Jongensdroom
Troch bestaat
niet meer
Gerard Wielenga wil naar Calgary
_r.
SPORT LEIDEN
£cidócSouiant
ZATERDAG 19 JANUARI 1985 PAGIN,
DEN HAAG De jon
gensdroom van Arnold
Troch bestaat niet meer.
„Ooit v>il ik prof worden
in Canada", meldde de ijs
hockeyer van HYS ruim
vier jaar geleden ambi
tieus, toen hij als zeven
tienjarige net zijn debuut
als international achter de
rug had. Nu, bijna 21,
heeft het eerzuchtige ver
langen plaats gemaakt
voor realistisch denken.
„Je hebt een meisje, werk
en dan ga je anders over
diverse zaken denken",
meldt de ijshockeyer, die
aan kwaliteit overigens
niets heeft ingeboet. Inte
gendeel zelfs, Arnold
Troch demonstreerde in
het lopende seizoen al van
af het begin een goede,
constante vorm, terwijl
zijn club als zodanig de
ene keer de sterren van
de hemel speelde en de
andere keer even angst
wekkend kon falen.
Die goede, constante vorm
mag opmerkelijk heten, want
Arnold Troch en zijn ander
half jaar jongere broer Edwin
hadden dit seizoen willen uit
komen voor Kemphanen uit
Eindhoven. Het weer in de
eerste divisie toegelaten HYS,
dat de „Trochjes" vorig jaar
had toegestaan een seizoen
voor Panasonic Den Bosch uit
te komen, gaf geen toestem
ming en dan is een vertrek
naar elders volgens de regle
menten van de Nederlandse
IJshockey Bond een uiterst
moeilijke zaak. Arnold en Ed
win Troch waren immers eco
nomisch niet gebonden aan
Eindhoven en hadden er ook
Erivé geen enkele relatie. Een
ort geding, aangespannen
door vader Troch, hielp even
min. „Er zat voor ons niets an
ders op maar weer bij HYS te
gaan spelen", aldus Arnold.
„Ik vind ijshockey te fijn om
dat na jaren gewoon niet meer
te doen. Hetzelfde geldt voor
Edwin". Zijn jongere broer
valt hem bij: „Het is zo simpel
als wat. Van jongs af aan zijn
wij met die sport bezig. Toen
De Uithof in januari 1973
werd geopend liepen wij als
vlaggedragertjes bij die officië
le plechtigheden, speelden nog
een demonstratiewedstrijdje.
Het HYS van toen, HYS Vero
nica en later HYS Intervam
volgden wij fanatiek. Ja, toen
stelde het ijshockey wel heel
wat voor. De tribunes zaten
vol, soms was De Uithof uit
verkocht".
Ze worden ietwat triest bij de
gedachte aan de huidige bezet
ting van de tribunes. Ineens
begint Edwin een vurig plei
dooi voor meer publiek en
stelt bijna dwingend: „De
mensen moeten komen, dan
geven ze ons een kick". De
wedstrijd van afgelopen vrij
dag tegen Heerenveen komt
hierdoor vanzelf aan de orde.
De stunt die HYS uithaalde
doet het tweetal glunderen.
„Er zaten weliswaar maar een
paar honderd man op de tribu
nes, maar de sfeer was ouder
wets. Ze stonden op de ban
ken, juichten ovationeel. Ein
delijk hadden we Heerenveen
eens verslagen. Hoe lang was
dat niet gebeurd? Zelfs toen
wij Nikon Stars heetten, won
nen wij er geen enkele keer
van". De meeluisterende ver
zorger Joop Stoops: „Ik moet
je eerlijk zeggen, dat het eerste
keer sinds jaren was, dat ik
echt enthousiast werd".
Zootje
Zowel Arnold als Edwin
Troch vinden, dat dit succes
niet zo maar uit de lucht is ko
men vallen. „Een week eerder
speelden wij tegen Tilburg
Trappers ook al goed. Toen
werd het 5-5", meldt Arnold.
„Eigenlijk is het al begonnen
met het vertrek van Luc Bon
neville. Hij kon geen team lei
den. Daarna is Baran geko
men. Hij heeft in Wolfs en
Keijsers ook twee man als be
geleiders achter zich staan. Er
gingen in de wandelgangen
verhalen rond, dat het bij ons
een zootje was in de bench.
