Omwegen
exotische vogel
Joop Dijkstra verovert
dubbele wereldtitel met
stammen
GTD komt er niet helemaal uit
ALLER
LEI(DS)
Een lief stel
14 LEIDEN OMGEVING
Ccidóc Qouiant
VRIJDAG 1 FEBRUARI 1965 PAGINA 15
Op mijn omwegen door stad en land I
kom ik graag mensen tegen. U kunt
mij telefonisch of schriftelijk vertellen
wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Ik ben bereikbaar via 071
- 12 22 44 op toestel 10. - H™>r Tun Pi«'ti r>
Esther werd in 1945 uit
haar huis gesleept en
kaalgeschoren door haar
dorpsgenoten. Voor haar
ouders was de schande te
groot, en zij namen de be
slissing de moffenhoer
van de buitenwereld te
isoleren. Veertig jaar later
zit zij nog steeds in het
kleine huis, waar ze wordt
bewaakt door haar broer.
Hij zorgt voor het eten,
doet eenmaal in de week
boodschappen, maar komt
verder net zo min als Es
ther in aanraking met de
bewoonde wereld.
Deze situatie is niet verzon
nen; op basis van een krante-
bericht van ongeveer dezelfde
strekking heeft GTD een to
neelstuk gemaakt, met als doel
op de toeschouwer een (vol
gens het programma) 'zeer be
klemmende impressie' over te
brengen van de situatie waar
in Esther en haar broer zich
bevinden. In het bijzonder is
het de bedoeling een indruk te
geven van de psychische toe-
BURGERLIJKE
/STAND
stand van Esther Hallucinatie
en werkelijkheid lopen in haar
hoofd door elkaar, het enige
waar ze mee bezig kan zijn is
het verleden. Met de Duitse
soldaat, van wie ze hield En
met het kind. dat ze van hem
gekregen zou hebben.
Hoe breng je door middel van
spel, geluid, (film)beeld en
vormgeving over wat er in het
brein van een veertig jaar lang
geïsoleerde vrouw omgaat''
Dat is het probleem waarvoor
GTD zich gesteld heeft Zon
der tekst wordt het aan het
publiek duidelijk wat zich
veertig jaar geleden precies
heeft afgespeeld, het feitelijke
verhaal komt over door een
aantal goede en heldere rcgie-
vondsten. Maar de stap verder,
binnendringen in de emotio
nele werkelijkheid van één
persoon, die ook nog in een
onvoorstelbare situatie ver
keert, bleek heel moeilijk te
maken.
Gelukkig was de voorstelling
niet eenduidig Als de broer
bijvoorbeeld een nazi-uniform
aantrekt en Esther omhelst,
speelt hij dan een rol in baar
hallucinatie, of identificeert
ook hij zich met de rol van
Duitse minnaar, omdat hij nu
eenmaal ook op haar en hun
gemeenschappelijke verleden
is aangewezen?
GTD probeert de emoties van
het publiek direct aan te spre
ken. zonder dat de taal daar
aan te pas komt TocK blijkt
het onvermijdelijk dat je als
toeschouwer interpreteert De
voorstelling is tot in details
verantwoord uitgedacht, en
met een streven naar perfectie
uitgevoerd, maar juist dan
vraag je je af wat de functie is
van de radio en het Maria
beeld Op welke manier beïn-
vloeden religie en techniek
het isolement? Dat bleef voor
mij een vraag.
De toeschouwer weet aan het
einde van het stuk wat Esther
meegemaakt heeft, waaraan ze
denkt, maar wordt niet meege
sleept in haar waanwereld.
Daarvoor blijft de afstand te
groot Dat laat de interessante
voorstelling niet mislukken,
maar ook met geheel slagen
Esther' van GTD is vanavond
en morgenavond nog zien in
het microtheater. Oude Vest
33e. Aanvang half negen
DICK VAN TEYLINGEN
Overleden: M F Santo» Paulino,
geb 23 4-1951 vrf echig van J Ma
chado Hraga. M van der Schee, grfc
14-7-190? wl cchl« Mn C Sor J
C Baak. geb 22-6-1929 m*n F W
Veltman. geb 8-4-1*^34 man. J Voge-
krtung. geb 27-1-1909 man G G. H.
