Fraai roeiwerk
zusjes Hellemans
1
ii
Pierik
net
naast
brons
OLYMPISCHE
SPELEN '84
„Ik had alle landen van
de wereld kunnen zien
Cetdae Commit
QRP
Kritiek interesseert Van Raamsdonk niets
Jro<
Feyenoord in toernooi
tegen Real Madrid
Ruiters
genietest
in Los J
Angelet
LA
TU
MAANDAG 6 AUGUSTUS 1984 PAGD
Zwembad zorgt voor problemen
LOS ANGELES Het originele idee om het zwembad van de Cali
fornia State University Fullerton te openen voor de ontspanning van
olympische handballers heeft de Amerikaanse gezagsdragers proble
men bezorgd. De bewakers op het dak van de aangrenzende biblio
theek zagen de Zwitsers zonder zwembroek in het water gaan. En
naaktzwemmen is nu eenmaal verboden in Californië. Dergelijke pro
blemen zijn in meer zwembaden ontstaan met atleten uit Europa,
waar de zwemkleding letterlijk en figuurlijk losser wordt gedragen
dan in het puriteinse Amerika. Met name het topless zonnen van Eu
ropese atletes werd door de politie met scherpe blik bekeken. Voorlo
pig worden er geen bekeuringen uitgedeeld, hoewel het in Californië
verboden is - zelfs gedeeltelijk - naakt in het openbaar te verschijnen.
Amerikaanse vrouwen volgen overigens het voorbeeld van de Euro
peanen, maar na de Spelen zullen de gezagsdragers de bewaking van
de zeden weer strenger uitvoeren. Het zwembad van de universiteit
van Fullerton kostte de Joegoslavische handbalploeg, de grote favo
riet voor het olympisch goud, overigens één van zijn beste spelers.
Milan Kalina maakte van de tien-metertoren een rugwaartse salto en
raakte de plank. Door een zware nekblessure is de opbouwspeler voor
de rest van het toernooi uitgeschakeld.
Driemaal positief
LOS ANGELES Voor Thomas
Johansson zijn de Olympische Spe
len in een nachtmerrie geëindigd.
De Zweedse worstelaar had in de
klasse van de super-zwaargewich
ten onverwachts de zilveren me
daille gewonnen. Bij de dopingcon
trole bleek echter dat Johansson
dat niet volledig op eigen kracht
had gedaan. Het urine-onderzoek
na afloop van de wedstrijden gaf
aan dat de Zweed in het recente
verleden anabole-steroïden had ge
bruikt. Zijn zilveren medaille kon
Johansson daarna weer inleveren.
De internationale gewichtheffers
federatie had zaterdagavond de al
eerder deze week betrapte Liba
nees Tarha en de Algerijn Tarbi
voor het leven geschorst.
LOS ANGELES Pedro
van Raamsdonk heeft zich
weer hersteld. Hij heeft het
evenwicht weer gevonden
tussen zijn grote mond en
zijn superieure manier van
boksen. Populair wordt hij,
zeker bij het publiek, niet
met zijn optreden, maar daar
heeft de Amsterdammer lak
aan. rtZe gaan maar tekeer
op de tribunes, daar lig ik
niet wakker van", zegt hij
opgewekt. „Mij pept het al
leen maar op. Ik mag dat
wel, als de toeschouwers
zich tegen mij afzetten. Ik
word dan alleen maar kwa
der en ga nog fanatieker
boksen". Zelfs wanneer de
ringrechter ingrijpt, zoals in
zijn tweede gevecht met de
Italiaan Cruciani gebeurde,
volhardt hij in zijn eigen
manier van boksen. Van
Raamsdonk, die een punten-
zege van 5-0 behaalde op de
Italiaan en opgerukt is naar
de achtste finales: „Ik laat
me niet gek maken door die
arbiters. Ik ga niet tegen de
vuisten van mijn tegenstan
der oplopen. Ik boks achterr
uit wanneer ik mijn eigen
taktiek volg en blijf dan
üdóQ
die werk ik wel weg door glanzende overwinning hard trouwen kwijt. Ik wif
genoeg punches uit te de- nodig. Want in zijn eerste niet meer aan nerii
len". Zeker in een slopend partij van het toernooi, die worden. De videoband
toernooi als de Olympische hij verdiend won, was er dat gevecht opstaat,
Spelen is Van Raamsdonks' niets van zijn bravour te thuis meteen uitv|_J
manier van boksen de enige merken. Dat gaf Van want dat was de zv|
juiste. Hij loopt weinig kans Raamsdonk weliswaar niet dag uit mijn loopbaan
getroffen te worden en ver- direct toe, maar na zijn zege "er Henry ~avis acJvi| ANGE
kleint daarmee de kans op op Cruciani bekende hij toch ^an R^jnsdonk echt^nnspronj
blessures. „Die hoofdkappen wel: „In die eerste partij ^and toch maar te^bev een tie
zijn natuurlijk wel aardig, kreeg ik meer klappen dan
„Elke keer als je dan y
maar mijn manier van bok- in mijn voorgaande tien dat je een gevecht geirC.Lou I
sen biedt een betere bescher- wedstrijden samen. Na af- hjk gaat winnen, kijjt jfatste m
ming dan welke hoofdkap loop heb ik behoorlijk in de tevoren even naar die ^gmpiot
dan ook. Ik zorg er gewoon put gezeten. Ik zag het niet To woof n"
n. De ringrech- voor dat de tegenstander me meer zitten. Daar heb je dan
punten
ter kan me daar niet van af zo weinig mogelijk kan ra- jaren naar toe gewerkt en niuei uuuerscnaueii. i
ineens lukt niets meer. Ik die les geleerd hebt, P1"»
Je weet nu tenminste]' gew,
nooit meer een tegens(fp t*psh
moet onderschatten.
