Leidse Courant | 1984 | 26 mei 1984 | pagina 8

Robots kunnen ook in de weg staan

Amerika legt
zich neer bij
Nederlands

r>r>

nee

Raketten maken eerste
slachtoffer: Bert de Vries

buitensteBinnenhofbuitensteBinnenhofbuitensteBinnenhofbuitensteBinnenhofbuitensteBinne

buitensteBinnenhofbuitensteBinnenhofbuitensteBinnenhofbuitensteBinnenhofbuitensteBinnen

r>r>

ƒ210

BRUSSEL en BRUGGE

«PSIJTHOFF PERS

GEZAG IN FRACTIE ERNSTIG AANGETAST

BINNENLAND

QtidóêOowiant

B

ZATERDAG 26 MEI 1984 PAGINA 8 K

STAGE

Toen Bas de Gaay Fortman
nog fractieleider van de PPR
in de Tweede Kamer was}
prijkte op een dag in bijna
elke Nederlandse krant een
foto van hem, waarop hij in
een overall aan een lopende
band in een fabriek stond. Bas
had daar een week met de ar
beiders meegewerkt om te
zieri hoe het leven in een fa
briek nu eigenlijk was. Een in
teressante en verhelderende
ervaring, verklaarde hij na
zijn stage. Hij vond dat andere
kamerleden zoiets ook maar
eens moesten doen.

Enkele weken geleden baarde
minister Brinkman van wvc
opzien met een aantal onge
zouten uitspraken in het
weekblad Vrij Nederland. Hij
had onder meer gezegd, dat
kamerleden wat hem betreft
hun politieke werk gemakke
lijk part-time zouden kunnen

doen. De andere helft van hun
tijd zouden ze dan kunnen be
steden aan werkzaamheden in
allerlei beroepen, zodat ze
meer voeling zouden blijven
houden met datgene wat er in
de maatschappij leeft. Die uit
spraak werd hem aan het Bin
nenhof niet in dank afgeno
men, want kamerleden heb
ben hun handen al meer dan
vol aan hun politieke taak, na
melijk het controleren en bij
sturen van de regering. Bo
vendien leven de kamerleden
echt niet in een ivoren toren,
want zij hebben geregeld con
tact met de maatschappij: ze
gaan vaak op werkbezoek bij
bedrijven en organisaties, ze
spreken met mensen uit alle
lagen van de bevolking, ze be
antwoorden brieven met ver
zoeken en klachten en ze zijn
present op vele politieke dis
cussie-avonden overal in het
land.

BEJAARDENHULP

Toch is het niet zo'n gek idee

als een kamerlid af en toe eens
een stukje van zijn of haar
vrije tijd opoffert om, zoals Bas
de Gaay Fortman eertijds
deed, een poosje echt in de
huid van een gewone werkne
mer te kruipen. Gedurende
het paasreces heeft het VVD-
kamerlid Erica Verkerk-Terp
stra ook iets dergelijks gedaan.

Zij draaide een week lang mee
als personeelslid van een be
jaardenoord in Utrecht. Ze
hielp patiënten verzorgen,
verschonen en voeden, ze
poetste en boende, ze bracht
koffie en thee rond, ze assis
teerde bij de bejaardengym-
nastiek en ze verfde met de
bewoners paaseieren tijdens
een recreatie-ochtend. In een
artikel in het VVD-partijblad
„Vrijheid en Democratie' ver
telt ze erg blij te zijn met haar
ervaringen. Een heel verschil
met een werkbezoek, aldus
Erica, „want hoe goed een

werkbezoek ook georganiseerd
is en hoe deskundig je ge
sprekspartners de problemen
ook schetsen, je blijft toch al
tijd een buitenstaander die na
een paar uur weer vertrokken
is".

Het is volgens Erica een we
reld van verschil of je als ka
merlid te hóren krijgt dat de
werklast van personeel in de
bejaardentehuizen erg zwaar is
(omdat er vanwege de bezuini
gingen geen nieuwe perso
neelsleden bij mogen komen)
of dat je het zelf aan den lijve
ondervindt. „Ik weet nu, zegt
ze, „hoe het is als je een bel
lende bewoonster, met mis
schien wel letterlijk hoge
nood, moet laten wachten om
dat je nog bezig bent een an
der in bed te helpen die bij het
uitkleden overvallen wordt
door een troosteloos verdriet
om een verloren tijd die nim
mer terugkomt". De politieke
bejaardenverzorgster besluit
haar verhaal met de belofte
dat dit zeker niet haar laatste

werkweek is geweest. „Minis
ter Brinkman kan gerust zijn",
aldus Erica.