Toen is er ingegrepen. We
kregen een teammeeting, waar
iedereen zijn problemen ter
sprake kon brengen. Daarna
waren ze er gewoon niet
Na een feest komt er altijd zo
iets als een kater. Dat onder
vond HYS dan ook het afgelo
pen weekeinde. De na de stunt
tegen Heerenveen in optimale
stemming verkerende Haagse
ijshockeyformatie kreeg zon
dagavond in Zuid-Limburg te
maken met Geleen, waarbij
blijkbaar meer met de vuisten
dan met de sticks is gemikt.
Edwin, plotseling fel: „Die
Zaalberg, de scheidsrechter,
was partijdig. Van HYS gaf hij
alle goede spelers een miscon
duct, van Geleen de minder
goede". Overigens, Edwin
heeft zich tot de jaarwisseling
doen gelden als een licht ont
vlambaar heerschap, boven
dien niet wars van een soms
indrukwekkend vuistgevecht.
Er verschijnt een ontwapenen
de glimlach op zijn gezicht.
Nederig erkent hij aanvanke
lijk ook een serie onnodige
straffen te hebben opgelopen
en zijn team daarmee direct te
hebben benadeeld. „Maar",
klinkt het dan opeens weer
strijdig: „Die matchpenalties
kreeg ik om niets".
Geen reserve
Hun relaas maakt duidelijk,
dat zij zowel mentaal als fy
siek voor honderd procent be
zig zijn met HYS. Er is geen
enkele reserve te bespeuren
na dat kort geding, waarmee
zij de overschrijving naar
Kemphanen wensten te force
ren. Zij beamen ook niet bij
HYS te zijn begonnen met de
De broers Troch: Edwin (links) als aangever, Arnold als afmaker.
gedachte in het achterhoofd
dan maar volgend seizoen
naar Eindhoven te vertrek
ken. Edwin: „Het ligt er maar
helemaal aan, wat hier dan
gaat gebeuren. Wat worden de
mogelijkheden hier". Arnold:
„Als de huidige groep blijft en
wordt aangevuld met één of
twee goede verdedigers, dan
denk ik en ook Edwin, dat
HYS een heel eind kan ko
men". „En", vervolgt Edwin,
„een goede voorbereiding is
belangrijk. Dit jaar was er
niets, we bereidden ons in fei
te voor in de eerste periode
van de competitie. Dat hoort
niet, kost te veel punten en de
aardigheid kan er af gaan.
Fors trainen, vriendschappelij
ke wedstrijden spelen, als het
kan in het buitenland, dat is
pas een voorbereiding".
Edwin heeft momenteel trou
wens alle tijd zich voor te be
reiden op de duels van zijn
clubs. „Ik heb geen werk,
train veel, ondermeer in een
sportschool. Daar doe ik veel
krachttraining". Zijn broer
doet op geheel andere wijze
aan krachttraining. Als metse
laar-tegelzetter sjouwt hij da
gelijks karrevrachten stenen
naar de plaats van bestem
ming. „Daar word je ook hard
van, ongemerkt kan dit een
goede training zijn. Maar ja,
als je 's nachts om drie uur
thuis komt van een wedstrijd
in Geleen en je moet om zeven
uur weer op om een uur later
op je werk te verschijnen, dan
valt dat niet mee. Als je over
dag dit werk doet, vervolgens
snel naar de training moet, is
het wel voor te stellen, dat ik
blij ben als het woensdag is.
Dan hoef ik niet te trainen".
„Maar, echt klagen doe ik ook
niet. Als ik voor het Neder
lands team op stap moet, kan
ik altijd vrij krijgen. Trou
wens, met dat nationale team
gaat het goed. De nieuwe
coach, Wallin, bevalt mij uit
stekend. Een jonge vent, maar
deskundig, dat wel. Nederland
moet op het WK groep B in
Zwitserland (in maart, red.) bij
de eerste drie kunnen eindi
gen. Ter voorbereiding gaan
wij trouwens naar Alaska".
Edwin, die trouwens zijn de
buut als international ook al
achter de rug heeft, is enigs
zins teleurgesteld als hij ver
neemt dat Jong Oranje A daar
niet naar toe gaat. Klagen doet
hij niet, omdat een trip naar
Japan, waar de wereldtitel
strijd voor junioren plaats
heeft, ook niet niks is.
