Belegen indruk van een onvolledige
en ongeïnspireerde tentoonstelling
Spijbelen
Dali: hoofdrol in opera God te zijn
bioscopen
•j ACHTERGROND/KUNST
CcidócSotvuvnt
ZATERDAG 19 JANUARI 1985PAGIlgr[
Hebt u dat nou ook, dat knagend verlan
gen om bij slecht winterweer thuis te
blijven? Toen kranten, radio en televisie
gisteravond opnieuw berichten doorga
ven over treinen, die het beugelde er bij
neer hadden gegooid en over bejaarde
voetgangers, die op weg naar de sociëteit
spontaan aan het wegdek waren vastge
vroren, kregen we het weer: die hevige
aanvechting om de werkgever telefo
nisch te verwittigen van het rampspoe
dige feit, dat de stuifsneeuw rondom
onze twijfelaar inmiddels tot onvoorstel
bare hoogte was opgewaaid. „Reddings
ploegen zijn begonnen met het uitgra
ven zouden we met trillende stem mel
den, „maar het kan wel morgenmiddag
worden voordat ze ons bereikt hebben".
Het is aangenaam bij een knapperend
houtvuur over zulke zaken te dromen.
Terwijl de beeldbuis onophoudelijk ge
strande automobilisten de kamer in
traant, ontstijg je langzaam aan je be
nauwde grenzen en ploeg je als een ama
teur-Poolreiziger door een imaginair
sneeuwlandschap. De dichtstbijzijnde
herberg is uren gaans en valse wolven
snuffelen reeds opdringerig aan je zit
vlak. Je vertrapt er enige, maar begrijpt,
dat het zo niet door kan gaan. „Smeer
'm, ga naar je moeder", roep je een dier
toe, dat aanstalten maakt uit je heup een
karbonade met een lang been te scheu
ren. Gelijktijdig bemerk je, dat het ge
hoor aan de rechterzijde van je hoofd
ook niet meer is wat het geweest is. Je
grijpt naar je oor en houdt het een secon
de later verrast vast. Met een hoog,
knappend geluid is het afgebroken. Als
je het daarna onthutst enkele malen tus
sen je vingers ronddraait, breekt het lel
letje er ook af. Als je alles gehad hebt,
krijg je dat ook nog. Geen paniek, denk
je, want je hebt er aan de andere kant
immers nog één. Dat is te zeggen, je had
er daar één. Want ook het linkeroor be
geeft het als je er voorzichtig langs
strijkt. Het valt als brosse speculaas in
stukken op de stijf bevroren grond.
Merkwaardig. Opeens kom je veel snel
ler vooruit en kun je je voorsprong op de
wolven moeiteloos vergroten. Ach ja, dat
komt natuurlijk omdat je geen oren
meer hebt. Want reken er op dat die een
smak wind vangen. Dat is dus een geluk
bij een ongeluk.
Als je even later bemerkt dat de adem
uit je mond steekt als een jongleerstok,
waarop je met gemak een forse bal kunt
laten balanceren, wordt er zorgzaam ge
ïnformeerd of je nog koffie wilt. Op slag
verdamp je op dat moment van held tot
een burgerman met hinderlijk grote
oren. Het is ellendig dit te moeten toege
ven. Maar de feiten liggen nu eenmaal
niet anders.
Dat verlangen bijt zich echter als een
fret in je gedachten vast. De nieuwsbe
richten van elf uur zijn in elk geval
weer hoopvol. Enkele dijkwerkers zijn
versteend aangetroffen in een werkkeet
in de Flevopolder. En onder Kampen
heeft een vrouw op pantoffels de grote
was opgehangen. Ze werd in allerijl naar
het streekziekenhuis overgebracht. De
doktoren vrezen, dat ze haar linkerbeen
niet meer kunnen redden.
Misschien lukt het jou ook slachtoffer te
worden van de barbaarse elementen. Je
verlaat daarvoor het huis, ofschoon, je
buiten niets te zoeken hebt. Maar wel
licht heb je geluk en vries je op een smal
pad alsnog aan een afrastering vast.
