„Het geld ligt
op straat"
in
„Honkbal
team begint
op Feyenoord
te lijken"
SCHEIDENDE KNSB-
DIRECTEUR WIM COMELLO:
Jungle
BART VOLKERIJK OVER WK
DEN HAAG De argeloze
lezer van de sportpagina's zou
de afgelopen weken de in
druk hebben kunnen krijgen,
dat op Cuba een Nederlandse
sportploeg bezig is geweest
aan het schrijven van een
zwarte bladzijde in de vader
landse sporthistorie. Het ging
ditmaal om de nationale
honkbal-equipe, die in het
land van Fidel Castro de ene
nederlaag op de andere sta
pelde en ogenschijnlijk troos
teloos laatste werd in het toer
nooi om de wereldtitel.
De feiten kloppen, het oranje-ne
gental verloor alles, op één keer na
en finishte onderaan in het klasse
ment. Maar de interpretatie, dat op
Cuba een dieptepunt zou zijn be
reikt, klopt geenszins. Integendeel,
zo moet zelfs voor diezelfde matig
georiënteerde sportlezer wat raad
selachtig worden vastgesteld. Want
nog niet eerder slaagde een Neder
landse honkbalploeg er in tegen de
sterkste landen van de wereld zul
ke eervolle uitslagen neer te zetten
als ditmaal op Cuba. Twee jaar ge
leden bereikte het vaderlandse
team in Azië de ongekend hoge
klassering van zesde in de eind
stand. Maar dat hoogtepunt werd
bewerkstelligd door slechts twee
overwinningen meer dan Neder
land ditmaal op Cuba boekte.
Bart Volkerijk was beide keren
present en kan fris van de lever
verhalen over de belevenissen op
Cuba, want hij keerde pas afgelo
pen dinsdag terug na maar liefst
drie dagen onderweg te zijn ge
weest. Mede overigens door een
stop van een dag op net niet te ver
smaden Curasao, waar de expeditie
van het Nederlands team ruim
twee weken eerder ook was begon
nen aan het Middenamerikaanse
avontuur. Op het Antillen-eiland
werden nog wat oude honkbalcon
tacten aangehaald met ooit in ons
land actieve, maar inmiddels naar
hun geboortegrond teruggekeerde
spelers. Bart Volkerijk, met zijn 28
jaar inmiddels een van de routi
niers van de Nederlandse honkbal-
ploeg, kijkt met redelijk plezier te
rug op het recente wereldtoernooi.
Hoewel dat genoegen vooral be
trekking heelt op zijn eigen in
breng in het evenement, dat hij af
werkte als zogenoemde relief-pit
cher, degene die de startende wer-
Eer opvolgt zodra deze in.moeilijk
eden dreigt te komen.
Minder ongunstig
Volkerijk, als enige van het Haagse
ADO in het nationale team opere
rend, heeft vastgesteld dat het er
met de vaderlandse honkbalsituatie
aanzienlijk minder ongunstig voor
staat dan het thuisfront meende te
moeten afleiden uit de serie neder
lagen op Cuba. „Hoewel er, naar
mate het toernooi zijn einde nader
de, wel sprake was van afnemende
motivatie", stelt de Haagse onder
wijzer vast. „Maar daar waren wel
argumenten voor".
„We begonnen het toernooi prima.
Niet alleen door de onverwachte
zege op Taiwan, maar tevens door
de hele sfeer en entourage. We za
ten met een aantal andere ploegen
NAARDEN Op een groots
aangeklede receptie heeft
Wim Comello gisteren af
scheid genomen als directeur
van de Koninklijke Neder
landse Schaatsenrijdersbond.
Meer dan veertien jaar was de
kersvers gepensioneerde, in
Naarden huizende Fries de
constante factor in een van de
woeligste sportbonden van
ons land. Comello „overleef
de" achtereenvolgens de voor
zitters Quarles van Ufford,
Herman van Laer, opnieuw
Quarles van Ufford en Jan
Klok. De huidige eerste man
David Meijer gaat verder met
een professionele staf onder
leiding van Juijen Osinga.
