Dieren worden vaak beter verzorgd dan de oudjes
Kiezers haken af,
maar CPNgaa t door o|
wegnaar vernieuwing-
Uit
WCtffCVl
BINNENLAND/BUITENLAND
VOORZITTER BEJAARDENPARTIJ OP DE BRES VOORAOWERS
EcïdócSotwmt
DONDERDAG 28 FEBRUARI 1985 PAGItf^Jj
I DEN HAAG Minstens vier zetels
denkt voorzitter N. Pappe (72) van
de Partij voor Belangen Bejaarden
Nederland (PBBN) te behalen bij de
komende verkiezingen in 1986. In
iijn streven nog eens extra gesterkt
door het geharrewar rond de be
handeling van de nieuwe aow-wet
in de Tweede Kamer, waardoor
veel ouderen nodeloos ongerust
werden, gaat Pappe, met in zijn
kielzog inmiddels 15.000 leden,
strijdlustig door met zijn gevecht te
gen wat hij noemt „de onrechtvaar
digheid".
,.Er zijn anderhalf miljoen aow'ers in ons
land. Zeker eenderde van deze groep leeft
op het bestaansminimum. Met name voor
die categorie bejaarden wil ik opkomen
In zijn ruime doorzonwoning in Den Haag
lepelt Pappe, met jeugdige vitaliteit, zijn
Inplannen op
Allereerst wil hij zendtijd op tv. „Want de
media heb je nodig", zegt hij. Jarenlang
heeft Pappe in dienst van verschillende
bedrijven de kost verdiend als vertegen
woordiger. „Leuren moet je. Ook hetgeen
V?ik wil bereiken moet ik verkopen". Hij is
-tich er terdege van bewust dat in het ver
leden meer mensen hebben geprobeerd
een bond of partij van ouderen op te rich
ten. veelal zonder succes. „Ze bereiken
vaak niets, omdat ze alleen maar stukjes
schrijven en bingo-avonden organiseren.
Als je de bladen van die clubs bekijkt, die
zijn zo somber, dat je geneigd bent je maar
vast bij het crematorium aan te melden.
Je moet naar de mensen toegaan. Kijk, als
ik vroeger als vertegenwoordiger aan de
voordeur niets kon bereiken, dan probeer
de ik binnen te komen via de achterdeur,
maar binnen kwam ik".
De partij van de heer Pappe staat officieel
geregistreerd bij de Kiesraad. Ook een
partijprogramma ontbreekt niet. De eisen
variëren van vrijstelling van loonbelas
ting, ziekenfondspremie en onroerend-
goedbelasting voor bejaarden tot het toe
staan van euthanasie en het aanbrengen
van ruimere garderobekasten in bejaar
dentehuizen.
Belofte Drees
Over de huidige oudedagsvoorziening, de
aow, is Pappe helemaal niet te spreken.
„Ik weet nog wat Drees beloofde: een om-
bekommerde oudedag voor de bejaarden.
Maar wat ingehouden werd aan premie
bleek niet misselijk te zijn. Ik geloof dat je
toentertijd beter een levensverzekering
had kunnen afsluiten. Van al dat geld dat
je jarenlang aan premie hebt betaald, zou
je nu méér aan uitkering hebben dan de
aow bedraagt"
Zoals al gezegd. Pappe wil op tv. Hij zegt
een advocaat te hebben gevonden, die in
de omroepwet goed thuis is en hem wil
helpen bij het aanvragen van een zend
vergunning. „Dat wist u niet hè. Maar een
stichting die de belangen behartigt voor
een bepaalde groep mensen kan een zend
vergunning krijgen. We hebben net een
stichting opgericht, de „Bejaarden Om
roep" en ik verwacht binnen een paar
maanden de vergunning in huis te heb
ben. Als politieke partij krijg ik natuurlijk
geen vergunning, maar als stichting wèl.
Kijk maar", triomfantelijk zwaait hij met
de omroepwet. „Ik wil een tv-uurtje met
daarin een ombudsman voor moeilijkhe
den. Ik wil de aow'ers een ruggesteuntje
geven en een vrolijk, ontspannen pro
gramma brengen, iedere week, alleen
voor bejaarden.
Loop eens een bejaardentehuis binnen.