FRANS LEERMAKERS
FREESTYLE-SKIEN DEMONSTRA TIESPORT OP WINTERSPELEN 1988
VOORSCHOTEN De
huidige weersomstandig
heden mogen dan alom
voor de nodige overlast
zorgen, Gerard Wielenga
voelt zich uitermate in z'n
element. De 23-jarige
Wassenaarder is gewend
de wintermaanden in de
sneeuw door te brengen.
Binnenkort reist hij, koud
terug uit het Oostenrijkse
Kaprun, opnieuw af rich
ting Alpen om zijn voor
naamste passie, het zoge
heten freestyle-skiën, in
Europa-Cupverband te
gaan beoefenen.
Wielenga maakte vijf jaar ge
leden voor het eerst kennis
met deze uiterst spectaculaire
tak van sport waarbij de skiërs
via een springschans als het
ware worden gelanceerd en
hoog (tot circa tien meter) in
de lucht voor- dan wel achter
over salto's en schroeven aan
elkaar rijgen. „Ik ging al jaren
op wintersport naar Verbiers,
in Zwitserland. Maar daar
raakte ik langzaam maar ze
ker wel een beetje uitgekeken
op het piste-skiën. Ik had eens
een filmpje van dat springen
gezien en toen er een demon
stratie werd gegeven, was ik
er als de kippen bij. Op die
zelfde dag heb ik al meteen
heel voorzichtig de eerste be-
?;inselen aangeleerd. Helemaal
out natuurlijk, maar dat is in
middels wel verbeterd. Nou ja,
bij het allereerste begin was
het meer koppetje duikelen
met ski's aan natuurlijk".
De blonde Wassenaarder had
de smaak niettemin te pakken
en toen de Nederlandse Ski
Vereniging ook freestyle in
het pakket kreeg, meldde de
Wassenaarder zich meteen
aan. De meeste bij deze onder
afdeling aangesloten leden
hebben meer aandacht voor
ski-ballet en het zogenaamde
HUgel-skiën (een soort hobbe
lige afdaling), maar ook het
springen wordt hoe langer hoe
populairder. Wielenga, in zijn
geliefde ambassadeurs-rol: „De
meeste mensen denken ontzet
tend goed te moeten kunnen
skiën om dit te gaan doen. Na
Gerard Wielenga is helemaal ondersteboven van het freestyle-skiën. Op de achtergrond ligt Zeil am
See.
tuurlijk moet je zeker op je
ski's staan, maar voor een re
creatief niveau is drie jaar ski
ervaring voldoende. Deze drie
disciplines maken het skiën stellig dat het aantal ^deelne-
veel interessanter. Nu is het mers snel kan groeien
nog een kleine groep enthou- Daarvoor is echter enige pu-
siastelingen, maar ik geloof bliciteit noodzaak en het ge
brek aan voldoende kennis
van zaken gooit wel eens wat
roet in het eten. Wielenga
heeft een aardig voorbeeld:
„We zouden op Eerste Kerst
dag een optreden verzorgen in
de 1-2-3-Show bij Ted de
Braak. We waren speciaal
hiervoor even vanuit het trai
ningskamp in Kaprun naar
Nederland overgekomen,
maar uiteindelijk is het alle
maal toch niet doorgegaan.
Om te beginnen was er alleen
rekening gehouden met de
schans. Maar ja, we moeten
natuurlijk wel ergens kunnen
neerkomen. De daarvoor be
nodigde luchtmatras was ech
ter niet in het decor opgeno
men. Dus dat werd wat moei
lijk. Bovendien was er wat on
enigheid met de sponsor. We
zijn toen maar onverrichterza-
ke weer naar Oostenrijk te
ruggekeerd".
Van september tot en met de
cember van het vorig jaar
maakte Gerard Wielenga van
zijn hobby min of meer zijn
beroep door met een aantal
collega's stad en land af te rei
zen voor het geven van de
monstraties. „Zo konden we in
ons eigen onderhoud voorzien.
Nu komen we deze winter wel
door. We krijgen voor het
eerst dit seizoen een onkosten
vergoeding van de Nederland
se Ski Vereniging, maar daar
moet natuurlijk altijd geld bij.