brengen. Een eventuele
openbare waarschuwing
neem ik wel op de koop toe,
ken op het hoofd". De Ne
derlander had, na zijn eerste begon aan mezelf te twijfe-
optreden, trouwens een len en was al mijn zelfver-
toch nog een nuttig gjefina
geweest". G,EL henP^
jum va
ZILVER EN BRONS VOOR DAMESPLOEG
LAKE CASITAS De
stelling dat de zilveren
medaille van de zusjes
Hellemans bij de dames-
-twee en het brons van de
gelegenheidsacht slechts
konden worden behaald
bij de gratie van de absen
tie van de Oostbloklanden
doet afbreuk aan het ge
wicht van de prestaties
van de Nederlandse roei-
meisjes.
Natuurlijk is het zo dat de me
dailleverdeling bij aanwezig
heid van landen als bijvoor
beeld de Sovjet-Unie en de
DDR er anders zou hebben
uitgezien, maar daar staat te
genover dat de tijden die de
Nederlandse roeisters hebben
gerealiseerd in normale om
standigheden ook niet zouden
hebben misstaan. In vergelij
king met de laatste grote inter
nationale test, de Rotsee-regat-
ta in het roeimekka Luzern,
zou de Nederlandse acht ook
bij aanwezigheid van de Oost-
blokconcurrentes brons heb
ben behaald.
Maar wat nog meer telt, is de
enorme fysieke prestatie die
met name Greet en Nicolette
hebben geleverd. Twee roeifi-
nales op een dag behoort in
deze lichamelijk zware sport
tot de uitzonderingen, omdat
vooral de laatste tweehonderd
meter slopend zijn. Beelden
van uitgeputte roeiers, die in
de slotfase het in de sport zo
beruchte „zwarte gat" hebben
bereikt, behoren niet tot de
uitzonderingen. Voegt men
daar nog bij dat na hun respec
tievelijke finales de dames
slechts een kwartier kregen
om een beetje in te roeien, dan
geeft dat de prestatie nog meer
waarde. En toch oogden de
Oranje-acht na afloop redelijk
fit, terwijl een van de Ameri
kaanse meisjes van vermoeid
heid het water intuimelde.
Nicolette Hellemans: „Het is
toch prachtig wat we hier ge
presteerd hebben. Dat zilver
in de twee is uiteraard voor
ons beiden geweldig. Dat geeft
ook aan dat we niet voor niets
een jaar lang ongeveer twintig
uur per week hebben getraind.
Maar met zo'n gelegenheids-
ploeg brons pakken in de acht,
dat is ook het einde. Die goede
start van ons was zeer belang
rijk. Ik wist van tevoren dat
we na een goede start ver zou
den komen".
Het is alleszins begrijpelijk dat
de kleine Nederlandse roeiko-
lonie na afloop volkomen op
zijn kop stond. Vooral de Gro
ningse zusjes Hellemans waren
compleet door het dolle heen.
Zij moesten door de organisa
tie tot kalmte worden ge
maand omdat ze mensen van
ABC - de hoofdsponsor van de
Spelen en diens wil is wet -
verhinderden om opnamen te
maken van uiteraard Ameri
kaanse roeisters.