Comello over zijn opvolging: „Met
de tien kandidaten die na selectie
overbleven heb ik wel gepraat. Ik
heb hen vooral gewaarschuwd. Ze
moesten wel weten waar ze even
tueel aan zouden beginnen. Een
bondsdirecteur heeft geen baan
voor de normale zeventienhonderd
uur per jaar. Ikzelf kwam bijna aan
het dubbele. Maar daar moet je niet
over zeuren. Dan moet je maar iets
anders gaan doen. Als je kiest voor
het vak van kolenboer, moet je niet
bang zijn voor zwarte handen".
Wim Comello is nu dus KNSB'er
af. Maar dat hoeft niet te beteke
nen dat hij verloren is voor de
sport. „Voor mezelf heb ik het idee
dat ze mij nog wel eens om advies
kunnen vragen, te meer omdat de
mensen die in het KNSB-bestuur
zitten nog niet zoveel ervaring heb
ben. Ik zal me dus wel bezig blijven
houden met de sport, al hoeft dat
niet per se schaatsen te zijn. Het
klinkt uit mijn mond misschien
wat vreemd, maar men ziet mij als
een deskundige, vooral op het fi
nanciële vlak. Laten we eerlijk
zijn: het zou ook zonde zijn als alle
kennis en alle relaties die ik heb,
ingeblikt zouden worden", zegt Co
mello zonder een spoor van arro
gantie.
Dat er uit de niet-schaatshoek in de
in hetzelfde hotel in Santiago, de
grootste stad van Cuba met in de
buitenwijken nogal wat van die
bouwvallige golfplatenhuisjes. Dat
was van goede kwaliteit, op elke
kamer televisie, waardoor je bij
voorbeeld als je zelf niet speelde
het hele toernooi van 's morgens
tien tot 's avonds twaalf uur per
fect kon volgen. Ook het eten was
goed en er waren eigenlijk geen
problemen. Met uitzondering dan
van het feit dat we na Taiwan niet
meer wonnen. Maar nadat we door
al die nederlagen in de verliezer
spoule waren terecht gekomen,
moesten we verhuizen naar Hol-
quin. Daar zaten we in een veel
minder goed hotel, het eten was
slechter en je kon alleen in de cen
trale hal naar de televisie kijken.
Bovendien werden nogal wat van
onze spelers ziek. Buikloop, koorts
enzovoort. Bijna iedereen heeft wel
een dag op bed gelegen. Ik ben er
zelf gelukkig van gespaard geble
ven. Maar al die factoren, waarbij
gevoegd dat we in Holquin op een
veel zachter veld moesten spelen
dan in de andere poule in Havana,
hebben wel hun invloed op de hele
gang van zaken gehad". Hetgeen
zelfs op de instelling van een aantal
spelers een zo negatieve werking
heeft gehad, dat coach Harvey Sha
piro zich na terugkeer van de Ne
derlandse ploeg genoodzaakt zag
een viertal spelers (Joost, Haitze de
Vries, Bos en Kruyt) te verwijde-
richting van Comello wordt geke
ken, is alleen maar logisch, want
hij is de man achter het miljoenen
contract dat de KNSB afsloot met
de verzekeringsgigant Aegon, pro-
dukt van een fusie tussen Ago en
Ennia. Een nieuw bedrijf, zo rede
neerde Comello, heeft er alle be
lang bij zijn naambekendheid te
vergroten. En welk medium is dan
geschikter dan een sportbond die
geregeld, zij het ook negatief, in het
nieuws is?
Wel oppakken
Comello: „De centen liggen op
straat. Maar je moet ze wel oppak
ken. En je moet als sponsor natuur
lijk wel iets te bieden hebben. Onze
bond heeft dat zeker, zelfs meer
dan de voetballerij. Er zijn écn mil
joen actieve voetballers, maar als er
natuurijs is. staan er vier miljoen
mensen op de schaats. Qua kijk-
ren uit de ploeg, die binnenkort
aan een toernooi in Taiwan deel
neemt.
Nooit meer
Bart Volkerijk wil zich niet men
gen in de discussie over de redenen
die de Amerikaan Shapiro heeft
gehad voor die maatregel. Ook
geen woord over de reactie van de
betrokken spelers, die hebben ver
klaard dat ze onder Shapiro en
diens assistent Henny Jenken nooit
meer voor het Nederlandse team
willen uitkomen. „De andere spe
lers moeten wel verder met Shapi
ro", houdt hij zich op de vlakte.