KABINET

Filosoferend over stages voor
parlementariërs bedachten wij,
dat het ook (en misschien juist)
voor bewindslieden heel goed
zou zijn als ze eens een paar
dagen een gewoon baantje
zouden uitoefenen, die ligt in
de sfeer van hun politieke por
tefeuille. En zo ontwierpen wij
voor het gehele kabinet het
volgende stageprogramma:

Lubbers: een week lang met
slechts 250,- op zak zorgen
voor een huishouden met kin
deren van een bijstandsmoe
der. (De moeder mag dan een
week op staatskosten met va
kantie).

Van Aardenne (Economische
Zaken): enkele dagen aan de
lopende band in een met slui

ting bedreigde fabriek, enkele
dagen een nachtploegendienst
bij Hoogovens meedraaien en
een dagje classificeren in de
Rotterdamse haven.
De Koning (Sociale Zaken en
Werkgelegenheid): een paar
dagen achter het loket van een
Gemeentelijke Sociale Dienst
en een paar dagen achter de
balie in een Arbeidsbureau.
Ruding (Financiën): een paar
dagen bij een Kredietbank
werken op de afdeling per
soonlijke leningen" en enkele
dagen met een deurwaarder
mee om mensen uit hun huis
te zetten die de woonlasten
niet meer kunnen betalen.
Van den Broek (Buitenlandse
Zaken): een week werken op
het landelijk bureau van het
Interkerkelijk Vredesberaad.
Smit-Kroes (Verkeer en Wa
terstaat): een paar dagen ach
ter het loket van een postkan
toor, een paar dagen als con
ducteur op een trein, een dagje
in de wegenbouw en elke

avond een half uur in de re-

fen blauwbekken bij een bus-
alte op het platteland.
De Ruiter (Defensie): enkele
dagen als soldaat op oefening
naar Duitsland en een paar et
malen in ploegendienst wacht
lopen bij een (kern)wapenops-
lagplaats.

Rietkerk (Binnenlandse Za
ken): een week als agent wer
ken op en rond de Zeedijk in
Amsterdam.

Korthals Altes (Justitie): een
aantal dagen als bewaarder in
een gevangenis en een huis
van bewaring doorbrengen en
in het weekeinde als conduc
teur een flinke rit meemaken
in een trein vol vandalistische
voetbalsupporters.

Schoo (Ontwikkelingssamen
werking): een week als ver
pleeghulp met primitieve mid
delen werken in een zieken
huis, midden in een door
droogte en hongersnood geteis
terd gebied in Afrika.

Braks (Landbouw): een week

I t

op een boerderij meedraaien, f
zowel in de akkerbouw als de
veeteelt (en elke morgen om L
vier uur opstaan, hè?).

Deetman (Onderwijs en We-
tenschappen): een week als
leerkracht werken op een la-'I
gere school in een afbraak-
buurt van een grote stad, waar..
70 procent van de leerlingen r
van buitenlandse afkomst is.
Winsemius Volksh uis vesting.
Ruimtelijke Ordening en Mi-L
lieubeheer): een paar dagen in
de bouw rondsjouwen, een
paar dagen op een gemeente-
lijke afdeling huisvesting wer- L
ken en een dagje gifgrond af-
graven.

Brinkman (Welzijn, Volksge
zondheid en Cultuur): hetzelf-r
de programma als Erica Terp-1
stra en bovendien nog een}
paar dagen als broeder werken
in een ziekenhuis, als maat-a
schappelijk werker in een op-1
vangcentrum voor drugsver-U
slaafden en als toneelmeesterI
in een schouwburg.

DICK VAN RIETSCHOTEN

ROTTERDAM Hoewel
de economie aan een licht
herstel begonnen is, bete
kent dat niet dat onderne
men anno 1984 weer een
louter plezierige aangele
genheid is. De economi
sche recessie heeft een
aantal ontwikkelingen op
geroepen die de toekomst
voor het bedrijfsleven nog
erg onzeker maken. Wel
staat vast, dat de meeste
ondernemingen in staat
moeten zijn sneller en
slagvaardiger op te tre
den. Innovatie is daarbij
de toverspreuk, wat veelal
leidt tot het impulsief
aanschaffen van één of
meer robots. Het plomp
verloren invoeren van ge
avanceerde robots, zonder
het produktieproces en
het ondernemingsbeleid
aan te passen, kan echter
desastreus uitwerken.

