„Vrouwenronde is het begin" Leo van Vliet ondanks gemis etappewinst toch tevreden Overheersing vrouwen niet meer te evenaren Joop Zoeteme geruisloos uit laatste Tour Van kilometer tot kilometer Kelly pechvogel SUCCESSEN MAKEN PLOEGLEIDER SCHEPERKAMP DOLGELUKKIG LEIDSE COURANT MAANDAG 23 JULI 1984 PAGINA 14 PARIJS In Seine-St-Denis 'Startten 124 renners voor de •23e en laatste etappe van de Jtonde van Frankrijk over 97 kilometer naar de Champs Elysees in Parijs. 25 km: Doorkomst op de Cote tuneil (4e categorie): 1. Cari- •itmx, 2. Andersen 3. Urruti- fjeazcoa. 851km: Eerste tussensprint: 1. Cabrera. 2. Mentheour, 3. Manders. 84 km: Tweede tussensprint: 1. Gallopin, 2. Hernandez. 3. Marta. 88 km: Doorkomst op de St Cyr (4e cat): 1. Moerlen, 2. J. Simon. 109 km: Doorkomst op de 17 Tournants (4e cat): 1. Lau rent, 2. Corredor. 116 km: Doorkomst op de La Madeleine (3e cat): 1. De Vos, 2. De Rooy, 3. Le Guilloux, 4. Fignon, 5. Vallet. 118 km: Doorkomst op de Ro- mainville (4e cat): 1. Theve- nard, 2. Jimenez. 126 km: Doorkomst op de Chateaufort (4e cat): 1. Hi- nault, 2. Gaigne, 3. Lemond. 137 km: Doorkomst op de FHomme Mort (4e cat): 1. Gauthier, 2. Yates. 142 km: Doorkomst op de Pave des Gardes (3e cat): 1. Thevenard, 2. Herrera. 3. Agudelo, 4. De Rooy, 5. Bar- teau. 149 km: Derde tussensprint: 1. Moerlen, 2. Marta, 3. De Vos. 157 km: Bondue ontsnapt bij aankomst op Champs Ely- 178 km: Bondue ingelopen. 197 km: Vanderaerden wint 23e etappe in massasprint voor Jules en Hoste. Fignon wint gele trui, Hoste de groe ne, Lemond de witte, Hane- graaf de rode en Millar de bolletjestrui. De ploeg Gui- mard wint het ploegenklasse- ment, de ploeg Post het pun tenklassement voor ploegen (groene petten). Hinault wordt gehuldigd als de strijd- lustigste renner van de hele Tour. PARIJS Sean Kelly is de grootste pechvogel van de 71e Tour de France geworden. De Ier, in het voorseizoen winnaar van Parijs- -Roubaix en Luik-Bastenaken-Luik, ontmoette louter tegenslag. Omdat hij hier en daar antwoord gaf op vragen van andere ploeg leiders voor een contract volgend jaar, werkten zijn ploeggenoten niet optimaal voor hem. In de eerste vlakke etappes kwam Kelly tweemaal ten val waardoor hij onnodig achterstand opliep. In de bergen bleken zijn klimcapaciteiten nog onvoldoende om aan spraak op de gele trui te maken. Halverwege de Tour ging Kelly zich, net als vroeger, richten op een etappezege en de groene trui. Na een sterke tijdrit was Kelly zaterdag Frank Hoste in het tussen- klassement gepasseerd. Zijn voorsprong bedroeg evenwel slechts vier punten. Hoste pakte in de afsluitende massasprint met zijn derde plaats net genoeg punten om de groene trui te heroveren en definitief zijn eigendom te mogen noemen. Kelly, op de Champs Elysees als vijfde geëindigd, was diep teleurgesteld. ,,Ik heb na een week op het punt gestaan naar huis te gaan, had ik het maar ge daan", aldus de onfortuinlijke Ier. PARIJS Leo van Vliet kan terugkijken op een uitstekende Tour de Fran ce. Hij boekte diverse plaatsen bij de eerste tien en verzwakte geen mo ment. „Ik heb inderdaad een goede Tour gereden. Zelfs in de bergen kende ik geen slechte dag. Ande re jaren werd ik soms als eerste gelost, doordat ik volledig blokkeerde. Dat heb ik deze keer helemaal niet meegemaakt. Ook in de rit naar La Plagne, de zwaarste etappe, zat ik in een goede groep", beves tigt hij. Een groot persoonlijk succes zat er niet in voor de Ouden bosschenaar. „Ik ben wel snel, maar ik kan een paar man on mogelijk kloppen in de sprint. Ik moet het daarom hebben van wegspringen in de finale - zoals ik vrijdag heb gepro