Jantje
SCHEIDSRECHTER HENK VAN ETTEKOVEN:
Henk van Ettekoven (links) vindt dat de UEFA hem en zijn collega's
Thomas en Gerard Geurds veel te weinig internationale wedstrijden laat
fluiten.
aan Egbert Mulder toegewezen.
Geurds, Thomas en ik maken te
genwoordig dan ook regelmatig
geintjes, zo van: Andorra-Liechten
stein onder de zestien zal wel naar
ons gaan. We hebben ons er alle
drie bij neergelegd dat er nog wei
nig eer te behalen is".
„Waar ik ook zo tegenaan hik, is
dat je de ene dag Ajax-PSV fluit en
vier dagen later België-Spanje voor
spelérs onder de zestien moet doen
voor vijf man publiek. Dan moet je-
om tien uur in Lier zijn. Oké, het
zal er wel bij horen, die wedstrij
den moeten ook gedaan wotden,
maar hoe kun je nu opvallen als er
bij dat soort gelegenheden niet één
afgevaardigde van de UEFA aan
wezig blijkt te zijn. Die kan zien of
je ook zo'n karweitje serieus aan
pakt of er met de pet naar gooit
omdat je je er wat te groot voor
voelt?"
Beter
„Nee, dan moet ik eerlijk zeggen
dat we het in eigen land beter voor
elkaar hebben. Het wordt echt be
ter met de scheidsrechttirscommis-
sie hier. Een paar jaar geleden, na
dat Eeden, Van Leeuwen, Schalks
en Stouthandel er uit waren ge
stapt, is de klad er in gekomen.
Toen is duidelijk gebleken dat de
doorstroming vanuit de amateur-
sector niet voldoende was. Ama
teurs hadden het eigenlijk voor het
zeggen wie overging naar het be
taalde voetbal, terwijl het volgens
mij andersom behoorde te zijn. De
commissie is onlangs uitgebreid
met Peter Gans en Ben Hoppen-
brouwer. Het gaat weer goed in zijn
totaliteit".
.,Een aantal topscheidsrechters is
betrokken bij de coaching en bege
leiding van jonge collega's en heeft
het verzoek gekregen ook een beet
je te gaan scouten. Ik ben er trou
wens nog steeds van overtuigd dat
we goede scheidsrechters hebben,
op elk niveau springen er jongens
uit. Ik vind het ook goed gezien
van de commissie dat er nu liefst
zeven veelbelovende jongeren, een
unicum, overgaan. Want nu stopt
Geurds en over twee jaar zijn liefst
vier internationals, Thomas, Mul
der, Keizer en ik aan de beurt".
Presentatie
„Iemand beoordelen op honderd
sten van punten, dat is met een
mensenoog niet te doen. Daar ge
loof ik niet in. We moeten van die
hele becijfering af, want daar wor
den we veel te veel aan opgehan
gen. Hoe moet je nu bekijken of ie
mand 7.93 of 8.26 waard is? Een
scheidsrechter doet het goed of
niet. De ideale oplossing kan ik ook
niet geven hoor, maar wat ik naast
de spelregels het belangrijkste vind
is of hij de wedstrijd aanvoelt of
niet. En de presentatie. Want het
maakt natuurlijk wel wat uit of je
met je kop naar beneden het veld
op komt of met je borst opgepoetst.
In het laatste geval noemen ze je
dan misschien een vent met kapso
nes, maar dat moet dan maar".
„Hom heb ik een geweldige
scheidsrechter gevonden, maar ik
vraag mij af hoe hij zich in de hui
dige tijd staande zou hebben gehou
den. Het fluiten is veel moeilijker
geworden. Spelers accepteren veel
minder, in de hele maatschappij is
het allemaal gemakkelijker gewor
den en dat financiële gedoe heeft
er duidelijk» een stempel op ge
drukt. Een speler mag van mij veel
verdienen, maar hij moet het wel
waar maken. Tegenwoordig zie je
er veel om geld zeuren; pas later
vragen ze zich af op grond waar
van. Er zijn ook echt spelers bij ge
komen die je af en toe toeroepen
dat je een enorme nul bent. Maar
neem mensen als Schoenaker, Ste
vens, Van de Kerkhof, Nanninga
en Arntz, die hoor je zoiets nooit
zeggen, die reageren heel anders en
hebben veel meer respect voor je".