Morgen zullen ze zich op de zaak afvra
gen, waarom je niet bent komen opda
gen. En tegen de middag rukken enkele
bulldozers uit, die je rond etenstijd met
de grootste moeite uit een sneeuwberg
van zeker vijf meter hoog redden.
Dan gebeurt het. Eén dag ben je dan niet
langer de tobberige werknemer, die
slaafs tussen negenen en vijven zijn ban
ge leeftocht bijeengaart. Na het nieuws
van zes en acht uur mag je op het eerste
net komen uitleggen aan welke ontbe
ringen je een nacht lang bent blootge
steld. En op de voorpagina's van alle
kranten staat je foto onder de alarme
rende kop „Huisvader aan de dood ont
snapt
Het is opvallend, wat er dan gebeurt:
mensen, die je in het begin van de week
nog niet eens zagen staan, voor wie je
dikke lucht was, nemen nu opeens hun
hoed voor je af en vragen of je koffie
wilt. En als je van het toilet terugkomt,
hoor je een collega bewonderend zeggen:
..Moet je je even voorstellen: acht uur zat
Breutelmans van de afdeling debiteuren
onder kommervolle omstandigheden aan
een hek vastgevroren. En toch zat hij
vanmorgen prompt om negen uur weer
achter zijn bureau alsof er niks gebeurd
was. Kijk, dat noem ik karakter".
Maar helaas. Zo'n uitverkiezing is voor
een geboren schlemiel niet weggelegd.
Uren kan hij bij dertig graden onder nul
wachten op het moment, dat hij op de
olavuizen voorgoed wortel zal schieten.
Maar het enige wat hij er van overhoudt
is spit in zijn knieën.
Vandaar, dat de schlemiel zijn heldenda
den bij elkaar moet liegen. Hij belt van
uit zijn bed de baas op en zegt op jamme
rende toon, dat hij op weg naar Nibbix-
woud is gestrand. Als hij die mededeling
maar rolvast acteert zit het er misschien
in, dat hij er een extra vrije dag uit
sleept.
Dan moet het natuurlijk niet zo'n achter
dochtige patroon zijn, aan wie Wim door
een karige cao al jaren zit vastgekluis-
terd. Wim belde vorige week na de zo
veelste sneeuwstorm zijn kantoor en zei:
„Meneer Baars, met Jaarsma van de ser
viceafdeling. Ik zit hier in een boswach
terswoning in de kroondomeinen. En
nou is de moeilijkheid, dat ik hier niet
weg kom. Jazeker. De boel zit potdicht.
Ik heb het geprobeerd, maar er is geen
doorkomen aan".
„Juist ja", hoorde hij Baars zeggen, „mag
ik even de boswachter aan de lijn?".
Wim legde de hoorn neer en zei tegen
zijn vrouw, die naast hem in bed met
drie extra kussens in haar rug een eitje
pelde: „Baars wil de boswachter spreken.
De achterdochtige smiecht. Nou, ik zal
hem op zijn wenken bedienen".
Met een hevig verdraaide stem riep hij
even later: „Hallo, hier met jachtopzie
ner Buitelaar. Wat kan ik voor u doen?".
Daarna legde hij bliksemsnel een hand
op de hoorn en riep: „Ik zou dat smoel
van Baars nou wel eens willen zien
Een seconde later hoorde zijn vrouw
hem mompelen: „Ja meneer Baars, goed
meneer Baars. Het zal niet meer voorko
men, meneer Baars. Dat beloof ik u".
Toen hij de hoorn had neergelegd vroeg
ze: Wat zei Baars?".
Hij keek haar toonloos aan en zei: „Baars
riep: Doe maar gewoon Jaarsma. Ik heb
je door. Kom als de donder naar kan
toor".
De spiekbrief van
minister Braks
Als op officiële bijeenkomsten een mi
nister aan het woord komt, laat hij zich
in negen van de tien gevallen schriftelijk
souffleren door een van zijn ambtena
ren, die tevoren een weldoortimmerde
speech heeft geschreven, waarmee de
excellentie doorgaans pas op weg naar
het spreekgestoelte geconfronteerd
wordt. Dat verklaart gelijk, waarom hij
zich geregeld verslikt in de tekst en de
papieren voor hem verbijsterd bekijkt
met zo'n blik van: „Waar heb ik die wijs
heid nou weer vandaan gehaald?".
