Nieuwe Bond valt tegen iGekte is zo gek nog niet in Bellocehio 's Enrico IV .Mm Beren "die geen broodjes smeren 3 AMSTERDAM Roger jloore kijkt terug van zijn fcfel naar drie journalis ten met wie hij geacht yordt te lunchen. „Oh io". Niet onbegrijpelijk, 'e avond ervoor heeft hij Ipgezeten en pootjes gege- |en tijdens de première tan de laatste Bond-film |A View to a Kill" in*ftet 'uschinski-theater te Am- :erdam. Het journaal was |r voordien al voor hem >p Schiphol - tenslotte lien we niet dagelijks een er in ons land -, voor de iremière moest hij diep- iand (nou ja) aan de tand [evoeld worden door Si- on van Collem, en van- aag heeft hij al weer ichter de rug: 1 perscon- rentie, 1 interview met 'ineke van Veronica, 1 ;prek met de Nieuwe •vue en dan komen wij. iet dat het zin heeft te den- n dat je met Roger Moore n tafel wèl tot een zwaar- ichtige babbel komt (tenslot- moet de man ook eten), aar in elk geval hebben vo- ^ge ontmoetingen geleerd dat ?nk(iet met ex-Ivanhoe, en mis- dirjchien ooit ex-Bond goed ker- '.o eigen eten is. Roger Moore kijkt weaan tafel dan ook onmiddellijk 1 z'i het bloeknote van een collega in. „Wat vindt u van leest hij zogenaamd. Moore-Bond staat ook in het dagelijks leven zijn mannetje. Vraagt u maar... Niet dat ik enige illusie heb dat Moore zich ons gesprek in de kleedkamer/trailer in dé Pinewoodstudio kan herinne ren, maar toch roep ik tijdens het handenschudden optimis tisch: „We hebben elkaar in Londen al ontmoet". „Yes, I remember", antwoordt Moore minzaam. Natuurlijk niet, weet de man veel. Hij is een half leven lang al aan zijn kop gezeurd door journalisten, die elke keer natuurlijk wilde we ten of hij weer een Bond-film zou gaan maken. Maar toch, hij ziet er even zo keurig uit. Uitgerust, gebruind, netjes in pak met das. Zijn zoon Geof frey (18) is mee. Ook al met een kleur afkomstig van het betere stuk van de weerkaart. Geoffrey heeft ambities om acteur te worden. Of zanger. Met pa neemt hij aan tafel even de laatste video-clips door. Roger Moore: „Is dat Phil Collins, met die stukken cowboy-film?". Sinds kort heeft hij te maken met het medium video. Concurrentie van de bioscoop? Wat denkt hij ervan? Moore: „Ik ben in Amerika in de studio's van MTV geweest. MTV vertoont de hele dag video-clips. Daar komt ook de clip vandaan van Duran Duran voor „A View to a Kill". Mijn aandeel is in stukjes geknipt en wordt in brokken van seconden aan het publiek gevoerd. Maar het blijkt dat het werkt. Ze heb ben in Amerika onderzoekin gen gehouden - ze moeten daar altijd weten waarom je wat doet - en daaruit bleek dat het percentage van het pu bliek dat van een film de keu ze van die film via MTV maakte, maar liefst zes procent bedroeg. Dat is veel. Dus je mag video niet onderschatten als steun in de promotie van een film. Je kan ook wel eens bekocht thuiskomen. De clip die inder tijd gemaakt is voor de film „1984" heeft althans in Enge land heel wat mensen naar de bioscoop gebracht. Maar ik vond het een nare, slechte, zwakke film die overigens niets meer met die clip te ma ken had. Ondanks dat ik John Hurt een kei van een acteur vind". Naked face Moore is over het algemeen niet zo rap met het smijten van namen. Films die hij zou maken en die anderen daarna wèl gemaakt hebben: geen commentaar. Alleen als ik vraag naar Naked Face, zijn voorlaatste film, een thriller naar het boek van Sidney Sheldon, zegt hij: „Je moet dat eigenlijk niet opschrijven, maar die film had veel en veel beter gekund. Maar de mensen van de productiemaatschapppij Cannon, willen gewoon te veel doen. Ze distribueren, produ ceren, regisseren. Ik denk dat als regisseur Bry an Forbes en ik die film met ons tweeën gemaakt hadden, dat we dan