Om er wel aan toe te voegen dat
het, voor zo ver zijn kennis strekt,
slechts gaat om problemen rond de
sportieve instelling van het bewus
te kwartet en niet om Jannes van
der Wal-achtige toestanden zoals
ooit in een Braziliaanse nachtclub.
Liever praat Bart Volkerijk, eerder
dit jaar tijdens de honkbalweek in
Haarlem door Shapiro geïntrodu
ceerd als „reliever", over het spor
tieve gebeuren tijdens het toernooi
om de wereldtitel. „We hebben
verdedigend erg sterk gespeeld",
zegt de Hagenaar, die op Cuba in
zes van de acht wedstrijden zijn op
wachting maakte en vijfmaal het
dichtheid is het schaatsen de twee
de sport. Dat is ook logisch, want er
is nu eenmaal meër voetbal op de
buis".
Nationaal eist het hardrijden haast
alle aandacht en publiciteit op.
Maar mondiaal gezien is het kunst-
rijden belangrijker, oordeelt Co
mello. „Het hardrijden is een zaak
van bepaalde landen. Maar voor
het kunstrijden bestaat in de hele
wereld belangstelling. Comello's
liefde voor het kunstrijden is niet
aangeboren, maar is in de loop van
de tijd gegroeid. „Ik heb gezien wat
de ouders er allemaal voor over
moeten hebben om hun kind te la
ten kunstrijden. Ik vind dot die
mensen de steun van de bond ver
min. Binnen de beperkte moge
lijkheden die er waren, heb ik zo
veel mogelijk voor het kunstrijden
gedaan, maar nog steeds is er geen
nationale selectie, geen bondstrai-
ner, geen choreograaf, niets. Alles
dreigt onder te sneeuwen, maar ge
lukkig zegt het huidige bestuur wel
ZATERDAG 3 NOVEMBER 1'
Bart Volkerijk: „We zijn constanter gaan spelen, maar misten het beetje geluk om nog een paar overwinnir
gen te boeken".
karwei tot het eind afmaakte.
„Maar aanvallend waren er proble
men. Er vielen over het geheel ge
nomen wel voldoende honkslagen,
maar ze kwamen te verspreid tot
stand om punten op te leveren. Je
moet dan een beetje geluk hebben
en dat gebeurde helaas niet al te
vaak. Het bemoedigende was ech
ter, en daarmee hebben we aange
toond dat we met deze jonge ploeg
toch op de goede weg zijn, dat we
goed zijn blijven honkballen. De
uitslagen bewijzen dat ook wel. In
vorige WK's zijn we wel eens met
9-1 of zo iets afgedroogd. Dat is nu
niet een keer gebeurd. Dan kun je
natuurlijk zeggen dat we niet tegen
Japan en Cuba hebben gespeeld,
maar toch is het een resultaat dat
er staat. We hebben aangetoond dat
we nu redelijk constant kunnen
spelen. Dat is belangrijk. Waarom
is Feyenoord vorig seizoen kam
pioen geworden? Niet omdat ze het
nele seizoen zo geweldig hebben
gespeeld, maar wel doordat ze het
aantal tegenvallers tot een mini
mum hebben kunnen beperken.
Daar begint hét bij ons ook een
beetje op te lijken".
Aangenaam verrast
Bart Volkerijk, na een aanvankelij
ke gereserveerdheid zelfbewust
pratend, heeft uit die rol van „in
valler" zoals gezegd voldoende te
vredenheid geput. „Ik speel graag
veel", zegt de Haagse werper, die
bij thuiskomst aangenaam verrast
opkeek toen hij vernam dat hij in
het klassement van de meest waar
devolle speler in de Nederlandse
competitie tweede was geworden.
„Als je starter bent, speel je een
keer, daarna drie dagen niet en dan
pas weer. Als reliever kun je elke
dag in actie komen. Dat spreekt me
wel aan".