Ook ir. G. Braks, die in de ministers
ploeg van Ruud Lubbers het departe
ment van landbouw en visserij bestiert,
beschikt uiteraard over zo'n handwarme
bakker van gelegenheidstoespraken.
Door het voortdurend gehannes met
blaarkoppen, nieuwe haring en modder
vette zeugen ontbreekt hem nu eenmaal
de tijd ordentelijk na te denken over de
volzinnen, waarmee hij blijkt geeft van
zijn warme belangstelling in het wel en
wee van de mensen, die hem hebben uit
genodigd.
Dezer dagen werd deze minister naar de
Wittenburg in Wassenaar genood om het
eerste exemplaar van het boek „Ontdek
Nederland" in ontvangst te nemen. Ook
voor die gelegenheid was hem door een
van zijn vazallen een
speech toegespeeld,
die hij vol begrijpelij
ke verbazing citeer
de. „Zonder de be
staande publikaties
te kort te willen
doen", sprak hij be
wonderend, „consta-
t£eErifc dat „Ontdek
Ived^rland" een bre
de kijk .op het Neder
landse buitengebied
geeft". En hij ver
volgde: „De kernach
tige teksten bij de
vele mooie foto's ge
ven inzicht in de na
tuur en de cultuurge
schiedenis van het
landschap. Daarmee
heeft het boek een
grote educatieve
waarde. Een bijzon
der compliment voor
de uitgever is dan
ook op zijn plaats".
Het waren zonder
twijfel fraaie loftui
tingen, die Braks
1 over zijn lippen
stootte in dat zaaltje
vol blazers, clubdas
sen en streepjesover
hemden. Ze waren
des te opmerkelijker,
omdat hij het door
hem hoog geprezen
boek nauwelijks vijf
minuten eerder voor
het eerst in zijn le
ven onder ogen had
gekregen. Minister Braks wist
Sterker nog: hij wist ternauwerno^ 15
waar hij was. En als zijn speechenbakkQ3.45
niet op het laatste moment in de aanhi
van zijn toespraak als plaats van hand?0-50
ling „Den Haag" had doorgestreept en i| "JJ'
met zijn kroontjespen „Wassenaar" nasnel
had geschreven, zou Braks in zijn diensnontc
auto tevergeefs uren langs alle Haagjnnel,
openbare lokaliteiten hebben gedoold. Bnne'
Dat „Ontdek Nederland" een grote edLnnej
catieve waarde vertegenwoordigt w$orste
hem echt onbekend tot aan het momen
waarop hij in de hem toegespeelde pap<N
rassen begon te bladeren. Dat welg» 1
meende compliment aan de uitgever ka,"ren
dan ook als een wassen neus worden b<nd 2,
schouwd.
In de politiek is zo'n loze schouderkldNede
overigens meer regel dan uitzondering^®^
teken
VRUE PRODUKTIES DOOR
GELDGEBREK ONMOGELIJK
AMSTERDAM Veel belangrijke schouwburgen in
het land hebben niet meer het geld om vrije produk-
ties te kunnen garanderen als toneelvoorstellingen,
musicals, personalityshows, cabaret en kleinkunst. De
producenten kunnen niet altijd zowel het onderne
mersrisico als het exploitatierisisico dragen van de
speelbeurten in het land. Dit heeft de Vereniging van
Theater- en Televisieproducenten (VTP) minister
Brinkman van welzijn, volksgezondheid en cultuur, de
kamerleden en de Vereniging van Nederlandse Ge
meenten (VNG) geschreven. Ze constateert dat bedoel
de schouwburgen onvoldoende geld hebben voor afna
me van theaterprodukties buiten het gesubsidieerde
circuit.
99
BARCELONA De surrealis
tische schilder Salvador Dali
neuriet en zingt de hoofdrol in
„God te zijn", een opera die in
1974 werd vastgelegd op een
plaat en die vorige week in de
handel kwam. De surrealisti
sche opera, op het einde van
de jaren twintig geschreven
door Dali en de in de Spaanse
burgeroorlog om het leven ge
komen dichter Federico Gar
cia Lorca, werd opgenomen in
Parijs, maar zijn producer ging
failliet voor hij aan de man
kon worden gebracht.