Ha.»», geb 22-7-1905 vrl Reh gr*
mei S Kirteling A C Splinter, geb
24-4-1952 man. M C Borrefiin geb
18-4-1911 vrl grh ge» met H van
den Hoorn. M den Outer geb 9-2-
1900 man.
Gchuvrd D C J van Rijt en Y
Bre» W A Kasiclevn en J Üuijrr
A M Schouten en J S»»ager» A J
Hoogerbrugge en J Bckooy. F L M
Kappó rn A Burger
van Gerard Depardieu ge
draaid. In dit noodlotdrama
komt een gelukkig getrouwd
man in de ban van de passie,
wanneer zijn vroegere vrien
din naast hem komt wonen.
Voor woensdag 6 februari
staat Pourquoipas" op het
programma. In deze bitterzoe
te komedie over liefde en
vrijheid worden de lotgeval
len beschreven van een
vrouw die samen woont met
twee mannen. De films wor
den elke avond twee maal ge
draaid: vanaf acht uur en
vanaf kwart over tien.
James Long
De Amerikaanse jazzpianist
James Long treedt zondag 3
februari op bij Jazz on Sun
day in het Bowlingrestaurant
van Hans Menken aan de
Boshuizerlaan. Het concert
begint om drie uur en Long
wordt begeleid door Ad
Schaap (saxen en fluit), Hans
Eykenaar (drums), Enno Ger
ritsen (bas) en Marjon Long
(zang).
Mijnwerkers
Behalve de voedselhulp gaat
de hulpdienst van de Socialis
tisch Partij ook kleding inza
melen voor de stakende En
gelse mijnwerkers. Bruikbare Schilderen
kleding en schoenen kunnen
aan de volgende adressen af
geleverd worden: Heivlinder
15, Hansenstraat 6, Leeman-
straat 32, Beethovenlaan 249
en Groenesteeg 33. Informa
tie: 219317 of 144600.
Ratel
Drs. J. Kien houdt zondag
ochtend 3 februari in de aula
van de MEAO aan het Lam-
menschanspark 4 een lezing
over het leven en de muziek
van Joseph Haydn. De bijeen
komst, die wordt gehouden
door werkgemeenschap „De
Ratel" begint om tien uur.
Kijk hu is
Clubhuis Morschwijck aan de
Topaaslaan 19 start maandag
een cursus volksschilder
kunst. Maandagavond 4 fe
bruari wordt van acht tot tien
uur een demonstratie gege
ven. De cursus bestaat uit tien
lessen. Voor meer informatie:
071-765656.
Het Kijk hu is aan de Vrou-
wenkerkkoorstraat 17 draait
maandag 4 februari de film
„Muriel" van Alain Resnais.
Het thema van deze film is de
herinnering. Het wordt in
beeld gebracht door een we
duwe die het verleden conser
veert. Dinsdag 5 februari
wordt „La femme da coté"
Thcmadienst
Het Petrus-Leonardus jonge
renkoor verzorgt morgen een
themadienst in de Petruskerk
aan de Lammenschansweg.
Het thema van deze jongeren
mis is: gezag. De dienst begint
om zeven uur.
Ook Sjaak Kraan wereldkampioen
Koud terug van het bezoek aan dubbele wereldkam
pioen Joop Dijkstra bereikte mij het verheugende
nieuws, dat ook Hazerswoudenaar Sjaak Kraan in
Zutphen een wereldtitel heeft veroverd. Hij wist be
slag te leggen op een gouden medaille met zijn stam
van vier Bruine Zilverbekjes. Hij behaalde hiermee
362 punten. De heer Kraan is met deze vogels zeer
succesvol. Hij was ook de eerste ter wereld, die een
stam Bruine Zilverbekjes kweekte. Zijn broer Piet
sleepte een zilveren plak in de wacht met zijn stam
Abessijnse Astrilden, waarmee hij 369 punten behaal
de. Met deze zelfde stam werd Piet Kraan onlangs
nog Nederlands kampioen. Ook twee andere leden
van de Hazerswoudse/Koudekerkse Vereniging Vo
gelvreugd behaalden opmerkelijke resultaten. Wim
van Vliet kreeg voor zijn vuurvink het zeer goede
puntentotaal van 91. Kees Selhorst gooide hoge ogen
met een stam Witte Kanaries, waarvoor hij 362 pun
ten kreeg. Het kan gewoon niet op, in deze Rijnland
se contreien.
