gaat straathandel
heroïne aanpakken
lentraal akkoord kan looneisen voorkomen
NNENLAND
fiatdóQ<2owuvnt
uitensteBinnenhofBuitensteBinnenhofbuitensteBinnenhofbuitensteBinnenhofbuitensteBinnen
«uitensteBinnenhofbuitensteBinnenhofbuitensteBinnenhofbuitensteBinnenhofbuitensteBinnen
13-DAAGSE
VLIEGREIS
TORREMOLINOS
'SIJTHOFF PERS
ZATERDAG 5 MEI 1984 PAGINA 7
ETEKLEED
boetekleed ontsiert de
niet", luidt een bekende
iraak van de voormalige
evolutionaire staatsman
iham Kuyper. Dat zinnetje
n ons voor de geest toen
ster Elco Brinkman van
donderdagmorgen in de
de Kamer het boetekleed
irdde. Het misstond hem
daad niet. De timide aan-
die de anders zo zeif ver-
rde minister bood en de
rige verontschuldigingen
iij bij herhaling uitsprak,
t de Kamer hem alle hoe
van de vergaderzaal had
i zien, wekte zelfs enige
sdering op.
kman, met zijn 36 jaar de
amin van het kabinet, was
de Kamer op het matje
epen om verantwoording
e leggen over een aantal
traken die hij enkele we
geleden had gedaan in een
rview met het weekblad
Nederland. Hij had zich
tl autoritair en laatdun-
j over het parlement uit
ten en de Kamer had dat
cht niet gepikt. De minis
ter moest maar eens voelen
wie er eigenlijk de baas is in
Nederland. „Niet Elco Brink
man maar de meerderheid van
de Kamer heeft het laatste
woord", riep PvdA-fractielei-
der Den Uyl uit.
Tegelijk met Brinkman moest
ook premier Lubbers opdra
ven omdat hij als leider van
het kabinet de uiteindelijke
politieke veran t woordelijkheid
heeft voor het doen en laten
van zijn ministers. Het debat
werd een fascinerend kijk- en
luisterspel. Lubbers nam dui
delijk afstand van de gewraak
te uitlatingen van Brinkman
en de beklaagde zelf kroop
diep door het stof. De felle
toon van de Kamerleden en de
boetvaardigheid die de minis
ter ten toon spreidde deed ons
enigszins denken aan het be
ruchte debat in 1976 over de
ontsnapping van de oorlogs
misdadiger Pieter Men ten. De
Kamer sloeg de toenmalige
minister van Justitie Dries van
Agt toen zo hard om de oren
dat deze jaren later moest be
kennen, die klappen nog
steeds te voelen nagloeien.
HUTSPOT
VVD-fractieleider Ed Nijpels
was de enige die Brinkman
met fluwelen handschoenen
aanpakte. Hij bekende de uit
spraken nimmer serieus te
hebben genomen. „Toen ik het
interview las, dacht ik: dit is
een hutspot van ondoordachte,
wat emotionele en oneven
wichtige beschouwingen over
zijn ervaringen als minister tot
nu toe", aldus Nijpels. „Maar
al met al zag ik geen reden, er
buitengewoon opgewonden
over te raken". De overige
sprekers dachten er echter ge
heel anders over. „De jongste
minister trekt de grootste
broek aansprak Den Uyl
spottend. En even later: „Met
zijn opmerkingen over het
parlement is de minister dicht
aan de grens gekomen waar
wij hem het vertrouwen gaan
opzeggen. Het werken met de
Kamer en het respecteren van
haar rechten is lastig en vaak
zeer tijdrovend voor een kabi
net, ik weet het, maar het is
toevallig wel de manier waar
op dit land geregeerd moet
worden".
Ook de andere fracties, inclu
sief het CDA (Brinkmans ei
gen club) hadden geen goed
woord over voor de minach
ting die de minister tegenover
het parlement aan de dag had
gelegd. Ria Beckers (PPR):
„Brinkman lapt de samenwer
king met de Kamer aan zijn
laars en hij toont ook nog min
achting voor de burgers die hij
ziet als het stemvee dat het
voer moet willen vreten en dat
respect moet hebben voor de
leider die de prak op hun bord
Elida Wessel (D'66): „De mi
nister is over het paard getild
en legt een grote arrogantie en
wereldvreemdheid aan de dag.