Dan zie je de bejaarden daar koffie drin
ken, ze zitten voor zich uit te staren, kort
om ze vervelen zich rot. En er is nog zo
veel te doen in de bejaardentehuizen.
Daar moeten we met elkaar aan gaan
werken".
Sponsors
De vijftienduizend leden die Pappe in
middels om zich heen heeft verzameld
hoeven vooralsnog geen contributie te be
talen. Op de vraag waar dan het geld van
daan moet komen antwoordt Pappe sim
pel „Via sponsors. Geen shirtreclame na
tuurlijk. Nee, ze subsidiëren me en dan
mogen ze gratis adverteren in het blad
wat ik van plan ben uit te brengen". Pap
pe zegt dat de onderhandelingen met een
levensmiddelenbedrijf, een levensverze
keringsmaatschappij en een bedrijf gespe
cialiseerd in biologische voeding, al in een
vergevorderd stadium zijn. Namen wil hij
nog niet noemen, maar hij is er heilig van
overtuigd dat de sponsors met geld over
de brug zullen komen.
Pappe „Er moet iets voor de oudjes wor
den gedaan. Maar wat ik wil, kom ik niet
tegen in de programma's van de bestaan
de politieke partijen. Die laten het mooi
afweten. Kijk, VVD, CDA en PvdA zitten
.elkaar momenteel steeds in de haren, dus
daar kan ik mooi tussen springen".
De inkomenspositie van veel bejaarden
baart Pappe zorgen. „Velen hebben niet
meer dan 1400 gulden in de maand. Nu
kun je zeggen: dat hebben jongeren met
een uitkering óók, maar die kunnen nog
bijklussen. Die staan bij de arbeidsbeurs
als werkzoekend ingeschreven en komen
nog wel aan de bak. Maar de oudjes niet.
Heeft u ooit iemand van 70 of 80 jaar zien
bijklussen? De aow'ers hebben de weten
schap dat ze maar op een beperkt vast be
drag aanspraak kunnen maken en straks
gaat er misschien nog meer af. Ik hoef u
niet te vertellen wat de plannen zijn van
de regering, die wijzen er op dat we in de
toekomst nog méér naar beneden gaan".
Over de levensomstandigheden in bejaar
den- en verzorgingstehuizen zegt Pappe:
„Ik heb een hoop ellende gezien: hulpbe
hoevende en zieke mensen die de zuster
om hulp vragen omdat ze moeten plassen.
Zo'n zuster presteert het dan te zeggen:
„Nou, opa plas dan maar in bed, we ver
schonen je straks tóch wel". Dat is toch
niet te geloven? De dieren worden beter
verzorgd!".
Euthanasie is ook een belangrijk program
punt voor Pappe. „Mensen moeten het
recht hebben om op een waardige manier
dood te gaan. Maar als je naar de verplee
ginrichtingen kijkt, is er geen sprake
meer van waardigheid, ze laten je maar
lijden".
Klachten
De PBBN-leider raakt op dreef. Van de
hak op de tak springend vertelt hij wat hij
nog meer van plan is. „Ouden van dagen
in de tehuizen moeten hun mond dicht
houden en tevreden zijn, dat is de huidige
teneur. Klachten indienen is uit den boze.
Maar verdorie, ze hebben toch recht op
een goede behandeling, daar hebben ze
toch jarenlang premies voor betaald!".
Hij vergelijkt zijn partij met de krakersbe
weging. „Alleen als je met je vuist op tafel
slaat bereik je wat, als je keurig netjes
bent word je weggestuurd". Pappe noemt
het voorbeeld van een ouder echtpaar dat
volgens de gemeente Den Haag niet in
aanmerking zou komen voor huursubsi
die. Pappes hulp werd ingeroepen en met
Voorzitter N. Pappe: „Alleen als je r
vuist op tafel slaat, bereik je wat".
de reglementen in de hand wist hij z
tonen dat die mensen wel degelijk J
op huursubsidie hadden. „Ik had gelil
ze kregen alsnog hun geld. Maar i
niet verschrikkelijk dat het zo
gaan?"
Hij is er van overtuigd dat hem
lukken, via de tv en met vier zetels I
Kamer. „Als we het goed aanpakken?
gen we minstens 300.000 leden. LaaL
nou maar optimistisch zijn. Ik weet c
veel voor komt kijken maar de
draait erom: hoe verkoop je het. Dat ij
belangrijkste. Als je aan 20 gezonde oJ
zou vragen: „wil je nog wat doen?",|
zeggen ze: „graag". Heus, er zijn er z
mij willen helpen". MARGA RIJEj
VAM BÜSTERVELD: AANPAK
"W
iïipii::
Z v.
