Omwegen
Wim van Niekerk (72)
toont begeesterde
doeken en deinst
nergens voor terug
City Shopper mogelijk volgend jaar in Leiden
Tuin aan Van
Leeuwenpark ernstig
verontreinigd
'^TUIDEN/REGIO CekLcSowumt"
TARIEF: GULDEN PER KILOMETER
>e ons
Twand Prix
le liji
cordage zelfbewustheid (of
j het arrogantie?) kon
.man niet worden ont-
d. „Iemand die zoveel
>01? als ik kan veel beter
iciperen op de gevaren
Vlij het verkeer. Daarbij
v ik de nodige race-er-
•ing". Aldus kwalifi-
ÏCfi-de de spreker zich als
i begaafd automobilist
DEN verantwoordde hij zich
iet s^nover kantonrechter
vageifshuis v°or bet feit dat
om kop Rijksweg 4 (bij Al-
het pade) 170 kilometer per
B heef had gereden. Deze
Rijjjrschrijding van 70 kilo
lij girfer was niet de enige in
an Sip. De kantonrechters in
derwfecht en Haarlem had-
;boon» deze sportieve rijder
>kreg|Veroordeeld tot boetes
^et 700 (70 te snel) en 240
I enden (60 te snel). Op
ig de-e overtredingen in
en. 'O werd gisteren niet
irréiijer ingegaan. Aange-
afvoH de kans om bekeurd
t dezW0I"den één op hon-
henfdduizend is, kon wor-
rt. D geconcludeerd dat de
- beun de snelheidslimieten
?ter prtdurend aan zijn laars
m de11-
t mi
echté automobilist had een
n vipdsman meegenomen,
irdvd bent zeker bang dat de
ebeufnzen van boetes over-
t wa(ireden zijn en dat er an-
ardere maatregelen worden
buu#r°ffen", dreigde rechter
,of k^rshuis. „Maar ik zal
er vpt vooruitlopen op de eis
lal n0 de officier", gaf hij de
rtomrdachte het woord. Deze
ringnek organisator van eve-
ïnte 'inenten te zijn. „Snel-
lidsevenementen?",
oeg Morshuis. „Onder
eer", luidde het
na/oord. Op de dag va
H 'ertreding was hij bezig
et de organisatie van de
tand Prix in Zandvoort.
e man werd verwacht op
,__}n belangrijke vergade-
lEEhg van de KNAC (de au-
[en jmobielclub) waar veertig
fiefan met smart op hem za-
vesn te wachten. Om zijn
r Afhoor niet al te ongedul-
j g te laten worden deed
een beroep op zijn rui-
onHe ervaring als coureur
aam scheurde naar de ver-
Ie «dering.
«dering.
Xleneer overschat zijn rij-
unsten schromelijk
bnd c":-!
an El
Sete
feandi
pnd officier van justitie
an Ek en eiste een i
van 350 gulden en 4
landen ontzegging vah
rijbevoegdheid. Daarop
Won de meegebrachte
Jv
Ivocaat aan de taak
bewijs. Zijn cliënt had
.Sn rijbewijs nodig voor
vin(h werk en hij had zijn le-
s.P.a<en inmiddels gebeterd.
fldl%ij de KNAC wordt grote
'aarde gehecht aan cor-
e akt rijgedrag", deed de
Svocaat het voorkomen
isof de verdachte plotse-
ondhg was veranderd in een
s a^ave jongen. „Ik zou die
n ^stelling over goed rijge-
n ^ag graag in praktijk zien
re4bracht", zei Van Ek op
ien'eptische toon.
