Praatpaal, hulpverlening
en bron van informatie
Lourisbrug:
Dankt naam
aan een
historisch
vergissing
Cynthia
heeft
heimwee
LEIDEN OMGEVING
CeULeSommxi
ZATERDAG 13IULI1985 PAGINJ
TELEFOONDIENST VROUWEN BELLEN VROUWEN
NOORDWIJK Een
zaamheid, werkloosheid,
moederschap en de over
gang. Deze problemen
„scoren" hoog bij de vrou
wentelefoon voor de
Duin- en Bollenstreek.
Maar ook met „gewone"
vragen over adressen van
vrouwenpraatgroepen of
informatie over rechts
hulp kunnen vrouwen in
alle leeftijden bij de tele
foondienst Vrouwen bel
len vrouwen terecht.
„Vooral vrouwen boven de
veertig jaar blijken veel be
hoefte te hebben om zich eens
tegenover een andere vrouw
te kunnen uiten en over hun
problemen te praten" zegt één
van de medewerksters, die
anoniem wil blijven om het
gevoel vanveiligheid voor de
vrouwen die om hulp aanklop
pen te waarborgen.
De luister- en informatielijn,
die al in oktober vorig jaar
met haar activiteiten is begon
nen, is bereikbaar op zondaga
vond, dinsdag en woensdag
ochtend en donderdagavond
voor vrouwen uit Valkenburg,
Rijnsburg, Katwijk, Noord-
wijk, Voorhout, Noordwijker-
hout, Hillegom, Lisse en Sas-
senheim. Langzamerhand
raakt de hulplijn wat meer be
kend in de regio. „Alles bij el
kaar hebben we nu zo'n tach
tig gesprekken achter de rug.
Dat lijkt niet zoveel, maar er
zijn telefoontjes bij die een uur
BURGERLIJKE
/STAND
en Henegouwen e
W. F. Leemans en K. A. E. Meijers;
J. G. Deahl en F. K. Boertje; H.
Schriek en C. van Brakel; M. R.
Klein en J. Lens; H. G. Buis en J. Po-
lane; A B H. van Berkel en H. J.
Vinkesteijn; E. Bekooij en S. J. F.
of langer duren", vertelt de
medewerkster. „Een andere
keer verwijs je alleen maar
door en dan is het gesprek al
met een minuut bekeken".
In totaal zetten acht vrijwillig
sters in de leeftijd van 22 tot
55 jaar zich nu al ruim een
half jaar in voor Vrouwen bel
len vrouwen. Allemaal volg
den zij als voorbereiding een
speciale cursus zodat zij de bel-
sters zo goed mogelijk op kun
nen vangen. „Het is lang niet
altijd mogelijk om een kant en
klare oplossing voor de proble
men aan te dragen. Dat is ook
niet de bedoeling", legt een
andere vrijwilligster uit. „Wij
proberen de vrouwen vooral
inzicht te geven in hun vaak
ingewikkelde problemen. Sa
men praten we over een mo
gelijke oplossing. Op die ma
nier help je de vrouw zelf over
haar situatie na te denken,
waardoor de kern van het pro
bleem duidelijker wordt. Som
mige vrouwen zijn alleen al
een heel stuk geholpen als ze
weten dat zij niet de enige zijn
die met een bepaald probleem
zitten".
Emancipatie
In de toekomst wil de werk
groep Vrouwen bellen Vrou
wen ook thema-avonden gaan
organiseren, waar deskundi
gen op het gebied van maat
schappelijk werk en emanci
patie worden uitgenodigd om
iets van hun werk te vertellen.
Op dit moment is daar echter
nog geen geld voor. Hoewel de
werkgroep al bij tien gemeen-
Ondertrouwd: D. J. Couvée en J. L.
Kooyker; P. J. J deRu en E. Romijn;
J. P. Schmale en H. Hoek; M. Harte-
velt en M. Adoma-Kumi; F. R.
Arentsen en M. W Honders; R. L. H.
van der Veer en A. Hogerhuis; H. W.
van Egmond en J. C. van Dam; P. A.