De voorzitter van de interdepartementale Stuurgroep Misbruik
en Oneigenlijk gebruik, Van Bijsterveld, overhandigt het eindrap
port aan staatssecretaris De Graaf van sociale zaken. In het mid
den minister Korthals Altes (Justitie).
-DEN HAAG Tien jaar
studeren door meer dan
vijftig hooggeleerden op
het vraagstuk van het
zwarte geld in Nederland
nam deze week een einde
met het publiceren van
een twee kilo dik rapport.
Het schrijnende verval van de
sociale verzorgingsstaat wordt
daarin aan de kaak gesteld.
Dat fraude bestond en dat er
weinig aan gedaan werd was
al bekend, maar het is veel er
ger dan men tot nog toe ver
moedde en er is reden om aan
te nemen dat dit rapport ook
slechts een topje van de ijsberg
laat zien. Zovelen blijken zich
schuldig te maken aan dit van
oorsprong a-sociale gedrag, dat
galleen al daardoor het voor
voegsel al niet meer terecht
lijkt. Je hoort immers tot de
hoge uitzonderingen als je he
lemaal eerlijk probeert te blij-
Toen oud-belastingman Van
Bijsterveld tien jaar geleden
met zijn studie naar het zwarte
geld in Nederland begon, was
dat niet zonder reden. Er be-
stonden toen al genoeg aanwij-
Zigingen dat het ontduiken
van premies en belastingen
groteske vormen had aangeno
men. Toen Van Bijsterveld en
de zijnen halverwege de rit
een tussentijds rapport uit
brachten zag Nederland zijn
vermoeden bevestigd: het
zwarte geldcircuit liep hele
maal uit de hand.
Vervolgens vielen (al of niet
vermeende) deskundigen over
elkaar heen in schattingen van
de omvang van de fraude. Die
schattingen lagen tussen de 15
en 50 miljard gulden per jaar.
Sinds deze week kennen we
een voorzichtige schatting met
een wetenschappelijk en semi-
officieel sausie; er gaat jaarlijks
rond 20 miljard gulden aan
zwart geld in Nederland om
en de overheid schiet er zelf
zo'n 15 miljard per jaar bij in.
Hoewel je haast zou zeggen dat
zo langzaam aan bijna ieder
een wel op de een of andere
manier fraudeert blijkt fraude
in Nederland officieel een
nauwelijks bekend verschijn
sel te zijn. Dat is de eerste ver
bijsterende conclusie die op
valt als je het dikke rapport
leest. „Over de omvang van
misbruik blijken geen of nau
welijks gegevens beschikbaar"
is een zin die in het rapport op
vrijwel elke (semi)-officiële in
stantie van toepassing is.
Fraude is een onbekend feno
meen en daaruit vloeit voort
dat het met de bestrijding er
van op z'n zachtst gezegd be
droevend gesteld is. „Zij steunt
meestal niet op kennis van de
realiteit en blijft vaak geheel
achterwege" is een andere
veel gelezen zin in het rapport.
Fraude in Nederland, een aan
eenschakeling van schattin
gen, indrukken en vermoe
dens van genormaliseerd ge
drag dat weliswaar bij wet
verboden is, maar door de
overheid vrijwel ongemoeid
gelaten wordt. Wie daaraan
iets wil veranderen heeft daar
een aardige klus aan. Geen
wonder dus dat Van Bijster
veld en zijn tientallen mede
werkers er jaren over hebben
gedaan om hun eindrapport
samen te stellen. In hun be
vindingen richten zij hun be
schuldigende vinger vooral
naar de overheid. „De reactie
van die overheid op fraude be
paalt immers het uiteindelijke
succes van inspanningen om
daaraan een einde te maken.
Is die reactie onvoldoende dan
betekent dat. dat misbruik
loont, zelfs al is het ontdekt".
minst de fraudeur op de hoog
te moeten worden gebracht
dat hij gepakt is en een waar
schuwing moeten krijgen. Hij
zou bovendien moeten worden
geregistreerd.