„Twee jaar geleden ben ik, geloof
ik, wat anders gaan fluiten. Iets
strakker, korter. Ikr hou van een
vlotte partij voetbal en het mag
van mij ook stevig. Maar ik merkte
dat je de voordeelregel niet meer zo
gemakkelijk kunt toepassen als
eerst. Ook al omdat men wat snel
ler vijandig tegenover elkaar, komt
te staan. Jongeren kunnen ouderen
soms ook een enorm grote bek ge
ven. Hatelijk zijn tegen elkaar, dat
maakte je tien jaar geleden niet
mee. Alles is harder geworden, niet
leuker".
„Hoewel, ik hoop dat het huidige
voetbal van Ajax een voorbeeld is
dat overgenomen zal worden. Dan
ben ik er zeker van dat de stadions
straks weer voor 85 procent vol ko
men te zitten. Durven verliezen, ik
denk dat we die kant weer op moe
ten. Dan is het publiek de grote
winnaar. Vijf-vijf, daar praten ze
nog jaren over, een wedstrijd met
beter voetbal maar zonder doelpun
ten is iedereen zo weer vergeten".
Utopie
,Ik denk dat het een utopie zal blij
ven dat alle scheidsrechters een be
paalde overtreding op precies de
zelfde manier bestraffen. De sfeer
in een wedstrijd is immers bepa
lend, het adrem zijn. Het moet na
tuurlijk niet een grove belediging
zijn, maar als iemand in het vuur
van het spel je wat toeroept kun je
pedant zijn. Je kunt hem echter
ook iets in het oor fluisteren. Nee,
als iedereen precies hetzelfde zou
reageren krijg je robot-scheidsrech
ters en ik geloof niet dat we daar
voor geschapen zijn".
„Ik luister wel naar wat de scheids-
rechterscommissie te berde brengt,
maar dat wil niet zeggen dat ik al
tijd in het gareel loop. Het is echter
niet zo dat ik een rebel ben. Ik heb
respect voor de commissie, maar
er zijn dingen waarmee ik het niet
eens ben. Dan probeer ik dat te la
ten merken. Een paar jaar geleden
wilde Van der Kroft iets zus en zo.
Maar elke wedstrijd is anders en ik
kan tijdens het fluiten niet naar
Van der Kroft op de tribune kijken
om te zien wat ik moet doen. Als
hij echter probeert ons duidelijk te
maken dat we bij het trappen op
achillespezen een lijn moeten vol
gen en dat we als internationals het
voorbeeld moeten geven, dan is het
natuurlijk onzin om zo'n advies te
negeren
„Lang blijven hangen na een wed
strijd, ik heb het altijd gedaan en
blijf het ook doen. Als het ergens
gezellig is, mag je daarvan best
meegenieten. Als ze vinden dat ik
iets niet goed doe of het conditio
neel niet aan kan, mogen ze er best
wat van zeggen. Is jaren geleden
trouwens eens gebeurd. Dat heb ik
mij toen ter harte genomen. Vooral
dank zij Fritz Korbach, die toen
nog bij Wageningen zat, heb ik
toen de noodzakelijke maatregelen
kunnen treffen via conditietraining
en fysiotherapie".
Complimenten
Een scheidsrechter die niet opvalt,
de beste? Ik geloof het wel, ja. Dat
is voor een scheidsrechter prettig
en minder prettig. Een paar jaar
geleden kreeg ik alle mogelijke
complimenten van de wereld.
Kocht ik op maandag alle kranten
die er waren en werd mijn naam
niet een keer genoemd. Tuurlijk,
iedereen is gevoelig voor compli
menten. Je weet zelf heus wel
wanneer je goed of slecht gefloten
hebt, maar het is altijd leuk te ho
ren dat het goed gelopen is. Maar
als ik in het buitenland ben, hoef
ik niet van een waarnemer te ho
ren welk cijfer hij voor mij in petto
heeft. Zo'n type ben ik niet. Als die
man zegt „Well done" weet ik dat
het goed zit, zegt hij niets, dan weet
ik dat het beter had gekund".