Pfek Morshuis twijfelde
dra£n deze verandering. „Ik
ovtb niet de indruk gekre-
ïn dat u uw leven wil be-
jren. U heeft hier alleen
ar gezegd dat u zo be-
•aam bent in het autorij-
...^n", sprak de rechter
^bJ^arde woorden. Maar
tdrnorshuis was bereid de
rganisator een laatste
kns te geven. De boete
'erd verhoogd tot 500 gul-
en, maar de ontzegging
an de rijbevoegdheid
'erd voorwaardelijk met
en proeftijd van twee
lar. „Ik hoop dat u van
V^eze zitting heeft geleerd",
.loot de rechter deze zaak
Rottigheid
geen half uur nadat
ij zijn auto had gekocht,
•erd de Katwijkse jongen
ingehouden. Hij kon zijn
is verworven voertuig
ieteen laten staan want
;t karretje was zo rot als
n mispel. Verrassend
•as dit natuurlijk niet;
r-joor de prijs van 200 gul-
b0Ilen mag je je eisen niet al
B hoog stellen. Van Ek,
lie de eigenaar doodleuk
lertelde dat hij het autoo-
je had laten vernietigen,
iste een boete van 60 gul
len. „Ik ben al genoeg ge-
jq) Itraft", zei de Katwijker
egen Morshuis. „De auto
tostte 200 gulden en ik
keb een dag vrij moeten
temen voor al die zottig-
leid", klonk het vrijrnoe-
lig. Van Ek zette grote
ïgen op bij deze betiteling
fan het kantongerecht.
Morshuis nam er echter
Zeen aanstoot aan. Hij ver-
Klaarde de jongeman
laarfchuldig, maar legde hem
geen straf op.
KEES VAN HERPEN
LEIDERDORP De tuin van de woning Van Leeu
wenpark 17 is ernstig verontreinigd. Zowel de grond
als het grondwater bevatten de chemische stoffen te-
trachoorethyleen, trichlooretheen en chloroforem. Dat
heeft een onderzoek uitgewezen dat op verzoek van
het college van burgemeester en wethouders van Lei
derdorp is uitgevoerd.
De bewoners van de woning klagen al enige tijd over een door
dringende geur in de tuin. Van de andere bewoners van het Van
Leeuwenpark zijn geen klachten op het gemeentehuis binnenge
komen. Niettemin wil het college van b en w vastgesteld zien of
ook andere tuinen zijn verontreinigd. Het heeft daarom op
dracht voor nader onderzoek gegeven. Donderdag zullen grond
monsters in verschillende tuinen worden genomen. Ook de tui
nen van de Kastanjelaan 1 t/m 5 en van de Eikenlaan 1 t/m 10
worden onderzocht.
De woningen van het Van Leeuwenpark gelegen in het Oude
Dorp zijn enkele jaren geleden door de Algemene Woningbouw
vereniging gerenoveerd. De bewuste woning is door de AWL als
vrije sectorwoning verkocht. Omdat de verkoop niet erg wilde
vlotten, heeft de tuin enkele jaren braak gelegen. Aangezien de
haard van de verontreiniging zich op deze plaats concentreert
bestaat het vermoeden dat er na de gereedkoming van de wo
ning in de tuin op illegale wijze is gestort. Naast de woning is
gevestigd het chemisch reinigingsbedrijf Blokhuizen. Het be
drijfsterrein grenst aan de verontreinigde tuin. Op het gemeen
tehuis wil men van een suggestie in de richting van het bedrijf
niets weten. Wethouder A. H. Meerburg wil geen conclusies
trekken voordat de resultaten van het grondonderzoek bekend
zijn. Ook wacht men op de uitkomsten van het politie-onderzoek
waartoe de officier van justitie opdracht heeft gegeven. Ver
schillende omwonenden zijn hiertoe reeds gehoord.
Pikant detail is overigens nog dat het een haar heeft gescheeld
of wethouder Meerburg, die in Leiderdorp de portefeuille van
milieuzaken beheert, zelf in het bewuste pand had gewoond.
Slechts de omstandigheid dat hij er niet in kon slagen zijn eigen
woning tijdig te verkopen, deed hem van aankoop afzien.
BURGERLIJKE
STAND
LEIDEN Geboren Chanine Cin
dy, d. van J. W. D. Eikerbout en A.
J. Weijermars; Tineke, d. T. Hogewo-
ning en A. de Vries; Derek, i. van G.