een veel beter pro duct hadden gehad. Kijk, we hebben scènes moeten opne men terwijl de tegenspeler er nog niet was. Menachem Go lem, de baas van Cannon, had de contracten afgesloten. Rod Steiger voor veertien dagen, maar die veertien dagen die hij kon bleken niet gelijk te vallen met ons opnamesche ma. We hebben ontzettend veel tijd verdaan met heen en weer reizen en verschuiven. Zo maak je geen goede film. Eén van de redenen dat ik niet meer met de heren van Cannon samenwerk". Nou, het staat het er toch, sorry Roger Moore, maar aangezien Can non zo'n grote naam in Neder land aan het worden is, kan ik er niet omheen. We zijn inmiddels aan het eten. Roger Moore: „Ik wordt gek van al die vis overal. Heb je geen typisch Nederlands ge recht?". De kaart van het Am- stelhotel vermeldt niets in die richting, dus wordt het een kip in een pannetje. Het ziet eruit als een magere variant op de Kentucky Fried Chicken. Maar het is de vierde juli, dat wil zeggen „Independence Day" voor de Verenigde Sta ten. Dus Roger Moore viert mee met een kippetje; Vraag aan hem over de rol van de vrouw in de Bond-film, met Tanya Roberts als heuse secretaresse, komt die waar schijnlijk niet alleen op sex- object neer? Roger Moore lacht. „Ach. dat hoor je elke Bond-film weer. Bij „Octopus- sy" ook. Die dingen zeggen ac trices altijd om een alibi te vinden voor het feit dat ze die rol genomen hebben. Natuur lijk zijn en blijven de vrouwen lustobjecten. Althans, wat mij betreft". Het lagere peil van de humor in „A View to a Kill"? „Ze hebben mijn grap pen laten sneuvelen op de montagetafel. Misschien „to turkey". Het geweld in „A View to a Kill" is nogal stevig. In een mijnscène in Californië wor den tallozen niets vermoeden de arbeiders door een mitrail- leurvuur van Christopher Walken (Zorin) weggevaagd. Het doet aan de nazi's denken Is dat niet te „heavy"? „Wel nee", zegt Moore beslist, „het zijn toch boeven. Hadden ze maar niet moeten meedoen. Weg met die hap". Het klinkt opeens wat eng. Maar onmid dellijk komt de omgekrulde trek terug rond de helblauwe ogen van Roger. „Ach, er wordt zoveel gepraat over ge weld, over de conflicten tussen Oost en West, Ierland, Ameri ka en Rusland in de film Het is film", zegt hij met een hoofdletter F. „Voor wat dat betreft zal ik nooit het verhaal vergeten dat de Bond-producent Cubby Broccoli me vertelde. Hij werd hevig gevendeerd door Russen in Moskou om daar de produc tie op te nemen. Geen Bond film natuurlijk. Maar er werd wel een Bond-film voor de Rus gedraaid. „The Man with the Golden Gun" was het. Christopher Lee speelt daarin de schurk Scaramanga. In het begin wordt zijn doopceel ge licht: Scaramanga, geboren in een circus, vader leeuwentem mer, kreeg opleiding bij de KGB en gaat daarna voor zichzelf werken. Opleiding bij de KGB, dat was dus duidelijk. Nou, aan het eind van de film wordt Scaramanga door Bond doodgeschoten. Draait één van de Russen zich in het zaaltje om naar Broccoli en zegt: Dan is je opleiding toch niet goed genoeg geweest". Een van mijn favoriete anekdotes. Zelfs daar wordt het met een korrel zout genomen", aldus Moore. McEnroe Roger Moore is nog altijd bezig met vage plannen zijn carrière definitief respectabel te ma ken. Onder meer door een op zet met thrillerschrijver Jack Higgins, acteur Michael Caine en hemzelf om eigen films te Roger Moore, geschminkt en al om de,,set" op te gaan in gesprek met verslaggever Bert Jansma in de filmstudio. gaan produceren. Dat komt er voorlopig nog niet van. „We lopen elkaar steeds mis", zucht Moore met een grijns. Dit wil zeggen dat hij voorlopig nog voor een actieve acteurscarriè re kiest. Wat Bond betreft, is de vraag al duizend keer gesteld: Gaat hij