„Sinds de middeleeuwen
worden in Europa ka
mervogels als liefhebbe
rij gehouden". Op gezag
van de Eerste Leidsche
Vereeniging van Vogel
liefhebbers (ELVV) „De
zanger" mogen we deze
stelling als vaststaand
aannemen. Het zullen
niet louter kanaries zijn
geweest die destijds de
menselijke zintuigen ge
streeld hebben. Zo gauw
je als vogel wat in te
brengen had als één van
„onze gevederde vrien
den", kon je in een kooi
gestopt worden. Je moest
een beetje handzaam zijn
en tot de verbeelding
spreken, dan zat je best
wel goed. Maar ook als
tamme kraai of ekster
kon je kostje gekocht zijn
en een beo ging er ook
nog wel in. Echter aan
het verfijnde werk van
het vogelhouden waren
de Bourgondiërs, Hoeken
en Kabeljauwen en zelfs
de Medici nog niet toe en
de Vlamingen koketteer
den liever met hun
leeuw, ofschoon de Wa
len al op de goede weg
waren met hun haan.
Maar allengs ging men zich
in het Avondland steeds
meer interesseren voor de
prachtige kleuren en teke
ningen van het verenkleed
(„het pakkie", zeggen de
kwekers vandaag), en ande
ren stelden juist weer de
zang, de rollers en trillers
van hun kamer- en volière-
bewonertjes bijzonder op
prijs. Het houden van kana
ries en parkieten en tropi
sche exoten de laatste
twee categorieën zijn niet zo
zeer zangvogels, hoewel er
exoten zijn die de hoogzang
van leeuweriken in zich heb
ben is vooral in onze eeuw
een vooraanstaande liefheb
berij geworden; een hobby
het gehele jaar door.
„Kanariegeel; wie weet
hoeveel van
uw lust berust op
werkmans kust van 't
leven".
Je zou de dichter eigenlijk zo
ver moeten zien te krijgen.
Maar zoiets gaat als vanzelf.
Vogels, met hun opgewonden
keelstemmetjes en pronkerij,
horen erbij. Dat heb ik dezer
dagen kunnen constateren,
nu we in de Leidse regio een
gelauwerde dubbele wereld
kampioen mochten begroe
ten: Johannes Dijkstra, Lei
derdorp, voorzitter van de
ELVV „De zanger". Hij vero
verde vorige week met acht
uitgelezen exotische vogeltjes
(twee „stammen", van elke
stam vier) gouden mondiale
roem. Hij leve hoog! En de
uitverkoren diertjes moge
een lang leven beschoren zijn
maar met die door Dijk
stra uitgekiende voeding en
leefcondities zullen ze het
best redden...
Vogelleven lang
J.Dijkstra, Joop. 52 jaar.
Ruim 20 jaar voorzitter en
ruggegraat van „De zanger"
(hij woont in Leiderdorp aan
de Kastanjelaan; zijn secreta
ris heeft domicilie aan de
Kastanjekade in Leiden). 1.$
gewestelijk voorzitter van de
bond en landelijk bestuurslid.
Joop Dijkstra wenste niet op
de voorgrond geplaatst te
worden en wilde de genade
gaven van zijn internationaal
kampioenschap slechts 'zien
uitgestort over de ELVV. Hij
duwde me meteen een folder
in de handen over „een hob
by waarvan u het gehele jaar
plezier kunt beleven". Vorig
jaar bestond „De zanger",
met haar 60 leden en 30 do
nateurs, 60 jaar. Leiden telt
overigens drie elkander kalm
beconcurrerende vogelvere
nigingen: behalve „De zan
ger" kent men nog „Avibus"
(„Voor de vogels", een splin
terpartij die eens van de
ELVV is afgescheiden) en
„De Leidse Vogelvrienden".
