McEnroe garandeert niets
Zuurkool er
jus voor
Navratilova
£cid6c Somant
Geen revanche
voor
Cash
Hockeydames
onmachtig
De Jong
wint
surfregatta
„IK WIL ER NAAR STREVEN OM ME VOORTAAN GOED TE GEDRAGEN"
Ton Rueck tweede in Kijkduin
MAANDAG 9 JULI 1984 PAGINA 16
LONDEN John McEn
roe en Peter Fleming ver
overden zaterdagmiddag
hun vierde titel in het
dubbelspel op Wimble
don. Het Amerikaanse
duo versloeg de Austra
liërs Pat Cash en Paul
McNamee in vijf sets: 6-2,
5-7, 6-2, 3-6, 6-3.
Daardoor slaagde Cash er niet
in revanche te nemen voor de
nederlaag, die McEnroe hem
in de halve finales van het en
kelspel had toegebracht, maar
dat zal zijn voldoening over
zijn totale prestatie in dit toer
nooi nauwelijks hebben ver
minderd.
Martina Navratilova verover
de zaterdag ook de titel
in het damesdubbelspel met
Pam Shriver. Met 6-3, 6-4
werden Kathy Jordan en
Anne Smith verslagen, waar
door het duo Navratilova-
Shriver verzekerd was van de
vierde opeenvolgende titel in
deze discipline. De titel in de
mixed ging uiteindelijk naar
John Lloyd en Wendy Turn-
bull, die hun kampioenschap
met succes verdedigden tegen
Steve Denton en Kathy Jor
dan: 6-3, 6-3.
De Australiër Mark Krat-
zmann, als tweede geplaatst, is
winnaar geworden van het
tennistoernooi van Wimbledon
bij de jongens. Hij versloeg de
ongeplaatste Zuidafrikaan Ste
fan Kruger in drie sets: 6-4,
4-6, 6-3. Bij de meisjes won de
Britse Annabel Croft met 6-3,
3-6, 6-2 van de ongeplaatste
Elna Reinach uit Zuid-Afrika.
Bij de veteranen versloeg oud-
Wimbledonkampioen Stan
Smith (Vst) de Australische
medefinalist Colin Dibley met
7-6, 6-3
Peter Fleming en John McEnroe.
LA GRANDE MOTTE
De Nederlandse Jolanda de
Jong heeft in La Grand
Motte het zevende interna
tionale surffestival van die
Zuidfranse badplaats op
haar naam geschreven. Bij
de heren ging de overwin
ning in de regatta naar de
Fransman Olivier Marc. De
Nederlander Marcel Reintse-
ma werd derde.
LONDEN John McEn
roe is het er met zichzelf
nog steeds niet over eens
of hij nu zijn beste partij
speelt als hij zijn bekende
fratsen uithaalt, of wan
neer hij zich zoals tij
dens dit Wimbledon als
een gentleman gedraagt.
Zelfs niet na zijn vernieti
gende expeditie van giste
ren tegen Jimmy Connors
in de finale, die slechts 80
minuten vergde en een
zelden eerder vertoond
krachtsverschil aan het
licht bracht.
,,Ik heb ook wel goede partijen
gespeeld als ik me ergens over
opwond", reageerde de Ameri
kaan op een suggestie in die
richting. Om er onmiddellijk
aan toe te voegen, dat zijn duel
met Connors (6-1, 6-1, 6-2)
waarschijnlijk wel één van
zijn allerbeste optredens was
geweest. Hetgeen de verslagen
opponent, zelf tweevoudig
oud-kampioen, zonder aarze
ling beaamde, maar geksche
rend vervolgde met: „Maar mij
Zul je niet horen zeggen, dat
hij beter is dan ik".
John McEnroe zelf, de eerste
Amerikaan die sinds Don Bud
ge in 1938 de Wimbledontitel
prolongeerde, hulde zich in
een slecht passende mantel
van bescheidenheid, waar het
ging over zijn plaats in de gal-
lerij der groten. „Het is niet
aan mij om me te vergelijken
met andere grote spelers",
merkte hij quasi-terughoudend
op. „Maar dat|s wel het, leuke
van sport. Er worden toch ver
gelijkingen gemaakt met vroe
gere spelers".
In welk verband de naam van
McEnroe in de wandelgangen
van Wimbledon in relatie
werd gebracht met een andere
linkshandige vedette, de Au
straliër Rod Laver, die de titel
viërmaal ('61-'62 en '68-'69) op
zijn naam bracht, maar waar
schijnlijk vaker had gezege
vierd als in de jaren zestig de
profs niet van Wimbledon wa
ren geweerd.
