'n project
zel rijker
iven stampen
en Leiden
is weer
£eidóc@omcmt
B BOUWTEAM
B CIJFERS
Mm ^5 ïS«
vakker" die in enkele tientallen Jaren zoveel vat
op de constructie heeft gekregen dat hij In z'n
eentje in stad en ommeland Monopoly kan gaan
zitten spelen. Meneers eigen vrije wil is het pro
jectontwikkelaar te zijn. President van de repu
bliek Noorlander. Eén stamp met z'n Voet en een
nieuwe straat is alweer bijna volgebouwd, een
project opgezet. Een aardige man ook, die ..ge
wone jongen" is gebleven en een zoetje in z'n kof
fie gooit omdat suiker „nou niet al te best Is".
B HAPPIE
Steve Noorlander, 50 jaar. Zou een prima Prins
Carnaval kunnen wezen. Niet bepaald een uitge
mergeld type. „Maar ja. wat wil je? Je zit uren,
dagen over een prijs te praten. Je gaat een hap-
pie eten en zo kom je in een gesprek. Maar je
moet aan de lijn denken, aan je bloeddruk". Het
relaas van een knaap van een jongen, die projec
ten ontwikkelt en zich staande houdt. Buitendien
zijn de Noorlanders zulke Leidse sportfanaten, dat
ze de voetballerij injecteren met dubbeldikke
sponsorschappen. „Weggegooid geld? Ben je
mal! Het Leidse voetbal moet overeind blijven. Je
houdt van je club en daarmee uit!". Dat is het so
ciale aspect van veel geld hebben. En een Noor
lander is niet zomaar iemand.
Een minuut of twintig video kijken, naar bouwen
en opbouw staren. En Steve Noorlander kijkt trots
mee. Een Viking, een Leidse Noorlander in ont
wikkeling. „Ik ben nu dus vijftig, maar toen ik ze
ventien was kwam ik al in de zaak. Mijn anderhalf
jaar jongere broer Gerrit, Gé, kwam erbij toen hij
twintig was. Vader zat in de aannemerij en men
nam automatisch aan, dat de jongens ook in de
bouw zouden gaan. Een andere mogelijkheid was
er niet, drieëndertig jaar geleden, vooral niet toen
vader een ongeval kreeg. Toen moest ik wel in
springen. We kwamen meteen in een stroomver
snelling terecht en we moesten al snel zelf zwem
men. Mijn eerste grote werk was in Leiderdorp:
vijftig huizen aan de Mauritssingel. Dat was m'n
„proefwerk", nog onder burgemeester Van Diepe-
ningen. Goedkope premie- en koopwoningen. Zo
werden we ook in Noordwijkerhout binnenge
sleept en daar zijn we nog steeds bezig met hele
woonwijken".
Een hard bedrijf zonder veel poespas. De discipli
ne van een aannemer met vaste grond onder de
voeten. „Ja, zo ging dat, hè", weet Steve Noor
lander nog heel goed uit eigen ervaring. „In die
naoorlogse tijd kwamen de projectontwikkelaars
van heinde en ver opzetten. Wij ontwikkelen wel,
zeiden die jongens tegen gemeentebesturen.
Doen we allemaal zelf. Daar hoeft u geen zorgen
over te hebben. En die gemeentebesturen allang
blij natuurlijk, want er moest in tempo gebouwd
worden. Er kon niet snel genoeg gebouwd wor
den, moet je maar denken. Nou, die ontwikkelaars
namen hun eigen aannemers mee. Die zaten alle
maal in één clubje. Dat waren „collectieven" bij
het leven. Alles in één hand. En dan moest je wel
mee, hè, in die maalstroom van de bouwerij".
B VAARDIG
„Ja, wat wil je. We gingen dus ook aan project
ontwikkeling doen nog een kopje koffie? om
te overleven. Eigenlijk is die vorm van bedrijfsvoe
ring uit noodzaak geboren ook een zoetje?
