Eigentijdse vormgeving
„diakonale armbakkerij'
TAFEL
Dr. W.A. Visser t Hooft zocht
eenheid in een vernieuwde Kerk
fieidóeSowcw#e
fiüTI
-N
BISSCHOP ERNST VERLAAT RAAD VAN KERKEN
kerk
wereld
ACHTERGROND
£eidóc6oota/nt
VRIJDAG 5 JULI 1985 PAGINA 2 BIN
Mgr. H.C.A. Ernst zal zich per 1 september terugtrekken als
primus-lid namens de RK Kerkprovincie in de Raad van Ker
ken. Achtergrond van dit besluit, zo heeft hij laten weten, is
zijn verkiezing tot vice-president van Pax Christi Internationa-
lis.
In zijn plaats heeft de bisschoppenconferentie nu mgr. dr. J.F.
Lescrauwaet benoemd tot primus-lid. Mgr. Ernst is vanaf de
oprichting van de Raad van Kerken in 1968 vice-voorzitter
van dit lichaam geweest.
Prof.dr. H. Fiolet, secretaris van de Raad van Kerken in Ne
derland. zegt in een reactie dat de Raad mgr. Ernst met grote
spijt ziet gaan. Hij heeft het altijd als zijn plicht beschouwd de
spanningen en vragen die in de andere Kerken bestaan, ook in
de RK Kerk aan de orde te stellen, aldus prof. Fiolet. Dat was
..vaak dwars tegen de stroom in roeien. Hij heeft het niet ge
makkelijk gehad". De secretaris van de Raad prijst mgr. Ernst,
omdat hij heeft geprobeerd de „katholieke eenkennigheid" te
doorbreken. De RK Kerk heeft de neiging alleen met zichzelf
bezig te zijn en mgr. Ernst achtte het zijn taak zijn Kerk ervan
te doordringen dat ze met de andere christelijke Kerken moet
leren leven, aldus prof. Fiolet. De Raad zal in september of ok
tober een nieuwe vice-voorzitter kiezen. Dat behoeft niet per
se mgr. Lescrauwaet (62) te zijn, die sinds oktober 1983 hulpbis
schop van Haarlem is.
Wij kiezen onze eigen
rol niet in het leven en
hebben met de
rolverdeling ook niets
uit te staan; onze plicht
is het de rol die ons is
opgelegd, goed te
spelen.
„We moeten niet de
gevangene van onze
cultuur worden"
Het begin van de oecumeni
sche beweging, die 60 jaar ge
leden in destijds gescheiden
organisaties gestalte kreeg,
werd gekenmerkt door drie
thema's: de gehele kerk, de
gehele wereld en het gehele
evangelie. Hoewel deze visie
van de pioniers der oecumeni
sche beweging nu in principe
door alle kerken binnen de
Wereldraad gedeeld wordt,
was het volgens Visser 't
Hooft 'nodig de activiteiten
aan deze idealen te blijven
toetsen. „We zouden onze
identiteit verliezen, als we ze
zouden negeren of afwijzen",
aldus Visser 't Hooft in 1980
te Genève. Het Centrale Co
mité vierde toen de 80ste ver
jaardag van de eerste voorzit
ter (1948-1966) en ere-presi-
dent van de Wereldraad.
De oud-secretaris, die zichzelf
tot de oecumenische voor
mannen van de tweede gene
ratie rekende, waarschuwde
verder tegen de neiging van
de kerken om zich onkritisch
met hun omgeving.te identifi
ceren. „Wij moeten niet de
gevangene van onze cultuur
worden", zo liet hij weten. Hij
toonde overigens begrip voor
het streven in de gedekoloni
seerde landen naar een eigen
regionale en culturele identi
teit.
De tegenstelling tussen per
soonlijke verlossing en bevrij
ding van onderdrukten is in
de oecumenische beweging
niet langer een probleem, al
dus Visser 't Hooft. Wel vroeg
hij zich af of alles wat binnen
de oecumenische beweging
geschiedt ook verkondiging
van het Evangelie is. „Gaan
wij bij onze bezorgdheid over
sociaal en raciaal onrecht,
over vredesvraagstukken, uit
van ons geweten of van onze
overtuiging dat in Christus
het Koninkrijk Gods aanwe
zig is?", aldus een kritische
vraag van Visser 't Hooft.