"De zanger", als oudste Leid
se vogelvereniging, is aange
sloten bij de haast 70 jaar
oude Alg. Ned. Bond van Vo
gelhouders; de andere twee
leven zich uit onder de vleu
gels van de Ned. Bond van
Vogelhouders. „Maar", zei
Joop Dijkstra, gepatenteerd
Vogelliefhebber, „we onder
houden goede betrekkingen
onderling en treden soms
eensgezind op bij presenta
ties". Een oecumene in de
vogelwereld die door mensen
geregeld wordt. Het zijn alle
maal vogelvrienden, maar
„ergens" is men het soms niet
met elkaar eens. En de ran
ke, opgepepte, vederlichte
beestjes, hippend van stok op
stok en in de buitenvolière
van tak op tak, laten dat alle
maal over hun kant gaan. Als
ze hun luizen en gespeciali
seerde vliegetjes maar krij
gen. Als ze maar kunnen
broeden, hun jongen voort
brengen en ze laten opgroei
en. En als ze maar in de rui
kunnen komen. Wie het
„ware geloof" heeft zal hun
verder een kweek- en kweel-
zorg zijn...
En zo viert in elk geval „De
zanger" van jaar tot jaar haar
verenigingsleven; met regel
matig wedstrijden voor kwe
kers. De kweekresultaten
van dat jaar worden tentoon
gesteld en beoordeeld door
een jury van erkende keur
meesters. Dat zijn zelf weer
doorwrochte, zeer bij hun
sport betrokken kwekers en
door en door gestudeerde
liefhebbers met een hang
naar het perfecte. In de
warm gestoffeerde woonka
mer van Joop Dijkstra (een
half-exoot fluit er in een
hangkooi het hoogste lied,
als-ie zin heeft) staat een
„rolbureau" vol met „de
oogst van het afgelopen jaar":
tientallen bekers, plaquettes,
medailles. Dat was alleen
maar 1984, „maar dit kweek-
seizoen '84 was wel erg suc
cesvol; voor verschillende
grut, wordt op het moment
door ettelijke pelotons van de
hak op de tak gewipt.
Alles getuigt er van kraak en
smaak. Het beste is nog niet
goed genoeg voor Dijkstra's
exotische pronkertjes. Gebor
genheid voor meer dan 200
vogels, met een wisselend be
stand, want Dijkstra kweekt
jaarlijks zo'n 100 nieuwe le
ventjes. Op planken staan, op
elke soort afgestemde, bakjes
met kweek en andere leef
tocht. Verfijning op basis van
ondervinding. Joop weet wel
degelijk wat zijn vriendjes en
vriendinnetjes in de hun af
gemeten vrolijkheid toekomt:
watervlooien, fruitvliegjes,
buffalowurmpies, meelwor-
men. Zelfs pissebed en oor
wurm zouden er nog ingaan
als wriemelende koek. Het
„levendige voer" rond het
krachtzaad als hoofdmoot.
Dijkstra vertroetelt zijn be
stand tot meerdere eer en
glorie van de verenigden
binnen „De zanger".
Joop Dijkstra: „De één
kweekt parkieten, de ander
kanaries, op zang of voor het
pakkie. Er zijn er ook, zoals
ik, die exoten kweken van
wege de grote variatie in
leefgewoonten. Hier ziet u,
buiten de St.Helena-fazantjes
(broertjes en zusjes van de nu
nog in Zutphen verblijvende
successen), ook Blauwfazan-
tjes en Goudbuikjes, de Spit-
staart Amandinen, Ceres
Amandinen, de Ringel
Astrilden en de Zilverbekjes
Allemaal gedragen ze zich
anders en eten anders. Dat is
het boeiende van exoten. Een
prachtsport, geweldig tijdver
drijf voor werklozen ook, een
brokje natuur in of bij huis.
Ook financieel komt er iets
voor terug. Dat is interessant.
