunnen
blijven. Je hoeft maar een
misstap te maken en je zit
fout".
Onbetaalbare kunst
Pieter Booy heeft, behalve
z'n liefde voor het aange
naam métier, gevoel voor het
haalbare. „Ziet u, dit is een
levend ambacht. Maar het is
alleen onbetaalbaar gewor
den, in arbeid. Dit leuke piè
ce voor Zürich was een post
van bijna 8000 piek, buiten
de grondstoffen. Dat is mooi,
maar niet te betalen. Dan
mag je nog blij zijn met een
topper als Adriaan van Haar
lem is; één van de besten".
Eén van de beste klanten
van „Huize van Wely" is de
KLM, die in Noordwijk bon
bons en zoute koekjes bij Van
Wely bestelt voor haar eerste
klas-passagiers. Zo kunnen
ook, ondanks luchtzakken en
andere turbulenties, top-con-
ferenties, of zakengesprek-
ken, of een discours van olie-
sjeiken of officials van bui
tenlandse zaken, enigszins
smaakvol voorbereid wor
den. Zonder dat dit compa
ranten onmiddellijk behoeft
op te breken.
Over een paar weken wordt
achter het pand aan de
Hoofdstraat een uitbreiding
van de banketbakkerij op
stapel gezet. Ook al met het
oog op de specialisatie des
sert-taarten, want daarin is
Huize Van Wely ook al on
overtroffen. De truffels, in al
hun gespecialiseerde geledin
gen, voeren je al tot een op
perste vervoering, maar dan
heb je ook nog de dessert-
taarten „sec". Niet zomaar
een taartje, maar een taartje
toe, na een feestelijk diner.
Ik ga ze niet allemaal noe
men, maar je voelt je toch
wel bijna schuldig als je een
keus kunt maken uit een
aanbieding („Niemand vraagt
naar een prijs"): als Brazil,
President, Blue Angel,
Weense kerstentaart, de
Kiwi-taart of Oma's Appel
taart. Huize Van Wely: La
Nouvelle Patisserie. Goed
voor internationaal goud en
zilver; trendaangever ook.
Dertig procent van de clien
tèle komt uit Noordwijk, 70
percent uit de regio. Laat de
uitgelezen lekkerbekken
maar schuiven met hun che
ques. Pieter Booy: „Je rijdt
een heel eind voor een taart.
Je hebt ze, die dat doen. Dat
zijn misschien de verslaaf
den. Maar ze bestaan tegen
woordig, de verslaafden aan
taart..." Ruik maar eens aan
een bundel vette vanillesta-
ven. Alsof een godheid een
welriekend poepje laat rui
ken: merviglioso... Bij Van
Wely. Maar wel voor 1200
gulden, de twee kilo....
UIT ZOETERWOUDE:
tLab)e klomp als
mbolll
usictiewapen
an tiiRUNEN De Neder-
narcundse Vereniging van
begitlompen fabrikanten gaat
p de jaarlijkse nationale
lompenbeurs in Sint-Oe-
enrode het houten
cboeisel propageren als
CU actie-wapen". Op deze
akbeurs, die vanaf van-
uisxag tot en met zondag 6
litiebiktober wordt gehouden,
le-dofinen 60 grote en kleine
woilompenfabrikanten die
(jaarlijks zo'n drie miljoen
n pompen produceren, aan
riiuriFt grote publiek het nut
J >an de klomp. De vereni-
ing wil de verkoop van
lompen in kringen van
redesactivisten en ande-
t demonstranten stimu-
eren. „De klomp lijkt bij
cties heel wat vreedza-
Prote^er dan fietskettingen,
Thuihessen of molotovcock-
Zoetehijs", aldus de vereni-
being, die verder meent dat
Ruile klomp in de gcschiede-
ingeziis altijd een rol als actie-
heeft gespeeld. Zo
lden Verd in kerken afkeuring
véver een predikatie vaak
bren&uR door getrappel met
tlompenRoffels in com-
iinatie met handgeklap
varen volgens de vereni
ging daarentegen een te
len van instemming.
'ETERWOUDE
k al is er voor mij
dheicboit zoveel nieuws onder
zon, toch ga ik ook dit
weer naar Sint-Oe-
wnrode". Dat zegt de
-^eterwoudse handklom-
sJtnmaker J. Vreeswijk.
tsewéJ heeft het over de jaar-
nationale klompen-
êurs die dit weekeinde
'ordt gehouden. Vrees-
9 ^ijk zelf hoeft niet meer
tertuigd te worden van
fnut van de klomp. Al
ar zit hij in het klom-
nakersvak. Een vak
hij met de paplepel
g ingegoten.
om til
a?^wjn vader was klompenma-
sJes ^r, evenals zijn grootvader.
"°ërafk ben het nu mijn zoon aan
en niet leren. Maar het is een'
tet/e&ioeilijk vak. Er staat zeker
-ght jaar voor om het onder de
hie te krijgen. En dan nog; je
Klompenmaker J. Vreeswijk uit Zoeterwoude tijdens een demon
stratie van zijn vak.
moet er gevoel voor hebben".
Vreeswijk is eigen baas, nu al
zo'n vijftien jaar. Daarvoor
werkte hij in een klompenfa-
briek, maar onafhankelijkheid
trok hem na verloop van tijd
meer. „Het is als zelfstandige
natuurlijk wel vervelend dat
je er nooit zeker van bent dat
je het elk jaar financieel zult
redden. Maar tot nu toe heb ik
het aardig gerooid". Zijn in
komsten dankt hij aan de vele
demonstraties die hij van het
klompen maken geeft en van
de faam die hij inmiddels door
zijn vakmanschap heeft ver
worven. „Er zou alleen betere
reclame voor de klomp moe
ten worden gemaakt, want het
is ideaal schoeisel. Met name
voor kampeerders en voor de
vele volkstuinders". Hij vindt
het bijzonder te betreuren dat
er ook zoveel slecht materiaal
op de markt wordt gebracht.
