perenploeg van
pe Spartaan
,moet terug"
laar hoofdklasse
Wat moet
ik anders...?
'TLETIEKSEIZOEN 1984 IN
EKEN VAN OLYMPISCHE SPELEN
Onder redactie van Gert-Jan Onvlee en Maar' ert Mooter
ZATERDAG 14 APRIL 1984 PAGINA 11
DEN HAAGS RON DE ROODE
-tEKENT NOG EEN JAARTJE BIJ:
23J
'EIDEN Het is die dag
p de kop af een jaar ge-
ïden dat Ron de Roode
en forse tegenvaller te
Ticasseren kreeg. Hij die
»g nooit een blessure
ad gehad, liep in de
wedstrijd tussen FC Den
jaag en Heracles een
'ijnlijke enkelkwetsuur
Gebroken, luidde de
agnose een dag later.
Dat was een dieptepunt
i mijn loopbaan", stelt
ie inmiddels weer geheel
lerstelde 19-jarige Leide-
'aar. „Ik ben aan die en-
zit el geopereerd. Tot juni
'eb ik met twee pennen
,e i mijn voet gelopen. Uit-
J indelijk duurde het tot
:hn 'ktober voor iK weer een
Tijuit kon spelen". Sinds
die tijd speelde De Roode,
al dan niet als invaller,
zo'n elf wedstrijden in
het eerste team van de
Haagse FC. De kans dat
hij ook volgend seizoen in
de residentie actief zal
zijn, is groot. Niet zozeer
omdat hij een vorstelijk
contract voorgelegd heeft
gekregen en daar gretig
zijn handtekening onder
zal zetten, maar veeleer
omdat hij geen idee heeft
wat-ie anders zou moeten
doen.
„Het contract wat me is aan
geboden is zelfs lager dan
dat wat ik nu heb. Ik ga-er
op achteruit. Minimum loon.
Voor 1 mei moet ik zeggen
wat ik wil. Maar veel keus
heb ik niet. Ik heb, zonder
daar spijt van te hebben,
mijn LTS niet afgemaakt,
heb naast het voetballen
geen baan en het is ook niet
zo dat de clubs zich bij mij
op de stoep staan te verdrin
gen. Ik zal dus wel gewoon
tekenen. Wat moet ik an
ders...?". Het enige baantje
Ron de Roode plakt er nog een jaartje FC Den Haag aan vast: „Wat moet ik anders...?"
waarop hij zeker kan reke
nen is dat van militair. Vo
rig jaar al viel er een oproep
in de brievenbus van het op
een steenworp afstand van
zijn voormalige club Rood-
enburg gelegen ouderlijk
huis. De Roode moest zich in
Assen melden. Dat „feest"
ging echter niet door omdat
hij toen juist tegen die ver
velende enkelblessure was
opgelopen. „Eigenlijk vond
ik het wel jammer, dat het
niet doorging. Ik zie de
dienst best wel zitten. Het
lijkt me een belevenis, al
hoor ik ook wel eens andere
verhalen; bovendien, dan
heb ik tenminste wat te
doen".
Vooralsnog bestaat het „iets
te doen" louter uit trainen
en voetballen bij FC Den
Haag, de club die twee jaar
geleden het touwtrekken
om de gunsten van De
Roode ten favoure van Ajax
en Feijenoord won. „Ik
speelde toen in het Neder
lands jeugdteam voor 16- en
17-jarigen. Toen er in de
krant stond dat Ajax en
Feijenoord belangstelling
hadden, belde Den Haag me
op. En omdat ik daar meer
kansen dacht te zullen krij
gen en ze bovendien een be
tere aanbieding deden dan
die andere clubs tekende ik
daar". Onder Cor van der
Hart kreeg De Roode al
spoedig gelegenheid zijn ta
lenten te etaleren. „Mijn de
buut maakte ik in een be
kerwedstrijd tegen RCL.
Het was de beste wedstrijd
die ik tot nu toe speelde.
