Baanploeg onfortuinlijk ary Lou Retton gaat vol vertrouwen naar turnfinales HDiskwalificatie Spaans jurylid bij turnen OLYMPISCHE SPELEN '84 Matig begin voorPieriken Swinkels Jim Hines moet televisie kijken Japanner tussen turngiganten Jopie Selbachgoud in eigen zwempak lï^JfcidaeSoiwa/nt Volleyballer positief; verzorger geschorst ink Ami O O eten „los ANGELES De Japanse volleybal- rials. (fer Mikiyasy Tanaka heeft positief gere- iomèntêf>eerd °P een onderzoek naar doping. In ^pgtijn urine werden sporen van vier verbo- de recl\en niiddelen gevonden. Het ging om efe- lerm Hfr*ne- pseudo-efedrine, nor-efedrine en T£ee^enethyl-efedrine, substanties die alle op d moetl,e dopinglijst van het IOC voorkomen. 02ey/aIanaka werd evenwel niet gestraft voor bben uAe* vergrijp. De medische commissie van ven, vont* na verhoor dat zijn on- n guldêc^uld vas* stond. In zijn plaats werd de zendti,erzorZer van JaPanse heren team tot geen ej992 uitgesloten voor de Spelen. Hij had fen tijn speler wegens verkoudheid met een ijEULE*it JaPan meegenomen middel behan- leld. Tegenover de ploegleiding had hij verklaard dat het een zuiver plantaardig nedicijn betrof VRIJDAG 3 AUGUSTUS 1984 PAGINA 11 LOS ANGELES De Nederlandse kleiduiven- schutters John Pierik en Eric Swinkels zijn de skeetwedstrijden in het ongeveer tachtig kilo meter landinwaarts van Los Angeles gelegen Prado-park matig be gonnen. Beiden kwamen in de eerste drie series van 25 schoten tot een totaal van 71 punten. eerste twee series en twee afzwaaiers in de derde en laatste ronde van de dag. Pierik en Swinkels moeten voorlopig 23 schutters voor zich dulden. Niemand van de zeventig deelnemers slaagde er in alle 75 kleidui ven kapot te schieten. Acht schutters misten slechts één maal. Uiteraard waren de beide schutters niet erg tevreden over hun verrichtingen. „Maar meer dan ons best doen kunnen we niet', klonk het in koor. En: „Er komen nog meer dagen. Alles is nog lang niet verloren", werd er snel aan toegevoegd. Voorlo pig schoten echter wel 23 deelnemers gerichter dan Pierik en Swinkels. „Dat zegt nog niets", zei Swinkels, „Daar vallen er heus nog wel heel wat van af". Swinkels heeft zich een half jaar onderworpen op de door psycholoog Peter Blitz gedo ceerde rustbrengende me thode van Jacobson en een autogene, mentale training van dr Schulz. „Ik heb ook nog nooit zo rustig geschoten als vandaag", zei Swinkels. „Ik schoot verder ook best wel goed. Die missers lagen helemaal alleen aan mezelf. Daar draai ik niet omheen. Het kwam niet door de sterk aanwakkerende wind. En in de tweede serie had ik wel last van het lawaai van een vuilniswagen, maar dat ver oorzaakte geen misser". Pierik, die voortdurend tus sen zijn beurten een sigaret opstak, maar die nooit op rookte, gaf in de derde serie wel de wind de schuld van zijn verkeerde aanleggen. De duif ging één keer ge woon plotseling een heel eind onder mijn loop door". LOS ANGELES Jim Hines, de Amerikaanse sprinter die in 1968 olympisch kampioen op de 100 meter werd, zal de atletiekwedstrijden in Los Angeles via de televisie moeten volgen. De thans 37 jaar oude Hi nes, die in Mexico met 9,95 seconden een wereldrecord liep dat pas vorig jaar werd gebroken door landgenoot Calvin Smith (9,93), heeft geen kaartjes kunnen be machtigen voor het Coli seum. Hines, die in Mexico ook met de 4x100 meter- ploeg goud won en een nieuw wereldrecord liep. had een aanvraag ingediend om voor het organisatieco mité te werken. Ook had hij verzocht kaarten voor de atletiekwedstrijden, waar voor oud-olympische deel nemers een voorkeursbe handeling zouden krijgen, te reserveren. Op het ene noch andere verzoek heeft Hines ooit een antwoord ge kregen. Hines, die op een uitzendbureau werkt en een minimaal inkomen heeft, verkeert in behoeftige om standigheden. Dat