Met balpen, schaar
en envelop krijgt u de,
gunstigste hypotheek;
Huston en Wenders op eenzame hoogte
Verrassende uitslag
Leids Cabaretfestival
r—-™i
i
Amro Bank. De bank waar je wat aan hebt. IÜ
Jubilerend Praetorius
aanvaardbaar
in populair programmat
Onduidelijk experiment
met Japanse eenacters
I
I
i
I
KUNST
CcidócSoiiiaiit
MAANDAG 21 MEI 1984 PAGIN1
LEIDEN Er ging een
golf van verbazing door
de Leidse Schouwburg,
toen Fred Florisse, zater
dagavond even voor mid
dernacht. namens de jury
van het Leids Cabaretfes
tival meedeelde dat geen
van de drie finalisten in
aanmerking kwam voor
de juryprijs. Een aantal
bezoekers liet duidelijk
hun ongenoegen blijken
over deze uitslag, maar
gezien de kwaliteit van
het gebodene tijdens deze
finale diende dit besluit
van de jury verstandig ge
noemd te worden.
De groepen die tot de finale
waren doorgedrongen, Meester
M BV, Viola Kaaps met pianist
Stef Vink en 4/4 Maat, wisten
geen van drieën te overtuigen.
Opvallend was het gebrek aan
engagement: van een critische
betrokkenheid bij maatschap
pelijke of politieke zaken viel,
bij geen van de drie groepen,
iets te bespeuren, temeer op
vallend omdat juist dat aspect
als een van de belangrijkste
doelstellingen van dit festival
aangemerkt wordt.
Meester M BV beet de spits
van de avond af. Hoewel het
muzikale peil van deze groep
redelijk was, gingen de teksten
nogal mank aan inhoud en
waren een aantal sketches
(een moeilijke jeugd, Winnen)
aan de zwakke kant. Viola
Kaaps beschikt over een mooi,
jazzy stemgeluid, maar haar
programma mist vaart, de
sketches waren soms onvol
doende uitgewerkt, en haar
teksten waren nogal abstract.
Wat betreft de inhoud van de
teksten wist de laatste groep,
4/4 Mat, nog het meest te boei
en: fraai waren nummers zoals
Balkenbrij (over een geschei
den man die de kookkunst van
zijn ex-vrouw mist), het ver
haal over China en de grappi
ge woordspelingen in de
sketch Om Haar, een spraak
verwarring tussen een kapper
en een gescheiden klant. On
danks de aardige teksten miste
het programma van 4/4 Maat
de nodige dynamiek.
Naast het noemen van een
aantal pluspunten, was de jury
bepaald niet spaarzaam te noe
men met haar kritiek. De be
slissing om geen winnaars aan
te wijzen stoelde onder andere
op het gemis aan persoonlijke,
kritische betrokkenheid bij de
teksten van de groepen en het
gebrek aan podiumervaring.
Ook het wat oppervlakkige
karakter van de teksten van
Meester M BV en 4/4 Maat (bij
Viole Kaaps vond men de tek
sten juist te associatief) bleek
bij de jury niet in goede aarde
te vallen.
Het publiek had minder moei
te met het maken van een
keuze: de traditionele publiek
sprijs ging naar de groep Mees
ter M BV. „Cabaret heeft erg
Viola Kaaps in actie.
veel te maken met taal en en- deze laatste uitspraak raakte Geen van de groepen die za-
gagement", zo besloot Florusse hij de kern van de zaak: een terdagavond op het podium
zijn betoog. „Wij willen bij de aantal winnaars van vorige van de Leidse Schouwburg
groepen geen valse verwach- edities van het cabaretfestival stonden zijn daar op dit mo
tingen wekken door een jury- wist door te stoten naar het ment aan toe.
prijs uit te reiken". Juist met „professionele" theatercircuit. FRITS BRUINS
FILMFESTIVAL CANNES NADERT ONTKNOPING
LEIDEN Praetorius,
het blokfluitensemble van
de Streekmuziekschool
Leiden, bestaat 20 jaar,
een feit dat gisteren fees
telijk herdacht werd met
een concert in de Orange-
rie van de Hortus.