Vertrouwen
Overigens heeft het weinig ge
scheeld of het Nederlandse
thuisfront had de tv-beelden
van de Nederlandse successen
moeten missen. Bij de NOS
had men zo weinig vertrou
wen in de prestaties van de
Nederlandse roeidelegatie dat
men geen zendtijd had inge
huurd. De BRT had zulks wel
gedaan (voor de lieve som van
twaalfduizend gulden mochten
De Nederlandse dames-acht was goed voor brons. Greet Hellemans, die met haar zus Nicolette ook een zilveren medaille vero
verde, neemt de bloemen in ontvangst.
ze tien minuten uitzenden),
waardoor de NOS-regie zater
dag in allerijl onderhandelin
gen aanknoopte met de Belgi
sche tv- delegatie met als re
sultaat dat de Nederlanders
vijf minuten zendtijd konden
overnemen.
Met de zilveren en bronzen
medaile in de knip zullen de
roeibondsbestuurders nu geen
spijt meer hebben van hun be
slissing om alsnog een dames-8
uit te zenden. Door het weg
blijven van de vooraanstaande
roeinaties dreigde dit nummer
te worden afgevoerd. De Zwit
ser Keiler, voorzitter van de
internationale roeifederatie,
heeft echter alles in het werk
gesteld om dit nummer alsnog
te kunnen opvoeren. Keiler,
een erkende tegenstander van
Samaranch, verdenkt de IOC-
-voorzitter ervan dat hij het
damesroeien wil afvoeren van
de lijst van olympische spor
ten. Hij wilde hem derhalve
het extra wapen van de gerin
ge internationale interesse niet
in de hand geven. Pas in juni
nam de roeibond - na samen
spraak met de Amerikanen -
het besluit om een gelegen
heidsacht, bestaande uit in LA
aanwezige roeisters die ook op
andere nummers uit zouden
komen, in te zetten. Het ge
baar in de richting van de in
ternationale roeifederatie le
verde uiteindelijk brons en dat
was meer dan men ooit had
kunnen denken.
HARRY VERMEULEN
LOS ANGELES John
Pierik en Eric Swinkels
waanden zich in het dorre
Prado-park, zestig kilome
ter buiten Los Angeles, in
een droomwereld. De ver
bazing over het spectakel
dat de Amerikanen van
het kleiduifschieten
maakten was zo groot, dat
zij aanvankelijk weinig
oog leken te hebben voor
hun vliegende schotels.
Na gedeelde 24e posities
op een eerste dag met vier
missers, volgde gedegen
herstel dat resulteerde in
respectievelijk de vierde
(194 punten) en achtste
plaats(193).
Waar een Europees of wereld
kampioenschap hooguit 500
belangstellenden trekt, ver
schenen op de tussen uitge
strekte ranches gelegen schiet
banen tienduizend luidruchti
ge Amerikanen. Applaus had
voorheen na een foutloze serie
van de Nederlandse schutters
nog nimmer hun oren bereikt.
De Amerikanen beloonden
kwaliteit in de ovenwarme
piste met staande ovaties.
Ondanks al hun wedstrijder
varing stond het Nederlandse
duo daar even vreemd tegen
aan te kijken. Swinkels heeft
een jarenlange staat van dienst
en propageerde zijn sport met
olympisch zilver in Montreal.
Pierik is veel minder bekend,
al werd hij op slechts twee
punten afstand van goud ge
deeld tiende in Moskou. Bijna
zat hij wat vermaardheid be
treft net zo gebakken als
Swinkels, maar na de royale
serie missers tijdens de ope-
Erik Swinkels (links) en John Pierik presteerden tijdens de training optimaal.
ning in LA kon hij een me
daille vrijwel vergeten. En zijn
onlangs behaalde derde plaats
bij de Europese kampioen
schappen (slechts één misser
op 200 schoten), bleef in de pu
bliciteit vrijwel onbesproken.
„De eerste dag hebben we ons
gewoon verslapen", aldus
Zwollenaar Pierik. „Onver
klaarbaar. Misschien houdt het
verband met de hitte, of door
de voor ons vreemde toestan
den rond de wedstrijden. Je
roept een duif af, omdat je
denkt dat je klaar bent, maar
dat ben je nog niet. En heb je,
zoals wij, de pech dat je vaker
dan veel concurrenten tijdens
de altijd 's middags opkomen
de wind schiet, dan scheelt dat
een slok op een borrel. Op het
eind heb ik gewoon brutaal
geschoten. Veel risico's geno
men in verband met de wind.