R. de Lima en J. M. H. Smit; P. Quist
en C. Aberson; R. F. van Overmeire
en E. van der Meer; J. H. van Beek
en J. P. Rijsdiik; J. R. de Jong en B.
Knetemann; R. M. Rei ze voort en A.
M. Kallenberg-
Geboren: Sander zv. J. J. van der
Meet en R. Blikman. Willeke Wille-
mijn dv. G. van der Wiel en W. van
ten in de Duin- en Bollen
streek voor subsidie aange
klopt heeft, is dit verzoek in
de meeste gevallen negatief op
het initiatief gereageerd. Ge
steld werd dat de werkzaam
heden van de Telefonische
Hulpdienst Leiden en die van
Vrouwen bellen vrouwen el
kaar overlappen. Dé Leidse
hulpdienst zou bovendien 24
uur per dag bereikbaar zijn, zo
gaven enkele gemeenteraads
leden te kennen. Volgens de
vrijwilligsters echter is de be
hoefte onder vrouwen om zich
uit te spreken en haar hart te
luchten tegen een andere
vrouw die ze kan vertrouwen
juist erg groot. „Vrouwen ko
men met heel andere proble
men in aanraking dan man
nen. Daarbij komt dat zij het
vaak moeilijk vinden om voor
zichzelf op te komen. Het is
dan prettig om met iemand te
praten die in dezelfde situatie
zit als jii en de specifieke vrou
wenproblemen als moeder,
huisvrouw, echtgenote, werk
neemster of huisvrouw uit ei
gen ervaring kent. Denk bij
voorbeeld maar aan kinderop
vang, het vinden van betaald
werk, lastig gevallen worden
op straat en opvoedingsmoei
lijkheden. Vrouwen voelen
zich in die situaties vaak onbe
grepen en alleen staan. Daar
door kunnen allerlei lichame
lijke klachten als nervositeit,
spanningen en slapeloosheid
ontstaan. Een huisarts bestrijdt
alleen de klachten en doet
niets aan de oorzaken".
Vooral op de uren overdag
Keekem. Raymond zv. H. P. C. van
den Berg en C. J. Pape. Theresa Wil-
helmina dv. W. A. M. C. Blommerde
en I. W. van Beek. Anouk Johanna
dv. P. C. Zegelaar en H. M. R. Wal
ker. Christopher zv. C. Oudshoorn en
T. C. Bruggenkamp. Dirk Pieter
Huig zv. D. van der Bent en D. van
Beelen. Charlotte Cornelia Anna Ja-
coba dv. J. B. de Wit en C. J. A. Wer-
helmus Maria zv. J. J. M. Schrama e
A. M. E. van Leeuwen. Esther dv. C.
Haasnoot en P. L. M. Momberg. Ireen
Catharina Maria dv. L. P. Geerlings
en C. M. Berbee. Sezen dv. E. Arikan
Ï--
ontvangen de medewerkst^rj,
van Vrouwen bellen Vrou*~
veel telefoontjes. „Dan
vrouwen vaak alleen thuis
worden ze op hun problenr
terugworpen", 's Avonds
len er veel alleenstaande vri
wen die zich eenzaam voeli
Vragen als „waar vind
vriendinnen" en „met wie k
ik op vakantie" worden vör
gesteld. Opvallend zijn vert^
de talloze vragen om raad n
vrouwen die problemen
hun werk hebben, maar d;
niet over durven te pra
omdat zij bang zijn voor o
slag. „In de meeste geval
verwijzen wij hen door n
instanties die hierin gespeci;
seerd zijn".
Hoewel het er niet in zit i
Vrouwen bellen vrouwen
gemeentewege subsidie k
gen, willen de vrijwilligst
nog niet van ophouden wet
„In elk geval de komer
maanden nog niet. Zolang
ons telefoonabonnement en
huur van het gebouw
kunnen betalen, gaan we do
We zouden dolgraag meer
kendheid aan onze lijn g<
en een antwoordapparaat
schaffen, maar daar hoe'
we voorlopig nog niet aan|
denken. We teren nu nog
de giften die we van partij
lieren ontvangen hebben,
bodem van de schatkist is
ter in zicht. Ons ideaal om
den duur 24 uur per dag
reikbaar te zijn, zit er dan
voorlopig nog niet in",
zuchten de medewerksters.
