Carl Lewis
nog
geenjesse
Veel uitvallers onder de toppers
MPISCHE
SPELEN '84
Eric de Bruin laat
zich niet gek maken
Vainio betrapt
op dopinggebruik
MAGER ATLETIEKTOERNOOI VOOR NEDERLAND
Valerie Brisco
eenvoudige
CeidaeSowiant
LOS ANGELES Martti Vainio, winnaar van olympisch zilver op de
10.000 meter, is betrapt op het gebruik van doping. In de urine van de
33-jarige Fin werden sporen van anabole steroiden aangetroffen. Bij
een eventuele diskwalificatie van Vainio, die niet meer op de 5000 me
ter en de marathon startte, krijgt de Brit Mike McLeod alsnog de zil
veren medaille toegewezen. Het brons is dan voor Mike Musyoki uit
Kenia, die als vierde eindigde in de door de Italiaan Alberto Cova ge
wonnen wedstrijd. Anna Verouli, de vroegere wereldrecordhoudster
speerwerpen, heeft toegegeven eveneens doping te hebben gebruikt.
Haar prestatie tijdens de kwalificatie (58,62 meter) was onvoldoende
voor een plaats in de finale. Ook de Zweedse gewichtheffer Göran Pet-
tersson werd in Los Angeles betrapt op het gebruik van ongeoorloofde
stimulerende middelen. De in de klasse tot 110 kilogram uitkomende
Petersson eindigde als zesde. Ook de Oostenrijkse gewichtheffer Stefan
Langer is inmiddels wegens dopinggebruik uit de uitslagen geschrapt.
LOS ANGELES
Eric de Bruin laat
zich door niemand
meer gek maken.
De 21 jaar jonge at
leet uit Hardinx-
veld hoefde niet zo
nodig naar de Spe
len, maar ging na
het behalen van de
limiet toch maar
onder het motto:
leuke ervaring met
het oog op Seoel.
In Los Angeles zag hij
het zenuwengedoe van
de toppers eens aan en
stootte brutaal naar de
achtste plaats. „Het is
me allemaal erg mee
gevallen, het is een ge
wone wedstrijd. De
grote afstanden die de
grote jongens in het
voorseizoen stoten,
zeggen niets. Iedereen
begint hier met een
nul achter de naam en
begint te stoten".
Eric de Bruin, die
baalde dat hij de laat
ste acht bij het discus
werpen niet haalde,
zegt geen last te heb
ben gehad van span
ning. „Dat viel alle
maal best mee. Die
grote jongens hadden
er veel meer moeite
mee. Dat had ik niet
verwacht. Maar ja, dat
zal de aard van het
beestje wel zijn".
Over zijn stoot van
19,65 meter was De
Bruin niet echt tevre
den. „Ik heb redelijk
gestoten. Niet goed,
niet slecht, dat is alles
wat ik er over kan
zeggen. Ik heb wel
wat van dit toernooi
opgestoken. Ik kan die
mannen hier over vier
jaar pakken. Althans
dicht bij ze in de buurt
komen. Het zijn geen
Goden, maar gewone
jongens".
De Bruin kan komend
jaar kiezen uit aanbie
dingen van universi
teiten uit Amerika.
„Ik denk niet dat ik
het doe, al laat ik het
een beetje van de win
ter afhangen. Ik wil
dan onder goede om
standigheden kunnen
trainen. Niet thuis in
de sneeuw ploeteren".
Steve Ove>«t
moest ook na
afloop van de
1500 meter per
brancard
worden
afgevoerd.
LOS ANGELES Het at- meters onder de 1.45 mi- tan hield, was hij al blij naar Tineke Hidding kwam op de
letiektoernooi heeft naast nuten. Starten op een 1500
vele fraaie momenten ook meter lijkt dan overdre-
de nodige teleurstellende ven.
ervaringen opgeleverd. De wijze waarop Steve Ovett
A met zijn leven lijkt te spelen is
Opvallend was het grote O0k geen goede reclame
aantal uitvallers onder de voor de atletiek. Zowel na de
toppers. De als medaille- 800 als 1500 meter werd hij
kandidaten bestempelde
atleten als Druppers, Ca
meron, Marsh, Ovett, Dec
ker en Cruz (voor wat be
treft de 1500 meter) haal
den de eindstreep niet. In
een aantal gevallen mag
men zich afvragen, of on
derhand de grenzen van
de topsport niet zijn be
reikt. Cruz liep een onge
kende reeks van vier 800
de Spelen te mogen. Op zijn
favorieten-afstand, de 800 me
ter, moest hij de fantastische
Braziliaan Cruz nog in de rug
kijken, maar hij prolongeerde
op imponerende wijze zijn titel
op de 1500 meter.