Ontluisterend
Connors, die één van de meest
ontluisterende nederlagen in
Op deze perfecte opslag baseert John McEnroe zijn spel.
een finale van een Grand
Slam-toernooi leed uit zijn car
rière, zal gisteren ongetwijfeld
hebben teruggedacht aan het
jaar, dat hij op Wimbledon zijn
eerste titel veroverde. In 1974
gunde hij de toen 39-jarige
Ken Rosewall slechts twee ga
mes meer dan hij gisteren zelf
tegen McEnroe verzamelde.
Toen echter kwam het
krachtsverschil tussen de win
nende en verliezende finalist
wat minder pijnlijk aan het
licht. Want toen was er im
mers sprake van een op zijn
retour zijnde Rosewall, die als
laatste opflakkering van zijn
talent de eindstrijd had ge
haald. En niemand zal Con
nors nu als een speler willen
betitelen, die één stap is ver
wijderd van zijn pensioen. Dat
had zijn partij tegen Lendl
twee dagen eerder wel bewe
zen.
„Er was vandaag tegen de op
slag van McEnroe niets te be
ginnen", voerde Connors als
verklaring aan voor de supe
rioriteit van zijn landgenoot,
die illustratief daarvoor tien
aces had geproduceerd. „In het
hele toernooi zag ik de bal uit
de service van een tegenstan
der zo groot als een basketbal,
zo goed kon ik ze retourne
ren", vervolgde hij. „Maar
vandaag zag ik ze helemaal
niet". Waarop de verslagen fi
nalist slechts kon concluderen
dat McEnroe zijn spel baseert
op zijn opslag. Zelfs tegen de
man die bekend staat als de
beste retourneerder in het me
tier. Waarmee de klasse van
McEnroe gisteren overtuigend
werd onderstreept.
De korte duur van de finale,
zelfs nog vijf minuten minder
dan de eenzijdige eindstrijd
van vorig jaar, toen McEnroe
outsider Chris Lewis van de
baan mepte, deed menigeen in
de boeken duiken in de veron
derstelling, dat er mogelijk
sprake was van een record.
Die „schande" bleef Connors
echter bespaard. In 1881 bleek
een zekere William Renshaw
de titel in slechts 37 minuten
te hebben zeker gesteld, maar
dat gebeurde in een tijd dat er
nog geen rustperioden werden
ingelast.
Toekomst
John McEnroe zal zich over
dat detail niet het hoofd heb
ben gebroken. De 25-jarige
Amerikaan, die bij het begin
van de derde set nog wel even
had moeten denken aan de fi
nale van Roland Garros van
vorige maand, toen Lendl hem
in een identieke situatie alsnog
naar verlies leidde, wordt
geïntrigeerd door de toekomst.
„Het fascinerende van sport is,
dat de prestaties steeds beter
worden. Als je het basketbal
en foótball van vroeger verge
lijkt met nu, is er een wereld
van verschil. Zo zal tennis ook
steeds beter worden. En ik
hoop daar mijn bijdrage aan te
leveren:' Dank zij mij is de ar
bitrage al aanzienlijk verbe
terd maar ook het spel zal
nog verder vooruitgaan. Waar
bij ik hoop dat ik het nog de
nodige jaren tegen aankomen
de jongeren zal volhouden.
Misschien dat over een jaar of
twintig iemand weer beter
speelt dan ik", besloot McEn
roe, niet zonder de nodige iro
nie.
Die laatste opmerking zal door
menigeen overigens als serieus
worden beschouwd. Niet ech
ter door Connors, dië, ge
vraagd naar de vermeende on
overwinnelijkheid van McEn
roe, verklaarde: „Kijk maar
naar Parijs". Op gras echter
zal de positie van de titelhou
der voorlopig nauwelijks kun
nen worden aangetast, maar
de concurrentie heeft de
troost, dat het aantal grastoer-
nooien beperkt is. En hoe het
McEnroe verder vergaat, zal
binnenkort tijdens Flushing
Meadow blijken, waar hij vo
rig jaar nog door de beperkte
Bill Scanion voortijdig werd
uitgeschakeld.
Over één ding wenste de drie
voudige titelhouder evenwel
geen onduidelijkheid te laten
bestaan. „Ik heb me tijdens dit
toernooi, waarin ik me dus
zeer heb beheerst, niet beter
vermaakt dan voorgaande ja
ren. Ik wil er naar streven om
me voortaan goed te gedragen.
Misschien dat ik dan toch nóg
beter tennis ga spelen. Maar ik
kan niets garanderen".