- de straf op fraude staat in
geen verhouding tot het voor
deel dat ermee behaald kan
worden.
- men is veel te laks met te
rugvorderen, wat fraude sti
muleert.
- als terugvorderen niet moge
lijk is zou een schuld aan de
overheid moeten blijven be
staan en worden geregistreerd.
- fiscale boetes zouden niet
langer een aftrekpost mo
gen zijn.
- wie eenmaal misbruik heeft
gepleegd zou anders moeten
worden behandeld dan de bo
nafide burger, bijvoorbeeld
waar het gaat om de bewijslast
bij volgende gevallen.
Tekortschieten overheid Wetgeving
Vooral in zijn voorbeelden
over het volstrekt tekort
schieten van de overheid is
het rapport schokkend. Zowel
de wetgeving door regering en
parlement samen, als de uit
voering en controle door over-
heids- en particuliere instellin
gen schieten schromelijk te
kort. Op beide niveaus wordt
zelfs nauwelijks rekening ge
houden met fraude, terwijl er
de overheid toch heel wat aan
gelegen zou moeten zijn haar
een halt toe te roepen. Het fi
nancieringstekort zou er met
een door worden gedecimeerd
en bezuinigen zou misschien
niet meer nodig zijn.
Uit de duizenden bladzijden
wat willekeurige voorbeelden:
- de pakkans is minder dan 10
procent. Wil er sprake zijn van
enige effectieve preventie dan
moet de kans gepakt te wor
den tot ten minste tien procent
worden verhoogd.
- bekwaamheid en ervaring
van controlepersoneel schiet
tekort Zij zien zich liever als
maatschappelijk werker.
- overheidsinstanties moeten
gegevens onderling gaan uit
wisslen. Tot nog toe gebeurt
dat nauwelijks.
- ondanks de automatisering
rammelen bestanden van
overheidsinstellingen aan alle
kanten.
- er vindt nauwelijks of geen
registratie van controlegege-
vens plaats.
- op gepleegd misbruik wordt
vaak niet gereageerd. Als er
niet vervolgd wordt zou op z'n
Grootste zondebokken in het
hele fraudeverhaal zijn rege
ring en parlement. Zij maken
zich in feite schuldig aan uit
lokking tot fraude door vol
strekt ondeugdelijke wetten te
produceren, die alleen maar
uitnodigen tot het plegen van
misbruik. We weten allang dat
het ontduiken van sociale
plichten wordt aangewakkerd
als die plichten ondragelijk
zijn of als mensen die plichten
onrechtvaardig vinden. Dat is
met de belastingen en premies
al vele jaren het geval. Ieder
een weet dat en erkent dat,
niet in de laatste plaats parle
mentariërs zelf, maar niemand
doet er wat aan.
Fraai voorbeeld (maar helaas
één van de velen) van een me
dewetgever met kilo's boter op
zijn hoofd is de fractievoorzit
ter van het CDA in de Senaat,
dr. Christiaanse. Als belasting
deskundige verkondigt hij al
jaren dat de belastingdruk
veel te hoog is en drastisch
verlicht moet worden, maar in
zijn politieke functie werkt hij
trouw aan het tegendeel mee.
In arren moede adviseren Van
Bijsterveld en de zijnen nu
maar 3000 gulden aan bijver
diensten belastingvrij te laten
en het onderhoud van de ei
gen woning weer volledig af
trekbaar te maken. Nu het
witte uurtarief in de „particu
liere dienstverlening" het
drievoudige is van het zwarte
rest hen weinig anders meer.
Opsporingsdienst
„Daar waar wetshandhaving
niet meer kan worden bereikt,
behoort de regelgeving te wor
den aangepast aan de maat
schappelijke realiteit", heet
het in het rapport.
Toch wagen de onderzoekers
het in dit hoofdstuk de sugges
tie te doen van een opspo
ringsdienst naar Brits voor
beeld. In Engeland startte
ruim twee jaar geleden een ex
periment met 70 controle
ambtenaren die zwart klussen
moesten aanpakken. Hoe ge
slaagd deze zet was blijkt uit
de omvang van het huidige
personeelsbestand: nu meer
dan 800. En. nóg veelzeggen-
der: zij verdienen hun eigen
kosten zes keer terug. Zou zo'n
proef ook in Nederland succes
hebben dan ziet Van Bijster
veld er een baan voor 1000 tot
1500 man in zitten.