Nee? Nou, neem dan een sigaar, man en van
daag is het nog steeds nodig om projecten te ver
werven. Maar je moet slagvaardig zijn. We zijn
met twee directeuren, die snel beslissingen kun
nen nemen. Het gaat soms van de ene minuut op
de andere, als er een knoop moet worden door
gehakt. En een maagzweer krijgen is er niet bij. Je
raakt gewend aan een zeker tempo en aan span
ning. Nou ja, de grote beleggers zijn wel happy
met ons. dacht ik zo: Philips Pensioenfonds ja,
schrijf maar rustig op, ik doe het wel kalm aan
het GAK, het Pensioenfonds (je voelt gewoon die
lui met geld werken) voor de Agrarische Bedrij
ven, het AKU Pensioenfonds wat men allemaal
niet met al die premies kan doen, dat is woekeren
met talenten en ook kleinere verzekerings
maatschappijen. Immers, je maakt geld met geld.
Maar goed, we kiezen zelf een belegger uit als we
met een project bezig zijn".
Ook in de particuliere sector doen de Noorlanders
aan kooponderzoek in een zich wijzigende markt:
„De duurdere huizen, zeg maar gerust woningen,
komen weer opzetten. Als de rente maar niet door
blijft stijgen, want dat zou fataal kunnen zijn. En je
moet de kostenstijgingen (lonen en materialen) in
de hand zien te houden. Er vallen nu gaten in de
markt die we moeten zien op te vullen; je moet je
flexibel aan de plannen aanpassen". Het is een
prachtig, modern spraakgebruik dat door velen
wordt aangehangen en door Steve Noorlander
met enige nonchalance gebezigd wordt. „Het ligt
erg gevoelig. Op het ogenblik zijn het weer de
tweeverdieners die behoorlijk geschoren worden;
het zijn vaak aspirantkopers die gewoon weer af
gaan haken".
Als een volkomen nul op het gebied van overle-
vingspraktijken komt het bij mij erg overtuigend
over. Maar dat had Steve al vrij snel door, vrees
ik.
lalrnr
r «■- r-~-
;ÜL: Utus*
STORY VAN
KAPITALE
BOUWONDERNEMING
ZATERDAG 9 MAART 1985 PAGINA 25
voor redelijk geslaagden en er-warmpjes-bij-zittenden, noemt Steve Noorlander het paradepaardje van
rij onveilig maken en onder controle hebben: ruim
300 medewerkers, in vestigingen tot en met Kam
pen en Katwijk, met de ontwikkelende vinger prik
kend naar Elburg, Voorthuizen en Barneveld-Zuid.
Ontwikkeling nog steeds in opmars, vooral in de
Bollenstreek: een jaarlijkse omzet van ruim 100
miljoen gulden. In Voorhout, het gebied Oosthout,
is Noorlander Beheer Nederland b.v. bezig met de
realisatie van 1650 huizen. Om koud van te wor
den. Stadsvernieuwing. Kijk naar het Leidse Gal
gewater, naar het gebied Zijl-/Herensingel. „En
werken in een bouwteam ligt ons bijzonder goed",
vertelt Steve Noorlander tussen neus en lippen en
de bitterkoekjes door. De Sanders-parkeergarage
nabij de Leidse city is zo'n onderneming; in de
Stevenshof Leidens jongste stadsuitbreiding
wordt op 15 maart een begin gemaakt met een
riant winkelcentrum dat „Stevensbloem" gaat he
ten. Noorlander draagt daarvoor de nodige know
how en bouwstenen aan.
Dan is daar nog (en niet in het minst) in Noordwijk
aan Zee het 6 ha. grote complex van Huls ter
Duin, met onder meer appartementen voor rede
lijk geslaagden en er-warmpjes-blj-zittenden, die
de hevige zuidwester storm willen trotseren, met
in het verre verschiet het Britse eilandenrijk. „Huis
ter Duin is het paradepaardje van ons concern, in
eigen ontwikkeling", zegt Steve Noorlander. Een
paradepaardje dat enkele honderden miljoenen
pegels waard is. Wat doe je daar mee? Afstoten?
