k
ina
£sMoe6otwa/iit
Koos Driessen draait al:
eendagsvlieg „corrigerende'
Porsche-dienst mee
ZATERDAG 17 NOVEMBER 1984
nodigt lichtend een potentiële delinquent tot stoppen uit. Als het aan Koos Driessen
had gelegen, I
niemand. Nietwaar, als diaken kun
je geen priester zijn. Maar Koos
Driessen was van het ene ogenblik
op het andere een onmiskenbare
politieman. Niet van echt te onder
scheiden. Alsof hij nooit iets anders
had gedaan.
Nonchalante duim
Om drie uur vertrok het span van
Driebergen, bij een miezerig regen
tje en onder vallende bladeren. Wij,
de LC-mensen, waren al eerder te
rug naar Leiden gegaan, maar na
een minuut of vijf passeerde de 06
ons in razendsnelle vaart. Als in
een schim zag ik Koos Driessen in
een ontspannen, onaandoenlijke
houding, nonchalant de rechter
duim geheven, en zoefff, wèg was
hij. Pas 's avonds hoorde ik van
zijn lotgevallen, onder regie van
Harry Mulder. Na vijf minuten had
de 06 al z'n eerste „klanten" gehad:
twee bejaarde dametjes, van wie de
bestuurster vergeten had het mist-
achterlicht uit te doen.
Het werden verhalen aan tafel, aan
de Rijndijk. Bij de heldere soep:
„Weinig radioverkeer, hè Harry?
resumeerde Koos Driessen; „Maar
we zijn toch wel zeker een keer of
tien gestopt. Zoals met die Turk bij
Rotterdam, die slecht in de autove
ren zat". En dan was er nog een
snelheidsmaniak geweest die naar
de kant werd verwezen. Die had
een slagwapen en een breekijzer
aan boord. Harry Mulder: „Maar
die gaf-ie zo af Gierend door
de bocht, met gillende sirene en
zwaailicht, bij Leidschendam na
een oproep assistentie verlenen na
een inbraak in Amstelveen. Koqs:
„Jammer genoeg hebben we het
spoor niet te pakken gekregen".
Samen met Harry haalde Koos ook
nog een vrachtwagen van de weg.
De achterlichten deden het niet. En
wat antwoordde dan zo'n chauf
feur?: „Gek hoor, daarnet deden ze
het nog
Er was ook een dametje met
vrouwen hebben de Porsche-jon-
gens 't meest te stellen dat wei
gerde naar de kant te gaan; ze wist
niet „wat die politieman nu eigen
lijk wilde". Na een derde poging
van Harry lukte het tenslotte en
reed mevrouw de berm in. nors en
kwaad: „Waarom moet dit nou?"
Nou, ze had mei stadslichten aan
gereden
Koos Driessen had z'n draai hele
maal. „Harry is net een geslepen
uil", vertelde hij, tussen twee vor
ken met reerug door; „net zoals z'n
collega's. Die zien alles in het dorr-
ker, die gasten. En ze kunnen aar
dig autorijden, mag ik wel zeggen!"
Harry Mulder een loegewjjjj
Porscheman bleef er ijskoud on
der. Hij beet opeen zwijnebotje en
bedacht: „De BMW is een goede
auto, maar je kunt er niet mee doen
wat je met een Porsche doet Wij
zweren allemaal bij de Porsche.
Zonder meer!". Eindelijk eens ie
mand die niet „zeker weten" bazel
de. „Omdat het een goeie, kleine
auto is, met een geweldige accele
ratie. om 'm ergens bij te trekken
en om je als politieman een beetje
veilig te kunnen bewegen in het
verkeer Snel reageren. Dat is erg
belangrijk Ga je mee. Koos!1 Een
laatste ritje voor vandaag". Het was
negen uur. Ik nam nog een fruitsa
lade toe en Koos en Harry bepaal
den zich in allerijl tot koffie Er
moest nog gewerkt worden, al was
het maar voor een uurtje K«h,s Waa
de eerste die gehaast opstond. Nog
één keer dat geweldige gevoel
Koos Driessen („Mijn vrouw zat
nog meer in de zenuwen dan ik")
kan er nu nog van dromen. Hii is
een ervaring rijker. Een heel MM*
-le keer komt een droom waarachtig
uit
TON PIETERS
Foto's WIM VAN NOORT
ICoos Driessen, verhuizer uit
Oegstgeest, zag dezer dagen zijn
droom werkelijkheid worden. Hij
had naar de jubilerende Leidse
Courant zijn wens ingestuurd: een
dienst meedraaien met de
verkeersdienst van de
Rijkspolitie, de Porsche-groep.