door? Roger Moore heeft al nee gezegd, maar als ze hem genoeg bieden? Je weet nooit. Wie zou de volgende Bond kunnen worden9 Moore: „John McEnroe". Een collega van de Volkskrant oppert een betere: Boris Becker. „Te jong", vindt Moore. „Maar hij hoeft maar een paar jaar prof tennis te spelen en hij is ge schikt. Want het is keihard werken". Moore, met zoon Ge offrey, amateurtennisser weet er van mee te praten. „Ik sla vaak partijtjes met mensen als Gerulaitis. Nou, prof is prof hoor, ook in een partijtje voor de lol. Je hoort voortdurend: die pak ik wel als de bal vlak achter het net komt Het komt er op neer dat je zelf geen bal slaat". Bond is over We zijn defini tief bij de koetjes en de kalfjes beland. Moore verlangt naar huis: „Ik ga straks naar mijn huis in St. Paul de Vence. Daar wacht mijn jongste zoon 16) op me. Die heb ik al weer veel te lang niet gezien". Ook nog een aardige vader, die James Bond? BERT JANSMA :oll^ufc)ree Miller en een van de Ewoks uit „Caravan of courage". -i.Het grote Ewok avontuur" (a.l.) van John g<orty, met stemmen van o.a. Coen Flink en Viola van Emmenes. RHCaravan of Courage" is speciaal voor de allerkleinsten nage synchroniseerd en heet nu „Het grote Ewok avontuur". Het uni- 'ersum van filmproducenten als Lucas (Star Wars, Jedi) kent' lehalve special effects en gaten met weerhaken in de grond al- ërlei aardige en onaardige wezens, met E.T. als grote lieveling, ïoede tweede zijn de beertjes die het bij het laatste gevecht in |The Return of the Jedi" opnamen tegen grotere tegenstanders, üij dragen de naam Ewoks en maken ook nog andere avonturen nee. Je kunt het je nauwelijks voorstellen: beren horen immers |en winterslaap te houden, honing te eten of broodjes te smeren Deze Ewoks overtreden die berenregel. Ze zijn klein, maar ^-Tapper. j^n het „Ewok avontuur" krijgt de familie Towani pech aan hun "\^uimte-kruiser die op de maan Endor strandt. Daarbij raken de tinderen Mace en Cindel hun ouders plotseling kwijt. Gelukkig Vicaliseren de Ewoks pa en ma die gevangen gehouden worden *oor een gemene reus in een grot in een kale berg. Mace en Cin- lel en een escorte Ewoks verslaan na een lange en barre tocht jen grote spin, klimmen over een ravijn en bevrijden de ouders, jn „Het grote Ewok avontuur" blijkt hoe belangrijk het is bij het 'ertalen ook te bewerken. Het past bij een kinderfilm dat er eel wordt geslapen, dat de kinderen worden geholpen door riendelijke vuurvliegjes en af en toe door een onbekend maar velriekend drankje op de been worden gehouden. Mace en Cin- lel praten echter als twee zeurpieten, die als figuren uit een Stripverhaal het avontuur beleven. Cindel (met pruik) imiteert ibb^nnie, Mace doet Superman na. Toch lijkt dit „Ewok avontuur" venij leuk voor kinderen van acht en jonger. PETER SNEL Ko< >kai METROPOLE 1 en ASTA 1: „With a view to a kill" (12) met Roger Moore, Grace Jones, Tanya Ro berts en Christopher Wal ken. Regie: John Glen. Opvallendste zaak bij de pre mière van „With a view to a kill": Het hevigste schrikeffect komt van een ordinaire kat die met een gil uit het duister van een door Commander Ja mes Bond, geheimagent 007, betreden huis vlucht. Gillen in de zaal. Alsof er niet eerder miljoenen tegen het doek ge smeten waren om de kijker met technologie, achtervolgin gen en sinister geweld de ogen te laten uitpuilen. Gogd, niet helemaal terecht die kritiek, de Bond-films pre tenderen nauwelijks meer spannend te zijn. We hebben ons inmiddels neergelegd bij de onverslaanbare oude heer en we zijn alleen nieuwsgierig naar hoe schurkachtig de schurken zijn, wat er voor nieuwe snufjes bedacht wor den. We willen versteld staan, geamuseerd worden met een stripverhaal in superproporties