JEANNETTE SCHREUDl
en H Arikan. Suzanne dv. H. NJ
en M. D. Proost. Farid zv. H. Khal
la en H. Makkor. Anne Nicole dv[
G. Elzenga en C. E. M. Waaijer. I
nando Michael zv. R. E. Wittenbj
Stephan Niels zv. L. H. M.
Nieuwendijk en S. Stikkelorum. I
phia Sabine dv. P. H. M. ZonneJ
en A. M. Cordromp. Roel zv. H. Bf
Wijfjes en L. A. J. Philips. Wijnl
zv. H. Star en A. de Vries. Michl
Susanne dv. N. Carlie en W. KKl
Breeuwer. Tessa Renate dv. A.i
Dijksman en L. van Walsum. Wilk
zv. W van Beelen en N. H. van
Plas. Alfred Petrus Anthonius z>r
T. J. Ruigrok en A. van der Ploe(l
Wekelijks verschijnt in de Leidse Courant de rubriek
„Hond zoekt huis". In deze rubriek wordt een hond (of
soms ook wel een kat) beschreven die in het asiel ver
blijft om daar een zekere dood tegemoet te gaan... ten
zij het dier een goed tehuis vindt. De in de rubriek be
schreven honden zijn óf gevonden óf door hondenbezit
ters naar het asiel gebracht. Ze worden om uiteenlopen
de redenen afgestaan, vaak begrijpelijk, maar soms ook
volslagen onzinnig. De in „Hond zoekt huis" beschreven
dieren zijn alle goed gezond, hebben een wormenkuur
ondergaan en zijn volledig ingeënt. Tegen betaling van
circa 80 gulden (voor katten is dat 45 gulden) ten bate
van zwerfdieren zijn ze af te halen. Adres: Nieuw Leids
Dierenasiel, Besjeslaan 6b, Leiden. Tel.: 411670. Geo
pend di. t/m vr. 10-12 en 14-16 uur. Zondag en maandag
gesloten.
Bruggen, we maken er allemaal ge
bruik van. Zeker in een waterrijke
stad als Leiden zijn het onmisbare
schakels in het wegennet. Veel aan
dacht is er nooit aan de Leidse brug
gen besteed. De stilte rond de Leidse
bruggen is met de presentatie van het
Bruggenboek al gedeeltelijk „ver
stoord". Het Gemeentearchief aan de
Boisotkade hoopt van 9 tot en met 29
augustus 1985 in De Waag de tentoon
stelling „De Leidse bruggen" te hou
den. Als inleiding op deze expositie
verschijnt in deze krant een serie arti
kelen over Leidse bruggen. Het zijn
geen technische verhandelingen, maar
historische verhalen waarin een brug
als leidraad dient. De gegevens zijn
verzameld door een werkgroep van
historisch geïnteresseerden, die veel
van de geschiedenis van de Leidse
bruggen heeft uitgezocht. Samenstel
ler en schrijver is de begeleider van
deze werkgroep, de heer P.J.M. de
Baar van het Gemeentearchief. Kees
van Herpen tekent voor de eindredac
tie. De reprodukties zijn van foto
graaf Wim van Noort. Vandaag ver
schijnt het tweeënnegentigste artikel
in deze serie.
De Lourisbrug over de
Herengracht tussen de
vierde en vijfde Groenes-
teeg had nooit Lourisbrug
mogen heten. Hier is een
historische vergissing be
gaan, die ten eeuwigen
dage de nagedachtenis
aan de op velerlei fronten
de hemel ingeprezen ge
meentearchivaris mr. dr.
J.C. Overvoorde zal blij
ven bezoedelen. Hoe de
vergissing begaan is, valt
nu wel niet meer na te
gaan, maar Overvoorde
zat er wel volledig naast.
Niet zo erg ver ernaast,
maar toch ver genoeg.
Eén brug te ver, om pre
cies te zijn.