C. M. Vreeburg en H. Bos; Krijn, z.
van K. van der Spijk en A G. H.
Heemskerk; Janet, d. van E. J. C.
van Duijvenvoorde; Arenda Chantal,
d. van P. J. Heemskerk en E. J. Tij-
sen; Lorenzo Manuel, z. van B.
Nieuw en A. Hoogervegt; Maarten
Jacobus Nicolaas, z. van K. van Rhee
en M. van Duijn; Adriana Suzanna
Hendrika, d. van VV M. Heemskerk
en A. A. van Stijn; Desiree Petronel-
la Maria. d. van J. Bruggenkamp en
M N. Spaanderman; Wouter, z. van
H. Amersfoort en E. Oort; Robert
Paul, z. van P. Wassink en I Bodrij;
Jan Willem, z. van L. J. Schultze
Kool en G. Z. Ketelaar, Philip Hein-
rich Carel, z. van H. P. H. Kremer en
J. L. M. Nass; Dennis, z. van J. G. L.
Boot en P. Dubbelaar, Geert. z. van
W. La bots en C. H. van Leeuwen; Li-
sette Stephanie, d. van L. van den
Nieuwendijk en A. T. M. Kriek; Flo
ra Lisa, d. van C. S. J. van Leeuwen
en E. G. B. Huiberts.
Overleden: H. Cossee, geb. 24 aug.
1913 man; El Delmeer, geb. 6 apr.
1918 echtgenote v. J. W. Harland, S.
J Chale. geb. 20 jan. 1923 man; C.
Plug. geb. 22 jan. 1897 man, C. P.
Mars, geb. 27 jun. 1907 man; 1. Sisdi.
geb. 9 sepL 1906 geh. gew. m. J. O. J.
Hiddema; G. C. Knijnenburg, geb. 6
sepL 1902 geh gew. m. T. van Vliet;
C. A. van Dam. geb. 8 febr. 1921
echtgenote v. J. van der Luit; J. M.
van Dongen, geb. 8 aug. 1935 echtge
note v. J. J. Kloosterman; C. A. de
Haas, geb. 3 dec. 1906 echtgenote v. J.
A. Verhoeven; M. N. Sieren, geb. 2
juli 1919 man
Op mijn omwegen door stad -en, kind
kom ik graag mensen legen, tjjtkunt
mij telefonisch of schriftelijk vert?Hen
wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Ik ben bereikbaar via 071
- 12 22 44 op toestel 10.
DINSDAG 10IULI1984 PAGINA 5
Een kunst apart „Maar dat
krijg je", volgens Van Nie
kerk, „als je met schilderen
bezig bent'Het is reinigen,
kleuren voorzichtig weer
aanbrengen, en vernis ero
ver. „Een bepaald vernis.
Want je kunt er niet van al
les opsmeren. Fixeren, zeg je?
Dat deed je vader, zeg je? Met
een fixeerspuitje? Ja ja, gelij
kelijk verdelen over het pas
tel, met een spuitje. Dat be
houdt de kleuren achter het
glas".
Een beetje bezeten
Mevrouw Van Niekerk, de
jongere, die lief en leed met
haar „Painting Billie" deelt,
is de toeziende en royaal en
loyaal mee-levende barmhar
tigheid: „Je moet hem ge
woon van de ezel afslaan als-
ie eenmaal bezig is. Een ge
weldige hobby, dat is het ze
ker. Het hoofd moet aan de
gang blijven. Dat is goed,
doodgewoon, uit. Wim is er
alleen maar een beetje beze
ten van, van dat schilderen,
maar ik sta regelrecht achter
hem. Ook al wordt het nu
zoetjesaan tijd om met m'n
diepvriesspullen naar huis te
rijden. Bedorven etenswaren
kunnen we ons niet veroorlo
ven".
Zelf denk ik even aan Wim
Sonneveld die eens de over
ste van frater Venantius liet
zeggen: je hebt talent, man".
Dat mag zonder meer slaan
op Wim van Niekerk, de be
gaafde. Zelf vraagt hij zich
verwonderend en cliché-ma
tig af: „Ik begrijp niet, dat er
mensen zijn die zich verve
len. Ik kom tijd te kort".