Het inwilligen van die wens had
enige voeten in de aarde. Een
dienst meerijden in een
politionele Ford of BMW zou wat
eenvoudiger zijn geweest. Toch
lukte het. In een razendsnelle
tweepersoons witte schicht
assisteerde Koos Driessen een dag
lang wachtmeester der eerste
klasse Harry Mulder. Hij
achtervolgde mee, haalde domme
weggebruikers van de weg en
betrapte een snelheidsduivel inet
i de
n Pieters
trouw de
i van Noort
i fotografisch
Driessen bekende toen we
druilerig begeleid door de
.a. naar Driebergen reden
nij een beetje uniformgek was.
trot op parades en luchtmacht.
Liefste wens
voert
verhuizer tot
gedroomde
politietaak
EBERGEN Ongelooflijk bij-
JS maar wat de meeste indruk op
tegels s Driessen had gemaakt, die
375 en avond, waren „de ge-
zen. T^g °gen van die jongens"
Herenv^belde me 's anderendaags nog
711-10 keer op en zei: „Nee man, wer-
kos k' wat die knapen allemaal in
leprijzi oogwenk zien, dat is gewoon
SCHMi te geloven! Vergeet dat vooral
3ENTE in je stuk te zetten. Ze beschik-
jet op| over een ontzettend goede op-
17 3Ckingsgave. Dat zit er wel in bij
Ook mannen. En altijd geconcen-
rd, hè, ook al vloog bij Harry
lasstrj| aald van de snelheidsmeter een
arden omhoog tot bijna tweehonderd
imeter". Op die bewuste dag
p ir/opig na z'n trouwdag dè dag
>.7.9. oos' werkzame leven zaten
yen hij aan de Hazerswoudse
nendijk 's avonds aan een
de krant aangeboden wild-
ilel. Drankje erbij: Harry een
£oos een Spa-rood. Maar Koos
liet óp z'n gemak, toen het ein-
an zijn avontuur naderde. Het
was hij zó, over het asfalt van
verbeelding, verder z'n zeven-
lemel in gevlogen. Een toetje
er nauwelijks bij hem in:
m op, Harry, we moeten nog
uurtje de weg op". „Ja", zei
y, eerste klas mentor van Koos
wij va
per k
fkbaai1306 6ast °P een suizende
cdag over 's Heren en 's rijks
i-u i en. „Ja, we gaan nog even op
luu"' phol aan en daarna nokken we
9. I oor vandaag", zei Harry. En hij
to> C'oos hesen zich weer in een
pri ipregneerde en niet kapot te
inium, [en witte jas met reflecterende
n papi >en. Rónd een uur of half elf
ontain rde Harry Mulder z'n bijrijder
s aan diens huis af. Omflitst
een blauw zwaailicht. En ie-
in dié rustige buurt voelde
at- 10 tr iets bijzonders met Koos was
ïurd
1N§|
.oos) W. Driessen, 49 jaar,
schaÉtgeestenaar, expediteur
ierd 3 ïuizer, had z'n zin gekregen,
reageerde, meteen al in april,
:en oproep in de Leidse Cc
die mensen uitnodigde om (bij
iheid van het 75-jarig be-
ja, ja, ik weet 't; dat u het
[el weetvan de LC) een-
wens kenbaar te maken. „Er
ifemand thuis en hup, ik ging
';n dat briefje schrijven. Niet
n. vond ik. Baat het niet, het
adt ook niet. Ik wist, dat de
>che-groep van de Rijkspolitie
v t gaat en over een paar jaar
ichien niet meer bestaat. Die
W doet me niet veel. Als grote
heb je altijd wel van die
feentimentjes, hè? Alleen de
■che, en anders niets Dat
f mijn hartewens: één dag mee-
w^ien met zo'n Porsche-dienst
de R.P. Ik kon het nauwelijks
ven, maar na veel moeite door
e krant vond „Driebergen" dus
gaatje, zo heb ik begrepen. Ik
anders nóg wel een wilde wens
ad hoor: vliegen in een straal
vliegtuig van de Luchtmacht,
wis m'n militaire diensttijd heb
opleiding net niet gehaald".