„Luxemburg-Italië. Henk Weerink
floot en deed dat goed, had de wed
strijd onder controle. Italië moest
ruim winnen en dat lukte moeilijk,
het miste zelfs een strafschop.
Kwam er een knokpartij tussen
Causio en een Luxemburger en dat
zie ik. Ik was er met Bosman
grensrechter. Het was ook op de te
levisie goed te zien. Een kwartier
later schopt Antognoni een tegen
stander in het kruis. In beide ge-
Vallen doe ik dan de ogen niet
dicht. Wat heel jammer was voor
Weerink, want het heeft hem zijn
carrière gekost. Hij had nog twee
jaar te gaan. Toch klasse van hem
dat hij me dat nooit kwalijk geno
men heeft. Sterker nog, hij zei zelfs
dat hij in mijn plaats precies het
zelfde gedaan zou hebben".
Cadeautjes
„Verwennerij? Ik merk er weinig
van. Natuurlijk krijg je cadeautjes
als je in het buitenland komt, maar
dat is niets anders dan in het be
drijfsleven waar ze je ook dood
gooien met relatiegeschenken. De
ene keer een gouden horloge, de
andere keer een pak, omdat de
voorzitter toevallig een confectiefa
briek heeft. Bij anderen een tas
waarvan je er in het plaatselijk wa
renhuis duizenden tegelijk kunt
kopen. De mooiste cadeaus heb ik
een tijdje terug in Japan gekregen.
Een shirt van Santos en een van
het nationale elftal van Uruguay.
Daar lopen mijn zoons nu in".
„Een keer, in het Midden-Oosten,
ben ik de avond voor de wedstrijd
gebeld en werd me een geldbedrag
geboden. Ik zei: Dat is leuk, kun je
het me niet nu al geven, en wat
moet ik ervoor doen? Ik moest er
voor zorgen hun club in de laatste
minuut te laten winnen als het dan
nog gelijk zou staan door de bal op
de stip te leggen. Daar stond ik
toen echt van te kijken. Ik heb het
meteen aan mensen van de FIFA
verteld, maar die stonden er hele
maal niet versteld van".
ZATERDAG 24 AUGUSTUS 1985
gn
.c1lKSBERGEN Als
hal echt buitenbeentje
•ji hij niet te boek,
*i Henk van Etteko-
ib<is toch ook bepaald
Di prototype van de
0,.e arbiter. Althans,
^.volgens de scheids-
Herscommissies.
t Van Ettekoven is
irs'tind te zeggen hoe hij
int bepaalde dingen
1 x. En of Leo van der
t, de grote baas van
-vaderlandse referees,
u leuk vindt of niet,
iet ergens na een
trijd gezellig is, zal
»ker niet de eerste
die iedereen gedag
it omdat zijn integri-
iet in twijfel getrok-
ag worden.
Jenk van Ettekoven naar
wat te weinig internationa-
trijden op niveau te fluiten
ichtte hij zich zonder tus-
>on tot de grote leider van
FA. Wijlen dr. Artemio
zag hier echter een per-
aanval in en beschouwde
als een aanklacht tegen de
e scheidsrechterscommissie.
dat Van Ettekoven de
aren internationaal vrijwel
enegeerd en dus ook ver in
duw blijft van de in ons
nzienlijk minder gewaar-
Jan Keizer. Dat stak Van
en, die mede daardoor dit
rwoog het fluiten op topni-
roegtijdig voor gezien te
rige Edenaar had daarvoor
lgen van een zwaar onge-
n op 30 oktober 1983 over-
na het competitieduel tus-
tuna Sittardia en Sparta,
rwonnen. Maar Henk van
en behoort, gelukkig, nog
t het vaderlandse arbiters-
andacht voor een fluitende
die niet arrogant naast ziin
n is gaan lopen en zijn hob-
niet kan missen. Een man
van zichzelf zegt: „Ik loop
ijd in het gareel, maar een
Fn ik niet".