De grote vraag is echter of de
politiek aan zo'n opsporings
dienst wil. En daarmee zijn we
weer terug bij de hoofdschul
dige van het fraudeprobleem:
regering en parlement. Het
rapport-Van Bijsterveld doet
tientallen aanbevelingen voor
een nieuwe werkwijze van de
wetgever die er allemaal op
neerkomen dat er bij het ma
ken van wetten veel meer ge
keken moet worden naar de
fraudegevoeligheid en naar de
controle en uitvoering. Daarbij
zouden mensen uit de praktijk
een stem in het kapittel moe
ten krijgen en zou naast de
Raad van State de Algemene
Rekenkamer moeten worden
Ingeschakeld.
Van Bijsterveld noemde het in
een toelichting op zijn bevin
dingen deze week „heel verba
zingwekkend", dat de wetge
ver zo bitter weinig oog heeft
voor de gevolgen van zijn pro
ducten. „De wetgeving zit vol
manco's. Er wordt nauwelijks
rekening gehouden met de uit
voerbaarheid van wetten en
de mogelijkheden er misbruik
van te maken". Hij wees ook
meteen de oorzaak van dit
kwaad aan: „De politiek pro
beert veel te gemakkelijk al
lerlei verfijningen in wetten
aan te brengen zonder met de
fraudemogelijkheden die daar
door geopend worden reke
ning te houden".
Inderdaad, er kan geen groep
van tien burgers zijn die door
een wet in een benadeelde po
sitie dreigt te komen of er
wordt voor hen een aparte
clausule gemaakt. Iedereen die
wel door zo'n wet getroffen
wordt is natuurlijk een dief
van eigen portemonnee als hij
niet probeert het zo te draaien
dat hij tot die groep van tien
hoort en onder de wet uitkan.
Controle is er niet of nauwe
lijks, dus daar hoeft men zich
geen zorgen over te maken
En voila, een nieuw voorbeeld
van misbruik is een feit.
Zeer recente voorbeelden van
dit soort volstrekt ondeugdelij
ke wetgeving zijn volop te
vinden in de Tweeverdieners-
wet, maar ook het invoeren
van inkomensafhankelijke
toeslagen in een wet als de
nieuwe aow is een regelrechte
uitnodiging om de boel te fles
sen. Het begrip inkomen is op
zichzelf al nauwelijks objectief
en zonder fraude vast te stel
len en is dus een volstrekt on
deugdelijk criterium in een
wet, wil die nog uitvoerbaar
en controleerbaar zijn.
Van dit soort dingen is het
parlement zich dus volstrekt
onvoldoende bewust. Dat
blijkt uit de praktijk van alle
dag en daarom suggereert Van
Bijsterveld dat al bij het op
stellen van partijprogramma's
de wensen van de politiek op
hun fraudegevoeligheid wor
den doorgelicht. Het kwaad bij
de wortel aanpakken dus.
Weinig hoop
Blijft de vraag of er nu iets zal
veranderen. Zullen de schok
kende vaststellingen en behar-
tensWaarige adviezen van Van
Bijsterveld cs. door de politiek
worden opgevolgd? De zwart-
geldexpert zelf heeft al be
weerd dat in dat geval de helft
van de fraude snel verdwenen
zal zijn. Hij toonde zich bij de
presentatie van zijn bevindin
gen echter al niet zo hoopvol.
Van Bijsterveld dreigt gelijk te
krijgen De praktijk leert im
mers dat iedereen allang weet
dat er op immense schaal
wordt gesjoemeld en er nau
welijks of niet wordt opgetre
den. Ook de signalen uit de
politiek zijn weinig hoopvol.
De hierboven al genoemde se
nator Christiaanse verklaarde
voor de televisie dat de ambte
naren van het ministerie van
financiën hun tanden maar
eens moeten laten zien en kei
hard zouden moeten zeggen
„zo kan het niet!", als er door
de politiek weer een oncontro
leerbaar stuk wetgeving wordt
gevraagd. Maar zo werkt dat
natuurlijk niet en Christiaanse
zou als hooggeleerde beter
moeten weten. Hij probeert
wel erg doorzichtig onder zijn
medeverantwoordelijkheid
(die t hem als kehner dubbel
valt aan te wrijven) uit te ko
men. Een typisch voorbeeld
van wat Van Bijsterveld
noemde: „De pot verwijt de
ketel dat hij het zwarte niet
ziet".