beerd - of wegrijden met een groepje. Mijn beste kans had ik in de etappe naar Blagnac. Toen zat ik met een goed groepje weg. Ik had echter de pech dat Hoste en Vanderaer den erbij kwamen". Leiding Leo van Vliet viel ook op door de rol, die hij vervulde na het vertrek van Jan Raas. De Ou denbosschenaar kreeg de lei ding over de ploeg in de koers en dat zorgde ervoor dat Kwantum niet wegviel in het tweede gedeelte van de Tour. „Alle jongens waren het ermee eens dat ik de taak van Jan Raas overnam. Daarom was het voor mij geen punt. Ie mand moet een beetje de lei ding hebben, want anders was iedereen maar voor zich zelf gaan rijden. Ik moet zeggen dat het lekker is gelopen. Er zat lijn in. Het is belangrijk dat op een gegeven ogenblik ie mand ja of ho zegt. In de pe riode na de val van Raas in Milaan-San Remo heeft het daar een beetje aan ontbroken. Als tegen een jongen als Solle- veld niets wordt gezegd, leert hij ook niets. Nu wil ik niet zeggen het allemaal zo goed te weten, maar ik kan toch wel zeggen over ervaring te be schikken, nu ik toch zeven jaar prof ben". PARIJS Rik van Looy kreeg het, Felice GiUü ook en natuurlijk Eddy Merckx. Vroeger was heiopp gebruik in het wielermilieu de groten uit de I van Frankrijk vlak voor hun afscheid te eren mi. etappezege. Van Looy won een etappe in zijn li Tour in 1969, Gimondi in '75. Merckx kreeg de 1 '77, het peloton liet hem rijden, maar de Belg! verrast door de Portugees Agostinho. Maar de romantiek van weleer blijkt verdwenen, de thans pure commercie. De tijd van afscheidscadeautjes is Joop Zoetemelk, één keer Tour-winnaar en zesmaal tweel tevoren al geen genereus gebaar van zijn collega's in één laatste etappes verwacht. Hij beëindigde zijn allerlaatste; na veertien jaar Tour op een bescheiden 87e plaats. „Eri nog zoveel ploegen die niets hadden gewonnen. Ze liete^ kans meer voorbij gaan", zei de Nederlandse veteraan ad Zoetemelk is na zijn afscheid niet meer van plan ooit non te keren in de Ronde van Frankrijk. „Ik word besb'»! ploegleider of iets dergelijks. Ik wil de Tour wel nog eénsi' andere manier bekijken. Als chauffeur van journalisten iets". Zoetemelk vierde zijn afscheid in enigszins sombere sfee is niet zo, dat ik genoeg heb van het wielrenrten. In feite het nog net zo graag als twintig jaar geleden bij de amatei gaat alleen niet meer. Ik voel de jaren. Dat is geen pre voel. Op de eerste berg kan ik goed mee, op de tweede g al minder én daarna is het niets meer. Daar is niet teg< trainen". Op regelmaat Joop Zoetemelk was naar deze Ronde van Frankrijk geBrj om met een goed klassement afscheid te nemen. Hij wil zijn regelmaat en zijn routine een plaats bij de eerste tP" dwingen. Zoetemelk haalde Parijs echter met ruim één uu terstand op de ongenaakbare Fignon, als dertigste in de klassering. „Mijn klassering ziet er heel anders uit dan had voorgesteld. Het was hard om dit te accepteren. De nan king hield ook in dat ik moest besluiten te stoppen. Maai voelt, dat het niet meer gaat, is de motivatie ook weg speel je automatisch nog meer minuten". Zoetemelk heeft dit jaar nauwelijks sportieve wraak men voor de dopingaffaire, die hem vorig jaar trof. Nogkor loopt de door hem aangespannen gerechtelijke procedunde onafhankelijk medisch onderzoek heeft uitgewezen dat i d( chaam van Zoetemelk het gewraakte middel testosteraar produceert. De rechtbank moet nu vaststellen, dat het kelijk medisch onderzoek juist was. Als dat gebeurd is, temelk schadevergoeding. „Er is mij gevraagd de procedure te stoppen. Dat heb ik gerd. Die tien minuten straf van vorig jaar hebben mij de kans op de gele trui