We hebben zelfs nog overwo-
fen of het niet te veel eer voor
'rinkman zou zijn, een apart
debat aan hem te wijden, om
dat dat het gevoel van zijn ei
gen belangrijkheid alleen
maar zou versterken
Jan Nico Scholten (groep
Scholten-Dijkman): „De minis
ter heeft ridicule en niet onge
vaarlijke uitspraken gedaan.
Hij geeft blijk van een stijl van
politiek die stoelt op persoons
ver h eerlijking
Ina Brouwer (CPN): „Brink
man toont zich een zonneko-
ning-in-spe. Ik vraag me af
welke grootheidsfantasieën in
dit kabinet zijn geslopen".
Van der Vlies (SGP): „Ik
moest denken aan de bijbelse
wens „Zet, Heer, een wacht
voor mijne lippen
VADERLIJK
Namens het CDA sprak niet
fractieleider De Vries want die
was afwezig omdat zijn ouders
hun gouden bruiloft vierden.
In zijn plaats trad vice-fractie-
leider Huib Eversdijk als
woordvoerder op. „Er is alle
aanleiding het boetekleed aan
te trekken", hield hij de dee
moedig kijkende Brinkman
voor. „Daar is wellicht enige
zelfoverwinning voor nodig,
maar er staat geschreven dat
hij die zichzelf overwint, ster
ker is dan iemand die een stad
inneemt". Nadat hij Brinkman
er nog even fijntjes op gewe
zen had dat het woord minis
ter oorspronkelijk „dienaar"
betekent zei hij, wijzend op
zijn grijsblonde haardos: „Ge
zien de kleur van mijn haar
ten opzichte van de haarkleur
van de minister wil ik hem nu
even min of meer vaderlijk
toespreken. Ga snel maar weer
aan het werk en leg nog meer
accent op het maken van ver
standige opmerkingen
Premier Lubbers, die het de
bat „een STER-spot voor Vrij
Nederland" noemde, sprak on-
onwonden uit dat hij het met
de uitlatingen van Brinkman
„van harte oneens" was. Een
dergelijk interview bevordert
het respect voor het functione
ren van de democratie niet",
aldus Lubbers. Niettemin leg
de hij, zij het figuurlijk, een
beschermende arm om Brink-
man's schouders. „Ik was het
eens met de heer Van der
Vlies, die sprak over een
wacht voor onze lippen. Het is
inderdaad opmerkelijk dat er
soms een overmaat aan zuur
stof optreedt bij politici, waar
door die wacht verdwijnt. In
de loop der jaren ben ik erdoor
gefascineerd geraakt dat zoiets
in het algemeen niet in het
parlement gebeurt en ook niet
bij discussies elders in het
land. Het gebeurt soms in het
buitenland (hier kreeg de pre
mier de lachers op zijn hand
omdat hij daarmee duidelijk
verwees naar oud-premier
Van Agt die in het buitenland
vaak tot zeer opzienbarende
uitspraken kwam) en het ge
beurt soms ook in interviews.
Hier hebben we daar dan zo'n
voorbeeld van. De overmaat
aan zuurstof bij de heer Brink
man heeft geleid tot ontboeze
mingen die nu zelfs een debat
waard zijn
LEERZAAM
De verdachte minister E.B.
stapelde tegenover zijn rech
ters berouwvol het ene excuus
op het andere en beloofde zijn
leven te beteren. Enkele cita
ten:
„Ik heb alle reden hier onomf-
loerst te verklaren dat ik op
sommige punten een onvol
doende evenwichtige kijk op
de werkwijze van uw Kamer
heb verwoord. Ik bied de Ka
mer en haar leden mijn op
rechte verontschuldigingen
aan en ik hoop dat zij worden
aanvaard"
„Men kan elke dag wat leren,
maar op sommige dagen wat
meer dan op andere. Deze dag
behoort tot de categorie 'som
mige'. Ik ben ook vast van
plan het geleerde in praktijk
te brengen".