ARJEN BROEKHUIZEN
sse
DEN HAAG „Uiter
aard, er haken mensen af
maar ik heb nog steeds
niet het idee dat een
scheuring aan de orde is".
Deze woorden sprak de
voorzitter van de Commu
nistische Partij Nederland,
Elli Izeboud een jaar gele
den.
De CPN had net drie woelige
congressen achter de rug
waarbij de emoties hoog op
laaiden. De partij besloot een
andere koers te gaan varen,
weg van de blinde gehoor
zaamheid aan het marxisme,
minder gebonden aan de zus
terpartijen in het oostblok. De
CPN moest een op samenwer
king met andere progressieve
partijen gerichte lijn gaan vol
gen.
Felle woordenwisselingen tus
sen de meer orthodoxe CPN-
leden, de „horizontalen", en de
vernieuwingsgezinden waren
aan deze besluiten vooraf ge
gaan. De horizontalen verlo
ren het pleit. Enkelen van hen
sloten zich later aan bij het pas
opgerichte Verbond van Com
munisten in Nederland, maar
deze club is tot nu toe van
weinig betekenis gebleken.
Dit weekeinde zal de CPN tij
dens een drie dagen durend
partijcongres voor het eerst de
resultaten van de koerswen-
ding bespreken. Izeboud zal
daar misschien nog wel terug
denken aan haar woorden van
een jaar geleden
Er is weliswaar formeel nog
steeds geen scheuring in de
CPN ontstaan maar het afha
ken van de kiezers is doorge
gaan. Volgens de laatste opi
niepeilingen zou de partij bij
verkiezingen slechts één zetel
halen. Een verlies van twee
ten opzichte van nu. Deson
danks vaart de CPN met volle
kracht op de vernieuwings-
koers door, zoals blijkt uit de
voorstellen waarover het con
gres moet beslissen.
„De CPN streeft naar een ge
meenschappelijke inzet van
progressieve partijen bij de ko
mende Kamerverkiezingen"
heet het. „Daarbij onderzoekt
de CPN de mogelijkheden
van: een gemeenschappelijk
programma op hoofdpunten
van progressieve partijen
(CPN, EVP, PPR, PSP en
PvdA), een lijstverbinding tus
sen alle progressieve partijen,
dan wel een gemeenschappe
lijk programma en een geza
menlijke lijst met PSP, PPR,
partijlozen en anderen".
Volgens de CPN is een krach
tenbundeling van progressieve
partijen en bewegingen moge
lijk omdat er steeds meer pun
ten zijn waarover men het on
derling eens is. Genoemd wor
den het verzet tegen de plaat
sing van kruisraketten in ons
land, de verdediging van een
stelsel van sociale zekerheid
met garanties voor een zelf
standig inkomen voor ieder
een en het bevorderen van
drastische arbeidstijdverkor
ting.
Het is zeer de vraag of deze
punten van overeenstemming
genoeg zijn voor een bunde
ling aan progressieve kant. De
PvdA voelt bijvoorbeeld wei
nig voor een gezamenlijke ac
tie met meer radicale politieke
groeperingen. Deze partij lijkt
op een gigantische verkie
zingswinst af te stevenen.
Een belangrijk deel van die
winst is zeker te danken aan
de „redelijke" opstelling van
de PvdA in de Kamer, zonder
keiharde strijdpunten of onon
derhandelbare voorwaarden.
Het is dan ook begrijpelijk dat
de sociaal-democraten niet van
plan zijn zich uit te leveren
aan partijen als CPN en PSP,
want dat zou alleen maar ten
koste kunnengaan van de
verwachte winst.
De PSP staat in de opiniepei
lingen ook op winst (van drie
naar vijf zetels). Bovendien
heeft PSP-voorman Van der
Spek gedreigd bij een ver
gaande samenwerking met an
dere partijen op te zullen stap
pen. Ook hier valt dus op het
eerste gezicht voor de CPN
weinig eer te behalen. De PPR
voelt op zich veel voor een
progressieve bundeling van
krachten en heeft daarover
ook al voorstallen gedaan bij
monde van fractievoorzitter
Ria Beckers. Maar daarbij
moet bedacht worden dat ook
de PPR er, net als de CPN,
volgens de opiniepeilingen
niet best voor staat.
