L.C.-taarten deden de ronde langs
alle 1 oktober-75- jarigen in regio
der
wet
Laantje van Beek
in bedrijventerrein
Kantine tennisclub
Hoogmade gaat neer
Hans Buining is
bezeten van etsen
iGiNABeiden/regio
CcidócQou^fmt
DINSDAG 2 OKTOBER 1984 PAGINA 5
School- I
tktober I
ryl/lin-
'steuyn I
alisme, i
e wijze
rde ku-
door
ar jaar-
jw Sal-
Op de
gmees-
ng van
?n. Het
zoveel
komen.
op die
•haald.
Hoge
van de
dag 10
tbusjes Minimaal
Kantonrechter Morshuie
maakte zich gisteren enke
le keren boos over de pro
cessen verbaal die hij on
der ogen kreeg. Hij vond
deze dossiers zeer onvolle
dig. Een van de verbalen
kreeg zelfs de misprijzen
de kwalificatie „minimaal
mini proces verbaal" van
de rechter mee. Had de
agent (de maker van het
verbaal) nog op school ge
zeten, dan had hij van
meester Morshuis vast niet
meer dan een 3 gekregen.
Hoe dan ook, de verdach
ten voeren wel bij deze
gang van zaken, want om
dat de politie onvolledige
gegevens over hun zaken
had aangedragen, klonken
regelmatig de uitspraken
„vrijspraak" of „schuldig
zonder straf" door de
goedgevulde rechtzaal.
Een oudere man, klein
van postuur, was een van
die verdachten die garen
spon bij deze situatie. Hij
zou in Valkenburg hebben
ingehaald op een plaats
waar dat niet is toege
staan. „Dat betwijfel ik ten
zeerste", sprak de man die
over een fraaie, sonore
stem bleek te beschikken.
„Deze zaak is dubieus en
aanvechtbaar", voerde de
bejaarde automobilist nog
aan. Volgens hem was er
niemand op de weg, zodat
hij niet eens had künnen
inhalen en het weer was
zo slecht dat een dergelij
ke manoeuvre onverant
woord was geweest. Bo
vendien had de politie
hem niet aangehouden,
maar hem de bekeuring
via de posterijen doen toe
komen. Kortom, hij had
het niet gedaan en, eerlijk
gezegd, kon dat ook niet
anders. De man kwam na
melijk zeer geloofwaardig
bijeen-
'lische
lf tien
Je toe-
„Misschien heeft u wel
een politiewagen inge
haald", plaagde Morshuis
iet de de verdachte. Toen deze
irt op protesteerde zwakte de
in het rechter dit meteen af door
s ver- geruststellend op te mer
ken: „Ik zie u niet direct
I over de weg scheuren,
I hoor". Inderdaad, het klei
ne, wat broze mannetje
maakte niet bepaald de in
druk een snelheidsduivel
te zijn. „Een dubieus en
1\T aanvechtbaar geval en er
I y was geen kip of sterveling
op de weg", zei de man
nog eens. Waarop rechter
Morshuis opmerkte dat hij
het verbaal zeer summier
vond. Hij keek hierbij
ot negé veelbetekenend naar offi-
dt gehoircier van justitie Van Ek.
van Rijl Deze begreep de stille
Roelof» wenk en eiste, omdat hij
<erij mf niet overtuigd was, vrij-
vierhoif spraak. Morshuis ging
en is didaarmee akkoord,
assale bi"
ï's bakkj
De dercj
Voorrang
r die i
iidstrc
wijk reed, verleende geen
--n voorrang aan een van
een dt j^jjts komende auto. Dit
V en\" j gebeurt wel vaker en
litfiëleze meestal heeft een dergelij-
T ke actie geen verdere ge-
J0S va volgen. Voor de vrouw
echter wel, zij had name-
OD M ''ik de PeCh da' Ze geen
De klan VOOrrang aan'een politie-
ie pik kusje verleende. „Dat bus-
ste best je met die agent staat sti1"'
bakleel ^gon de vrouw haar ver-
haal. „Ik denk da's aardig
'J?. £en rijd door. Komt ie in-
1 J eens achter me aan en zegt
dat ik het verkeer van
L rechts geen voorrang heb
verleend. Maar u stopt
toch voor mij, zei ik tegen
Vhem". De vriendelijke
vrouw vertelde dit alles op
ontwapenende wijze en
evenals in de zaak met de
99 oude man leek ook zij zeer
goede papieren te hebben.