„Hard en streng toegesproken
worden kan geen kwaad. Dat
is leerzaam
„Ik hoop dat de Kamer vol
doende verzekerd is van mijn
respect voor haar".
Waar ik dreig het oor van de
Kamer te verliezen zal ik alles
in het werk stellen, dat oor te
herkrijgen
„Ik hoop dat aan mijn goede
bedoelingen niet wordt getwij
feld. Ik stel mij open voor kri
tiek, want daar heb ik van
daag zeer veel van geleerd".
De Kamer was tevreden ge
steld. „Het zou honds zijn als
de Kamer deze verontschuldi
gingen zou wegvegen", zei
Den Uyl. Zand erover dus.
Maar naar zijn mening mag
donderdag 3 mei 1984 wèl in
de geschiedenisboeken worden
bijgeschreven als „een natio
nale schuld- en boetedag voor
het kabinet-Lubbers".
DICK VAN RIETSCHOTEN
(STERDAM Met een
(uwe aanpak van het
faïneprobleem hoopt
hsterdam de stad wat
iliger te maken. Begin
Sgend maand wordt een
eciale afdeling ingezet
p onder meer de openlij-
fstraathandel in heroïne
gen te gaan. Volgens het
|ofd van de nieuwe af
ding, inspecteur Arno
|lsing, kon het zo niet
nger, „we hebben geen
ikel zicht meer op het
kaatgebeuren".
heroïneprobleem neemt in
psterdam steeds grotere vor-
p aan. Alleen al in de eerste
(r maanden van dit jaar zijn
önder de verslaafden in de
bfdstad 24 doden gevallen.,
It de toename van het heroï-
probleem steeg ook het aan-
berovingen, winkeldiefstal -
i en opengebroken auto's,
rtjl er tegen de stelende
ilaafden niet of nauwelijks
worden opgetreden.
Terwijl het drugsprobleem uit
de hand liep, kon de afdeling
Verdovende Middelen van de
Amsterdamse gemeentepolitie
door te weinig mankracht en
ontoereikende middelen geen
kant op. Zodra een recher
cheur zijn toegestane vijftien
overuren per maand gemaakt
had zat er niets anders op dan
te stoppen met een bepaalde
zaak en te wachten op de vol
gende maand. Maar intussen
ging de handel natuurlijk wel
gewoon door met alle gevolgen
van dien.
De internationale handel in
verdovende middelen is de
laatste jaren zo gegroeid dat de
narcotica-afdelingen alleen
nog de allergrootste zaken
kunnen aanpakken. Al jaren
lang zag de Amsterdamse nar
coticabrigade dat ze het drug
sprobleem niet meer aan kon.
Doordat alle aandacht naaf de
grote zaken ging, tierde de lo
kale straathandel welig. Een
aanpak per districht had als
geheel weinig resultaat omdat
de handelaren hun werkter
rein gewoon verlegden naar
andere delen van de stad. De
verslaafden wisten hen toch
wel te vinden. Buurtcomité's
dreigden het recht in eigen
hand te nemen. Een nieuwe
aanpak werd noodzakelijk.
Nut
Julsing is overtuigd van het
nut van de zogenaamde lokale
unit. ,,Dat is gebleken", zo
meldt hij, „uit de ervaringen
die we hebben met een groep
van een man of twaalf, die
sinds ongeveer een jaar bezig
is met de bestrijding van de lo
kale handel. De groep heeft
erg goede resultaten geboekt
in de meest uiteenlopende
buurten van Amsterdam. Door
de gegevens die werden verza
meld en de verklaringen tegen
dealers hebben we heel wat
drughandelaren kunnen op
pakken. Er zijn zelfs straffen
tot meer dan vier jaar geval
len. Deze twaalf mensen zul
len straks dan ook de basis-
ploeg vormen voor de nieuwe
unit, zodat alle vergaarde ken
nis binnen die afdeling blijft".
De lokale unit die inspecteur
Julsing voor ogen staat gaat
begin juni doelgericht ten strij
de tegen de straatdealers, koe
riers, bemiddelaars en andere
tussenpersonen in de heroïne-
en cocaïnehandel. Door deze
nieuwe aanpak hoopt de Am
sterdamse politie een einde te
maken aan het openlijk dealen
op straat.