Die factor heb ik trachten te
vergeten, anders heb jé er
weer een zorg bij".
„De stress, de psychologische
spanning is enorm bij deze
sport. Elke ronde, op elke post
weer moet je enorm geconcen
treerd zijn, drie dagen lang.
Dat is slopend. Er gaat van al
les door je hoofd heen. En dan
voor het eerst voor zó'n en
thousiast publiek. Bovendien
heb ik in de elf jaar dat ik
schiet nog nooit op zo'n moei
lijke baan geschoten. Optisch
was hij onberekenbaar. Dat
kan te maken hebben met de
felle zon of de scherpte van de
lucht. Hier achter liggen ber
gen. De ene dag zie je ze, de
andere dag niet".
spanning
„De spanning en faalangst
werkten de eerste dag te veel
door", zo meent bondtrainer
Nico Wolters. Zelf had hij dui
zend gulden op een Neder
landse medaille willen zetten.
„Tijdens de training raakten
ze 250 van de 250 schoten.
Daar zijn we dus maar mee
opgehouden". De voorberei
ding was volgens iedereen
perfect. De gehele schiet-équi-
pe was in de buurt van de ba
nen ondergebracht bij geëmi
greerde Nederlanders. Zij stel
den ook een riante camper
(maat grote vrachtwagen) ter
beschikking, waar de tijd tus
sen de series koel kon worden
doorgebracht. Want ondanks
de 's middags opkomende
wind, was de hitte moordend.
Eric Swinkels, die tijdens de
pre-olympics vorig jaar brons
won, rekende op een medaille,
maar kon na de eerste dag al
trachten zijn teleurstelling te
verdrijven. „Ik voelde me niet
lekker. Je kan naar allerlei
excuses gaan zoeken, maar ik
heb gewoon duiven niet ge
raakt die ik niet mag missen.
Maar ik ben tevreden. Wij
hebben' het hele jaar een
enorm grote broek aangehad
door altijd te zeggen dat we bij
de eerste tien zouden komen.
Dat is mooi uitgekomen".
Opluchting
Het opmerkelijke herstel van
Swinkels en Pierik zorgde
voor veel opluchting. „Ik ben
blij dat ze in de schietsport
weer weten wie Holland is",
meente Pierik. Maar er was
nog een ander facet, waarmee
in Nederland nooit rekening is
gehouden. „Hier is gebleken
dat schieten toch een kijksport
is", aldus Swinkels, die met
een sigaret tussen de lippen de
sportarena pleegt uit te ko
men. „Zie maar hoe enthou
siast die mensen zijn. Daar
kunnen we in Nederland ook
best iets van maken. Ik heb
het nog nooit zo meegemaakt.
Ik voelde me echt voor de
leeuwen gegooid. Het Ameri
kaanse volk bestaat uit men
sen die van spektakel houden.
Bij elke punt werd geklapt,
riepen de mensen. Tiendui
zend toeschouwers als je ge
wend bent voor tweehonderd
mensen te schieten. Dat gaat je
niet in de koude kleren zitten.
Maar daardoor heb ik niet ge
mist".
Schieten is in het land van het
vrije wapenbezit dus niet al
leen op levende doelen mate
loos populair. De Amerikanen
konden weliswaar op het on
derdeel skeet een gouden plak
van Matthew Dryke verwel
komen, maar Swinkels wijst er
op dat de belangstelling bij het
luchtgeweerschieten ook groot
was, ondanks het ontbreken
van favorieten. „Ze zijn hier
helemaal schietgek. Het is on
gelofelijk, maar hier liggen
pistolen, revolvers en geweren
in de supermarkt. Als je in Ne
derland een vergissing maakt
met een nummer van een ge
weer, houden ze je in de ge
vangenis. We zijn hier in een
wapenwinkel geweest, waar
een mannetje van dertien jaar
met een grote 357-magnum op
zijn arm liep".
Bij de verlaten, in de dorre
vlakten gesitueerde accommo
datie, is een wapénexpositie
ingericht, nogal gericht op het
leger. „Ze hebben hier revol
vers en pistolen die ik nog
nooit heb gezien en ik zit zelf
in die wapenhandel", aldus
Swinkels. „Met lange lopen en
kijkers. Ik heb het idee dat als
het bij de Amerikanen maar
klapt, dat het al mooi is. Maar
ik zie trouwens niet in wat
deze wedstrijden met oorlogs
tuig te maken hebben".