De afgelopen vorstperiode kon Noorlander missen
als kiespijn: „Zoiets kost ons handen vol geld en
je kunt niets doen op die manier
Als het brein van de onderneming houdt Steve
Noorlander de vinger aan de pols, broer Gó Is met
de materie bezig en jonge broer Jan legt zich toe
op de recreatie, in MijBu-park b.v., rond cam
pings in Noordwijkerhout en Noordwijk. Steve
Noorlander: „In de Bollenstreek zijn wij sterk ver
tegenwoordigd, maar ook in Leiden en Leider
dorp. Met die toekomstige parkeergarage in Den
Haag occuperen we ons ook. Nu de plannen on
der de Hofvijver op een laag pitje zijn komen te
staan, maken we ons sterk voor een garage (voor
zo'n zeshonderd auto's) onder het Malieveld. Daar
geloven we wel In".
lit
een bijna onthutsend en vertederend
aan technisch inzicht probeert Ste
de video-apparatuur in wer-
te stellen. Hij slaat werkelijk geen
of schakelaartje over, maar het toe-
niet wat er van verwacht wordt,
had het me gemakkelijk willen maken,
m'n mond had kunnen houden ter-
tar het verhaal op de buis keek en
aantekeningen kon maken. Het
et toch kunnen! Verdraaid, wat een on-
f4 tis dat nou", zegt de man, die zijn hand
to.' t omdraait voor het bouwen van duizend
viflzen per jaar. Een staflid komt erbij om
tele-communicatie op gang te brengen,
hoor: er bibbert wat en daar heb je in
dan de beeldende story van een kapl-
bouwonderneming, bij deze gelegen-
te voorschijn getoverd voor een één-
publiek. Met muziek en gesproken
met veel accenten van cijfers
Allemaal groot op. De geschie-
van Noorlander Bouw b.v., en im-
van een toekomst. Video als pri-
oorlichter van de klant ook. Wie een
vil kopen, krijgt een bandje mee.met
»p „alles" over dat huis: indeling, type
le woning en zo meer.
rC5,
zitten in de commandopost aan de Van der
Td8|( Boumanweg in Leiderdorp, van waaruit de
takels van een superbouwer gedirigeerd wor-
ïren. Een wereld apart. Het domein van een uit z'n
nt je gegroeide aannemer, een kardinale „bouw-
Steve Noorlander zit in zijn ruim bemeten kantoor
uiteraard niet alleen om er koffie te drinken en
naar de video te kijken. Daar komt een telefoon
gesprek door. Weinig woorden, maar er rollen
weer nieuwe cijfers door de lijn. Tonnen, zeg
maar. „Dan zaten ze dus weer een stuk boven
ons; goed gedaan jochieDat is dan ook
weer geregeld.
Noorlander heeft prettige buurjongens: de rijks
politie van Leiderdorp, die hij ook aan een nieuw
jasje heeft geholpen. „Dat kantoor verhuren we
aan ze Steve Noorlander voelt zich aan het
bouwfront op z'n best: „Zaken doen. dat is het ei
genlijk wel, hè? Die bouwwereld en z'n taal. om
gaan met bestuurders, met de provincie, dat
spreekt me wel aan. Je weet op den duur door
welke deur je naar binnen moet. Ambtelijke mo
lens kunnen zelfs snel draaien als het moet Maar
je moet je er zelf wel mee bezig blijven houden.
Daar kun je niet iemand van het personeel op af
sturen. Het is natuurlijk dan wel meer dan een
dagtaak, maar ik zou het zó weer doen als ik op
nieuw moest beginnen. Journalist worden? Nee,
toch maar niet. Ik ben trouwens slecht In formule
ren en schrijven
Nou. dat zal wel meevallen, met Steve Noorlan
der. in die grote kamer met die enorme edelhou-
ten ronde tafel en de vtoeibladen. Wie hier ver
toeft komt alleen om lange spijkers met koppen te
slaan. Hier hangt de onmiskenbare geest van pro
jecten, die ontwikkeld moeten worden.
TON PIETERS
ÉflMlf* i