uniformgek
tc
koo9°tieSlTte
r. „an echt te
Saf><9c^den-
legd. v
shows ook. Prachtig! En dan die
snelheid, hè. Maar tot nog toe heb
ik zelf geen Porsche op m'n dak ge
had".
We mochten Driessen Koos noe
men en als het aan de korpsleiding
had gelegen had hij een nummer
gekregen. En was hij meteen sum
ma cum laude geslaagd voor zijn
rijkswegennetbrevet (dat niet be
staat, maar in het geval van Koos
had het gekund). Want Koos Dries
sen zou een aanwinst zijn geweest
voor de R.P. in het algemeen en
'voor de Porsche-groep in het bij
zonder. Ik ren mezelf (en Koos) nu
maar even voorbij, maar ik heb
straks nog wel iets anders te mel
den.
Doorgaans is Koos Driessen met z'n
DAF op de verhuistoer; („vrij in de
Benelux"), vanaf 1966. Voordien
was hij geëngageerd bij de Spoor
wegen; als treingeleider. Nu heeft
Koos twee mensen in dienst: „Sterk
en slim; we hebben op het ogenblik
interne verhuizinkjes in het raad
huis van Oegstgeest te verzorgen.
En je blijft actief, hè. Zo wil ik bij
voorbeeld ook een reünie organise
ren van de eerste en tweede klas-
sertjes van de St.-Willibrordschool
in Oegstgeest, van mijn jaargang
'41-'42".
Vlak voor Bunnik zei Koos, in het
dagelijks leven een „nuchter kalf":
„Ik had eigenlijk een grote kunst
snor moeten opplakken. Als corpus
delicti". Koos begon de zenuwen te
krijgen. Anders zeg je zoiets niet.
Even voorbij Bunnik, vlak voor de
afslag Zeist-Driebergen: „Nou jon
gens, ik begin toch een beetje de
hik te krijgen hoor". In tegenge
stelde richting zoefde een Porsche
van de Rijkspolitie voorbij. Al een
beetje familiaar, maar Koos werd
stiller: „Ik zit nu een beetje aan
m'n Golf te denken
Na een zwenking naar rechts be
vonden we (Koos en twee begelei
ders van de krant) ons in een
„rijkspolitioneel frontgebied": het
land der blauwe zwaailichten, be
nevens de rode banden en helmen,
de witte jassen en blauwe broeken
en blauwe truien-met-schouder-
stukken. Van hieruit wordt een
ganse natie aan banden gelegd, al
thans op de keper beschouwd; op
de doorgaande vaart bespied en
binnen de perken gehouden. Koos
had al eerder gezegd: „Fascinerend,
dat kleine snelle wagentje met die
felrode strepen; kom daar maar
eens in als burgerjongen. Dat kun
je nou wel willen, maar het is toch
onmogelijk! Nou ja, vandaag ge
beurt het dan; dank zij de LC". Als
Koos eefi Engelsman was geweest,
had hij daaraan toegevoegd: God
bless you! Maar Koos is geen Brit,
hoewel hij wel flegma bezit. Dries
sen grapte, met een onrustige
grijns, ook nog even: „Ik mag m'n
strepen wel opdoen Nou, zelfs
hier werd in voorzien, later. Het
zou bijna te dol worden.