Dat is de strekking van voor
dracht die Onno Lint van de
afdeling bedrijfseconomie
Erasmus Universiteit Rotter
dam deze week heeft gehou
den in het Congresgebouw in
Den Haag. Lint citeerde uit
zijn doctoraalscriptie „Creatie
ve Flexibiliteit" op het sympo
sium „De onbemande fabriek:
Schrikbeeld als uitdaging", dat
door de Stichting Maatschappij
en de Erasmus Universiteit
Rotterdam was georganiseerd.

Volgens Lint neemt de onze
kerheid in de omgeving van
de ondernemingen sterk toe.
De meeste hebben zich nog
niet uit de verliezen gewerkt,
terwijl de verkoopprijzen
steeds sterker onder druk ko

Een goed geprogrammeerde, volledig in het produktieproces geïntegreerde robot, die een veelheid
aan verschillende handelingen kan verrichten, dwingt respect af. Maar een eenvoudige verbetering
in de aan- en afvoer van de werkstukken, kan vaak evengoed zorgen voor hogere produktivltelt en
kwaliteit.

men te staan door de toene
mende internationale concur
rentie. Daarbij krijgen ze ma
ken met afnemers die steeds
beter geïnformeerd zijn en die
hogere eisen stellen. Ook de
overheid, het bedrijfsleven en
de consumenten verlangen
een hogere kwaliteit van de
produkten tegen een steeds la
gere prijs. De onzekerheid
over de toekomstige positie
van de onderneming wordt
bovendien versterkt door de
dreiging van een nieuwe ener
giecrisis, aldus Lint, door de
onduidelijkheid over de gevol
gen van arbeidstijdverkorting
en door het toenemende pro
tectionisme in diverse landen

Lint stelde dat de onderne
mingen niet bang moeten zijn
voor dergelijke onzekerheden
en voor snelle veranderingen
op de markt. Ze moeten deze
juist tegemoet komen, want
„Onzekerheden en bedreigin
gen bieden ook kansen".

Kruimels

Hij doelde met name op de
voor Nederlandse economie
belangrijke kleinere industrië
le bedrijven, „die het de ko
mende jaren moeten hebben
van de „kruimels" die de mas
saproducenten op de wereld
markt laten liggen.

„Winst maken op kleine, voor
de massaproduktie niet renda
bele marktsegmenten, zal hen
echter alleen lukken, wanneer
ze het vermogen ontwikkelen
om zich zeer snel aan te passen
aan veranderingen op de
markt en om die aanpassing
creatief te kunnen overleven",
aldus Lint.

Dergelijke bedrijven moeten
kortom razendsnel kunnen
produceren voor kleine afne
mers en even vlug kunnen
omschakelen op een ander
produktieproces. Het invoeren
van flexibele produktie-auto-
matisering, dat wil zeggen ro
botisering van de produktie-

lijn, kan volgens Lint hiertoe
een belangrijke aanzet zijn.
Lint constateerde dat directies
deze vorm van automatisering
vaak als het belangrijkste red
middel zien om de onderne
ming in één klap af te helpen
van alle problemen betreffen
de de produktie en de markt
strategie.

Lint noemde het voorbeeld
van een Nederlandse onderne
ming in de metaalsector waar
men beschikte over een lasro
bot. Bij een demonstratie bleek
deze foutloos en in sneltrein
vaart een aantal werkstukken
te kunnen lassen, waarna de
machine tot zijn verbazing uit
geschakeld werd. Op zijn
vraag waarom, was het ant
woord „Maar hij werkt zo ver
schrikkelijk snel!".

Lint: „De voor de robot be
schikbare voorraad bleek ab
soluut ontoereikend en om die
voorraad toch enigszins over
de dag te spreiden, werd de ro
bot slechts af en toe ingescha
keld. Hij was aangeschaft door
de moedermaatschappij en
vervolgens doorgeschoven
naar de bewuste dochteron
derneming. De concernleiding
had destijds te kennen gege
ven dat het hoog tijd werd om
eens wat aan innovatie te
doen".

„In zo'n geval blijkt het mid
del erger dan de kwaal, omdat
innovatie meer samenhangt
met vindingrijkheid dan met
de lucratieve aanschaf van een
robot. Robots kunnen goede
diensten bewijzen, maar die
zijn wel afhankelijk van de ei
gen situatie van de onderne
ming".