was ook de reden dat hij afgelopen week een aanbod accepteer de voor 2500 dollar (ruim 7500 gulden) een wedstrijd over 100 meter tegen een paard te lopen. De wed strijd, die in Oakland werd gehouden, is een week lang aangekondigd op een elec- tronisch reclamebord boven één van de hoofdwegen. Het duel trok ruim 14.000 bezoekers die Hines met ruim verschil zagen verlie zen tegen een vierjarige COACH NIEUWENHUIS NIET OP DE HOOGTE VAN REGLEMENTEN de andere drie Nederlan- LOS ANGELES De nieuwe nederlaag van het Nederlandse wielrennen in Los Angeles, de uit schakeling van de achter- volgingsploeg op de baan in de kwalificatie, heeft niets met onmacht, maar alles met ongeluk te ma ken. De Nederlanders, die zo'n anderhalve seconde achter de achtste tijd ble ven, werden uitgescha keld door domme pech. Na bijna 1900 van de 4000 me ter klapte de achterband van Rik Moorman, die op kop reed, door het wringen van het niet meer door lucht ge dragen wiel ging hij omhoog, de anderen moesten om hem heen, verloren snelheid en rit me en moesten de laatste twee kilometer met drie man ver der. Het was een onmogelijke opgave. De vier hadden in de eerste kilometer de derde tijd gemaakt, waren ondanks de breuk in het ritme nog vierde halverwege, maar konden daarna, mede als gevolg van de ontgoocheling de vaart niet vasthouden. Tiende. De Olym pische Spelen waren voorbij voor Jelle Nijdam, Marco van der Hulst, Rik Moorman en Ralf Elshof. De kwalificatie voor de ploeg achtervolging zat vol met dra matiek. Niet alleen voor de Nederlanders, ook voor de Nieuwzeelanders, die al in de eerste meters hun vierde man kwijt raakten. En voor de Amerikanen. McDonough trapte in de start zijn wiel scheef en viel. De starter schoot ten onrechte af, waar door zij nog eens mochten ver trekken, zij het met drie man. Het trio met de super-achter- volgers Hegg en Nitz draaide niet goed. In de laatste kilome ter viel Brent Emery af. Hegg keek, zoekend naar zijn maat je, om, verloor zijn evenwicht, tuimelde en kreeg Emery over zich heen. Er werd opnieuw afgeschoten. Slechts dank zij een zeer „Amerikaanse inter pretatie van het reglement mochten de drie het nog eens proberen. Hegg toonde zich toen de ware kampioen. Hij sleepte zijn bootje naar de vijf de plaats in de rangschikking. De uitschakeling van de Ne derlanders is niet alleen het verhaal van de lekke band van Moorman. Het is evenzeer de onbekendheid met het standpunt dat de jury innam bij pechgevallen in de kwalifi catie. Coach Peter Nieuwen- huis kreeg later te horen dat het reglement, in strijd met de gewoonten, zo werd uitgelegd, dat ieder aanwijsbaar pechge- val recht op een nieuwe start had gegeven. Doodziek „Daar ben ik werkelijk dood ziek van", bekende Nieuwen- huis. „Wij hadden binnen een ronde moeten beslissen over doorgaan met drie of stoppen. Als ik het had geweten, waren wij natuurlijk gestopt. Wij hebben een zekere plek bij de eerste vier verspeeld. Wij re den op een schema van 4.27 en als je dat kunt, val je in de me dailles". De uitleg van Nieu- wenhuis over het reglement werd bevestigd door de Ame rikanen, die werkelijk alle kansen kregen. De gedachte dat Nederland in de medailles zou hebben gereden, zal voor eeuwig onbewijsbaar blijven. Moorman over zijn val: „Als ik probeer op het vlakke te blij ven, ga ik gegarandeerd on deruit en dan valt de hele ploeg over mij heen. Dan was alles voorbij geweest. Wij heb ben niet het geluk van de domme gehad, maar de pech van de slimme". .OS ANGELES Ze is .per 1,35 meter klein, veegt ruim veertig kilo gram en is voorbestemd de „koningin" van het jolympisch turntoernooi te ide welforden. Tijdens de wed- over dstrijden, die telden voor l?et landenklassement, schitterde haar ster al y ,veelvuldig en de ver- afsté wachting van heel Ameri- kondéika is dat Mary Lou