Praetorius had daarmee voor
haar overigens bescheiden ge
houden jubileumfeest een
sfeervolle omgeving gekozen,
die nog sfeervoller werd door
de onverwacht kleine ruimte
in de Orangerie, dit in ver
band met een verbouwing en
de toeloop van groot aantal
sympathiserende familieleden,
die bij gebrek aan zitplaatsen
zich voor de open tuindeuren
verdrongen of in de bomen
daarvoor hingen te luisteren
naar de verrichtingen, die de
20 spelers o.l.v. Piet Kunst le
verden.
Sympathie voor Praetorius is
zeker op zijn plaats. Het en
semble heeft in het verleden
herhaaldelijk overtuigende
prestaties geleverd, sloeg op
diverse concours een goed fi
guur en heeft zelfs een l.p. uit
gebracht, waarop met muz
uit de 16e eeuw, Handel
Bononcini uit de 17e tot L
en Bartok in de 20e eeuw
gevarieërd repertoire te ho
is, waarmee Praetorius I
veelzijdig kunnen bewijst.
Gisteren in de Hortus kv
men vooral populaire zelfs
jazzy werken, veelal in bew
king, aan bod: de Radets
mars van Johann Strai
'Moonlight Serenade'
Glenn Miller, 'Alexander R
time Band' en ander gou\
ouwe nummers, waarn
Praetorius haar publiek duii
lijk voor zich innam. Zij spe
de met 'Schwung', durfde h<
tempi aan en wist de uitv
ring tevens tot op aanvaard
re hoogte af te werken. De s
ken, die zij liet vallen, betr
fen détails en stoorden de
taalklank i.h.a. slechts ziji
lings. Overigens viel me op
in Mozarts 'Eine kleine Nac
musik' en Fauré's 'Pava
Praetorius evident betere re
laten behaalde, iets, wat
moedelijk samenhing met
betere kwaliteit, die deze
derdelen als compositie bes
ten.
DIRK VOOR]
CANNES Wim Wen
ders en John Huston zijn
de voornaamste kandida
ten voor de Gouden Palm
van het 37e filmfestival
van Cannes. Beide cineas
ten hebben de concurren
tie naar de achtergrond
verwezen met films van
werkelijk verbluffende
schoonheid. Het moet
woensdag wel heel raar
lopen wil de prijs in ande
re handen terechtkomen.
En afgaande op het lang
durige applaus en de ont
roerde gezichten van de
internationale pers na af
loop van „Paris, Texas"
bezit Wim Wenders erg
goeie papieren.
„Paris, Texas" is inderdaad
een fabelachtig mooie film
over een doodgewaande man,
die na enkel jaren op zoek gaat
naar zijn vrouw en zoon. Het
kind treft hij aan bij zijn broer
in Los Angeles. Daar hoort hij
dat zijn vrouw in Houston
woont. Samen met zijn zoon
rijdt hij naar Texas. Ze vinden
haar en langzaam wordt dui
delijk wat er zich in het verle
den afgespeeld heeft en waar--
om de man jaren niets van
zich heeft laten horen.
„Paris, Texas" is een emotio
neel uiterst geladen drama,
met een geraffineerde en in
trigerende opbouw, uiterlijk in
de stijl van Wenders' desolate,
eerdere road-movies. Dat bete
kent dus veel auto's, land
schappen en steden, oogver
blindend fraai vastgelegd door
cameraman Robby Muller en
sfeervol ondersteund door de
eenzame tonen van Ry Coo-
ders gitaar.
Regisseur John Huston en de actrice Jacqueline Bisset na de
presentatie van „Under the Vulcano", vermoedelijk goed voor
een Gouden Palm.
Beperkingen
De nieuwe film van Wenders
verdient zonder meer een
Gouden Palm, het probleem is
alleen dat John Huston er ei
genlijk ook een zou moeten
krijgen voor „Under the Vol
cano". Deze film laat duidelijk
zien hoeveel beperkingen een
regisseur zich moet opleggen
bij de benadering van een ge
compliceerd boek. Huston
brengt de verschillende ni-
veau's in het boek terug tot
een en ontdoet het verhaal
van de meeste literaire details.
Maar tegelijkertijd slaagt de
77-jarige Holly wood-veteraan
er wel in de sombere magie
van de roman van Malcolm
Lowry in het hart te raken.