Wim van Niekerk is een be
schouwer, en speelt met het
etui waarin zijn bril thuis
hoort. Maar het zit erop, het
gesprek. Hij haalt, staande op
een stoel, de Schelp met pa
pavers van de ketting. Dat
moet gefotografeerd worden.
En nog een paar andere ge
ëxposeerde werken. Schilde
ren: „Het geeft veel geneug
ten", zou Wim van Niekerk
zeggen.
UITGENODIGD TALENT EXPOSEERT IN LEIDERDORPSE „MUZENHOF'
LEIDEN In Leiden en
in de regio Leiden wordt
mogelijk een proefproject
met de zogenaamde City
Shopper opgezet. Op initi
atief van Noord-Braban
der M.J. Binder, zal on
derzocht worden wat de
mogelijkheden zijn. De
gemeente Leiden heeft in
middels toestemming voor
dat onderzoek gegeven,
maar heeft daarbij wel
een aantal voorwaarden
gesteld. Het project is
„City Shopper" gedoopt,
maar het komt in. grote
lijnen neer op de formule
die een paar jaar geleden
in Amsterdam werd geko
zen bij het opzetten van
het project met witkarren.
Volgens Binder zou „als
alles meezit" volgend jaar
mei met de proef begon
nen kunnen worden. Van
de City Shopper zou ge
bruik gemaakt kunnen
worden van Warmond tot
en met Leidschendam.
Het idee achter de City Shop
per is dat binnensteden te
klein zijn voor massaal autoge
bruik en dat het daarom ook
uit milieu-overwegingen ver
standiger is om bij bezoeken
aan binnensteden gezamenlijk
gebruik te maken van een
auto. Daartoe zouden op ver
schillende lokaties parkeerter
reinen moeten komen waar de
auto's staan opgesteld. Ieder
een die een bank- of giroreke
ning heeft en over een rijbe
wijs beschikt, kan van de au
to's gebruik maken. Door spe
ciale sleutels van de wagens
aan de klanten te verstrekken
en via de electronica in de
auto en een centrale computer
te registreren wie van de auto
gebruik maakt, zou het sy
steem moeten functioneren.
Deelname kost volgens Binder
„heel weinig". „We zullen sta
tiegeld voor de sleutels vragen
en het tarief zal ongeveer een
gulden per kilometer bedra
gen". Via de electronica wor-
Alsof hij zijn hele leven niet
anders heeft gedaan, expo
seert Wim van Niekerk (72)
„moet dat nou? Je kunt er
beter een paar jaartjes afha
len" koelbloedig in het bij
na drie jaar oude Leiderdorps
gemeentelijk sociaal cultureel
centrum „Muzenhof". Een
glanzend, opgepoetst gebouw,
dat ook een bibliotheek en
muziekschool herbergt, in ge
zelschap tevens van de hore
ca. Alles onder beheer
geen cent teveel hoor van
Jan Verplancke, de rijzige,
doodserieuze, een tikkeltje
argwanende, doch welbe
spraakte en allengs regisse
rende voorzitter van de Cen
trale Vereniging voor de
Ambulante Handel; van 17
markten thuis, in stad en om
meland. Vijftig jaar geleden
ventte Verplancke al met si
naasappelen en kwam onder
die kommervolle omstandig
heden op de Hoge Rijndijk
ook bij de moeder van Van
Niekerk aan huis: zes voor
een dubbeltje. Dan kneep
moeder Niekerk er even in,
in de voorlopers van de Jaf
fa's: onderzoek alles en be
houd het goede. Tegenwoor
dig staat in de kramen vaak
een bordje bij het fruit: „Niet
betasten'Je mag ook niks
meer, op de markt.