De Lourisbrug heeft gelegen
óver de Uiterstegracht tussen
de tweede en derde Groenes-
teeg. Overvoorde had dat al
bij de befaamde stadssecreta
ris Jan van Hout in diens
„Grachtenboek" kunnen le
zen: Qp een kaart van de stra
ten tussen Gansoord (de Nieu
we Rijn) en Lourisbrugge
door de bekende landmeter
en wiskundige Symon Fransz.
van Merwen schreef van
Hout op 9 juli 1584 een besluit
óver de breedte van de straat
tussen de gevels van de hui
zen en de walmuur van de
gracht. Ook bij de stadshisto-
rieschrijver Orlers had Over
voorde kunnen lezen dat de
gebuurte (het kleinste over-
heidsdistrictje in de stad) „De
Roode Zee" begon op de Ui
terstegracht op de hoek van
de Nieuwe Rijn en strekte tot
aan de Lourisbrug, en dat de
gebuurte „Tuyl" of „De Vrije
Veluwe" begon aan de Lou
risbrug en strekte tot aan de
Pollenbrugghe. De Pollenbrug
was een brug die gelegen
heeft ongeveer waar nu de Ir.
Driessenstraat is; de gebuurte
tussen de Pollenbrug en de
Oude Rijn heette „De Wilde
Veluwe" - zo had ieder ge
buurte een naam, hoe gekker
hoe beter, de carnavalsnamen
van bezuiden de Moerdijk
naar de kroon stekend.
Omdat Overvoorde dus zijn
historische vergissing maakte,
stelde de Gemeenteraad in
1916 de naam Lourisbrug offi
cieel vast en moest de echte
Lourisbrug het met de simpe
le naam „Groenesteegbrug"
doen. Daarmee was de boel
wel omgedraaid, want de brug
over de Herengracht had eeu
wenlang Groenesteegbrug of
Groenebrug (en daarmee een
bron van verwarring met de
Groenebrug over het Steen-
schuur vormend) geheten.
Maar na bijna tachtig jaar en
het verdwijnen van de brug
over de Uiterstegracht moe
ten we dat maar laten rusten.
Overigens is het niet duidelijk
waaraan de oorspronkelijke
Lourisbrug zijn naam dankte,
noch hoe oud die naam al is.
Uitbreiding
De (nieuwe) Lourisbrug is ge
bouwd in 1659. In dat jaar
vond de uitbreiding van de
stad met de wijk tussen de
Vestestraat en de Zijlsingel
plaats. Voor 1659 lag er een
brede rechte singel tussen de
Oude Rijn en Nieuwe Rijn on
der de huizen aan de westzij
de van de huidige Heren
gracht; de stadsmuur stond
ongeveer halverwege de He
rengracht en Vestestraat. Veel
van de achtergevels van de
panden aan de Herengracht
werden op de fundering van
de oude stadsmuur gebouwd,
zodat er niet geheid hoefde te
worden of de grondslag an
derszins versterkt. De nieuwe
Herengracht kwam vrijwel
overal naast de oude stadssin
gel te liggen.
Op 20 oktober 1658 namen
Cornelis Dircksz. Deecken,
Huych Leendertsz. (van
Leeuwerikkenveld) en Hey-
man Jacobsz. (Bouman) voor
48 per roede aan om over
106 roeden lengte de nieuwe
gracht te graven en met de
uitkomende aarde de oude
singel te dempen. Zij moesten
uiterlijk op 1 november 1658
starten en op 1 december de
gracht op 5 voet (1.57 meter)
diepte hebben; het hele kar
wei diende opgeleverd te
worden op of voor 1 april
1659 en de boete die per dag
latere oplevering verbeurd
zou worden, was geen april
grap: drie gulden. Blijkbaar
waren de aannemers niet
bang voor te late oplevering,
want op 24 februari 1659 na
men ze voor dezelfde prijs aan
om ook het laatste scheve
stuk langs de Kalvermarkt te
graven. Ze hebben daaraan
niet veel lol beleefd, want de
van zware molenroeden en
palen gemaakte beschoeiing
tussen de oude en nieuwe
gracht zakte over een grote
lengte naar voren.