FRANK WERKMAN
DEN, HAAG /AMSTELVEEN Een onmachtig en
amechtig Nederlands dameshockeyteam heeft dit
weekeinde een geheel nieuwe ervaring opgedaan. De
wereldkampioen verloor beide oefenwedstrijden tegen
West-Duitsland, zaterdag in Den Haag met 4-2 en een
dag later in Amstelveen met 1-0. Coach Gijs van Heu-
men moest morrend twee negatieve records accepte
ren. Onder zijn leiding, sinds oktober 1980, was het in
55 wedstrijden nog nooit gebeurd dat Oranje twee keer
achtereen verloor en het aantal tegentreffers in één
duel was tot nu toe ook tot maximaal drie beperkt ge
bleven.
Tegen West-Duitsland was na de door strafballen verloren gega-
ne finale in het toernooi om de wereldbeker van 1981 in Buenos
Aires geen nederlaag meer geleden.
„Ik geloof dat de ploeg nog nooit zo slecht heeft gespeeld", moest
ook Van Heumen, die Carina Benniga eerst in de spits en giste
ren toch weer in de verdediging posteerde, erkennen. „West-
-Duitsland was zowel sticktechnisch als fysiek superieur. Wij
konden het tempo ook absoluut niet bijbenen". Een conclusie,
die op zijn minst merkwaardig mag worden genoemd na een ui
terst gedegen voorbereiding, die begin januari startte met de
eerste trainingen en langzaam werd opgevoerd tot vrijwel dage
lijkse arbeid. Van 28 april werden in totaal achttien interlands
afgewerkt, daar tussendoor moest de competitie nog worden af
gerond en waren de vele internationals van HGC en Amster
dam nog actief in de strijd om de Europa Cup. Zo op het oog
genoeg gelegenheid dus om een topconditie op te bpuwen.
Het zou echter best kunnen zijn dat de maandenlange hockeybe-
sognes averechts hebben gewerkt. De meeste speelsters maken
een uitgebluste indruk. De wil is er wel, maar de echte gang zit
er niet in. „Het is het allemaal net niet", concludeerde Marieke
van Doorn na de tweede nederlaag. „Het leek alsof we telkens
iets te laat reageerden". Het Westduitse spel maakte daarente
gen eèn veel frissere indruk, al werden de doelpunten zaterdag
op het springerige, onbespoten superturfveld van HDM - verge
lijkbaar met het Olympische terrein - op een presenteerblaadje
aangeboden. Coach Wolfgang Strödter wist wel hoe dat kwam:
„Ik heb de speelsters in juni gedurende drie weken bevolen
stick en bal niet aan te raken. Had je ze daarna op de eerste
gezamenlijke training moeten zien. Gretig als jonge hondjes wa
ren ze".
Nederland - West-Duitsland 2-4 (0-2): 12. Andrea Weiermann 0-1, 24.
Christina Mofjer (strafcorner) 0-2, 40. Birgit Hagen 0-3, 43. Martina Koch 0-4,
47. Sandra lê Poole 1-4, 56. Sandra le Poole 2-4. Scheidsrechters: Margot Barr
(Schot) en Angela Lario (Spa). Toeschouwers: 400.
Nederland - West-Duitsland 0-1 (0-1): 12. Birgit Hahn 0-1
Scheidsrechters: Margot Barr (Schot) en Angela Lario (Spa). Toeschouwers:
500.
De hitte, de stranddrukte en de internationale 12 uur van Kijkduin voor rolskiërs zitten elkaar hevig dwars.
Deze rolskiër, lid van het Britse biathlon-team, draagt dan ook niets meer dan de Union Jack.
KIJKDUIN De hitte, de
stranddrukte en de interna
tionale 12 uur van Kijkduin
voor rolskiërs zaten elkaar
afgelopen zaterdag hevig
dwars. Toch logen de sportie
ve prestaties er niet om. Ton
Rueck uit Wassenaar rolde
naar een fraaie tweede plaats
in de klasse heren indivi
dueel. De omni-inspanner
legde in een halve etmaal
174,900 kilometer af. Win
naar werd net als vorig jaar
Andries Schotanus. De
Amersfoorter overschreed
met 195,305 kilometer ruim
schoots de behaalde afstand
van 1983.
Bij de vierman-teams (esta
fette) zegevierde de Italiaan
se kampioenen met een af
stand van liefst 291,499 km.
Keiski (Amersfoort) werd
tweede met 283,745 en orga
nisator Rotterdam-Westland
derde met 276,636 km. In
deze ploeg zat de Hagenaar
Allard Kappetein. Bij de da
mesteams was de eerste
plaats voor het Stichts Lan-
glaufteam met 233,200 km.
Keiski (213,129) en Rotter
dam-Westland (186,560) volg
den op gepaste afstand.