Tegenvaller voor haar was
§■■■1 echter dat de Katwijkse
politie een zeer volledig
proces verbaal had opge-
voorden, steld. Morshuis keek daar
rH pn oteven in en zei: „Maar u
oe had toch boodschappen ge-
rad, ga. daan en er stonden flessen
dat hi achterin, zodat u niet
durfde te remmen". De
vrouw wilde toch niet te
veel waarde aan het glas
werk hechten. „Laten we
adenke( dan ze68en d.at .de flessen
Cevde
'svatbaal.
„„ui tuuu
-gendeel Wat was er nu Precies ge"
f.,* beurd? De vrouw reed met
flink vaartje over het
kruispunt en de agent kon
haar alleen door krachtig
ontwijken. Van
Ek eiste een boete van 75
gulden. De vrouw gaf zich
gewonnen, maar merkte
wel op dat het haar tegen
viel van de politie. Mors
huis verlaagde de straf tot
50 gulden.
KEES VAN HERPEN
onderbewustzijn
f hebben meegespeeld",
'J concludeerde de rechter.
d door
tmkan^
zich n^e
iet vri;
leen
lechteni
g 15 ok
'IERINÜ
Gisteren was het bij onze
75-jarige krant voor heel
wat gegadigden de zoete
inval zelve. De nog jeug
dige bejaarde Leidse
Courant blies dermate in
de bus, dat daar een
flink aantal taarten uit
kwam. Groot, vierkant,
luchtig geconstrueerd
smul werk, opgetoefd met
slagroom en voorzien
van een voor de hand
liggend maar verteer
baar opschrift „Leidse
Courant 75 jaar Nieuws".
Banketbakker Van Dam
aan de Steenstraat
kneedde het deeg met de
nodige zorg en tekende
voor de opgeklopte op
maak. De jubeltaarten
vonden hun weg naar
feestelingen in en rond
Leiden die op 1 oktober
tegelijk met de krant 75
jaar waren geworden. Er
zal op dit moment niet al
te veel meer van over
zijn, want zo'n taart moet
je zo snel mogelijk met
prikken en likken zien
te verorberen, als opa of
oma, samen met alle
even aanwippende kin
deren en kleinkinderen
die dan meteen meepro
fiteren van de gulle aan
bieding.
Meneer P.J.M.de Baar van
het Leidse Gemeentearchief,
de grote stille kracht achter
onze wekelijkse woensdagse
„bruggen-rubriek", had enige
tijd geleden in een verloren
uurtje (maar hij blijft altijd
rusteloos bezig) ontdekt, dat
op 1 oktober 1909 de dag
dat het eerste nummer van
De Leidsche Courant uit
kwam in Leiden welgeteld
drie personen werden gebo
ren. Een idioot klein aantal.
Dat moest zelfs meneer De
Baar, die onopvallend door
zijn werk gaat, toegeven.
Twee van hen zijn nog in le
ven en die waren er gisteren
ook bij om hun jubileumtaart
op het trottoir in ontvangst te
nemen. Uit de aard der zaak
zijn er in de afgelopen drie
kwart eeuw nogal wat men
sen in Leiden bijgekomen die
elders ook op 1 oktober '09
het levenslicht zagen. Van
daar dat er een originele En
gelse dubbeldeks bus aan te
pas moest komen om al dat
kruimelende heerlijks te be
stemder plaatse bezorgd te
krijgen.
Vering: ho maar
En zo reed op deze asgrauwe
herfstige maandagmorgen, 1
oktober '84, aan de voora
vond van de Leidse Grote
Taptoe, de sneeuwwitte, met
zwarte lettertjes bespikkelde,
dubbeldekker van de Leidse
Courant met z'n smakelijke
last aan boord door stad en
ommeland. Feestelijk gezicht
aan de buitenkant, zeer ze
ker; maar als inzittende had
ik enige moeite om me in het
PRACHTIG OP TIJD VOOR BIJ DE FEESTELIJKE KOFFIE
zadel te houden. Immers, als
een onvervalst, oerdegelijk
produkt van British Leyland
bezit ook dit propagandisti
sche, aan Nederlands gebruik
aangepaste, vervoermiddel
die volstrekt onaangename
stugge anti-vering, waardoor
je de indruk zou kunnen krij
gen dat de Britten bij de
montage van hun onvolpre
zen automobielen het pro
bleem omzeild hebben door
er in het geheel geen vering
in aan te brengen.