Drie dagen na deze aanvul
lende aanbesteding besloten
de burgemeesters om - tenein
de de erven in de begonnen
stadsuitbreiding met meer
winst te kunnen verkopen en
meer kopers aan te lokken -
in het verlengde van de Groe-
nesteeg een stenen brug met
drie bogen te bouwen. Uiter
aard had ook volstaan kun-
LEIDEN De vakantie-
f>e;riode is ook bij het asiel
osgebroken. Terwijl half
Nederland voor de buis
ligt en naar de Tour de
France kijkt of op het
strand vertoeft, moet er in
het Leids dierenasiel juist
e^tra hard worden aange
poot. Honden worden
weer aan bomen gebon
den en katten worden in
plastic zakken bij het oud
vuil gezet. Nederland gaat
op vakantie. Al die plotse
ling tot zwerver gebom
bardeerde dieren komen
uiteindelijk, als ze geluk
hebben tenminste, in het
asiel terecht.
De hond van deze week is ook
eefl vakantieslachtoffer. Het is
eep prachtige goudblonde
Duitse Dog van zo'n vijf jaar
oud- Zij werd op de Hoge Rijn
dijk uit een auto gezet en aan
haar lot overgelaten. Toen
Cynthia, want zo heeft men
haar maar genoemd, nog maar
net in het asiel was, werd er
naar het asiel gebeld. Degene
die belde was op de hoogte
van de situatie en deelde mee
dat Cynthia uit de auto was
gezet, omdat haar baas zes we
ken naar Spanje wilde. De
hond zou het al een tijdje erg
slecht gehad hebben bij haar
baas. De baas zou al een tijdie
van haar af willen en heeft de
vakantie aangegrepen om zich
van het dier te verlossen. Op 2
juli werd Cynthia heel angstig
en loslopend op de Hoge Rijn
dijk aangetroffen.
Het is zaak dat Cynthia snel een nieuwe baas krijgt, waarbij ze een nieuw leven kan beginnen.
schien in de Spaanse zon ligt
te bruinen, kwijnt Cynthia
langzaam weg. Zo gaat dat met
dieren. Een baas doet erg rot
tegen de hond en de hond
blijft maar lief voor de baas.
En als de baas weg is dan
denkt zo'n hond niet van: op
geruimd staat netjes. Nee, dan
heeft de hond heimwee. Men
heeft het niet voor niets over:
zo trouw als een hond of over
trouwe honde-ogen. Zo zijn
honden. Ook Cynthia.
Het is dus zaak dat Cynthia
snel een nieuwe lieve baas
krijgt, waarbij ze een nieuw
leven kan beginnen. Het gaat
namelijk erg slecht met haar
in het asiel. Ze is nog steeds
ontzettend bang voor alles en
iedereen en ze heeft heimwee.
Ze zit op het vlonder van haar
hok maar een beetje bang voor
zich uit te kijken. De staart
houdt ze de hele dag tussen
haar benen. Ook door de
heimwee en haar angst laat
haar hele vacht los en heeft ze
een hele bleke toet gekregen.
Ook eet ze erg slecht. Allemaal
redenen waarom Cynthia snel
weg moet.
Mieke Tiele van het Leidse
asiel denkt niet dat Cynthia op
haar plaats is in een gezin met
drukke jonge kinderen. Daar
zou de hond voorlopig alleen
nog maar banger van worden,
denkt Mieke. Cynthia moet
een baas krijgen die het één en
ander van Doggen afweet. Het
zou een rustige, zachte baas
moeten zijn, die met veel ge
duld de eerste tijd veel aan
dacht aan de hond schenkt.
Uiteraard moet de baas wel
een beetje de ruimte hebben,
want Cynthia is wel een kan
jer, zoals alle Doggen overi
gens.
Als Cynthia een beetje gewend
is dan is het een lieve zachte
hond, die makkelijk in het ge
bruik is.
Bommel
Bommel, de hond van vorige
week heeft een baas gevon
den. Mensen in Leiden hebben
zich over Bommel ontfermd.
De hond kreeg overigens veel
reakties.
terniveau zijn. Het hele werk
diende tien weken daarna
klaar te zijn, op een boete van
drie gulden per dag.
Wie was nu die Huych Jansz.
van Soest? Of hij uit Soest
kwam, valt hier niet na te
gaan; als zijn geboorteplaats
wordt Woerden opgegeven.