Volgens deelneemster en or
ganisatrice Hester Visser
wordt voor volgend jaar ge
dacht aan een Kijkduins par
cours dat minder bochten en
stijgingen zal bevatten. Dan
kan namelijk een aanval op
het wereldrecord worden ge
daan.
Winnares Martina Navratilova kust de belangrijkste tennistrt
ter wereld vol overgave. Dank zij Chris Evert werd het vrouw
toernooi van Wimbledon voor de ex-Praagse niet helemaal
pad over de rode loper naar de dóór de hertogin van Kent uil
reikte schaal.
(Van onze verslaggever)
LONDEN Martina Navratilova heeft zich zaterd;
avond in de geest zeer dicht bij Sjef van Oekel al
Dolf Brouwers kunnen voelen. Waar deze lang iï
kende Haagse entertainer ooit eens het vermaarde 1:
over zuurkool en vette jus in de zwarte groeven
persen, heeft de winnares van de Wimbledontitel zi
eergisteren uitgebreid te goed gedaan aan het d<
Van Oekel luidkeels bezongen voedsel. Een paar k<
per jaar springt Navratilova op deze wat ongebruike
ke manier uit de band, als ze weer een belangrijke ti
aan haar zo langzamerhand onoverzichtelijke re<
successen heeft toegevoegd.
Zaterdagmiddag was het weer eens zover en mocht eindelijk
strakke regime waaraan de Amerikaanse zich nu al bijna c
jaar vrijwillig heeft onderworpen, even worden doorbrok
Dank zij Chris Evert werd het vrouwentoernooi van Wimblet
voor de ex-Praagse niet helemaal een pad over de rode lo;
naar de door de hertogin van Kent uitgereikte schaal. Dat
ook de winnares toe. „Dit was mijn beste finale ooit hier
Wimbledon", vertelde zij. „Maar ik moest dit keer ook wel, w
Chris speelde goed".
Zelfs zo goed, dat de laatste uit haar optreden de inspiratie pi
om haar toch al gelauwerde carrière nog van een voortzettin|
voorzien. „Naar deze vorm ben ik een jaar op zoek gewee:
verklaarde Evert, die Navratilova in aanzienlijk groter prol
men had gebracht dan de setstanden van 7-6 en 6-2 deden v
moeden. „Parijs was voor mij een ramp, maar nadien ben ik
weer in goede doen gaan voelen. En hier was ik eindelijk w
optimaal".
Chris Evert gaf te kennen waarom ze er nog lang niets v
voelde de handdoek in de ring te gooien. „Ik heb het idee,
Martina niet veel beter meer kan spelen dan ze nu doet. Ik 1
daarentegen nog een paar onderdelen van mijn spel verbeter
En zolang ik dat gevoel nog heb, en dat heb ik vandaag ster!
gekregen dan in lange tijd het geval was, ga ik door". Waardi
het aantal confrontaties tussen de beide Amerikaanse speelsti
die zaterdag hun zestigste onderlinge duel afwerkten met 30
nu als tussenscore, in de nabije toekomst nog wel stevig zal w
den uitgebreid.
Stoppen
„Eigenlijk zouden we nu allebei moeten stoppen", sprak Nav
tilova gekscherend, nadat ze met verbazing had kennis genoir
van het inderdaad gigantische aantal duels tussen beide rival
„Ik hoop in elk geval dat we uiteindelijk op hetzelfde aan
winstpartijen zullen uitkomen".
Dat laatste mag gezien haar suprematie worden betwijfeld. M
tina Navratilova leverde daarvan zaterdag opnieuw het overt
gende bewijs in een van begin tot eind boeiende en op hoog p
staande ontmoeting. Nadat ze tegen de opmerkelijk sterk beg<
nen Evert met 3-0 in de eerste set, van het voor het eerst in
geschiedenis geheel door vrouwen geleide treffen, was achter]
komen, kwam haar herstel snel. Het liep uiteindelijk zelfs uit
een tie-break, waarvan beide speelsters in al die jaren acht teg
elkaar afwerkten en waarvan de balans ook precies in ev<
wicht was. De negende werd een prooi voor Navratilova, i
daarmee de basis legde voor haar uiteindelijke triomf in 1
100e jaar, dat de vrouwen op Wimbledon in actie kwamen.
Die zege leverde haar ruim 400.000 gulden op, waardoor hi
verdiende prijzengeld inmiddels op het niet mis te verstane
drag van ongeveer 25 miljoen is gekomen. De concurred
hoopt in stilte dat Navratilova zeer spoedig haar laatste doel I
hebben bereikt en het damestennis weer echt een sport voorl
gewone vrouw wordt.