Daarnaast wil deze speciale af
deling op die manier het aan-
zuigeffect op buitenlandse ver
slaafden kleiner maken en de
zwarte mafkt ondermijnen.
Café's, koffieshops en kraak
panden waar in verdovende
middelen gehandeld wordt,
zullen zoveel mogelijk worden
gesloten. Julsing: „Er moet een
einde komen aan toestanden
zoals we die op de Zeedijk
hebben gehad, waar zelfs de
dealers zelf niet meer veilig
waren. Door zoveel mogelijk
gelegenheden te sluiten hopen
we dat de buurtoverlast aan
vervuiling, lawaai en kleine
criminaliteit ook zal afne
men".
De aanpak is erg arbeidsinten
sief. In verband met ruimte
en wervingsproblemen gaan
begin juni de eerste twee groe
pen van start, in het najaar ge
volgd door nog twee groepen.
Alle groepen richten zich
vooral op de straathandel. Een
soort vliegende brigade, die
haarden van handel opspoort,
observeert, bewijzen verza
melt, invallen doet en de gear
resteerden laat vervolgen.
Hierbij gesteund door een ei
gen budget en grote belang
stelling van de kant van Justi
tie. Julsing koestert er grote
verwachtingen van. „Minstens
een verviervoudiging van de
resultaten", zegt hij, „want
dan kunnen we veel gerichter
bezig zijn en vallen we ook
qua budget niet meer onder
andere afdelingen, waardoor
we nu vaak moeten afhaken
met alle frustraties van dien".
Tien miljoen
Vorig jaar nam de Amster
damse narcoticaploeg 51 kilo
heroïne in beslag. Op het eer
ste gezicht een behoorlijke
hoeveelheid, maar geen enkele
vangst bleek enige invloed op
de marktprijs van de heroïne
te hebben. Er vanuit gaande
Inspecteur Arno Julsing:
„Het gaat er vooral om
weer greep op het
straatgebeuren te
krijgen".
dat Amsterdam zo'n 8000 gere
gistreerde verslaafden kent,
die allemaal gemiddeld een
gram heroïne per dag nodig
hebben, is dat niet verwonder
lijk. Dat betekent alleen al in
de hoofdstad een behoefte van
56 kg heroïne per week. Een
hoeveelheid waarmee weke
lijks meer dan tien miljoen
gulden gemoeid is.
Naast dit eigen gebruik is er
nog de doorvoer en de grote
hoeveelheid heroïne die niet-
geregistreerde en buitenlandse
junks nodig hebben. Inspec
teur Julsing geeft dan ook on
middellijk toe, dat er dagelijks
gigantisch veel heroïne in de
stad omgaat. Op deze hoeveel
heid is een jaarlijkse vangst
van 51 kilo maar een schijntje.
Toch is het doel van de nieu
we lokale unit niet zozeer om
zoveel mogelijk kilo's op te
sporen, maar om de verant
woordelijke dealers en tussen
personen te pakken. Op deze
manier hoopt de Amsterdamse
politie ook de internationale
drugssyndicaten doeltreffend
te kunnen bestrijden.
Julsing: „Het gaat er ons voor
al om weer greep te krijgen op
het straatgebeuren en we ver
wachten dat daarvan een pre
ventieve werking zal uitgaan.
Want door een gerichte aan
pak wordt de pakkans aan
zienlijk groter en zullen de
overige handelaren grotere ri
sico's nemen. Dat werkt prijs
opdrijvend voor de verslaaf
den, wat onze stad weer min
der aantrekkelijk zal maken
voor buitenlandse junks". Het
enige gevaar dat Julsing ziet is
dat de heroïnehandelaren door
de intensieve bestrijding mis
schien zullen uitwijken naar
andere steden. „Maar we moe
ten toch uitbreiden", zegt hij,
„want zoals de situatie nu is,
groeit de heroïneproblematiek
ons volkomen boven het
hoofd".