Nederland
Voor Nederland werden de
Spelen, afgezien van de gou
den medaille van Ria Stalman,
een vrij mager toernooi. De
mineurstemming sloop de
ploeg binnen bij het afhaken
met een brancard afgevoerd.
Om maar niet te spreken van
het onterend gestrompel van
de Zwitserse Gabriele Anders-
en-Schiess tijdens het slot van
de vrouwenmarathon.
De rol van Ovett lijkt even van medaillekandidaat Rob
uitgespeeld; die van Sebastian
Coe heeft weer volop aan
dacht. De wereldrecordhouder
op de 800 meter keerde tot zijn
verrassing terug op het hoog
ste podium. Na een ziekte die
hem bijna een jaar van het tar-
t bil
kele
jkke:
zoen achter de limieten \tholi
het NOC aan en kwam visten
moeid op het toernooi wötest
hoofdVhoiteontsteking. Dat is echt presteren is vereist U Se
overmacht, of gebrek aan me- De KNAU kan wat dat betiïda|
olympische keuzehefr
wezig in het trainingskamp niets verwijten, aangezien f
dische begeleiding (niet aan-
zelf al jarenlang een uitp( va
tingsbeleid voor atleten vot
voorafgaande aan de Spelen);
niet de schuld van de atlete,
die al eerder dit seizoen heeft Misschien is het zinniger
aangetoont met de top mee te vaardiging van atleten te la|
kunnen.
Druppers en blessures van an
deren. Marjon Wijnsma (tien
kamp) en Eric de Bruin (discus
en kogel) kwamen naar de
Spelen om te leren, maar
brachten het er in verhouding
het beste van af.
Hans Koeleman en Stijn Jas
pers haalden de finale op res
pectievelijk de 3000 steeple en
en vijf kilometer niet. Elly
van Hulst kon die taak wel
aan, maar eindigde op de 1500
meter vervolgens als laatste.
Zij hadden vermoedelijk beter
kunnen presteren met een
„normale" voorbereiding. Het
drietal joeg het hele voorsei-
afhangen van wat zij in
seizoen daarvoor hebben
presteerd, zoals dit jaar rnetF
finalisten van de WK in L
sinki gebeurde. In Groot-B
tannië, West-Duitsland en L
Oostbloklanden, is het allaKe'
gewoonte om atleten vroeg tf
kets op te sturen, zodat zij ri
optimaal kunnen voorbereid
op de toernooien waar het ei
op presteren aankomt.
ROB VELTHlf
LOS ANGELES De le
gende is voorbij. Achten
veertig jaar heeft ze stand
gehouden, maar op de 23e
Olympische Spelen is er,
zoals verwacht, een einde
aan gekomen. Zaterdag
middag om negen minu
ten voor vijf Amerikaanse
tijd kon hij juichend zijn
armen in de hoogte ste
ken. Met drie ploegmak-
kers (Sam Graddy, Ron
Brown en Calvin Smith)
veroverde hij de gouden
medaille op de sprint-esta
fette en kon hij zijn vierde
gouden plak in ontvangst
nemen. Het record van
Jesse Owens (Berlijn 1936)
was geëvenaard. De nieu
we Jesse Owens is er en
zijn naam is Carl Lewis.
Maar om de evenknie van Ja
mes Cleveland Owens te wor
den, zal Carl Lewis nog heel
wat meer moeten doen. Om
over 48 jaar niet vergeten te
zijn en nog zo geliefd te zijn
als zijn voorganger zal er nog
heel wat moeten veranderen.
Het zal Carl Lewis trouwens
nooit lukken om helemaal een
tweede Jesse Owens te wor
den, want de tijden zijn veran
derd en in dat opzicht had
Owens een moeilijke tijd. In
de periode voor de Tweede
Wereldoorlog werden nog
geen negers toegelaten tot de
professionele sporten en was
er voor de donkere helden,
hoe goed ze ook mochten zijn,
geen reclameburo om de pak
ken dollars binnen te slepen.