„Een buitengewoon eru
diete man. Een groot di
plomaat en niet alleen in
de kerkelijke zin, maar
ook in algemene zin. Een
uitermate helder uitleg
ger van ingewikkelde
problemen. Een man van
grote spiritualiteit in cal
vinistische zin, dat wil
zeggen een sober geeste
lijk leven maar van on
gekende kracht".
Zo karakteriseert dr. A.H.
van den Heuvel, de vroegere
voorzitter van de; VARA. de
gisteren overleden secretaris-
-generaal van de Wereldraad
van Kerken, dr. W.A. Visser
't Hooft. Van den Heuvel
heeft van 1960 tot 1973 bij de
Wereldraad gewerkt, eerst
bij de afdeling voor het jon
gerenwerk en sinds 1967 bij
de afdeling c
Van den Heuvel wijst erop
dat Visser 't Hooft er een „ei
genzinnig begrip" van oecu
mene op na hield. Het ging
hem niet om de eenheid van
de kerk in institutionele zin,
maar om een eenheid in een
vernieuwde Kerk. dat wil
zeggen een kerk die haar
functie in de maatschappij
goed weet te definiëren, al
dus Van den Heuvel. Hij her
innert er hierbij aan dat Vis
ser 't Hooft als secretaris-ge
neraal van de Wereldraad in
oprichting tijdens de Tweede
Wereldoorlog niet alleen
theologische conferenties or
ganiseerde, maar ook het in
ternationale vluchtelingen
werk op touw zette en een
uitgebreid netwerk van in
formatie vanuit de bezette
landen naar de geallieerden
op gang bracht.
Dr. W. A. Visser 't Hooft
Leiden
Willem Adolph Visser 't
Hooft, die reeds geruime tijd
aan een ernstige longaandoe
ning leed, werd op 20 sep
tember 1900 te Haarlem ge
boren. Na zijn kandidaat
sexamen rechten en zijn doc
toraalexamen theologie pro
moveerde hij in 1928 aan de
Rijksuniversiteit van Leiden
tot doctor in de theologie op
een proefschrift getiteld „The
background of the social gos
pel in America".
Na zijn studie werkte hij bij
de YMCA (Young Men
Christian Association) en de
Wereldfederatie van Chris
tenstudenten. In 1938 werd
hij secretaris van „de We
reldraad van Kerken in op
richting". Van 1948 tot 1967
was hij de eerste secretaris-
-generaal. Bij zijn aftreden
werd hij gekozen tot hono
rair president.
Dr. Visser 't Hooft heeft ver
scheidene publikaties op zijn
naam, onder meer „The
struggle of the Dutch
church" (1946), „The ecume
nical movement and the raci
al problem" (1954), „Memoi
res" (1971), „The Fatherhood
of God in an Age of Emanci
pation (1982) en „The Gene
sis and Formation of the
World Council of Churches"
(1982).
Er zijn hem vele onderschei
dingen toegekend, onder
meer commandeur in de
Orde van de Nederlandse
Leeuw, het Bundesverdienst-
kreuz van de Duitse Bonds
republiek en de hoogste on
derscheiding van de Russi-
sch-Orthodoxe Kerk, de orde
van Sint Sergius. Visser 't
Hooft heeft 15 eredoctoraten
ontvangen, onder meer van
Princeton, Yale, Oxford en
Harvard. Hij is honorair
hoogleraar aan de Theologi
sche Academie van de Russi-
sch-Orthodoxe Kerk te Mos
kou.