„Toen ik voor het eerst bij het Ne
derlandse team kwam, als 20-jarige
tijdens het WK in 1976, begon ik
als starter en dat heb ik eigenlijk
altijd redelijk goed gedaan. Met uit
zondering van het EK van vorig
jaar tegen Italië. Toen ging het he
lemaal mis. Ik weet trouwens nog
steeds niet waarom. Maar in mijn
nieuwe rol kan ik veel in actie ko
men en dat ligt mé. Ik ben een
toernooispeler, ik kan me een heel
evenement goed daarop concentre
ren. Dat was waarschijnlijk het
probleem van die vier jongens, die
nu uit de ploeg zijn gezet".
Veredelde B-ploeg
Het feit dat het Nederlandse team
vanaf volgende week in Taiwan
met een veredelde B-ploeg aan de
start komt en het Nederlandse pu
bliek waafschijnlijk weer met lou
ter nederlagen wordt geconfron
teerd, betreurt Bart Volkerijk. „Dat
is slecht voor de reputatie van het
honkbal. Op zo'n manier krijgt het
thuisfront weer een verkeerd
beeld. Maar er zullen bij het accep
teren van die uitnodiging wel be
langen hebben meegespeeld, die ik
niet ken".
„Ik kan nu ook nog niet beoorde
len wat voor invloed de beslissing
van Shapiro heeft om die vier ion-
gens te passeren. Als ze bij hun
standpunt blijven en niet meer
voor de Nederlandse ploeg willen
spelen, is dat te betreuren. Dan
wordt de opbouw, waarvan nu toch
duidelijk sprake is, weer verstoord.
Maar ik heb de indruk dat het een
eenmalige beslissing is van Shapi
ro, een daad om ze te waarschu
wen. Zodat ze een volgende keer
beter gemotiveerd aan een toernooi
deelnemen".
Bart Volkerijk is trouwens zelf nog
lang niet van plan een punt achter
zijn carrière te zetten. „Daarvoor
beleef ik nog te veel genoegen aan
deze sport. Ik doe het voor mijn
plezier en ik zou voor bepaalde
clubs ook nooit voor geld willen
honkballen. Hoe lang ik nog blijf
spelen, weet ik nog niet. Ik heb wat
dat betreft niets gepland. Een ding
weet ik wel zeker: als ik geen zin
meer heb in de hoofdklasse of niet
meer kan meekomen zal ik nooit
op een lager plan gaan spelen".
FRANK WERKMAN
Wim Comello
oog voor het kunstrijden te heb
ben", meldt Comello, die er, zolang
een Nederlandse kunstrijschool
ontbreekt, geen moeite mee heeft
Amerikaanse of Canadese rijders
en rijdsters van Nederlandse voor
ouders voor de KNSB te laten uit
komen.
Rust
Comello kan zich slechts één spon-
sorproblecm herinneren, waarvoor
geen oplossing werd gevonden.
„Een iaar of vijf geleden moest er
geld komen voor een ploeg die
naar Inzeil ging. Op de televisie zag
ik toen een reclamespotje: Vola
voor geld. Dat was de oplossing: het
geld kwam er. Als tegenprestatie
zou ik cr voor zorgen, dat ik op de
televisie een keer de naam van de
geldschieter zou laten vallen. Maar
die gelegenheid heb ik nooit gekre
gen. Dat zit me nu nog dwars".
Doordat ze zich verzekerd weet
van de steun van een kapitale
sponsor, koestert de nationale
schaatsenrijdersorganisatie zich
momenteel in een betrekkelijke
rust. Alleen met de marathonrij
ders zijn er wat lichte strubbelin
gen over hun deel van de sponsor-
pot. Vergeleken met voorgaande ja
ren stellen de troebelen nu echter
heel weinig voor.
Comello: „De KNSB is geen moei
lijker bond dan de andere. Ieder
een is met de beste bedoelingen be
zield. Maar het probleem is dat
schaatsen een puur individuele
sport is en dat men gauw de nei
ging heeft zich achtergesteld te
voelen. En dan heeft de bond het
gedaan. Soms kon je van de nood
zelfs een deugd maken. Bij het ge
ven van adviezen en het nemen
van beslissingen heb ik steeds de
mens primair gesteld. Natuurlijk
kon ik niet tegen het belang van de
bond ingaan, maar ik heb wel ge
probeerd de belangen van de bond
en van de betrokkenen parallel te
laten lopen. Ik ben voor het com
promis, maar ik spaar om de don
der de kool en de geit niet; daar
ben ik te veel noorderling voor".