Geen hoogtepunt. Dat was
weliswaar ook een beker
wedstrijd, maar dan tegen
Ajax. In de Meer. Goh, wat
was ik toen zenuwachtig. Ik
kon niet eens mijn veters
vastmaken. En in de wed
strijd kwam ik er helemaal
niet aan te pas. Ik stond te
gen Boeve en die goser blééf
gaan, ik kwam niet aan aan
vallen toe", aldus de voor
hoedespeler, die het naar ei
gen zeggen moet hebben
van zijn snelheid, zijn indi-
vuele acties en zijn doelge
richte wijze van voetballen.
Een doelgerichtheid die tot
toe vijf doelpunten oplever
de. „Of dat genoeg is voor
een rechtsbuiten? Ach, ik
denk het wel, je moet niet
vergeten dat ik weinig wed
strijden heb gespeeld. In to
taal zo'n 34 over twee sei
zoenen. Dat lijkt veel, maar
ik sta er natuurlijk lang niet
altijd een hele wedstrijd in.
Soms speel ik maar tien mi
nuten, zoals afgelopen
woensdag uit tegen Cam-
buur. Dan baal je natuurlijk
wel. Zes uur in de bus voor
tien minuten voetbal, maar
ja, dat hoort er nu eenmaal
bij".
Gevraagd naar zijn ambities
als voetballer, antwoordt
Ron de Roode zeer beschei
den: „Ik zou graag in de ere
divisie willen voetballen.
Misschien bij een „grotere"
club, al weet ik niet of ik
daar wel goed genoeg voor
ben. Bovendien ik ben nog
iong, daarom denk ik nu al
leen nog maar aan promotie
met Den Haag. Wie weet
lukt dat dit jaar al. Ik ben er
zeker van dat we de nacom-
petitie halen. Het gaat nu
lekker, en ik denk dat het
nog niet te laat is".
MAARTEN NOOTER
Vooruit zien
Zelfs de grootste Leidse basketbal-optimist bekeek de adver
tentie die het bestuur van Elmex Leiden afgelopen zaterdag
in een wat ons betreft nauwelijks concurrerend dagblad had
laten opnemen met enige scepsis. Het bestuur liet in die an
nonce weten vol vertrouwen te zijn over de afloop van de
derde die avond in Den Bosch te verspelen wedstrijd. Men
ging zelfs zover door alvast maar aan te kondigen waar men
op zondagmorgen kaartjes kon kopen voor de 's avonds te
verspelen vierde wedstrijd. Wij van Hutspo(r)t voelden ons
aangenaam getroffen door zoveel vertrouwen in eigen kun
nen. „That's the spirit", mompelden we zachtjes, een glimlach
onderdrukkend.
Maar eens te meer bleek, dat besturen vooruit zien is. Want
Leiden presteerde in Den Bosch inderdaad dat wat het be
stuur vooraf al had ingezien. Wat wil je ook. In de Brabantse
Maaspoort lagen de voor Den Bosch bedoelde bloemen, cham
pagne en beker wel zo opzichtig te kijk dat dat gewoon om
moeilijkheden vroeg. En die kregen ze. Leiden verstoorde het
geplande Bossche feestje en de Leidse bestuurderen waren
,blij dat reeds voorzien te hebben. Ook blij was kapper en Vijf
Meihal-stalmeester Nico Bosman. Na de zeker voor een zon
dag ongewone drukte voor zijn als voorverkoopadres te boek
staande winkel te hebben getrotseerd, haalde hij speciaal voor
deze gelegenheid zijn vermaarde gifgroene pak uit de motte-
ballen. Maar zelfs daarvoor schrokken de Bosschenaren die
avond niet terug. Ze kwamen, zagen en overwonnen...
Minder
Nog even over de play offs.