De eerste taak die Visser 'T
Hooft na de oorlog op zich
nam was verzoening met de
Duitse christenen, zo schreef
hij in zijn „Memoires". In ok
tober 1945 maakte hij deel uit
van een internationale oecu
menische delegatie, die de
eerste vergadering van de
Raad der Duitse Evangeli
sche Kerk bijwoonde. Dit
leidde tot de „Stuttgarter
verklaring" van deze Raad,
waarin namens de gehele
kerk „met groot verdriet"
werd uitgesproken dat ..door
ons vele volken en landen
oneindig leed (is) aange
daan". De Westduitse presi
dent Gustav Heinemann zou
later verklaren dat deze ver
klaring had bijgedragen tot
het herstel van de betrekkin
gen met het Noorse en het
Nederlandse volk.
Visser 't Hooft heeft zich
minstens tweemaal verzet te
gen plannen binnen de We
reldraad openlijk het onrecht
in een bepaald land aan te
klagen. In 1971 op een bij
eenkomst te Addis Abeba
over de situatie van de men
senrechten in Ethiopië, waar
Visser 't Hooft koos voor een
privé-benadering van keizer
Haile Selassie, en in 1975 op
de assemblee te Nairobi,
waar voorgesteld werd het
zwijgen te verbreken over de
-beperking van de godsdienst
vrijheid in de Sovjet-Unie.
Visser 't Hooft was, aldus Ge-
neef se kringen, voor alles
een diplomaat, die bepaalde
recente ontwikkelingen in de
Wereldraad niet zonder meer
wenste te volgen, zoals hij
onder meer in zijn toespraak
van 17 augustus 1980 tot het
Centraal Comité liet weten.
Als internationaal ambtenaar
loop je het gevaar, zegt Visser
't Hooft in het laatste hoofd
stuk van zijn „Memoires",
een ontwortelde kosmopoliet
te worden. „Ik ontdekte ech
ter, dat de oecumenische be
weging zelf de bodem ver
schafte, waarin ik wortel kon
schieten".
Diplomatie
Prof. dr. H. Fiolet, secretaris
van de Raad van Kerken in
Nederland, zegt in een reac
tie op het overlijden van de
Wereldraad-pionier dat Vissr
't Hooft er niet alleen in is
geslaagd de kerken in oecu
menische gemeenschap bij el
kaar te brengen, maar ook
inhoud te geven aan die, ge
meenschap. Prof. Fiolet. die
twee weken geleden nog een
ontmoeting heeft gehad met
Visser f Hooft, noemt de
overledene „een grote per
soonlijkheid die beschikte
over een grote diplomatie en
zich gemakkelijk kon identi
ficeren met vreemde volke
ren". Hij herinnert eraan dat
Visser t Hooft zich er altijd
voor heeft ingespannen het
geloof en het maatschappelijk
leven bij elkaar te brengen
en de kerken te wijzen op
hun maatschappelijke ver
antwoordelijkheid.
LEIDSE DIAKONIE HEROPENT HISTORISCH PAND
De diakonie van de her
vormde gemeente Lei
den geeft op bijzondere
wijze vorm aan een oude
traditie: Het gebouw van
de diakonale „armbak-
kerij" aan de Oude Rijn
wordt opnieuw geopend,
nu als „diakonaal huis".
Waar in de zeventiende en
achttiende eeuw de armen
brood konden halen, kunnen
vanaf september mensen te
recht voor hulp of informa
tie. De Vrijwilligerscentrale
vindt er onderdak, de Stich
ting Vluchtelingenwerk en
het Leids maatschappelijk
werk. Ds. A. Dronkers, dia
konaal predikant van de her
vormde gemeente Leiden, zal
er ook kantoor houden.
De verhuur van ruimte aan
de niet-kerkelijke organisa
ties is tekenend voor de
werkwijze van de hervormde
diakonie. Ds. Dronkers: „De
diakonie is als een groep ver
spieders de stad doorgetrok
ken om te kijken waar en
hoe de kerk dienstbaar kan
zijn aan mensen in proble
men. We zijn daaid?ij gestuit
op (politieke) vluéntelingen,
mensen met een psychia
trisch verleden, (ex-)drugs-
verslaafden, maar ook op ini
tiatieven om die mensen te
helpen. Het heeft geen zin
om als diakonie dan een ei
gen. kerkelijke, organisatie
op te richten. We hebben ge
probeerd de initiatieven die
er al waren, te steunen. Met
geld, huisvesting, maar ook
met begeleiding of inbreng
van specialistische vrijwilli
gers".