Hij trouwde op 10 mei 1644 in
de Hooglandsekerk, wonende
op de Pieterskerkgracht, met
Maria Cornelisdr. van der
Meer, een Leidse, die op de
Breestraat woonde. Als getui
ge trad voor hem op zijn zwa
ger Jacob de Voocht, gehuwd
met zijn zus Stijntje. Blijkens
hun optreden als doopgetui
gen had hij ook nog een broer
Gijsbert en een zus Hilletje.
Het eerste kind, een zoon Jan,
werd op 4 oktober 1646 in de
Hooglandse kerk gedoopt. La
tere kinderen sneuvelden al
snel aan kinderziekten: de in
1648 geboren Anna, gedoopt
op 2 september en al op 5 sep
tember begraven; de in 1649
geboren Cornelis en de op 30
november 1652 in de Pieters
kerk gedoopte tweeling Marij-
tje en Anna.
Het krijgen van tweelingen
was met de toenmalige medi
sche voorzieningen levensge
vaarlijk, hetgeen mevrouw
Van Soest ondervond: zij was
al op 26 november, dus nog
voor de doop van de kinde
ren, in de Pieterskerk begra
ven. De weduwnaar heeft
niet lang getreurd (en mocht
dat wellicht ook niet met een
zoontje van zes jaar en de nog
niet overleden helft van de
tweeling): op 20 juli 1653 trad
hij, als metselaar wonende op
het Steenschuur, in het huwe
lijk met Lijsbeth Pietersdr.
*se
van den Bosch, een Leidse die
ook op het Steenschuur woon
de. Dit tweede huwelijk zou
kinderloos blijven.
Van Soest woonde op het
Steenschuur waar het nu Ra
penburg heet - om precies te
zijn in het pand Scheepma-
kerssteeg 2, dat hij in 1648 ge
kocht had. Hij was sinds 1646
tevens grafmaker van de Pie
terskerk, waaronder ook eni
ge bolwerken behoorden,
waar de mindere man zijn
laatste rustplaats vond. Men
zal zich afvragen wat nu een
metselaar als grafmaker
moest. Toch is daar een sim
pele verklaring voor: in de
kerken bestonden de graven
uit gemetselde muurtjes,
waarop de zerken rustten. Bij
de restauratie van de Pieters
kerk enige jaren geleden is
dat heel mooi voor de dag ge
komen. Die muurtjes hadden
onderhoud nodig en dus was
een grafmaker die beschadig
de muurtjes kon herstellen
best wel handig.
Overigens moet men zich Van
Soest niet voorstellen als de
man die met een hefboom de
zerken oplichtte en in een
soms onbeschrijfelijke stank
de overgebleven botjes uit
halfverrotte kisten moesten
rapen om ze naar het knekel
huis te brengen. Tenslotte
gingen er maar vier kisten
boven op elkaar en als de on
derste tien jaar oud was, werd
grof geweld gebruikt om er
weer een nieuwe bovenop te
krijgen - er moest immers al
tijd minstens tien centimeter
zand op de bovenste kist lig
gen voor de stankafsluiting.
Dit was werk voor een
knecht; de baas voerde alleen
de administratie. Van Soest
bleef zijn geld aan de doden
verdienen tot hij zelf begin
november 1669 tijdens het
woeden van een pestepidemie
in zijn kerk begraven werd.
Zijn zoon Jan verdiende zijn
geld daarentegen aan de le
venden: hij was medicinae
doctor, dus arts. Hij overleed
reeds in 1682, waarna zijn we
duwe Anna de Moor zijn hui
zen verkocht.
Natuursteen
Van Soest heeft dan wel het
metselwerk gemaakt, maar
niet minder belangrijk was
het natuursteenwerk aan de
brug. Dit werd voor 550 aan^ou
genomen door Michiel Sa^
Deze verrichtte daarvoor al«H—
leen de arbeid, want de „goeM
de vaste Bentemer steenm
werd door de stad gelevertM
evenals de gereedschapperM^
(hamers, beitels en dergelij W
ke). Het bier dat hij en zijr
knechts dronken in hur,
schafttijd, moest Sax echtei
zelf betalen. De stad eistjp
zelfs de biksteen (het afval bF
het bewerken van de steenjBi
blokken) op; daar kon vaalfll
pog een nuttig gebruik all*
schuurmiddel van gemaakB
worden. Sax diende er haasr
achter te zetten: al acht we
ken na de aanbesteding moesk
het werk gereed zijn, ook op
straffe van drie gulden pel "1
dag overschrijving.