Het is niet alleen investeren,
maar door verkoop van pri
ma gekweekte exemplaren
kunnen de onkosten worden
terugverdiend en resteert
zelfs een batig saldo'tje. Daar
is ook een nadeel; je moet als
vogelhouder iedere dag pa
raat en present zijn met afge
wogen en uitgekiend voer en
schoon water. Je kunt, als je
verantwoording voor je
kweek wilt dragen, niet een
bak met toestand voor een
week neerzetten. Dat kan
een probleem zijn in vakan-
tietijd; ik weet het".
Georganiseerd
Een stukje propaganda: als
vogelliefhebber met aspira
ties kun je maar beter geor
ganiseerd wezen. Dijkstra,
daarom: „Voor 3 gulden in de
maand ben je lid van ..De
zanger". Nou. zo n hobby kan
je de kop niet kosten, dacht
ik. Maar je hebt dat verband
nodig, als aankomend kwe
ker die wel op z'n tellen
moet letten als-ie gaat starten
met deze sport Je moet erva
ring opdoen. Daar leer je
van. Ook van de problemen
van anderen". Joop Dijkstra
weet waar hij over praat. Hij
was al eerder driemaal Ne
derlands kampioen. Ook dat
is niet iedere vogelliefheb
bende kweker gegeven. Die
titel ligt ook niet voor het op
scheppen Dijkstra wimpelde
de eer af en noemde het „een
groot succes voor „De zan
ger"; dat is een duidelijke
zaak", zei hij in het geeigen-
de, toegeslepen, smaakma
kende jargon van onze tijd.
„Het is het vervolmaken van
je hobby".
Joop Dijkstra heeft inmiddels
ook zijn eigen „reiskoffer
voor vogels" ontwikkeld.
Naar eigen idee. „Ik heb nu
twee triplex houten reisbak-
ken gemaakt, voor acht vo
gels elk. Met dit systeem
floept de vogel zó van het
bakje in de expositiekooi, via
een sluisje met een klepje dat
opgetrokken kan worden. De
kweker op expositie hoeft
niet meer met z'n vingers
aan de vogels te komen, en
die lopen dus ook niet meer
de kans van beschadigd te
worden. Voor dit systeem be
staat veel belangstelling" De
Sociale Werkplaats Leider
dorp gaat deze uitgekiende
„koffer" in serie aanmaken.
Ook een duidelijke zaak dus.
Maar tenslotte was er dan de
wereldkeuring, waarbij Joop
Dijkstra duizend doden stierf.
Hij zag. op een gegeven ogen
blik en in alle nederigheid
maar met een groeiende zelf
verzekerdheid, de universele
titel op zich afkomen. Als
een nieuwe „paus", die dat
allemaal niet gewild had.
Zijn vier fazantjes van St.
Helena werden tenslotte op
genomen in het stoffelijke
Walhalla, het opperste van
de vogeltjeswereld waarbij
de Antwerpse vogelenmarkt
in het niet valt gevolgd
door de gouden stam der
Masker Amandines. En toen
braken er tranen los. Ten fa
veure van de ELVV „De
zanger". En er waren keur
meesters bij die uit de aard
der zaak hun begeestering de
vrije teugel gaven en aante
kenden: „Gewoon een plaat
je!". of er was een jurylid he
lemaal kapot van een schitte
rend exemplaar: „Een pracht
vogel! Proficiat!"
Joop Dijkstra kan van de zo
mer weer op z'n gemak op
pad gaan om luisjes te vin
den, of verse onkruidzaden.
Maar nu wordt hij eerst ge
vierd als baas in eigen nest.
Een sterke vereniging moet
„De zanger" wel zijn.
„Een lief stel", noemt de directeur van het be
jaardencentrum Haagwijk het echtpaar Van der
Linden-Van der Steen. Dit echtpaar is zondag 3
februari 70 jaar getrouwd. Ter ere van deze bij
zondere gebeurtenis bracht burgemeester C.
Goekoop gistermiddag een bezoekje aan het
echtpaar.