"■«lijven van persoonlijke er-
is natuurlijk ook een be-
e reden geweest om te
1 t(Ten er mee te stoppen. Tot
:velieb ik alleen aantrekkelijke
n {ingen gehad van de FIFA.
lce1n China geweest, in Japan
de -nan, maar het aantal keren
n l^at van de UEFA hoor valt
matis een beetje tegen. Wat ik
inti moet doen weet ik niet. Ik
inte keer openlijk kritiek ge-
^a,ar op dat niveau mag dat
heeft eerder averechts ge-
eho
t dfteden ging een Nederlands
'ant- Engeland en nadien sprak
n- an de grensrechters die me
'n I dat ze het ook nog over
-k^en gehad. Het enige dat ik
aarijeb is in een interview eer-
ce mening zeggen, enkele
•eêetï voor het laatste wereld-
deinnschap. Uitspraken die la-
En wens bewaarheid zijn. Dat
voolis opgestuurd naar Fran-
ze ik een keer op cursus was
rotearije, werd ik verzocht bij
livetomen. Ik dacht dat ik een
s efcg kreeg, maar hij haalde
iteloos een kopie van dat
we Uit zijn zak. Was hem ano-
ige (gestuurd. Toen ben ik een
ne $t mijn rol gevallen door
i HiVragen of hij op anonieme
at kngen afging",
eenzaamste opmerking in dat
je il dat ik het jammer vond
[honirote toernooien niet altijd
•oun» scheidsrechters werden
ga$gd. Vind ik nog. Ook het
je belang telt namelijk zwaar,
ictier lopen er scheidsrechters
naaieen wereldkampioenschap,
heeljns nog niet in de derde
;1". uden mogen fluiten. Fran-
AN ie het echter als een per-
aanval op hem en de
^^chterscommissie van de
Op voorstel van de heren
rle (voorzitter KNVB) en
"ezie Kroft (voorzitter scheids-
:ommissie) heeft hij toen
geschreven, waarin hij
ïnigie nog eens verklaarde.
aterfetelde ik nogmaals dat het
t n<bt was bedoeld zoals het
,ei! overkwam".
>rd.
erer/eranderd
elijkeds heb ik het idee dat er
*ereinderd is. De Nederlandse
rspree zegt al het mogelijke te
roen;aan te tonen dat er behal-
icht'^eizer, die op naam wordt
Een, nog drie goede
n dachters in ons land rondlo-
i vaiir met Bep Thomas en Ge-
renijrds krijg ik hooguit twee
er ibnale wedstrijden per sei-
las dgezonderd de eerste ronde
it. Z(t dan zijn er vier wedstrij-
>roo4rdelen en heb je dus een
ideliis dat je er bij bent",
reef s dat geringe aanbod valt
int ide collegialiteit onderling
Jonge scheidsrechters
word»ok met oudere op, er is er
ien Imaar een die steeds uit de
It er. Zo gauw Van der Kroft
Dat'we een wedstrijd hebben,
neteiharten bij ons van boem-
nietm. Dat betekent namelijk
er fender dan Jan Keizer in
r stajng komt. Ik heb vaak
re Zopt er bij te zitten. In 1973
stapynamo Kiev-Grasshoppers
verdi Piet Bosman en Peter
■zeke-en de grensrechters. Niets
Maa/an der Kroft kwam zelfs
>0 nj» zei: „Geweldig, gefelici-
jk g' ziin ook drie uitnodigin-
enDenk je er bij te zit-
1 AN i Keizer er een op naam te
èkregen en een ander is a1
•f1
Er is er een in Eindhoven, die
buitengewoon in zijn nopjes is met
wat er op dit moment bij PSV
gebeurt. En dat is Jan Reker. U
weet wel, Jantje met de grote
mond. Jantje van de verhalen dat
PSV het wel eventjes zou gaan
maken. Jantje, de vroegere
assistent van Kees Rijvers en later
Thijs Libregts, die het vervolgens
zelf een paar jaar mocht proberen.
Eerst lachte Jantje, want alles zag
er zo prachtig uit. Maar later huilde
Jantje, want PSV greep weer
overal naast. En Jantje barstte
tenslotte helemaal in tranen uit
toen PSV niemand minder dan
Hans Kraay aantrok. Als technisch
directeur, dat wel. Maar toch.
Maar nu lacht Jantje weer. Want
wat is in Eindhoven gebleken? Eén
Kraay maakt nog geen kampioen.