En dat voel je best wel, op
den duur, als je in die bus op
een kantoorkrukje zit terwijl
het gevaarte over het soms
niet al te gave of opgebroken
Leidse wegdek rijdt en ver
vaarlijk langs obstakels la
veert. Overigens werd de
oude geïmporteerde, moto
risch gezien excellente, rak
ker geroutineerd bestuurd
door een vaste chauffeur die
inmiddels, gedurende de ja
ren dat de dubbeldekker in
dienst bij Sijthoff Pers is, on
getwijfeld linkshandig zal
zijn geworden met al dat ge-
schakel in die rechter stuur-
hoek. En dat alleen omdat
Engelsen zowat alles anders
willen doen dan hun soortge
noten op het continent; zoals
links rijden, bij voorbeeld.
Maar goed, dat had vanzelf
sprekend niets met die koste
lijke feesttaarten te maken.
Het banket, in de handige
dozen, kwam ongeschonden
aan en dit maakte de taarte
nactie mobiel en represen-
tabel begeleid door onze heer
A.J. Vroon die bij al z'n pro-
motiewerk voor het Sijthoff-
concern via de bus nagenoeg
shockproof is geworden al
grotendeels geslaagd. Maar
nog mooier, natuurlijk, wa
ren al die blije gezichten van
de 75-jarigen die, nog steeds
een beetje verrast, samen met
de hunnen de verse taarten
stonden op te wachten. Dan
mocht mejuffrouw Marianne
Vakkers, één van de dertig
in smetteloos wit (met blau
we sjaal) gestoken gemengd
Rijswijks-Haagse dames van
het Promotieteam van Sijt
hoff een showpeloton dat
bij alle SP-evenementen, tot
en met braderieën, zijn op
wachting maakt de feest
gave behoedzaam de gelukki
ge jarigen ter hand stellen.
De 75-jarige feesteling H.J. Vellekoop nam de eerste L.C.-taart volgaarne in ontvangst. Gepresenteerd door
blankgeüniformeerde Marianne Vakkers en sprakeloos aanschouwd door mevrouw Vellekoop; onder de
goedmoedige controle van SP-promotieman Vroon (links). Magnifiek. Dit allemaal tegen het decor van de
sneeuwwitte, moeilijk manoeuvreerbare L.C.-dubbeldekker, die schuinsweg in snelle regels verkondigde:
„Meer nieuws is er niet". Begin daar maar eens aan, zonder met de gebakken peren te blijven zitten.
Nu de Leidse Courant
op eclatante wijze haar
75ste verjaardag heeft
gevierd onder andere
met een druk bezochte
tentoonstelling en een
grootse receptie,
afgelopen vrijdag, in
de Waag gaat de
krant door met het
uitstralen naar buiten.
Gisteren werd een
g^oep op 1 oktober 75
jaar geworden
feestelingen verrast
met een knots van een
jubileumtaart, maar
ook het kersverse
nieuwe leven krijgt
alle aandacht. We
wijzen er nogmaals op,
dat de L.C. voor ieder
kind dat gisteren, 1
oktober 1984, geboren is
een zilveren spaarlaars
klaar heeft staan. Dat
is dus een aanbieding
die je als zuigeling niet
aan je laars mag
lappen.
Het sturen van een
geboortekaartje naar
de Leidse Courant
(Postbus 11, 2300 AA
Leiden) is voldoende
om deze blinkende
spaarlaars zo spoedig
mogelijk thuis bezorgd
te krijgen.
Het was, zoals ik al vertelde,
een hele rij die afgereden
moest worden. Het begon,
rond koffietijd, in de Vondel
laan, waar de 75 jaar gewor
den heer H.J. Vellekoop ken
nelijk al op de uitkijk had ge
staan, want hij fleed de deur
reeds open toen de bus vóór
kwam rijden. Samen met zijn
vrouw ging hij op de kiek,
terwijl het al vroegtijdig aan
wezige verjaardagsbezoek ge
amuseerd stond toe te zien.
Even dreigde er iets mis te
gaan toen een kleindochtertje
van de uitverkoren jubilaris
zich in de dubbeldekker pro
beerde te verstoppen om als
verstekelingetje mee te rij
den.