Ds. Dronkers zegt dat deze
manier van kerkelijk pre
sent-zijn in de stad, wel even
vreemd was voor veel ker
kleden. Voor de kerkganger
is diakonaat traditioneel:
Geld geven ter leniging van
nood dichtbij of veraf. Er zijn
dan ook indringende discus
sies geweest over diverse
projecten waarvoor de diako
nie zich wilde inzetten. „Bij
voorbeeld over steun aan het
Wegloophuis. Kinderen die
niet meer thuis willen zijn,
kunnen daar naar toe. Moet
je als diakonie geld en tijd
In het gesprek met ds. Dronkers ligt een armenpenning
op tafel: een getuige van de tijd waarin de diakonale bak
kerij functioneerde. Mensen die diakonale ondersteuning
nodig hadden, konden brood, soep, kleren, stro voor het
bed of turf alleen krijgen op vertoon van die penning. De
munt werd uitgereikt na afloop van de kerkdienst...
Ds. Dronkers wil niet te negatief oordelen over de werk
wijze van de hervormde voorvaderen. „Als je ziet wat er
de afgelopen eeuwen door de kerk is gedaan voor de ar
men in de stad, dan is dat indrukwekkend",
be Bethlehemskerk. aan de Lammermarkt, die nu in
vervallen staat verkeert, was vroeger de Armenkerk. Op
verzoek van de stedelijke overheid werden daar vanaf 2
september 1804 speciale armendiens&n gehouden, tot
1918, schrijft kerkvoogd J. Donkers in het juni-nummer
van „Hervormd Leiden". De stedelijke autoriteiten meen
den dat „geestelijk voedselzou kunnen helpen het mo
reel verval van de armen tegen te gaan. De overheid
vond dat de behoeftigen niet in dezelfde kerk konden zit
ten als „gewone" burgers. Vandaar een Armenkerk
Een diaken hield iedere zondag een presentielijst bij en
deelde de penningen uit na afloop van de dienst.
Een beoordeling van dit gegeven zonder inzicht in de om
standigheden in die tijd, zou niet eerlijk zijn: Overheid en
kerk waren niet opgewassen tegen de vloedgolf van ar
moede. En onder de burgers die naar de Hooglandse kerk
of naar de Pieterskerk konden gaan, was veel verborgen
armoe, meent Donkers.
instelling die macht te onttrekken?. We
gelegenheid hebben uiteindelijk „ja" ge-
de ouderlijke zegd. Omdat de diakonie ziet
dat er noodsituaties zijn,
waar kinderen niet langer in
kunnen verkeren. Medee
door onze betrokkenheid is
er een adviesraad gevormd
voor het Wegloophuis. De di
akonie is daarin vertegen
woordigd, maar ook de bur
gerlijke gemeente".
Ds. Dronkers wijst er op dat
de relatie met de overheid
voor de diakonie belangrijk
is. „Je zit steeds in de span
ning tussen: Wat is een ker
kelijke taak en wat moet de
overheid doen. De diakonie
moet niet geld geven aan za
ken die de overheid moet
subsidiëren. In een tijd waar
in' steeds meer wordt bezui
nigd, ook op het welzijns
werk, is het van groot belang
de (gemeentelijke) politiek
scherp in de gaten te houden.
En met die overheid te spre
ken en te wijzen op haar ver
antwoordelijkheid".
De materiële steun van de di
akonie, samen met immate
riële hulp zoals deelname in
een adviesraad, heeft in di
verse gevallen er mee voor
gezorgd dat een vrijwilligers-
initatief het bestaansrecht
kon bewijzen en dat de aan-
Ds. A. Dronkers: „Geen grenzen aan diakonaat"
De „Armenkerk" aan de Lammermarkt op een 19e eeuwse gravure
spraak op overheidsgeld re
sultaat had. „In de sfeer van
het vrijwilligerswerk worden
vaak heel kleine en kwetsba
re initiatieven j
diakonie kan c
den scheppen waarin zo'n
initiatief de kans krijgt, het
belang ervan te bewijzen".