„Under the Volcano" speelt
zich af in Mexico, op Allerzie
len 1938. Een Britse ex-consul
drinkt zich al maanden wan
hopig, maar met veel allure,
over het vertrek van zijn
vrouw heen. Dan, op de och
tend van Allerzielen, keert ze
terug. De man kan haar komst
geestelijk niet verwerken en
gaat al drinkend z'n onder
gang tegemoet. De Britse ac
teur Albert Finney geeft de
ex-consul gestalte en hij doet
dat adembenemend goed. In
mijn ogen komt. hij tot een van
de grootste acteerprestaties in
de filmgeschiedenis en deze
rol moet ruimschoots voldoen
de zijn voor een Oscar volgend
jaar. Als Huston de Gouden
Palm krijgt, heeft hij dat dan
ook voor een niet onaanzielijk
deel te danken aan Finney.
Een andere overweging van
de jury kan de staat van dienst
van Huston zijn, een lijst
waarop minstens tien klassie
kers prijken.
Moeilijk
Het is ook zeer goed mogelijk
dat de jury woensdag besluit
om twee Gouden Palmen uit
te reiken, dus een aan Huston
en een aan Wenders. In het
verleden is het wel vaker
voorgekomen dat meer films
bekroond werden. Dat lijkt
ook dit keer alleszins gerecht
vaardigd.
In Cannes draaien ook de
nieuwe films van Woody Al
len en Sergio Leone. „Broad
way Danny Rose", zoals de
nieuwe van Allen heet, is op
nieuw in zwart-wit ppgeno-
men en handelt over een im-
pressario, die derderangs ar
tiesten probeert te slijten aan
nachtclubs. Met deze film
brengt de Amerikaanse cineast
een kostelijke ode aan de tijd
dat hij zelf nog als komiek de
kost verdiende.
Sergio Leone's „Once upon a
time in America" duurt bijna
vier uur en schetst het op
groeien van een gangst er in
de woelige dertiger jaren van
New York. Aan elk beeld valt
af te lezen dat Leone, de gees
telijke vader van „Once upon
a time in the west", kosten
noch moeite gespaard heeft,
maar de film maakt geen emo
ties los en het blijft bij plaatjes
kijken. Zelfs Robert de Niro,
die voor de gangster doorgaat,
komt geen moment in z'n ge
wone doen en kan geen diepte
in zijn spel leggen, zoals je dat
van hem mag verwachten.
De Grens
Gistermiddag beleefde „De
Grens" van Leon de Winter
zijn wereldpremière, de enige
Nederlandse film die een van
de bijprogramma's gehaald
heeft. De Vlaamse acteur Jo-
han Leysen speelt daarin een
journalist, die in een Zuideuro
pees land een interview wil
maken met een terroristenlei
der. Samen met zijn vrouw
(Linda van Dyck) belandt
in een dorp, waar het twe<
met veel wantrouwen
gend wordt. Wanneer de jo
nalist eindelijk contact h<
met de terroristenleider wo
hij prompt misbruikt bij
actie.
„De Grens" komt over als
weinig geloofwaardige thril
waarin De Winter veel v
grof Peckinpah-achtig gew
inbouwt, dat meestal gezo
en tendentieus aandoet. 1
onbevredigende film, waar;
ook internationale steri
meewerken als Angela Wr
kier en André Dussolier en
geheel in Portugal gedraaid
JOS KESSE
LEIDEN Op het grote
speelvlak van het LAK-thea-
ter staat alleen een tafeltje met
vier stoelen eromheen. Vier
spelers nemen plaats en een
van hen leest regie-aanwijzin
gen aan het begin van „Hanjo"
(De verruilde waaiers), een
van de eenacters van de Ja
panse toneelschrijver Mishima
die op het programma staan.
Even later begint een ander
met het tweede stuk, „Lady
Aoi„. De teksten worden ge
zegd zonder veel emotie, de
spelers reageren nauwelijks op
elkaar. Tot het einde toe wor
den de beide stukken door el
kaar gespeeld, in de afstande
lijkheid van de speelstijl die
we kennen van mensen uit de
hoek van het Onafhankelijk
Toneel en met name van de
Maatschappij Discordia.