en vooral lachen. Dat laatste kan helaas weinig in John Glens „With a view to a kill". De befaamde Britse humor van Roger Moore wil niet zo best meer (matige teksten) en de echte lachmomenten zijn bij te houden voor wie tot tien kan tellen. Een van de leuke re: Bond (in datzelfde huis) in vuistgevecht boeven beschadi gend om de fraaie Tanya Ro berts te redden en tussendoor de dure Ming-vaas van de fa milie doorgevend opdat die heel blijft. Bond is „money" vertaald in superscènes. Ze zijn er wel: Van de adembenemende eer ste ski-scènes in Siberië, terug naar Miss Moneypenny in Londen, daarna de Eiffeltoren in Parijs op en af, naar de gro te boze man Christopher Wal ken op een Frans kasteel met een renstal vol automatisch gedrogeerde paarden, naar San Francisco voor de ontkno ping met veel actie ter land, ter zee en op de Golden Gate- brug. Het gaat allemaal om een mi cro-chip die ontvreemd is voor de Russen door boef Zorin (Walken), zelf een pro duct van de genetische proe ven van een Mengele-achtige nazi-dokter die voor de Russen is gaan werken. Zorin dreigt de complete Silicone Valley in Californië onder water te zet ten en zo de chip-produktie van de wereld te vernietigen om aldus het alleenrecht te houden. Bond redt Silicone Valley en krijgt (cynisch slot) er zelfs een medaille van de Russen voor. Tenslotte halen zij er illegaal ook hun vooruitgang vandaan. Walken-Zorin is geen hoogte punt in het boevenrijtje No, Godfinger, Scaramanga, Blo- feld, Mr. Big. etc. Grace Jones kan dan wel aardig grauwen en ziet er niet uit, maar blijft een beetje meelijwekkende handlangster. Roger Moore zelf als Bond moest er maar mee ophouden als hij geen be ter materiaal krijgt. Kortom, „With a view to a kill" is een tegenvallende Bond-film, waarbij het hardere geweld de humor van het doek drukt. En dat dat geweld nogal bot is, valt dan des te meer op. BERT JANSMA nak Enrico IV J<an Marco Bellocehio met plaudia Cardinale en Mar- ello Mastroianni. Regisseur Marco Bellocehio heeft Luigi Pirandello's to neelstuk „Enrico IV" gebruikt om de paradox van de gek aanschouwelijk te maken. De gek kan zichzelf immers nooit genezen verklaren, de gek die zegt niet gek te zijn wordt niet serieus genomen. Hoe het met de beoordelaars is gesteld, wordt meestal niet onderzocht, zelfs niet als de gekte al lang duurt en zij de gek in zijn ge drag sterken. In „Enrico IV" gaat het om een man (Marcello Mastroian ni) die door de val van een paard „gek" is geworden en zich verbeeldt dat hij de Duit se koning Hendrik IV uit de elfde eeuw is. Zijn adellijke fa milie heeft hem al twintig jaar in de waan gelaten en doet af en toe mee in een van de stuk jes toneel die zijn rol vergen Bellfccchio neemt je als kijker mee op een moment dat zo'n bezoek weer aanbreekt. Met een psychiater is ditmaal de ex-geliefde van Enrico, Ma thilda (Claudia Cardinale), meegekomen. Zij zal met haar dochter een rolletje spelen in een poging om Enrico te gene zen. In het kasteel waar Enri co woont, wordt de schijn angstvallig in stand gehouden, al voetballen de minstreels in de tuin. speelt de blazer Char lie Parkers „Donna Lee" en dolt Enrico met het zoontje van een van zijn masseuses. Het meest schokkende zit hem in de bevestiging van het nor maal zijn van Enrico. Zijn naaste omgeving wil dat niet direct aanvaarden, de bezoe kers met de minnaar van Ma thilda aan het hoofd weigeren de genezing te accepteren: het leven wordt er maar lastiger door. Bellocehio heeft in Mastroian ni de ideale speler voor zijn opzet. De acteur beschikt over de ervaring en de afstand om de „gekke" koning perfect te spelen zonder tot snieren over te gaan. Knipogend en de zaak goed overziend draagt Ma stroianni de film. Hij