Nippon Denso

De aanschaf van een robot
kan een oplossing bieden wan-

worden tegen een concurre
rende kostprijs en kwaliteit.
Lint benadrukt echter dat de
noodzakelijke aanpassing van
de produktielijn vaak even
goed kan geschieden met een
voudigere middelen zoals een
„pick-arid-place unit", een
handbediende manipulator, of
een enkel advies om de be
staande produktiegang te wij
zigen.

Als voorbeeld noemde hij, hoe
kan het bijna anders, een Ja
pans bedrijf, genaamd Nippon
Denso. Deze onderneming ver
vaardigt onder meer verschil
lende soorten benzinemeters
voor de Japanse auto-indus
trie.

„Het bedrijf onderzocht eerst
de opbouw van verschillende
typen benzinemeters en kwam
tot de conclusie, dat met
slechts een twintigtal onderde
len maar liefst 288 verschillen
de uitvoeringen van de stan
daard benzinemeter waren te
vervaardigen die aan de eisen
van de afnemers zouden vol
doen. Vervolgens werd de pro
duktielijn zodanig ingericht,
dat maar twee modellen
grondplaten en vier soorten
schroeven nodig zouden zijn.
Aan het begin van de monta
gelijn werden de grondplaten
toegevoegd en op elk monta
gestation kwam er een onder
deel bij. De cyclustijd bedroeg
één seconde, evenals het om
schakelen op het programma
voor een andere serie. De pro
duktielijn werd zonder proble
men zo'n tweehonderd maal
per dag omgesteld".

Lint: „Uiteindelijk is niet het
aantal geïnstalleerde robots in
een industrie bepalend voor de
gezondheid van die industrie,
maar de flexibiliteit waarmee
de ondernemingen zich kun
nen aanpassen aan de veran
deringen in hun omgeving".

HENK ENGELENBURG

(Van onze correspondent Mare de Koninck)

WASHINGTON Aan de vooravond van de NAVCk
-top van ministers van buitenlandse zaken, volgende
week in Washington, lijkt de Amerikaanse regering,
zich te hebben neergelegd bij de eventuele weigering
van de Nederlandse regering om 48 kruisraketten in;
ons land te plaatsen. i

Het standpunt van de VS is nu dat Nederland het formele recht
heeft om nee tegen de Euroraketten te zeggen en dat een derge-,
lijke houding nauwelijks schade kan berokkenen aan de NAVO-'
-solidariteit. Washington benadrukt thans dat het hele kruis- en}
Pershing-project in West-Europa een groot succes is geworden;
dat het Russische verzet ertegen heeft gefaald en dat een en an-J
der de NAVO-bondgenoten eerder nader tot elkaar heeft ge
bracht dan uiteengedreven.

Een hoge beleidsfunctionaris van het Amerikaanse ministeri<^
van buitenlandse zaken verklaarde gisteren tijdens een vooruit-1
blik op de komende NAVO-ministerraad. dat een Nederland?
besluit om geen kruisraketten te plaatsen „een vrij onbelangrijk'1
effect" zou hebben op de NAVO als geheel. „Onthoudt, dat d^
Nederlanders nooit hebben ingestemd met de plaatsing van 4(
raketten. Zij hebben in 1979 een voorbehoud gemaakt. De kwesf
tie is niet of zij op een besluit terugkomen, de vraag is of zij zich
aansluit bij de consensus van de anderen", aldus de regerings-.
zegsman in Washington.

Gevraagd of het niet doorgaan van de kruisraketten in Nederv
land geen ernstige strategische gevolgen voor de NAVO zou
hebben, antwoordde hij: „Het is belachelijk te denken dat 48 ra
ketten meer of minder de toekomst van de wereld zouden ver-'
anderen. Het gaat niet om een militaire maar om een politieke
beslissing".

Aangaande de politieke gevolgen van een negatieve beslissing in
Den Haag liet de VS-regeringsfunctionaris een vage dreiging
horen: „Zo'n besluit zal meer gevolgen hebben voor de Neder"
landers zelf en hun rol binnen de NAVO, dan voor de NAVO
als zodanig". Hij wilde die uitspraak niet verduidelijken.

ADVERTENTIE

De prijs van deze trip bedraagt

per persoon
l gebaseerd op een 1-persoons kamer

met bad. douche en toilet.