Marijke Beversluis, Judith
Hees, Thorn Hoffman en Inger
de Vreede werden bij hun be
werking van twee moderne
Nó-spelen van Yukio Mishima
begeleid door Die van Duin en
Matthias de Koning. Nó is de
naam van het klassieke Japan
se drama. Mishima elimineer
de voor zijn moderne versies
de rol van pantomime, dans en
koor daaruit, maar handhaaf
de de thema's van de poëtische
taal.
„Lady Aoi" is het verhaal van
een zieke vrouw, die 's nachts
wordt bezocht door de geest
van een vroegere liefde van
haar man. In „Hanjo" wacht
een meisje al zo lang op de
man die haar waaier met de
zijne heeft verruild, dat ze
waanzinnig is geworden. Als
hij dan eindelijk komt, her
kent ze hem niet. In de korte
stukken, die een simpele ver
haallijn hebben, wordt een in-
trigrerend spel gespeeld met
schijn en werkelijkheid.
Weinig blijft over van die
spanning tussen wat is en wat
schijnt en slechts af en toe
brengt de manier waarop de
tekst wordt behandeld iets van
spanning teweeg. De lijn is
niet of nauwelijks te volgen
voor wie de stukken niet voor
af heeft gelezen en eerst thuis'
lezen is een eis die je toch niet
zomaar aan het publiek kunt
stellen. Soms komt het ad-hoc-
gezelschap tot een mooi stukje
theater, de ontmoeting van
Yoshio en de krankzinnig ge
worden Hanako is daarvan
een voorbeeld. Maar ondanks
die momenten leverde de aan
pak van de groep te weinig in
teressants op om de afbraak
van Mishima's stukken te
rechtvaardigen.
DICK VAN TEYLINGEN
SUSKE EN WISKE DE LIEVE LILLEHAM
/Voirm (i jt nut ml mij t
Uishtliunt io mooi tn ik
ytMmjtlkhtiitctóji
1 motton dennen.
Oe 10 u metmii m ttn^YUie iidater
IpmhM kMtti hunnen! war it dit
vonen. Hit slot vsn A knlul
myn vroejere meester.
mman/vrouw
Naam:
Adres:
I Telefoon:
Postcode:
Woonplaats:
Tijdens kantooruren:
Geboortedatum:
Beroep:
Burgerlijke staat:
Woont u momenteel in een koophuis/huurhuis?'
Hoeveel bedragen de maandelijkse woonlasten? f
Hoeveel wilt u gaan verwonen? f
per maand.
Wilt u een hypotheek op een bestaande woning/nieuwbouwwoning/
premiewoning A of B?'
Wat is de koopsom? f
kosten koper/vrij op naam'
Beschikt u over eigen geld? ja/nee', contant/uit verkoop eigen
woning*.
Datum:
Doorhalen wat niet van toepassing is.
Afgeven bij'n Amro Bank of in'n envelop zonder postzegel opsturen naar
AmroWoninghypotheken, Antwoordnummer 441,1000 PA Amsterdam.
Als u de hypotheek zoekt die voor u 't gunstigst
uitpakt, bieden wij u die graag aan.
Wilt u de laagste rente? Er is al 'n Amro hypotheek
met slechts 7,3% rente.
Wilt u soepele voorwaarden? Wij hebben hypo
theken die u zonder kosten kunt aflossen, of kunt
meenemen als u ooit weer gaat verhuizen.
Wilt u de rente langere tijd vastzetten? Ook dat kan
met een Amro hypotheek.
Wilt u met een eventuele rijkspremie uw maand
lasten verlagen Daar hebben wij een speciale, voordelige
mogelijkheid voor. Laat ons u daarom een gunstige
hypotheek aanbieden, die volledig is aangepast aan uw
wensen en mogelijkheden. J
Een goed begin is de bon invullen, uitknippen
en bij een Amro Bank afgeven. Of opsturen naar Amro
Woninghypotheken, Antwoordnummer 441,
1000 PA Amsterdam.
Aan de hand van die gegevens kunnen wij ons
alvast op een gesprek voorbereiden.
Daarna nemen wij contact met u op om een
afspraak te maken voor nadere informatie en om al uw
wensen te vernemen. U hebt dan snel de hypotheek
aanbieding in huis die voor u 't gunstigst is.