De finales tussen Leiden en Den Bosch trokken in totaal
10.000 toeschouwers. Dat is heel wat, denk je dan. Toch mooi
gemiddeld 2500 toeschouwers per wedstrijd. Maar goed be
schouwd, is het natuurlijk niet veel. Het is eerder een bewijs
van het feit dat het allemaal minder wordt. Vroeger immers
trof je een dergelijk aantal bij één en dezelfde basketbalwed
strijd aan. Dat waren nog eens tijden. Weet u het nog? De
Groenoordhallen afgeladen met basketballiefhebbers....
Afstoppen
Er zijn in de loop der jaren allerlei manieren verzonnen om
tegenstanders op het voetbalveld af te stoppen. En in zijn car
rière heeft talentvolle Huug Aandewiel ook heel wat door
verdedigers aangewende methodes aan den lijve „mogen" on
dervinden. De wijze echter waarop de Katwijker in Rijns-
burgse dienst zaterdag tegen Bennekom van een doorbraak
werd afgehouden, moet ook door hem als betrekkelijk origi
neel" zijn ervaren. Twee verdedigers met één Aandewiel-
been.
Inderdaad: dat is nog
eens afstoppen.
Hommage
Clubbladen en al dan
niet „vaste" columnis
ten. Een beetje club
blad kan niet zonder.
Bij deze een homma
ge aan een tweetal
van hen. Te beginnen
met...
Henkie M
Henkie M. houdt zich
in zijn rubriek „Basis
perikelen al een heel
seizoen bezig met het
volgen van ASC's
wel, maar vooral wee.
Wekelijks beschrijft
Henkie M. op origine
le wijze de lotgevallen
van de roodzwarte se
lectieteams. Geen prettige opdracht, omdat zowel ASC 1 als
ASC 2 degradatie nauwelijks meer kan ontgaan. Maar Henkie
M. slaat zich er als een echte clubman manmoedig doorheen.
Voerde speciaal voor ASC de Engelse puntentelling in Van
af nu tellen onze overwinningen voor drie punten, dan heb
ben we nog een kans") en liet vorige week nog weten blij te
zijn eindelijk weer iets vertrouwds te kunnen melden („Het
eerste en het tweede hebben gewoon weer verloren Kort
om: Henkie presenteert wekelijks een vorm van (galgen)hu-
mor die er volgens de keer op keer meegenietende redactie
van Hutspo(r)t mag zijn. Zelfs een verpletterende 0-4 neder
laag tegen Hillegom doet hem niets, sterker nog. doet hem
naar nog grotere hoogten groeien. Want laten we wel zijn, de
inleiding van Henie's rubriek deze week, is toch echt af: „In
geval er een doek kon vallen, is Fer van Du uren's complete
tapijtassortiment neergestort". Iemand die de waarschijnlijk
beslissende nederlaag van zijn club van een dergelijk com
mentaar kan voorzien, verdient meer dan een plekje in deze
rubriek.
Die moet op de eerstkomende Algemene Leden Vergadering
van ASC tot erelid worden benoemd, als-ie dat nog niet is,
tenminste...
Nico Bosman: gifgroen...
Huug Aandewiel: afstoppen...
n; J.
IIDEN/ SPORT
'ui
3 IDEN Met de dit
ekeinde te verwerken
jalmeet" tussen De
irtaan en De Bataven-
den en die tussen AV
iland en AAV'36 (28
Veijil), start voor de „Leid-
verenigingen het nieu-
atletiekseizoen. Een
2 kort seizoen, gezien de
a van kampioenschap
en competities. De be-
augustus te houden
Ouvfompische Spelen, en de
arschijnlijke deelname
i een enkele Neder-
dse topper daar aan,
rmde voor de KNAU de
len het wedstrijdpro-
T. i unma op dat evene-
;scudnt af te stemmen. Een
M°fcct f?ev°lg van dat be
is dat al aan het eind
de maand juni de na-
C. vlnale titelstrijd verwerkt
Sini
zal worden, terwijl de
clubcompetitie al op 3 juni
voor de meeste atleten tot
het verleden zal behoren.