De verzorging is op basis van half-
j pension (diner, logies en ontbijt af-

scheidsdiner).

I De kosten van de stadsgidsen zijn

eveneens inbegrepen.

Gecombineerde reisverzekering (incl.

aantal deelnemers 40

Inlichtingen en boekingen telelo-
j nisch onder nr 070-190882 (van
v maandag l/m vrijdag van 9 lol 16 uur
J ol persoonlijk in onze vestigingen
l Spuistraat 71. Den Haag op o'
van het Spui)

9 hoek

Weekend voor
alleenstaanden naar

op zaterdag 23 juni en
zondag 24 juni a.s.

De bedoeling is. om in tegenstelling tot onze overige reizen dit
keer geen (echt)paren mee te nemen. Daartoe zijn in het bekende Ram-
mada-Hotel te Brussel uitsluitend 1-persoons accommodaties gereser
veerd. Vertrek zaterdagmorgen uit Den Haag/Rotterdam naar Antwer
pen voor een koffiestop en een korte rondblik. Daarna naar Brussel met
gelegenheid tot winkelen en rondkijken op eigen gelegenheid.

Zaterdagavond onder leiding van een deskundige gids een algemene
sight-seeing door Brussel.

Zondagmorgen naar Brugge met aan het begin van de middag een inte
ressante stadswandeling onder leiding van een gids. Daarna terug via
Zeeuws Vlaanderen en na een afscheidsdiner op Hollandse bodem weer
naar Rotterdam/Den Haag. alwaar we om plm. 20/20.30 uur arriveren.

Postbus 16050
2500 AA 's-Gravenhage
Tel. [phone]

RUITENHEER

DEN HAAG De ver
deeldheid in het CDA
over de plaatsing van
kruisraketten is zo groot,
dat de top vrijwel geen
kant uit kan. Een enquête
van het weekblad De Tijd
toonde dit onlangs op zeer
overtuigende wijze aan.
Als het kabinet besluit tot
plaatsing, kost dat het
CDA zeven zetels en als
het besluit niet te plaat
sen, kost dat het CDA ne
gen zetels. Die verhouding
in de partij wordt weer
spiegeld in de Tweede-
Kamerfractie. Eén derde
van de leden is tegen
plaatsing en één derde is
vóór: de rest weet het ei
genlijk niet.

Fractieleider Bert de Vries
heeft de taak de mening van
zowel voor- als tegenstanders
te verwoorden. Omdat dit na
tuurlijk niet echt mogelijk is,
heeft de fractie afgesproken
dat „het kabinet nu aan zet is".
Met andere woorden: de frac
tie houdt zijn mond, totdat de
betrokken partijgenoten in het
kabinet, Lubbers, Van den
Broek en De Ruiter, die res
pectievelijk de neutralen, de
voorstanders en tegenstanders
worden geacht te represente
ren, het met elkaar hebben
uitgevochten. Het idee is dat

vervolgens de gehele fractie
(op een klein aantal hele en
halve atoompacifisten na) dit
compromis aanvaardt.

Op papier moge dat een aardi
ge strategie zijn, in de praktijk
werkt het anders. Want voort
durend is daar Ed Nijpels, die
luid schreeuwend het kabinet
de kant van de VVD tracht op
te duwen. Zoiets kan niet on
beantwoord blijven, al was het
alleen maar omdat anders het
kabinet de indruk zou kunnen
krijgen dat de CDA-fractie het
hoofd in de schoot heeft ge
legd. Bovendien, als De Vries
niets zou zeggen, zouden de
mensen op de linkervleugel
het zelf wel doen en waar
schijnlijk nog een graadje har
der. Dus levert de CDA-voor-
man heel af en toe wat weer
werk. Een maand of twee ge
leden stelde hij dat het CDA
niet akkoord zou gaan met
plaatsing zonder meer van 48
raketten. Vorige week ver
klaarde hij in een interview
dat de crisisvariant (wel bou
wen in Woensdrecht, maar al
leen in crisistijd plaatsen) van
premier Lubbers voor zijn
fractie het maximaal aan
vaardbare was.