En Jantje lacht nu zelfs zo hard,
dat ze het in Keulen horen
donderen. De tranen biggelen hem
over de wangen en Jantje moet zijn
beginnende buikje echt goed vast
houden anders komt hij helemaal
niet meer bij.
Jantje heeft het toch maar weer
mooi voor elkaar. Het was even
doorbijten vlak voor die eerste
twee competitiewedstrijden. De
indruk diende gewekt te worden
dat hij een loyaal werknemer was
van PSV en zijn directe superieur
Hans Kraay alle mogelijke
medewerking verleende. Maar die
ene daad, die vergaf hij Kraay toch
mooi nooit. Dat die Kraay nota
bene van de tribune was
afgekomen om hem, Jantje, de
wissel van René van der Gijp op te
dragen. Dat was een onvergeeflijke
fout geweest van Kraay. Dat had
'ie nooit moeten doen. Daarmee
was Jantje tot in het diepst van zijn
ziel geraakt. En eenmaal een
Brabantse goede ziel gekwetst dan
kun je het wel schudden.
Jantje zon op wraak. En zijn plan
kreeg helemaal vaste vorm toen die
vermaledijde Kraay hem een week
later weer in de wielen reed.
Kraay, zo had hij Jantje
meegedeeld, zou voor de televisie
commentaar geven na afloop van
het debacle tegen Haarlem. Dan
mocht Jantje de krantemensen te
woord staan. Leek Jantje een
prima afspraak. Weliswaar moest
die ijdeltuit van een Kraay met zijn
gezicht weer zo nodig op het
scherm, maar alla. Jantje zag
maandag mooi zijn eigen
commentaar in de kranten terug.
En dat was ook wat waard.
Maar wat gebeurde er toen weer?
Had Jantje een goede afspraak met
Kraay gemaakt, verschijnt die op
zijn beurt ook nog 'ns in de
perskamer om zijn verhaal af te
steken. Toen brak Jantje z'n
klomp. Eerst die publieke
schrobbering toen Kraay de
tribune was afgekomen. Dat was al
een schending van de gemaakte
afspraken. Kraay had toch immers
gezegd, dat alle zaken vantevoren
keurig zouden worden
doorgesproken en dat hij dan op de
tribune zou blijven zitten. En bij de
eerste de beste gelegenheid komt
me die Kraay naar de bank zetten
En nou ook nog eens dat
commentaar geven. Daar zakte
Jantje zijn broek wel eventjes van
af.
Maar Jantje liet niets blijken. Zo is
Jantje niet. Hij is een oprechte
Brabander en die maken niet zo
gauw ergens een punt van. Die
hebben een incasseringsvermogen
waar je u tegen zegt. En zo lang
maandelijks de pegeltjes keurig op
de bankrekening worden
bijgeschreven maakt toch niemand.
Jantje wat. Hij is tenslotte niet de
man met de
eindverantwoordelijkheid. Hij mag
de groep trainen. Laat die Kraay
nou maar bij de hoge bazen gaan
uitleggen waarom het weer niet
lukt. Dat is zijn pakkie-an niet.
Jantje staat lekker dicht bij de
jongens. Vorig seizoen nog zijn
jongens. Nou ja, niet die McDonald.
En ook niet die Gerets. En ook niet
Gullit. Maar de rest wel.
Jantje lacht opnieuw. Vorig seizoen
zat hij met PSV lekker lang in de
race. Tot kort na de winterstop
zelfs. Dat was voor PSV toch een
hele prestatie. En nu is het al na
twee competitieronden voorbij.
Dank zij die Kraay. Die dacht dat
hij Jantje wel even zou kunnen
verbeteren. Maar mooi niet. Jantje
kent de Brabanders. Die laten zich
niet zo maar door een Kraay
ringeloren. Daar komt die Kraay
nog wel achter. Nog even en Jantje
heeft het weer helemaal alleen
voor het zeggen. Want een ding
weet hij heel zeker: zoiets houdt
zelfs geen Kraay vol. Zeker Kraay
niet. Die heeft tenslotte al eens
eerder afgehaakt als het allemaal
niet zo naar wens ging. Nee, Jantje
zijn tijd komt nog wel. Daar kun je
op wachten.
BUYS