„Dali heeft een loopje geno
men met het oorspronkelijke
libretto", zegt Carlos Oliveras,
een kunsthandelaar in Barce
lona, die het album in beperk
te oplaag uitbrengt.
„Hij zingt, neuriet, schreeuwt
en declameert in het Engels,
Frans, Spaans en Catalaans en
improviseert al doende", aldus
Oli veras.
„De opera begint met een Dali
die gelooft dat hij God is, maar
tegen het einde beseft hij dat
hij het niét is - de rest is enigs
zins moeilijk te volgen".
De nu 80-jarige Dali treedt op
als „de goddelijke Dali", bijge
staan door de zingende Franse
acteurs Delphine Seirig en
Raimond Gerome. De opera
werd getoonzet door de intus
sen overleden componist en
dirigent Igor Markevich.
Salvador Dali heeft ook het
ontwerp voor de hoes van de
platen gemaakt. „Het is een
collage van Mao Zedong en
Marilyn Monroe die samen
smelten en als zodanig zinne
beeld zijn van de mannelijke
en vrouwelijke kanten van
Da U's psyche", zegt Oli veras.
Het opus van twee en een half
uur eindigt met een Dali die
de aria zingt Ware ik God, ik
zou Dali niet zijn
„Dat schijnt mij de juiste noot
toe waarop een werk van Dali
moet eindigen", is de recensie
van Oli veras, die de genum
merde oplage van 500 albums
aanbiedt voor 1.170 dollar.
De Nederlandse identiteit in het Van Goghmuseum:
AMSTERDAM Parllel
aan de tentoonstelling La
Grande Parade in het Ste-
v delijk Museum in Amster-
dam is in het belendende
Rijksmuseum Vincent van
Gogh de tentoonstelling
„De Nederlandse identi
teit in de kunst na 1945"
ingericht. De tentoonstel-
ling wil een inzicht geven
in de ontwikkelingen, die
de Nederlandse kunst
doormaakte gedurende
dezelfde periode die inter-
nationaal in de Grote Pa
rade aan bod komt. Even
als La Grnade Parade is
De Nederlandse identiteit
een tentoonstelling, waar
mee Edy de Wilde offi
cieel afscheid neemt als
directeur van het Stede
lijk Museum.
Voor het zichtbaar maken van
zoiets als een Nederlandse
identiteit in de beeldende
kunst tussen 1945 en 1985
werd uitgegaan van de vaste
collectie van het Stedelijk Mu
seum. Dat betekent een keuze
uit een verzameling, die onder
het bewind van twee opeen
volgende museumdirecteuren
tot stand kwam: Willem Sand-
berg en Edy de Wilde. Beide
brachten daarin hun eigen ac
centen aan. Omdat het een af-
scheföstentoonstelling van Déf
Edy de Wilde.
Wilde is, ligt de nadruk hier
opnieuw eenzijdig op de schil
derkunst en De Wildes visie
daarop. Want wat voor diens
internationale oriëntatie in de
vaste collectie geldt, gaat ook,
en in nog sterkere mate, op
voor het Nederlandse aandeel.
In het rijkgeschakeerde spec
trum van de moderne beel
dende kunst speelt de beeld
houwkunst, bij De Wilde een
soortgelijke rol als de blinde
darm in ons darmstelsel: zo
lang je hem niet voelt is er
niets aan de hand. En dan
zwijgen we maar geheel over
de zogenaamde toegepaste
kunsten.
C-categorie
In zijn openingstoespraak i^j
De Nederlandse identiteit, op
dezelfde dag met het picturale
spectakel van La Grande Pa
rade in gang werd gezet, vroeg
minister Eelco Brinkman van
cultuur zich al af de eer te
hebben het lint door te knip
pen van onze nationale trots of
te fungeren als coach van het
B-team. Met enige welwillend
heid koos de bewindsman voor
een gepaste dosis chauvinisme.