Wantrouwen

Beide uitspraken waren geens
zins wereldschokkend. Zij wa
ren niets anders dan een ver
taling van de krachtsverhou
dingen in het CDA. Toch heb
ben zij hem deze week bijna
de kop gekost. De rechtervleu

gel meende dat De Vries zijn
boekje ver te buiten was ge
gaan. Kees van Dijk trad op
als voornaamste woordvoerder
en volgens mensen, die erbij
waren, beende hij De Vries
precies zo uit als hij dat doet
met getuigen tijdens de verho
ren van de RSV-enquêtecom-
missie. Waar haalde De Vries
het vandaan dat de CDA-frac
tie zus niet wilde en zo wel?
informeerde Van Dijk. Hij wil
de de garantie dat zoiets niet
nog eens zou gebeuren. Toen
De Vries die niet wilde geven,
verklaarde zijn onderdvrager
ijskoud dat hem dan niets an
ders overbleef dan een voor
stel in te dienen, waarbij de
voorzitter werd verboden zon
der voorafgaande fractiedis
cussie over dit onderwerp in
de publiciteit te treden.
Een motie van wantrouwen
dus, volgens de ooggetuigen.
Want op de gestelde voor
waarden zou De Vries niet
meer als fractievoorzitter kun
nen fungeren. Toch was Van
Dijk, die veel medestanders
had, pas bereid zijn voorstel in
te trekken, toen hij erop werd
gewezen dat een fractiediscus
sie over de kruisraketten op
dit moment geen zin heeft.
Immers, de „weifelaars" onder
de tegenstanders van plaatsing
zullen toch pas geneigd zijn de
rijen te sluiten, als zij het
pistool (dreiging met kabinets
crisis) op de borst gezet krij
gen. Maar ook al krabbelde
Van Dijk dan uiteindelijk te

rug, de schade was reeds aan
gericht.

Dat bleek de volgende dag
toen de CDA'er Ad Lansink
verscheen in een tv-program-
ma. De Vries had hem, even
als fractiegenoot René van der
Linden, dringend aangeraden
voorlopig niet meer in het
openbaar over kernenergie te
praten. Volgens de voorzitter
had het CDA het al moeilijk
genoeg met alleen de discussie
over kernwapens. Kon De
Vries eind vorige week nog
verhinderen dat Lansink zijn
ideeën in VARA's Rooie Haan
uiteen zou zetten, woensdag
gelukte het hem niet Lansink
uit „Den Haag Vandaag" te
houden. „Ik maak zelf uit wat
ik zeg en wat ik niet zeg," had
het Nijmeegse kamerlid zijn
voorzitter toegesnauwd vlak
voordat hij de deur van diens
kamer achter zich dicht sloeg.
Nulpunt

Nog voordat ze geplaatst zijn,
hebben de kruisraketten hun
eerste slachtoffer gemaakt.
Volgens ve}e fractieleden is
het gezag van De Vries zo on
geveer tot het nulpunt ge
daald. Temeêr omdat hij geen
verstand heeft van „die kren
gen (raketten)" en zich vrijwel
volledig laat leiden door de ad
viezen van anderen. Deze ont
wikkeling is triest voor de
man zelf, vooral omdat hij zijn
huidige functie bepaald niet
heeft geambieerd. Nadat Lub
bers als formateur de fractie
had „geplunderd" ten behoeve

van zijn kabinet en nadat Ger
rit Gerritse had geweigerd zijl
commissariaten op te gever
zag de fractie in De Vries noj
de enige, die voorzitter zoi
kunnen worden. Het moest ei
zou immers een expert op soci
aal- en financieel economise]
gebied worden.

Maar het gebeuren van jongst
leden dinsdag in de fractieké
mer van het CDA kan no
veel meer gevolgen hebbei
Wanneer het kabinet binner
kort een besluit neemt over d
kruisraketten, zal daarove
zonder enige twijfel een vei
bitterd gevecht gevoerd woi
den in de CDA-gelederei
Want welke „variant" ook d
voorkeur krijgt, er zullen altij
mensen fel tegen zijn.
De CDA-fractie wordt op h<
Binnenhof zelfs in eigen krin
weieens getypeerd als ee
kruiwagen vol kikkers, di
voortdurend alle kanten u
springen. In een situatie a
deze, waarin de springlu
overmatig groot is, zou er di
een man achter de kruiwage
moeten lopen, de fractieleidt
dus, voor wie de kikvorse
diep ontzag hebben. Zo nie
dan zouden de sprongen wi
eens zo hoog kunnen wordei
dat een flink aantal kikkei
niet meer op tijd in de kruiw;
gen terug is.

Daarmee wil gezegd zijn d;
niet meer alleen Ed Nijpels t
kans op een kabinetscrisis aai
wezig acht.

RIK IN 'T HOU