CORRY VIS
EN HAAG Loonei-
h. Jaren lang hebben
dat woord niet meer
jhoord en ineens duikt
!t weer op. Vorige week
ijdag viel het in de ver-
idering van de Sociaal-
jonomische Raad en de
gelopen week Was het
president van de Ne-
plandsche Bank, dr.
uisenberg, die het woord
zijn mond nam. Loonei-
h, een tamelijk wel-
(emd woord in een we
id van inleveren en be-
linigen. Het laat zich
ït met de dagelijkse rea-
;it rijmen, lijkt het. Dat
inomische deskundigen
een niveau van Dui-
iberg dit woord nu in
mond nemen kan an-
sijds onmogelijk zon
reden zijn.
elnu, de reden om bezorgd
izijn voor looneisen is zeker
hwezig, hoe paradoxaal dat
k mag klinken. Wat is er
imelijk aan de hand. De eco-
imie leeft duidelijk op. Alle
inners zijn daar nu van over-
igd en dat de werklozen die
karing nog niet hebben ge-
id, komt gewoon omdat de
fetroom van nieuwe mensen
ir de arbeidsmarkt zo groot
lat de arbeidsreserve, zoals
leger werklozen zo mooi in
jargon heet, alleen nog
toeneemt.
Dat blijft ook nog een tijdje zo,
want de sector waar het eco
nomisch herstel het duidelijkst
aan de dag treedt, is de expor
tindustrie. Arbeid is daar een
minder dik gezaaid goed dan
kapitaal, wat betekent dat een
opleving in deze sector ook
niet meteen tot een grote
vraag naar nieuw personeel
leidt. De werkloosheid wordt
dus niet minder. De exportin
dustrie profiteert namelijk
vooral van de miljardensubsi
dies die jaarlijks in de vorm
van premies op kapitaalinves
teringen worden verstrekt en
waarvan steeds meer mensen
willen dat deze meer worden
aangewend om arbeid goedko
per te maken. Dat zou kunnen
door bijv. WIR-subsidies aan
te wenden voor een verlaging
van werkgeverspremies. Dr.
Duisenberg heeft zich deze
week althans op dit punt weer
feschaard in de rij van zijn
'vdA-vrienden, die.al gerui
me tijd pleiten voor een ande
re besteding van deze miljar
den.
Tegenover die exportsector
staat een omvangrijk en tame
lijk arbeidsintensief bedrijfsle
ven dat het van de binnen
landse markt moet hebben.
Daar is het nog steeds armoe
troef. De Nederlander levert
immers al jarenlang flink in,
ten behoeve van het algemeen
economisch herstel, ten behoe
ve van het stoppen van gaten
bij de overheid en sinds enige
tijd ook voor het verkorten
van de werktijd om zo het be
staande werk rechtvaardiger
te verdelen. Minder koop
kracht betekent minder kopen
en dus minder afzet voor de
bedrijven die op de binnen
landse markt zijn gericht.
Scheefgroei
Ziedaar wat de kenners met
een nieuwe afschuwelijke
term „een duale ontwikke
ling" noemen. Een florerende
export industrie aan de ene
kant en een zieltogend be
drijfsleven dat op de binnen
landse markt opereert aan de
ander kant. Scheefgroei zou je
het ook kunnen noemen en la
ten we het daar voorlopig
maar op houden. Die scheef
groei in de economie zien som
migen als levensgevaarlijk.
Een psychologisch effect speelt
daarbij een grote rol. Onder
invloed van de stroom opti
mistische berichten over de
economische ontwikkeling
kan een sfeer ontstaan van
„vooruit, hier met die poen!".
Die euforie kan gemakkelijk
worden versterkt door de
steeds stijgende winstcijfers
van grote bedrijven die nu al
dagelijks in de kranten prij
ken. Het is niet meer dan lo
gisch dat werknemers, die
door hun inleveren hebben
bijgedragen aan het gezond
maken of -houden van hun
bedrijf op een bepaald moment
een prijs daarvoor gaan vra
gen in de vorm van, jawel, een
looneis. Bij bedrijven die in
middels weer dik in de zwarte
IUITENHEER
cijfers zitten hoeft dat op zich
zelf niet meteen rampzalig te
zijn, ook al hebben zij de nieu
we winst maar al te vaak nog
nodig om enorme verliezen uit
het verleden weer goed te ma
ken en de eigen vermogenspo
sitie te versterken. Het gevaar
is echter groot dat de roep om
meer loon overslaat naar
werknemers bij bedrijven die
het positieve resultaat nog
lang niet hebben bereikt. Dat
soort bedrijven zou in grote
problemen kunnen komen als
de werknemers hun ingetogen
gedrag van de laatste jaren
gaan omzetten in een roep om
klinkende munt. Voor veel
nog zwakkere bedrijven op de
binnenlandse markt zou het de
doodsteek kunnen betekenen,
met alle gevolgen vandien.