De heer (93) en mevrouw (94) Van der Linden
leerden elkaar al op zeer jeugdige leeftijd ken
nen. Zij groeiden beiden- op in het Heilige
Geest-weeshuis in Leiden. Het was toen nog
een moeilijke tijd voor jeugdigen en er konden
alleen stiekeme afspraakjes gemaakt worden.
Op 3 februari 1915 trouwden ze. Ze kregen drie
dochters. Meneer Van der Linden was toen tim
merman en verdiende 25 cent in de week. Hier
van ging 17 cent naar het weeshuis en 8 cent
mocht hij zelf houden. Toen meneer Van der
Linden opslag kreeg, werd dit niet doorgegeven
aan het weeshuis, zodat hij meer geld zelf kon
houden. Als weeshuisjongen was hij ook ver
plicht mee te helpen bij het blussen van bran
den. De brand in het stadhuis heeft hij daarom
van nabij meegemaakt. Later ging hij bij de vrij
willige brandweer. Mevrouw Van der Steen was
jarenlang dienstmeisje.
Het echtpaar Van der Linden woonde eerst in
de Hoefstraat, daarna in de Vestestraat en ten
slotte weer in de Hoetstraat, waar zij tot 1981
bleven. Meneer Van der Linden heeft jarenlang
zijn vrouw verpleegd, maar toen hij zelf ook hulp
nodig had, verhuisde het echtpaar naar het be
jaardentehuis Haagwijk.
VEEL INTERNATIONALE EER VOORELW„DE ZANGER" EN HAAR VOORZITTER
Geëerd met dubbel goud en twee wereldtitels poseert Joop Dijkstra in zijn volière bij vier
broertjes en zusjes St.Helena-fazantjes van de bekroonde stam die deze week nog in Zut
phen te kijk staat.
vogels en verschillende klas
sen", moest Joop in alle be
scheidenheid bekennen. Het
summum is een „stam" van
vier volkomen op elkaar af
gestemde vogels; een klasse
apart. Joop, vertellend vanuit
een 25-jarige hobby-ervaring:
„Daar heb je de moeilijk
heidsfactor van vier gelijke
kwaliteiten bij eenander te
krijgen".
Echte topsport
Maar Joop Dijkstra schijnt
daar pittige kaas van te heb
ben gegeten. In Zutphen,
waar tot 3 februari ongeveer
16.000 vogels uit 16 verschil
lende landen „Uit Neder
land waren er bijna 10.000,
zodat het gastland een thuis
wedstrijd speelde" verza
meld zijn op de grootste vo
gel-wereldshow ooit gehou
den, werd de door reuma ge
plaagde Zanger-voorzitter
wereldkampioen. „Een dub
bele zelfs, in twee catego
rieën. Erg leuk hoor. Daar
kun je alleen maar van dro
men, had ik gedacht. Dit is
echt topsport, mag ik wel
zeggen". Twee glorieuze
stammen van exoten ver
gaarden roem voor het baas
je; één van vier uitgebalan
ceerde St. Helena-fazantjes,
kwieke grijze vogeltjes met
een flinke, fantastische rode
lik over de buikjes, goed voor
een wereldtotaal van 372
punten, en de tweede stam
die goud en een puntentotaal
van 366 behaalde bestond uit
vier magnifieke Masker
Amandines.
Het tiereliert en tiert welig in
de achtertuin bij Joop Dijk
stra en zijn vrouw. Mevrouw
Dijkstra: „We hebben een
hele tijd boven, op een voor
kamer, onze exoten in de
koude maanden gehuisvest
gehad, voordat ze weer naar
buiten konden. Maar dat
werd geen doen, op den
duur. Er kwamen steeds
meer muizen op af..." Door
gebladerte verborgen staat in
de tuin een buitenvolière die
de bewonertjes in het voor
jaar en 's zomers het gewen
ste vertier biedt. Daar kun
nen ze nestelen in takken en
zich te goed doen aan insec
ten die vrijelijk en argeloos
het paradijsje penetreren.
Annex is, ruim een jaar gele
den. een wintervaste binnen-
volière gebouwd en daar, in
dat convent van vliegend