„Fabrieksklompen kunnen
heel goed zijn, maar vakman
schap blijft onontbeerlijk. Een
goed model levert niet altijd
een goede klomp".
Vreeswijk maakt allerlei ver
schillende soorten klompen;
sier- of stripklompen, kap-
klompen, tuindersklompen en
moestuinklompen. Deze laatste
klomp werd vroeger door
turfstekers en veengravers ge
dragen. Dit schoeisel heeft een
verbrede, volledig platte zool,
waardoor de werklui niet weg
kunnen zakken in de bagger.
Het is door de vlakke zool ech
ter niet mogelijk om ermee
over cle verharde weg te lo
pen. Vreeswijk: „De onder
kant slijt bij de hiel, waardoor
de platte zool vrij snel rond
gaat worden". Op de nationale
klompenbeurs in Sint-Oeden-
rode wordt extra aandacht ge
geven aan die moestuinklomp,
want door het veel .grotere
draagvlak is deze ideaal voor
tuinders-,, Als ze er in Sint-
Oedenroae dan ook maar bij
vertellen dat je er niets anders
mee kan doen dan tuin*
stelt Vreeswijk kritisch
WOUBRUGGE De on
derlinge band tussen
brandweerlieden en hun
gezinnen verstevigen. Dat
is het doel dat de Wou-
brugse vereniging „Altijd
Paraat" hoog in het vaan
del heeft staan. Naast het
uit twintig man bestaande
Korps Vrijwillige Brand
weer bezit Woubrugge al
weer veertig jaar ook een
vereniging voor brand
weerlieden.
De geschiedenis van de geor
ganiseerde Woubrugse brand
weer gaat terug naar het einde
van de achttiende eeuw. Op 15
mei 1780 kwam ambachtsheer
Jacob Herman Vingerhoed
met een „Ordonnantie op het
weren en blussen van brand".
Daarin stond onder meer te le
zen, dat niemand ovens, for
nuizen en vuurplaatsen mocht
inrichten zonder toestemming
van de brandmeesters. Ook
moest voor elke deur aan de
Woudwetering in geval van
vorst een ijsbijt worden ge
hakt. De kadebewoner die in
gebreke bleef, kreeg een boete
van vijftien stuivers.
Sinds het begin van deze eeuw
kennen we in ons land de vrij
willige Brandweer. Ook in.
Woubrugge en Hoogmade
werd deze ingesteld. In het be
scheiden archief van de jubile
rende vereniging is nog een
foto te vinden van de brand
weerlieden in het begin van
de jaren dertig. De heren Ket,
Van 't Wout en Buis staan
trots voor de stoomspuit uit
Woubrugge. Klein gehakte ka
chelhoutjes lagen altijd gereed
om zo snel mogelijk druk op
de ketel te brengen om te kun
nen spuiten.
Twee kwartjes
Na de Tweede Wereldoorlog
drong de toenmalige burge
meester Fenema in Woubrug
ge aan op de oprichting van
een brandweervereniging. De
oude notulenschriften begin
nen op tien oktober 1945. De
eerste voorzitter van de vere
niging werd Cor Wittebol en
de contributie was twee kwar
tjes per maand. Op de eerste
vergadering werd dadelijk be
sloten een dagje uit te gaan.
Ook in 1985 worden uitstapjes
zoals bowlen, een etentje of
een barbecue nog regelmatig
georganiseerd. Op de jaarver
gadering wordt in goed over
leg het programma voor het
komende jaar vastgesteld.
Secretaris Tom de Horder
weet zich nog een aardige
anekdote uit de beginperiode
van de vereniging te herinne
ren. In het begin van de jaren
vijftig pikten de brandweef-
korpsen van de verschillende
gemeentes bij wijze van grap
nog wel eens wat van elkaar.
Tegen betaling van een fles
schavuitenwater kon het ei
gendom weer worden terugge
haald. Ook Woubrugge deed
mee. Er waren plannen om
een oud brandspuitje van Bos
koop te stelen. De Boskopena-
ren kregen echter lucht van
de zaak en verstopten de oude
machine. Voorzitter Huig Car-
dol blijft niet achter en weet te
vertellen, dat het korps moest
uitrukken om „Het Oude
Raedthuis" te blussen. Pikante
bijzonderheid was echter, dat
eigenaar Zwama tevens voor
zitter van de brandweer was.
De Woubrugse brandweer is
uitstekend geoefend. Dat be
wees zij bij diverse wedstrij
den, waarbij hoge uitslagen
werden behaald. Een enkele
maal zelfs een eerste plaats.
Om de veertien dagen wordt
sinds mensenheugenis op de
dinsdagavonden geoefend on
der leiding van commandant
Jan de Feij. Daarbij komen
dan ook nog de persluchtoefe
ningen, want de meeste korps
leden hebben het diploma
perslucht. Over het materieel
heeft men in Woubrugge niet
te klagen. Nog geen drie jaar
geleden schafte de gemeente
een nieuwe brandweerwagen
Ter ere van het jubileum
wordt er morgen door het
korps in samenwerking met
de EHBO een grote demon
stratie gegeven. Daarna is er
receptie in verenigingsgebouw C. Kret, G. van 't Wout en G. Buis bij de stoomspuit van de brandweer in het begin van de jaren
De Wijk. dertig.
mx"1