Jesse Owens bleef dan ook een
eenvoudig mens. Hij moest te
gen renpaarden lopen om ex
tra-geld te verdienen en moest
beleefd zijn als hij iets nodig
had. Om in leven te kunnen
blijven moest J.C. ook een
baantje zoeken. Oppasser werd
hij in een speeltuin. Hij ver
diende er 120 dollar per
maand met het opruimen van
het speelgoed, dat kinderen
achteloos lieten rondslingeren.
Vooral daardoor bleef Owens
een nobel mens, die voor ie
dereen gewoon te spreken
was. Hij reisde over de hele
wereld, omdat de mensen hem
wilden zien. Hij was de beste
promotor die de Amerikaanse
atletiek ooit heeft gehad en
toch had hij tijd om een glaasje
te drinken of te kaarten met
zijn makkers. Iedereen bemin
de hem en niet voor niets
mocht zijn kleindochter veer
tien dagen geleden de olympi
sche fakkel het Coliseum bin
nen dragen. Het was de hulde
aan een geweldige sportman,
die mens is gebleven.
Buitenbeentje
„Ik zou het ook geweldig vin
den, wanneer mijn kleindoch
ter ook ooit die eer zal krij
gen", heeft Carl Lewis gezegd,
LOS ANGELES Als Carl Lewis met zijn vier
medailles de keizer is en tienkamp-winnaar
Thompson de koning, dan verdient Valerie B
-Hooks ongetwijfeld vermeld te worden als de k
gin van het olympisch atletiektoernooi. Met haar
gouden medailles (200 meter, 400 meter en 4x400
estafette) evenaarde ze niet alleen Wilma Rud
maar werd ze eveneens de eerste vrouw in de ol
sche geschiedenis die goud won op de 200 en 400
ter.
Valerie Brisco-Hooks woont, met haar man Alvin en haar
jarig zoontje Alvin junior, op een steenworp afstand van he
liseum. Een eenvoudig meisje, van nog eenvoudiger afko
een harde jeugd heeft gehad, maar sedert deze dagen haar
als geslaagd mag beschouwen. Zij komt uit een gezin van
kinderen. Haar vader was metaalarbeider, maar erg breedj
de familie het niet thuis. Valerie daarover: „Terugkijken!
mijn jeugd vraag ik me nog altijd af hoe mijn moeder er fcr pop
geslaagd elke dag brood op de tafel te brengen". :hts).
Aanvankelijk was Valerie Brisco een buitenbeentje. Naar sc
wilde ze niet en haar leven speelde zich voornamelijk aL
straat, zonder dat ze zich zorgen maakte over haar toekomst J
na tien jaar geleden veranderde dat drastisch ten gevolger
een dramatisch incident. Haar broer Robert, die één van di VJ
patleten was van de Lock High School in Los Angeles, were
dens de training op de atletiekbaan, waar hij oefende met
broer Mei vin, doodgeschoten door een onbekend gebit
schutter. „Dat betekende de start van mijn loopbaan, de r
van Robert werd mijn inspiratie", zegt Valerie. Nu nog raai
ontroerd als ze denkt aan dat tragische ongeluk. „Het was
lopen met mijn inhoudloze leven. Ik ging terug naar schoc
begon als een wilde te trainen".
Vansi
Hervatten r jaar
In 1981 vestigde ze voor het eerst de aandacht op zich met n(gen c
nale scholierenrecords op de 200 en 400 meter. Maar eenling
later leek haar loopbaan reeds voorbij. Ze was ondertussenrboder
trouwd en had een zoon gekregen. Haar man Alvin tekendePolen
contract bij de American football-club Philadelphia Eagleüens
het gezin verhuisde. „Valerie kon echter niet wennen", lakerl
echtgenoot Alvin, „en ik heb lang op haar in moeten prateior ex
heb haar gezegd terug te gaan naar Los Angeles en de traiölesa
te hervatten. In december 1983, ik was inmiddels ontslageipielus
de Eagles, waren we weer thuis en Valerie, ik en haar trafidarit
Bob Kersee voerden een lang gesprek en legden haar uit d?en er
goud zou kunnen winnen op de Olympische Spelen. We konalen
haar overtuigen en ze hervatte de training". >md i;
Haar echtgenoot en haar moeder Guitherea namen de zorg
zoon Alvin junior op zich, zodat Valerie zich daar geen zoiiemar
meer over hoefde te maken. „Na de geboorte van mijn zoon in on
ik erg dik geworden", blikt Valerie zelf terug. „Ik heb v
voor de spiegel gestaan en me afgevraagd of ik nog eens aan:
come-back wilde beginnen. Maar Bob Kersee bleef bij ons opjjYli
zoek komen en praatte op me in. Je hebt het in je om een killlt
pioen te worden, zei hij steeds maar weer tegen mij en hij o\
tuigde me. In het begin had ik het er moeilijk mee. Ik bleefr|Yi
zorgen maken over mijn gezin en ik kwam niet zo gemakktf
aan de start, omdat men' mij al vergeten was".