Comello voelt zich nog altijd ver
want met Heerenveen, waar hij,
voordat hij bij de KNSB in dienst
trad, dertig jaar een grossierderij in
rookartikelen dreef. De ervaringen
die hij in die tijd opdeed, zijn hem
bij de KNSB uitstekend van pas ge
komen. „Elk dubbeltje dat ik toen
uitgaf, heb ik eerst zelf moeten
verdienen. Ik heb er niet één ge
kregen. Dat is een goede leerschool
geweest", aldus Comello, die veer
tien jaar geleden bij zijn vertrek uit
Heerenveen afscheid nam van der
tien organisaties. Van elf daarvan
was hij voorzitter.
Als directeur van de KNSB was
Comello ook verantwoordelijk
het reilen en zeilen van het zeven
personeelsleden tellende bondsbu-
reau, maar hij was allesbehalve een
bureauman. „Ik heb het geld niet
aan het bureau verdiend. Ik moest
de boer op, besprekingen voeren,
contacten leggen, adviezen geven,
regelen. En niet alleen maar beslis
singen van anderen uitvoeren,
geen loopjongenachtige situaties.
Als manager weet je immers veel
meer van de materie dan de be
stuurders, die het bondswerk in
hun vrije tijd moeten doen".
Veel van zijn aanbevelingen heeft
Comello gehonoreerd gezien. Maar
de verandering van de bondsstruc-
tuur, waaraan hij jarenlang heeft
gesleuteld, is er nog steeds niet
door. Comello maakt er geen ge
heim van dat hij allesbehalve ge
lukkig is met de huidige situatie,
waarin de veelal sluimerende (na-
tuur)ijsclubs, die slechts zo'n
150.000 gulden bijdragen aan de
KNSB-begroting van twee a twee
en een half miljoen gulden, toch de
dienst kunnen uitmaken. Daarom
ben ik er voor de ijsclubs een vast
bedrag te laten betalen, afhankelijk
van de mogelijkheden die hun
baan heeft en het soort wedstrijden
dat ze willen organiseren. Als je
zo'n klasse-indeling krijgt, is het
gesjoemel^ afgelopen".
HARRY BRINK
Wijlen Walt Disney zou zijn v,
gers er bij hebben afgelikt.
meester van de tekenfilm, die
kritische boodschappen vaak v,
pakte in onschuldig ogende mi-
tot nadenken stemmende dien
verhalen, had de stof voor e
nieuw succeswerk deze week
Nederland kunnen betrekken.
dan met name uit de voetbah
reld. Het scenario zou betrekki
hebben op de laatste verwikkel,
gen rond Rinus Michels. Die do
Disney of zijn opvolgers zou ku
nen worden neergezet als wolf.
verdere rolverdeling zou dan i
volgt zijn: Kees Rijvers als ou
leeuw, Thijs Libregts als zwaan, A -j /->
iur van Feyenoord als kraai(JL\_,
bestuur van de voetbalbond i
uilen, hulptrainer Ab Fafié A i
pegaai, de spelers van FeyenoQ(\\
als schapen, de pers als een vei
koppige draak en voorzitter Ml
chior van MVV als paard. Het l)(jj
sis-script voor de film ziet er i
volgt uit.
Er klinkt een dreigend klinken
muziek en de wolf komt in bee.
Het decor is troosteloos, de gro,
droog en aan weerszijden van 1,
beeld liggen bossen waar met eni
fantasie de contouren van voet lx
doelen zijn te ontdekken. De w<
stapt doelbewust naar een ree
door hem gekozen doel, over
linkerschouder een tas waarin
af en toe een gretige blik werpt,
blijken vele bundels bankbiljeta
in te zitten, zo juist opgenomen j
een bank waar het naard het d
drag even eerder had gedeponee1
Het paard had de som betaald, o|
dat de wolf voor hem enige i
zaamheden zou verrichten,
achteraf is het paard daar niet I
erg tevreden mee geweest. Want I
wolf heeft zich er met een Jant
van Leiden van afgemaakt. MaI
het overeengekomen bedrag is b 1
taald en zit in de schoudertas v<
de wolf. En het beest kijkt er v<
genoegd, zelfs een beetje vals bij.