gekost. Ik had toen bijvoorbeeld glorkBu de wielersport kunnen stappen en deze lijdensweg niet' o hoeven meemaken", aldus Joop Zoetemelk. iet Connie Meijer steekt de armen in triomf op. Er is weer een etap- Mary Nanne Martin pezege binnen. kan verheugd kij ken. Zij is de eerste winnares van de Tour de Femmes. PARIJS Met veel zoe nen voor Connie Meijer eindigde twee uur voor de profs de eerste Ronde van Frankrijk voor vrouwen. De Vlaardingse won de achttiende en laatste etap pe in de sprint van een groep van drie en bepaal de het aantal Nederlandse etappezeges op vijftien. De zes Nederlandse vrouwen hebben de eerste Tour des Femmes op wellicht nooit meer te evenaren wijze over heerst. Het enige wat hen ont snapte was de hoofdprijs. Ma rianne Martin, een 26-jarige verzekeringsagente uit Boul der in Colorado, eindige in het geel. Hoog in de bergen, op de La Plagne. reed zij Heieen Hage uit die zo fel begeerde trui. Het was de onbekendheid met het parkoers waardoor het ploegje van Ben Scheperkamp de Amerikaanse niet kon ver slaan. Heieen Hage bewees op de Joux Plane dat ze wel dege lijk kan klimmen. Mede daar door werd zij bergkoningin. Mieke Havik werd de winna res van de eerste twee etappes, droe meer dan een week de gele trui en veroverde met zes etappezeges de groene trui van het puntenklassement. De voorvechtser van het da- meswielrennen vond de eerste vrouwentour een perfecte ge beurtenis. „Alleen de etappes moeten wat langer worden, zo dat we niet zoveel hoeven te reizen. Er mag ook best nog ,een bergetappe bij in plaats van een rustdag". Uiterste geval De prestaties van Leo van Vliet in deze Tour steken schril af bij zijn verrichtingen in de aflevering van 1983.-Van Vliet: „Vorig jaar was het niets. Het was geen fysieke kwestie. In het Nederlandse kampioenschap reed ik goed, werd ik zesde. Ik vertrok met goede moed. Nadat ik echter in de ploegentijdrit niet goed had gereden, zagen de andere jongens het met mij niet meer zitten. Mijn moraal zakte hele maal weg, zeker nadat ik na het uitvallen van Raas als eni ge dissident overbleef. Een Tour zonder moraal is niet te doen, met moraal al bijna niet. De gemakkelijkste weg was toen afstappen geweest. Dat is mijn eer te na. Afstappen doe ik in het uiterste geval". GRENOBLE Ben Sche perkamp wist niet wat hem overkwam. De Tour de France voor dames heeft zoveel losgemaaskt, dat de ploegleider van de Nederlandse equipe door lopend moest improvise ren. De afgelopen drie Tourweken hebben een behoorlijke aanslag op zijn dagindeling betekend, maar Ben Scheperkamp was (en is) niet kapot te krijgen. De vrouwenronde heeft hem eindelijk het aanzien gegeven waarnaar hij jarenlang heeft ver langd. „Mag het een keer?", roept hij veront schuldigend. „Jarenlang heb ik geknokt voor er kenning van het dames- wielrennen. Ik heb veel tegenslagen gehad. Mag ik dan eens de wind in de zeilen hebben?". Gezien de voorgeschiedenis is de gretigheid van de Neder landse ploegleider te begrij pen. Na te zijn afgeknapt op de schaatssport stortte Ben Sche perkamp zich op het dames- wielrennen. Zijn onstuimige natuur stond hem geen rustig leven toe, maar ook niet zijn kennis van bijna alles wat met sport te maken heeft. Die zou onbenut blijven als hij als ge pensioneerd beroepsmilitair thuis zou blijven zitten. Scheperkamp ontfermde zich over Hennie Top en toen zij succes oogstte, kwam de zaak op gang. Inmiddels is hij ploegleider van een gesponsor de damesploeg en werd hij dit jaar door de KNWU aangewe zen als „directeur sportif" voor de Nederlandse ploeg in de eerste Tour de Femmes. Felix Levitan kan geen kwaad meer doen