Retton indrdéich in Los Angeles tot de allerbeste zal laten kro ten. dreumes uit Fairmont, die r haar frele lichaamsbouw indruk wekt onder een paddestoel vandaan gestapt te jjn in plaats als gewone bore- jng op de wereld gekomen te ,a ijn, weet dat er van haar veel jjordt verwacht. Maar ze wekt :ialistei het gi de fik de indruk er wakker liggen. De tienduizend toe schouwers, die avond aan h )yond het Pauley Pavilion tot lp nok toe vullen, worden |oor haar professioneel be- dfcpeeld. Routinematig danst ze |j< ^reugderondjes in de richting i disv; Ie derdfc ien tij< vro?l LOS ANGELES Voor De laa*ste keer, dat de techni- Verwondering alom is er bij- zouden een dergelijk jurylid voor de oefening van Talavera koeltjes. „Ik denk r de overvolle tribunes, a yermee ook een stuk psycho- e ogische beïnvloeding bedrij- 'end in de richting van de ju- Jis1 1 lel 1st ryleden. Het door het dolle heen zijnde publiek haakt al tijd onmiddellijk in op de trucs van de 16-jarige scholiere door tot het bekend .worden van de waardering „Tien, tien" te gaan schreeuwen. Het zijn sterke juryleden die deze inti midatiepogingen kunnen weerstaan. „Ik moet er nog twee dagen hard tegenaan, dagen waarin ik mijn uiterste best zal doen. Ik voel me erg goed en ik kan nog beter dan ik toe nu heb gepresteerd", wil een ontspan nen Retton wel kwijt aan de vooravond van de persoonlijke achtkamp-finale Kreten die er niet om liegen. Teksten ook die zelfvertrouwen uitstralen hetgeen niet vreemd genoemd kan worden wanneer je trai ner Bela Karoly heet. De naar de Verenigde Staten uitgewe ken Roemeen staat zelf ook bekend als een man die de for se uitspraken niet schuwt. Een eigenschap die hem niet altijd in dank wordt afgenomen, daar staat tegenover dat de absolute gave be- i kampioenen te ont dekken. Dynamischer Zo ook in het geval Mary Lou Retton. Pas vorig jaar manifes-' teerde zij zich voor het eerst op wereldniveau en nu lijkt zij op weg om tot de absolute top per van het toernooi uit te groeien. „Zij is absoluut de sterkste en niemand zal haar van een aantal gouden medail les kunnen afhouden", aldus i het olympisch turn- Karoly die zich in een vrij be scheiden bui betoonde omdat hij bereid bleek ook de Roe meense Szabo als een mogelijk obstakel te kwalificeren. „Zij is niet slecht", moest de voor malige trainer van Nadia Co- maneci toegeven, „maar Mary Lou is sterker, dynamischer ook". Dat de kleine Retton dyna misch is, zal door haar moeder Lois volmondig worden beaamd. Als klein kind (niet veel kleiner dan nu dus) sprong ze reeds als een wilde man door het ouderlijke huis en geen enkel meubelstuk was voor haar veilig. Om haar overtollige energie kwijt te ra ken, werd ze naar een dans school gestuurd waar tevens aan acrobatiek werd gedaan. Het mag geen wonder heten dat de acrobatiek haar voor keur kreeg. Op zevenjarige leeftijd werd zij lid van een turnvereniging maar het zag er niet naar uit dat ze ooit een groot kampioene zou worden, klein en mager als ze was. De grote verandering in haar turnleven kwam toen ze Bela Karoly ontmoette. Karoly is momenteel eigenaar van een groot sportcentrum in Hous ton, waar hij vijfhonderd pu pillen onder zijn hoede heeft. Mary Lou Retton is daarvan uiteraard de belangrijkste. „Wat een trainer is dat", zegt Retton vol bewondering. „Hij is enorm hard en drijft je tot het uiterste. Maar hij geeft je ook het gevoel dat je toppres taties kunt halen en daar werk je tenslotte voor als je aan top sport doet". Droom Dat Mary Lou Retton keihard moet werken, blijkt uit het trainingsprogramma dat Karo ly zijn turnsters oplegt. Twee keer per dag en dat zeven da gen in de week moeten ze aan treden om zich te onderwer pen aan het barse regime van Karoly. „Dan moeten we ons tot het uiterste geven. Karoly zorgt er voor dat je dag en nacht met je