De EVP, ook een partij uit het
lijstje van de CPN, streeft naar
een bundeling van krachten
met de groep Scholten-Dijk
man Deze ex-CDA'ers worden
door de CPN niet als progres
sief erkend. Bovendien is het
de bedoeling dat de EVP en
Scholten-Dijkman samen een
alternatief voor het CDA vor
men, een streven waar de
CPN niet bepaald gelukkig
Voorzitter Elli
Izeboud van de
CPN stelde een
jaar geleden:
„Uiteraard haken
er door de ver
nieuwing CPN'ers
af, maar ik heb
nog steeds niet
het idee dat er
een scheuring
aan de orde is".
Ook nu is for
meel nog geen
sprake van een
scheuring, maar
de interne strijd
is er niet minder
om en ook de
kiezers haken af.
Overigens is het zeer de f0f
of de combinatie EVP-g
Scholten-Dijkman na de»Q£
kiezingen nog in de Kamè
rugkeert. Een andere, T. I
progressief noemende pt d«
D'66, komt niet in aanmeen a
voor de samenwerking djn.
CPN op het oog heeft. Oerm
Democraten voelen daariedsi
ter niets voor zodat de lust,
van beide kanten ontbreiiqu
Het lijkt er dan ook voerja
nog op dat de CPN een i)nge
nastreeft. Dit zal ook wt. P
reden zijn geweest vooJera
voorstel van het partijbelaat
aan het congres om op eepns
schikt moment in 190pn-
CPN-achterban opnieuw sse:
een te roepen en rapport 11 ee
brengen over de initiati(ikk
die men wil ontplooien.
De toekomst van de CPN jerr
zeker in direct verband inês
het recente verleden. En 1
over leven binnen de CPN
de nodige trauma's. Het pi
bestuur erkent in een ve. -«
aan de achterban ruiterlijl^J^
men de interne meningr
schillen niet goed heeft L
nen beheersen. Men sprer
van een „polarisatie binne
p*"*' gü
Meerderheid e u
„Niet voorkomen kon wopaa
dat vele mensen teleurgefrn
van de partij afhaakten et? C
het beeld van de partij 4 b<
bepaald wordt door menfcn
verschillen en ruzies.
moet vastgesteld wordend-
de samenhang in de CPK
het functioneren van I
partijorganisatie als mi« m
daartoe, schade onderv*
Het partijbestuur slaagdt
onvoldoende in om als a
stuurlijk en politiek cenr
van de partij te functionl
en zich als collectief in te:
ten voor de uitvoering t
meerderheidsbesluiten.
de partij en daarbuiten lev.
dit onduidelijke situaties i
aldus het CPN-bestuur.
Om in deze situatie vert-
Ting te brengen zal het il
staande congres zijn mé
moeten geven over een ai
voorstellen van het bes(
Centraal daarin staat de
ling dat het partijbestuur!
weerspiegeling moet zijn'
alle geledingen in de part
dat het bestuur meerderh(
besluiten van de partij
uit te voeren.
Het zal een „werkbestfiü
moeten zijn dat zich rich_
besluiten over politieke hl
lijnen en de uitvoering
van. Om de partij-orgai
te versterken dient er bi
de CPN een regelmatig
tionerend „districtenovi
te komen ter bevorderii
de partijdemocratie en ht
wisselen van informatie. -
Overigens zal een district
verleg alleen plaatsvinden
der supervisie van het best a
Om het gekrakeel van
derheden in de partij iflri
hand te houden zal hetM
gres moeten beslissen, d^|
het overleg over mindert^
standpunten altijd rekg)
moet worden gehouden m^cc
opvatting van de meerdelfe e
in de partij. rac
Conclusie: de koers naarlyle
nieuwing wordt voortgns
ook al is er niet veel zichen
resultaat, en de mindeifc
binnen de partij die het urn
niet mee eens is wordjrnk
mond gesnoerd. Ongetwfen-
zal de meerderheid vanrijn
CPN-aanhang op het phtu
congres met deze lijn insieic
men. Maar het staat nog Mne<
zien of de CPN daardoor ten
kiezers zal weten te vergiiet
CAREL GOSEIftoi