Vluchtelingen
Een belangrijk aspect van het
hervormd diakonale werk is
de bemoeienis met vluchte
lingen. De plaatselijke afde
ling van de Stichting Vluch
telingenwerk heeft momen
teel de zorg voor zo'n zestig
mensen uit alle delen van de
wereld. „Dat werk groeit
sterk", aldus ds. Dronkers.
„Het gaat om mensen die
asiel zoeken in ons land. Op
diverse wijzen is de diakonie
daar bij betrokken: hulp bij
huisvesting, contacten met
justitie, politie en politici. Er
is een groep vrijwilligers,
kerkelijke en niet-kerkelijke,
die zich bijzonder inspant
voor deze mensen. Er is voor
publiciteit gezorgd, waardoor
de betrokkenheid van ker
kleden op het vluchtelingen
probleem is vergroot. Oproe
pen om geld en goederen
hadden een flinke respons.
„We zijn erg blij met jtafels,
stoelen of een bed. De men
sen hebben dat nodig. Tege
lijkertijd moeten we beseffen
dat onze verantwoordelijk
heid daarmee niet ophoudt.
Het gaat ook om andere din
gen. Ik denk bijvoorbeeld
aan de steeds geringere be
reidheid bij de bevolking
vluchtelingen op te nemen".
Ds. Dronkers wijst er op dat
diakonaat in Leiden niet een
verminderde aandacht voor
het werelddiakonaat moet
betekenen. „Het diakonale
karakter is wezenlijk voor de
christelijke gemeente.- Dat is
met de persoon van Jezus ge
geven. Die opdracht houdt
niet op bij de grenzen van de
stad Leiden; er zijn heiemaal
geen grenzen. Onze gemeen
te heeft op verschillende ma
nieren contacten met kerken
in den vreemde. Die relatie is
niet alleen diakonaal; de
christenen in Managua, met
wie we contacten hebben,
hebben óns ook iets te bie
den: Het gaat om de wereld
wijde gemeenschap van
christenen. Dat geldt ook
voor de contacten die we
hebben met een kerk in
Dresden. Al enkele malen
zijn delegaties van onze ge
meente naar de gemeente in
Dresden geweest. Wederzijds
wordt dat als erg leerzaam en
bemoedigend ervaren".
De diakonale gestalte van de
kerk is iets wat geleerd moet
worden, constateert ds. Dron
kers. „We voeren binnen de
diakonie veel gesprekken om
ons die houding eigen te ma
ken. Tegelijkertijd proberen
we de hele gemeente te'be
trekken bij wat wij menen te
moeten doen. Er zijn wel
mensen" die wat moeite heb
ben met bijvoorbeeld ons
project in Nicaragua. Maar
als de inkomsten Van de dia
konie maatgevend zijn voor
het meeleven, dan zitten we
niet ongunstig; de bedragen
uit de collecten en bijdragen
zijn iets omhoog gegaan.
LUTSEN K OOISTRA
[laa
zakei
leid 18
T-J—
De achterkant van het ongelijke
unstig.
AaN de fikse ruzie in de Tweede-Kamerfractie van dele toekc
PvdA is beslist geen einde gekomen door de verontschuldig kon:
ging, die Aad Kosto zijn fractiegenoot Marcel van Dam gistel
ren heeft aangeboden*. De juridische scholing van Koste
blijkt onder meer uit zijn zorgvuldige woordkeus. Dat geldig^HTf
allereerst voor het gewraakte interview met Vrij Nederlander opti
waarin hij genadeloos uithaalde naar Van Dam. Het is zekenen var
niet zo, dat hij achteraf geschrokken zal zijn toen hij zijnpdem.