Slechts de beste zes vere
nigingen per klasse
(hoofd- en eerste tot en
met vierde) mogen in sep
tember, als de toppers te
rug zijn en uitgerust, uit
vechten welke clubs de
landelijke kampioensploe-
gen zijn en welke teams
mogen promoveren.
Door het ver naar voren halen
van de nationale kampioen
schappen worden de atleten
verplicht om in korte tijd (zo'n
zeven weken) kwalificatie af
te dwingen voor die kampi
oenschappen. Prestaties tellen
alleen als zij in wedstrijden ge
realiseerd worden waardoor in
de maand mei voor bijna elke
dag een atletiekwedstrijd ge
programmeerd staat. Voor de
toeschouwer natuurlijk aan
trekkelijk, voor de atleten die
moeten jagen op de toelating
voor de NK een uiterst slopen
de zaak. Voor verenigingen
die in de competitie een rol
van betekenis willen spelen,
houdt dit in dat hun toppers
zullen proberen om op de eer
ste dag een erg goede prestatie
neer te zetten om zich daarna,
tijdens de tweede dag, te kun
nen sparen.
Voorzichtig
Bij AV Holland heerst een
voorzichtige stemming met be
trekking tot de competitie. De
overstap van Nico van Noort,
die weer naar „oude liefde"
De Spartaan terugkeerde, is
daar verantwoordelijk voor.
En anders dan de bekende na
men in de nationale atletiek
(AAC, Sparta, V<C) heeft
Holland geen mensen op de
transfermarkt „gekocht", zo
dat het met de eigen jeugd de
fieidae (Sou/toni
Menno Swier: een exponent van AV Holland's „eigen kweek".
strijd tegen de overige „eigen
kweek" verenigingen zal moe
ten aanbinden. Individueel lij
ken vooral Theo van der Veer
en een aantal sprinters zich in
de kijker te zullen lopen. Pret
tig is het hersteld zijn van en
kele langdurig geblesseerden,
waarbij vooral de naam van
Regina van Duyn opvalt. Zij
zal een grote inbreng hebben
in de damesploeg die dit jaar
debuteert in de eerste klasse.
De problemen van vorig jaar,
met betrekking tot de bezet
ting van de 3000 meter, lijken
mede door de komst van een
nieuw talent opgelost, zodat de
Holland dames een nog meer
uitgebalanceerd team op de
been kunnen brengen.
De Spartaan uit Lisse komt
met haar damesploeg ook in
die eerste klasse uit, maar lijkt
door het vertrek van een vijf
tal vaste krachten in moeilijk
heden te zijn geraakt. Daarbij
is bijna alle aandacht gericht
op de terugkeer van de heren-
ploeg in de hoofdklase. Na de
degradatie vorig jaar, wil de
Lissese atletiekvereniging een
echt belangrijke rol gaan spe
len in die eerste klasse. „De
ploeg staat op scherp, maar
niet krampachtig", volgens al
gemeen coach Jan van Heek.
„We hebben daarbij een
enorm arsenaal aan jonge ta
lenten achter de hand, dus de
promotie zou ook volgend jaar
gerealiseerd kunnen worden.
Maar dat we terug moeten
naar de hoofdklasse, dat is dui
delijk". De belangrijkste indi
viduele prestaties zullen onge
twijfeld weer van Peter van
Noort, Kees Toussain en de ge
broeders De Koning komen,
maar ook Peter Blokker en de
aanstormende B- junioren lij
ken gebrand op topprestaties.