ROB VELTHUIS
GEWICHTHEFFER BRAM CHARITÉ:
99
DEN HAAG In 1976 werd
het drukken van het olym
pisch programma bij het ge
wichtheffen geschrapt. Sinds
dien is het gewichtheffen nog
maar twee oefeningen rijk:
trekken en stoten. Drie Ne
derlandse krachtpatsers kwa
men in de loop der jaren op
het erepodium. Dat was in
1928 te Amsterdam August
Scheffer in het middenge
wicht met een totaal van 327,5
kg. In datzelfde jaar was er
ook succes weggelegd voor
Johannes Verheijen met 337,5
kg in het lichtzwaargewicht.
En tijdens de Spelen van 1948
in Londen was er succes voor
Bram Charité met 412,5 kg in
het zwaargewicht. Alle drie
gewichtheffers moesten ge
noegen nemen met brons. Ha
genaar Charité is thans 67 jaar
en denkt nog graag terug aan
het succes in Londen.
,,Het was een prachtige tijd.
Maar ik had niet de durf om
in een vliegtuig te stappen,
anders had ik bijna alle lan
den van de wereld kunnen
zien. Nadat ik in Londen
brons haalde, kwamen er veel
aanbiedingen voor wedstrij
den in het buitenland. Maar
ik was net als voetballer Abe
Lenstra die ook voor geen
prijs in een vliegtuig te krij
gen was en ik sloeg alle aan
biedingen af".
Bram Charité geniet thans
van zijn oude dag. Op zijn 37e
jaar stopte hij.met het gewich
theffen. Het ging niet meer.
De Haagse krachtpatser had
last van een tennisarm. Bin
nenkort moet hij een operatie
aan zijn rug ondergaan. „Mijn
rug is op. Maar of dat nu door
het gewichtheffen komt, is
moeilijk te zeggen".
Bram Charité, die met gewi-
Bram Charité: ,,Die bronzen
plak moet nog wel ergens in
huis zijn".
ch the ff en in het lichtgewicht
is begonnen en via het mid
den- en half zwaargewicht in
de zware categorie terecht
kwam, werd liefst zeventien
keer kampioen van Neder
land. Hij was lid van de Haag
se verenigingen Hercules, Ro
bot en Simson. Alleen laatst
genoemde vereniging bestaat
nog. Van Robot is Charité zelf
de oprichter geweest.
„Voor dc buitenwereld kwam
het brons op de Spelen als een
verrassing. Men was uitge
gaan van een plaatsje bij de
eerste tien. Zelf wist ik dat
brons mogelijk was. Sterker
nog, ik had 170 kilo willen
stoten in plaats van 160. Maar
daar stond de bondsvoorzitter
toen niet achter, anders had
ik een mogelijkheid gehad op
zilver". In 1952 was Charité
ook van de partij op de Spelen
in Helsinki, maar door een
blessure kwam hij toen niet in
actie.
Bekers, ereprijzen en medail
les zijn er in het huis van
Charité niet meer te vinden.
Een paar jaar geleden heeft
de oud-lompenhandelaar alles
opgeruimd. „Die bronzen plak
moet nog wel ergens in huis
zijn. Maar vraag niet waar. Ik
had er bekers bij, die waren
zo groot als een emmer. Trou
wens, als er ergens een wed
strijd was, dan stelde ik zelf
een beker beschikbaar. Dat
was gewoon een kwestie van
even een nieuw plaatje op de
beker laten maken".
Eenmaal gestopt met de sport,
begon Bram Charité een hen
gelsportzaak en later een die
renwinkel. Volgt hij het gewi
chtheffen nog wel? „Er zijn
bijna geen gewichtheffers en
wedstrijden meer in Den
Haag. Maar ik volg het nog
wel. Tijdens de Olympische
Spelen in Mexico stuurde ik
Piet van der Kruk een tele
gram met veel succes. Piet
was een goede gewichthef-
fer".
ARTHUR VAN RIJSWIJK
ROTTERDAM Feyenoord zal op 28 en 29 augustus zijn
voorbereiding op de competitie afsluiten met deelneming aan
het Santiago Bernabeu-toernooi in Madrid. De landskampi
oen is op de eerste dag gekoppeld aan gastheer Real Madrid.
De wedstrijd wordt voorafgegaan door het duel tussen An-
derlecht en FC Köln. De dag erna wordt de finale en de
strijd om de derde plaats afgewikkeld.
Wielrennen De ploeg van
Peter Post heeft een omnium
gewonnen in Voorthuizen. De
formatie behaalde 108 punten
en zegevierde daarmee nipt.