Overstekende kippen
We' reden het Berichtencentrum
van de Rijkspolitie Driebergen bin
nen. Toffe boel daar, met slagbo
men, concentraties van Porsches en
ander tuig. Maar erg vriendelijk in
de uitwerking; met loslopende
„overstekende" kippen. Zwaar ge
subsidieerd pluimvee, dat aan dit
R.P.-aspect een agrarisch karakter
verleent. Een ploeg politiemannen
arriveerde per busje: terug van
sport. Dat hoort ook bij het dage
lijks programma. Een R.P.'er moest
door z'n makkers gestut worden:
hij was duidelijk gehavend en hij
hinkte. Maar we zaten fout en wer
den naar een ander adres verwe
zen, een paar honderd meter ver
derop, nog meer het Driebergense
groen in. Daar glorieerde het appa
raat in een groot (gehuurd) onder
komen: dc AVD, Algemene Ver
keersdienst van dc Rijkspolitie.
Men was dc zaak aan het opschil
deren cn dat rook jc dan ook.
Hier wachtte Koos Driessen, de no
nonsensc-verhuizer, een VIP-ont-
vangst. Niet slechts een kop koffie
met speculaasje werd geserveerd
door een staf-meisje, maar daar tra
den ook aan het hoofd vamjiet staf
bureau AVD, de imposante en
„stemhebbende" „burgermeneer"
Th. Leenders (men hoorde hem in
de verte aankomen en er werd ge
zegd: daar komt meneer Leenders),
en „opper" Arie Brouwer, van de
sectie Voorlichting van het stafbu
reau. Prettige, voorkomende men
sen. Aan het gezicht van Koos kon
je al zien, dat hij voelde zijn roe
ping te zijn misgelopen: hij had zó
als postulant willen intreden. Al
thans, hij voelde zich thuis en
opeens weer rustig in die sfeer van
„law and order".
Chef Leenders stelde Koos meteen
met donderende stem op z'n ge
mak: „Aha, dus u bent de uitverko
rene! Leuk van de krant, hè? Van
ons ook een beetje. Het gebeurt zel
den of nooit dat we dergelijke wen
sen kunnen inwilligen. Alleen als
je koningin bent of minister of een
andere hooggeplaatste. Bent u wel
goed verzekerd? Nee, nee, ik meen
het. Al is het rustig herfstweer,
maar als je nou nagaat dat je ge
schept kunt worden, zó met een
motorkap en van die dingen. Heb
ben overigens de heren van de
krant geen gebak meegenomen?
Jullie zijn toch vijfenzeventig jaar
geworden, nietwaar? Okee okee,
onze koekjes zijn vers". En de heer
Leenders gaf tekst en uitleg aan
gaande de door 600 mensen beman
de AVD: „We hebben nog onge
veer vijfenveertig Porsches over. U
bent toch speciaal geïnteresseerd in
Porsches, meneer Driessen? Ja. nu
hebben we de BMW op proef".
Arie Brouwer kwam ertussen:
„Onze wens is een wagenpark van
in totaal vijfenzestig wagens; het
zijn er nu een stuk of zestig".
„Okee Arie", zei heer Leenders,
„maar we hopen volgend jaar nog
vijfentwintig Porsches bij de R.P.
over tc hebben. Die auto is altijd
ccn goed stuk gereedschap voor ons
geweest; ook in de werksfeer. Het
is een goede, open surveillance
auto. Een open auto hebben wc al
tijd bepleit. De motorrijder is eigen
lijk dc beste surveillant. Maar die
kan alleen weinig meenemen en
ook het weer is vaak niet zo ge
schikt vpor motorsurveillance Wat
zeg je nou weer. Ari~? De BMW
een „opa's wagen"? Kom kom, nou
nee hoor, zo is het nu ook weer
niet".
Inmiddels had wachtmeester eerste
klasse Harry Mulder zich aange
diend. Samen met Harry Mulder
aan het stuur zou Koos, als collega-
surveillant, een dienstje hulpverle
ning op de weg gaan meedraaien.
Er zou 's avonds gegeten worden
(„een maaltijd genieten") op een
vast adres onderweg. In dit geval
hotel-restaurant Groenendijk in
Hazerswoude. Th. Leenders: ..Dat is
ook een van onze vaste slaapadres-
sen; moet ook wel. als je permanent
in dienst bent. We hebben het pas
nog gevierd twintig jaar klant van
de Groenendijk!"