Als hem op dat moment was
toegestaan zijn antwoord af te
stemmen op de kunstzinnige
realiteit in het Van Goghmu
seum dan zou de kwalificatie
„B-team" nog mild zijn uitge
vallen. In vergelijking met La
Grande Parade is de rangorde
van de Nederlandse identiteit
er duidelijk een van de C-cate
gorie. Die ongelijkwaardige
verhouding heelt niet zozeer
te maken met de individuele
kwaliteiten van de Nederland
se werken alswel met de onge
ïnspireerde, obligate geest
waarin de tentoonstelling in
het Van Gogh-museum lijkt te
zijn opgezet.
Wat dat betreft was de matte,
vermoeide en wat neerbuigen
de toon waarop De Wilde deze
tentoonstelling mondeling toe
lichtte symptomatisch. Al zijn
energie en belangstelling had
hij duidelijk in de meesterwer
ken van de moderne kunst uit
het buitenland gestoken, als
mede een gigantisch budget.
De mogelijkheden om de Ne
derlandse.. kunst tegenover de
glanzende kwaliteiten van Pj-
Willem Sandberg.
casso, Braque, Twombly of Ba
con te profileren waren der
halve op voorhand al gering.
Beperking
Om te beginnen was er voor
de samenstellers de beperking
van de vast museumcollectie,
zodat belangrijke kunstenaars
buiten de distributie van het
identiteitsplaatje kwamen te
vallen. Hussem, Charley Toor-
op. Willink, Koch, J.C.J. van
der Heyden, Klashorst of
Bram van Velde - voor een
compositietekening van de na
oorlogse kunst in Nederland
zijn hun kenmerken klaarblij
kelijk niet van belang, even
min als de voetafdrukken van
Stanley Brown. Uit de collec
tie van het Stedelijk Museum
werden circa 140 werken van
40 kunstenaars geselecteerd»
waaronder het werk van zegge
en schrijve vijf beeldhouwers.
Daarbij werd afgezien van
bruiklenen, zodat het beeld
van een aanzienlijk aantal
kunstenaars niet kon worden
ververst en met name de bui
tenlandse bezoekers ten on
rechte een hier en daar nogal
belegen indruk krijgen van
hun werk. Struycken, Visser,
Lucassen en Visch (onder an
deren) zijn daarvan het slacht
offer geworden.
Identiteit
Is het gezicht dat hier wordt
getoond al onvolledig en ge
taand, wat er mogelijk zo spe
cifiek Nederlandse aan is - een
kunsthistorische pendent van
de patholoog anatoom Zelden-
rust zal er aan te pas moeten
komen om daarvoor helder
heid te verschaffen. In tegen
stelling tot wat de tentoonstel-
lingstitel de bezoeker belooft
blijft de nationale identiteits
kwestie in het Van Goghmu
seum namelijk onopgehelderd
en de vraag is of de samenstel
lers bij de inrichting ervan wel
een serieuze poging in die
richting hebben gedaan. De
keurige chronologie alsmede
de internationale ontwikkelin
gen volgende rubricering wij
zen op het tegendeel. Eerder
dan van een eigen kunstzinni
ge identiteit heeft het naoor
logse kunstleven in Nederland
mijns inziens gestaan in het te
ken van een „eigenaardige"
door een geestelijk klimag»
geïnterneerde respons op de
ontwikkelingen in het buiten
land. Een eigen iconografie,
vegelijkbaar met de Ameri
kaanse popart of het Franse
cubisme heeft de moderne Ne
derlandse kunst nooit voortge
bracht. De kenmerken die De
Wilde in een in de tentoonstel
lingscatalogus opgenomen in
terview geeft voor de Neder
landse kunst gelden voor het
buitenland evenzeer en kun
nen dus niet specifiek worden
genoemd.
Tegenstelling
De tegenstelling tussen emo
tionaliteit en zakelijkheid vin
den we net zo gemakkelijk in
de Duitse, de Franse als in de
Nederlandse kunst. De open
heid van onze cultuur, een an
der door De Wilde aangevoerd
kenmek wordt ook in Enge
land of Amerika aangetroffen.