sport bezig bent. Soms word ik midden in de nacht wakker omdat ik uit mijn bed ben gevallen. In mijn droom heb ik dan onbewust één of andere oefening trach ten uit te voeren". Een ander fraai staaltje van de totale overgave waartoe Karo ly zijn kinderen weet te krij gen is het verhaal dat iemand Mary Lou Retton midden in de nacht trachtte wakker te krijgen omdat een tornado vijf bomen door het dak van het turncentrum had gejaagd. Het meisje stond op, slaapwandel de naar de oefenzaal en begon met het ritueel van de dage lijkse oefeningen. „Goed zo", zei Karoly later tegen haar, „het eerste waaraan je moet denken zijn je oefeningen". HARRY VERMEULEN isg&i] ANGELES Voor eerste keer sedert gEwintig jaar is een jurylid ij een belangrijk turne- a^enement gediskwalifi- fêerd. Ellen Berger, de ipstduitse voorzitster van technische commissie van de internationale urnfederatie, schrapte iteren de Spaanse Maria lel Carmen Alberto als urylid. aar optreden op woensdag- 'ond in de finale van het ympisch landentoernooi voor imes was „beneden alle peil". De laatste keer, dat de techni sche commissie op deze wijze ingreep, was in 1954 tijdens het wereldkampioenschap in Moskou. Toen werden de Rus Schöfer en de Oostduitser Ewald uit de jury verwijderd. Ruzies rond de puntenwaarde ringen in het turnen zijn zo oud als de turnsport zelf. De schandalen rond de jurering krijgen de laatste jaren bij gro te toernooien dikwijls meer aandacht dan de sportieve prestaties. De Olympische Spe len in Moskou waren een voorbeeld van hoe het niet moet en ook in Los Angeles hebben de eerste schandalen zich reeds aangediend. Verwondering alom is er bij voorbeeld over hoe 'het moge lijk is dat er zulke hoge pun ten worden gegeven, terwijl een groot gedeelte van de we reldtop afwezig is. Bela Karo ly, de voormalige trainer van Nadia Comaneci en momen teel coach van de Amerikaan se turnvedette Mary Lou Ret ton, heeft problemen van an dere aard. Hij ligt in onmin met het Roemeense jurylid Roterescu. De naar de Vere nigde Staten uitgeweken Roe meen beschuldigt zijn landge note er van dat zij de punten van de Amerikaanse dames doelbewust laag houdt met het doel de favoriete Roemeense turnsters te bevoordelen. „Ze zouden een dergelijk jurylid nmiddellijk buiten het toer nooi moeten zetten. Zo iemand moet maar een andere sport gaan uitzoeken, want van tur nen heeft ze geen verstand", is de niet mis te verstane tekst van Karoly. Woede Vooral de puntenwaardering van de Amerikaanse Tracee Talavera op de evenwichts- balk heeft de woede van Ka roly opgewekt. Het Ameri kaanse jurylid Sharon Valley waardeerde haar landgenote met een score van 9,8 terwijl de in Amerikaanse ogen om streden Roemeense slechts 9,4 de oefening van Talavera had. „Dit toont aan hoe tendentieus ze bezig is. Het is nog erger dan in Moskou", zo vervolgt Karoly die in zijn kritiek wordt bijgestaan door de Amerikaanse coach Don Peters. „Die Roemeense weet dat haar landgenoten verslagen kunnen worden door de Amerikaanse dames. Ze doet er van alles aan om dat te voorkomen", al dus Karoly die ijverig een cur sus Engels aan het volgen is, maar die wanneer hij opge wonden is te pas en te onpas overschakelt op zijn moeder taal. De door Karoly beschul digde Roemeense reageerde koeltjes. „Ik denk niet dat ik te lage cijfers heb gegeven. Voor hetzelfde geld kun je zeggen dat het Amerikaanse jurylid haar landgenote te hoog heeft gewaardeerd". De turnruzie betekent meteen een eerste breuk(je) in de tot nu toe bijna liefdevolle ver houding tussen Los Angeles en de Roemeense ploeg. Want het feit dat Roemenie als enig Oostblokland in Los Angeles aanwezig is, heeft het land waanzinning populair ge maakt. „Ze hebben veel kre diet, maar winnen van de Amerikanen is natuurlijk net iets teveel van het goede". HARRY VERMEULEN