„Wroemmm!", zei ik, „daar staan
altijd Porsches langs de Rijndijk.
Daar gaan de mannen dus eten en
slapen!"
„Wat wroemmm (chef Leen
ders weer) „Zegt u altijd
wroemmm als u onze Porsches
ziet?"
Verkeersinformatie
Th. Leenders je komt niet zo
maar om hem heen rakelde zijn
herinnering op: „In '62 begon ik
m'n eerste verkeersinformatie in
Driebergen. Ik had in Engeland er
varing opgedaan. Nu gebeurde het,
dat op een goede dag in de rijksweg
A4 bij Leiden stenen uit het weg
dek waren losgeraakt Je had toen
nog slechte weggedeelten met klin
kers. en op een gegeven moment
vlogen die de weggebruikers om de
oren. Nou, in Engeland werd in
dergelijke gevallen meteen over de
radio gewaarschuwd. Ik dacht, toen
ik ervan hoorde, van die wegsprin
gende klinkers bij Leiden: waarom
kan dat hier ook niet. dat waar
schuwen via dc radio'' Wel, de
KRO was toen in dc ether cn ze
zeiden daar, dat zc na het avondge
bed het bericht zouden uitzenden.
Dat is gebeurd en zo ontstond ook
in Nederland de verkeersinforma
tie over de radio". Leenders kan
van alles aan
Maar het lot moest z'n beloop heb
ben. Harry Mulder Apeldoorner
die met z'n gezinnetje in Harder
wijk woont had de 06 voorgere
den. Volledige roepnaam van de
Porsche: 12.06. Het gezicht, het
imago van de R.P. op vier razend
snelle wielen. De zaken waren al
ingepakt ook: onder meer EHBO-
spullen, verbanddoos, blaaspijpjes,
koevoet, snijders, handlamp. en een
„opsporingsregister", up to date
door de computer per minuut bijge
houden, maar handzamer dan een
dik telefoonboek.
Leenders: „Daar gaan ze dan; ik
geef hun m'n zegen. Heer Driessen
krijgt te maken met een educatief
optreden: waarschuwend, corrige
rend of verbaliserend. Het „tole
rantie-systeem" noemen wij het;
waarbij het woord en weerwoord
alle kansen krijgen. Harry Mulder
zal zich, bij een aanhouding, ook
correct melden: ik ben Harry Mul
der. goedenavond; ik heb bij u dit
of dat geconstateerd. Daar kunnen
we misschien even over praten.
Nou ja, zoiets dan".
Koos zat, uiterlijk doodkalm, te
luisteren. Maar toen had z'n uur
geslagen en voor een laatste forma
liteit (we hadden afscheid genomen
van het koppel Leenders-Brouwer:
cheerio and good luck; alleen Por
sche is Duits) kwamen we weer
tussen de kippen van het Berich
tencentrum terecht. Daar was de
Meldkamer. Strikte stilte: radio
uitzending. Wc kwamen binnen
tussen twee spookrijders door. Van
hieruit werd heel het land voorzien
van alle inlichtingen die aan files
en stremmingen kleven, direct of
indirect. Domein, van waaruit aan
de veiligheid op de weg getimmeid
cn gesleuteld wordt Toen kreeg
Koos. die geluksvogel, als gold het
een lagere wijding, de blauwe trui
toegediend, met dc drie eorste-klas-
strepen op dc schouders Dus toch
die strepen! Dat had Koos nooit
van z'n loven gedroomd. En dc
rood getopte helm met stofbril pas
te hem uitstekend. Het witte open
lucht-gelegenheidsjack zat hem als
gegoten, maar miste wel de distinc
tieven. Dc grijze ribbroek eronder
paste niet in dat politie-hcerlijke
geheel, maar ^Jat zag verder toch
Aanhouding van de eerste zondebok: wachtmeester I titulair Koos Driessen houdt het achterop komend verkeer in de gaten, terwijl „collega" Harry Mulder
„corrigerend" optreedt.