De enige opmerking die hout
snijdt is die over het licht, dat
in een schilderij van een Ne
derlander inderdaad anders,
koel en zilverachtig is als we
dat vergelijken met de warme,
rose gloed in de schilderijen
van bijvoorbeeld een Bonnard.
Maar dat betreft toch een de
tail, zij het een niet onbelang
rijk detail. En het is uitgere
kend dit bijzondere kenmerk
dat het in de kille, gedempte,
vreugdeloze atmosfeer van het
Van Gogh-mausoleum ernstig
moet ontgelden.
GODERT VAN COLMJON.
Voor een uitgebreide agenda, ook voor de komende dauw,
gen, raadplege men „UIT", de gratis wekelijkse bijlapebbi
van deze krant. teft j
i te
hem
ALPHEN AAN DEN RIJN EUROCINEMA I (Van Boetzelaerstraat 6, tholii
01720-20800): Bachelor party (12); 18.30, 21.00. za. 19.00, 21.30. Ele rt
ROCINEMA II: Ghostbustera (al); 18.45, 21.15. za. zo. wo. ook 13.^
EUROCINEMA lil: Gremlins (al); 18.45, 21.15. za. zo. wo. ook 13.0 lc
EUROCINEMA IV: Purple rain (al); 18.30, 21.00. za. zo. wo. ook 13.^ar
NACHTVOORSTELLING uhan
EUROCINEMA I: Bachelor party (16); za. 24.00. EUROCINEMA nooj
Hollywood sex (18); za. 24.00, EUROCINEMA III: Voor vrijende vogi
-- r.INFMA IV- Pnrnlo rain MfiV 7a. 94.00. vaae
(18); a
I. 24.00. EUROCINEMA IV: Purple rain (16); za. 24.00.
lat h
ir v
zo. wo. 13.4 Mul
LEIDEN LUXOR (Stationsweg 19. tel. 071-121239): Ghostbustera
14.30, 19.00, 21.15. zo 14.15, 16.30, 19.00, 21.15. LIDO I (SteenstrüPnKl
39, tel. 124130): Gremlins (al); 14.30, 19.00, 21.15. zo. ook 16.45. LIQëtro
II: Amadeus (al); 20.00. zo. ook 14.30. LIDO III: Purple Rain (al); 14.^__
19.00, 21.15. zo. ook 16.45. LIDO IV: Under the vulcano (16); 14.3
19.00, 21.15. zo. ook 16.45. STUDIO (071-133210): 1984 (12); 14^m
19.00, 21.15. zo. ook 16.45. TRIANON (Breestraat 31, tel. 123875):
never ending story (al); 14.30, 19.00, 21.15. zo. 14.15, 16.30, 19.(«T
21.15. REX (Haarlemmerstraat 52, tel. 071-125414): Je bent helemA I
te gek (16); 14.30, 19.00, 21.15.
za. 23.30. 2JS
NOORDWIJK LIDO THEATER (Pr. Bernhardstraat 56, tel. 01719-1280JCOj
Police Academy (al); vr. 22.30. za. wo. 14.30. zo. 20.15. ma. 19.00. Batf
truck (12); vr. dl. 20.15. zo. 15.00. ma. 21.15. Qp
KATWIJK CITY THEATER I (Badstraat 30, tel. 01718-74075): Tid ge*
Rope (12); do. vr. za. zo. wo. 14.45, 19.00, 21.15. ma. dl. 19.00, 21.1/Jï/d
CITY THEATER II: To catch a king (16); tijden zie City I.
promissed you a rosegarden (16); tijden zie City I beh. za en
jHi
ach
14.45.
KINDERVOORSTELLING
CITY THEATER IV: Pinkeltje (al); do. vr. za. wo. 14.45. ejm.
VOORSCHOTEN GREENWAY: Police academy (al); do. 20.00. L
19.00. za. zo. 15.45, 19.00. ma. t/m wo. 20.00. Romancing the Stone (3
vr. za. zo. 21.15. L
KINDERVOORSTELLING >eler
Lucky Luke in Daisytown; za. zo. wo. 14.00. so E
WASSENAAR ASTRA: Diamonds are forever (12); do. t/m zo. 20.C\.eff{
Gebroken spiegels (16); ma. t/m wo. 20.00.