speelt het moment waarop Enrico de knoop doorhakt en besluit dan maar êek te blijven voor de buitenwereld uitstekend. ..Kom jongens, we gaan", zegt hij. en dat maakt een einde aan ons genieten. PETER SNEL Al eerder kon u in deze kolommen lezen dat de firma van George Lucas c.s. een tweede Hollywood aan het worden was. Compleet met het uitmelken van suc cessen en het exploiteren van namen. Steven Spielberg leent z'n naam inmid dels aan reeksen produkties, George Lucas laat karaktertjes uit zijn films op nieuw in hoofdfilms optreden. Zie de Ewoks elders op deze pagina. In Ameri ka waren de „Gremlins" vorig dè zomer hit, dit jaar verwacht men veel van „Goonies", geschreven door de man die de Gremlin bedacht en - alweer - „ge presenteerd" door Steven Spielberg. Met een aantal films die nou niet zo ge weldig waren, lijkt me dat Spielberg met dat naampje-lenen zijn naam langza merhand toch aan het devalueren is. Maar wie weet worden de „goonies" leuk. De hoofdrol wordt gespeeld door Ke Huy-Quan, het jongetje dat „Short Round" (Kleintje pils) speelde in „India na Jones and the Temple of Doom". Hij staat aan het hoofd van groepje kinde ren dat met allerlei magische praktijken van doen krijgt. De film is gemaakt door Richard Donner (Superman, The Omen). De titelsong wordt vertolkt door Qyndi Lauper, Alweer Mozart. MOZART Wat dacht u van de titel „Vergesst Mo zart" (Vergeet Mozart maar). Een film van de Duitse regisseur Slavo Luther die begint waar Amadeus ophoudt. Het is een detective thriller rond Mozart, die speelt vanaf de dag van de dood van Wolfgang Amadeus, 5 december 1791 Aan diens doodsbed staan de vrienden van de componist plus een inspecteur van de geheime politie. Hij begint een onderzoek naar wie nu écht Mozart ge dood heeft. Volgen ondervragingen en flashbacks met Konstanze. mevrouw Mozart dus, Von Swieten, het hoofd van de Vrijmetselaars Loge en een van Mo- zarts weldoeners. Schikaneder, tekst schrijver voor Mozart-opera's als „De bruiloft van Fiugaro", Magdalena, een van Mozarts liefjes aan het hof en na tuurlijk de jaloerse Salieri. Geen muziek film, geen film over kunstenaar en maat schappij als Milos Forman maakte, maar een pure detective met eep Mozart die zijn eigen dood voelt aankomen. Origi neel. als Peter Shaffer en daarna Milos Forman er al niet geweest waren. Af wachten wat dat wordt, als de film Ne derland tenminste haalt. Maar er zal best een slimme distributeur zijn die brood ziet in het inhaken op de Mozarj.- rage. Luthers film maakte overigens ge bruik van dezelfde locaties en decors (restanten) in Praag als „Aamadeus" Die Tsjechen beginnen ook een slaatje uit Mozart te slaan, lijkt het. John Travolta: health club. TRAVOLTA Kranteberichten en reportages doen het tegenwoordig goed als onderwerp voor speelfilms De New York Times scoort vooral hoog Na de verfilming van „The killing fields", is nu een kranteverhaal van Nicholas Cage aan de beurt die zijn baan opgaf om de feiten rond zijn moe ders dood tijdens de Griekse burgeroor log van 1948 te reconstrueren en uit te zoeken wie haar ter dood veroordeelde De film heet „Eleni" en is geregisseerd door Peter Yates. Het volgende verhaal komt uit het blad „Rolling Stone" en is van de hand van reporter Aaran Lat ham. Hij dook in het Amerikaanse ..he alth dub"-fenomeen en ontdekte dat dat een soort vrijgezellenclubs. doe-het- zelf huwelijksbureaus zijn De film gaat „Perlect!" heten en heeft John Travolta in de hoofdrol als reporter Hij mag zijn „work outs" doen met instructrice Ja- mie Lee Curtis Misschien een idee voor Nederlanse scenarioschrijhvers en regis seurs: Meer de krant lezen BERT JANSMA

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1985 | | pagina 15