woorden nog eens zwart op wit kon lezen. Kosto heeft allej^J
kritiek op de politieke en persoonlijke levenswandel van[
Marcel van Dam weloverwogen geuit. Het effect ervan heeft
hij niet alleen voorzien, maar juist beoogd. r
OoK voor de verontschuldiging heeft hij zijn woorden zorg-1
vuldig gekozen. Hij geeft toe dat hij zijn opvattingen
Van Dam eerst met zijn fractiegenoot of anders in fractiever-H
band had moeten bespreken. En niet bijzonder waarach
tig overkomend hij verzekert, dat het niet zijn bedoeling
is geweest Marcel van Dams- integriteit aan te tasten. Nauw-^_^
keurig formulerend voegt hij daaraan toe: „En daarvoor bied| p
ik hem mijn verontschuldigingen aan". Daarvoor, maar ner-V-^
gens anders voor. Ondertussen houdt Kósto zijn meedogenlo
ze kritiek op Van Dam. volledig staande. In de eerste zin van_
zijn „verontschuldiging" herhaalt hij zelfs de essentie ervan:
„Ik heb in het openbaar verklaard waarom ik mijn medelidt
van de fractie, Marcel van Dam, niet geschikt acht om lijst-J
trekker te zijn van mijn partij". Daar neemt hij geen woord
van terug. Geen wonder dat Van Dam ook na de schriftelijke
excuses van Kosto nog steeds laaiend is.
Al dat gekrakeel vormt een symptoom van de onwaarach-^^I
tigheid, die de PvdA al geruime tijd ten toon spreidt. Kramp
achtig probeert de PvdA interne discussies over de -koers van
de partij te voorkomen, om zo in opiniepeilingen goed te blij
ven scoren. Elke onenigheid tussen PvdA-voorlieden, zo|)EN
heeft VARA opiniepeiler Maurice de Hond voorgerekend,til
kan dè partij op zetelverlies komen te staan. En daarom pre-!)liek
senteert de PvdA zich nu al ruim een jaar schijnheilig als een jet n«
politieke partij, waarin het intern allemaal rozegeur en ma-ran e
neschijn zou zijn. rerda
lande
WAT de uitspraken van Kosto zelf betreft: hij is en naarjnidd(
het ons voorkomt terecht bevreesd voor een leiderschap inmid
van Van Dam. De politicus/tv-presentator lijkt niet de ver-f^n
antwoorde en samenbindende man te zijn, die een grote enjl jaa
in historische wortels aardende politieke stroming in ons
land nodig heeft. Maar Kosto heeft zijn doel wel volstrekt
voorbij geschoten. Hij is te ver gegaan en daarmee heeft hij r"
Marcel van Dam de gelegenheid gegeven nu de vermoorde un t>,
onschuld te spelen. landij
[raagt
VAN Dam kon gekwetst maar genereus Kosto's excuses wel
aanvaarden „in het belang van de partij" maar tegelijkertijd Jerkr<
zeggen dat Kosto eigenlijk niet op de PvdA-lijst thuishoort, [er-ac
Zo'n wraakzuchtige uitlating siert een kandidaat-partijleider igente
niet. Maar Van Dam zal tevoren wel hebben beredeneerd dat^taats
hij daardoor zijn populariteit bij grote groepen van de bevol-vj
king alleen maar kon versterken. En zo kreeg Van Dam van L^p
Kosto de gelegenheid verder te gaan met over de hoofden
van de partijkaders heen met simpele boodschappen de po-
pulariteit van de kiezers te i
Witte bonen met
napolitaanse
tomatensaus,
paprikasalade en
gebakken
aardappelen
kopje koffie
vegetarisch
De benodigdheden voor
twee zijn: 250 g gedroogde
of 1 pot of blik witte bo
nen, zout;
Ui, I knoflook, peterselie,
basilicum, selderij, 2 lepels
(olijf)olie, 400 g tomaten,
zout, peper, suiker;
1 groene paprika, 1 grote
tomaat, sjalot, peterselie,
zout, peper, suiker, 1 lepel
azijn, 1 lepel olie, stukje
feta of Goudse kaas;
circa 500 g gekookte aard
appelen, olie, margarine; 2
kopjes koffie.