„Ohh, wat lekker''
Voort ging het, almaar rai
melend en hotsend over 's
Heren wegen en gemeentelij
ke heirbanen, soms nét aan
onder een viaduct door, van
de één naar de ander. Naar
de jarige M. Lenting in de
Amaliastraat, en de net zo
hard jarige Jac. van Evert in
de Ten Katestraat, naar
A.Nek sr., Terweeweg in
Oegstgeest, H. van der Sluis,
Joh. Vermeerplantsoen in
Voorschoten, en naar nog al
die overige in de beste stem
ming zijnde 1 oktober 1909-
vierders, die bij voorbaat met
deze welkome fouragering
rekening hadden gehouden
en daarom minder gebakjes
dan doorgaans op zo'n glorie
dag het geval is in huis had
den gehaald. Een ogenblik de
deksel van de doos gehaald
en dan werd er „ohhh, wat
mooi en wat lekker!" en
„Nee, nee moeder, nog even
van af blijven; dat komt
straks wel" gezegd. Ach, dit
zijn van die kleine dingen die
het doen, en die het leven
kunnen verzoeten en veraan
genamen en stimuleren.
Waar de Leidse Courant,
anno 1909, al niet goed voor
is; naast die 75 jaren Nieuws,
consciëntieus aan u opge
diend en tot op het blanke
bot afgekloven.
De. Hoogmadese slopers van de bouwcommissie.
HOOGMADE Een groot aantal leden van de Tennisvere
niging Hoogmade begint binnenkort met de sloop van het
oude houten clubgebouw. Na dit afbrekende karwei worden
de mouwen opgestroopt om aan de Vlietkade weer iets
nieuws op te bouwen. Het in 1976 aangeschafte clubgebouw
begon te lekken, was moeilijk schoon te houden en de vereni
ging kon niet al haar materialen kwijt. Voor het nieuwe club
huis is de cascobouw uitbesteed. De afwerking wordt gedaan
door twintig enthousiastelingen. Het is de bedoeling dat het
nieuwe onderkomen er voor de jaarwisseling staat. De kosten
bedragen 110.000 gulden. De gemeente betaalt 11.000, de club
hoest zelf twintig mille op. De rest wordt gefinancierd door
de Rabo en met een obligatielening. Zaterdag treedt de club
overigens aan tegen S'70 in Woubrugge. Er wordt dan gestre
den om de Burgemeester en Wethoudersbokaal.
WASSENAAR De Noordwijkse kunstenaar Hans Buining
wordt een bezeten etser genoemd. Vast staat in iedere geval dat
hij een perfectionist is. Zijn etsen zijn tot en met 4 oktober te
zien in Auberge De Kievit aan de Stoeplaan in Wassenaar.
Hans Buining gaat min of meer ambachtelijk te werk. Hij ge
bruikt „vernis mou", een weke etsgrond die veel mogelijkheden
biedt. De meeste etsers gebruiken een zich verhardende ets-
grond. De etsgrond kan week worden gemaakt met schapevet of
vaseline. Vervolgens kunnen structuren worden aangebracht en
door het gebruik van aquatint, een diepdruk etsprocédé ontstaan
toongradaties. De kunstenaar verschillende kleuren inkt over
elkaar drukken, meerdere kleuren op één plaat aanbrengen of
stukken blank laten. Buining gebruikt zinkplaten, die zachter
zijn dan de gebruikelijke koperen platen en laat zijn etsplaten
vaak wel tien uur in een salpeterzuurbad staan. De resultaten
zijn opmerkelijk: drukinkten in aardkleuren doen een fossiel co-
loriet ontstaan dat regelrecht lijkt tepug te voeren tot de oertijd.
LEIDSCHENDAM
Ontwikkelingen die zich
op het ogenblik in het
Laantje van Beek voor
doen moeten om meerde
re redenen tegengegaan
worden. Het verdient aan
beveling de bedrijvigheid,
die hier illegaal tot stand
gekomen is en in een
slechte bouwkundige toe
stand verkeert, niet als
bestemming op te nemen
en tot sanering over te
gaan. Nader onderzocht
dient te worden of de be
drijvigheid die bouwtech
nisch van redelijke kwali
teit is en die weinig hin
der veroorzaakt gelegali
seerd en ingepast kan
worden in het hier ge
plande bedrijventerrein".