KINDERVOORSTELLING
Het geheim van Nimh; za. zo. 14.00.
DEN HAAG*
19.00, 21.30. zo. 13.30, 16.00, 19.00, 21.30.
14.00, 16.00, 19.00, 21.30. zo. 13.30, 16.00, 1S
(naast Centraal Station, tel. 471656): Amadeus (al); 14.00, 2
LON 2: (12); Chostbusters (al); 14.00, 19.00, 21.30. zo. 13.30, 16.0
19.00, 21.30. BABYLON 3: Moscow on the Hudson (al); 19.00, 21.3egel
do. vr. ma. di. ook 14.00. CINEAC 1 (Buitenhof 20. tel. 630637): tNige
naked face (12); 14.00, 18.45, 21.30. za. zo. wo. 18.45, 21.30. CINEAan?
2: Midnight Express (16); 14.00, 18.45, 21.30. zo. 13.15, 16.00, 18.4
21.30. CINEAC 3: The woman in red (al); 14.00, 18.45, 21.30. zo. 13.fue
16.00, 18.45, 21.30. EURO CINEMA (Leyweg 910, tel. 667066): The nvan
ver ending story (al); 14.00, 19.00, 21.30. zo. 14.00, 16.15, 19.00, 21.3F vai
METROPOLE 1 (Carnegielaan, tel. 456756): Gremlins (al); 14.00, 18.4me/
21.30. zo. 13.15, 16.00, 18.45, 21.30. METROPOLE 2: Electric dr»amotl
(al); 14.00, 18.45, 21.30. zo. 13.15, 16.00, 18.45, 21.30. METROPOLEL.
Paris, Texas (16); 14.00, 20.30. METROPOLE 4: The never ending al#''
ry (al); 14.00, 18.45, 21.30. zo. 13.15, 16.00, 18.45, 21.30. METROPOIgOec
5: Broadway Danny Rose (al); 18.45, 21.30. do. vr. ma. dl. ook 14.0vee.
ODEON 1 (Herengracht 13, tel. 462400): Edith et Marcel (al); 13.3 Af/c
20.00. ODEON 2: C.H.U.D.n (16); 13.45, 18.45, 21.30. zo. 13.15, 16.ÖL rj
18.45, 21.30. ODEON 3: Hanna K (16); 13.45, 18.45, 21.30. zo. 13.1
16.00, 18.45, 21.30. ODEON 4: „1984" (12); 13.45, 18.45, 21.30. fun>
13.15, 16.00, 18.45, 21.30. LE PARIS 1 (Kettingstraat 12b, tel. 656A0ftriji
Over sex gesproken.... (18); 12.00 tot 22.30. zo. v.a. 13.30. LE PARISken<
Wilde orgieën op de schoolbanken (18); 12.15 tot 22.45. zo. v.a. 13-Cj/ou
vr. za. 22.45. LE PARIS 3: Katharine, do naakte Tsarina (18); 12.30 L,np:
23.00. zo. v.a. 14.00. vr. za. 23.00. PASSAGE (Passage 63. tel. 46097L
Bachelor party (12); 14.00, 18.45, 21.30. zo. 13.15, 16.00, 2^.&ru
HAAGS FILMHUIS: Voor onbepaalde tijd gesloten. by
Igh
KINDERVOORSTELLINGEN tjjn
BABYLON 3: The Muppets take Manhattan; za. wo. 14.00. zo. 13.1
16.00. CINEAC 1: Sneeuwwitje en do zeven dwergen; za. wo. 14.0
zo. 13.15, 16.00. EUROCINEMA: The NeverEnding Story 14.00, 19.0
21.30. zo. 14.00, 16.15, 19.00, 21.30. METROPOLE 5: Sneeuwwitje)L;
de zeven dwergen; za. wo. 14.00. zo. 13.15, 16.00. jlin
NACHTVOORSTELLINGEN P St
CINEAC 1: Body double (16); za. 00.15. CINEAC 2: American gigo
(16); za. 00.15. CINEAC 3: Cheech Chong: things are tough all otinut
(16); za. 00.15. EUROCINEMA: Sex society (18); vr. za. 00.02. zeer