Was vanavond de gedroogde
witte bonen een keer, zet ze
onder ruim koud water met
zout weg en kook ze morgen
in dat water in een uur gaar.
Warm pot of blik witte bo
nen met zout op. Schep de
gare bonen met een schuim
spaan in de schaal.
Fruit kleingesneden ui en
geperste knoflook met de
fijngeknipte peterselie, basi
licum en selderij een paar
minuten in de olie. Voeg de
ontvelde en in vieren gesne
den tomaten toe, sluit de pan
en laat het mengsel een
kwartier smoren. Maak de
tomatensaus af met zout, pe
per en suiker en schenk haar
over de witte bonen. Strooi
daarover nog wat fijngeknip
te kruiden.
Leg de in smalle reepjes ge
sneden paprika waaiervor
mig op een bordje met daar
op de in dunne plakken ge
sneden tomaat en strooi er de
kleingesneden sjalot en fijn
geknipte peterselie over.
Meng een sausje van zout,
peper, suiker, azijn en olie en
sprenkel dat over de groen
ten. Leg er een plak feta (dat
is zachte Griekse kaas) of
jonge Goudse kaas op.
Gebruik voor het bakken
van de aardappelen een
mengsel van olie en margari
ne, dat bakt mooi en smaakt
goed.
JEANNE
Tijdelijk koeler tl
DE BILT Het weer maakt
morgen een lichte inzinkingpj^
door, maar een snel herstel
lijkt nog steeds erg waarschijn-Py e
lijk. De inzinking is het gevolgfekst
van de onweersstoring die ten,
woensdag in de omgeving vanj/an
Bordeaux onstond. Morgen pen
moet zeker in de oostelijke* ti
helft van het land met onweerj...
fekening worden gehouden.'ien'
Elders valt een enkele regen- flele:
bui. De wind draait naar wes-l
telijke richtingen en daarmee pe p-
komt de aanvoer op gang vanènigi
koelere oceaanlucht. 'Voll
Een hogedrukgebied op dei^an
oceaan dat op weg is naannve
Frankrijk brengt de zon echter hulp-
weer snel terug en dat bete-^ette
kent dat vanaf zondag de tem-jlen
peratuur geleidelijk weer kantubsi
oplopen. Waarschijnlijk wor-Dep
den midden komende weeklijkei
opnieuw zomerse waarden be-iing
■reikt. De volgende onweers-ium
storing wordt niet voor mid-net I
den volgende week verwacht, gen
Gisteren werd in De Bilt een /an
maximumtemperatuur van 27 gen
graden bereikt. Dit was de het 1
eerste zomerse dag sinds 4 tiënt
juni. ,Hai
ker),
Weersvooruitzichten voor di-|ster
verse Europese landen, geldigjong
voor zondag en maandag: nieu
s bi,
Zuid-Skandinavië: zondag een baar
lokale onweersbui, daarna
weer zonnig. Middagtempera-
tuur van 17 graden aan deM^
Noorse westkust tot 23 graden
in Zuid-Zweden.
DEh
Britse Eilanden: in ierland enj>ens
Schotland wolkenvelden enj>ens
wat regen, overigens zonnig.
Middagtemperatuur van 17f^et
graden in Schotland tot 24 gra-?en
den in zuid-Engeland. ?e™
Beneluxlanden, Duitsland:
zonnig. MiddagtemperatuurftaP
van 20 graden aan zee tot 26^ert
graden in Zuid-Duitsland. K;hc
Frankrijk: zonnig en warm enf331
maandag in het zuiden kansj—
op onweer. Middagtempera
tuur 25 tot 30 graden. FF
Alpenlanden: zondag nog i
lokale onweersbui, overigens
zonnig. Middagtemperatuur
van 24 tot 28 graden.
Spanje en Portugal: zonnig,
maar in het binnnenland een
kleine kans op onweer. Mid
dagtemperatuur rond 30 gra
den.
Itali ën Joegoslavische kust:
zonnig en warm met een mid
dagtemperatuur van 30 gra
den.