Loongolf
Zo'n ontwikkeling laat zich
vergelijken met de loongolf in
1972 die vanuit het relatief
sterke en goed draaiende Wa
terweggebied heel Nederland
overspoelde en achteraf gezien
een aanslag op de nationale
economie blijkt te zijn geweest.
Met een herhaling van dat
rampjaar aan de vooravond
van een oliecrisis is niemand
gebaat, niet in het minst het
kabinet-Lubbers dat alles op
alles zet om het herstel van de
economie te bereiken. Dat is
de vakbeweging ook duidelijk
en om die reden eist zij dan
ook van de regering maatrege
len om een verdere scheef
groei van de economie met
alle bedreigingen die daarvan
uitgaan te voorkomen. Dat zou
het kabinet kunnen doen, door
de twee miljard lastenverlich
ting die het voor het bedrijfs
leven heeft ingeboekt, niet aan
de ondernemers, maar aan de
werknemers ten goede te laten
komen. Een lastenverlichting
voor de burger zou diens
koopkracht doen toenemen,
waardoor de drang om meer
loon te- vragen minder groot
wordt. Bovendien kunnen de
bedrijven die op de binnen
landse markt gericht zijn,
meer gaan afzetten. Ook voor
deze bedrijven kan dan weer
winst gaan gloren en dat kan
met name in die sector sneller
uitmonden in meer werk, zo is
de redenering.
Onhaalbare kaart
Er is veel voor dit pleidooi van
de vakbeweging te zeggen.
Desondanks bleek het een on
haalbare kaart in de SER,
waardoor de kans dat het ka
binet zich tot deze gedachte
bekeert niet groter is gewor
den. Er zijn dan ook wel kant
tekeningen bij te maken. Elke
gulden aan koopkracht die een
Nederlander erbij krijgt lekt
namelijk voor de helft naar
het buitenland weg. Hij gaat
ervan op vakantie, of koopt er
produkten voor die worden
geïmporteerd. Hooguit twee
kwartjes worden echt op de
zieltogende binnenlandse
markt besteed. Het oppeppen
van de koopkracht om die
markt te versterken lijkt dus
een nogal duur middel.
Anderzijds noemen veel eco
nomen de zorg voor de scheef
groei in de economie wat over
dreven. Ze wijzen erop dat in
een tijd van herstel traditio
neel de exportsector het eerst
opleeft. Dat leidt tot een groot
overschot op de betalingsba
lans, wat betekent dat we
meer geld binnenkrijgen dan
uitgeven. Daardoor kan de
rente gaan dalen en dat kan zo
heilzaam werken op de totale
economie, dat ook de binnen
landse bestedingen, zowel van
bedrijven als particulieren,
weer kunnen gaan aantrek
ken. Het is een redenering die
misschien wat minder tot de
verbeelding van Jan Modaal
spreekt, maar hij zou ook juist
kunnen zijn.
Ramp
Hoe dan ook, welke redene
ring men ook mag aanhangen,
feit is dat een loonexplosie
voor Nederland een ramp zou
zijn. Elk economisch herstel
dat we met zoveel pijn en
moeite hebben weten te berei
ken, zou in de kiem worden
gesmoord en we zouden voor
vele jaren achterop zijn. Dat
zou de laagste inkomenstrek
kers pas echt in grote proble
men brengen. Er rust dus een
enorme verantwoordelijkheid
op de werknemers, werkge
vers en de overheid om het zo
ver niet te laten komen. Meer
dan ooit is daarom nu over
eenstemming over althans de
hoofdlijnen van het sociaal-
economisch beleid tussen
werkgevers, werknemers en
overheid geboden. Wil het de
werknemers duidelijk zijn dat
ze niet voor niets hebben inge
leverd, dan is nu eerst en
vooral een grootscheepse aan
val nodig op de werkloosheid,
ook bij het op binnenlandse af
zet gerichte bedrijfsleven. Het
voorstel-Duisenberg de prijs
van arbeid door subsidies (pre
mieverlagingen voor werkge
vers) goedkoper te maken in
plaats van met kapitaalsinves
teringen (WIR-premies) te
blijven stimuleren verdient
daarbij warme aanbeveling.