Gemeentewerken Leid-
schendam die dit schrijft in
een „Uitgangspuntennota
Westvlietweg Oost en West"
adviseert in de hoek tussen
de Westvlietweg en rijksweg
12 (aan de „Rijswijkse" kant)
20 hectare voor bedrijven te
reserveren. Dit zou moeten
aansluiten op reeds bestaan
de bedrijven en op de voor
keurslocatie die de provincie
noemt in het Streekplan
Zuid-Holland West. Gezien
de beperkte ontsluitingsmo
gelijkheden moeten arbeids
intensieve en verkeersaan-
trekkende bedrijfjes, evenals
kantoren, worden geweerd.
Het Laantje van Beek, ge
noemd naar de eigenaar van
het grootste deel van de
grond, is al geruime tijd een
doorn in het oog van het ge
meentebestuur. In de loop
van de laatste 25 jaar hebben
zich hier tal van bedrijfjes
gevestigd met veelal illegale
bedrijvigheid.
De nota voor het gebied tus
sen de Vliet en de rijksweg,
begrensd door enerzijds de
Hofpleinspoorlijn en aan de
andere kant de grens met
Rijswijk, is een eerste aanzet
voor het bestemmingsplan
dat de wettelijke termijn van
tien jaar van herziening al
ruimschoots overschreden
heeft.
Bewoners en agrariërs in het
gebied die veranderingen
aan hun eigendom willen
aanbrengen kregen altijd te
horen dat eerst een definitief
bestemmingsplan moest wor-
den gemaakt. Dit veroor
zaakte behalve onzekerheid
ook verwaarlozing van hun
bezit, aldus gemeentewer
ken. Wat de inrichting van
het gebied betreft loopt de
nota gelijk met de onlangs
gepubliceerde suggesties van
ambtenaren van Rijswijk en
Leidschendam in de nota
„Vlietranden".
Het moet een overgangszone
zijn tussen stedelijk en lande
lijk gebied die met uitzonde
ring van enkele bedrijvenlo-
katies en gemengde bebou
wing van wonen en kleine
bedrijvigheid hoofdzakelijk
een groene, recreatieve in
richting moet krijgen. Hierbij
wordt gedacht aan wandel-,
fiets- en zitgelegenheid afge
wisseld door sportvelden en
volkstuincomplexen. De
gronden in Westvlietweg-
oost, hoofzakelijk in handen
van het Recreatieschap
Voorburg-Leidschendam,
zouden door uitbreiding vna
sportvelden nog meer recre
atie kunnen bieden. Het re
creatieschap heeft hiervoor
op dit moment geen financië
le middelen en bovendien
hebben beide gemeenten
thans geen behoefte aan ex
tra sportvoorzieningen.
In het gebied Westvlietweg
oost en west zijn tien agrari
sche bedrijven gevestigd
waarvan de meeste volgens
de nota matig of slecht func
tioneren. Van de twee aan
wezige tuinders zou het kas-
senperceel van de heer Hen
driks, wegens te verwachten
hoge verwervingskosten, in
gepast moeten worden. Het
plantenteeltbedrijf naast de
RSV-vestiging is inpasbaar
in het bedrijventerrein, aldus
de nota. Voor de overige be
drijven geldt, als ze tenmin
ste rendabel zijn, dat ze wel
iswaar voorlopig gehand
haafd kunnen blijven maar
dat gezocht moet worden
naar een combinatie met
wandel- en fietspaden. Duur
zame kassenbouw en inten
sieve veehouderij zullen zo
als trouwens ook het streek
plan aangeeft niet mogen
worden uitgebreid.
Nieuwe woningbouw zal in
het gebied niet mogen wor
den toegestaan, uitgezonderd
dan een beperkte uitbreiding
op enkele percelen die niet
of nauwelijks in aanmerking
komen voor andere bestem
mingen. Wat in ieder geval
moet blijven zijn de door
kijkjes tussen de Westvliet
weg en de gronden daarach
ter. In Park Leeuwenberg
dat overigens buiten het be
sproken gebied valt zal wo
ningbouw kunnen geschie
den binnen het eigen be
stemmingsplannetje. Wat de
financiële kant van de recre
atiedoeleinden betreft wordt
verwezen naar de Werk
groep Vlietranden die hier
over, ook over eventuele
subsidiemogelijkheden van
het rijk, nog een studie
maakt.