bij Ben Scheper kamp. Hij zal de Tourbaas eeu wig dankbaar blijven 'voor zijn initiatief om vrouwen in zijn karavaan te laten fietsen. Want nu pas ervaart Scheper kamp hoe groot de uitstraling van de Tour de France is. In één klap staat het dameswiel- rennen volop in de belangstel ling. Uiteraard mede dank zij de Nederlandse successen; de Nederlandse dames behaalden vijftien van de achttien etap pe-overwinningen. Gebrekkige voorberei- ding Bijna vergeten is de gebrekki ge voorbereiding en de onze kerheid over het doorgaan van de damestour. Ben Scheper kamp: „Pas drie dagen voor de start hadden we de zaken rond. Dat kon ook niet anders, want tien dagen voor de start hoorde ik pas dat de Töur voor dames definitief zou doorgaan. Onze voorbereiding was dan ook nul komma nul". Daar kwam nog een ander probleem bij. Ben Scheper kamp moest naar Frankrijk met een ploeg dames die uit drie Nederlandse ploegen wa ren gerecruteerd. Meisjes-die niet anders gewend waren dan elkaar in nationale wedstrij den fel te bekampen. „Een he terogeen gezelschap", noemt Scheperkamp zijn ploeg. Ofschoon niet alle zes Neder landse „tourartiesten" innige vriendinnen zijn, marcheerde het goed in de ploeg. Zeker tij dens de etappes. „Ik heb de meisjes aan het begin gezegd dat er niets anders op zit dan samen te werken. De Tour voor dames is dit jaar tenslotte een historische gebeurtenis. Tot overmaat van ramp lootte ik als ploegleider de laatste plaats in de volgerskaravaan. Voor het begin van de eerste etappe heb ik de ploeg voorge houden, dat we hoe dan ook als eerste die gele trui moesten pakken. Om geschiedenis te schrijven, maar ook om mij vooraan in de karavaan te hel pen. Als ploegleider van de gele-truidraagster heb je daar recht op", vertelt Scheper kamp druk gebarend. Met veel Ben Scheperkamp tuurt tijdens genoegen denkt, hij terug aan die eerste etappe. „We zijn geëxplodeerd", herinnert hij zich glunderend. „Dié andere ploegen dachten dat ze gek werden. Als dat zo door was gegaan, had niemand de Tour uigereden. Maar wij slaagden in onze opzet: Mieke Havik won". Elke dag gelukkig Voor Scheperkamp kon het toen al niet meer mis gaan. „In =n van de etappes in de verte of de Tour heb ik me elke dag gelukkig gevoeld. En naarma te Parijs naderde, nam dat ge voel met de dag toe. De reac ties vanuit Nederland zijn ook overweldigend geweest. Orga nisatoren van Criteriums wil len de Tourploeg aan de start. Niet alleen om te rijden, maar ook om te huldigen. Er zijn zelfs profcriteriums waar de amateurs uit het voorprogram ma zijn geschrapt ten gunste van een dameskoers. Dat is toch wat". Niet alleen die ontwikkeling ij al één van zijn rijdsters ziet aar maakt Ben Scheperkamp en thousiast, ook de belangstel ling in Frankrijk. In tegenstel ling tot zijn verwachting wer den de etappes voor de dames bekeken door een grote schare toeschouwers. Scheperkamp: „Ik wist niet wat ik zag. Zo veel mensen. Ik werd er koud van. Soms kon ik het gewoon niet geloven". Voor Ben Scheperkamp is zijn successtory in de Tour niet het eindpunt. De Twellonaar heeft meer plannen. Hij is bijvoor beeld druk bezig om het pro fessionalisme ook bij de dames te introduceren. „Binnen een jaar moet dat te realiseren zijn", meent hij stellig. „Het is voor de meeste renners bijna onmogelijk om werk met wiel rennen te combineren. Met de NSF ben ik al druk bezig om voor een goede sociale begelei ding te zorgen. Deze vrouwen- ronde is daarom pas het begin. Want wat hier in Frankrijk in gang is gezet, gaat door. Dat moet". HENK STOUWDAM

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1984 | | pagina 14