Anderzijds moet het de werk
nemers ook financieel moge
lijk gemaakt worden in te
stemmen met gematigde lonen
(lees: verder inleveren). Hoe
men het ook wendt of keert,
toch zal daartoe een vorm van
lastenverlichting voor de bur
ger nodig zijn. Werkgevers
doen er goed aan zich drie
maal te bedenken voor ze
daartegen bezwaar maken,
want het alternatief van loon
eisen moet voor hen toch ook
bepaald geen aanlokkelijk
vooruitzicht zijn.
Wat de overheid betreft is de
moraal van dit verhaal al even
duidelijk: zij zal haar grijpgra
ge vingers voorlopig verre van
de portemonnee van de burger
moeten houden. Geen nieuwe
of hogere belastingen en duur
dere overheidstarieven dus.
Met het spookbeeld van een
looneis en haar gevolgen op de
achtergrond moeten Ruding
en zijn collega's bij het opstel
len van de begroting voor 1985
daar maar eens vanuit gaan.
ARJEN BROEKHUIZEN
ADVERTENTIE
Unieke extra aanbieding van uw krant naar
de Spaanse zon:
VERTREK TTC
ZATERDAG 19 MEI A.Sf 0.m
VERTREK 07c
DONDERDAG 31 MEI A.S. Ö/O.-
U vertrekt van Schiphol per Martin Air en verblijft op basis
van VOLPENSION in het zeer gezellige driesterren familie
hotel AZOR.
Het hotel ligt op 600 meter van het brede zandstrand in de
wijk ..Los Alamos" van Torremollnos en beschikt over een
schitterende tropische tuin met palmen en bloemen en ron
dom het grote zwembad met de (gratis) ligstoelen is het
heerlijk vertoeven. Ook Is er een kinderbad en een volley
balplaats.
Op 100 meter van het hotel stopt het metrotrelntje dat u in
10 minuten naar het gezellige centrum van Torremollnos
brengt.
Verder beschikt het hotel over een receptie, grote lounge
met kaarttafels en televisie. De bar Is uiterst ruim en zeer
gezellig Ingericht, bulten de bar Is een groot
i avonds gedanst wordt. De kamers zijn ruim en compleet
Ingericht met telefoon en u beschikt over een balkon met
zitje. Ook de badkamer Is zeer compleet met bad/douche,
toilet, bidet en wastafel, alles keurig onderhouden.
I Is sfeervol en gezellig en de maaltjden meer
dan goed. het ontbijt bestaat uit een groot ontbijt-buffet en
de lunch en het diner beginnen met een buffet naar keuze.
Wat zeker opvalt van dit hotel Is dat er vrijwel dagelijks Iets
wordt georganiseerd voor u. zoals folklore-avonden, dans.
levende muziek, dagelijks videofilms en vele andere eve
nementen.
U ziet. een keur van mogelijkheden in dit rustig gelegen en
prima driesterrren hotel.
Profiteert u van onze zeer aantrekkelijke prijzen en dan nog
volpenslon.
Het ligt In de bedoeling om aan het begin van de middag
vanaf Schiphol te vertrekken en aan het eind van de middag
vanaf Malaga terug te vliegen. Annuleringsverzekering
3 1/2% van de relssom 6.- kosten. Gecombineerde reis
verzekering 26.- per persoon 5.- kosten.
Inlichtingen en boekingen: telefonisch
onder nr. 070-190882 van maandag
t/m vrijdag van 9 tol 13 uur (of
persoonlijk In onze vestigingen Spul
straat 71, Den Haag op de hoek van
bet Spul)