Doeken
Maar enfin, haar zoon Wim
hangt nu als amateur-kunste
naar op uitnodiging van de
activiteitencommissie nog tot
13 juli in de „Muzenhof", sa
men met grafisch schilderes
Ellen Slager die haar werk
strak houdt. Van Niekerk
heeft succes, tot nu toe. Het
heeft hem nauwelijks ver
baasd. Er zijn al een stuk of
zes van zijn aquarellen en
olieverfschilderijen verkocht.
Onder andere aan Thijs Kra
mer, onder wiens leiding
Wim van Niekerk met z'n te
norstem in het St. Petruskoor
Leiden nog steeds het hoog
ste lied zingt. Kramer kocht
„Schelp met papavers". Waar
je volgens Van Niekerk
„high van raakt en onderste
boven gaat". Mevrouw Van
Niekerk kijkt haar man ver
rast aan, alsof ze wil zeggen:
„dat had ik nooit achter jou
gezocht".
Wilhelmus Johannes van
Niekerk. Wijlen zijn broer
Theo was deken van de
Veen: „Door hem ben ik
rooms gebleven", grapt Wim;
„nee hoor, zo gaat het ook
wel", zegt deze trouwe paro
chiaan van „de Petrus" voor
wie geen woord Latijn te in
gewikkeld is. Vader Van
Niekerk, oud-molenaar in
Muiden en Weesp, was muzi
kaal. Hij dirigeerde tal van
koren, zowel kerkelijk als ge
mengd. Zoals in Leiden
„Pulchri Studio". Het liefst
had vader, dat er schwung in
zat: „Ein Mittag, eine Abend,
eine Nacht in Wien". „En hij
schilderde ook weieens. Mis
schien vandaar", vermoedt
Wim, die tot z'n 64-ste wo
ningstoffeerder is geweest. Ik
schilder de familie nog maar
even verder, terwijl Wim
van de hak op de tak springt.
„Dan heb ik nog een broer
van 80, die nog zingt als Ca
ruso, althans als een vol
waardige bassende nachte
gaal".
Toen Wim nog een Wimpie
was van zes turven hoog, be
gon hij al op een lei te kras
sen. Hij noemde dat tekenen.
Even later kleurde hij met
krijt. Ruim 50 jaar geleden*
begon hij echt te schilderen,
met olieverf. In de Foyer van
de Leidse Stadsgehoorzaal
dong hij mee naar de gunst
vari een „deskundige War-
mondse jury die het wel
moeilijk had" en veroverde
de tweede prijs met twee
jachttaferelen: één in de win
ter en één in de zomer, com
pleet met stroper die weg ijlt
voor de naderende koddebei
er; ook in de olieverf. Een le
ven stofferen betekende, dat
Wim van Niekerk (altijd
goed voor waarderende prij
zen op inzendingen) slechts
in de vakanties tijd voor
schilderen had. Maar dan is
het tijd voor „de grote vol
den de gemaakte kosten auto
matisch een paar dagen later
van bank- of girorekening af
geschreven.
Binder zegt met ongeveer 300
conventionele kleine stadsau
to's te willen beginnen. „Zo'n
twee jaar later wordt de elec-
trische auto geïntroduceerd en
daar willen we dan op over
schakelen". Dat is niet alleen
uit milieu-overwegingen voor
Binder voordelig, de rijksover
heid zal hoogstwaarschijnlijk
een project dat van electrische
auto's gebruikt maakt subsi
diëren.
Volgens Binder is Leiden als
proefgemeente gekozen, „om
dat de verkeerscirculatie in de
Leidse binnenstad problema
tisch genoeg is". „We hadden
ook naar Amsterdam kunnen
gaan, maar dat is weer wat te
groot voor zo'n proef". Er zou
ook vanuit het buitenland en
uit andere Nederlandse ge
meenten veel belangstelling
voor het project bestaan.
Onder meer de Nederlandse
Spoorwegen en een dochter
van het verzekeringsconcern
Centraal Beheer zouden bij het
project betrokken zijn. „We
doen het allemaal op commer
ciële basis", aldus Binder.