De ploeg van Kwantum, de
grote rivaal van Panasonic,
verzamelde immers één punt
minder.
Atletiek De Koninklijke
Nederlandse Atletiek Unie
(KNAU) geeft binnenkort de
elfde editie uit van het Trim-
loopboekje. Nieuw daarbij is,
dat er gegevens in staan ver
meld of een loop geschikt is
voor atleten in een rolstoel.
ECt
LOS ANGELES D
derlandse ruiter-équij
afgelopen weekr
even uit de dage
sleur gestapt en be
de boksarena om I
van Raamsdonk in aè ANC
zien. Voor de eersted tijde
in hun leven zagend plc
Ehrens (springruiteilw
Bert Rutten (dres^U ga;
een bokswedstrijd mee.
„Verstand heb ik er rtet I
maal niet van", gafcrts, B
rens dan ook direc* de C
„En mijn sport zal hein acti<
nooit worden. Ik am'P 11 sc
me echter toch wel. *s. D
al de partijen waarirfeurs 1
hard geknokt wordt mater
ik wel aardig". en alle
te bui
Wat dat knokken betrefde niet
men de ruiters wel aai
trekken, want ze zateiwas eer
geen vijf minuten opOostblol
stoel, toen de Fransmai kwam.
nelli ongeveer uit zijn lpt de
nen getild werd door eezien va
harde klap van Moses kr-mate:
uit Zambia. Terwijl de jen mee
man tegen het canvas slfeveneer
de ringrechter al _metefcmische
de dokter riep, veerde gree
overeind. „Net goed, di«rj'kaner
had al teveel branie toj ons iai
aan het gevecht begon", bekend
hij. beciale1
De springruiters hebbé kwair
best naar hun zin in Los,s mee i
les. „Een schitterende sySCOach
een paar weken te verbl»r een t
meldt Bert Rutten (uit; is altij
sel). „Maar ik zou er voo", zucht
goud willen wonen. Fris! dat so
tenlucht en zo mis je hi^haffen
wel. Gras is hier bijnrenurtie
nergens te bekennen, dk wat b
ik toch wel anders gew£ercj bij
In het atletendorp wor<^zend
deelnemers behoorlijk 0m eei
wend. Terwijl buiten h6rZ0ek
de olympische bezoekers drs.
al zwaar moeten betaleiUnivers
alles, kampen de atlete Uit 1
het tegenovergestelde rapport
bleem. Rob Ehrens: „W^t dat
den gewoon onze doHafeoed w
kwijt. In het dorp is alltje on
tis. Drank en eten in en de
vloed, zwembad, disco verde.
maar op. Het kost al'el van
niets. Maar dat moet rfebelem
lijk ook niet", merkt tNWU
chend op, „wij zijn te
ook maar amateurs".
5 AN
Tevreden
en e
rouw.
Dik tevreden is het tg moe
ook over de accommodabrige
de paarden in Santa patere
Het enige bezwaar is c, j
van hun dorp naar het
stadion, die meer dan eJes ve
in beslag neemt. „Hetopmé
bleem is wel", aldus R<werel<
rens, „dat het in Santa dg
nog enkele graden hetertjnppi
hier in de stad. Stoffigi
en je hebt er meer last m<
smog dan hier in LA". Show
De grote vraag is hoe di deed
den de hitte kunnen v.
ken. „In de stallen heblAmeri
dieren er geen last van'enwed
Bert Rutten. „De stall€p.Zege
van hout, maar toch ijken
koel. Bovendien hebben gehei
nog enkele luchtkoelerïongen,
zet, zodat daar de tempe Yun i
aangenaam is. Maar goudi
merk je het toch al snel. Li Ni
een kwartiertje stapvoetle in c
pen hebt met de paarder(este ii
het zweet van hun lijf. K
moet tijdens de wedsLw-j
vraag ik me af".
Rustig
De ruiters hebben het HAP
pig nog erg rustig. J|N
hoeft pas op de slotdag ilÜNWÉN
te komen en Bert Rutter
woensdag of donderdq
moet de loting nog uit)
Tot die tijd vullen ze h:
gen met het reizen \l (ff*
naar de stallen en train£v^£?
de rest van de dag lig|f '/ft
maar wat rond het z\ve| yr(j\
zegt Ehrens. „In die hittf/y
je de paarden, die de rer
rigens goed doorstaan H
niet te zeer afmatten tij(P*>^_^
trainingen en voor onszi
sen we dezelfde taktiek
GIEL HE;