Met al die dwangmiddelen oJ J
de achtergrond zal de brug a
in de zomer van 1659 zijn goe
de diensten aan de bouwon(Ot
dernemers aan de oostkant™
van de Herengracht bewezea.,
hebben. Helemaal af was hrJ
nog niet: op 30 april 166fOn
machtigden burgemeestereih l
de tresorier-extraordinaris omjjgi
met enige kooplieden te Amjou
sterdam te onderhandelen^
over het gieten van ijzererp
leuningen volgens de houten^
mallen die daarvan gemaakianl
waren en er daarvan te beteei
stellen voor een groot aanta^g
met name genoemde bruggen,^.
Daaronder was ook de brugge
over de Heeregraft over de00
Groenesteech. Toch duurde°rF
het nog tot 29 november 166laai
voor de aanbesteding van hefoch
gereedmaken van de leunin*rje
gen van deze en nog vele an
dere bruggen plaatsvond'
Voor f 191 was Dirck Theu^n
nisz. de Wit bereid de „Groe(P 1"
nebrugh over de Heeren^
graft" van leuningen van dFn
zwaarste soort te voorzien. Pm
In de loop der daarop volgen£im
de eeuwen werd de brug ze'1 0
keer per jaar schoongeboend.^
opnieuw gevoegd en op tij<Jaar'
geverfd. Veel gebeurde er dar.in8
ook niet. In deze eeuw is echnjl
ter de eis aan bruggen te stelP1*"
len steeds zwaarder geworderr
door het steeds zwaarder worr £e
dend verkeer. In combinatir^1
met minder onderhoud resiilpj®
teerde dat in het besluit uialC2
1966 om hem volledig te ver'.0^!
nieuwen boven de waterspieintl
gel. Dit werd echter pas irnut
1972 aanbesteed en kwam i»»
1973 gereed.
FOTO
BOVEN:
De
Herengracht
Lourisbrug
Oosterkerk,
in 1930
gefoto
grafeerd
Steenbergh
FOTO
LINKS:
De
Lourisbrug
huizen aan
de westzijde
van de
gracht;
Foto J.
Goedeljee,
eind vorige
nen worden met een simpel
houten voetgangersbruggetje,
maar de brede stenen boog
brug zou de buurt uiteraard
meer cachet geven. De stads-
werklieden, versterkt met de
free-lancer Willem van der
Helm, moeten snel aan de slag
gegaan zijn om de bestekken
en tekeningen te maken,
want al op 13 februari 1659
volgden de aanbestedingen
van het metselwerk en het
natuursteenwerk. Bij het met
selwerk beloofde de stad aan
de laagste inschrijver een pre
mie van twee zilveren duca-
tons (munten ter waarde van
63 stuivers, dus in totaal 6
gulden 6 stuivers). De op
dracht werd uitèindelijk aan
genomen door metselaar
Huych Jansz. van Soest voor
645.
Karwei
Hij moest voor dat bedrag een
behoorlijk karwei verrichten.
De landhoofden, op door de
stad te leveren eikenhouten
grondschalen (funderingspla
ten), moesten onderaan maar
liefst acht stenen dik aange
legd worden met „aertpyla-
ren" (steunberen) van vier bij
vijf stenen groot. Ook de
spoelen (pijlers) moesten fors
aangelegd worden en tot aan
de rand waar de boog begint
10 voet (3.14 meter) hoog op
gemetseld worden. Met een
wijdte van het middelste gat
van 8.16 meter en van de zij
openingen van 3.14 meter
ging het een forse brug wor
den. Van Soest moest met het
werk beginnen zodra de stad
hem daartoe opdracht zou ge
ven (dus zodra de fundering
gereed zou zijn) en binnen
een maand moest het metsel
werk boven het normale wa-