Het beeld verspringt en een ven
meling kraaien wordt zichtbaar. 1.
belangrijkste kraai, kennelijk i
baas van het spul, heeft het wooi
We moeten nu spijkers met kopp*.
slaan, zegt hij. Laten we de w(
vragen om de zwaan op te volgt
Er klinkt een instemmend gekr
van de andere kraaien. Wat kt
het ons schelen, herneemt de b
langrijkste kraai, dat we de wolf
een lastig parket brengen. Hij hei
toch al niet meer zo'n beste nas
na zijn trammelant met de leeu
We moeten alleen, zegt een ande
kraai, de schapen nog even voor i
vorm raadplegen. Maar die zulle
volgzaam en onmondig als ze zij
wel akkoord gaan met ons plan.
Het beeld verspringt opnieuw
een aantal uilen is te zien. Eén i
valt op, hij heeft een scherpere 67,
in de ogen dan de overige wat sl\
perig rondblikkende uilen. Hij
naast een lege stoel, want de °PPeff,
ruil is afwezig, met vakantie.
kraaien bakken ons een menw
poets, zegt de scherp kijkende tfige
als een jurist pratende uil. Onen,
wolf benaderen, terwijl wij juiiern
hebben geprobeerd om die een
grotere rol te geven in het hele
beuren ten koste van de ourie
leeuw. Maar, en er plooit zich ei w
grijnslach rond de lippen van del
fraai formulerende uil, we kunn\ e
er misschien nog wel een slaatje ys
slaan. De wolf heeft in dit land n>we
steeds een goede naam. Die moet
we dus betrokken blijven houdrm®
bij onze zaken. Hij heeft mij al l&nc*
ten weten dat hij toch directer i
actiever bezig wil zijn en ik Tioloei
hem toegezegd dat daar zeker ovestei
gepraat kan worden. Die ougror
leeuw zal binnenkort misschitodu
toch zijn biezen moeten pakken in ze
de veelkoppige draak zijn vertri va
'weer eens eist. ren
Het beeld wordt even donker en (dri<
zwaan verschijnt. Hij is in het g.Eri
zeischap van de papegaai. Wat (in
twee tegen elkaar zeggen is niet He
verstaan en ze verwijderen zich lar
de richting van de uitgang van et v<
wat onduidelijk ogend bouwweiioc]
waarin een oplettende kijker <an<
contouren van de Kuip kan z/ejpge
De camera maakt een zwenkihen
naar een andere deur en een tweide
tal kraaien wordt zichtbaar. De btee>
langrijkste kraai heeft opnieuw hioo
woord. Toch vervelend, zegt Tijezi
dat de uilen geen permissie bebbdlei
gegeven om de wolf bij ons te 7a fff he
werken. Dan moeten we toch maf an
in zee gaan met de papegaai. Djr\ i
scheelt ons in elk geval het nodipec
geld. f>ei
Die wolf heeft het trouwens toffer]
voor elkaar, vervolgt hij. Hij We:
ons vorige week al weten het «ill i
zo best naar zijn zin te hebben iet
zijn huidige baan en vroeg of jidf
niet een spelletje kon worden gfo i
speeld. Een serie publikaties van ii v
veelkoppige draak dat hij bij oln
zou komen, de weigering van A h
uilen om daaraan mee te werkkvi
en tenslotte een grotere bevocg\
heid voor hemzelf. Eerst naast i
oude leeuw en vervolgens op
plaats vén de leeuw. Dan is de clf\e
kei weer rond en heeft de wolf zift
zin.
De belangrijkste kraai krast,
beeld wordt wazig en de wolf ko\
in beeld. Hij kijkt nog vergenot
der dan aan het begin van de fil]
Hij loopt doelbewust en zeker
zichzelf naar de einder. Het laat
dat van hem is te zien is een bevi
ging naar de schoudertas. Hij kijk
tast er in en je hoort hem broand
men.
BUl