Met het verblijf in jeugdher
bergen houden we dat overi
gens nog wel redelijk goed
koop. En straks tussen de Eu
ropa-Cupwedstrijden door ver
blijven we in een vakantie
huisje van één van de andere
skiërs in de omgeving van
Grenoble".
Vooruitgang
Vorig seizoen nam Gerard
Wielenga voor de eerste keer
aan de Europa-Cupstrijd deel.
Een verdienstelijke dertiende
plaats in het eindklassement
werd z'n deel. „Ik ben telkens
bij de eerste vijftien geëindigd,
daar was ik wel tevreden mee.
En als we op deze wijze door
gaan, is binnen een aantal ja
ren aansluiting met de wereld
top mogelijk. In 1988 is het
freestyle-skiën demonstraties-
port tijdens de Olympische
Winterspelen in het Canadese
Calgary. Het zou te gek zijn
wanneer Nederlanders daar-
,aan zouden kunnen deelne
men. Maar dat vergt natuur
lijk nog wel enige vooruitgang.
Met Michiel de Ruiter uit Er-
melo, ex-jeugdkampioen tram
polinespringen, ben ik de eni
ge Nederlander die een dubbe
le salto beheerst. Maar de ech
te toppers springen al driedub
bel, die moeilijkheidsgraad ho
pen wij in de loop der jaren
ook wel onder de knie te kun
nen krijgen".
Voor het van de leek lijkt het
freestyle-springen een tame
lijk riskante aangelegenheid.
„Natuurlijk zijn er wel ernsti
ge ongelukken gebeurd, maar
ik moet het afkloppen, want ik
ben daarvan gelukkig steeds
verschoond gebleven. Het is
ook niet zo gevaarlijk als het
lijkt. Ten eerste loopt de heu
vel na de springschans heel
steil af, zodat er een hoek ont
staat waardoor de val behoor
lijk wordt gebroken omdat je
meteen doorschiet. Als je op
een vlak stuk moest landen,
zoals 's zomers op de matras, is
het veel kwalijker voor bij
voorbeeld de enkels. Boven
dien wordt de sneeuw steeds
opnieuw zacht gemaakt. Ik
blijf er bij: het springen is he
lemaal het einde. Ik kan het
iedere redelijke skiër van har
te aanbevelen".
De klimatologische situatie in
Nederland zal skiën nimmer
tot volkssport nummer één
kunnen maken. Even afgezien
van deze bijzondere winter is
voldoende sneeuw meestal
niet dicht bij huis te vinden.
„In de wintermaanden verblij
ven we natuurlijk meestal in
de Alpen, zodat we daar volop
kunnen trainen. En verder be
helpen we ons hier dan maar
met een trampoline of met de
springplank in het zwembad
of 's zomers inmiddels met een
waterschans, bij een meertje in
Soesterberg. Dat gaat voortref
felijk. Een echte achterstand
hoeven we daarom ten opzich
te van de echte wintersport-
landen niet op te lopen. We
hebben in principe meer mo
gelijkheden dan de Nederland
se alpine-skiërs. En natuurlijk,
het is een geweldig spectacu
lair gezicht".
DICK KIERS
ADI
DER
Onder redactie van Gert-Jan Onvlee en Willem Spierdi
Ontoelaatbaar?
Naast het bestaande pr-team heeft Lugdunum ook e^OS
jeugd-pr-team opgericht. Doel van dit team is het werven vflO Nie
jeugdleden en het organiseren van bijzondere activiteiten, lechtl
deze tijd moet elke vereniging, dus ook Lugdunum, zuil IVU
zijn op haar jeugdleden. DO De
Daarom ben ik op dit moment bijzonder ontevreden over hover v<
beleid dat gevoerd wordt door het bestuur van de Afdeli IARA
Leiden betreffende het jeugdplan. Het jeugdplan houdt in c 10 Col
talentvolle spelers een uitnodiging krijgen voor het spel )e 9r0
van selectiewedstrijden. Bij goed bevinden kan dat, via e [lucht).