Binder wil het organisatiebu
reau Goudappel Coffeng B.V.
een onderzoek laten houden
naar de mogelijkheden die er
in Leiden voor de City Shop
per zijn. De gemeente heeft
Binder laten weten allerlei
verkeerstechnische gegevens
ter beschikking te willen stel
len, maar dan zou wel uit het
onderzoek moeten blijken in
hoeverre het gebruik van de
conventionele auto door de
City Shopper terug zou kun
nen lopen en wat de gevolgen
voor het openbaar vervoer en
de taxi's in Leiden zullen zijn.
De gemeente wil tevens weten
wat de (positieve) gevolgen
voor het milieu zouden kun
nen zijn en in hoeverre de in
deling van wegen en de ver
keerscirculatie veranderd zou
moeten worden als de City
Shopper wordt ingevoerd.
Volgens een woordvoerder
van de gemeente wacht men
rustig af wat de resultaten van
de activiteiten van Binder zijn.
Binder wordt gezien als een
uitvinder op allerlei techni
sche gebieden „en vervolgens
probeert hij een en ander aan
de man te brengen". De
woordvoerder tekent bij de
plannen van Binder wel aan:
„Zowel de gemeente als het
ministerie zetten grote vraag
tekens bij de mogelijkheden
om zo'n project van de grond
te krijgen. De ervaringen in
het verleden zijn in elk geval
niet al te positief".
Amsterdamse witkarren, straks ook in Leiden?
„Schelp met papavers", een doek waarmee Wim van Niekerk pronkt in de „Muzenhof", Leiderdorp. Koordirigent Thijs Kramer
kon er niet vanaf blijven en kocht het...
doening". Dan gaat het de
paden op, de lanen in, zowel
in eigen land als in Spanje,
Frankrijk of Duitsland. Daar
wordt het ezeltje opgezet en
vangt Wim van Niekerk met
meesterhand de diffuse kleu
ren in zachte aquarellen.
Stofferen
Fijn, zó fijn. Geen wonder,
dat Van Niekerk er in de
„Muzenhof" het nakijken aan
heeft, want juist deze water-
verfdromen in hun tomeloze
opzet gaan het eerst van de
hand. Dan moet Wim er even
met pijn afscheid van nemen;
een weemoed die nauwelijks
vergoed wordt door het be
dragje dat neerbetaald moet
worden.
Nadat Wim van Niekerk
(Wim van Noort, een verre
neef, kiekte hem) bijna een
halve eeuw woningen gestof
feerd had, begon hij zijn ei
gen leven te stofferen. Dat
doet hij trouwens al een jaar
of twintig in Hoogmade,
waar het echtpaar een idylli
sche tuin bezit die veel on
derhoud vergt. Met een knip
oog zit Wim met zijn vrouw
daar „tussen de bonen".
Vaak wiedt hij, en schoffelt.
Oogst ook. En brengt voort.
Op het moment een molen op
doek; één uit de monumen-
tenrij van de Kinderdijk. Een
jaar of negen is Van Niekerk
cursist op de Leidse teken
en schilderacademie „Ars".
Om zich verder te ontwikke
len. Portrettekenen bij Leny
Noyen: „Klein van postuur,
maar groot in de kunst", zo
betuigt Wim zijn hommage
aan deze kunstenares. Zijn
voorkeur blijft uitgaan naar
het buitengebeuren en daar
bij die mooie molens in olie
verf, maar ook geeft hij zich
met hart en ziel aan de stille
vens die zich aan hem voor
doen: „Het is beslist boei
end", moet hij toegeven.
Van Niekerk die ook brid
get werkt met het penseel
evenzeer op verzoek; „En
met inspiratie, en daarna er
ook van genieten hè. Zeker,
zeker. Het mag gezien wor
den. Daar ben ik dankbaar
voor. Ik leg me toe op het
schone. Dat zit ook een beetje
in Pulchri Studio". En alsof
het niks is, restaureert de vol
verfstreken zittende Wim
van Niekerk ook nog (oude)
verwaarloosde schilderijen.
Als de beste vakman. Op
hem zou het bijbelwoord van
toepassing kunnen zien: „En
zie, ik maak alles nieuw".