Evenaren
In de finale van de competitie
zal De Spartaan ongetwijfeld
te maken krijgen met de ploeg
van AAV '36, die nu de finale
plaats van vorig jaar wil eve
naren en zelfs verbeteren. De
Alphense vereniging kan steu
nen op een grote inbreng van
de jeugd, die dit seizoen in
kracht heeft gewonnen. Voor
al bij de dames lijkt de door
stroming van een flink aantal
junioren goed voor een forse
puntenwinst. Gecombineerd
met het nu wel beschikbaar
zijn van Marian Goedhart (vo
rig jaar studerend in de VS),
zit er misschien zelfs meer in
dan de finaleplaats van vorig
jaar. Echte toppers lopen en
springen er in Alphen naast
Goedhart, Ruud van Maurik
en Ed van Gemeren nauwe
lijks rond, maar: „Onze tweede
en derde man zijn op alle
nummers bijna even sterk,"
aldus Jan van Leeuwen, een
van de trainers.
Die tweede en derde man
heeft de vereniging die in de
laagste competitieklasse ac
teert, de Bataven-Leiden, ei
genlijk alleen op de middenaf
stand. Zelfs een zesde of acht
ste man kan daarop probleem
loos ingezet worden, waarmee
het probleem van de Bataven
meteen aangestipt is. Het ont
breken van hoogspringers en
een tweede polststokspringer
en de afhankelijkheid van en
kele oude rotten bij de werp-
nummers, maakt het voor de
oudste Leidse atletiekvereni
ging al jaren uitermate moei
lijk om de tweede klasse status
te behouden. Toch dit jaar bij
Bataven een voorzichtig opti
misme. Door het invoeren van
de 400 meter horden in het
tweede klasse programma, de
definitieve thuiskomst van
Wybo Lelieveld, het opvallend
sterk optreden van de andere
middenafstanders en het mo
gelijk doorbreken van de
sprinters, ziet de toekomst
voor de herenploeg van de Ba
taven er wat rooskleuriger uit.
In de damesploeg, zo bleek op
de jaarvergadering, zal ook dit
jaar weer gebruik gemaakt
moeten worden van de dien
sten van enkele zeer ervaren
krachten. Door het wegvallen
van veel jonge atletes, wat bij
erg veel sportclubs een pro
bleem blijkt te zijn, zal men
vooral op de werpnummers,
ondanks eventueel grotere af
standen, verder achterop ra
ken. Op korte termijn lijkt dat
niet te compenseren met de
prestaties van de overgebleven
jonge atletes. Voor de Bataven
dames lijkt een plaats net on
der of net in de top van de
tweede klasse het hoogst haal
baar met de huidige ploeg.
GERT VELTHUIZEN
Johnny Wée
Johnny Wée is weer een heel ander figuur. Iemand die in het
blad van DOSR ten eerste niet wekelijks „Vanuit de kanti
ne... bericht (of hij moet regelmatig een andere naam hebben
gebruikt), maar ook een figuur die de kolommen van DOSR
anders benut dan Henkie M. zijn ASC-hoekje. Zo steekt John
ny zijn afkeer van bepaalde spelpatronen niet onder stoelen
of banken. Bij deze enkele fragmenten, waarbij het door
Johnny verfoeide „Tikkie breed" wordt behandeld.
Afgeven en breed spelen, zijn mijns inziens de ergste
verwensingen die een aanvallende speler naar zijn hoofd ge
slingerd kan krijgen. Na eenmaal het gehele middenveld te
zijn overgestoken om in balbezit te komen, zal hij zich als een
Jantje Peters in spé moeten gedragen om de bal onmiddellijk
breed te leggen. Als we dan toch zo nodig breed moeten
spelen, waarom verleggen we het speelveld dan niet door de
doelen in plaats van op de achterlijnen op de zijlijnen neer te
zetten. Voldoende ruimte, lijkt mij, om breed te spelen. Het
enige nadeel daarbij is, dat de trouwe achter-het-doel-staande
supporters een ander stekkie zullen moeten zoeken, die hen
nog verder van de kantine verwijdert".
Johnny Wée, het moge duidelijk zijn, houdt van aanvallend
voetbal, waarin de dieptepass niet ontbreekt...
o van Noort zorgde voor de enige opzienbarende transfer (van AV Holland naar De Spartaan) in
regio Leiden.