afdelingscommissie een plaats in een vertegenwoordigend e >ijna g
tal opleveren. ijk© 9.r
De gehele verkiezingsprocedure is vaag te noemen, even, !0 Bij
zaken betreffende verzekering, verzorging en begeleidii iraatp
van de betrokken spelers". eerd
Lugdunum-voorzitter Phil Verstraaten windt er in zijn, in Ast
„Lugdunum-nieuws", op schrift gestelde nieuwjaars-speet Ier r
geen doekjes om. Het Leidse beleid rond het jeugdplan dei (wartii
niet, de organisatie klopt niet, de selectie-procedure is vaai Ie Ho
Bij deze constateringen houdt Verstraaten het echter niet. taal (f
19 Bij
Ontoelaatbaar? (2)
.Onaanvaardbaar is ook dat geselecteerde spelers van verei Igjjcj
gingen waar geen regionaal voetbal gespeeld wordt, vertre jq q]N
ken naar clubs waar dat wel gebeurt. Deze problematiek h uuf n
ik voorgelegd aan de heer Persoon, voorzitter van de afdeli ^p/^
Leiden. Ik heb hem gevraagd of een afdelingstrainer hier ,g Qg
een bepaalde rol zou kunnen spelen. De afdelingsvoorzitt .|m y
merkte op dat adviezen, gegeven door de afdelingstrainer,
heer Philippo, aan jeugdspelers om regionaal te gaan spele ,5 je
van belang voor de desbetreffende spelers zijn. Hij ziet h/erLgj pi
geen gevaar. je p
Dit zijn voor mij ontoelaatbare uitlatingen van de afdeling (aDDe
voorzitter. Het houdt in dat, als je geen regionaal voetl jjg
speelt, je je spelers in wezen overdraagt aan het regionjg jQ
voetbal. En dan
moet je blijven pra
ten - wees zuinig op
je jeugd. Het beleid
van de afdeling zal
ik dan ook met ar
gus-ogen blijven
volgen!"
Phil Verstraaten
houdt z'n groenwit
te kikkertjes liever
bij elkaar, dat is
duidelijk.
Wij van Hutspo(r)t
daarentegen, gaan
heel ver mee met
die andere zienswij
ze.
Marco van Basten,
Michel Valke, Ruud
Gull it, Gerald Va
nenburg, En zo Sci-
fo.
Wij genieten, in
minder winterse tij
den, bijna wekelijks
van het feit dat zij,
al dan niet met me
dewerking van hun
clubvoorzitter, in
ieder geval wèl be
sloten „hoger" te
gaan spelen...
Vervroegd
Aardig.
Het tafëltennisduel tussen De Veluwe en Avanti vond afgelk
pen weekeinde vervroegd plaats, in verband met de deelnf
me van Avanti-speelster Bettine Vriesekoop aan de
maand te houden Top Twaalf. Wie echter nu denkt dat 1
Hazerswoudse „herenploeg" dus met Vriesekoop richting wj
luwe trok, heeft het fout. Avanti, met Gerard Bakker jr.^
plaats van Vriesekoop. kwam, zag en verloor met 6-0.
En Vriesekoop? Die bereidde zich, al trainend, bij het LeiM
Scylla voor op diezelfde Top Twaalf...
Video
Laurens van As, de talentvolle Leidse judoka, was best 'ev1t
den met de derde plaats tijdens de Lei da to sport verkiezing^®®
Een derde notering, die ongetwijfeld hoger was geweest, w» Par0
neer hij vorig jaar tijdens de Europese Kampioenschap^
t/m 21 jaar in het Spaanse Cadiz niet de zesde maar de eer4«OS
plaats zou hebben behaald. Vooral zijn oosteuropese opponel^-
ten bleken echter uitstekend op de hoogte van de door Vi Skie
As gebezigde judo-technieken"OS
„Die oosteuropeanen bleken ellenlange video-opnames vj-1^
mij te bezitten. Mijn technieken waren geen verrassing ma^ie
voor ze. Als je thuis gezellig naar een film zit te kijken, derl JBLI
je nog: goh, leuk zo n video. In Cadiz kon ik die dingen ecM5
wel vervloeken,'"u
(Gut
Wilma t<S
Zo heb je ze maanden niet in de rubriek, zo is het weer wek 45 j
den
.00 I
VOOI
'derf
lijks raak.
Inderdaad: het onderwerp van gesprek is korfbal.
Beter gezegd: Fides Pacta korfbalster Wilma Neuteboom.
Immers: de wijze waarop zij haar Albatros-tegenstander (i
derdaad: „der bejegent, schreeuwt gewoon om een fotogral jg