Geen ophef
Maar na Los Angeles zal niemand Valerie Brisco-Hooks ni
vergeten. De enigszins verlegen 23-jarige atlete heeft zich (fOO
haar eenvoud ongewild gekroond tot koningin. Ze maakte to
geen ophef en verscheen steeds keurig op tijd bij de perscoj 1
renties na haar overwinningen. Haar man en zoon sleepte zd^Tj
tijd mee, terwijl ook de rest van de familie, die telkens aanwi
was in het stadion, niet werd vergeten. Moeder Guithere!
maar wat trots op haar Valerie en zegt nooit getwijfeld te bLF/
ben. „God heeft altijd tegen me gezegd dat hij nooit ieman<fcnse
aarde zou zetten, voor wie hij niet kon zorgen. Ik heb da^in
altijd het volste vertrouwen gehad", zegt ze verlegen lachenj^Q0
Valerie Brisco-Hooks zelf heeft nog geen toekomstplannen I,
maakt. Ze is nog niet, in tegenstelling tot bijvoorbeeld Carl r.
wis, in het bezit van miljoenencontracten. Eerst gaat ze njljnll
Spelen naar Europa om een deel van haar loon op te halen Iers
dens het Europese circuit dat volgende week op gang komLft c
„Daarna ga ik weer terug naar huis, naar mijn man en zoor
Dan gaan we de zaken eens op een rijtje zetten en overleg)
hoe we verder zullen gaan. Ik heb dit allemaal kunnen bejyjn
ken, omdat zoveel mensen me hebben gesteund. Ik was er i
op uit iets te bewijzen, toen de familie besloot me te helpen jPP,
mijn gezin, wilde ik iets voor hen terugdoen. Ik ben blij, v^11
mezelf, maar vooral voor de rest van mijn familie. Zij deler15®
het succes". 1
GIEL HENDB»rde
Tijd
maar dat zal dan wellicht al
leen gebeuren op grond van
zijn sportieve verrichtingen,
want Carl Lewis heeft in zijn
jonge leven al vele malen ge
toond een buitenbeentje te wil
len zijn en dat wordt hem niet
altijd in dank afgenomen. Dat.
hij nooit een baantje voor 30
dollar in de week hoeft aan te
nemen, kan niemand hem
kwalijk nemen. Carl Lewis zal
ook nooit tegen renpaarden
hoeven te lopen om iets bij te
verdienen en hij kan zich alles
permiteren wat voor geld te
koop is. En ook daar kan nie
mand iets tegen hebben.
Maar Carl Lewis beging op het
menselijke vlak enkele fouten.
Hij was een van de eersten die
te kennen gaf tijdens de
Olympische Spelen niet in het
atletendorp te willen wonen.
Hij vond het er te druk, teveel
mensen zouden hem lastig val
len, terwijl hij zich toch moest
concentreren op de wedstrij
den. „Veiligheidsredenen"
werden uiteindelijk als reden
opgegeven voor zijn verblijf
buiten het dorp.
Angstvallig ook ging hij de
pers tijdens de wedstrijden uit
de weg. Terwijl enkele duizen
den journalisten op hem wach
ten voor een korte uitleg, ren
de hij, omringd door veilig
heidsmensen, naar de doping-
-controle om vervolgens via
een achterdeur te verdwijnen.
Hij bewaarde zijn commentaar
voor - wellicht - de meest bie
dende, voor het medium dat
hem vooruit kan helpen in de
wereld waarin het grote geld
te verdienen valt, ABC-televi-
sie. Daarmee heeft hij een deel
van zijn goodwill bij de pers
verspeeld.