Maxicoons rasbouronk TEX MEX Gevers Deijnootplein 128 Scheveningen Tel. 070 55 37 56 LOS ANGELES De twee kamp tussen de turngiganten China en de Verenigde Staten werd - zeer verrassend - ge- door een Japanner. De 26-jarige Koji Gushiken veroverde vanmorgen voor 9500 toeschouwers in het uit verkochte Pauley Pavilion de gouden medaille op de olympi sche twaalfkamp. De Japanner won met 118,700 punten voor de lokale matador Peter Vid- mar met 118.675 en de Chinees Li Ning, houder van de we reldbeker, met 118.575. Het Amerikaanse publiek in de zaal en de wereld voor de beeldbuis beleefde een fascine rende strijd, waarbij de span ning tot de laatste salto behou den bleef. Na drie onderdelen lagen Vidmar en Ning nog sa men aan kop, voor Gushiken aan zijn fabuleuze opmars be gon. Na het voorlaatste onder deel had hij de spits bereikt. De wereldkampioen aan de ringen verdedigde zijn gouden plak met 9.90 in de vrije oefe ning. VOORBURG Tijdens de Olympische Spelen in 1936 waren de zwemsters Willy den Ouden, Riek Masten broek, Tiny Wagner en Jopie Selbach ongenaakbaar op de 4x100 meter vrije slag. Jopie (inmiddels Koé)-Selbach denkt terug: „Wij waren fa voriet voor de finale. In de serie was het niet moeilijk geweest. Maar West-Duits- land had haar sterkste dames achter de hand gehouden voor de eindstrijd. Maar wij waren niet te kloppen. Ik was toen pas zeventien jaar, maar ik zal die dag niet snel vergeten Jopie Koé-Selbach heeft de gouden medialle van de Spe len niet meer in haar bezit. „Wat moet je er mee doen. Een jaar of tien geleden heb ik de plak aan mijn dochter gegeven, ze wilde hem graag hebben. Maar de rest van de prijzen en bekers ligt op zol der. Daar kijk ik nooit naar om. Trouwens, ik volg het zwemmen momenteel ook niet meer. Ik ben nu bijna 66 en de laatste drie jaar niet meer in een zwembad ge weest". Op 19-jarige leeftijd is Jopie Selbach met de wedstrijd sport gestopt. Eén keer maakte ze de Olympische Spelen mee en dat was één keer te weinig. Als 13-jarige moest ze selectiewedstrijden zwemmen voor de Spelen van 1932 in Los Angeles. In de drie wedstrijden versloeg ze Marie Vierdag. Deze mocht echter toch naar Ame- rika, omdat de zwembond de mening was toegedaan dat Jopie nog te jong was. „Dat was natuurlijk onzin, want dan hadden ze mij ook de se lectiewedstrijden niet hoeven te laten zwemmen. Dit soort rare dingen zijn dus echt niet alleen van deze tijd". Jopie Koé-Selbach is tegen de huidige vorm van top sport. „Om tot topprestaties te komen, liggen de zwem sters nu vele uren per dag in het water. Dat was vroeger echt niet het geval. Wij train den ook wel elke dag. maar dat was dan even een 200 meter alleen met de armen en nog eens 200 meter alleen met de benen en dan was het weer achter de rug. Willy den Ouden was een groot ta lent in die tijd. Had ze er meer aan gedaan, dan was ze zeker tot betere tijden geko men. Maar liefst 25 jaar bleef ze in het bezit van het we reldrecord vrije slag". aan. Speciale voeding be stond er niet. Ma Braun, onze trainster, hield ons altijd voor om biefstuk te eten met brui ne bonen en dat deden we dan maar. Wij deden het zwemmen hoofdzakelijk voor ons plezier en bovendien za ten er mooie reisjes aan vast. Door het zwemmen kwam je op jonge leeftijd veelvuldig in het buitenland en dat was er natuurlijk voor andere kinderen helemaal niet bij". De Olympische zwemploeg van 1936 haalde goud in hun eigen zwempak. Een uitrustig van het NOC bestond destijds nog niet. We hadden een ei gen degelijk zwempak en on der het zwempak moesten wij ook nog een zwart broek je dragen. Je kon immers nooit weten Die kleding bracht natuurlijk geen snel heid met zich mee. Maar daar stond men toen nog niet bij stil". ARTHUR VAN RIJSWIJK

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1984 | | pagina 11