Grote massa
Maar ook bij de grote massa
maakte hij zich deze week
minder geliefd. Bijna 90.000
mensen in het Coliseum en
waarschijnlijk honderden mil
joenen voor de tv-schermen
over de hele wereld vestigden
al hun hoop en aandacht op
één man: Carl Lewis. En die
liet zijn publiek in de kou
staan. Want dat hij goud zou
winnen op zijn specialiteit,
daar twijfelde niemand aan.
Nee, het wereldrecord van
Bob Beamon (1968) zou wel
eens kunnen sneuvelen. Maar
Lewis deed er geen enkele
moeite voor. Hij sprong bij zijn
eerste poging 8,54 meter ver,
zijn tweede was ongeldig en
daarna liet hij het verdere ge
beuren gewoon aan zich voor
bij gaan. Hij probeerde niet
eens in de buurt te komen van
die legendarische 8,90 meter,
zodat zelfs de meest chauvinis
tische fans van hem, de Ame
rikanen, luidruchtig van hun
afkeuring blijk gaven.
Gisteravond gaf Lewis als af
sluiting toch nog een druk be
zochte persconferentie. „Ik
vind het jammer dat het voor
bij is, want Olympische Spelen
hebben toch iets speciaals".
Hulde
Carl Lewis werd zaterdag uitgebreid in het zonnetje gezet, nadat hij
ook zijn vierde gouden medaille had veroverd. Zijn zusje Carol, die bij
het verspringen teleurstelde, overhandigde hem een bos bloemen, ui
teraard in een Amerikaans papiertje verpakt. Even daarvoor gingen
zijn armen omhoog, Lewis was duidelijk opgelucht na de laatste race.
Dat gold ook voor zijn ploeggenoten Graddy, Brown en Smith, met wie
Lewis de estafette won.
verzuchtte hij. „Een jaar gele
den nog dacht ik dat het on
mogelijk was de prestatie van
Jesse Owens te evenaren", gaf
hij toe. „Dank zij het talent dat
God mij gegeven heeft en door
keihard te trainen, is het me
toch gelukt. Ik ben blij en op
gelucht, want het was toch een
hele druk. Ik voel me trou
wens, met die vier medailles,
niet anders dan zes jaar gele
den. Alleen ben ik een stuk
ouder en komen er meer men
sen naar mijn persconferen
ties". De 23-jarige Lewis vindt
nog steeds dat hij het gelijk
aan zijn zijde had vorige week
tijdens het verspringen. Dat
het publiek zijn optreden toen
niet kon waarderen, is hem
niet ontgaan, maar Lewis weet
daar een aardige draai aan te
geven. Lewis: „Ik heb er nog
eens over nagedacht en het is
toch wel een beetje flatterend
voor mij, dat afkeurende boe-
-geroep. Het wil toch iets zeg
gen als blijkt dat al die mensen
je in actie willen zien. Mis
schien heb ik die mensen wel
niet genoeg laten zien, maar ik
moet aan mezelf denken. Al
die mensen en jullie, persmen
sen, zorgen niet voor mij als ik
mislukt zou zijn. Dat doen die
paar mensen die dicht bij me
staan en die me van alle kan
ten steunen. Voor hen moest
ik hier slagen en daar heb ik
me ook op ingesteld. Ik kan er
niets aan doen als men dat niet
kan waarderen".
Vanaf 16 september is Carl
Lewis in Europa, waar hij op
vijf plaatsen in actie zal ko
men. Londen, Zürich, Boeda
pest, Brussel en Keulen staan
op zijn programma. In Europa
sluit hij het seizoen af en hoe
wel Lewis denkt nog minstens
twee jaar actief te blijven, zou
het best wel eens kunnen zijn,
dat hij sneller dan iedereen
verwacht zijn atletiekloopbaan
kunnen beëindigen. Hij heeft
namelijk een aanbod gekregen
om bij de Dallas Cowboys
(football) te gaan spelen. „We
zijn er nog niet serieus op in
gegaan, maar als ik terug ben
uit Europa wil ik toch wel
eens horen wat die mensen me
te bieden hebben. Verder is er
nog niets beslist over mijn toe
komst".
GIEL HENDRIX
